Gisteren ben ik naar de dokter geweest, het gaat niet meer, ik heb de feestdagen amper overleefd, nu wil ik even wat rust vinden. De rust die ik nu zo nodig heb, maar het is zo moeilijk om die te vinden. Marc begrijpt mij weeral niet, hij wil een 'gewoon leven', en blijkbaar kan dat niet met mij, het is weer allemaal mijn schuld... Wat hij met dat 'gewoon leven ' bedoeld kan hij niet zeggen, ik begrijp wel dat het voor hem ook niet gemakkelijk is, maar waarom reageert hij altijd zo verkeerd? Het is alsof hij me mijn rust niet gunt, alsof hij me niet begrijpt. Ik kan er nog steeds niet bij dat het nu van vorig jaar geleden is dat ik Jelle nog heb gezien, gehoord, gevoeld... Het lijkt nu al zo lang geleden, ik kan er niet tegen... Bijna zal het een jaar geleden zijn, ik zie daar zo tegen op, waarom gaat de tijd zo snel, waarom kan ik de tijd niet even stopzetten, of terugdraaien? IK wil dit leven niet meer, voor wie moet ik er nog zijn? Ik voel me zo nutteloos, alsof niemand mij nog nodig heeft...
Oudejaarsavond was vreselijk.... Ik ben na m'n vroegen even gestopt bij Jelle, eindelijk is al de sneeuw daar weg en kon ik z'n kaarsje aansteken... Een beetje warmte en licht voor mijn klein ventje die daar buiten in de kou ligt. Ik heb hem vertelt dat het oudejaar is, andere jaren kwamen opa en oma, Jelle genoot daar van, lang opblijven, lekker eten... Nu was er niets... Joke was naar Gent met Lize, wij bleven alleen achter... Dit is wel wat ik wilde, geen gedoe, geen oudejaar voor mij, maar toch, het was zo vreselijk moeilijk! Ik heb bijna de hele avond zitten wenen, ik kon echt de tranen niet tegenhouden, ik wou niet dat het Nieuwjaar werd, niet zonder Jelle. De gedachte dat het nu van vorig jaar geleden is dat hij er niet meer is vind ik vreselijk... Ik ben dan maar vroeg gaan slapen, zag het echt niet zitten om tot 12u te wachten, maar van slapen kwam er niet veel in huis... En dan Nieuwjaar, ik heb het er zo moeilijk mee om mensen een gelukkig nieuwjaar te wensen, het gaat gewoon niet, het is voor mij geen gelukkig nieuwjaar... Gelukkig waren mijn beste vriendinnen op het werk, die mij begrepen, die met me meleven, dat doet deugd! Spijtig van die ene collega die mij terug een heel pijnlijke reactie gaf, waarom laat ze mij niet met rust als ze enkel maar pijnlijke dingen kan zeggen... Wat moet ik nu met dat nieuwe jaar beginnen? Ik zie het niet zitten, een jaar zonder Jelle... Ik zit nu al te denken dat het vlug maart zal zijn, de maand waarin Jelle overleden is, waarin hij jarig is... Weeral een moeilijke periode, wanneer stopt het??
Weeral een rotdag... Ik ben het allemaal zo kots-beu!! Ik vind geen rust, niet thuis, ik wil gewoon alleen zijn, rust vinden, dat is toch niet te veel gevraagd? Ik weet dat ik mij boos maak op Joke, op Marc, voor stommigheden, maar ik kan er niet aan doen, ik wil gewoon alleen zijn, rust hebben... Ik zie het allemaal niet meer zitten, morgen moet ik gaan werken, 4 dagen, dat zie ik helemaal niet zitten, ik heb er geen zin meer in, maar hier thuis met Marc en Joke die thuis zijn vind ik ook geen rust... Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, weet geen weg met mezelf... Is dit nu mijn leven, ik zie hier geen toekomst meer, ik mis Jelle zo vreselijk, het liefst zou ik hem achterna gaan, niets meer voelen, geen verdriet meer... Al dat gedoe rond nieuwjaar kan ik niet meer verdragen, een nieuw jaar, dan zal het van 'vorig jaar' zijn dat Jelle er niet meer is, ik wil dat niet, ik wil de tijd terugdraaien, ik wil nog eens kunnen zeggen dat ik hem graag zie, hem nog eens kunnen knuffelen... Ik vraag mij af hoe ik door dit weekend moet komen... Het doet allemaal zo'n pijn...
Ik heb een moeilijke dag, het gaat niet. Ik maak me boos op Joke over onbenulligheden, loop al heel de dag met een krop in m'n keel... Wanneer zijn eindelijk die ambetante dagen voorbij. Ik zie zo tegen die nieuwjaarsdagen op, iedereen zal weer gelukkig nieuwjaar zeggen, voor mij is het alsof het nooit meer gelukkig nieuwjaar wordt, niet meer zonder Jelle. Ik vraag mij soms af wat ik hier nog loop te doen, niemand heeft respect voor wat ik doe, niemand doet eens iets voor mij, ik ben het zo beu... Ik heb vandaag heel de living opgeruimd, het was een stort, rommel van Joke en Marc, maar niemand die het ziet, ze vinden het allemaal maar heel gewoon dat ik dat doe. Ik wil het zo niet meer. Ik snak naar rust, geen gedoe rond mij... IK kan het gemis niet meer aan, ik weet niet meer hoe ik er mee moet leven... Ik weet niet meer of ik er wel nog mee wil 'leven'...
Oef, kerst is voorbij. Wat een rotte dagen! Kerstavond onder ons 2, ik wou er zo graag een doodgewone avond van maken, maar je weet gewoon dat het kerstavond is... Ik had mij voorgenomen niet te huilen, maar het kwam zomaar, de gedachte dat wij daar nu ons 2 zaten... Vroeger zaten we gezellig met ons 4tjes rond de kerstboom, met een lekker hapje, kadootjes, nu was er niets, ik miste Jelle zo vreselijk Het is gewoon niet eerlijk!! Ik had dan nog keelpijn, snotteren, hoesten, hoofdpijn, krop in de keel... Ben dan maar vroeg gaan slapen, kon niet slapen, moest steeds weer aan m'n kleine ventje denken, die daar buiten onder de sneeuw ligt... Wanneer stopt het?? Kerstdag gewerkt, 's avonds naar de schoonouders, ik zag er zo tegen op... Ik dacht daar iets te eten en terug naar huis te gaan, maar ze rekten het zo lang uit, alles duurde zo lang, ik werd met de minuut stiller en bozer , ik kon er niet tegen, daar te zitten zonder Jelle, dat zij zo gewoon doen, alsof het altijd zo geweest is.. Weeral dat grote gemis... Ik kan het gewoon niet meer verdragen!! Wanneer zie ik hem terug?? Ik zou hem zo graag nog eens knuffelen, horen, zien, ruiken, voelen... Broertje, waar ben je toch??? Het kan gewoon geen kerstmis zijn zonder jou
Daarnet mijn stoute schoenen aangetrokken en eens naar Jelle's grafje geweest, ik vind het vreselijk nu, alles is ondergesneeuwd, alles is koud, ik kan mij nog steeds niet van de gedachte ontdoen dat Jelle daar heel koud heeft... Ik zou zo graag eens z'n kaarsje die we daar vorige week gezet hebben aansteken maar nu is het helemaal ondergesneeuwd en is er zo veel koude wind.... Ik voel mij zo schuldig dat ik nu zo weinig naar het kerkhof ga, ik moet mij dan verontschuldigen bij Jelle, ik denk altijd dat hij weet dat ik daar ben en dat ik nu niet veel meer ga. Ik ben uiteindelijk wel blij dat ik even gestopt ben, maar eigenlijk heb ik er geen deugd van, ik mis hem zo erg... Morgen kerstavond, dan kerstmis, hopelijk is dit alles vlug weer voorbij... Wat valt er nu te vieren zonder m'n kleine ventje die daar zo van hield, kaasbolletjes eten bij de kerstboom, kadootjes open maken,.. het hoeft allemaal niet meer. Ik ben zo blij dat Joke bij haar liefje terecht kan morgen, dan zit zij hier toch niet bij trieste ouders die het allemaal niet zien zitten... IK had gisteren een mailtje van het MPI, dat deed wel deugd. Jelle blijft daar nog zeer sterk aanwezig, en daar ben ik heel blij om, het was ook het grootste stuk van zijn leven. Z'n foto's hangen daar nog, z'n fiets staat voor de deur. Ik hoop dat we na nieuwjaar eens de moed vinden om daar eens op bezoek te gaan, om herinneringen op te halen, om al die lieve mensen terug te zien, want ook hun mis ik.... Morgen gaan werken, aan de ene kant ben ik blij dat ik met die dagen niet de hele tijd thuis zit, aan de andere kant zie ik het niet zitten, ik ben zo moe en futloos...
Ik ben moe vandaag, ik weet niet wat het is, heb geen fut, ben doodmoe, zou zo graag in de zetel liggen, maar Marc kwam deze middag thuis, en ik wil hem dat niet laten zien, hij kan mij dan niet met rust laten, stelt lastige vragen en ik wil dat vermijden. Ik had deze morgen wel een deugddoend gesprek met de psycholoog, er zijn mij terug wat dingen duidelijker geworden. Dat ik inderdaad Jelle meer had thuisgehouden moest ik geweten hebben dat hij zou overlijden, maar dat ik dat in het uitzichtloze van de situatie niet heb gedaan, maar toch blijft het lastig, al die tegenstrijdige gevoelens, misschien ben ik daardoor zo moe? Ik zou zo graag slapen tot na Nieuwjaar, ik zie die feestdagen echt niet zitten, ik ben aan de ene kant blij dat ik ga werken, aan de andere kant zie ik het niet zitten om te gaan werken, weer al die vrolijke collega's, die en leuk kerst- en nieuwjaarsfeest gaan hebben, al die patienten met hun gezaag over onbenullige, en soms wel belangrijke dingen,... Maar ik wil het echt nog volhouden tot na nieuwjaar... Ik kreeg m'n uurlijst voor januari, moet terug bijna al mijn dagen de eeste 2 weken werken, en daarna bijna 2 weken thuis, ik heb dat niet graag, zie dat niet zitten om zoveel te werken, ik had het nochthans anders gevraagd, maar ik wil daar niet altijd over zagen. Toen ik de lijst zag kon ik er wel bij huilen,dacht ik 'weeral'... En die sneeuw, ik hou er wel van, vind de natuur zo mooi, maar kan het nog steeds niet uit m'n hoofd zetten dat Jelleke daar buiten in de kou ligt, ik kan er nu ook niet naartoe gaan, ik vind dit zo moeilijk... Ik zou zo graag eens z'n kaarsje gaan aansteken en hem wat warmte geven, maar ik vind het vreselijk om al die sneeuw daar te zien...
Koud, sneeuw, ik hou er van maar ik kan het niet uit m'n hoofd zetten dat Jelleke daar buiten ligt in de koude, onder de sneeuw, ik kan er nu niet naar toe gaan. Deze morgen wat boodschappen gedaan in Euro-shop, ik mijd de kerstversiering, ik kan er niet tegen. Vrijdag kerstavond, ik mag er niet aan denken. Blij dat Joke bij Lize terecht kan, wij zullen wel zien hoe we het overleven, ik zie het niet zitten. Een kerst zonder Jelle, dat kan toch niet, voor mij moet het nooit meer kerstmis zijn. Ik ben blij dat ik moet gaan werken, alhoewel het werk me niet zint, het wordt mij allemaal te veel, het liefst zit ik thuis alleen, aan de pc, domme spelletjes te spelen, dan kan ik mijn gedachten wat verzetten. Morgen afspraak met Thomas, ik kijk daar altijd naar uit. Ik wil het graag hebben over het feit dat ik vind dat ik er niet genoeg was voor Jelle, dat ik er de laatste week niet was, dat hij enkel maar in het weekend hier was, en dat het mij dan nog soms te veel was, ik kan er niet tegen... Ik zeg het nog eens ik zou zo graag al was het maar 1 keer hem nog eens kunnen zeggen dat ik van hem hou, ik zou hem zo graag nog eens zien, horen, voelen, knuffelen.... Waarom???????
Gisteren, vrijdag, een ambetante dag gehad. In de voormiddag gaan werken, Martine die terug op m'n zenuwen werkte. 'sMiddags thuis een humeurige Marc, wat haat ik dat. Hij had nog niet eens de paadjes in de tuin en het terras een beetje sneeuwvrij gemaakt, en als ik daar dan een opmerking over geef, dan is hij boos. Mag ik dan nooit iets zeggen? Ik ben dat zo beu. En tis weer koud en sneeuw, en m'n kleine ventje ligt daar buiten in de sneeuw, ik vind het vreselijk, ik kan er maar niet aan wennen, kan het ook niet uit m'n hoofd zetten. Waarom toch, waarom ben je er niet meer? Ik mis hem zo vreselijk, welk leven heb ik nu nog, wat heeft mijn leven nog voor zin? En die stomme kerstdagen komen er aan, ik zie er zo tegenop!! Ik kan het zelfs niet verdragen dat mensen kaartjes zenden, met 'prettig feestdagen!', dan denk ik: welke prettige feestdagen? Niets prettigs, ik wil het niet En tis weer weekend, ik vind dat zo'n ambetante dagen, anders was Jelle hier om voor te zorgen, hoe moeilijk het ook was, hij was er... Ik heb zo het gevoel dat ik niet genoeg voor hem gedaan heb, dat ik er niet genoeg was voor hem. Hij was te veel in het MPI, waarom heb ik hem niet meer thuis gelaten? Waarom was hij niet bij mij de laatste week van z'n leven, waarom heb ik dat moeten missen? Ik kan het allemaal niet meer goedmaken, en dat vind ik zo erg. Ik zou hem zo graag achterna gaan, wat doe ik hier nog? Niemand heeft mij nodig, ik ben moe, ik vind geen rust, ik wil het niet meer
Deze namiddag voor het eerst op consultatie geweest bij een andere psychiater, ik was wel heel nerveus, weet de weg niet goed in St. Jan, maar het viel allemaal wel goed mee. Ik was blij dat het een vrouw was, jong. Ik heb natuurlijk heel veel moeten vertellen over al wat ik al heb meegemaakt, ik had het moeilijk, maar ik had de indruk dat ze wel met me meeleefde, wat ik wel belangrijk vind. Wat een verschil met de psychiater in Knokke, ik heb mij nu afgevraagd waarom ik zolang bij hem ben blijven gaan, ongelooflijk welk verschil! Ik had er echt een goed gevoel bij toen ik buiten kwam, ik moest dan ook nog bloed laten trekken, ook iets wat hij in Knokke nooit heeft gedaan, ik heb hem zelfs nooit iets weten opschrijven! Deze avond was het alweer heel moeilijk. Joke wou nog naar Lize, en ze weet dat ik 's avonds niet graag buiten kom, en Marc was niet thuis. Ze zegt wel altijd dat als ik niet wil ik haar ook niet moet voeren, maar ik begrijp wel dat ze bij haar liefje wil zijn. Maar we vonden de weg niet, en het begon bij mij al weer te koken, zie mij hier nu rondrijden, ik zou liever in m'n zetel zitten, tis donker en koud en 't begon dan ook nog te sneeuwen. Ik heb mij echt moeten inhouden om niet boos te worden of te beginnen huilen, want daar had ik zoveel zin in! Uiteindelijk toch het huis gevonden, en ik dan helemaal van de kaart in de sneeuw naar huis. En dan komt Marc thuis, met een hele uitleg van hoe z'n dag was, hij heeft gewoonweg niet gevraagd hoe ik het gesteld had bij die dokter!! Ik had hem nochthans gezegd dat ik er naar toe moest. Wat is die vent toch verschrikkelijk bezig met zichzelf, ik wordt daar moe en triest van
Deze morgen kwam Liesbet met 2 potjes die ze gevuld had voor op het kerkhof bij Jelle. Ze zijn prachtig, het zijn kerststukjes, Jelle hield daar zo van! Maar toch was het weer zo moeilijk voor mij op het kerkhof, ik kan dat niet goed aan, kan er niet tegen, kan de gedachte dat mijn kleine jongen daar in de grond ligt, in de koude, in de natte... Ik kan daar echt niet lang blijven, ik vind dat zo erg, ik moet er soms naartoe, en als ik daar dan ben wil ik direct weer weg... Ik ben wel blij dat die vuile christanten daar nu weg zijn en dat die kerststukjes daar staan, er hangt zelfs een kaarsje bij die ik toch wel geregeld zal aansteken, dat zal misschien wat warmte brengen. Moest ik durven ik zet een kerstboom bij z'n grafje, in plaats van hier thuis. Jelle hield daar zo van de kerstboom samen versieren, de lichtjes die branden, nu hoeft het voor mij niet... Deze namiddag naar die nieuwe psychiater, ben wel wat nerveus, 'k zal wel zien hoe het uitdraait.?
't Is nog maar middag en het is al een hele rotdag. Joke voeren, Joke brengen naar hier en daar, ik ben het gewoon zo beu!! 'Ben je morgen thuis' vraagt ze dan, weeral om ergens naartoe gebracht te worden, wanneer heb ik eens rust, de rust waar ik zo'n nood aan heb? Nu vlug de badkamer gekuist, wat heb ik daar een pest aan, het was 14 dagen geleden, en ik sta daar dan te kuisen met tranen in de ogen, waarom doe ik dat allemaal, niemand ziet het , niemand heeft er respect voor.... En dan kom ik plots een washandje van Jelle tegen, wanneer stopt het dat ik dingen tegen kom?? Ik ben zo nerveus, moet mij inhouden om niet uit te vliegen tegen Joke, wil Marc niet zien, wanneer heb ik tijd voor mij alleen? Amai wat een klaagzang, maar ik heb voor het moment niets positiefs te vertellen, wanneer wordt alles weer een beetje normaal?
Wat een drukke dag op 't werk, ik kan dat niet goed meer aan. Ik was al zo moe, heel de dag rondgekrost, vriendelijk zijn voor de patienten, een aangename collega proberen zijn, het was moeilijk. Gelukkig ben ik nu terug wat thuis, hopelijk vind ik hier wat rust, want Joke is thuis en ik kan dat niet altijd goed verdragen. Ik voel mij zo nerveus, ik weet niet hoe het komt. Vandaag kwam ik een collega van een andere dienst tegen die mij vroeg hoe het echt met me ging. Dat deed mij zo'n deugd, dat er toch nog iemand iets durft vragen over Jelle. En ik ken haar eigenlijk niet zo goed, bedankt Helena!! Overal begin je kerstlichtjes te zien, ik heb het er zo moeilijk mee. Jelle hield daar zo van , 'een donker toertje' doen met de auto, langs de kerstlichtjes in Bruggen of Knokke, hij kon daar zo van genieten, en nu ziet hij dat niet, of toch wel? Ik zou zo graag eens weten waar hij nu is, of hij het goed heeft, of hij weet dat ik soms met hem praat. Ik zou zo graag eens een teken krijgen, ik blijf er op wachten! Het is morgen al 9 maanden dat hij er niet meer is, ik kan het niet geloven dat het al zo lang geleden is. Soms vraag ik me af hoe ik het al al die maanden uitgehouden heb... Ik mis je zo erg broertje, ik wil geen Kerstmis en Nieuwjaar vieren zonder jou, je hield daar zo van, de kerstboom, kadootjes, je nieuwjaarsbrief,... En het wordt weer zo koud, je bent daar buiten in de koude, ik kan de gedachte niet van me afzetten. Ik wil zo graag een paar kousjes naar je toe brengen, maar ik heb het zo moeilijk om naar die koude steen te gaan... Ik mis je zo vreselijk, het doet zo'n pijn.....
Gisteren gewandeld in Knokke met Marc, we kwamen aan de start Marc en Annie tegen en hebben samen 11km gewandeld, het deed wel deugd, fijn kunnen kletsen met Annie... Maar terug thuis is alles terug hetzelfde, Jelle is er niet meer, nooit meer? 's Avonds was Marc gaan werken, Joke en Lize iets gaan drinken in Brugge, ik zag er zo naar uit om een avondje alleen te zijn, maar het viel niet mee, ik voelde mij helemaal alleen, eenzaam, achtergelaten, raar, ik kijk er altijd naar uit om wat alleen te zijn, en nu viel het tegen, ben dan maar op tijd gaan slapen. Vandaag 5uurtjes gewerkt voor Annie. Het ging echt niet goed, heb mij vreselijk geergerd aan vanalles en nog wat, ben dat werk zo beu, ik heb er zo genoeg van, ik moet mij daar zo inspannen om mijn best te doen, ik heb er helemaal geen zin meer in. Ik mag er niet aan denken dat ik morgen terug de vroegen heb, ik zie het niet meer zitten....
Tis weer weekend, ik zie er soms tegen op. Marc thuis, ik heb geen rust. Ik ben daarnet een bloemetje gaan kopen om bij Jelle z'n foto op de schouw te zetten, het is daar een beetje te warm met de stoof die brandt, en de bloemetjes die ik daar zet gaan altijd direct kapot, ik vind dat zo erg, hij zag graag bloemetjes, en ik wil daar altijd een bloemetje zetten. Ik heb nu een soort vetplantje die bloeit gekocht, hopelijk houdt het beter stand. Ik ben ook even aan het kerkhof gestopt, ik heb het er nog steeds zo moeilijk mee, toch zeker nu het zo koud is... Morgen ga ik die lelijke chrisanten wegdoen, oef, ze zijn kapot gevroren... Nog 2 weken en het is kerstmis, ik zie er zo tegenop!!! Een kerst zonder Jelle kan niet, hij zag er altijd zo naar uit... We zouden vandaag de kerstboom gezet hebben, altijd het weekend na Sinterklaas, nu hoeft het voor mij niet, geen kerstboom, geen lichtjes, niets... Niet zonder Jelle, en dan denk ik, nooit meer!! Geen mooie nieuwjaarsbrief die hij op school gemaakt zou hebben, het is allemaal niet eerlijk. Deze namiddag een wandeling in Knokke, misschien zal het mij deugd doen even buiten te zijn. Deze avond moet Marc werken en gaat Joke iets drinken met haar liefje, oef, een avondje voor mij alleen, een avondje om te huilen en verdrietig te zijn, want ik kan dat niet tonen als Marc en Joke thuis zijn, dan krop ik alles op, tot het pijn doet! Ik voel mij soms zo alleen met al mijn verdriet...
Vandaag terug gaan werken, ik moet het kleine beetje moed die ik nog heb gebruiken om naar m'n werk te gaan, het wordt mij allemaal te veel. Vrolijke collega's, patienten die zagen over onbenulligheden, ik kan er niet meer tegen. Ik wil en zal werken tot en met Nieuwjaar, ik wil die ambetante dagen niet thuis zijn, daarna zien we wel... Ik zit met zo'n krop in m'n keel, ik zou willen huilen, ik weet niet waarom ik het tegen houd, misschien omdat ik straks terug naar het werk moet en ik er mijn collega's niet mee wil belasten? Ik mis Jelle zo hard, ik kan er niet meer tegen. Raar, maar gisteren bij de psycholoog hebben we over Jelle gepraat, ik dacht dat ik in tranen ging uitbarsten, maar dat is niet gebeurt, wel toen ik terug thuis kwam, zo raar, ik moet thuis maar denken aan Jelle en de tranen komen al... Een klein lichtpuntje, m'n schoonouders hebben aanvaard dat er voor ons dit jaar geen Kerst en Nieuwjaar is, dat we niet op bezoek komen, dat we hen ook niet gaan uitnodigen, een hele opluchting, ik had er echt geen zin in. Ik vraag mij af hoe lang ik mij nog zo moet voortslepen, ik wordt zelfs boos op Joke, en had er dan zo'n spijt van, ik dacht zij moet er toch niet voor boeten dat ik mij niet goed voel?
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Ik ben An
Ik ben een vrouw en woon in Damme () en mijn beroep is Verpleegkundige.
Ik ben geboren op 10/08/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Ik heb een dochter van 19, ons zoontje van bijna 15 is in maart 2010 oveleden. Ik met deze blog mijn verdriet van me afs
Het is gewoon niet eerlijk!! Ik had dan nog keelpijn, snotteren, hoesten, hoofdpijn, krop in de keel... Ben dan maar vroeg gaan slapen, kon niet slapen, moest steeds weer aan m'n kleine ventje denken, die daar buiten onder de sneeuw ligt... Wanneer stopt het?? 
, ik kon er niet tegen, daar te zitten zonder Jelle, dat zij zo gewoon doen, alsof het altijd zo geweest is.. Weeral dat grote gemis... Ik kan het gewoon niet meer verdragen!! Wanneer zie ik hem terug?? Ik zou hem zo graag nog eens knuffelen, horen, zien, ruiken, voelen... Broertje, waar ben je toch??? Het kan gewoon geen kerstmis zijn zonder jou
Ik had deze morgen wel een deugddoend gesprek met de psycholoog, er zijn mij terug wat dingen duidelijker geworden. Dat ik inderdaad Jelle meer had thuisgehouden moest ik geweten hebben dat hij zou overlijden, maar dat ik dat in het uitzichtloze van de situatie niet heb gedaan, maar toch blijft het lastig, al die tegenstrijdige gevoelens, misschien ben ik daardoor zo moe? Ik zou zo graag slapen tot na Nieuwjaar, ik zie die feestdagen echt niet zitten, ik ben aan de ene kant blij dat ik ga werken, aan de andere kant zie ik het niet zitten om te gaan werken, weer al die vrolijke collega's, die en leuk kerst- en nieuwjaarsfeest gaan hebben, al die patienten met hun gezaag over onbenullige, en soms wel belangrijke dingen,... Maar ik wil het echt nog volhouden tot na nieuwjaar... Ik kreeg m'n uurlijst voor januari, moet terug bijna al mijn dagen de eeste 2 weken werken, en daarna bijna 2 weken thuis, ik heb dat niet graag, zie dat niet zitten om zoveel te werken, ik had het nochthans anders gevraagd, maar ik wil daar niet altijd over zagen. Toen ik de lijst zag kon ik er wel bij huilen,dacht ik 'weeral'... 
