Woensdag ben ik dan aan een nieuwe afspraak gegraakt bij de dokter in St. Jan, volgende week donderdag kan ik er heen, hopelijk komt er nu niets meer tussen. Gisteren had ik eindelijk een namiddag voor mezelf. Eigenlijk had ik mij voorgenomen om eens Jelle z'n gerief te bekijken, z'n kleertjes, z'n vele cd's, wat moet ik daar allemaal mee? Maar het is er niet van gekomen, ik zie daar zo tegen op!! Ik weet dat ik er ooit eens zal moeten werk van maken, maar dit is zo ontzettend moeilijk... Nog steeds kom ik plots dingen tegen van hem, waar ik daarvoor niet zo op lette, zoals deze morgen viel mij opeens z'n pinguinetje aan z'n badzitje op, dan komen er terug die vele herinneringen, die deugd doen maar ook zo vreselijk pijnlijk zijn. Gisteren belde eindelijk nog eens één van mijn vriendinnen, om te vragen of ik maandag koffie kom drinken. Ik heb ja gezegd, maar eigenlijk heb ik er geen zin in. Ik weet dat ik buiten moet komen, onder de mensen moet komen, maar ik zie er zo tegen op, ik heb geen zin om mensen te zien, om te moeten zeggen hoe het met me gaat, ik wil gewoon rustig thuis zitten, niets speciaals doen, gewoon thuis zijn. Het weekend staat weer voor de deur, Marc thuis, ik zie er weeral tegen op. Hij maakt mij zo nerveus, ik kan er niet meer tegen , maar wat moet ik dan? Ik weet niet meer wat ik met m'n leven wil...Ik wil zo graag alleen zijn, maar ik durf het niet, ik heb de moed niet om weg te gaan, ik ben bang dat ik dat nooit zal durven en dat ik de rest van mijn leven ongelukkig zal zijn, wat een vooruitzicht...
Vandaag was de dag, de dag dat ik eindelijk bij de juiste dokter terecht kon. Ik zag er zo naar uit, ik hoopte op een goed gesprek, op begrip. Maar deze voormiddag kreeg ik telefoon dat de dokter vandaag afwezig was. Ik was zo ontgoocheld, ik kon wel huilen. Meer dan 2 maanden had ik al die afspraak, en nu kon dat plots niet doorgaan. 'We kunnen je naar een andere dokter laten gaan' vertelde men, maar ik wou dat niet, ik wil die bepaalde dokter, het is een vrouw, wat ik heel belangrijk vind, en ze werkt samen met mijn psycholoog. Deze namiddag belde ze mij al op, ik kan eventueel volgende week bij haar terecht, ze zal het nog laten weten, anders is het al voor de week daarop. Dat lijkt allemaal nog zo lang. Ik wil dat ze mijn medicatie bekijkt, soms denk ik dat ik te veel neem, andere keren denk ik dat het allemaal niets doet. Zo'n 'akkefietjes' doen mij terug helemaal van de kaart zijn, duwen mij nog een beetje meer de put in, ik kan er niet meer tegen...
Het weekend is weer gepasseerd, en daar ben ik blij om. Het viel al bij al wel mee, zaterdag zijn Marc en ik gaan winkelen, dat was lang geleden dat we dat samen deden. Zondag zijn we gaan wandelen in Knokke, daar was de Zwintocht van de wandelclub. Ik had er eigenlijk totaal geen zin in, maar ik wist wel dat als we thuis bleven ik de hele namiddag aan de pc zou zitten en Marc voor de TV, en dat hij op m'n zenuwen zou werken, dus heb ik maar al m'n moed bij mekaar genomen, en zijn we gaan wandelen. Het was wel een mooie wandeling, langs het Zoute, het Zwin, de dijk, 11 km, en achteraf gezien deed het wel deugd, maar ik was blij terug thuis te zijn. Dat wandelen doet mij ook altijd herinneren aan Jelle, hij deed dat ook zo graag! De laatste tijd komen er herinneringen aan hem bij alles wat ik doe of waar ik naartoe ga, dat is zo raar dat dat nu opeens komt. Het zijn meestal wel leuke herinneringen, maar toch doet het zoveel pijn... Gisteravond aan tafel ging het met Joke over choco, en Jelle kwam ter sprake. Het is zo raar, ik vind dat we veel te weinig over Jelle praten, maar als hij dan ter sprake komt wil ik het steeds over een andere boeg gooien, het is alsof ik er zelf niet over wil praten... Het is allemaal zo moeilijk en verwarrend. Morgen moet ik naar de psychiater in St. Jan, ik ben benieuwd. Ik verwacht er veel van, ik verwacht een goed gesprek, hopelijk valt het mee, we zullen zien...
Ik ben An
Ik ben een vrouw en woon in Damme () en mijn beroep is Verpleegkundige.
Ik ben geboren op 10/08/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Ik heb een dochter van 19, ons zoontje van bijna 15 is in maart 2010 oveleden. Ik met deze blog mijn verdriet van me afs
