Oef, kerst is voorbij. Wat een rotte dagen! Kerstavond onder ons 2, ik wou er zo graag een doodgewone avond van maken, maar je weet gewoon dat het kerstavond is... Ik had mij voorgenomen niet te huilen, maar het kwam zomaar, de gedachte dat wij daar nu ons 2 zaten... Vroeger zaten we gezellig met ons 4tjes rond de kerstboom, met een lekker hapje, kadootjes, nu was er niets, ik miste Jelle zo vreselijk Het is gewoon niet eerlijk!! Ik had dan nog keelpijn, snotteren, hoesten, hoofdpijn, krop in de keel... Ben dan maar vroeg gaan slapen, kon niet slapen, moest steeds weer aan m'n kleine ventje denken, die daar buiten onder de sneeuw ligt... Wanneer stopt het?? Kerstdag gewerkt, 's avonds naar de schoonouders, ik zag er zo tegen op... Ik dacht daar iets te eten en terug naar huis te gaan, maar ze rekten het zo lang uit, alles duurde zo lang, ik werd met de minuut stiller en bozer , ik kon er niet tegen, daar te zitten zonder Jelle, dat zij zo gewoon doen, alsof het altijd zo geweest is.. Weeral dat grote gemis... Ik kan het gewoon niet meer verdragen!! Wanneer zie ik hem terug?? Ik zou hem zo graag nog eens knuffelen, horen, zien, ruiken, voelen... Broertje, waar ben je toch??? Het kan gewoon geen kerstmis zijn zonder jou
Daarnet mijn stoute schoenen aangetrokken en eens naar Jelle's grafje geweest, ik vind het vreselijk nu, alles is ondergesneeuwd, alles is koud, ik kan mij nog steeds niet van de gedachte ontdoen dat Jelle daar heel koud heeft... Ik zou zo graag eens z'n kaarsje die we daar vorige week gezet hebben aansteken maar nu is het helemaal ondergesneeuwd en is er zo veel koude wind.... Ik voel mij zo schuldig dat ik nu zo weinig naar het kerkhof ga, ik moet mij dan verontschuldigen bij Jelle, ik denk altijd dat hij weet dat ik daar ben en dat ik nu niet veel meer ga. Ik ben uiteindelijk wel blij dat ik even gestopt ben, maar eigenlijk heb ik er geen deugd van, ik mis hem zo erg... Morgen kerstavond, dan kerstmis, hopelijk is dit alles vlug weer voorbij... Wat valt er nu te vieren zonder m'n kleine ventje die daar zo van hield, kaasbolletjes eten bij de kerstboom, kadootjes open maken,.. het hoeft allemaal niet meer. Ik ben zo blij dat Joke bij haar liefje terecht kan morgen, dan zit zij hier toch niet bij trieste ouders die het allemaal niet zien zitten... IK had gisteren een mailtje van het MPI, dat deed wel deugd. Jelle blijft daar nog zeer sterk aanwezig, en daar ben ik heel blij om, het was ook het grootste stuk van zijn leven. Z'n foto's hangen daar nog, z'n fiets staat voor de deur. Ik hoop dat we na nieuwjaar eens de moed vinden om daar eens op bezoek te gaan, om herinneringen op te halen, om al die lieve mensen terug te zien, want ook hun mis ik.... Morgen gaan werken, aan de ene kant ben ik blij dat ik met die dagen niet de hele tijd thuis zit, aan de andere kant zie ik het niet zitten, ik ben zo moe en futloos...
Ik ben moe vandaag, ik weet niet wat het is, heb geen fut, ben doodmoe, zou zo graag in de zetel liggen, maar Marc kwam deze middag thuis, en ik wil hem dat niet laten zien, hij kan mij dan niet met rust laten, stelt lastige vragen en ik wil dat vermijden. Ik had deze morgen wel een deugddoend gesprek met de psycholoog, er zijn mij terug wat dingen duidelijker geworden. Dat ik inderdaad Jelle meer had thuisgehouden moest ik geweten hebben dat hij zou overlijden, maar dat ik dat in het uitzichtloze van de situatie niet heb gedaan, maar toch blijft het lastig, al die tegenstrijdige gevoelens, misschien ben ik daardoor zo moe? Ik zou zo graag slapen tot na Nieuwjaar, ik zie die feestdagen echt niet zitten, ik ben aan de ene kant blij dat ik ga werken, aan de andere kant zie ik het niet zitten om te gaan werken, weer al die vrolijke collega's, die en leuk kerst- en nieuwjaarsfeest gaan hebben, al die patienten met hun gezaag over onbenullige, en soms wel belangrijke dingen,... Maar ik wil het echt nog volhouden tot na nieuwjaar... Ik kreeg m'n uurlijst voor januari, moet terug bijna al mijn dagen de eeste 2 weken werken, en daarna bijna 2 weken thuis, ik heb dat niet graag, zie dat niet zitten om zoveel te werken, ik had het nochthans anders gevraagd, maar ik wil daar niet altijd over zagen. Toen ik de lijst zag kon ik er wel bij huilen,dacht ik 'weeral'... En die sneeuw, ik hou er wel van, vind de natuur zo mooi, maar kan het nog steeds niet uit m'n hoofd zetten dat Jelleke daar buiten in de kou ligt, ik kan er nu ook niet naartoe gaan, ik vind dit zo moeilijk... Ik zou zo graag eens z'n kaarsje gaan aansteken en hem wat warmte geven, maar ik vind het vreselijk om al die sneeuw daar te zien...
Koud, sneeuw, ik hou er van maar ik kan het niet uit m'n hoofd zetten dat Jelleke daar buiten ligt in de koude, onder de sneeuw, ik kan er nu niet naar toe gaan. Deze morgen wat boodschappen gedaan in Euro-shop, ik mijd de kerstversiering, ik kan er niet tegen. Vrijdag kerstavond, ik mag er niet aan denken. Blij dat Joke bij Lize terecht kan, wij zullen wel zien hoe we het overleven, ik zie het niet zitten. Een kerst zonder Jelle, dat kan toch niet, voor mij moet het nooit meer kerstmis zijn. Ik ben blij dat ik moet gaan werken, alhoewel het werk me niet zint, het wordt mij allemaal te veel, het liefst zit ik thuis alleen, aan de pc, domme spelletjes te spelen, dan kan ik mijn gedachten wat verzetten. Morgen afspraak met Thomas, ik kijk daar altijd naar uit. Ik wil het graag hebben over het feit dat ik vind dat ik er niet genoeg was voor Jelle, dat ik er de laatste week niet was, dat hij enkel maar in het weekend hier was, en dat het mij dan nog soms te veel was, ik kan er niet tegen... Ik zeg het nog eens ik zou zo graag al was het maar 1 keer hem nog eens kunnen zeggen dat ik van hem hou, ik zou hem zo graag nog eens zien, horen, voelen, knuffelen.... Waarom???????
Ik ben An
Ik ben een vrouw en woon in Damme () en mijn beroep is Verpleegkundige.
Ik ben geboren op 10/08/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Ik heb een dochter van 19, ons zoontje van bijna 15 is in maart 2010 oveleden. Ik met deze blog mijn verdriet van me afs
Het is gewoon niet eerlijk!! Ik had dan nog keelpijn, snotteren, hoesten, hoofdpijn, krop in de keel... Ben dan maar vroeg gaan slapen, kon niet slapen, moest steeds weer aan m'n kleine ventje denken, die daar buiten onder de sneeuw ligt... Wanneer stopt het?? 
, ik kon er niet tegen, daar te zitten zonder Jelle, dat zij zo gewoon doen, alsof het altijd zo geweest is.. Weeral dat grote gemis... Ik kan het gewoon niet meer verdragen!! Wanneer zie ik hem terug?? Ik zou hem zo graag nog eens knuffelen, horen, zien, ruiken, voelen... Broertje, waar ben je toch??? Het kan gewoon geen kerstmis zijn zonder jou
Ik had deze morgen wel een deugddoend gesprek met de psycholoog, er zijn mij terug wat dingen duidelijker geworden. Dat ik inderdaad Jelle meer had thuisgehouden moest ik geweten hebben dat hij zou overlijden, maar dat ik dat in het uitzichtloze van de situatie niet heb gedaan, maar toch blijft het lastig, al die tegenstrijdige gevoelens, misschien ben ik daardoor zo moe? Ik zou zo graag slapen tot na Nieuwjaar, ik zie die feestdagen echt niet zitten, ik ben aan de ene kant blij dat ik ga werken, aan de andere kant zie ik het niet zitten om te gaan werken, weer al die vrolijke collega's, die en leuk kerst- en nieuwjaarsfeest gaan hebben, al die patienten met hun gezaag over onbenullige, en soms wel belangrijke dingen,... Maar ik wil het echt nog volhouden tot na nieuwjaar... Ik kreeg m'n uurlijst voor januari, moet terug bijna al mijn dagen de eeste 2 weken werken, en daarna bijna 2 weken thuis, ik heb dat niet graag, zie dat niet zitten om zoveel te werken, ik had het nochthans anders gevraagd, maar ik wil daar niet altijd over zagen. Toen ik de lijst zag kon ik er wel bij huilen,dacht ik 'weeral'... 
