Na een rustig nachtje onder de Palermitaanse volle maan en onder ons baldakijn (ja echt!) hebben we ontbeten. Ook hier stonden er taarten en vlaaien – ongelofelijk toch hé, zo ’s morgens vroeg!- maar gelukkig ook youghurtjes, vers fruit,muesli, broodjes en beleg. Aan de “Caffé Americano” ga ik me niet meer wagen (sterk en niet zo lekker), morgen wordt het een cappuccino! Na het ontbijt op trot voor een nieuwe dag vol ontdekkingen! En dat was het eigenlijk, Palermo is niet zo "makkelijk" als Barcelona of Rome, de mooie plekjes zitten goed verstopt en je moet deze stad echt wel leren kennen. Maar ze mocht wel wat properder zijn!

Als eerste stond het Teatro Politeamo op het programma, een prachtig gebouw, heel indrukwekkend op een mooi plein. Dan verder gekuierd naar het Teatro Massimo, mogelijks nog mooier! Hier zou zich – op de trappen- de dramatische slotscène van de Godfather 3 hebben afgespeeld. We passeerden het postkantoor en het leek wel een goed idee om alvast postzegels te kopen. Je trekt een nummertje al naargelang wat je wil doen. Jammer genoeg stond aan het loket waar ik moest zijn, een familie die een halve uitzet moest versturen, vergezeld van – zo leek het toch- zijn en haar hele familiehistorie! ààààrrrggghh! Na zo’n dik kwartier geduldig wachten, kreeg ik het danig op mijn heupen en ben ik maar doorgegaan! Zeg! En in de andere loketten was er geen enkele ziel die mij eens wou helpen, phuh! Verder gewandeld naar de Mercato del Capo, een supergezellig marktje in verschillende straatjes, met groenten, verse vis ( we zagen zwaardvis, baby haaitjes of iets wat er danig op leek, …)kruiden, fruit,…Verder langs een huis met een schattig meneerke dat op een oude Singer naaimachine een jeansbroek aan het herstellen was, zonde dat mijn Italiaans zo minimaal is, maar een glimlach is universeel hé!

Verder naar de ONGELOFELIJKE cathedrale di Palermo. Jongenslievendeugd! Het leek wel alsof we een ansichtkaart binnenstapten: een prachtig gebouw in beige-bruine stenen, in verschillende bouwstijlen: Arabisch, Normandisch, gotisch, barok en neo-classistisch en gelegen aan een mooi plein. We hebben ons tussen de jeugd van het Lyceo op de bankjes gekwakt en hebben het uitzicht eens rustig geabsorbeerd, ondertussen geamuseerd en bijna bedwelmd door de hormonen die tegen topsnelheid rondvlogen! Leuk om die jonge mensen te bekijken. Binnenin was de kathedraal eerder teleurstellend want heel eenvoudig, maar altijd fijn om even te bezinnen op zo’n kerkbankje!

En verder ging het, richting de meest macabere bezienswaardigheid van Palermo: de Catacombe dei Cappuccini. Ahum! Dit heb je nog nooit gezien! Beetje akelig zelfs: er hangen meer dan 8000 gemummificeerde lichamen en skeletten van Palermitanen uit de 17^de tot halverwege de 20^ste eeuw.Sommigen hebben zelfs hun vel nog aan!!!  Brrr! Sommige gezichten zijn zelfs nog heel “herkenbaar” en de parel aan de kroon (allee, eigenlijk de parel in het knekelhuis!!) is het lijkje van Rosalia, de laatste gebalsemde/gemummificeerde, een meisje van 2 jaar oud, dat er al van 1920 ligt en precies pas vorige week gestorven is. Ik weet zo niet hoor, je komt met een apart gevoel buiten!

Nadien terug afgezakt naar het Palacio dei Normanni en de Capella Palatina. Dat Palacio is niets speciaals, maar de Capella is van boven tot onder bekleed met goud en mozaïek en het plafond is Arabisch houtsnijwerk. Je kijkt er je ogen uit! Eigenlijk moet je er ergens gaan zitten- mocht niet!- en gewoon urenlang rondkijken. Zo mooi! Nadien nog een tentoonstelling van Christo en Jeanne-Claude bekeken en dan weg richting de heremieten! De San Giovanni degli Eremiti-kerk, die we niet binnen zijn gegaan. We hebben ze vanuit de klokkentoren bekeken. Daarvoor moesten we eerst een veiligheidshelm op en dan een kiekenleertje opklauteren (waarbij we ons hoofd maar bleven stoten, vandaar dus de helm) Het uitzicht was spectaculair, vooral omdat het ging onweren, je zag de bui gewoon van de bergen af komen rollen!

Een beetje later was het van dat! We zijn dan maar gaan schuilen bij een Laboratorio del Dolci. Wat dàt weer was:die mensen maakten figuurtjes van suiker die ze dan beschilderden, allemaal om ter grotesk en mottig, maar wel schattig om te zien. We mochten eens proeven en prompt vielen bijna alle vullingen uit onze tanden!  Ondertussen was het beginnen gieten, dus hebben we bijna een half uur onder de mens zijn afdak doorgebracht! Maar nadien was het ook meteen terug zonnig en warm en leuk! Op zoek naar een plekje voor een koffietje, kwamen we toch wéér een kerk-met-huwelijk tegen zeker?! Ongelofelijk toch hé! Wéér tientallen mensen op hun paasbest! Zalig!

Op een gezellig pleintje zijn we in  Bar Mazarra (www.ristorantiitaliani.it/mazzara) een heerlijk gebakje met cappuccino gaan nuttigen…aaahhhh! (verzaligde zucht) en dan op het gemakje terug naar het hotel. Alwaar Marc mij een rolberoerte liet krijgen door te zeggen dat zijn portefeuille weg was!!! (niet dus) Stof van onze vege lijven gespoeld en nu klaar om nog even rond te dwalen in Palermo bij valavond.We hopen een leuk restaurantje te vinden en gaan ook nog een kijkje nemen bij de gevangenis.

Tot morgen! xxx

14-09-2011 om 19:17 geschreven door Ann & Marc  

Na een volle maanovergoten nachtje, rond half zes opgestaan, gedoucht en alles bij elkaar geraapt (wat heb ik toch weer veel teveel ingepakt!!!), de auto in en weg naar Joris, die ons naar de luchthaven voert. Dankjewel Jo!
Ik had meteen al geluk ook: ik “draaide” een waterke uit de machine (wat normaal 2,5€ kost) en kreeg zowaar 1,45€ terug! Woehoe! Dat smaakte dubbel! Het inchecken was in een wip geklaard, bokes opgesmikkeld en dan richting gate. Onze vlucht was stipt op tijd. Marc zat eerst geklemd tussen mijzelf en een andere stevige madam, maar die is –omdat de vlucht niet volgeboekt was- een rij naar voren geschoven. Aaaahhhh….heerlijk! De vakantie kon nu écht beginnen! Al was het maar alleen al door dat heerlijke, zangerige Italiaans weer te horen.

En we kregen zelfs koffie/thee of frisdrank met koekjes of zoutjes. Wat een service toch! En dat allemaal in dat prachtige Italiaans! In Milaan hadden we ook al geluk, want onze transfertvlucht vertrok aan de gate naast die waar we uitgekomen waren! En…een superbonus erbij: een soortement van Italiaanse Gary Glitter/Eddy Wally zat toch wel op onze vlucht zeker! Lid van kennelijk een heel populaire Italiaanse band. Iedereen wou ermee op de foto! Eum…niets aan te zien trouwens, de kerel had zwart gekleurd en geföhnd (!!!!) haar en een tandpasta smile om u tegen te zeggen, bweurrek! Soit, de mens moet ook leven en kennelijk is hij een BV, want ook in Palermo wou iedereen ermee op de foto.Grappig en liever hij dan wij.

We namen de bus naar Palermo city en ons hotel was ook vrij snel gevonden. Leuke, grote, romantische kamer en dito badkamer. Jeuj! Frissere kleren en schoenen aan en wijle weg. Palermo….tjah…wat zal ik ervan zeggen? Op dit moment vinden we het een beetje een smoezelige stad, niet echt proper en opgekuist (ze kunnen hier heeeeel veel leren van andere Italiaanse steden als Firenze of Sienna qua properheid en onderhoud van de gebouwen), lijkt wat vervallen, heel druk verkeer, maar veel hoffelijker als in andere grote steden op het Italiaanse vasteland, mooie gebouwen, maar wat opkuis zou wonderen doen! En ik lijk de urine- en hondepoepgeur niet echt uit mijn neus te krijgen… (bleukh!)

En…het is vandaag “trouwerkesdag”! op deze doordeweekse dinsdag, hebben we zowaar een huwelijksmis bijgewoond! Zo mooi dat al die mensen gekleed waren!!! Die kwamen allemaal uit een doosje! En de mannen…woehoe!!! Maar de vrouwen moesten zeker niet onder doen hoor! Allemaal op stiletto’s in designerkleedjes! (zat ik daar met mijn bermuda en Birkenstocks!!!)

Vlakbij in een hele oude focacceria, de Antica Focacceria di San Francesco (150 jaar bezig)een “pane con mizla” gesmikkeld: de specialiteit van het huis: een broodje milt (?!), kaas en mozarella.(denken we, van de milt zijn we zeker!) Loodzwaar maar lekker en heel authentiek!

Nadien nog wat rondgekuierd en minstens nog vier trouwparen tegengekomen! Schooooooon toch!!

Stilaan terug afgezakt naar ons hotel Vecchio Borgo (www.hotelvecchioborgo.eu), douche genomen en naar een restaurantje: Acanto Blu (geen website) alwaar we heerlijk in de tuin hebben gedineerd, met een mojito vooraf, een Siciliaans wijntje en een lichtjes overprijsde hoofdschotel en een heerlijk dessert! Dubbele zucht… zalig toch om EINDELIJK eens buiten te kunnen eten zonder een fleece deken om je heen te moeten slaan!!

Voila zie, onze eerste dag zit er al op! Morgen gaan we proberen een boel moois hier te ontdekken. We houden jullie op de hoogte!

Slaaplekker! XX

13-09-2011 om 00:00 geschreven door Ann & Marc  

12-09-2011 om 23:10 geschreven door Ann & Marc  

Namijmeringen dus...

·         Héérlijk om terug te keren naar NY, er valt altijd iets nieuws te ontdekken en als je je ergens op een bankje of terrasje neervlijt, hoef je je geen seconde te vervelen, er is veel teveel te zien en te genieten.

·         De parken zijn échte oases van rust, kalmte, groen en frisse lucht, en nu zeker, nu er absoluut niet meer mag gerookt worden! Central Park behoeft geen krans meer, maar Bryant is één van onze favorieten in de stad (en daar zit die ginger margarita ook een piepklein beetje voor iets tussen!! (www.bryantpark.org)

·         Ongelofelijk hoe veel mensen er een tatoeage hebben!

·         Ongelofelijk hoe weinig mensen er nog roken! 
·         Century 21 is echt wel de shopping place to be voor koopjes!( www.c21stores.com)

·         Volgende keer moeten we onze shopping nog wat beter voorbereiden...

·         Onze favoriete stadsdelen zijn Greenwich Village en SoHo, zonder enige twijfel!( www.nycgv.com en www.sohonyc.com )

·         We hadden hele toffe hotels, maar het laatste was echt prijs/kwaliteit de max! Vooral de hele goeie ligging vlakbij de subway en het dakterras waren pluspunten!( www.hamptoninn.com)

·         Het kan heel goed zijn dat er betere cupcakes te vinden zijn, maar wij vonden die van Sweet Revenge echt superjummie, zonder het vulling-uit-tanden-snokkend-zoet dat je overal treft!

(www.sweetrevengenyc.com)      

·           Deze keer hebben we heel veel gewandeld, leuke wandelingen uit de 100% New York-gids die echt een aanrader is! (www.100procentreisgidsen.com)

·           Heerlijk die gourmet-zaken waar je voor niet al teveel geld, lekker en gezond eten kan uithalen, bijvoorbeeld bij Gourmet Garage in Broome Street @Mercer street (www.gourmetgarage.com) en je kan het dan lekker opsmikkelen op het bankje tegen de zaak of ergens in een park.

·           Wij hadden héél veel geluk met stralend weer, 10 dagen lang, vandaar dat we weer eens geen enkel museum hebben gedaan, het zou zonde geweest zijn van de mooie dag buiten!

·           Boston krijgt ook enkel superlatieven, niet enkel voor het toffe, lichtjes gedateerde maar piekfijn onderhouden Omni Parker House (www.omnihotels.com) maar vooral omdat het een zalige stad is waar alles op loopafstand ligt (behalve dan de Harvard University!!!) en omdat de gejaagde “buzz” van NY er niet heerst!

·           Jammer voor de gemiste walvissen, maar die komen we dan nog wel eens een andere keer bekijken!

·           Reizen met de trein is in Amerika zeker zo comfortabel als het vliegtuig en was bij ons echt een meevaller! En als je een goeie loper en elleboogwerker bent, zit je zeker safe!

·           Als je iets ziet en je wil het kopen, metéén doen! Niet wachten tot een volgende kans, want soms komt die niet meer!

Dingen die we zeker nog eens moeten doen: een aperitiefje drinken op het dak van het Gansevoort hotel en dan celebs spotten, de ferry nemen naar Staten Island, een wandeling doen langs de kaden in New Jersey, een kijkje gaan nemen in Hoboken, makkelijk te bereiken via de PATH-trein, een theatervoorstelling bekijken, het Metropolitan Museum bezoeken, in Central Park de bronzen standbeelden van Alice in Wonderland gaan zoeken, nóg eens over Brooklyn Bridge by night wandelen, de High Line verder wandelen want we konden maar tot amper halfweg omdat ze nog aan het werken waren, eens tijd genoeg nemen om in Century 21 te gaan shoppen...

Tjah...die Big Apple zit echt wel goed vastgebeiteld in ons hart! We gaan zeker nog eens terug! Want wat een zalige stad is dit!! En je hoort ons niet klagen over het goeie weer, maar veel heter mocht het niet worden, want ik denk dat het dan een Finse sauna in het enorm wordt, en dat je dan nog eens extra wordt ondergedompeld in geuren en walmen en of je daar nu op zit te wachten?

Maar dit is echt een stad waar alles kan, alles mag en waar mensen ook alles gewoon zijn! Het is een kleurige, multiculturele en multireligieuze smeltkroes en dat maakt het zo interessant! Ieder doet zijn eigen ding, ieder probeert er op zijn beste te leven en iets te maken van zijn leven. Ik denk dat het niet makkelijk is om te overleven in NY, tenzij je een goedbetaalde job hebt.  En echt willen wonen...dat liever niet (hoewel, als ze mij een huis in the Village aanbieden, zeg ik niet nee!  ) want de rust en de kalmte en het vogelgekweel van ons eigenste tuintje is ons toch nog dierbaarder!

Allemaal, bedankt om deze blog te lezen! Jullie commentaar is altijd welkom!

Tot een volgende keer!

Marc & Ann

05-06-2011 om 19:04 geschreven door Ann & Marc  

Donderdag 2/6/2011

We zijn heerlijk gaan eten in the Mercer kitchen ( www.mercerhotel.com ), eerst een cava-tje gedronken en Marc een margarita op basis van gember, nadien had Marc kabeljauw op een bedje van groenten waaronder asperges, champignons, ui en nog mashed potatoes erbij, lekker en heb ik een sù-hùperlekkere hamburger met heerlijke frietjes gesmikkeld. De cappuccino nadien heeft mij een beetje de das omgedaan: ik heb nogal slecht geslapen, dan weer te warm, dan weer wat maagpijn, en waarschijnlijk ook een bitje reis-stress. Debiel, want we hebben meer dan genoeg tijd!

Vanmorgen (!) ontdekt dat we eigenlijk een hotel hadden met ontbijt inbegrepen, ahum! Dus moesten we dat eens proberen hé en ik heb zowaar een ronde wafel gebakken! Gedeeld met Marc en stroop erover, was ok, maar een halve was meer dan genoeg. Het vers fruit vonden we een beetje bweurrek, bitje overrijp en eigenlijk niet lekker, maar we zijn niet moeilijk ;o)  Ik heb een havermoutpapje gegeten: beetje melk opgewarmd, havermout erbij en knal! Alle vullingen uit je tanden! In ALLES foeffelen ze hier suiker! Het is echt geen wonder dat hier zoveel dikkerds zijn! Ook als je gezond wil eten, moet je dubbel en dik uit je doppen kijken want voor je het weet heb je lepels suiker binnen, ook al doe je je best om dat wat te vermijden. Soit, het was dus niet zo’n ramp dat we dit ontbijt al twee dagen gemist hadden :o)

Nadien hebben we alles klaargemaakt om te vertrekken: uitgecheckt, zakken in bewaring gegeven, en dan nog even een laatste wandeling door SoHo….ààààhhhhh! diepe zucht. Het weer is vandaag een pak “luchtiger” dan gisteren: het is warm, zonnig, maar droog en dus veel beter uit te houden dan die kleffe warmte die er gisteren hing! Nog wat langs de winkels in Broadway gekuierd, de New Yorkse sfeer nog wat opgesnuffeld, lekkere springrolls gegeten op het bankje bij Garage Gourmet in Broome street (dat kenden we nog van vorige keer en is altijd lekker!) Ondertussen wat mensjes gekeken en …OMG! Kwam daar ineens een kreatuur voorbijgetrippeld (ik kan het niet anders noemen) we denken dat het een man was, maar dan toch ene die héééééél graag vrouw zou willen zijn, op enorme stelten van hakken en een hele spannende gouden(!!) broek! De derrière werd wulps geschud, de heupjes van links naar rechts gegooid, en gelukkig dat zijn/een vriend ernaast liep om deze diva af en toe wat te ondersteunen! Woehoe!!  Knap eigenlijk,want je moet het maar durven! Jammer genoeg was hij ook “gezegend” met nogal een stevige baardgroei, niet echt een zacht vrouwelijk perzikvelleke! Maar hey, daar kan je niet meer aan beoordelen of iemand man of vrouw is, want gisteren werd ik in de boekwinkel te woord gestaan door een jonge vrouw met een donzig, ravenzwart, fluffig pelske op de wangen, richting hals…sèxy!

Stilaan teruggewandeld naar het hotel, een jeans aangetrokken, alle zakken bij elkaar gegrabbeld en richting JFK gegaan.  We waren dik op tijd vertrokken, zo rond half twee, de metro was achter de hoek van het hotel (trouwens: een kei en keigoed hotel! En dichtbij metro en boenk in SoHo, dus ideaal!!) en we moesten zelfs niet overstappen! We hebben er zo’n 45 minuten over gedaan, dan nog de airtrain in richting de luchthaven (da’s ook altijd een staaltje van hoffelijkheid en respect! Jongens!) en tegen half vier waren we er! Dus eigenlijk niet eens zooooveel te vroeg als je bedenkt dat we om zes uur vliegen en rond half zes dus boarden. De security check ging niet zo heel vlot, maar kom  we hadden tijd zodus…

03-06-2011 om 00:00 geschreven door Ann & Marc  

Okee, de beste pizza van New York, of toch van Brooklyn…bwah, kweetet toch zo niet hoor! De verwachtingen waren hoog gespannen, en nog hoger toen bleek dat we in de rij (!!) moesten gaan staan tot er een tafeltje vrij kwam. Na zo’n dik halfuurke was het aan ons, we werden naast onze buren gewurmd, met halfweg de tafel zo’n verhoogje, waar dus de pizza zou op komen. Je kon een maat van pizza kiezen (6 slices of 8 slices) en wij waren voorzienig genoeg om de small te kiezen, je kan nog wat toppings aan 2$ de topping (pepperoni, kappers, gedroogde tomaten, ajuin, champignons,…) allee, wij hebben de zwikzwak die we hiernaast vermeldden erop laten kappen. En toen arriveerde hij dus…hmjah…niet slecht, maar wij kennen een pizzabakker in de Anselmostraat (ons aller La Grappa) die hier miljonair zou kunnen worden, met twee vingers in de neus!!! Allee, hij was niet slècht hé, maar tja, aangezien de verwachtingen zo hoog waren…ik denk zelfs dat onze pizza twee jaar geleden een beetje verder aan de brug lekkerder was. Soit, weeral een ervaring erbij zie! Het was in elk geval vechten om die pizza met zijn 6 slices binnen te krijgen, en toen zagen we een koppel, allebei van het type gespierde stylo, die ELK een pizza bestelden!! Ik weet niet of ze die hebben opgekregen, maar dit is Amerika hé, dus een doggy bag is snel meegekregen en dan heb je er nog een dagje plezier van (smaakt dan waarschijnlijk wel als rubberen sjik, maar soit!)

Na ons dineetje, zijn we gezellig over Brooklyn bridge gewandeld en heb ik ons allebei eens in de arm geknepen, zachtjes “in New York!!” zingend. Alicia Keys’ oren zullen weeral geteut hebben! Hier liepen we dan, wij twee Belgskes, op een warme zomeravond, over Brooklyn Bridge, te kijken naar de lichtjes van de skyline van Manhattan en de rest van New York.

Dit klinkt misschien heel melig, maar wij zijn twee zondagskinderen: een reis naar the big Apple en Boston en dan tien dagen stralend weer!!! Zalig toch!

Vanmorgen opgestaan met een drommig vergezicht, de eerste dag dat de hemel niet stralend blauw was, maar warm was het des te meer! Het was echt dodelijk heet de hele dag en dan wil je eigenlijk niet in een stad rondlopen.Elke keer als je buiten kwam, was het of ze je een hete doek op je hoofd gooiden! Dus binnen de kortste keren zweet tussen de billen en okselvijvers en een klef velleke! Heerlijk toch! Maar je hoort ons niet klagen hoor, beter dat dan regen! Eerst de innerlijke mens wat versterkt in Bari, een Italiaans-achtig ontbijtplekje waar ik een granola en Marc een garden omelette hebben verorberd, onderwijl mensjes kijkend en situaties beschrijvend vanachter het raam waar jachtig en jagend New York voorbijsjeesde.

Vandaag was zowat ons “afwerken van het shopping lijstje”. Jongens! Deze stad veroorzaakt stress, want hier is zoooooooooveel te kopen, en het is ook wel goedkoper dan bij ons en dat hebben we ook nog efkes nodig en… pfffff!  Anderzijds zou het zonde zijn als je hier enkel kwam om te shoppen, de stad heeft zoveel meer te bieden! We hebben daarom ook algauw nog een wandeling uit 100% New York meegepikt en zo kwamen we ook weer langs mooie gebouwen. Want het moet echt wel gezegd: New York heeft pràchtige gebouwen en dan spreek ik niet over de gigantische wolkenkrabbers van staal en glas, maar over de juweeltjes die her en der verstopt liggen, zoals the Singer Building, waar nu Mango in huist, maar ook heel veel gotische huizen, art nouveau, en nog zowat stijlen waar ik niet zo direct op kan komen. Het enige wat je moet doen is niet enkel opzij van je kijken, naar waar de winkels zijn, maar vooral heel veel omhoog turen, want er zitten daar mooie dingen tussen…jawadde!

Ondertussen was het zo bloedheet, dat we soms gewoon een winkel binnenliepen om even af te koelen, die airco’s doen hier overuren!  We gingen ook nog “even” langs Abercrombie & Fitch…jongens! Stond daar toch wel een rij aan te schuiven om binnen te mogen zeker?! OM GELD UIT TE GEVEN HE !? allee, soit, wij dus ook… Maar het ging heel goed vooruit en na weeral een beeld van een man-met-sexy-sixpack gepasseerd te zijn gingen we dus op jacht. Zag ik daar een heel mooi T-shirt, dus ik vraag waar ik het kon vinden. Zegt die beauty: “euh, ik ben bang dat die uitverkocht zijn!” waarop ik: “waarom staat het hier dan nog gepresenteerd?” Hij :” good question” gevolgd door “blank look” . Zie hé, dààr word ik dus nijdig van en ik heb echt het idee dat je om bij A&F te werken gewoon ofwel knap en gespierd moet zijn ofwel mager en goed met je heupen kunnen draaien en in de weg staan aan de trappen! ’t Is duidelijk, er moet enkel licht branden en dat mag een vree schriel en mager peerke zijn, er hoeft niet persé iemand thuis te zijn!! DUUUHHH!!!

Na A&F zijn we  naar Hollister gegaan (www.hollisterco.com), de goedkopere versie van A&F, en …OMG!! Alles wat in A&F hangt, hangt hier ook maar minstens 10$ goedkoper!! Er staat natuurlijk geen schattige eland op, maar voor de rest is alles hetzelfde: luide muziek, winkel is heel gelijkaardig, stukken zijn gewoon krèk hetzelfde, logo is een soortement van zwevende vogel, dus ja…minder tot de verbeelding sprekend dan een eland. Kennelijk komt er een Hollister in Waasland Shopping Center en in Wijnegem, maar de prijzen zullen wel licht gepeperd zijn.Of dit echt de nieuwe hype gaat worden, is maar de vraag, maar dat zien we dan wel weer.

Stilaan begon onze eland, euh beer te grollen dus gingen we op zoek naar eten. Dat hebben we gevonden onder de vorm van een lekker zelf samen te stellen slaatje, dat we gezellig hebben verhapsjakt in Bryant Park (www.bryantpark.org) Altijd gezellig om weer hier te komen, deze keer mochten de mensen wel weer op het gras zitten, dus dat maakte het nog een tikje gezelliger dan vorige week (toen moest het gras nog groeien en was het “keep off”)

Ondertussen was er een stevige bries komen opzetten, die voorspelde niet veel goeds, maar het regent nog steeds niet, dus waarschijnlijk is het veel geblaat en weinig wol, en hopelijk kan het stevig windje de “doeffigheid” wat wegkrijgen.

Oh ja, Marc en ik waren echt cupcake-maagden (ja, ik weet het, niet te begrijpen hé!) maar dat behoort nu tot de verleden tijd, in “Sweet Revenge” aan 62, Carmine Street (www.sweetrevengenyc.com) hebben we ons laten verleiden tot het verorberen van een cupcake met een Sauvignon Blanc. Juuuuuuuhùùùùùm! En tijdens happy hour kan je dit doen voor slechts 10$. Marc had een cupcake Crimson and Cream,  Raspberry Red Velvet Cake with Cream Cheese Frosting , op basis van aardbeien, met een zachte binnenkant en een heerlijk bovenlaagje met kaneel en nog iets en ik had een “Dirty”, met donkere chocolade en chocolade truffel frosting met daarbovenop(!) nog wat bittere chocoladepoeder. Jongenslievendeugd!!! LEKKEUEUEUEURRR!! En het paste supergoed bij het wijntje.

Nadien maar naar het hotel geteend, en daar zitten we nu, op het terras met in de ijsemmer de zalige fles Shiraz (Craneford- Vintage 2008 van South Australia) die we van Michèle gekregen hebben. Vergezeld van het constante buzzen van de airco en het getoeter van auto’s die de Holland Tunnel doorwillen richting New Jersey (vergelijk het met de Kennedy tunnel in het midden van de stad). En nu komt er zopas godmiljaar nog iemand die geweldige atmosfeer, de frisse New Yorkse geur, 19 hoog (bijna in de stratosfeer dus) nog algauw even zit te verpesten met een sigaret!! Hoe is het God’s mogelijk?!

Tijd dus om af te sluiten, pc dicht en een zalige verfrissende douche te nemen, al het zweet van vandaag af te spoelen en een tof restaurantje te vinden voor het avondeten.

Nadien rugzak intassen en alles klaarzetten voor onze terugkeer naar ons eigenste stekje in Kontich…met gemengde gevoelens: dit is zo’n zalige stad, zoveel te beleven, zoveel te kopen,zoveel te doen en zoveel te zien en..en….en…. maar het zal deugd doen om ook eens op ons terras te zitten, te genieten van de rust en de kalmte zonder het constante gezoem dat hier eigenlijk overal heerst…

02-06-2011 om 01:10 geschreven door Ann & Marc  

Dinsdag 31/05/2011

Onze voetzoolkes hebben het weer mogen kunnen vandaag!! Na wat gefotter door aan de foute kant de metro in te duiken (en dus alleen maar Uptown te kunnen rijden ipv Downtown) kwamen we dan toch op de bestemming aan: South Ferry, alwaar we een mooi zicht hadden, zij het wat van ver, van Lady Liberty! Toen we Battery Park uitkwamen, kwam er een heel bataljon soldaten voorbij gemarcheerd, luid weetikveelwat skanderend en genietend van het applaus en het gejuich en het aangemoedig dat hun aanwezigheid veroorzaakte. Want het moet toch echt gezegd: de Amerikanen zijn toch echt wel heel vaderlandslievend! Overal hangen Amerikaanse vlaggen, zoiets kan je je in België nauwelijks of niet voorstellen!  Vorige week was het hier Navy Fleet Week en toen werd de stad overspoeld met mariniers, die in spierwitte kostuums flaneerden door de straten. Wij werden zelfs door ene aangesproken om met hem op de foto te gaan!! Tis dat we zelf zo’n filmsterren zijn hé!

Ergens in het Financial District zijn we in een sjiek koffiebarke gaan ontbijten: youghurt met granola (nog zoiets dat ze bij ons eigenlijk niet kennen, ze kennen enkel het meer bedroevende muesli, wat er eigenlijk nog niet aan kan tippen!)

En verder langs Wall Street, Stone Street, Church Street,…met even (?!) een stop in Century 21, maar als het zo heet is buiten, dan heb je eigenlijk niet zoveel zin in shoppen, en al zeker niet om een half uur aan te schuiven om iets te passen, dus waren we vrij snel terug buiten.

Even binnengesprongen in St.Paul’s Chapel, vlak bij Ground Zero, alwaar  er allemaal memorabilia stonden van de gebeurtenissen van 11/9.  Marc vond het vrij cynisch dat “9/11” eigenlijk ook het algemene alarmnummer is van Amerika: 911…

Het doet je toch iets hoor, als je zo al die foto’s ziet, van verongelukte en vermiste mensen! Het moet nogal wat geweest zijn, dat kunnen we ons niet voorstellen, maar als je hier zo tussen die wolkenkrabbers staat, dan kan je je toch wel iets bedenken bij het feit dat het zo’n massavernietiging was met chaos alom! Want je kan in die straten niet weg hé!... Te gruwelijk voor woorden!

Nu verrijst er stilaan een nieuwe toren op Ground Zero en zijn ze al aardig aan het opschieten met Ground Zero Memorial. Tegen volgende keer dat we hier zijn, staat die “pin” er waarschijnlijk!

Dan verder via Chinatown…jongenslievendeugd! Het lijkt écht alsof je in China bent hé! Met spugende Chinezen inclusief! via Bayardstreet langs de Ice cream factory www.cinatownicecreamfactory.com. Volgens onze gids zouden ze hier de lekkerste ijsje hebben en ik moet toegeven het rodebonenijs kun je nergens anders lekkerder vinden als je het al ergens anders vindt. Meer en meer breidt Chinatown zich uit, ten nadele van Little Italy dat nog maar een paar straten telt. Op één ervan was er commotie: een troep bijen/wespen had bezit genomen van een brievenbus (da’s hier zo’n groot, blauw, vuilnisbakachtig ding) en die beestjes werden nu door twee mannen in imker-vermomming verwijderd. Allee, ’t is te zeggen, ik denk dat dat wel de bedoeling was, maar die gasten stonden daar maar te draddelen…

Nog een stukje door Soho gelopen, toch wel één van mijn persoonlijke favorieten hoor! En toen waren we reeds aan het hotel. Op het negentiende is er een klein dakterras, jammer genoeg heb je geen 360° zicht en staat er een airco uitgang méér dan het beste van zichzelf te geven, maar het is toch gezellig zitten. Daar heb ik net wat kaartjes geschreven, want die waren we voordien nog nauwelijks tegengekomen onder het genot (??) van een Budweiser (ik) en een Becks (Marc)

Mijn betere helft neemt nu een deugddoend doucheke om het zweet van een dag stappen en vooral de vermoeidheid van het vege lijf te spoelen.

Hopelijk blijven er niet teveel geuren, die we her en der opsnuiven, aan ons lijf plakken, want met deze hitte is het op sommige plekken toch niet zo heel lekker toeven! Vooral de metro, die begint nu op sommige plaatsen toch wel danig naar urine (lees: en sorry voor het mottige woord, maar het zegt alles: ZEIK) te ruiken. Bweurrek!  Op die geurmomenten wenste je dat je er putteke winter was, maar voor de rest hoor je ons niet klagen! Wie had dat kunnen dromen, dat we zo’n zalig tropisch weerke hier zouden hebben? Héérlijk!

01-06-2011 om 00:32 geschreven door Ann & Marc  

 We zijn nog maar eens naar Feanel’s Market geweest (of zoiets) alwaar alle leven zich lijkt af te spelen de laatste dagen, en daar nog even gauw een spurtje gedaan naar de American Eagle Outfitters en dan neergekwakt bij Wagamama, met een heerlijke cocktail (gember voor mij, mango voor Marc) en dumplings en noedels. Juhum! Lekker!

Daarna rustigjes naar het hotel gekuierd, het was een zware dag, vooral voor onze voetjes en onze kuitekes! Oh ja, was ik ook nog vergeten te zeggen: zondag is hier duidelijk loopdag! Het begon al vanmorgen met de Memorial Day-run en het bleef de hele dag duren in parken en straten: joggende en zwetende medemensen! Hoedje af voor elk van hen hoor, bij deze temperaturen, maar anderzijds: daar kan je een studie over maken: over hoe iemand loopt! Toch wel heel grappig soms…komen we op een moment, midden in de stad, ene tegen met een soortement “marcelleke”, maar dan één van het totààl uitgeloterde soort, dat zijn borstjes bloot liet en eigenlijk gewoon een velleke textiel voor zijn buik was…en hij liep of er nog een stukje inzat…allee,het was waarschijnlijk gewoon een hele verwijfde homo, maar hilarisch om te zien!

In het hotel onze rugzak ingeladen en dan bedje in.

30 mei 2011

Onze laatste minuten Boston, uitchecken en dan op weg met de metro naar het South Station. Het was alweer heel warm vanmorgen vroeg, dus dat belooft voor vandaag. Maar in Boston is het altijd een beetje bewolkt, dus lijkt het er nog een beetje “doefer”dan ergens anders. In South Station hebben we een ontbijtje gesmikkeld en dan mensjes gekeken tot het tijd was om te vertrekken. We hebben zowaar de halve cast van Harry Potter zien passseren (allee, mensen die er zodanig uitzagen dat ze makkelijk een plekje als tovenaar of heks zouden veroverd kunnen hebben!!) Ook nu weer wachtten ze tot de laatste minuut om het perron te vermelden en dan was het even stevig doorbenen. Maar het voordeel was, dat dit het beginstation was want de trein rijdt tot in Washington DC, dus nog héél veel plek. En vooral KOUD op die trein!! Wat hébben die Amerikanen toch met airco?! Ijs en airco…als het maar ijzig koud is en je binnenste doet verkleumen!

Rond kwart over twee aangekomen in Penn Station en dan metro naar het hotel. In die metro ook weer wat meegemaakt: een zwarte, oudere man die geen zitplaats had en dus tegen de deur zat, kreeg plots een aanval.. boenk omgevallen, gelukkig tegen Marc zijn scheenbeen en niet met zijn bol tegen een paal of de vloer. Terug helpen rechtzitten, iemand stond zijn plek af, en toen kreeg hij het nog eens, totààl weg die mens! Gelukkig was er iemand op de metro, die doorhad waar het om ging en die is dan bij die mens gebleven. Wij moesten er vroeger af, maar toch wel griezelig hoor!

Ons hotel ligt dit keer dicht bij de Holland Tunnel (Hampton Inn) en we kijken vanuit onze kamer pal op het Empire State building (we liggen op het 18^de) en dus op een mooie skyline.

Alles gauw neergekwakt en dan hup ! Op weg naar Michèle, een vriendin die in New Jersey logeerde. Dus dat betekende dat we de PATH train moesten nemen, ook weer een nieuwe ervaring, vooral als ze niet zeggen waarheen die juist gaat, ttz, dat die van Hoboken niet rijdt omdat het Memorial Day is en je dus de PATH naar Newark moet nemen en onderweg overstappen! Duuuhhh! Het water liep intussen in straaltjes van mijn billen, want het is hier héét, en dan nog wat stress erbovenop! Gene zever! Een Finse sauna heeft er niets aan!

Maar…zoals steeds zijn we er geraakt en hebben we dus ook wat rondgekuierd op New Jersey, een aanrader!! Dat gaan we nog doen!

Omdat we om half acht een reservatie hadden bij Spice Market in het Meatpacking District zijn we maar op tijd terug richting the City gegaan, alwaar we ons schromelijk in East en West gemist hebben en op het einde nóg maar eens een spurtje (lees: stukje snelwandelen) konden trekken richting restaurant.

Maar we zijn nog redelijk op tijd gearriveerd en hebben dan echt genoten (GENOTEN!!!) van de heerlijke dingen die op ons bord kwamen. Alleen…zaten we daar pal onder een ventilator…wat hébben die Amerikanen toch met dat onderkoelen?! Buiten was het 27°C of zo, wat wij een “héérlijke zomeravond” zouden noemen, neen, zij maken er dan een herfstachtige 19° van of zo…pfff!

Daarna totaal in coma in ons bed gevallen (allee, ikke toch) vandaar dat de blog er niet meer bij kon.

Vanmorgen wakker geworden met de skyline van New York die weeral baadde in zomerzon, het belooft weer een hete dag te worden. Vandaag gaan we wat kuieren in het Financial District. Tot morgen!

XXX

31-05-2011 om 14:49 geschreven door Ann & Marc  

Zodus, na de Harbour Cruise en de mislukte (ik ben er nóg niet over!) whale watching tour, moesten we dringend terug wat op temperatuur komen en de innerlijke mens wat sterken. Gelukkig waren we tijdens de boottocht bijna altijd op het bovenste dek gebleven, daar werd je wel totaal uit je jas en uit je vel geblazen (goed voor alle bacterieën die zich hardnekkig aan onze huid hadden gevestigd, die hebben het onderspit moeten delven!!), maar je moest er niet toezien hoe mensen spuugziek waren van de deining. We waren eventjes eens naar beneden gegaan om wat op te warmen, maar daar werd je danig mottig door de deining, dan maar liever vernikkelen van de kou!!!

Zodus…middagmaal genuttigd, in het zonnetje bij Wagamama, zalig! Noedels slurpen en intussen genieten van het straat theater want het is dit weekend theater festival in Boston en sommige van die mannen (allee, eigenlijk allemaal) zijn echt wel de moeite!

Daarna nog wat gaan shoppen bij American Eagle Outfitters en …bij Abercrombie! Maar deze winkel is met niets te vergelijken met het hectische, loeiharde, pikdonkere, niet te doene Abercrombie op 5th Avenue in New York! Hier kon je gewoon rondlopen zonder dat je spontaan iemand een lel op zijn gezicht wou geven! Zalig!

Na deze totaal nieuwe ervaring, richting hotel gewandeld, omgekleed en terug de stad in. Deze keer kwamen we eigenlijk puur per toeval in Little Italy terecht! En dat zullen we geweten hebben! Aan elk – goed- Italiaans restaurant stonden rijen mensen te wachten (zoiets geloven ze niet in België!) en zelfs aan de lokale bakkerijen (pastry shops) stonden rijen dik aan te schuiven voor hun pateeke! Allee jong! Geloof je nu zoiets?!

We hebben het eens bekeken en zijn toen ergens binnengestesseld, alwaar we wel even moesten wachten op ons eten (linguine met seafood) en een overlauwe merlot, maar kom, het viel wel mee.

Terug naar het hotel gewandeld, langs plekjes waar mensen gezellig met een take away zaten te dineren. Want dat heb je hier wel hé: (en met “hier” bedoel ik eigenlijk de VS voor zover we die kennen) plekjes waar mensen gewoon kunnen zitten, tafeltje, stoeltjes,…geen bar, je kan er vanalles en nog wat doen: portie schaken, boek lezen, uithaal eten verhapsjakken, gezellig keuvelen… dat zou bij ons niet waar zijn, binnen de kortste keren staat daar dan ene “ en wa mag het zijn?!”

Rond den tienen het bedje in en dodo in het prinses-op-de-erwt-bed waar ik net geen opstapje voor nodig heb!

29 mei 2011

Mensen, het dient gezegd: WIJ HOUDEN VAN BOSTON!! Wat een héérlijke stad! Véél minder gejaagd dan NYC, heel Europees, prachtige huizen, en …maar dat is ons persoonlijke geluk: zalig weer!!

Vandaag ging de trip met de metro richting Back Bay, alwaar we eerst een heel gezond ontbijt van youghurt met vers fruit en granen en amandelschilfers hebben genuttigd. Nadien in de Prudential Tower de lift naar het 50^ste namen voor een Sky Walk. Jammer dat het achter glas was en niet “live” zoals in het Empire State Building, maar het was dan weer héél rustig, dus genietend rondkuieren en heel groot Boston aanschouwen!

Na de Tower zijn we langs de First Christian Church gewandeld (en er even in rondgekeken ook) Voor de Church ligt een waterpartij van 2,5 keer een voetbalveld lang en ¾ keer breed, echt wel mooi, en dan nadien verder gewandeld in de prachtige straten van Back Bay alwaar duidelijk de beter bedeelden van de samenleving huizen! Teruggekomen langs Beacon Hill en even door het park naar de metro gewandeld. Die hebben we richting het stadsdeel Cambridge en de Harvard University genomen. Beetje rondgetaffeld in het universiteitsgebied, een dametje van 95 lentes de richting gevraagd, en haar meteen de straat over geholpen. Op de campus ook wat rondgelopen, die deed heel Brits aan, en er was duidelijk iets te doen geweest, waarschijnlijk Graduation day of zoiets, want het stond er vol met podia enzo. Voor het standbeeld van John Harvard (een Engelse predikant en eerste weldoener van een universiteit die de Harvard University werd genoemd.Hij wilde dat de helft van zijn geld, samen met zijn bibliotheek aan de recent opgerichte school gegeven zou worden. Zijn schenking verzekerde dat de instelling kon blijven werken. In tegenstelling tot wat men soms denkt is John Harvard niet de stichter van de Harvard University - met dank aan Wikipedia :o) ) en dan het illustere (lees: totààl debiele!!!!!) idee gehad (tkwam van mij!) om dat “korte” stukje naar de Longfellowbridge te wandelen.

Juist! We zijn nu nóg altijd aan het bekomen en mijn voeten schreeuwen luidkeels “NEEEEEEE!!” als ze mijn stapschoenen in het vizier krijgen! Fuck zeg! Wat een trip! Aan lunchen zijn we gewoon niet toegekomen wegens gebrek aan mogelijkheid, dus werd het een granenreep weggespoeld door een energie drankje en ik kan je zeggen: we hadden het nodig!!!

Uiteindelijk de Longfellow Bridge(ofte: peper- en zoutvat brug) bereikt en overgestoken, moesten we toch nog wel Beacon HILL over zeker?! Àààrrrggghhh! Onze reeds zwaar beproefde kuitjes smeekten om genade, die we dan prompt vonden middels een koel, fris Budweiserken en een Guinessken in een Irish pub hetgeen het leed een beetje kon doen vergeten (maar helemaal tot aan onze voeten is het niet geraakt!)

Een doucheke, de ontstellende ontdekking dat we wéér verbrand zijn!!, en we kunnen weeral op weg voor het avondmaal!

Onderweg nog even vertellen dat het mij is opgevallen hoeveel Aziaten en bij uitbreiding Indiërs hier rondlopen! Echt! En Boston is duidelijk het nieuwe homeland voor de Ieren, want je struikelt hier bijna over de Irish Pubs enzo. Dat zal hier ook wel ambiance zijn op Saint Patrick’s Day!
Allee, nu dus even terug buiten om nog een laatste snuif Boston op te doen, want morgen zijn we hier weeral en zeer jammerlijk weg!

29-05-2011 om 23:33 geschreven door Ann & Marc  

Ik ben al de hele tijd iets vergeten en op een dag, ik weet niet meer precies wanneer, kwam het allemaal terug: de Amerikaanse iet of wat openbare toiletten! Dzjieses!! Ik geraak er niet aan gewoon, aan die hele grote ruimte onder de deur, alwaar je – mits enige lenigheid weliswaar en middels lichtjes door de knietjes gaan- heel makkelijk kan bekijken wat je buurvrouw zo allemaal aan het fotteren is! Trouwens, na de plas, is het ook kwestie van net niet voor die gigantische spleet in de deur te staan, want dan ziet iedereen wat je zoal in huis hebt! Raar volk, die Amerikaanders!!!

Zodus: na een nachtje heerlijk slapen in het torenhoge bed- ik voelde mij een beetje de prinses op de erwt, maar dan zonder erwt, maar met wollige, heerlijke matras en dito dekbed-  hebben we ons klaargemaakt voor ons half dagje Whale watching.

Eerst hebben we ons een pleuris gezocht naar iets om te ontbijten en toen kregen we ineens overdaad, want we stootten op een marktje dat enkel eetkraampjes had. Heb ik trouwens al vermeld dat de mensen hier constant lijken te eten? Altijd wordt er hier gebunkerd en gesmikkeld en gesmakt, het is écht geen wonder dat die mensen hier zo stevig zijn (lees: moddervet) Dat heeft één groot voordeel: ik voel mij hier ok!! :o)

Zodus: na onze cholesterol nog een paar trapjes omhoog gejaagd te hebben, zijn we rustig richting Long Wharf gekuierd, alwaar onze zeestomer het ruime sop zou kiezen. We werden lichtjes een rij ingeforceerd en hadden dan ook nog geen keuze: op de foto gingen we! Duh!

Zo tegen iets na tienen kwam onze boot eraan gevaren en konden we aan boord. We gingen natuurlijk voor het beste uitzicht: helemaal bovenaan, dat we niet konden zitten wegens geen bankjes voorzien, namen we er dan maar bij.

Toen onze boot vertrok, rees het kippenvel in rijen van tien via onze benen naar onze nekharen, dus wij onze jas algauw aangestekt, had ik spijt dat we geen pots en handschoenen en sjaal en dikke fleece bijhadden!!!! Maar er waren ook mensen op de boot, die dachten dat walvissen spotten vanop de kant kon, met stilletto’s aan en een cava’tje in de hand, want die stonden daar in hotpants, een flinterdun bloeske en hoge hakjes. Tjah…

We waren de haven nog maar goed en wel uit, of we leken zo precies in de mouw van een grijze sweater te schuiven, alles werd grijs en je kon niet meer zien waar de zee in de lucht overging. En wind! En koud!! Toen er zo’n dik uur en driekwart voorbij was, begon er een deskundige hare uitleg door de micro te doen, waar we juist zaten en dat het gebied gekend was om zijn uitgebreid sea life, en dat er heel veel walvissen werden gespot enz, enz…

Nu, allemaal goed en wel, maar WIJ HEBBEN GODMILJAAR GEEN ENE GEZIEN !!!!! nog geen mottige sardien kwam er langsgezwommen, laat staan een walvis of orka of dolfijn!

Fuk zeg!! Ja, ergens heel in de verte zagen we iets, wat leek op de uitademingsfontein van een walvis, maar aangezien de zee niet echt rustig was en er witte kopjes waren, kon dat evengoed een fata morgana zijn hé! Maar intussen was de mist weg en scheen de zon lekker, dus dat was een meevaller.

De kapitein begon toen lichtjes de kriebels te krijgen dat we al zo lang weg waren, Cape Cod was al in zicht (allemaal goed en wel maar geen walvis!!) en we moesten dus terug. En in het begin zag alles nog mooi blauw en fris, maar de haven vaarden we in al toeterend met een misthoorn, want je zag echt bijna niets. Vond er nog ne frisse het broodnodig om pal in de mist wat te gaan roeien! Die kerel was bijna overvaren!!! Sommige mensen…

Eigenlijk waren we zowat verkleumd tot op het bot, en we waren blij om aan land te komen alwaar we een “rain check” kregen omdat we dus geen walvis of aanverwante gezien hadden. Maar wat zijn we daar nu mee?! Overmorgen vertrekken we al!

Trouwens, het lijkt een beetje aan ons te kleven: in Indonesië ging ik ooit op dolfijnen safari, geen één vermaledijd beest liet zich zien (ha nee, we stoven er met twintig motorboten op af, je zou voor minder stillekes op de bodem gaan liggen en wachten tot het over is!)

In India gingen we op tijgersafari, nog geen keutel gevonden daar!

En nu dit! Misschien is het toch een teken van God, dat wij niet gemaakt zijn om op safari te gaan!! J

Nu kruip ik in bed, morgen volgt de rest. Slaap lekker, xx

29-05-2011 om 03:59 geschreven door Ann & Marc  

Een early rise vanmorgen, uitchecken, coffee-to-go meeritsen en dan richting Penn Station met de metro...als die al zou gereden hebben !!! Maar om zeven uur dus kennelijk nog niet, dus konden we – beladen als muilezels- 6 (!!) blokken te voet richting Penn Station. En dankzij een vriendelijke New Yorker, zijn we geraakt waar we moesten zijn, anders hadden we nog lang kunnen zoeken!!  Het dient trouwens gezegd: New Yorkers (en waarschijnlijk bij uitbreiding alle Amerikanen) zijn echt heel behulpzame mensen! Aangezien we zeker een half uur voor het vertrek aanwezig moesten zijn, zaten we – ge kent ons!- al een dik uur te vroeg in het station, het zweet van het haasten in deze tropische temperaturen stond in onze schoenen en ook nog wat in hogere, niet nader te definiëren regionen.

Maar we waren snel waar we moesten zijn. En okee…wat er dan volgt is te debiel voor woorden: niet vroeger dan een kwartier voor vertrek, komt het spoor van jouw trein op een bord, en van zodra het erop verschijnt, komt er een massale volksverhuizing op gang!!! F*ck zeg! Iedereen begint als een maf te koersen richting “gate”, alwaar je natuurlijk maar per persoon door kan. Ik heb de jonge vrouw voor mij bijna een lap gegeven, die blééf maar mensen laten doorgaan, waarschijnlijk een overdreven minderwaardigheidsgevoel, maar zeg kind! Wij willen ook nog ergens kunnen zitten hé!!!! Duuuhh! Dus lopen, in coupés loeren, doorbenen, nog eens loeren,…pfff! Tegen het einde van de trein, toch maar op goed geluk een wagon ingestapt en – wonder- daar nog lekker naast elkaar kunnen zitten!

Zie, dat vind ik dus stress voor den drol hé! In plaats van dat ze je een plek toekennen op je biljet net zoals in een vliegtuig, dan krijg je zo van die onvolwassen toestanden niet! Dan gaat iedereen rustig op zijn toegewezen plekje zitten. Enfin, soit, we zaten en dat was het voornaamste. Toen bleek dat onze trein een soortement van boemeltrein was! En eigenlijk leek hij zowat uit te bollen van station naar station. En héél af en toe vond de machinist zijn gaspedaal…àààrrrggghh!  Maar het uitzicht was mooi, we zaten gezellig in de trein een beetje te reizen, en ik ben nog een koffietje gaan halen in de restauratiewagen. Alwaar ik weer vriendelijk (!!) verwelkomd werd en alweer een totaal ongeïnteresseerde blik met dito beleefdheid naar mij toegeslingerd kreeg! ZEG! Wees blij dat je werk hebt en wees tenminste ewa beschaafd!!!!!!!

Na zo’n 4,5 uur zat onze trip erop, wij dus de metro in en richting Omni Parker House hotel…

Jaaaaaawadde! Bitje poepsjiek hotel, zo nog echt ouwe glorie, héérlijk!! We voelen ons hier wel thuis, hoewel het Distrikt Hotel in NY meer ons ding was. We logeren nu ook “maar” op het 12^de ipv op het 29^ste de voorbije dagen…. J

En dan…ik zal het maar bekennen: Liefde op het eerste gezicht! Wat is Boston GEWELDIG!!! Heel Europees, redelijk klein, zalig!!! En het stralende superweer dat maar blijft aanhouden maakt het natuurlijk compleet!!! GENIETEN!!

Onze eerste wandeling leidde ons naar “a place where everybody knows your name”…de Cheers bar!! Daar een Guiness geslurpt, en gezien waar “Norm’s place” aan de bar was, de indiaan aan den ingang bekeken, en dan naar boven, waar de set van de Cheers bar was nagedaan… Aaaahhhh, nostalgie!!!

Rondgeslenterd in het prachtige park en in de stad, douche genomen en dan richting Long Wharf voor het diner. Eerst alweer een superlekkere cocktail geslurpt. En ik wil nu niet zagen,  maar dat ijs altijd hé!!!! Miljaar toch! Dat knotst tegen je tanden, krijg je pijnscheuten, krijg je niet lekker je drankje binnen,…zucht! Maar toch juhum hoor!

En toen mochten we gaan zitten aan onze tafel. Mijn gerecht was rauwe tonijn met soyasaus, alleen waren ze de soyasaus vergeten. En zo’n droge tonijn binnensjikken was ook niet de bedoeling, allee, ik heb zo’n half uur gewacht op wat saus. Intussen de ober, nog een ober en uiteindelijk de baas aan mijn bord, zich uitputtend in verontschuldigingen en hij zou de helft van mijn maaltijd betalen. Beetje nadien, nog eens verontschuldigen, want het duurde veel te lang, hij zou mijn hele hap betalen…niet slecht!

Nadien zijn we voldaan en tevreden naar het hotel gewandeld, in het keihoge en vééééél te smalle bed gekropen en nu dus maffen, want morgen is het de Grote Walvisdag!! Jeuj!!!

28-05-2011 om 04:33 geschreven door Ann & Marc  

27-05-2011 om 04:18 geschreven door Ann & Marc  

We beslisten om maar een stuk pizza te gaan eten bij een tentje op de hoek van de straat van het hotel, er staat altijd volk (dus die pizza’s krijgen niet de kans om slecht te worden) en je kan al een stuk hebben voor 1$, het moet niet altijd hoogculinair zijn nietwaar!

En toen werden we getrakteerd op weer een portie New Yorkse gastvrijheid en vriendelijkheid…de pepperoni stukken werden op een papieren bordje gekwakt, nog voor mijn hand mijn portemonnee raakte, werd er al luid “néééééxt!!” geroepen en kreeg ik de meest onverschillige, “komt er nog wat van”-blik die ik gezien heb! Zeg!!

Qua sfeer en gezelligheid scoort dit een 1, maar de cuisson was wel ok en het eten was zelfs lekker!!

26-05-2011 om 13:01 geschreven door Ann & Marc  

Woensdag 25/05/2011

Het vervelende aan naar de US reizen is, dat je boenk in de nacht wakker wordt, omdat het dan jouw eigenste opstaan uur is…Dus het was een kwestie van stijf de oogjes dicht houden en te hopen dat Klaasken nog eens langs kwam. Dat is redelijk ok gelukt, af en toe verstoord door de airco die opsprong elke keer als je je in bed omdraaide en daardoor warme lucht liet ontsnappen (zo leek het toch) Maar wel héérlijk geslapen in een zalig bedje! Het leek wel of we omgeven waren door dons, zo comfortabel en zacht. Tjah, een duur hotel, maar toch zijn geld wel dik waard hoor! Rond achten togen we richting Greenwich Village, alwaar we op het terras van een Italiaans restaurantje een heerlijk ontbijt verorberd hebben: Marc een eitje op zijn Italiaans: boemvol verse groenten en kruiden en aan twee kanten gebakken, ik hield het bij een kom granola met vers fruit (blauwe bessen, frambozen en zwarte bessen) en youghurt. Lékker!! De granola hier is met niets te vergelijken, dus mag ik niet vergeten van mee te nemen naar huis.

Aaaaah, (verzaligde zucht) wat is Greenwich Village toch gezellig en mooi!!! Nadien door Washington Square Park gewandeld, langs the Row (een rij mooie herenhuizen), en verder naar Union Square en de Green Market, zoooo gezellig!! Dit is hier echt wel dé plek om je verse groenten en fruit te komen halen! Je kan zelfs zakjes vullen met de groenten die je wil eten, zodat je geen zeven zakken met allemaal verschillende slasoorten moet kopen zoals bij ons! Wat een geweldig idee!

Na Tompkins Square Park – alwaar er een uitdeling van eten en kleding voor de daklozen aan de gang was- zijn we met de metro naar Canal Street gegaan en dan terug bovengronds verdergemarcheerd richting Nobu restaurant,wereldberoemd, dus daar moesten we naartoe hé! Ook wel een belevenis, want we hebben er sushi en sashimi en Miso soep gegeten, lekkeueueueuer! Nu kunnen we daar ook weeral over meepraten zie!

Dan de metro terug in richting 14th Street (ik kan mij hier nog altijd niet oriënteren, al maar goed dat ik een levende gps bijheb, alhoewel hij daarstraks even gemankeerd heeft en we een bitje te veel naar het zuiden zaten J) richting de High Line. Dat was ook echt heel mooi, echt de moeite! Zo mooi aangeplant en dan het uitzicht:tussen twee gebouwen in, kon je in de verte het Vrijheidsbeeld zien. Ja dat had toch wel wat!  Teruggekomen via Gansevoort street en daar wat gekwijld aan de winkels van Diane Von Furstenberg, Steve McQueen, Stella McCartney, Hugo Boss en…de Apple Store!

Het was nog wel een stukje van daar naar het hotel, onze benen begonnen stilaan pijn te doen, maar het is veel te mooi weer om in die donkere metro te duiken, dus: stappen maar! Intussen kwam de stoom bijna uit onze tenen en waren onze zolen minstens een centimeter afgesleten, maar we hebben echt een boel toffe dingen gezien hier en dat allemaal onder een stralende zon, felblauwe hemel en een temperatuurtje van zo’n 28°C, wat kan een mens nog meer wensen?

Seffens gaan we terug richting Bryant Park en gaan we daar een beetje “chillen”en misschien nog zo’n lekker Ginger-aperitiefke slurpen, woehoe!! J daar wordt een mens gelukkig van zie!

Waar we gaan eten zal nog af te wachten zijn van de honger en de goesting, dus zal ik dit maar al posten.

25-05-2011 om 00:00 geschreven door Ann & Marc  

23-05-2011 om 21:51 geschreven door Ann & Marc  

6756 km…

Zoveel kilometers hebben we er in het totaal opzitten…

Maar wat een toffe reis, wat een heerlijk land, wat een zalig klimaat en een interessante diversiteit aan culturen, landschappen,manieren van rijden en gedragen, eten,…

En in heel Italië hadden we goeie, brede (!) bedden met goeie kussens, dat was vroeger ook anders.

Onderweg kwamen we volgende liedjes regelmatig tegen, die ons nu de komende weken ook altijd aan de vakantie zullen laten herinneren: “Alejandro” van Lady Gaga (duidelijk de tophit van de zomer ginder) en “Te Amo” van Rihanna (gezongen op haar eigen luie lome manier, paste het wonderwel in de hele sfeer) en “We zijn hier nu toch” van Yevgueni, niet omdat ze het daar op de radio speelden, maar omdat het door een foutje in mijn Ipod-programmatie telkens als eerste op de radio in de auto kwam. Deze zin hebben we dan ook dikwijls gebruikt om “algauw” nog iets ergens in de buurt of zo te bezoeken.

Het is ons opgevallen dat er enorm veel gerookt wordt in Italië, door alle leeftijden, mannen en vrouwen (en het lijkt wel vrouwen nog meer). Binnen mag je niet roken, maar als het buiten 25°C is, wie wil er dan rookvrij binnen zitten?!

De zoete ontbijten zullen ons nog lang bijstaan, het is niet te geloven hoeveel zoetigheid die mensen ’s morgens kennelijk tof vinden. Er staan hele tààrten op het buffet hé?! Zoals ik al ergens schreef: heerlijk in de namiddag bij de koffie, maar toch niet ’s morgens?! Soit, kennelijk in Italië wel, dus when in Rome…en probeer nadien de schade wat te beperken.

Italië heeft – vooral in het zuiden en het zuidoosten- zalige ongerepte kusten, met rotsen, verstopte baaitjes, diepblauwe zee, piepkleine stranden,…heel, heel mooi! Zo moet het zijn, maar jammer genoeg vinden de betonfavorieten dat er op die prachtige plekjes zo nodig een hotel of villa of zo moet staan en daarom is de Amalfitaanse kust een ellende op langs te rijden, want er is veel te weinig plek tussen berg en zee, en veel teveel auto’s en bromfietsen en ander gemotoriseerd gewemel. Daardoor heeft ook die kant ons niet zo erg bekoord en eerder een beetje afgeschrikt (totaal onterecht, we zullen eens in mei moeten terugkomen, als de horden toeristen er nog niet zijn, om de echte schoonheid te bewonderen ipv met angstzweet tussen de billen en een kramp van de stress, die steile baantjes en haarspeldbochten op en af te rijden)

Het is nu ook heel duidelijk dat de Willempies zich in concentraties voortbewegen en eigenlijk het sterkst geconcentreerd zijn rond de westkust. Je kan je niet op zoiets voorbereiden, want het zijn eigenlijk bijna “indische grootstad-situaties”!  Ze komen echt van alle kanten, dus als je even wil uitwijken omdat er iemand zijn deur opengooit of te ver uit een zijstraat komt, is de kans groot dat je er ene te stekken hebt! En je moet dan héél goed uitkijken of ze stampen richting je wagen en voor je het weet, heb je een deuk om u tegen te zeggen en is Willempie verdwenen in de massa!

Parkeren wordt -vanaf Rome ongeveer- ook iets heel fascinerends: als je je auto niet mooi langsheen de stoeprand kan zetten, of als hij niet helemaal in het gat past waarin je hem kwijt wil, dan zet je hem toch gewoon schuin? Of dwars?

Of je parkeert rustig dubbel in een straat waar je elkaar nauwelijks kan dwarsen als je even om een krantje moet en nog even een klapke wil doen met de eigenaar van de Tabacco.

En eigenlijk… wat een heerlijke verdraagzaamheid ! Wij hier in het noorden (en ook in meer noordelijk Italië) kunnen nog een boel leren van de rustige manier van doen van de zuiderlingen. (OK, eerlijk is eerlijk, heb ook tot op mijn tandvlees gezeten in een postkantoor waar ik enkel een paar postzegels nodig had en men alle tijd van de wereld had om met de dame voor mij de laatste roddels nog even door te nemen…)

Maar  wij hebben geen enkel ongeval gezien, hoewel er ongebreideld tussen twee baanvakken in wordt gereden (zo van: hm, wat zou ik nu kiezen? Links? Rechts lijkt beter…neen, toch maar links), of waar tegen een boer-met-tractor-snelheid wordt gesjokkeld of waar de aangegeven maximum snelheid als MINIMUM snelheid wordt beschouwd! Da’s óók een manier om het te bekijken natuurlijk!! Neen, naast ellendige “gatrijders”, zijn Italianen eigenlijk galante chauffeurs. Ze komen wel ongegeneerd uit zijbaantjes gevlogen, maar als ze dan zien, dat je niet wil stoppen, is dat ook goed. En stop je wel, des te beter!

En zo zou ik nog wel even kunnen verdergaan. Maar punt is, dat we van dit land met zijn grote verschillen houden. En we begrijpen ook een beetje die heerlijke schwung en elegantie, want het moet toch zalig zijn om te wonen midden tussen kunstwerken van vroeger? In van die schattige dorpjes met mooie piazza’s? of met uitzicht op de mooie Toscaanse heuvels?

En hop ik ben weer vertrokken….

Dankjewel dat je mee wou lezen, hopelijk heb je er een beetje plezier aan gehad, wij vonden het tof dat jullie onze trip meevolgden en genieten nu nog een beetje na….

12-09-2010 om 11:47 geschreven door Ann & Marc  

Dag iedereen!

Na een verkwikkend nachtje waarin de Immodium en de Enterol hun werk deden, zijn we iets na zessen opgestaan, hebben de auto reisklaar gemaakt (lees: volgestouwd) en zijn gaan ontbijten.

Jammer genoeg was de koffie ook in dit hotel niet echt iets om over naar huis te schrijven. Echt, de lekkerste koffie drink je gewoon in een bar of patisserie, maar niet in de hotels, op dat gebied is het volgens mij overal ter wereld hetzelfde!

Een stralende zon en een prachtig blauwe hemel vergezelden ons bijna de hele dag, heerlijk is het, op die manier naar huis terugkeren! We hebben maar een kleine twee kilometer file aan de Gottard tunnel gehad, dus dat viel goed mee. Na de Gottard hebben we van plaats verwisseld, want ik  ben niet zo straf in tunnels…duuuhhh!!  Even niet nagedacht, want wat heeft Zwitserland? Bergen ja, en hoe geraak je daar voorbij? Erover of erdoor! Dus heb ik een massa tunnels mogen doorsjesen, maar da’s niet erg hoor: ogen dicht en gas geven en je bent er zó door! (kdenkwelda’k geflitst ben in één van die Zwitserse molspijpen …)

Af en toe werden we wat opgehouden door wegenwerken, maar voor de rest liep alles heel vlot en waren we om 18:25 uur thuis, na tien uren en twintig minuten onderweg te zijn geweest.

We hebben zo’n 975 km afgereden vanuit Bergamo naar huis, alwaar een stralende zon en een proper gepoetst huis vol met bloemen ons verwelkomde, en waar het gazon twee kontjes hoog staat.

11-09-2010 om 00:00 geschreven door Ann & Marc  

Vandaag was het “een eerste stap huiswaarts” en omdat we Como al verschillende keren gezien hebben, vonden we Bergamo wel een leuke, zij het iets verder van huis gelegen, vertrekpunt. Onderweg, ietsje na Brescia, zijn we even gestopt aan het Lago d’Iseo, hetgeen ons door Ilaria was aanbevolen en waarom niet? Onder het motto “We zijn hier nu toch”, kunnen we beter nog de mooie dingen onderweg even meepikken. (Als we dat écht zouden doen voor alle mooie plekjes, waren we nóg drie weken zoet!)

Het Lago d’ Iseo is een gletsjermeer, prachtig gelegen tussen hoge bergen en een staalblauwe hemel met een stralende zon gaven het meer een diepblauwe kleur. Daar nog een temperatuurke bij van rond de 26°C…moet ik nog meer zeggen? Alleen jammer dat je bijna nergens echt AAN het meer kon geraken, er was teveel bebouwing en geen rechtstreekse toegang tot het meer. Dat is wel een beetje knudde.

Midden in het meer ligt een eilandje, maar best heel groot en nog een paar kleintjes, en op ééntje staat een kasteeltje, heel pittoresk! We zijn er niet naartoe gegaan, dat zou teveel tijd in beslag genomen hebben.

Iets hoger dan het Lago, was er een eigenaardigheidje te zien: de “elfen van het woud”, rotsformaties, of moet ik zeggen: pieken, met bovenop een rotsblok balancerend. Heel mooi en heel Cappadocië-achtig. En dat lag er zomaar, boenk, midden tegen de berg, voor de rest bomen en groen enzo, maar dan ineens dit mooi stukje landschap. Of hoe erosie schitterend kan zijn!

Toen zetten we onze trip verder naar Bergamo. We hebben een Art&Hotel geboekt, buiten Bergamo maar heel dichtbij de oprit van de snelweg en eigenlijk ook niet ver van de luchthaven, maar dat hoor je hier binnen absoluut niet en dan zijn we morgen snel vertrokken.

Even onze spullen uitgeladen, voorraad voor de trip ingeslagen in de Carrefour achter de hoek (!) en dan naar Bergamo gereden. We hebben onze auto in de benedenstad geparkeerd en dan met de funicolare (het kabelbaantje) naar boven, keischattig! Toch altijd weer een zucht van verlichting als we veilig boven aankomen, want er moest maar eens zo’n kabelke springen hé! Dan rammen we met een loeivaart naar beneden!!! (zei deze vrolijke en optimistische Francine!)

Bergamo is heel liefelijk, met een prachtig en heel gezellig Piazza Vecchia en een hele mooie, beetje overdonderende, want keivolgeschilderde en met beeldjes behangen duomo.

We hebben onze laatste cappuccino-in-Italië-op-een-mooi-terrasje gedronken (en amai mijn voeten, 6EUR begot voor twee taskes koffie en dan nog zonder koekske hé!)

En hebben nog wat verder gekuierd.

En toen is er een spelbrekertje op komen dagen in de vorm van buikkrampen en is onze laatste avond een beetje in mineur en in de badkamer geëindigd, maar da’s niet erg, dan gaan we extra vroeg slapen en zijn we hopelijk morgen fris als een vis. We gaan vroeg ontbijten (7 uur is vroeg genoeg, want zonder eten wil ik niet vertrekken) en dan terug de ongeveer 1000 kilometers wegknauwen.

En dan schrijf ik zondag – als alles goed afgelopen is en we goed en wel thuis zijn- mijn eindbeschouwing…

Slaap lekker !

xxx

11-09-2010 om 00:00 geschreven door Ann & Marc  

Hey iedereen!

We werden wakker onder een stralende zon (nu ja, “onder” is een beetje overdreven want we slapen in een hotelkamertje dat best gezellig is, maar waar er nauwelijks daglicht binnenkomt..)

Na een veel te zoet ontbijt wegens gebrek aan beter, zijn we richting Ferrara gereden, een dik half uurtje van Bologna.

Mannenlief!!! Wat een stad weeral ! om te beginnen: geen knetterende, voorbijflitsende brommertjes met bijpassende Willempies, maar …FIETSEN! Deze stad fietst begot!

Heerlijk!! Alleen bitje gevaarlijk als je bijna op zo’n voorwiel terecht komt want er wordt heel weinig gebeld.

Zo rustig, zo heerlijk kalm, zooooo mooi! Dit is nu eens een stad naar mijn hart zie! Klein, maar gezellig!

Midden in de oude stad ligt de duomo, die toch ook weer iets heel speciaals is, uitgevoerd in wit en groene marmer, met leeuwkes uit de middeleeuwen voor de kerk (en Marc die zich moest beheersen om er niet op te kruipen!)

In beide ingangen zaten oude vrouwtjes te bedelen, hetgeen mij altijd prompt een slecht gevoel geeft en mij nog empathischer maakt en dus in de beurs doet tasten, hetgeen soms voer is voor filosofische gesprekken met mijn betere helft

Wat verderop in de stad, ligt (maar écht PAL MIDDEN in de stad hé!) de burcht van de familie d’Este, compleet met donkere, koude, totaal griezelige en vreselijke dungeons waar mensen ingegooid werden om eigenlijk gewoon weg te rotten! Gezellige boel moet het daar geweest zijn! En niet één deur om de gevangenen op hun plek te houden hé, neen: drie knoerten van deuren met gigantische grendels waar ze volgens mij met z’n tweeën aan moesten sleuren om hem op slot te krijgen. Niet te doen! Het was voorwaar een wrede tijd, dien tijd…

Maar de opeenvolgende bewonders van de burcht waren ook kunstminnend, want een boel van hun vertrekken waren helemaal volgeschilderd (van “zen” hadden ze toen nog niet gehoord, al die schilderijen springen gewoon in je nek als je binnenkomt!!!)

Als lunch hebben we een heerlijk warm broodje met rucola, mozarella, tomaat en prosciutto crudo gegeten in een lieflijk zijstraatje en hebben nog wat rondgekuierd, nog een cappuccinootje op het terras van El Leone d’Oro en we waren klaar om te vertrekken!

Toen viel onze nikkel,dat we iemand kennen tegen Modena, Ilara, die we in India hebben leren kennen, jaren geleden. Zodus: wij richting Modena.Wat een heerlijk weerzien! Zij heeft een winkel met etnische meubelen, juwelen, gebruiksvoorwerpen…en was heel blij om ons nog eens terug te zien. Aangezien ze morgen naar een beurs in Milaan moet, zijn we wijselijk niet blijven eten, zodat ze nog een beetje een rustige inpak-avond kon hebben.

Als avondmaal zijn we beland in het restaurant naast het hotel en daar hebben we ons buikje weeral bolrond gegeten aan veel te lekkere dingen. (mosselen, salade caprese met veel teveel mozarella, en tris di pasta de mare, ook weer veeeeeel teveel) Eten in een Italiaans restaurant is als jezelf midden op de markt zetten: zo’n gekakel en lawaai, maar heel leuk om in het oog te houden!

Ook dit dagje is weeral voorbijgevlogen, en is intussen weeral een heerlijke herinnering. Morgen gaat het richting Bergamo, onze allerlaatste stop in dit geweldige land!

Xxx

Ps: voor de rokers onder jullie: dit is echt wel the place to be! Zoveel mensen die hier roken, dat is niet normaal! Maar er worden ook veel van die superdunne sigaretten opgerookt. Beetje raar.

09-09-2010 om 22:45 geschreven door Ann & Marc