18/05/2024: Balerna- Force
Het was goed slapen hier in Zwitserland aan de Italiaanse grens! Je hoorde de snelweg wel, maar ik ben daar toch vlot doorgemaft, allee, in stukjes. En de frisse lucht deed echt deugd!
Rond zes uur waren we alletwee wakker. Klaar voor -waarschijnlijk weer- een drukke dag. Snel de douche in voor een frisse start van de dag en dan om zeven uur naar beneden voor het ontbijt. Er stond leuke easy listening muziek op en we kregen het volgende: sinaassap, twee hardgekookte eitjes, twee soorten croissant (één gewone met boter en één met marmelade vanbinnen), sneetjes vers afgesneden brood, sneetjes kaas en sneetjes ham. Er was ook nog choco en confituur en toastjes in een pakje als we wensten. Ik vroeg nog een koffie met melk en voor Marc was het ok zo.
Er stonden ook nog twee youghurtjes (één met banaansmaak en één met aardbeien) die hebben we ook nog opgesmikkeld.
Dan naar boven om de bagage, de sleutel in het mandje gedropt en wijle weg.
We zagen dat ze al flink aan het aanschuiven waren op de snelweg, maar onze Truus leidde ons via via rond tot aan Como stad, waar we een grensovergang passeerden waar niemand veel aandacht aan ons schonk. Van daaruit dan recht de snelweg op richting Milaan.
En dat het druk was!!! Dzjieses!! Half Duitsland heeft nu voorzeker vakantie samen met half Zwitserland! Zoveel volk op de snelweg! En het absoluut maffe is: de eerste rijstrook is zo goed als leeg!!
Italianen rijden zoals Belgen: gatrijden en niet hoffelijk ! Wadismedazeg?!
Dus de beste plek is eigenlijk de eerste rijstrook, daar kan je het beste doorrijden en rijd je veilig.
We zagen op een moment een dikke grijze SUV Porsche, die schoot van uiterst links naar rechts naar terug uiterst links! Mensen wagen hun leven en waarvoor?!
Ook de motards gaan hier niet vrijuit! Die schieten overal maar tussen en als ideale rijstrook bij file is de pechstrook de uitverkozene! Het is echt bangelijk als er een tros motards de snelweg op komt, want die gasten kijken naar niets en rijden volgens geen regels.
Maarreu…de verkeersregels of de snelheidsborden…dat geldt niet voor Giuseppe-modaal hoor! Als je maar 80 mag, sjesen ze je vlotjes voorbij aan 130! Te zot voor woorden!
Ik was blij dat we de drukte rond Milaan voorbij waren, want dat was toch wel heel druk.
Marc heeft de hele weg gereden vandaag, ik had misschien het laatste stuk ook kunnen rijden, maar ja…
We zijn af en toe es gestopt, voor een plasje en/of een tasje koffie. Dat tasje cappuccino hebben we echt op het gemakje gedronken. Het gaf meteen ook 20 minuten extra bij ons aankomst uur, maar we zijn met vakantie hé zeg!
Naarmate we zuidelijker reden en zeker toen we Rimini en Riccione gepasseerd waren, dunde het verkeer wat uit (oef!) Af en toe hadden we nog wat file of vertraagd verkeer, want ook hier is het volop werken aan de infrastructuur, dus baanvakken versmallen of afsluiten en dus trager rijden (of niet, als je Italiaan bent)
En Duitsers… dat zijn middenrijvakrijders!!! Wasdazeg?!
Iets voor drie uur namen we de afslag van de snelweg, in Fermo zijn we nog even gestopt om water te kopen en wat extra ice tea, nu we nog een supermarktje tegenkwamen. Daar stond een oud vrouwtje voor ons aan de kassa die kennelijk geen geld had om haar brood en koekjes te betalen, ik stelde voor aan de kassierster dat ik het betaalde, maar dat hoefde niet (ofwel regelen ze het zelf ofwel heeft het vrouwtje een rekening daar) Wel zielig…
Tegen drie uur arriveerden we een Ramusé, ons vakantiestekje voor de komende week. Bovenop een heuvel (alweer) verlaten van God en de mensen (of zo lijkt het toch) en hééééééérlijk rustig! Hier hoor je niets behalve de vogels en… jawel hoor: kikkers!!
We werden heel vriendelijk ontvangen door een hondje dat door het dolle heen was dat we er waren, zeg maar de Italiaanse versie van Pukkie! En ook door de eigenaar, die ons snel onze kamer liet zien en ons dan een beetje rondleidde. Hij vroeg of we zin hadden om iets te drinken: koffie of vino spumante.. Ja zeg, wat een vraag! Als er te kiezen valt tussen koffie en schuimwijn, dan weet ik het wel hoor! En de spumante was héél lekker! En hoe speciaal en tof dat we met een glas in de hand, de boel wat konden verkennen! Het is hier vrij groot! Er staan wijnranken met al piepkleine druiventrosjes aan, er staat een eik zoals de onze maar dan zoals hij in de natuur bedoeld is, er lopen hier drie prachtige Siamese katten rond en nog een andere langharige met grijs en wit en dus twee schattige en speelse hondjes én een soort van dikke, korte cockerspaniël die blind lijkt en ook ergens tegenop gebotst lijkt te zijn, want heeft een wonde op zijn hoofd. Hij waggelt superschattig…
Het mooie zwembad is net open omdat het nu stilaan goed weer wordt!
Onze kamer is precies de slaapkamer van de bomma, met een redelijk kort bed en bomma kleerkasten, maar het past hier perfect! Onze kamer heeft een klein halletje met nog een deur naar boven, maar die kreeg ik niet open. Ik heb dan maar onze schoenen op die trap gezet, staan ze wat in de inkom en niet zomaar in de kamer.
De badkamer is klein en grappig, want als je op het toilet zit, kom je bijna met je knieën tegen de muur, bij Marc is dat het geval… Hij zei dat hij makkelijk een slaapje kan doen op het toilet: kop tegen de muur en dodo kikin! Ze hebben hier heerlijke zeep van lavendel, kennelijk gemaakt met de lavendel van de agriturismo, ruikt NOG beter dan die van de Trappistinnen.
We hebben wat zitten lezen op de ligstoelen aan het zwembad tot het wat frisjes werd en dan ben ik wat op bed gaan liggen om te doezelen. Marc heeft intussen het terrein wat verkend en kennis gemaakt met de poel met kikkers en twee superleuke ezels die hier ook wonen.
We kunnen hier - goddank! - ook ‘s avonds eten, want ik zie ons nog niet in het pikkedonker telkens dat keuterwegeltje op-en afrijden!
Onze douche is klein maar ok, het is een goeie sproeiknop, alleen…ik heb redelijk lang moeten staan wachten eer het water warm werd, het moet natuurlijk ook hoog de heuvel opkomen. Maar dan was het wel heerlijk warm en dan met de muntdouchegel van Rituals…je bent een ander mens als je er onderuit komt! Whoop whoop!
Om 20u00 was het avondeten, niet buiten op het terras wegens te fris nog, maar binnen in wat toch ook weer oma’s eetkamer lijkt, met een oude buffetkast waarin de glazen staan en een plank tegen de muur met daarop de wijnen die de man aanbiedt. De prijzen vallen goed mee, toch weer wat anders dan in een restaurant.
De andere gasten zaten er al : een Duits koppel met dochter van rond de 16 jaar en een ietsje ouder Duits koppel die kennelijk veel fietsen en er -waarschijnlijk daarom- wat peziger uitzien. Maar buiten “goeie avond” en “smakelijk” werd er tegen ons niet veel gezegd. De Duitsers waren tegen elkaar aan het praten toen we binnen kwamen, maar dat viel dan ook stilaan stil. Zonde,want ik vind het wel gezellig om wat met andere gasten te kletsen, soit, het zei zo…
Het avondmaal was een “amuseke”: een bruscetta met stukjes gesmolten kaas en kerstomaatjes, daarop verse blaadjes oregano. En we kregen de raad om er wat olijfolie op te druppelen.
Dan volgde er een soort van fusilli pasta met stukjes worst en tomatensaus, en dan als hoofdgerecht schijfjes kipfilet die precies wat paneermeel met olijfolie hadden en schijfjes courgette. Heel licht allemaal hoor, zeker niet om overboekt te zijn.
Het dessert was huisgemaakte panna cotta met aardbeien. Daar ben ik niet zo geweldig fan van, maar het was ok.
We dronken er een Sangiovese wijn bij waar we de stop mochten opzetten om de rest morgen verder uit te drinken. Toen vroeg de baas of hij een digestifke mocht serveren, eentje met anijssmaak. En hemeltjelief! Wat was die lekker! Daar kon Sambucca nog niet naast liggen hoor! Kennelijk was het van een lokale producent die zelf het anijszaad teelt en daarvan dan deze goddelijke likeur maakt! Die wil ik mee naar huis nemen!
Na het eten zijn we maar in ons korte bedje gekropen en dodo…
Italië 2024
