Zoveel kilometers hebben we er in het totaal opzitten
Maar wat een toffe reis, wat een heerlijk land, wat een zalig klimaat en een interessante diversiteit aan culturen, landschappen,manieren van rijden en gedragen, eten,
En in heel Italië hadden we goeie, brede (!) bedden met goeie kussens, dat was vroeger ook anders.
Onderweg kwamen we volgende liedjes regelmatig tegen, die ons nu de komende weken ook altijd aan de vakantie zullen laten herinneren: Alejandro van Lady Gaga (duidelijk de tophit van de zomer ginder) en Te Amo van Rihanna (gezongen op haar eigen luie lome manier, paste het wonderwel in de hele sfeer) en We zijn hier nu toch van Yevgueni, niet omdat ze het daar op de radio speelden, maar omdat het door een foutje in mijn Ipod-programmatie telkens als eerste op de radio in de auto kwam. Deze zin hebben we dan ook dikwijls gebruikt om algauw nog iets ergens in de buurt of zo te bezoeken.
Het is ons opgevallen dat er enorm veel gerookt wordt in Italië, door alle leeftijden, mannen en vrouwen (en het lijkt wel vrouwen nog meer). Binnen mag je niet roken, maar als het buiten 25°C is, wie wil er dan rookvrij binnen zitten?!
De zoete ontbijten zullen ons nog lang bijstaan, het is niet te geloven hoeveel zoetigheid die mensen s morgens kennelijk tof vinden. Er staan hele tààrten op het buffet hé?! Zoals ik al ergens schreef: heerlijk in de namiddag bij de koffie, maar toch niet s morgens?! Soit, kennelijk in Italië wel, dus when in Rome en probeer nadien de schade wat te beperken.
Italië heeft vooral in het zuiden en het zuidoosten- zalige ongerepte kusten, met rotsen, verstopte baaitjes, diepblauwe zee, piepkleine stranden, heel, heel mooi! Zo moet het zijn, maar jammer genoeg vinden de betonfavorieten dat er op die prachtige plekjes zo nodig een hotel of villa of zo moet staan en daarom is de Amalfitaanse kust een ellende op langs te rijden, want er is veel te weinig plek tussen berg en zee, en veel teveel autos en bromfietsen en ander gemotoriseerd gewemel. Daardoor heeft ook die kant ons niet zo erg bekoord en eerder een beetje afgeschrikt (totaal onterecht, we zullen eens in mei moeten terugkomen, als de horden toeristen er nog niet zijn, om de echte schoonheid te bewonderen ipv met angstzweet tussen de billen en een kramp van de stress, die steile baantjes en haarspeldbochten op en af te rijden)
Het is nu ook heel duidelijk dat de Willempies zich in concentraties voortbewegen en eigenlijk het sterkst geconcentreerd zijn rond de westkust. Je kan je niet op zoiets voorbereiden, want het zijn eigenlijk bijna indische grootstad-situaties!Ze komen echt van alle kanten, dus als je even wil uitwijken omdat er iemand zijn deur opengooit of te ver uit een zijstraat komt, is de kans groot dat je er ene te stekken hebt! En je moet dan héél goed uitkijken of ze stampen richting je wagen en voor je het weet, heb je een deuk om u tegen te zeggen en is Willempie verdwenen in de massa!
Parkeren wordt -vanaf Rome ongeveer- ook iets heel fascinerends: als je je auto niet mooi langsheen de stoeprand kan zetten, of als hij niet helemaal in het gat past waarin je hem kwijt wil, dan zet je hem toch gewoon schuin? Of dwars?
Of je parkeert rustig dubbel in een straat waar je elkaar nauwelijks kan dwarsen als je even om een krantje moet en nog even een klapke wil doen met de eigenaar van de Tabacco.
En eigenlijk wat een heerlijke verdraagzaamheid ! Wij hier in het noorden (en ook in meer noordelijk Italië) kunnen nog een boel leren van de rustige manier van doen van de zuiderlingen. (OK, eerlijk is eerlijk, heb ook tot op mijn tandvlees gezeten in een postkantoor waar ik enkel een paar postzegels nodig had en men alle tijd van de wereld had om met de dame voor mij de laatste roddels nog even door te nemen )
Maarwij hebben geen enkel ongeval gezien, hoewel er ongebreideld tussen twee baanvakken in wordt gereden (zo van: hm, wat zou ik nu kiezen? Links? Rechts lijkt beter neen, toch maar links), of waar tegen een boer-met-tractor-snelheid wordt gesjokkeld of waar de aangegeven maximum snelheid als MINIMUM snelheid wordt beschouwd! Das óók een manier om het te bekijken natuurlijk!! Neen, naast ellendige gatrijders, zijn Italianen eigenlijk galante chauffeurs. Ze komen wel ongegeneerd uit zijbaantjes gevlogen, maar als ze dan zien, dat je niet wil stoppen, is dat ook goed. En stop je wel, des te beter!
En zo zou ik nog wel even kunnen verdergaan. Maar punt is, dat we van dit land met zijn grote verschillen houden. En we begrijpen ook een beetje die heerlijke schwung en elegantie, want het moet toch zalig zijn om te wonen midden tussen kunstwerken van vroeger? In van die schattige dorpjes met mooie piazzas? of met uitzicht op de mooie Toscaanse heuvels?
En hop ik ben weer vertrokken .
Dankjewel dat je mee wou lezen, hopelijk heb je er een beetje plezier aan gehad, wij vonden het tof dat jullie onze trip meevolgden en genieten nu nog een beetje na .
Na een verkwikkend nachtje waarin de Immodium en de Enterol hun werk deden, zijn we iets na zessen opgestaan, hebben de auto reisklaar gemaakt (lees: volgestouwd) en zijn gaan ontbijten.
Jammer genoeg was de koffie ook in dit hotel niet echt iets om over naar huis te schrijven. Echt, de lekkerste koffie drink je gewoon in een bar of patisserie, maar niet in de hotels, op dat gebied is het volgens mij overal ter wereld hetzelfde!
Een stralende zon en een prachtig blauwe hemel vergezelden ons bijna de hele dag, heerlijk is het, op die manier naar huis terugkeren! We hebben maar een kleine twee kilometer file aan de Gottard tunnel gehad, dus dat viel goed mee. Na de Gottard hebben we van plaats verwisseld, want ikben niet zo straf in tunnels duuuhhh!! Even niet nagedacht, want wat heeft Zwitserland? Bergen ja, en hoe geraak je daar voorbij? Erover of erdoor! Dus heb ik een massa tunnels mogen doorsjesen, maar das niet erg hoor: ogen dicht en gas geven en je bent er zó door! (kdenkweldak geflitst ben in één van die Zwitserse molspijpen )
Af en toe werden we wat opgehouden door wegenwerken, maar voor de rest liep alles heel vlot en waren we om 18:25 uur thuis, na tien uren en twintig minuten onderweg te zijn geweest.
We hebben zon 975 km afgereden vanuit Bergamo naar huis, alwaar een stralende zon en een proper gepoetst huis vol met bloemen ons verwelkomde, en waar het gazon twee kontjes hoog staat.
Vandaag was het een eerste stap huiswaarts en omdat we Como al verschillende keren gezien hebben, vonden we Bergamo wel een leuke, zij het iets verder van huis gelegen, vertrekpunt. Onderweg, ietsje na Brescia, zijn we even gestopt aan het Lago dIseo, hetgeen ons door Ilaria was aanbevolen en waarom niet? Onder het motto We zijn hier nu toch, kunnen we beter nog de mooie dingen onderweg even meepikken. (Als we dat écht zouden doen voor alle mooie plekjes, waren we nóg drie weken zoet!)
Het Lago d Iseo is een gletsjermeer, prachtig gelegen tussen hoge bergen en een staalblauwe hemel met een stralende zon gaven het meer een diepblauwe kleur. Daar nog een temperatuurke bij van rond de 26°C moet ik nog meer zeggen? Alleen jammer dat je bijna nergens echt AAN het meer kon geraken, er was teveel bebouwing en geen rechtstreekse toegang tot het meer. Dat is wel een beetje knudde.
Midden in het meer ligt een eilandje, maar best heel groot en nog een paar kleintjes, en op ééntje staat een kasteeltje, heel pittoresk! We zijn er niet naartoe gegaan, dat zou teveel tijd in beslag genomen hebben.
Iets hoger dan het Lago, was er een eigenaardigheidje te zien: de elfen van het woud, rotsformaties, of moet ik zeggen: pieken, met bovenop een rotsblok balancerend. Heel mooi en heel Cappadocië-achtig. En dat lag er zomaar, boenk, midden tegen de berg, voor de rest bomen en groen enzo, maar dan ineens dit mooi stukje landschap. Of hoe erosie schitterend kan zijn!
Toen zetten we onze trip verder naar Bergamo. We hebben een Art&Hotel geboekt, buiten Bergamo maar heel dichtbij de oprit van de snelweg en eigenlijk ook niet ver van de luchthaven, maar dat hoor je hier binnen absoluut niet en dan zijn we morgen snel vertrokken.
Even onze spullen uitgeladen, voorraad voor de trip ingeslagen in de Carrefour achter de hoek (!) en dan naar Bergamo gereden. We hebben onze auto in de benedenstad geparkeerd en dan met de funicolare (het kabelbaantje) naar boven, keischattig! Toch altijd weer een zucht van verlichting als we veilig boven aankomen, want er moest maar eens zon kabelke springen hé! Dan rammen we met een loeivaart naar beneden!!! (zei deze vrolijke en optimistische Francine!)
Bergamo is heel liefelijk, met een prachtig en heel gezellig Piazza Vecchia en een hele mooie, beetje overdonderende, want keivolgeschilderde en met beeldjes behangen duomo.
We hebben onze laatste cappuccino-in-Italië-op-een-mooi-terrasje gedronken (en amai mijn voeten, 6EUR begot voor twee taskes koffie en dan nog zonder koekske hé!)
En hebben nog wat verder gekuierd.
En toen is er een spelbrekertje op komen dagen in de vorm van buikkrampen en is onze laatste avond een beetje in mineur en in de badkamer geëindigd, maar das niet erg, dan gaan we extra vroeg slapen en zijn we hopelijk morgen fris als een vis. We gaan vroeg ontbijten (7 uur is vroeg genoeg, want zonder eten wil ik niet vertrekken) en dan terug de ongeveer 1000 kilometers wegknauwen.
En dan schrijf ik zondag als alles goed afgelopen is en we goed en wel thuis zijn- mijn eindbeschouwing
We werden wakker onder een stralende zon (nu ja, onder is een beetje overdreven want we slapen in een hotelkamertje dat best gezellig is, maar waar er nauwelijks daglicht binnenkomt..)
Na een veel te zoet ontbijt wegens gebrek aan beter, zijn we richting Ferrara gereden, een dik half uurtje van Bologna.
Mannenlief!!! Wat een stad weeral ! om te beginnen: geen knetterende, voorbijflitsende brommertjes met bijpassende Willempies, maar FIETSEN! Deze stad fietst begot!
Heerlijk!! Alleen bitje gevaarlijk als je bijna op zon voorwiel terecht komt want er wordt heel weinig gebeld.
Zo rustig, zo heerlijk kalm, zooooo mooi! Dit is nu eens een stad naar mijn hart zie! Klein, maar gezellig!
Midden in de oude stad ligt de duomo, die toch ook weer iets heel speciaals is, uitgevoerd in wit en groene marmer, met leeuwkes uit de middeleeuwen voor de kerk (en Marc die zich moest beheersen om er niet op te kruipen!)
In beide ingangen zaten oude vrouwtjes te bedelen, hetgeen mij altijd prompt een slecht gevoel geeft en mij nog empathischer maakt en dus in de beurs doet tasten, hetgeen soms voer is voor filosofische gesprekken met mijn betere helft
Wat verderop in de stad, ligt (maar écht PAL MIDDEN in de stad hé!) de burcht van de familie dEste, compleet met donkere, koude, totaal griezelige en vreselijke dungeons waar mensen ingegooid werden om eigenlijk gewoon weg te rotten! Gezellige boel moet het daar geweest zijn! En niet één deur om de gevangenen op hun plek te houden hé, neen: drie knoerten van deuren met gigantische grendels waar ze volgens mij met zn tweeën aan moesten sleuren om hem op slot te krijgen. Niet te doen! Het was voorwaar een wrede tijd, dien tijd
Maar de opeenvolgende bewonders van de burcht waren ook kunstminnend, want een boel van hun vertrekken waren helemaal volgeschilderd (van zen hadden ze toen nog niet gehoord, al die schilderijen springen gewoon in je nek als je binnenkomt!!!)
Als lunch hebben we een heerlijk warm broodje met rucola, mozarella, tomaat en prosciutto crudo gegeten in een lieflijk zijstraatje en hebben nog wat rondgekuierd, nog een cappuccinootje op het terras van El Leone dOro en we waren klaar om te vertrekken!
Toen viel onze nikkel,dat we iemand kennen tegen Modena, Ilara, die we in India hebben leren kennen, jaren geleden. Zodus: wij richting Modena.Wat een heerlijk weerzien! Zij heeft een winkel met etnische meubelen, juwelen, gebruiksvoorwerpen en was heel blij om ons nog eens terug te zien. Aangezien ze morgen naar een beurs in Milaan moet, zijn we wijselijk niet blijven eten, zodat ze nog een beetje een rustige inpak-avond kon hebben.
Als avondmaal zijn we beland in het restaurant naast het hotel en daar hebben we ons buikje weeral bolrond gegeten aan veel te lekkere dingen. (mosselen, salade caprese met veel teveel mozarella, en tris di pasta de mare, ook weer veeeeeel teveel) Eten in een Italiaans restaurant is als jezelf midden op de markt zetten: zon gekakel en lawaai, maar heel leuk om in het oog te houden!
Ook dit dagje is weeral voorbijgevlogen, en is intussen weeral een heerlijke herinnering. Morgen gaat het richting Bergamo, onze allerlaatste stop in dit geweldige land!
Xxx
Ps: voor de rokers onder jullie: dit is echt wel the place to be! Zoveel mensen die hier roken, dat is niet normaal! Maar er worden ook veel van die superdunne sigaretten opgerookt. Beetje raar.
De zon scheen stralend toen we wakker werden, hoewel het vannacht een danige plens gedaan heeft! Onze view uit de room was in elk geval schitterend!
Na een ontbijt met vezels want muesli, fruit, groffe pistoleetjes- nog even de receptionist lastig gevallen om toch maar internet te kunnen gebruiken. De man, volgens mij een rechtstreekse afstammeling van de Etrusken, zon speciaal gezicht dat die had! Een hele lange rechte neus, maar geen piekneus hé, eerder zo ene van op de frescos enzo. En hij had iets droevigs à la Nicolas Cage, best wel een speciale kerel. Enfin, hij heeft toch moeite gedaan zodat we toch heel eventjes op booking.com een hotel in Bologna konden boeken en toen viel het spel er terug uit! Geweldig!
Maar nu zitten we internet-gewijs niet veel beter, the hotel offers free wifi in the rooms, jàààààààààà!! Als dat werkt hé!Het wordt lichtjes irritant en sukkelachtig als je alle vijf botten van het net wordt gezwierd als je aan het bloggen bent, maar ze hebben mij niet meer liggen hoor, ik tokkel eerst de hele raison in Word, want heb al een paar keer teveel de hele rits nog eens kunnen schrijven! Duuuh!
Zodus, wij op trot naar Bologna. Zijn we daar onderweg getrakteerd door een stortbui!!! Jongenslievendeugd! We zijn maar snel de snelweg af gereden tot het een beetje minder werd, want de lucht was pikzwart, het leek wel avond!
Tegen dat we in het hotel arriveerden was alles redelijk opgeklaard, nog geen zon, maar dat was niet erg. Wij dus op weg naar de stad.
En wat voor een stad! Dit was vroeger duidelijk een rijke stad met een cultureel verleden, want het heeft grote, brede lanen, het centrum is autoluw (pas op, dat wil vooral NIET zeggen, dat er geen verkeer is, maar je kan tenminste de straat oversteken zonder dat ze je broek afrijden!)
En dan zagen we de prachtige gebouwen op de Piazza Majore, een hele mooie Neptunus-fontein, jammer genoeg was de duomo ingepakt wegens renovatie, dan hangen ze daar een doek voor die bedrukt is met hoe hij er normaal gezien uitziet. Da s wel tof, maar het vervangt het echte natuurlijk niet! Het Piazza is één van de mooiste van Italië en dat kunnen we alleen maar bijtreden! Van de zijkant houdt een paus het hele plein met arendsblik in het oog, bijgestaan door een jeep-met-militairen die er de hele dag rondjes reed en de politie.(Joost mag weten waarom)
Liep er ook nog een equivalent van de dorpsidioot rond (allee, das een beetje oneerbiedig, maar bij de man zat een klein steekje los denk ik) die zwaar aan het oreren was over amfetamines en hospitalen en kleine kinderen en Amerika, geen mens die luisterde, maar dat deerde hem niet echt, want de trappen van de duomo zaten vol mensen en dat was publiek genoeg en allicht zou er wel iemand de boodschap begrijpen.
Bologna is weer iets helemaal anders dan wat we tot hiertoe gezien hebben, er zijn enorm veel arcades met winkeltjes onder, middeleeuwse huizen, palazzos, pleintjes en de bibliotheek! Wat een juweel is dat zeg! Helemaal vol met middeleeuwse graffiti, heel indrukwekkend!! Dat vroeg om een cappuccino om even bij te komen op een leuk terrasje.
Na nog een hapje, zijn we terug richting hotel gereden, morgen steken we onze neus richting Ferrara!
Aangezien ik dit heb zitten typen gisterenavond in een hotel dat free Wifi had aangeboden maar het uiteindelijk niet had, zullen jullie dit niet krijgen zoals gewoonlijk, maar een beetje later, nu dus. Soit het zij zo, we kunnen er niets aan veranderen.
Vanmorgen door een stralende zon gewekt, dus dat beloofde voor vandaag! De trip ging via Cortona naar Urbino, weg uit Toscane/Umbrië naar de Marken, een streek die totaal onbekend is voor ons.
Cortona een oude Etruskische stad, met een hoog cultureel gehalte en niet vergeven van de toeristen. De berggeit in ons kon zich weer helemaal uitleven want dit stadje was weer keisteil tegen de bergwand geprangd, dus de kuitjes moesten hun uiterste best doen, de bilspieren idem dito. Wat bezielt mensen toch om op zon steile berg te gaan wonen?!
Maar eens boven was het wel weer geweldig hoor! Wat een gezellige stad! Zoals gezegd: niet platgelopen door toeristen, en cultureler dan pakweg Montepulciano of Pienza. Heerlijk flaneren (allee, in een hoek van 45° dan !) in die oude stad. We kwamen aan de duomo waar toeristen kennelijk wilden trouwen, en er was een soort van algemene repetitie met de getuigen enzo, koddig! Waarschijnlijk was de bruid Italiaans en de rest sprak Engels en volgde schoontjes alle aanwijzingen.
Zo hebben wij regelmatig een extra kadootje zie, gewoon, door ergens op het juiste moment te zijn das tof!
We hebben nog een heel leuk gesprek gehad met Megan, een jonge vrouw uit Kansas in USA die hier was gekomen om architectuur te studeren en op een Italiaan verliefd was geworden en er nu al zeven jaar woonde. Heel gezellig!
Na Cortona hebben we een blitzbezoek gebracht aan Urbania waar we tevergeefs de schedels en knoken-kerk hebben gezocht, even gestopt aan een kerkhof omdat die hier zo anders zijn als bij ons en dan doorgereden naar het einddoel van vandaag: Urbino.
Onze spullen in het hotel gedropt (met een room-with-a-view, heerlijk!) en dan de stad gaan verkennen.
Jongenslievendeugd! Wat een heerlijke stad is dit! Een studentenstad ook, maar ik denk dat de unifs nog niet begonnen zijn, want er flaneerden wel heel veel jonge mensen rond, maar die zagen er nog ietske te ontspannen en vakantie uit om al les te hebben!
Ik kan eigenlijk de sfeer die hier hangt niet zo goed beschrijven: rustig, kalm, vredig, niet platgelopen, prachtige duomo en tot de verbeelding sprekende palazzos, mooie pleinen, een beetje de sfeer van Siena eigenlijk maar toch weer een tikje anders.
Tegen een uur of zes, hebben we heerlijk geaperitiefd op het Plaza-mas-tu-vu, duidelijk DE plek om te zien en gezien te worden! En we werden naast een heerlijke cocktail- nog verwend met een boel hapjes ook!
Zucht .wat kan het leven toch simpelweg zalig zijn!
De jonge mensen hier, kopen gewoon een 75cl fles bier, nestelen zich op het plein of onder de arcaden of aan de fontein en maken er een gezellige boel van. Tof om te zien!
We hebben ons lange tijd heerlijk bezig gehouden met mensjes kijken, maar toen wou ons inwendig mensje toch ook wel wat, en hebben we een restaurantje gezocht.
Na het kort-maar-lekker eten, zijn we terug stilletjesaan afgezakt naar het hotel.
Voor morgen is het reisdoel Bologna, maar omdat we dus geen internet hebben, kunnen we ook geen hotel boeken, lichtjes knudde
Hey iedereen! Vandaag gingen we het heel rustig aan doen en wat luieren aan het zwembad, maar eerst nog een beetje de omgeving verkennen.
En hebben we daar toch wel weer een bijouke ontdekt zeker?! (allee, ontdekt is niet echt het woord, want kennelijk kent de halve wereld dit stadje al, gezien het aantal toeristen dat er rondhoste!) PIENZA heet het stadje en het is een pareltje! Stad van paus Pius II en stukje werelderfgoed.Toen de paus aan de macht kwam besloot hij om zijn geboortedorp te verbouwen volgens de stedenbouwkundige idealen van die tijd en zo een klein juweel te creëren. En jongenslievendeugd! Is die mens daarin geslaagd zeg! Helemaal opgetrokken in de typische gelige steen uit de buurt, hetgeen het een allercharmantste indruk geeft.
Pienza is ook bekend (waarschijnlijk de hele buurt hier) om de pecorino kaas en dat was in sommige straatjes danig te merken! Maar aangezien we nog een aantal dagen hier rondtoeren, is het niet te doen om kaas mee te brengen, als we niet willen dat die in onze nek springt als we thuis aankomen!
Na Pienza hebben we nog een schitterend stadje bezocht: Montepulciano.
Eigenlijk is deze hele streek hier zoals een schatkamer die er sprankelend en schitterend uitziet als geheel en waarin allemaal verschillende kleine doosjes liggen en in elk doosje zit een ander mooi juweel. Dat zijn dan de dorpen en stadjes waarmee de streek bezaaid ligt.
Trouwens, gewoon rondrijden hier is een lust voor het oog, het lijkt wel een lappendeken dat iemand argeloos heeft uitgespreid, maar waarin geen enkel mottig of afgesleten lapje zit.
Onze laatste bestemming was het Trasimeense meer, het vierde grootste meer van Italië en toch maar maximum 7 meter diep.
We hebben wat rond gewandeld maar verdreven door de horden muggen zijn we redelijk snel naar de auto teruggekeerd, en dat was geen minuut te vroeg want toen kregen we een stevige plensbui op onze kop!
Donder en bliksem en gietende regen was ons deel voor de komende twee uren. Dus zat er niets anders op dan een dutje te doen (ik) en wat te lezen (Marc)
Toen het zonneke zich terug liet zien, heeft Marc nog even een plonske gedaan, maar ik voelde me niet direct geroepen om in dat ijskoude water te springen, brrr!!
Straks naar beneden voor het avondeten heel handig zon restaurant aan het logement!- en dan zit ook deze dag er weer op!
Hopelijk zien we morgen meer zon, maar voor woensdag ziet het er niet al te schitterend uit, dan wordt heel de dag regen voorspeld zouden dat die wolken zijn die in de maand augustus hardnekkig boven België bleven hangen?!
We zien wel wat het wordt, aan het weer kunnen we toch niets veranderen.
Aaaaaahhhhhh (gelukzalige zucht) wat is dit toch een heerlijk land!! Na nog een frisse snuif berglucht van hoog boven in de Abruzzen, hebben we de snelweg terug genomen om een hele hoop kilometers te vreten richting Umbrië/Toscanië.
Onze eerste stop was Cività di Bagnoregio ofte de Cività morte, een gouden tip van Maggie (dankjewel! ) Dit is een dorpje dat zoals zoveel dorpen hier- hoog bovenop een tufstenenrots is gebouwd, het enige probleem is, dat het nogal waait en regent over de eeuwen heen met het gevolg, dat dit dorp stilaan geïsoleerd geraakt op een afbrokkelende rots en nu enkel nog te bereiken is via een brug, waar enkel voetgangers en bromfietsen over kunnen (en natuurlijk ook fietsen, maarreu zó steil, das voor die met billen van staal!!) Natuurlijk een beetje als Bokrijk en trulli-land: heel toeristisch en het was ook wel zondag gisteren, dus heel veel mensen op de wandel. Sommige dames vinden plateauschoenen het ideale schoeisel voor zon uitstapjes
Wij hadden onze auto geparkeerd aan de andere kant van het dorp, dus na de klim was het nog een hele stap ook! Duhhh! Maar allee, dat compenseerde dan de autorit van ervoor.
Omdat we zo dicht bij Orvieto waren, hebben we die stad ook nog maar eens bezocht en een onmiddellijk gevoel van welbehagen overviel ons. Heerlijk toch! Want hier geen knetterende brommerkes en voorbijflitsende koekedozen, maar gewoon rust (allee, das relatief natuurlijk, want toch nog best een boel mensen)
Heerlijk gegeten in een kleine trattoria achter een hoekje waar we zowaar bediend werden door een jonge vrouw uit Antwerpen (of all places!) en die nu voor een maand of drie haar vriend was gevolgd naar Orvieto, maar wel dingen als de Kloosterstraat en de Nationalestraat miste, ondanks het mooie weer en de prachtige stad Orvieto en het Hele Italiaanse Gebeuren.
Nog eens vol bewondering gestaan voor de onwaarschijnlijk mooie Duomo waar je makkelijk uren naar kan staan kijken en dan terug geslenterd naar onze auto, likkend aan een ijsje.Wat kan het leven toch mooi zijn (grijns)
Maar toen kwam de kat op de koord. We hadden het adres van ons volgend hotel, we hadden zelfs de coördinaten, dus niets kon er misgaan en toen was de brug opgebroken!!!
Fu-hùùùck! We hebben prachtig gesight-seed in het Toscaans/Umbrische land, mooie dingen gezien, genoten van kleine dorpjes en wegjes en na ongeveer drie kwartier vonden we het toch wel zeker?! En wat is het hier mooi! I Chiara is een verbouwde hoeve met gastenkamers en een soort van appartementjes en een zwembad en hier blijven we dus twee nachten, om even wat bij te komen. We rijden seffens naar Montepulciano en langs het Lago Trasimeno en wat we zo nog tegenkomen onderweg.
We hebben net ontbeten en ik zit hier nu op het terrasje in een pril zonnetje (want het is een beetje drommig en dus nog niet heet)
Toch nog even iets over het ontbijt hier: je krijgt hier geen vezels noch granen, maar wel een overdaad aan suikers: taart, cake, confituur, soesjes, koffiekoeken, croissants, een beetje veel van het goede en voor ons een rare gewoonte. Wij zijn niet zon zoet-eters s morgens. In de namiddag zou mij dat wel smaken, met een zjatsje kaffee.
Een fijne werkdag voor jullie en tot straks of morgenvroeg.xxx
Italië 2024
 "Sad"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
