Door een stralend zonneke gewekt, en dan op een terras met uitzicht op de zee en de heuvels in de buurt een superlekker ontbijtje genuttigd: sapje, croissants, foccacia, mevrouw kwam nog met taart maar dat hebben we vriendelijk geweigerd, druiven, koekjes, mmmm! Heerlijk zo in het ochtendzonneke! Dit was met superstip het mooiste uitzicht- ontbijt dat we hebben gehad!
Na het uitchecken en de dead ride, zijn we richting Péschici gereden en nadien over een weg die tussen zee en meer loopt en puur per ongeluk zijn we op een betoverend uitzicht gebotst: een meer waar een boel hele rare netten hingen en waar mensen aan het vissen waren. Dat meer lag vol met appels en stukjes tomaat en er hingen van die langwerpige netten vol mosselen (kwist niet dat mosselen zich met tomaat/appel voerden?) Indrukwekkend mooi!
En toen zijn we Puglia uitgereden de Molise in heel kort- en dan de Abruzzen binnen. Alwaar we in Fossacesia de traboccohebben gezien (of toch wat er nog van rest) dit zijn een soort van houten staketsels waarmee gevist werd, maar die zijn fascinerend mooi en dat hebben ze gelukkig net op tijd ingezien en er toch nog een paar van de sloop gered!
Na een beetje baaldag gisteren en vandaag wegrijden van de zee, vonden we dat we een paar uurtjes strand hadden verdiend: hééééééééééérlijk! Dat licht blauw groene van die Adriatische zee is onwezenlijk, dus daar moesten we eens inplonsen! Heel zout, en vooral ook heel pijnlijk, want we moesten over een boel keien en keitjes peddelen alvorens met onze teentjes in zacht zand te kunnen wroeten. Dus elegant naar zee schrijden zat er niet in, integendeel Na onze zon-absorbtie, zijn we de snelweg opgereden richting Sulmona met een tussenstop in Scanno.
Goh DAT was nu nog eens de moeite waard zie! Hoog in de bergen (wat zoeken die mensen daar toch?!) met een schitterend bergmeer, een middeleeuws stadje waar de oude vrouwen nog met lange zwarte rokken en een mutske op het hoofd (en onwezenlijk strakke billen, zonder twijfel want ook hier weer niets dan steile straten ) wat zaten te kletsen of te haken of zo.
We hadden het geluk op een pas getrouwd koppeltje te botsen,dat poseerde voor fotos; altijd leuk om zoiets te zien. De huwelijkswagen was een schattig Fiatje uit de jaren 50, dus spek voor Marc zijn bek!
Na Scanno was het weer een geweldig potje zoeken naar het hotel, maar ook dat werd uiteindelijk ook gevonden en een avondje Sulmona rondde de dag af. Nu hebben we ook eens de zaterdag avond passegiata meegemaakt. Alle, maar echt alle mensen van de stad flaneerden in de grote laan, en we waren verbaasd om zoveel jongeren hier te zien, want het is hier toch keihoog in de bergen (hoewel, de zee is maar een half uurtje snelweg veraf)
Nu gaan we de Abruzzen verder doorrijden en dan richting Umbrië.
Gisteren had de zon een off-dagje en wij daardoor idem dito. Alles ziet er anders uit als het bewolkt is, en dan zijn die mooie huizen-met-gouden-gloed ook plotsklaps een stuk minder aantrekkelijk!
Maar goed, geen gezaag noch gezever, we kunnen er toch niets aan doen, dus maken we er maar het beste van!
Eerst reden we naar Castel del Monte, wat betekende dat we trulli-land achter ons lieten. Castel del Monte is niet echt een kasteel in de letterlijke zin van het woord, noch een klooster noch kerk, de bouwheer had iets met het cijfer 8, omdat dat staat voor de verbinding tussen hemel en aarde. Vandaar dat hij het kasteel liet bouwen in de vorm van een achthoek, met acht verdiepingen en acht torens bitje bizar maar heel fascinerend. Jammer dat het regende toen we eraan kwamen, want het kasteel is in heel lichte steen gemaakt en met het zonneke erop zou dat een mooi effect gehad hebben. Soit, wij er binnen, was er net een tentoonstelling over de (verboden) liefde in de schilderkunst, dus dat was twee vliegen in één klap! Het ware nóg leuker geweest als die Italianen hun uitlegjes bij dingen ook eens in een andere taal zouden willen zetten!
Van Castel del Monte was het een hele heksentoer om terug op de snelweg te geraken, want het was nog voormiddag en de autos en scooters, flitsten om ons heenj dat het niet meer normaal was!
Het gekke is, vanaf 13:00 uur ongeveer valt alles hier plat, dan lijken mierennesten van dorpen ineens totaal uitgestorven, geen kat meer op straat, alle winkels potdicht (behalve restaurants en cafeetjes), en dan is het ideaal om doortochten te ondernemen want voor de siësta of erna, dat is in drukkere steden bijna een zelfmoordpoging!
Lichtjes over onze toeren, kwamen we dan eindelijk bij de snelweg, nooit gedacht dat ik dat een rustige plek zou vinden!!
Van Castel del Monte zijn we naar Monte Sant Angelo gereden, vergezeld van een steeds dikker wordend wolkendek en temperaturen die duidelijk Belgisch waren, brr!
Monte Sant Angelo is een bedevaartsplek hoog in de bergen (waar anders????!!) waar iemand de aartsengel Michaël in een grot (waar anders?!) heeft zien verschijnen. Sindsdien is er dus een heiligdom in die grot, bitje bedompt, bitje kriepie zelfs, maar allemaal heel devoot, er mocht alleen maar gefezeld en gebeden worden, de nonnetjes hielden er toezicht op
Ik vraag mij dan af: wat deed die gast in godsname zo diep in een grot bovenop een keihoge berg? Je zou van minder een delirium krijgen!
Omdat we daarboven op de bergen, bijna uit onze fleece bibberden, zijn we maar terug onze auto ingesprongen en naar beneden gereden, door het Foresta Umbra richting Vieste.
Ongelofelijk hoe weinig toeristisch dat hier allemaal is, tis te zeggen: wel Italiaanse toeristen, maar nauwelijks andere. En de kusten hier zijn nog zo prachtig ongerept, met bossen en olfijfgaarden en wijngaarden en geen hoogbouw (trouwens, nauwelijks bouw!)en dat blauw van de zee ..een mens zou er lyrisch van worden!!
Dat lyrische duurde echter niet zo lang, want onze gps kende het adres van ons hotel/bungalowpark niet! Nondemille, maar plantrekkers als we zijn, hebben we het toch gevonden, keihoog bovenop een berg. Mannekes!!! Dat zijn hier geen opritjes meer hoor! De inrit van Residentie Maresol leek op het omhoog getrokken worden maar het dan zelf doen- van een rollercoaster! Àààrrrggghhh! Hier wonen zou weer wat voor mij zijn, dan had ik een auto met rupsbanden nodig ! Éen ding is wel zo: ik zou hier een jaar moeten komen wonen, dan heb ik geen Fit Flops of Masai technologie of wat dan ook nodig: die strakke billen komen er zó wel van altijd maar steil bergop en af te huppelen! Het complex wordt gerund door een flamboyante dame, die ook nog een restaurant en spa wil installeren, in Italiaans-frans hebben we gezellig gekeuveld en toen warme broek aan getrokken en de oude stad in en nog een hapje gegeten. We zijn ook voorbij een superkleurrijk marktje gekomen, waar de aan elkaar geregen pepers hingen te drogen, waar van die maffe bollen/zakjes hingen die kaas bleken te zijn, waar verschillende soorten kruiden onze neus prikkelden en waar er heel veel soorten pasta en de plaatselijke olie werden verkocht. We hebben dan maar sofort een voorraad olijfolie ingeslagen, ha ja, we zijn hier nu in het land van de olie!
En dan terug naar onze slaapplek, al maar goed dat Marc zon prima chauffeur is, want als ik die steile hellingen zou op moeten dan zou je mij horen tot bij jullie!
Goeie morgen iedereen! Gisteren waren we een beetje laat thuis (hadden er zon 390 km opzitten!) en moesten we nog gauw een douche nemen en de stad in voor een hapje, dan nog een slaapplekje vinden voor vanavond en toen schoot de blog erover.
Iets voor negen vertrokken we richting Galipoli, dat is een superschattig stadje in de linkeronderkant van de hiel. Het is Grieks voor mooie stad en dat heet het niet voor niets! Heel sfeervol gebouwd op een soort van schiereilandje, met een dikke stadsmuur die het nog wat omwald.
Toen we arriveerden, zagen we vissers hun netten herstellen, grote teen omhoog om het net strak te trekken en intussen maar sjouwelen! We zagen zelfs een kleurrijke kwal nog rondzwemmen in het haventje! Die was waarschijnlijk per abuus in het net gesukkeld.
Een eindje verder zaten er dan weer een paar vissers zeeëgels te kuisen. De gelige steen van het stadje tegen het diepe blauw van de zee een mens wordt van minder lyrisch!
Na Galipoli zijn we tot de kaap van de hiel gegaan: Santa Maria de Leuca, op zich niets speciaals, maar we zijn er dan toch maar mooi geweest! (trouwens, die kaap werd volgens ons gebruikt als locaal urinoir er hing een redelijk penetrant geurke,blègh!)
De kustweg volgend van heel andere allures dan die van de Amalfitaanse kant, want véél rustiger en breder!- zijn we dan verder gereden tot Otranto, een klein vestingstadje, omwald door enorme dikke muren. Het indrukwekkendst hier, was de mozaïekvloer van de duomo. Heel de vloer was versierd met taferelen van meerkoppige monsters-met-mensenhoofd, een halve zoo, vikings, de moeite! Generaties van mensen hebben over die vloer gewandeld zodat hij jammer genoeg al wat afgesleten geraakt is, maar nu waren ze hem aan het restaureren om hem te bewaren voor de volgende generaties. In de kapel lag een lugubere verzameling van knoken en schedels van de 800 christenen die geëxecuteerd werden door de Turken omdat ze zich niet wilden bekeren tot de islam. Allemaal op elkaar gestapeld achter vitrines, bitje kriepie hoor!
Na Otranto- dat zich opmaakte voor een groot Mariafeest, met versierde bogen en lampjes- reden we verder naar Lecce (of door die Nederlanders van eerder deze week Lekje genoemd)
Dit is toch ook weer een pareltje hoor! Het barokke Firenze noemen de inwoners het, en daar heeft het inderdaad van weg.De hele stad is in gelige tufsteen gebouwd, hetgeen het geheel een warme, zonnige gloed geeft. Vooral de Santa Croce kerk heeft een interessante façade, waar je een tijdje zoet mee bent om die te bekijken!
Na een kuieringsken door de stad, zijn we richting Cisternino gereden, met nog een tussenstopje langs een strandje om heel eventjes pied dans leau te doen. (Marc dan) in de explosies van rood en geel van de ondergaande zon.
Ons diner-adresje kwam uit de trotter (maar die zijn tegenwoordig rijker dan ze geweest waren,denk ik) en was redelijk sjiek, maar dat mag ook al eens na zon drukke dag!
Een ijskoude, lekkere limoncello zette ook nu weer een punt achter alweer een heel geslaagde dag!
Vandaag rijden we richting het spoor van de laars, ook weer een tripje van ettelijke kilometers. Nu hebben we net een laatste keer genoten van het fantastische ontbijt dat dit hotel serveert, trouwens, superdeprima hotel ook! We krijgen niet genoeg van de heerlijke prosciutto crudo, met zongerijpte kleine tomaatjes in een olietje met kruiden en dat op je verse boterhammeke .hmmmmmmm!! dat is heerlijk!!
Tot straks!
PS: als het een troostje kan zijn voor jullie die al heel lang met shitweer zitten: we werden wakker onder een stevig DIK wolkendek, ik vrees dat we ook wat nat op ons hoofd gaan krijgen .
Laat mij één ding duidelijk maken: van rondreizen in Italië word je niet slank!! Het Grote Tegendeel is waar! En we begrijpen het eigenlijk niet zo goed: we ontbijten redelijk normaal (hoewel, in dit hotel maar seffens meer) s middags eten we in het beste geval een broodje en s avonds eten we alleen een hoofdschotel of als we exuberant willen doen, gaan we voor een antipasti en primi piatti. Behalve natuurlijk in de vorige locatie alwaar we de full blast kregen, drie avonden aan een stuk, goed voor een extra kilo of zo! Fu- hùùùck!
Soit, het zij zo, we hebben overlegd en na Zwaar Overleg beslist om niet op dieet te gaan in dit prachtige, lekkere land, we zullen het nadien wel uitzweten (lieve collegas, familieleden en vrienden, jullie moeten mij en ons steunen, want we beginnen er zowaar als een (wijn) tonneke op pootjes uit te zien! En ik heb nog geeneens een ijsje gegeten!!! Al anderhalve week in dit land van de gelati en nog niet aan een hoorntje gelebberd, hoe erg is dat?!)
Ok, cut the crap.
Het ontbijt in dit hotel is lichtjes decadent, met echt een heleboel taarten en zoetigheden, we hebben nooit geweten, dat Italianen zon zoetbekken waren, maar hoe zuidelijker we komen, hoe meer zoets er op de ontbijttafel verschijnt. (zal dat effe afkicken worden zeg als we thuiskomen!!) Neen, serieus, taart en cake is niet echt onze meug zo s morgens vroeg. Geef ons dan eerder een boke met lekkere prosciutto crudo en een tomaatje erbij.
Maar we konden vanmorgen ook nog gerust een pannekoek met nutella of ene met appelsien bestellen duuuhhhh! s Morgens?! Op je nuchtere maag?! Niet voor deze twee Belgjes.Na het ontbijt onze boel bijeengepakt voor een toerke in Trulli-land. En echt, ik blijf erbij, het is zoals de Efteling in het groot. Die trulli zijn supergeschikte huisjes voor het volk van de Laven!!!
En we hebben volgens mij de Strada dei Trulli afgereden want zo veel we er gezien hebben! Niet te doen! Het landschap is hier echt heel mooi: olijfboomgaarden met echt decennia oude bomen, knoestig, verwrongen, gevormd door weer en wind schitterend! En dan ineens heelder wijngaarden daartussen, de grond is prachtig roodbruin en het is allemaal netjes onderhouden! Wat maakt dat het hier een lust voor het oog is, om hier rond te rijden!
Onze eerste stop was Ostuni, vlak bij de zee! Een spierwit dorpje, tegen een heuvelflank. We bezoeken enkel de Centro Storico, want aan de nieuwe stukken stad, hebben we niet zoveel, die zijn vrij gewoontjes.
Een prachtige duomo, heel mooi gelegen, met een schitterende gevel. En leuke straatjes om nét niet in te verdwalen.
Van Ostuni ging het naar Martina Franca, een stadje dat een aaneenschakeling is van palazzos en schitterende huizen met prachtige balkons! Daar hebben we op het terras van Caffè Tripoli een cappuccino en een gebakje verhaptsjakt voor de super democratische prijs van 6,5!! Het interieur van Caffè Tripoli is sinds de jaren 70 hetzelfde gebleven, hetgeen Lavazza ertoe bewoog er recentelijk nog een reclame filmpje op te nemen. Natùùùùùrlijk heeft joors trulli (heddem?) daar wat fotootjes genomen!
Na Martina zijn we naar Alberobello getogen, alwaar we de Città dei Trulli hebben bezocht
Hmjah ik vind de trulli super, écht, schattig, koddig, en heel speciaal, maar om nu ineens een heel dorp voor mijn neus te vinden, met souvenir winkels in elke trulli neen, das niet meer mijn meug! Dat is er ietske over en neigt een bitje teveel naar Lourdes of Bokrijk of zoiets. Jammer, echt jammer, want als het een echt dorpje geweest is, was het zeker en vast prachtig, voordat de toeristenjagers er kwamen!
Nog even binnengestapt in een trulli-kerkje en dat was even een verademing Even tot bezinning komen tussen de heiligenbeelden van Apulië
Na Alberobello was onze volgende en laatste stop Locorotondo. En daar zijn we het rondje afgelopen waarin het oude stadje gebouwd is, maar hoe we ook keken, dit dorp had niets om ons ten eeuwigen dage in zijn ban te houden, en dus zijn we maar huiswaarts gekeerd.
Nog even op het terras gezeten en de namiddagzon wat geabsorbeerd (er was minder wind dan gisteren en dus was het zalig buiten zitten!) en dan naar Cisternino city. Daar hebben we nog een beetje rondgekuierd en zijn dan bij Da Mimmo gaan eten. Ju-hùùùm! Maar de term slow food is hier nog niet doorgedrongen! Fuck zeg! Je moet hier in sneltempo je twee of drie gangen binnenwerken en dan zit je nog met een halve fles wijn, die je dan ook snel moet binnenkappen kweetzoniet hoor! In België is uit eten gaan een avondvullende bezigheid, hier is het gewoon de rekbaarheid van je maag uittesten! Bitje zonde, maar wij laten ons niet kennen en manen de obers tot kalmte en rust aan!
En ook nu weer zit onze dag erop en gaan we een verfrissend mafke doen om morgen tot in de zool van den hiel af te dalen
Even vertellen wat ons diner was gisteren: rauwe ham, met een getoaste boterham met tomaatjes en iets gegrild van groenten, het zag eruit als cavaillon meloen, maar was niet zoet, het was ook geen wortel, misschien een vergeten groente?
Dan was er gnocchi met tomatensaus (eerste keer dat ik dat gegeten heb, het zijn eigenlijk propjes patatpuree, die gnocchi, lekker maar heavy!) of pasta met ui (dat heeft Marc dan geproefd, heel lekker!)
De hoofdschotel hebben we ook één van elk gedaan: groententaart en bal gehakt met hesp in en mozarella en wat patat (denken we!)
Het nagerecht was een luchtig pateeke overgoten met een crème waarin ze niet te zuinig waren geweest met de limoncello, lekker ! en intussen is het een goeie (?) gewoonte: elk een ijskoude limoncello toe, om beter te verteren. Nadien nog spelletje tafeltennis gespeeld en vooral veel gelachen!
Vanmorgen was het andere kak, want we moesten opkrassen om naar onze eindbestemming Puglia- te reizen. Nog ontbijtje achter de kiezen, gaan betalen en hop, wijle weg. Onze tussenstop was Matera, waar we urenlang rondgekuierd hebben tussen en in de Sassi rotswoningen waar in vroegere tijden heelder families leefden, in één bedompte ruimte (want geen ramen!) samen met hun vee en pluimvee, kinderen, en waarschijnlijk ook nog een grootmoeder en of vader! Moet daar een frisruikende boel geweest zijn! Naar het schijnt waren het op een bepaald moment echt broeihaarden van ziektes als malaria en daarom heeft de regering in de jaren 50, sociale woningen voor deze mensen gebouwd en hen uit hun grotwoningen verdreven. Nu staan de sassi op de werelderfgoedlijst. Het is ook hier dat Mel Gibson The passion of Christ heeft opgenomen, dus we hebben beroemde paden betreden!! Prachtig hoor! Vooral de kerken zijn mooi omdat die versierd waren met frescos, heel indrukwekkend!Naar het schijnt waren de kerken er al voordat er monniken waren (dat is van in de 6de eeuw) maar heel zeker is men daar niet van, omdat ze niet heel goed weten hoe oud sommige van deze grotkerken zijn. We hebben zowel het boven-als onderterrein afgewandeld, begeleid door een heerlijke koele bries, maar rond den drieën begon ons maagske toch danig te knorren en zijn we bij Da Mario de plaatselijke specialiteit orechietti in de oven gaan proeven. Orechietti is pasta in schelpjesvorm, en uit de oven betekende hier: nog broebbelend voor uw neus gezet worden!
We hebben daarna nog wat vruchteloos samen met andere toeristen zitten wachten tot de duomo open zou gaan. Ben het dan maar in het toeristisch kantoor gaan vragen en ik kreeg het laconieke antwoord die gaat niet open, ze zijn hem aan het restaureren. Ha ja?! EN WAAR IS DAN DAT PAPIERKE OP DE DEUR DAT ZEGT DADDE NIET MOET STAAN WACHTEN VOOR DEN DROL VAN JANUS?!?!
Die italiaanders toch! Een ras apart hoor!
Na Matera zijn we doorgereden naar ons eigenlijke reisdoel: Puglia!
Enne WE HEBBEN AL TRULLI GEZIEN!!! Yiehaa! Zóó koddig zeg! Precies een stukje Efteling in het heel groot! (pssst! Ik heb zelfs al een paar trolletjes zien rondlopen hier, ik ben er zeker van dat die in zon trulli wonen!!!)
Het hele land is hier ook bezaaid met olijfbomen!! Mannenlievendeugd! Prachtige, stokoude exemplaren echt de moeite! Elk lapje grond is afgemaakt met lage stenen muurtjes en dat maakt het nog een boel authentieker, sfeervoller, kneuteriger en gewoon mooier.
Morgen gaan we hier nog wat meer rondtoeren, want hier zijn mooie, hele mooie dingen te zien! Vanavond nog wat rondgelopen in het avondlijke Cisternino (waar we logeren ) En die night die komt hier snel hoor, om kwart over zeven is de zon achter de horizon gekukeld en begon de donkerte! Das vroeger dan gisteren!
En wie zei er dat het zuidelijker ook warmer werd?! Niets daarvan! Hier staat een stevige frisse bries, dus voor het eerst sinds we in Italië zijn, hebben we begot een lange broek aangetrokken en een fleeceken!
In een barreke een happy hour gedaan met mojito en een hele boel hapjes en het gesprek tussen twee Nederlandse koppels afgeluisterd, die het erover eens waren, dat dat België nooit meer in orde komt en nooit meer één wordt. Hou het maar in de gaten, Vlaanderen komt bij Nederland en Wallonië bij Frankrijk wij hebben stilletjes gezwegen en veel gegniffeld
Nu gooi ik de blok erop en duik onder de wol.
Hopelijk is de wind morgen wat gaan liggen slaap lekker!
Hey iedereen! Vanmorgen werd het sproeisysteem niet aangezet, dus zijn we rustig vanzelf wakker geworden na een heerlijk nachtje op den buiten!
Na het ontbijt zijn we richting Sorrento gereden, daar de auto geparkeerd en hebben we wat rondgekuierd. Begon dat toch wel te druppelen zeker?! Grijze luchten, donkere, dreigende wolken en een pierenregentje, dat eigenlijk al verdampt was, voordat het ons vel bereikte.Dus niets aan de hand
We hebben een mooi kerkje bezocht, waar een oud meneerke, met zijn Paternoster in de hand een hele raison aan het doen was tegen de Maagd Maria. Ontroerend schoon Dus hebben we ons maar op kousevoetjes uit de kerk gerept.
Sorrento is bekend om zijn Limoncello, dus kon een fles in onze bagage niet ontbreken! Langsheen heel de Amalfitaanse kust, rij je trouwens langs citroen-en sinaasappelplantages.
Maar het wemelde er ook van de Engelsen en van de toeristenwinkeltjes, dus zijn we maar verder gereden richting Positano, alwaar we absoluut niet konden parkeren, want ook al is de vakantie van de Italianen gedaan, er lopen er hier nog massas rond (en andere toeristen ook natuurlijk!) en er is maar een beperkte plek tussen de zee en de berg, dus zijn we maarverder doorgereden. Jààààààà, je kan je auto mét sleutel afgeven in een garage en dan parkeren ze hem voor je, in rijen van twee of drie of vier. Wilden we niet riskeren.... We kunnen ons levendig voorstellen dat dit het voorgeborchte van de hel moet zijn in hoogzomer: keismalle weggetjes, maar net genoeg plek om twee autos door te laten, kronkelend omhoog of steil naar beneden, bussen die erdoor moeten en amper kunnen draaien, jfc!! Al maar goed, dat Marc zon goede chauffeur is, die zijn kalmte goed bewaard nogal ne man hé, mijne man!!! Voor mij zijn die ritjes tussen al die autootjes, de Willempies die van links en rechts en achteraan en van godweetwaar algauw overal tussenschieten, kleine nageltjes aan mijn doodskist, phoeh! Je moet hier ogen op je gat hebben!
Positano was pràchtig! Met al die huizen in zuurtjes kleuren die tegen de bergwand aan lijken gekleefd, het deed wat denken aan Portofino en Portovenere. En misschien hadden we ook dit beter met de boot bezichtigd, maar ja, het was weer eens een ervaring!
Amalfi is ook heel elegant en echt een badplaats, maar ook hier: geen plekje te vinden voor onze auto, dus zijn we maar in het volgende dorpje gestopt alwaar we met-zicht-op-zee en een zalige zeebries in ons haar een cappuccino en een heerlijk broodje met de specialiteit van het gebied mozarella- met hesp en tomaatjes naar binnen hebben gewerkt. Hmm! Dàt is het leven! Zalig!
We zijn verder de hele kustweg afgereden tot in Salerno, alwaar we een bezoekje brachten aan de magnifieke Duomo. Via een straatje waarvan Marc niet helemaal op zijn gemak- zei dat we zeker in een achterbuurt zaten, bleek dat we in één van de winkelstraten van de oude stad liepen!! wel grappig eigenlijk.
Die duomo, die was pas interessant, want gebouwd in opdracht van ene die duidelijk de Arabische bouwkunst geweldig tof en interessant en knap vond, heel veel mozaïekwerk, prachtig ingelegde rozetten, allee, de moeite! En bij de aardbeving van een aantal jaren geleden, kwamen oude pilaren tevoorschijn, die verstopt hadden gezeten achter stucwerk, met korintische versieringen. Waar je ook keek, je vergaapte je aan iets heel moois!
En dan hadden we de crypte nog niet gezien! Jongenslievendeugd!!! Elke vierkante centimeter van die plek en ze was groot hoor!!- was beschilderd en met stucwerk versierd, allemaal bijbelse taferelen. Als je daar de misdienst gaat bijwonen, hoef je je geen seconde te vervelen, er is vanalles te zien!
Daar beneden hielden ze ook de relikwieën van de heilige Mattheüs bij, aan wie de kerk opgedragen was. Ik ben daar zo eens stiekem achter een dikke koord geglipt en die relikwieën van dichtbij gaan bekijken ik peins dat Mattheüs een bijzondere man was, want ik heb daar minstens drie schedels zien steken!!
Bitje kriepie hoor! Dat ze daar botten en knoken achter raamkes bijhouden!
Na nog een behoorlijk avontuur om uit Salerno te geraken, zijn we toch weer heelhuids in onze Masseria La Morella aangekomen. Marc deed nog een plonske, ik heb nog links en rechts wat fotos getrokken. Want morgen zijn we weeral de pist in, naar Puglia deze keer, het eigenlijke doel van deze reis.
Nu douche in, en nog een keer genieten van de superlekkere dingen die ze hier voor een appel en een ei klaarmaken.
Italië 2024
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
