Het heeft mij ongeveer een week gekost, om uit te vogelen, waarom die ontbijten hier zo schraal zijn: het avondmaal is zodanig decadent, dat je s morgens nog redelijk vol zit en eigenlijk geen zin hebt in eten.
Dus serveren ze: sneetjes zoutloos brood, een stukje ham, wat kaas,bitje confituur, wat choco...maar wat er nooit ontbreekt is cake of koekjes of iets in dien aard. De koffie is van de soort die je onmiddellijk alert en wakker maakt! Ding! Oogjes open, ikke wakker! Je moet bij het gieten het straaltje bijna doorknippen, geen sprake van de krant lezen door de koffie hoor!, héééééééééérlijk!
En ik wil hier ook meteen een foute uitspraak van een paar dagen geleden rechtzetten: de sossissen zijn hier overheerlijk! Maar wat we in Pitigliano hebben gezien, was denk ik een soortement van rariteitenkabinet, want we hebben in Nemi ook een soort van charcuterie-winkel gezien, waar ook rare sossissen hingen en kennelijk moet het zo zijn, dat er een laagje haar op de prosciutto staat om goed te zijn. Wij laten het niet aan ons hartje komen en fressen alles lekker op, want het eten is hier gewoon ju-hùùùùm! En ik wou de modeminnende lezers onder jullie ook nog even melden dat de combat-bermuda heel erg in is hier vooral voor de mannen, maar evengoed voor dames en de indianen botjes voor de dames, ook heel erg hip! Pluimen heb ik er nog niet bij gezien...
Allen naar de winkel dus of notaatje maken voor volgend voorjaar!
We hebben allerhande originele combinaties gezien, maar we twijfelen of dat een mode topper wordt, dus nog even niet vermelden hier Maar vandaag dus We hebben een danige sprong in het verleden genomen: eerst hebben we Herculaneum bezocht, dat tegenwoordig Ercolano heet. Jongenslievendeugd! Indrukwekkend!!! Dat heeft geen naam!Dit is een dorp dat vroeger vlak aan de zee lag, maar door de uitbarsting (je weet wel DIE uitbarsting) van de Vesuvius, lag de zee ineens 400 meter verder zee-inwaarts. Het hele stadje is in 79 n.C. bedolven onder 20 meter hete modder, ineens, plotsklaps en daardoor is eigenlijk het hele stadje zo goed als bewaard gebleven, wat het een heel interessant bezoek maakte, want alles zag er zo goed als nieuw uit. Heel indrukwekkend hoor! De mensen van deze stad, die pal aan de zee lag, hebben geprobeerd om te ontsnappen via bootjes, maar velen geraakten daar zelfs niet meer .
Na Herculaneum, zijn we naar de Grote Boosdoener, de Vesuvius himself gereden Een krinkeldewinkelweg leidde ons naar de top, onderweg werd het panorama mooier en mooier.
We moesten onze auto parkeren en dan nog zon 20 minuten klimmen naar de top. Gene zever over die losse keitjes en lavapuin! En dan zie je dametjes met stillettos écht het soort schoeisel dat je hier nodig hebt!
En de Vesuvius, tjah..wat kan ik zeggen? Natuurlijk was het indrukwekkend, maar wie had gedacht dat hij in een smeulende brij van steen en lava en zwavel zou kunnen pieren, was eraan voor de moeite (ik dus!) want de krater was eigenlijk gewoon een gat, met steengruis langs de zijkanten men had het evengoed gisteren algauw even kunnen uitgraven. Hm .ik had het mij enigszins anders voorgesteld,hier dus geen zwaveldampen, broebbelende magma en dies meer, maar gewoon stenen.
Ok, evengoed was het de klim naar de top waard hoor! We hadden een adembenemend uitzicht op Napels en de eilandjes Ischia, Procida en Capri! Jongenslievendeugd!!!!
De afdaling ging een stuk vlotter en van daar gingen we naar een volgend slachtoffer van de Ves: Pompeï.
PHOEH! Tienmaal phoeh! Dit was echt een STAD, met 20- tot 25.000 inwoners, dus we waren wel even zoet, en vooral: helemaal onder de indruk! De hele site is wel niet zo mooi bewaard als Herculaneum, maar er zijn huizen die vrij goed vanonder het puin gekomen zijn en de versteende skeletten van mensen die niet meer weg konden, maken natuurlijk ook enorm veel indruk.
Pompeï is een stad waar je volgens mij dagenlang in kan rond dwalen, dus onze drie uurtjes waren lang niet toereikend, maar toch OK om een heel goed idee te krijgen van hoe het ooit geweest is. Gene zever hoor, die oude Italiaanders! Slim, inventief, origineel, proper (zie de badhuizen en alle diensten die ze daar aanboden)
Ik kan er nog hele resumés van maken, maar dat wordt saai, neem van ons aan, dat we een superinteressante dag hebben gehad, en ons af en toe even moesten realiseren dat we hier en nu in het Italië van 2010 zaten
Na Pompeï hadden we wel genoeg gezweet voor vandaag en hebben we nog een plonske gedaan, maar aan het zwembad hier kan je niet blijven zitten, want je bent daar "walking dinner" voor hele huishoudens venijnige muggen, dus gauw douche genomen en gaan eten. Vanavond stond op het menu: antipasti de la casa (bruschetta-zoals-je-het-nog-niet-hebt-gegeten, juuuuummm! Daarnaast gegrilde aubergine en eierkoek met courgette), dan pasta of pannenkoek met kaas (ik niets, Marc heeft de caloriebom tot zich genomen!) dan kalfsvlees met balsamico en sla (maar een frietje zou er wel bij gepast hebben hoor, maar dat kennen ze niet!) en dan oh dear sweet lord!!! Een HEERLIJKE taart met chocolade en rode vruchen coulis en om de dag in schoonheid te eindigen: een limoncello (maar die smaakt hier zoals je hem nog niet hebt geproefd: zalig fris, dik van textuur, smakend naar NOG!)
En nu is het dus tijd voor ons mafke, maar eerst gaan we nog plannen hoe we onze dag morgen gaan doorbrengen .
Dikke kus voor iedereen,
Xxx
PS: en ook nog even vermelden dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is: er is geen enkele plek op mijn benen (en nu ook mijn armen!) die niet doorprikt is door die dfkjkjfqjqjskqjfkj muggen!!! Jeuken dat dat doet! Om zot te worden! Ik heb precies een hoop dikke roze badges op mijn beentjes staan! Heel schoon!!! En vooral: heel aangenaam! Miljaarde!!
Dan denk je: je logeert in een ietwat deftig driesterren-hotel, dus het ontbijt is zeker navenant niet dus! Wat een schraal en pover ontbijtje zeg! En dan nog geserveerd in de danig gedateerde parterre van het etablissement phuh! Dat zijn we beter gewoon hoor Om negen uur zaten we al in de auto, klaar voor de helse rit richting en voorbij Napels!
Om eveneens negen uur, was het al 27°C, bitje heet toch hé! Maar we hadden geen tijd om daar stil bij te blijven staan, en togen vol goeie moed richting maffia en vuurspuwende bergen.
En dan wil ik even een opmerking maken over het verkeer: DIE ITALIANEN ZIJN MAFKEZEN!!! Als je drie rijstroken hebt, blijf je toch alleen maar in het midden sjokken, ook al rij je maar goed 80 km per uur zeker?! En dan probeer je misschien ook eens welk baanvak het beste rijdt: midden? Rechts? Hm toch maar midden, of nee en palm je gewoon twee rijstroken in. De gemiddelde leeftijd die we vandaag voorbij gestoken zijn was minstens 75! Dat zijn dus ouwe patjes hé! Dat rijdt zoals dat stapt
trouwens...op tweerichtingsbanen waar je maar 50 mag en niet mag voorbijsteken... die "50" staat daar puur decoratief, om aan te geven dat je niet minder moet dan dat, en dat niet voorbijsteken?? je duwt de auto voor je gewoon in het struikgewas en hop! je bent er voorbij! Soit mijn nagels staan nu voor eeuwig en altijd in de zetel van de auto gedrukt, en mijn leven is met minstens een jaar ingekort, maar we zijn er heelhuids geraakt!
Zij het met het nodige zoekwerk, want alles is relatief in Italië:afstanden, namen van straten, wegen, .jongenslievendeugd!! met het zweet tussen onze billen van de stress en het gedoe, kwamen we dan toch in onze Agriturismo aan. ik moet wel zeggen: zelfs onze Truus was af en toe het noorden kwijt!
Gauw de auto leeggeladen (telkens weer een titanenwerk, wat slepen wij toch mee?!) en hop terug de hort op, naar Paestum het vroegere Poseidonia (klinkt als een naam uit Suske en Wiske, maar dit heeft echt bestaan!) Alwaar we wat geflaneerd hebben tussen prachtige tempels voor oa. de godin Hera en tussen restanten van een hele stad. Ook het museum hebben we bezocht (het was er lekker fris!) en het krioelde er van de hagedissen en van de interessant aangeklede toeristen allerhande...
Nadien terug naar de B&B, gestopt voor drinken aan de supermarkt, Marc nog even duik genomen, een paar gekkos van dichtbij bekeken (zijn de eerste die we hier zien, tot hiertoe waren het enkel hagedissen!) en nog maar eens langs alle kanten belaagd en aangevallen geweest door muggen! Àààààrrrggghhh! mijn benen beginnen stilaan op de landkaart van Italië te lijken, met bergen en al! dju toch!
Vanavond hier in de Agro gegeten, want we hebben half pension genomen, enneu voor 18EUR per persoon zitten we weeral stevig volgepropt: eerst was het een antipasta van geroosterde courgettes, paprikaslierten in olie en een stevig stuk pizza-achtig brood met tomaat en mozarella (oh ja, we zitten hier in de buffelmozarella streek en ik heb zowaar buffels gespot, niet in een delirium, maar echt!)
Dan was het pasta, voor Marc koude, met groentjes op zuur en voor mij penne met tomaat en kaas (vraag het maar niet, wij weten ook niet waarom we telkens elk een andere schotel kregen), DAN was hetvoor mij een soort van aardappelquiche met frisse sla, en Marc kreeg een klomp kip met vulling en sla.
En toen ben ik begonnen met schietgebedjes naar boven sturen, want NOG een gang en ik was uiteen gespat!
Gelukkig was het nagerecht watermeloen en Marc heeft nog een limoncello gedronken. Dat is van deze streek en de zijne was echt wel superlekker ! juhum!
Nu is het dus weeral bedjes-tijd en morgen gaan we de Vesuvius van dichterbij bekijken en een blik gooien op Pompeï.Hou het nieuws in de gaten, als er weer eens een voze toerist een stap te ver heeft gedaan richting krater, zijn wij het misschien wel!!
Het moet iets in de lucht zijn, misschien iets in het lekkere eten, maar we slapen hier allebei als rozen! (de absolute rust op zon heuveltop kan er ook voor iets tussen zitten natuurlijk!)
We hebben de boel ingeladen (wat een mens toch meesleept!), hebben ontbeten, nog een klapke gedaan met de baas, betaald en wijle weg, richting Viterbo.
Dit is een stad die helemaal katholicisme uitwasemt langs hoeken en kanten, in steegjes, op piazzas en in lanen want dit is de stad waar de bisschoppen en andere geestelijken leefden vroeger. Elke steen heeft dus wel een verhaal te vertellen. Ik vond het een mooie stad, maar Marc vond ze redelijk droefgeestig, wegens de redelijk donkere steen die gebruikt werd voor de gebouwen. Hmmmjah, dat is wel zo, maar het gaf het ook iets heel typisch en daar hou ik wel van. Ook de afstanden-die op het plannetje voer voor de geoefende stapper lijken- vallen heel goed mee, en zo hadden we nog tijd genoeg alvorens onze parkeermeter verstreek, voor een lunchke onder de arcaden.
Trouwens nog heel weinig geestelijks te zien daar in Vitterbo hoor!! Ik denk zelfs dat we een bitje afgezet werden in de fotowinkel, toen we een nieuwe memory card kochten (we zijn het kabelken van ons klein toestelleken, om de fotos op de pc te zetten, vergeten, duuuh!) en de mens er prompt 10 afdeed, toen ik fronsend zei, dat het nogal duur was .(moet ik onthouden en nog eens proberen!!)
Overal in de stad, en overal waar we geweest zijn, is het nog volop solden, maar hoe wil je nu dat mensen kleren passen, bij temperaturen van dik over de 30°C?! dus ik kan, wonder boven wonder, vlotjes aan de verleiding weerstaan!
En stilaan krijgen we hier ook last van stoflong ,dzjieses kraaist! Ik dacht dat er in India veel autos reden, maar das hier niet veel minder hoor! En die vespas krioelen er tussendoor dat het een lieve lust is, ze vallen van alle kanten aan, je moet hier ogen op je gat hebben en met ware doodsverachting de straat overstekent!! Want een zebrapad das voor woessen, als rechtgeaarde Italiaan stop je daar toch niet voor zeker!? Je slalomt, vertraagt, trekt nog snel even op en probeert dan de overstekende medemens zijn broek niet af te rijden! Interessant hoor! Als ze in België zouden rijden als hier, stonden we nummer één op de lijst van meeste ongelukken (als dat al niet zo zou zijn!) een wonder, dat hier niet meer mensen sneuvelen! Maar ja, in een land dat een paus bezit zijn de wonderen waarschijnlijk schering en inslag.
Soit .
Van Viterbo zijn we dan naar Frascati gereden, één van de Castelli Romani, en hoog boven Rome gelegen. Bijna overal in de stad kan je Rome beneden zien liggen, en vooral s avonds is dat prachtig! Ingecheckt in het hotel, gauw terug vertrokken naar Nemi (bekend om de bosaardbeien) alwaar we natuurlijk een doosje kochten. Ahum! En nog eens ahum! Ooit waren ze zeker en vast krakend vers, maar nu waren ze al flink op weg naar de aardbeitjes-hemel! Blègh! Heb er voor de schmik een paar opgegeten, maar de rest heb ik dan maar in de vuilbak geflikkerd, zonde van de centen. En ook het bosaardbeitjesijs hebben we op onze stilaan ronder wordende buik mogen schrijven, want er was geen enkele Gelateria open!Phuh!
Ook Castel Gandolfo was een beenhouwersreis, want we vonden het pokkending (het zomerverblijf van de paus dus) niet! Telkens als onze Truus ons naar rechts deed rijden, was dat een doodlopende of verboden straatje, dus hebben we maar gepast. Jammer maar helaas!!
Het is hier echt wel mooi, want de meeste van de stadjes liggen aan kratermeren, heel idyllisch!
We weten, dat het pokkenweer is in België, maar zo heet als het hier is, is een beetje teveel van het goede: vanmiddag onderweg naar Frascati was het 39°C!!! dan komt spontaan het nieuwe reclamefilmpje van Perrier in mijn gedachten
En vanavond hebben we na onze ontdekkingstocht door Frascati- deelgenomen aan de dagelijkse Passeggia (het flaneren over de boulevard en het kijken en bekeken worden, echt gezellig!)
En we hebben NOG een ervaring opgedaan: we zijn gaan eten in een typische, volkse cantina: plateau nemen, bord en bestek erop en dan aanschuiven en aanduiden wat je wil, en op het einde afrekenen, een soort van Lunch Garden maar dan veel en veel authentieker en gezelliger en typisch Italiaans (want je moet je er het niet afhoudende getater ook bij inbeelden!) heerlijk om de boel af te kijken!
Kogelrond en veel te veel gegeten. Hoe doen die mensen hier dat toch? Die smikkelen een antipasti, primi piatti, soms nog een secondo en dan nog een dolce op en blijven er elegant en slank uitzien wij voelen ons na iet of wat voorgerecht en nadien pasta alsof we opgepompt werden! (en zo zagen we er eigenlijk ook wel uit!! Al goed dat we nog een eindje moesten wandelen naar het hotel!)
Nu is het weeral hoog tijd om de boeken te sluiten, want morgen staat er een lange rit op het programma, van hier naar voorbij Napels pfff! Al maar goed dat er geen keuterwegjes zijn maar enkel snelweg!
Hey hey, hier zijn we weer! Dag 6 alreeds! Het gaat weeral veel te snel vooruit!
Vanmorgen de wekker om zes (6!!!) uur gezet en moeizaam uit het bedje geklauterd om à krieken du jour aan de zwavelhoudende watervallen van Saturnia te arriveren. De prachtige volle maan stond nog als een mozarella aan de hemel en daaronder werd de lucht zachtroze van het nakende ochtendgloren Heerlijk rustig en stil was het nog overal, geen mens op de toch al rustige kronkelwegen, en toen kwamen we aan de waterval, alwaar we toch niet de enigen waren! Zon tiental mensen hadden zich al over de bekkens verspreid, stoomdampen stegen op uit het water, het was heel mooi. En toen gingen we erin, Marc eerst natuurlijk, die moet de onontgonnen gronden exploreren, dat water is 38°C en dus zalig warm. Dus ik er ook in, en toen zei Marc de historische woorden hé kijk, hier zitten allemaal kleine wormpjes in dat water hier! Beikes, bweurrek, aaarrgghhh! Zo van die vliegenlarven, ge kent dat wel, van die kronkelende, zich op-en ontkrullende beestjes, die hier bruinrood afstaken tegen het witblauwe, kalkachtige water! Ik heb mijzelf héél erg moeten beheersen om niet recht te springen en luidkeels gillend het water terug uit te rennen (allee, struikelen en strompelen zou het dan geweest zijn!) Na een poosje dobberen en badderen, spetter, pieter, pater, lekker in het water, heeft Marc nog een toerke gedaan om wat fotos te trekken en is er toen in geslaagd om het water zijn tienslets af te laten pakken! Hij is er nog achteraan gekoerst, maar tevergeefs
Aan de auto hebben we ons commando in onze kleren gezet, nog algauw het sfeervolle en keimooie dorpje Saturnia bezocht en dan hop naar de Agriturismo voor een heerlijk-zij het beetje minder omvangrijk- ontbijt van ongezouten brood, met superjummie prosciutto en dito jummie kaas en een lekker kopje koffie, waarvan je bijna de straal moest doorknippen, heerlijk straf om de dag mee verder te gaan na een early rise!
De rest van de voormiddag en de vroege namiddag bleven in het teken van de oudheid staan, met een tochtje naar Etruskische vondsten in de vorm van uitgehouwen graven, waarvan er door de poreuze tufsteen (de locale steensoort) jammer genoeg niet veel overgebleven is, maar met een begeleidende tekst en een hele hoop fantasie konden we er ons het één en ander bij voorstellen.
Heel indrukwekkend was een hele lange spleet, uitgehouwen door de Etrusken om hun doden naar de laatste rustplaats te brengen. Indrukwekkend, niet enkel door het enorme werk, de zalige koelte, de zeldzame varensoorten die we hier zagen en het bijna constante geritsel van wegvluchtende hagedissen, maar vooral ook door de zwermen (zo leek het althans voor mij) dazen, die het heel halstarrig!!- op mijn zweet en mijn velleke dat met dat zweet bedekt was gemund hadden! Zie hé, dat zijn nu nét teveel beesten op één dag, vooral omdat je van een dazensteek zon joekel van een jeukende tet op je lijf krijgt, miljaar zeg! Dus ben ik gelijk een totale geschifte beginnen molenwieken, rondhoppen, slaan met boeken en dies meer, tot ik totaal uitgeput en half hysterisch en wanhopig de strijd heb opgegeven en in onze verbandsdoos een DEET-spray heb bovengehaald, nèm! Het zal jullie leren, rotbeesten (maarreu geen illusie hoor, ze vonden mij er nog een lekker beetje uitzien!)
Na onze trip (het graf van de Sirene was heel mooi!) in het winkeltje een focaccia gaan halen (bitje een tandenbreker maar soit) met heerlijke gerookte ham en een drinkyoughurt, hetgeen we op de veranda hebben verorberd, nadien wat gemaft (ik toch), gezwommen, gelezen,
Aaaaahhhhh .heerlijk toch! Vandaag zit de temperatuur alweer rond of boven de 30°C, bitje heet, maar het doet wel deugd!
Seffens nog een hapje eten in het dorp en deze dag zit er weeral op!
Veel liefs van ons op het topje van een prachtige Toscaanse heuvel
Na een nachtje van veel wakker worden van jeukende muggenbeten allerhande, een deugddoend doucheke en een lekker ontbijt, waren we ready to go, voor een lange trip zuidwaarts
Het doel van vandaag is Zuid Toscane, op de grens van Lazio.
En de gps wijst dan zon 250 km aan, en je denkt dat je dat "algauw even afbokst "op zon tweeënhalf uur .niets is minder waar! Want de wegen hier zijn niet meer wat ze ooit geweest zijn of ooit zullen zijn, en ze worden bevolkt door wegpiraten en gelegenheidsslakken, die vooral interessant zijn als er een wegversmalling komt en je minutenlang en langer achter zon koekendoos moet tuffen!
Soit, ons doel vandaag was enerzijds Orbetello, een schiereiland/lagune en kennelijk de place to be voor al wat een beetje geld en status heeft (zoals naar het schijnt prins Alexander van Nederland en zijn gevolg) we hebben onze ogen goed opengetrokken maar Alex noch Maxima waren te bespeuren L
Maar ook hier weer: Italianen, Italianen en Italianen als vliegen op een stront! Voor één keer vallen we eens niet over de Duitsers of de Hollanders!! maar, saai als we zijn, hebben we het niet zo voor deze pittoreske maar keidrukke badplaatsen, waar er een overdosis aan blote mensen, goed ingevet en/of bruinverbrand rondhuppelt! Mijn preiwitte benen krijgen hier prompt een complex!
Dus dan maar het binnenland in, richting Cattabio (ons logeeradres) in Zuid-Toscane.
Aaaaahhhhh! Het voelt eigenlijk al bijna als thuiskomen! Het landschap, de sfeer, de olijf- en pijnbomen en parasoldennen, het krinkeldewinkel van de wegen, het kei-vér over steile keuterbaantjes moeten rijden naar het dichtstbijzijnde dorp (lees: handvol huizen en drie katten!),het onvermoeibare getsjirp van de krekels,
Eerst nog even een stapje gedaan in het slaperige (want siësta tijd) dorp Montemerano, heel sfeervol, zij het wat stilletjes ik vraag met telkens weer in die steile dorpjes af: hoe doen die mensen het toch?! Als die naar de Colruyt gaan, hoe slepen die al dat gerief naar boven?! Das een monnikenwerkje om u tegen te zeggen! Niet te doen!
En hoe je je in de winter in deze hooggelegen (lees: kei steile) dorpjes moet voortbewegen, beats me, met een slee-met-rem veronderstel ik!
Dan doorgereden langs de termen van Saturni en de waterval-met-vrije-toegang, waar we morgenvroeg ons geluk (lees: zo weinig mogelijk mensen tegenkomen!!)gaan beproeven! Vandaag was het er een over de koppen lopen, NIET onze ambitie!!!
Met een beetje zoekwerk ons logeeradresje gevonden, bovenop een heuvel, in the middle of nowhere en begot zelfs een hele uitleg met de patron gedaan, ik in koeterwaals Italiaans, hij in zijn eigen taal J maar we verstonden elkaar (toch min of meer)
Na een plonske in het zwembad(Marc) en wat luieren in de ligstoel, zijn we toch nog in actie geschoten en zijn we naar een dorp op een tufstenen rots gelegen Pitigliano- gereden enhebben daar wat rondgekuierd. De dorpsidioot tegengekomen en sossissen zien hangen, die je nog niet aan de hond zou durven voeren maar die mensen kennelijk lekker vinden! Blèèègh!!
Terug gekomen en ons in het plaatselijke restaurant op de menukaart gestort. Rondrijden in de frisse buitenlucht maakt duidelijk hongerig (en reizen in Italië is een caloriebom, maar daar denken we nog niet teveel aan!)
Bij wijze van digestif nog even op de zetels rond het zwembad gaan liggen en de wolkenloze sterrenhemel bekeken en een poging gedaan een grote of kleine beer te vinden . Niet gelukt ! Maar hemels, de temperatuur hier is rond de 24°C (het is 23:00 uur), in de verte klingelen bellen van schapen (moeten die beesten niet slapen?!) en de krekels geven het beste van zichzelf gewoon zalig genieten! Hier kan je oud worden!!
Aaaaaahhhh, de kleine vreugdes van een extra goed hotel: geen urenlangopgewarmde koffie, maar versgemaakte cappuccino of espresso, verse fruitsla (hoewel mijn betere helft een héél raar gezicht trok bij het verorberen der papaya!!), goeie kwaliteit muesli (bijna zo goed als in Café Balthazar in New York!!) en zo nog een paar dingen meer, die het starten van de dag extra veraangenamen.(en even denken we dan niet aan de joekel van een tet die ik op mijn knie heb staan, van het nachtelijke bezoek van (hopelijk maar) een mug of ander slurpdier. Idem dito op mijn enkel en das een vrie lastig plekje!!!! L
Dan de shuttlebus in van het hotel richting veerboot naar Cinque Terre. We hadden een mooi plekje aan de zijkant ingepalmd en waren klaar voor Het Grote Werk.
Eum maar is het normaal dat zon veerboot zo ligt te wiebelen??? J
Eerst voeren we van La Spezia naar Portovenere. Deze keer-wegens het vroege uur- nog zonder zonnende Italianen op elke vrije rots die te vinden was. Ik blijf erbij, Venus die hier geboren zou zijn- zal zich wel totaal rotgeschrokken zijn van de begankenishier!!!
Pràchtig om dit stadje deze keer vanop zee aan te vallen en toen was het al gedaan met de vreugde, want ons schoon, cosy, goedgelegen plekje moesten we al meteen verlaten om op een andere veerboot over te stappen! Dedju! LL
Maar wij zijn trotterkes en laten de mozarella niet vantussen onze focaccia halen, dus op de volgende boot hadden we OOK een schoon plaatske, mét zicht op alle vijf de gronden! Nèm!
Zachtjes doorkliefde de boot het stille water der Ligurische kusten, dat er diepblauwgroen en geheimzinnig bijlag. We staken eenzame motorbootjes voorbij of mensen die dachten dat roeien een fijne bezigheid was en halverwege de zee toch van mening moesten veranderen
PRACHTIG om vanop zee deze dorpjes te zien, het geeft ze nog iets extra's dat je vanop land niet kan zien! We legden aan, bij alle vijf de dorpen, maar wij gingen pas aan wal in Monterosso al Mare, het laatste en grootste Terre-dorpje. Enneu de uitdrukking ze hebben nen boot gelost zeker?! was hier ten zeerste van toepassing!!! J
Wel het klinkt arrogant, maar eigenlijk hebben we al mooiere dingen gezien dan deze vijf dorpjes die op UNESCO werelderfgoedlijst staan. Want buiten een paar gekleurde huizen - sommige in danig erbarmelijke staat, je zou denken werelderfgoed er kan een eurooken af, maar noppes hoor, de verf is afgebladderd en het huis ziet er niet echt fris meer uit- is er ook geen lap, maar dan echt geen LAP te beleven hé! Een handvol restaurantjes en wat souvenirwinkels moeten de boel recht houden.
En die toeristen àààrrrggghhh! Als in trance bewegen ze zich voort ok het is warm!- met de blik op oneindig en het verstand al in de vergeetput gedonderd en walsen gewoon over je, door je foto, whatever NIET GOED VOOR DE NAASTENLIEFDE!
We hebben de hele tros afgewerkt: Vernazza, Corniglia,Manorola en via de Via del Amore (met massas hangsloten als teken van eeuwige trouw tussen geliefden, ahum!) naar Riomaggiore. Tussendoor telkens de trein genomen, zodat ook wij mochten proeven van de Italiaanse stiptheid van de treinen, half uur vertraging in een station waar NIETS te beleven viel! Maar wij hadden ons lesje al goed geleerd, dus in het volgend station werd een arendsblik geworpen op de tijdstabel zodat we niet riskeerden om te laat in deze-overigens leuke maar stinkende- dubbeldektrein te stappen!
Op het einde van de Terre, de trein naar La Spezia genomen, een veel te duur!! pintje gedronken en dan met zware en knikkende knietjes een roteinde naar het hotel gewandeld. Met het zweet tussen de r t , lichtjes muffend naar warm en plakkerig en zweet en snakkend naar een douche, in ons hotel gearriveerd.
En vanavond alweer heerlijk op een steenworp van het hotel, nadien gehoord dat ze met het hotel samenwerken, de snoodaards!!- gegeten en nu gaan we op zoek naar een brug om morgenavond onder te slapen. We gaan steeds meer zuidelijk, nu vallen we Zuid-Toscane aan
Allereerst: hotel Langhe in Alba is een keigoed, zeker aan te bevelen, niet te missen hotel!!! Niet alleen hadden ze verwennerijen als heerlijk geurende douchegel met gember en heerlijke bodylotion, ze trakteerden vanmorgen met een jummie ontbijtbuffet en met stomende, schuimende, hete cappuccino en we kregen als kadootje nog een pak grissini mee, zomaar als je dan bedenkt dat dit hotelletje 2 goedkoper was dan den Albergo aan het Lago, dan is dit toch wel een topadresje!
Ten tweede: als er iets als reïncarnatie bestaat, dan zijn er twee dieren die ik nooit wil worden: een mol en een mier, want beide heb ik al mogen meemaken vandaag! Tunnels, tunnels en nog tunnels, nog nooit van mijn leven zoveel tunnel gezien als vandaag! Je zou er begot nachtblindheid aan overhouden!!
En mieren prachtige dorpjes als Portofino, Carpallo en Portovenere waren overspoeld door mensen in alle mogelijke maten, maar voornamelijk Italiaans van origine! En dan komt de heremiet in mij naar boven en begin ik te denken,dat ik toch meer in de wieg ben gelegd om boven op een heuvel schapen te hoeden!
Ik voel me ook totaal niet geroepen om mij als een zeeleeuw op een rots uit te strekken en dan maar te bakken, blègh! Soit
Van Alba reden we naar Carpallo (vlak bij Portofino) alwaar we gewoon nergens (NERGENS!!) een parkeerplekje vonden. Dit is ook de allerlaatste keer, dat we in augustus naar Italië trekken, want alle Italianen nemen duidelijk verlof tot aan het gaatje!
Heel weinig andere toeristen gehoord of gezien vandaag. (= niet erg)
Portofino vonden we een tikje overroepen en ook vééééél te duur (5 voor een uurtje parkeren en dan geraakten we de parking niet uit doordat een Griekse toerist dacht dat hij zijn centen in de gleuf voor de kaart moest proppen!)
Tjah en aangezien winkelen bij Dior en Gucci niet op de planning stond, zijn we dan maar doorgereden naar La Spezia.
Rond half drie in het hotel www.hotelghironi.it aangekomen alwaar we heel vriendelijk werden ontvangen door een mevrouw-met-bitje-snor en een taaltje waar die van Fawlty Towers jaloers op zouden zijn!! Maar ik kon mijn gezicht in de plooi houden! Meteen ook onze trip voor morgen naar Cinque Terre vastgelegd en dan naar Portovenere gereden.
Maar nu moet mij iets van het hart over gemotoriseerde italiaanders: dat is gelijk vliegen, dat komt van alle kanten op hun motosjiklet aangesnort, zwengselt en manoevreert, komt van links, steekt rechts voor, rijdt bijna in uwe koffer of gooit alles dicht vlak voor jouw voorwielen!
Allee, een wonder dat we zonder blikschade in Portovenere geraakten!!
Tjah en zo moeten mieren zich rond een overrijpe, te pletter gestortte zoete pruim ook voelen dzjieses kraaist! Heel veel bloot vel, soms wat meer bloot dan ons lief was en nergens (ALWEER NERGENS) ook maar één miezerig plekje om onze auto neer te poten!! FFS!! Uiteindelijk wel gevonden, de aanhouder wint
Wat rondgelopen, het landschap en de zonnende meerminnen en mannen bekeken, een cappuccino geslurpt op het plein en dan stilletjes terug. En vanavond half La Spezia afgestruind op zoek naar het restaurant dat de madam van de receptie had aangeraden op een blinde (!!!) kaart!! Toch gevonden nogal krakken dat wij zijn hé!- en superlekker en goedkoop gegeten en gedronken.
Nu vroeg in bed, want morgen wordt een lange dag op de vijf gronden.
Zij die hopelijk niet zeeziek zullen worden, groeten u!
Italië 2024
 "Shocked"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Mad"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
