Ok, ik ben dus écht niet gemaakt om in een queensize bed van 1,40m te slapen, ben verschillende keren liggend op het randje wakker geworden en gedacht dat ik eruit zou totteren.
Vandaag verjaart mijn mannetje!! Dus ben ik naar de auto gelopen om alle kaartjes voor zijn verjaardag te gaan halen. Toen zagen we een bericht van de gastvrouw: Shaun had zijn auto gepoetst en er was sop op onze auto gespat, dat vond hij niet kunnen, dus heeft hij maar meteen de hele auto gepoetst! Zeg! Hoe fantastisch lief is dat?! Wat een geweldige verrassing!!
Toen Marc in de douche stond, heb ik een verjaardagsslinger opgehangen (veel meer kon ik niet meesmokkelen 😔) en geloof het of niet, hij is er zeker drie keer gepasseerd zonder hem op te merken!!! 😳
We hebben gezellig geskypt met de dochters en Marcs moeder belde en toen hadden we nog nét even de tijd om een klein toerke in het dorp te maken. We zijn naar de kerk gekuierd en konden er gelukkig binnen. Het is er heerlijk rustig en David heeft inderdaad gelijk: de pilaren en het gewelf is van een donker hardhout maar vooral: er hangt een heerlijke, rustige sfeer die maakt dat het er goed vertoeven is.
En wat je hier nog heel veel ziet zijn de echte kerk-hoven, waar de graven in de tuin van de kerk liggen. Dat vind ik super bijzonder en altijd sfeervol (ook al klinkt dit een beetje macaber)
We kuierden gezellig terug langs de village shop waar we snel twee bananen en wat zaden kochten voor morgen bij de granola en dan hop, richting de Holdens.
Maar toen kwam Shaun eraan en hebben we nog gezellig met hem en zijn vrouw -die ook buiten kwam- een klapke gedaan. Waren we natuurlijk een kwartier te laat bij David 🤭
We vertelden over het bed en blijkt dat dit bed een normaal dubbel bed is, dat een bed van 1,60m een kingsize bed is en een bed van 1,80m - zoals het onze thuis- is een superkingsize. Allee vooruit! Ik zou niet dag in dag uit in zon klein bedje kunnen slapen, ik weet dat ze dat vroeger waarschijnlijk wel deden, maar ik vermoed dat de mensen dan dunner waren of het kouder hadden (en geen nachtelijke vapeurs 😉) of alles tegelijk.
Sam toonde Marc zijn collectie treinen, die jongen spaart vanalles, gewoon om te hebben en blij te zijn dat hij het heeft
We trokken richting Nantwich waar er ook Jubilee festivities bezig waren. Zo druk dat het er was zeg! Ook daar namen we een kijkje in de kerk, een hele gezellige kerk, weer in de rode zandsteen zoals in Betley.
We moesten ook absoluut eens gaan kijken in de Nantwich Bookshop (https://nantwichbookshop.co.uk/) die ook gebouwd is in Tudor stijl en die bookshop/coffeebar in één is. We vonden een gezellig plekje boven waar de vloeren allemaal schuin aflopen en we van de dame die bediende, zeker een verdieping hoger moesten gaan kijken. Via een supersmal trapje klauterden we de zolder op, met Elmie in ons kielzog. Ze vertelde dat ze hier boven naar Santa Claus kwam en ook naar de Gruffalo. Ik vond het maar een kriepie plekje daar op de zolder hoor!
We hadden gezellig de kamer voor onszelf om een koffie te slurpen, altijd leuk!
David en Anna kochten nog wat groenten op de markt en wij loerden even binnen in de overdekte markt.
Dan naar huis voor de lunch, ze hadden voor alles gezorgd: gerookte forel (ziet eruit als gerookte zalm maar is zachter van smaak), roerei, vers brood, charcuterie, lekker en gezellig!
Na het eten togen we richting Barthomley, waar we ook een piepje namen in de kerk Saint Bertolines Church ( http://www.barthomleystbertolines.org.uk/)en er een schilderij van Aaron zagen en hij trok zowaar een beetje op onze Aron. De kerk was nog mooi versierd, want er was vanmiddag een huwelijk geweest. Jammer dat we dàt net gemist hadden, dit is - denk ik - de eerste vakantie dat we geen huwelijk tegenkomen.
Ook in deze kerk lagen er allemaal knielkussens, die kennelijk door de één of andere vrouwengilde geborduurd waren. De kerk stond op een hele oude grafheuvel, dus dit was ook weer heel speciaal.
Nadien was het tijd voor een biertje in The White Lion Inn (http://whitelionbarthomley.co.uk/?utm_source=gmb&utm_medium=referral) ook weer een speciaal gebouw in Tudor stijl. Kennelijk, toen ze het gebouw renoveerden, maakten ze een stukje muur open en daar zagen ze het skelet van een rat, die kennelijk heel vroeger mee ingemetseld was, nu was dat stukje opengemaakt met een venster ervoor, zodat iedereen het kon zien. De tafel eronder, is Ratties table, en daar hebben we ons biertje gedronken. Marc een Guinness en David en ik een Hobgoblin, dat is ook een donker bier maar zoeter dan Guinness. Anna wou een mix van sinaassap en limonade.
Zon gezellig cafeetje! Wat zou dat er nog een pak knusser zijn in de winter!! Toen de biertjes op waren, ging het terug richting Crewe waar we aanschoven voor weer een gezellig etentje met een heerlijk gegaarde kip, geroosterde aardappelen, en gestoomde wortelen met sluimererwtjes. Cake en aardbeien als dessert.
We hadden voorgesteld om ergens te gaan eten, zodat wij konden trakteren, maar daar was absoluut geen sprake van. Dus hebben we maar braaf geluisterd en kunnen we hopelijk in de toekomst eens iets terug doen.
Elmie toonde mij haar set om juwelen te maken, want ze zou graag - als ze wat ouder is - juweeltjes online verkopen, om een centje bij te verdienen.
Dus heb ik maar een setje oorbellen gekocht, de eerste kleine stap naar haar winkeltje.
Tegen half negen zijn we bij de familie Holden vertrokken.
Het was een onrustige nacht voor mij, of het nu kwam door het andere eten of de twee staalkleuren whisky die we nog soldaat maakten, Joost mag het weten, maar ik ben nogal veel wakker geworden. Soit, de laatste nacht in dat brede(re) bed en ook ons laatste super gesoigneerd ontbijt.
Ik heb het deze keer gehouden bij granola en zaden en yoghurt, had geen zin in brood of zo. Marc zei dat het wel zeker 22, 5 graden was in de kamer, maar ik vond het behoorlijk fris, toen zagen we het: de thermometer stond pal boven de broodrooster 😁
Nog een lekker kopje Nespresso en dan hebben we ons gerief bij elkaar genomen. Paula kwam nog een praatje met ons maken, dat is nu zon geweldig lief vrouwtje, die zou je gewoon opvouwen en meenemen.
En toen waren we weg, weg uit Helensburgh, weg uit Schotland, al een stukje weg uit onze vakantie
Het was bij wijlen een drukke trip richting Betley en Crewe, ha ja, heel Engeland is op trot door het jubilee weekend van Koningin Elisabeth. Dzjieses! In alle tankstations langs de weg was het superdruk enneu Covid ? Welke Covid?
Onze lunch was een ciabatta met gekookte ham en groenten en tomatenchutney. Best wel lekker, maar waarom ze er dan ook 100gram boter op moesten smeren?!
Tegen een uur of kwart voor drie kwamen we aan in Betley, de dame van de Airbnb had heel goede aanwijzingen gegeven en we konden er zo naartoe rijden. Wat is Betley een schattig dorp! Het lijkt zo uit Midsomer Murders weggelopen, met allemaal koddige cottages met kleurrijke en bloemige namen. Hier zou ik kunnen wonen !
We vonden de Airbnb zonder enig probleem en waren net geparkeerd toen er achter ons een witte Audi TT stopte met daarin David! Die stond duidelijk te popelen om ons weer te zien!
Hij is even mee de Studio binnengestapt en we hebben ook nog even met Shaun, de gastheer gepraat. Die was bezig zijn huis te witten. Kennelijk mogen de huizen hier in Betley enkel maar houten ramen hebben en moeten huizen in Tudor stijl (zowat Oostenrijks, met donkere balken en witte muren) regelmatig opgelapt worden omdat ze niet meer zoals vroeger worden gebouwd en dus sneller stuk gaan.
En dan was het tijd om mee te gaan naar Davids huis in Crewe. Ik zat helemaal opgetrommeld achteraan in de TT, maar goed dat ik een kleine drop ben! We reden nog snel even langs een kerkje in Betley omdat daar de pilaren nog van Spaans hardhout zijn, we zijn niet binnen gegaan maar dat is dan voor morgen.
Zo fijn om iedereen te zien! Wat is Elmie al groot geworden en Sam is zelfs een stukje groter dan Marc!
Speciaal voor ons had David een lekkere whisky opzij gehouden en daar moesten we al meteen een glaasje van proeven. Je kan je voorstellen dat die redelijk diep viel 🥴 maar hij was wel superlekker!
Twiggy is hun hond, een kruising tussen een Saluki en nog twee andere rassen, maar wat een beeldige dame! Ze heeft heel veel van de Egyptische god Anubis, want ze heeft héle speciale ogen. En hoe heerlijk, als David zingt, zingt ze mee!
We hadden een heerlijke avond bij de Holdens, David heeft lekker gekookt en Anna had brownies en een heerlijke amandeltaart gebakken.
Onze komst werd gevierd met champagne en nadien nog lekkere rode wijn een heerlijke warme ontvangst!
Ok, ik ben dus écht niet gemaakt om in een queensize bed van 1,40m te slapen, ben verschillende keren liggend op het randje wakker geworden en gedacht dat ik eruit zou totteren.
Vandaag verjaart mijn mannetje!! Dus ben ik naar de auto gelopen om alle kaartjes voor zijn verjaardag te gaan halen. Toen zagen we een bericht van de gastvrouw: Shaun had zijn auto gepoetst en er was sop op onze auto gespat, dat vond hij niet kunnen, dus heeft hij maar meteen de hele auto gepoetst! Zeg! Hoe fantastisch lief is dat?! Wat een geweldige verrassing!!
Toen Marc in de douche stond, heb ik een verjaardagsslinger opgehangen (veel meer kon ik niet meesmokkelen 😔) en geloof het of niet, hij is er zeker drie keer gepasseerd zonder hem op te merken!!! 😳
We hebben gezellig geskypt met de dochters en Marcs moeder belde en toen hadden we nog nét even de tijd om een klein toerke in het dorp te maken. We zijn naar de kerk gekuierd en konden er gelukkig binnen. Het is er heerlijk rustig en David heeft inderdaad gelijk: de pilaren en het gewelf is van een donker hardhout maar vooral: er hangt een heerlijke, rustige sfeer die maakt dat het er goed vertoeven is.
En wat je hier nog heel veel ziet zijn de echte kerk-hoven, waar de graven in de tuin van de kerk liggen. Dat vind ik super bijzonder en altijd sfeervol (ook al klinkt dit een beetje macaber)
We kuierden gezellig terug langs de village shop waar we snel twee bananen en wat zaden kochten voor morgen bij de granola en dan hop, richting de Holdens.
Maar toen kwam Shaun eraan en hebben we nog gezellig met hem en zijn vrouw -die ook buiten kwam- een klapke gedaan. Waren we natuurlijk een kwartier te laat bij David 🤭
We vertelden over het bed en blijkt dat dit bed een normaal dubbel bed is, dat een bed van 1,60m een kingsize bed is en een bed van 1,80m - zoals het onze thuis- is een superkingsize. Allee vooruit! Ik zou niet dag in dag uit in zon klein bedje kunnen slapen, ik weet dat ze dat vroeger waarschijnlijk wel deden, maar ik vermoed dat de mensen dan dunner waren of het kouder hadden (en geen nachtelijke vapeurs 😉) of alles tegelijk.
Sam toonde Marc zijn collectie treinen, die jongen spaart vanalles, gewoon om te hebben en blij te zijn dat hij het heeft
We trokken richting Nantwich waar er ook Jubilee festivities bezig waren. Zo druk dat het er was zeg! Ook daar namen we een kijkje in de kerk, een hele gezellige kerk, weer in de rode zandsteen zoals in Betley.
We moesten ook absoluut eens gaan kijken in de Nantwich Bookshop (https://nantwichbookshop.co.uk/) die ook gebouwd is in Tudor stijl en die bookshop/coffeebar in één is. We vonden een gezellig plekje boven waar de vloeren allemaal schuin aflopen en we van de dame die bediende, zeker een verdieping hoger moesten gaan kijken. Via een supersmal trapje klauterden we de zolder op, met Elmie in ons kielzog. Ze vertelde dat ze hier boven naar Santa Claus kwam en ook naar de Gruffalo. Ik vond het maar een kriepie plekje daar op de zolder hoor!
We hadden gezellig de kamer voor onszelf om een koffie te slurpen, altijd leuk!
David en Anna kochten nog wat groenten op de markt en wij loerden even binnen in de overdekte markt.
Dan naar huis voor de lunch, ze hadden voor alles gezorgd: gerookte forel (ziet eruit als gerookte zalm maar is zachter van smaak), roerei, vers brood, charcuterie, lekker en gezellig!
Na het eten togen we richting Barthomley, waar we ook een piepje namen in de kerk Saint Bertolines Church ( http://www.barthomleystbertolines.org.uk/)en er een schilderij van Aaron zagen en hij trok zowaar een beetje op onze Aron. De kerk was nog mooi versierd, want er was vanmiddag een huwelijk geweest. Jammer dat we dàt net gemist hadden, dit is - denk ik - de eerste vakantie dat we geen huwelijk tegenkomen.
Ook in deze kerk lagen er allemaal knielkussens, die kennelijk door de één of andere vrouwengilde geborduurd waren. De kerk stond op een hele oude grafheuvel, dus dit was ook weer heel speciaal.
Nadien was het tijd voor een biertje in The White Lion Inn (http://whitelionbarthomley.co.uk/?utm_source=gmb&utm_medium=referral) ook weer een speciaal gebouw in Tudor stijl. Kennelijk, toen ze het gebouw renoveerden, maakten ze een stukje muur open en daar zagen ze het skelet van een rat, die kennelijk heel vroeger mee ingemetseld was, nu was dat stukje opengemaakt met een venster ervoor, zodat iedereen het kon zien. De tafel eronder, is Ratties table, en daar hebben we ons biertje gedronken. Marc een Guinness en David en ik een Hobgoblin, dat is ook een donker bier maar zoeter dan Guinness. Anna wou een mix van sinaassap en limonade.
Zon gezellig cafeetje! Wat zou dat er nog een pak knusser zijn in de winter!! Toen de biertjes op waren, ging het terug richting Crewe waar we aanschoven voor weer een gezellig etentje met een heerlijk gegaarde kip, geroosterde aardappelen, en gestoomde wortelen met sluimererwtjes. Cake en aardbeien als dessert.
We hadden voorgesteld om ergens te gaan eten, zodat wij konden trakteren, maar daar was absoluut geen sprake van. Dus hebben we maar braaf geluisterd en kunnen we hopelijk in de toekomst eens iets terug doen.
Elmie toonde mij haar set om juwelen te maken, want ze zou graag - als ze wat ouder is - juweeltjes online verkopen, om een centje bij te verdienen.
Dus heb ik maar een setje oorbellen gekocht, de eerste kleine stap naar haar winkeltje.
Tegen half negen zijn we bij de familie Holden vertrokken.
In dit bed lijken we langer te slapen dan in alle vorige zou het de vermoeidheid van de reis zijn of het goeie bed?
Wat ik nog vergeten te vermelden was: Rab werkt in de golfclub en lidmaatschap bedraagt (hou je vast!) 140.000£ en dan moet je per jaar nog 7.000£ betalen voor het jaar Dit is toch echt te zot voor woorden!? Dat is dan toch écht voor mensen die niet weten wat ze met hun geld moeten doen?
Het ontbijt was weer super! Paula (de gastvrouw) had voor een boeketje verse bloemen gezorgd en weer stonden er: aardbeien, blauwe bessen, stukjes mango, een fruitschaal, kaas, hesp, brood, muffins, pastries, yoghurt, granola, zaden, cornflakes, klaar voor ons. Zalig toch!
We hebben ons gehouden aan een bordje granola met vers fruit en elk een yoghurtje (jammer genoeg hebben ze altijd yoghurt met smaakjes omdat ik denk dat ze de rest gewoon met melk binnenkieperen) en wat sneetjes toast. En gezorgd dat Paula weer op tijd naar haar werk kon vertrekken.
Wij namen het ietsje rustiger. We zijn vandaag zowaar naar het midden van de Trossachs gereden, naar Aberfoyle, naar het Queen Elisabeth Forest Park. En écht, dit was dik de moeite! Mijn reisbegeleider had dit weer haarfijn uitgekiend! Er zijn verschillende wandelingen te doen, eigenlijk is het een soort avonturenpark in een groot wandelpark, want je kan er langs een deathride boven de bomen zweven, maar ook tussen de bomen op van die wiebelende platformpjes stappen naar de overkant enzo. Wij bleven met beide beentjes op de grond en hebben eerst de blauwe trail gedaan met het viewpoint. Dit was écht heel mooi, wat is dit toch een divers land!
En hier hebben ze de bebouwing een pak beter aangepakt dan bij ons, want hier heb je clusters van bebouwing met daartussen héél veel groen. Bij ons zou het een lint van stenen voor tot achter zijn 😔
Tussen de twee wandelingen door, hebben we een cappuccino gedronken, altijd goed! Maar wat ons wel opvalt, is dat zon beker toch een behoorlijke plas koffie is, die nadien altijd wat op je maag blijft ronddansen. Soit het tweede deel van onze hiking-day was aangebroken. We gingen nu echt proberen om de plek te vinden waar de eekhoorns kwamen eten. Voor alle zekerheid heb ik het nog eens goed nagevraagd aan de vriendelijke dame in de Lodge, en haar verzekerd dat ik misschien een beetje daft ben, maar dat we de voederplaats niet gespot hadden op de vorige trail. Ha neen, t zal wel niet, zover waren we zelfs niet gestapt! ( t is te zeggen, we hadden vlak ervoor de afslag naar onze trail genomen) We hebben inderdaad een - weldoorvoede want ha ja, dat beest wordt daar gewoon verwend dat het niet normaal is! - rode eekhoorn gezien, een boomklever , een specht, en een boel kool-en pimpelmeesjes. Keileuk en het zou nog leuker geweest zijn als we niet nét ons fototoestel én de verrekijker terug in de auto hadden gelegd, want teveel sleurwerk. Tjah 🤦🏻♀️
Verder op onze rode trail dus. Op sommige plekken lijkt dit bos wel een sprookjesbos, met al dat mos en die varens en omgevallen bomen begroeid met mos prachtig! Ik kan het niet beschrijven eigenlijk maar het doet enorm veel deugd aan je ogen, al die verschillende tinten groen. 💚
Na onze wandelingen vertrokken we terug richting Helensburgh, maar niet zonder eerst nog een poging te ondernemen om coos te fotograferen langs de weg. Jammer genoeg, wilden ze zich niet verwaardigen om dichterbij te komen, de hautaine kwezels!
Wat verderop zijn we een Garden Center binnengeschoten, om wat rond te kuieren en te zien of er iets speciaals te koop was. De Schotten (net zoals de Engelsen eigenlijk ) houden duidelijk van hun bloemen en planten. Het had wel wat om daar rond te lopen!
We hebben nog even halt gehouden in Helensburgh en wat keicharmant was: iemand had zijn parkeerticket - waar nog voor meer dan een uur op stond - gewoon in de automaat geschoven! Klein gelukske 💛 dat we nadien nog eens aan iemand anders hebben doorgegeven.
Terug thuis hebben we ons tegoed gedaan aan de pastries die Paula vanmorgen had klaar gezet én een superlekker kopje Nespresso, hmmmmmm het zijn toch écht de kleine dingen die het doen! De buurvrouw kwam terug van een wandeling in de velden met haar hond en deed een praatje. Ik zou hier wel kunnen wonen, denk ik.
Nadien hebben we de koffer van de auto even geordend en wat opgeruimd, ook onze reistas is ingeladen en staat klaar voor vertrek 😫
Het avondeten hadden we deze keer gereserveerd in La Barca (https://www.labarcahelensburgh.co.uk/) van dezelfde eigenaar als Cattle & Creel. Dat viel mee, want dan wil zeggen, dat er dezelfde wijn op het menu staat ! 🍷
Het was een ervaring wij denken dat tapas eten betekent dat je vanalles bestelt, dat dan mondjesmaat op je tafel komt, zodat je eigenlijk de hele tijd aan het eten bent. Neen hoor, dat is het zeker niet: je bestelt een paar dingen en die komen allemaal tegelijk op je tafel (na minimum 45 minuten wachten) en als je dan nog wat wil bestellen, is het wéér wachten en dan krijg je dàt weer ineens op je tafel. Maar we hebben leuk mensjes kunnen kijken en het eten was echt wel lekker! Er zat een oudere dame die ik superfascinerend vond, dat mensje had een lange nek 😳dat was niet normaal! Awel, en zoiets fascineert mij dus zie!
Vlak voor ons zat een tafel met drie jonge mannen, die hadden minstens elk 4 halve liters bier binnen en zuchtten toen het eten kwam So much food! Ha ja makkers, kap dan uw maag niet vol met bier!! Ze keken ook al niet meer zo fris uit hun oogskes toen ze het restaurant verlieten Wat mij ook echt verbaast, is het feit dat hier zoveel dikke jonge mensen zijn, vooral vrouwen dan. Dat is echt heel opvallend, véél meer nog dan in België. (Of komt dat omdat ze zich er hier niet naar kleden en dikwijls rondlopen als een aangekleed sossiske? 🤔)
En daarmee zit onze laatste avond in Schotland erop. Morgenvroeg na het ontbijt vertrekken we richting Engeland, naar Betley, vlakbij onze vrienden in Crewe.
Prinsheerlijk geslapen in ons kingsize bed! Voor een keer eens niet wakker geworden om vier uur of zo, hoewel ik heb wel een paar keer een oog open getrokken maar wegens te donker nog heb ik zelfs niet gekeken hoe laat het was!
Wat is dit toch een heerlijke kamer én badkamer! De douche is ruim, met een ruime douchestraal en heerlijke douche producten van Molton Brown.
Toen we beneden kwamen, stond er al allerlei lekkers onze naam te scanderen: versgesneden mango, verse aardbeien, blauwe bessen, yoghurt, granola, zaden, cornflakes, maar ook hesp, kaas, tomaat, hardgekookt ei, avocado, en grof toastbrood, twee muffins en een heel bakje mini-koffiekoeken. En de koffie is échte Nespresso in lekkere smaken!! Er was sinaassap (maar dat smaakte een beetje raar) en appelsap (dat wordt het dan morgenvroeg 😉) Allee, een beter ontbijt kon je je bijna niet voorstellen!
Aangezien de gastvrouw, Paula, rond negen uur moest vertrekken, zorgden we dat we ruim voor negen uur klaar waren, zodat ze nog alles kon afruimen en de boel schoon en ordelijk kon achterlaten.
En toen waren we klaar voor de wandeling die Rab - Paulas man - gisteren had uitgelegd (hij had zelfs een plannetje getekend dat in de kamer lag) We kregen nog een berichtje van Paula dat we moesten uitkijken voor teken en dat we dus best voorzichtig konden zijn en dat we zeker de pastries mee moesten nemen op onze trip. (Wat we niet deden, want we hadden goed ontbeten) De wandeling begon met een beetje gymnastiek: over een hek klauteren en leidde ons door een sprookjesachtig stukje bos, begroeid met varens, mossen, struiken en ertussen een klaterend stroompje. Wat kan een mens nog meer wensen om een vakantiedag mee te beginnen? De lucht was blauw, de zon scheen, het leven is mooi! 🤩
We kwamen vroege wandelaars tegen die al op de terugweg waren (dus héél vroege wandelaars). Iedereen zegt goeiedag tegen elkaar en meestal krijg je nog een extra praatje erbovenop! Zo fijn!
En toen zagen we een ree in de struiken aan de overkant van het valleitje, ze was nog ver, maar we zagen haar heel goed! Zeker met onze super verrekijker die we dan EINDELIJK eens gebruikten! Heel sierlijk en fragiel-elegant hupte ze door het landschap om zich uiteindelijk te verstoppen achter een soort van biezengras (of misschien ook gewoon in het bos, we zagen haar niet meer)
Langs het pad groeien distels, die vast prachtig zijn als ze in bloei staan, maar nu zijn het nog gesloten knopjes in een bouwwerk van stekelige bladeren. En ik kon me niet van de indruk ontdoen, dat het zo wel heel erg leek op William Wallaces monument in Stirling ( )
Het landschap veranderde de hele tijd, van dichte begroeiing in het bos, naar dennenbomen en dan weer varens en toen zagen we wéér een ree! Dit keer was het heel ondeugend aan het snoepen van een jong boompje, we stonden duidelijk niet in haar geurbaan, want ze was niet gealarmeerd door onze aanwezigheid ! Wat zijn het toch prachtige, elegante dieren! Ze had een mooi gewei en zat zich echt te goed te doen aan het boompje lang leve de verrekijker!
Af en toe moesten we ons onderweg eens omdraaien, had Rab gezegd en màn, dat was toch ook weer de moeite hoor! Hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht was op het Loch en de Rivier Clyde! En nu met de zon erop We zagen ook de gekapseisde MV Captayannis liggen, zowat middenin het Loch. (Allee, ik dénk dat het die boot was, het was zeker geen eiland en ik zou niet weten wat het anders ) heel bijzonder!
Het eerste viewpoint bracht ons een uitzicht over Balloch en Loch Lomond, heel knus stond er een bankje onder een boom. Maar Rab had ons gezegd dat we verder moesten stappen naar de eenzame boom op de top, dat daar het uitzicht nog mooier was en de mens had gelijk! Onderweg was het muisstil, we hoorden enkel het gefluit en gezang van vogeltjes en het geruis van de wind, verder niets De vinkjes zingen hier suskewiet met nog iets erachteraan, het lijkt wat op suskewietjen, maar als je dan zelf luid suskewiet zegt, doen ze het een paar keer na, maar dan hervallen ze terug in hun eigen versie, keischattig!
We werden een paar keer gepasseerd door wandelaars, maar ook mountainbikers, hoewel de laatste iets prevelde van waarom heb ik vanmorgen deze beslissing toch genomen?Maar ik kon de mens geruststellen: de weg ging bijna bergaf 😁
Op de terugweg - geloof het of niet - zagen we een derde hert! Deze keer hebben we enkel zijn achtereinde zien wegspuiten, kennelijk was het genoeglijk aan het grazen in de wei naast het pad, toen ze ons hoorde praten en woepla! Weg was ze! Zonde maar wie kan zeggen dat ze drie reeën op een woensdagse wandeling hebben gezien? ⭐️
Na de hek-klauter waren we klaar voor koffie, maar er stopte een rode auto voor de deur en het raampje ging naar beneden. Een jonge vrouw - met blonde krullenbol naast haar op de passagiersstoel- vroeg of we Belgen waren en of we Nederlands spraken. Bleek het de buurvrouw te zijn die uit Noord-Nederland komt en hier voor drie jaar met haar gezin is, want haar man is uitgestuurd naar hier door de Navy. We hadden een gezellige babbel, zoiets zijn de kleine gelukskes zie! (Waarbij het live spotten van een ree een iets groter gelukske is 😉
De Nespresso koffie-met-mini-koffiekoek smaakte overheerlijk en dat maakte het onze voorlopig goedkoopste voormiddag sinds het begin van de reis. De zon begon terug haar weg te vinden door het wolkendek (nog nooit zon veranderlijk weer als hier meegemaakt) dus trokken we richting het kasteel waarvan we dachten dat we het vanaf het viewpoint hadden gespot: Balloch Castle. (Sorry, geen deftige link)
En - oh wonder!- er moest geen parkeergeld betaald worden, het kasteel stond - jammer genoeg- te vervallen, dus ook geen inkomgeld het IS echt onze goedkoopste dag! 💰
Als je ooit naar Schotland komt, en je bent hier in de buurt, moet je hier echt een kijkje komen nemen! Wat een enorm stuk grond is dit! Bezaaid met stokoude joekels van bomen, met enorme gazons, een prachtige ommuurde tuin en zitbanken met gedenkplaatjes op. In de ommuurde tuin stonden ook verschillende planten die er geplant waren ter nagedachtenis van overleden geliefden. Wat een mooi gebaar! En, geloof het of niet, we zagen ons vierde ree van de dag! Dat hadden we daar absoluut niet verwacht, en dat beest ons waarschijnlijk ook niet, want ook hiervan zagen we enkel de bevallige achterkant.
We kuierden helemaal tot aan het strand van Loch Lomond, Marc knuffelde een stokoude dikke boom, we zagen speciale planten die wel een baardje leken te hebben, verbaasden ons over het hele geheel en stapten - omhoog, omlaag - zowat het park rond.
Nog even hebben we overwogen om naar The Devils Pulpit te gaan, maar na wat erover gelezen te hebben, leek het ons toch niet echt een goed idee. Om te beginnen is de weg afgesloten, is er kennelijk nauwelijks parkeerplaats, is het er niet zonder risico om rond te lopen, LAAT OOK MAAR!
Aangezien we- ongetwijfeld als enigen in de wereld - Outlander niet gezien hebben (🤭🤭) zullen we dit waarschijnlijk niet als een onverteerbaar gemis ervaren.
Dus teruggekeerd en ons nog wat in de zon genesteld, ik zat eerst vlak voor de garagepoort, maar toen bleek dat ik in de vliegroute van een ouderkoppel zwaluwen zat en je weet: een zwaluwnest, dat is kakskes en mottigheid dat naar beneden dondert, dus ik maakte dat ik daar weg kwam.Heerlijk daar in de zon!
Om 19u hadden we een reservatie bij Cattle& Creel (https://www.cattleandcreel.co.uk/) Daar hebben we allebei een Schotse gin geprobeerd (maar jongens toch, waarom kieperen ze daar een halve kilo ijsblokjes bij?! Dat valt niet te drinken, want die kieperen allemaal te gelijk naar voren als je het glas tegen je mond zet en rietjes kennen ze hier niet.😣
De oesters die we als voorgerecht wilden, bleken uitverkocht en omdat er een tafel met jonge mannen was die zowat ALLES van de menukaart hadden besteld, moesten we langer dan normaal wachten op onze hoofdschotel. Om het leed te verzachten, kregen we van Ioanna een portie olijven én de belofte dat we een dessert van het huis kregen. Dàt noem ik nu klantenservice zie! Want eigenlijk, ze wist dat we toeristen waren, dus die zien we nooit meer te-rug! Maar evengoed wilde ze toch goede service bieden.
Als dessert kozen we voor .tromgeroffel sticky toffee pudding! Jeeeej! Maar wie had gedacht dat het een kanonskogel van een pudding zou zijn! Dzjieses! Dat was stevig doorwerken hoor! Al goed dat er een bol vanille-ijs bij was, dan schoof het wat makkelijker door. 😁
We zijn nog even gaan piepen wat er nu precies in het midden van dat meer ligt en dat is dus inderdaad de MV Captayannis ofte de Sugar Boat. Straf!
Het is nu 22u21 en het is nog heel licht buiten en wat meer is: er is geen wolkje aan de hemel! Met wat geluk wordt het morgen een prachtige dag!
Prinsheerlijk geslapen in ons kingsize bed! Voor een keer eens niet wakker geworden om vier uur of zo, hoewel ik heb wel een paar keer een oog open getrokken maar wegens te donker nog heb ik zelfs niet gekeken hoe laat het was!
Wat is dit toch een heerlijke kamer én badkamer! De douche is ruim, met een ruime douchestraal en heerlijke douche producten van Molton Brown.
Toen we beneden kwamen, stond er al allerlei lekkers onze naam te scanderen: versgesneden mango, verse aardbeien, blauwe bessen, yoghurt, granola, zaden, cornflakes, maar ook hesp, kaas, tomaat, hardgekookt ei, avocado, en grof toastbrood, twee muffins en een heel bakje mini-koffiekoeken. En de koffie is échte Nespresso in lekkere smaken!! Er was sinaassap (maar dat smaakte een beetje raar) en appelsap (dat wordt het dan morgenvroeg 😉) Allee, een beter ontbijt kon je je bijna niet voorstellen!
Aangezien de gastvrouw, Paula, rond negen uur moest vertrekken, zorgden we dat we ruim voor negen uur klaar waren, zodat ze nog alles kon afruimen en de boel schoon en ordelijk kon achterlaten.
En toen waren we klaar voor de wandeling die Rab - Paulas man - gisteren had uitgelegd (hij had zelfs een plannetje getekend dat in de kamer lag) We kregen nog een berichtje van Paula dat we moesten uitkijken voor teken en dat we dus best voorzichtig konden zijn en dat we zeker de pastries mee moesten nemen op onze trip. (Wat we niet deden, want we hadden goed ontbeten) De wandeling begon met een beetje gymnastiek: over een hek klauteren en leidde ons door een sprookjesachtig stukje bos, begroeid met varens, mossen, struiken en ertussen een klaterend stroompje. Wat kan een mens nog meer wensen om een vakantiedag mee te beginnen? De lucht was blauw, de zon scheen, het leven is mooi! 🤩
We kwamen vroege wandelaars tegen die al op de terugweg waren (dus héél vroege wandelaars). Iedereen zegt goeiedag tegen elkaar en meestal krijg je nog een extra praatje erbovenop! Zo fijn!
En toen zagen we een ree in de struiken aan de overkant van het valleitje, ze was nog ver, maar we zagen haar heel goed! Zeker met onze super verrekijker die we dan EINDELIJK eens gebruikten! Heel sierlijk en fragiel-elegant hupte ze door het landschap om zich uiteindelijk te verstoppen achter een soort van biezengras (of misschien ook gewoon in het bos, we zagen haar niet meer)
Langs het pad groeien distels, die vast prachtig zijn als ze in bloei staan, maar nu zijn het nog gesloten knopjes in een bouwwerk van stekelige bladeren. En ik kon me niet van de indruk ontdoen, dat het zo wel heel erg leek op William Wallaces monument in Stirling ( )
Het landschap veranderde de hele tijd, van dichte begroeiing in het bos, naar dennenbomen en dan weer varens en toen zagen we wéér een ree! Dit keer was het heel ondeugend aan het snoepen van een jong boompje, we stonden duidelijk niet in haar geurbaan, want ze was niet gealarmeerd door onze aanwezigheid ! Wat zijn het toch prachtige, elegante dieren! Ze had een mooi gewei en zat zich echt te goed te doen aan het boompje lang leve de verrekijker!
Af en toe moesten we ons onderweg eens omdraaien, had Rab gezegd en màn, dat was toch ook weer de moeite hoor! Hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht was op het Loch en de Rivier Clyde! En nu met de zon erop We zagen ook de gekapseisde MV Captayannis liggen, zowat middenin het Loch. (Allee, ik dénk dat het die boot was, het was zeker geen eiland en ik zou niet weten wat het anders ) heel bijzonder!
Het eerste viewpoint bracht ons een uitzicht over Balloch en Loch Lomond, heel knus stond er een bankje onder een boom. Maar Rab had ons gezegd dat we verder moesten stappen naar de eenzame boom op de top, dat daar het uitzicht nog mooier was en de mens had gelijk! Onderweg was het muisstil, we hoorden enkel het gefluit en gezang van vogeltjes en het geruis van de wind, verder niets De vinkjes zingen hier suskewiet met nog iets erachteraan, het lijkt wat op suskewietjen, maar als je dan zelf luid suskewiet zegt, doen ze het een paar keer na, maar dan hervallen ze terug in hun eigen versie, keischattig!
We werden een paar keer gepasseerd door wandelaars, maar ook mountainbikers, hoewel de laatste iets prevelde van waarom heb ik vanmorgen deze beslissing toch genomen?Maar ik kon de mens geruststellen: de weg ging bijna bergaf 😁
Op de terugweg - geloof het of niet - zagen we een derde hert! Deze keer hebben we enkel zijn achtereinde zien wegspuiten, kennelijk was het genoeglijk aan het grazen in de wei naast het pad, toen ze ons hoorde praten en woepla! Weg was ze! Zonde maar wie kan zeggen dat ze drie reeën op een woensdagse wandeling hebben gezien? ⭐️
Na de hek-klauter waren we klaar voor koffie, maar er stopte een rode auto voor de deur en het raampje ging naar beneden. Een jonge vrouw - met blonde krullenbol naast haar op de passagiersstoel- vroeg of we Belgen waren en of we Nederlands spraken. Bleek het de buurvrouw te zijn die uit Noord-Nederland komt en hier voor drie jaar met haar gezin is, want haar man is uitgestuurd naar hier door de Navy. We hadden een gezellige babbel, zoiets zijn de kleine gelukskes zie! (Waarbij het live spotten van een ree een iets groter gelukske is 😉
De Nespresso koffie-met-mini-koffiekoek smaakte overheerlijk en dat maakte het onze voorlopig goedkoopste voormiddag sinds het begin van de reis. De zon begon terug haar weg te vinden door het wolkendek (nog nooit zon veranderlijk weer als hier meegemaakt) dus trokken we richting het kasteel waarvan we dachten dat we het vanaf het viewpoint hadden gespot: Balloch Castle. (Sorry, geen deftige link)
En - oh wonder!- er moest geen parkeergeld betaald worden, het kasteel stond - jammer genoeg- te vervallen, dus ook geen inkomgeld het IS echt onze goedkoopste dag! 💰
Als je ooit naar Schotland komt, en je bent hier in de buurt, moet je hier echt een kijkje komen nemen! Wat een enorm stuk grond is dit! Bezaaid met stokoude joekels van bomen, met enorme gazons, een prachtige ommuurde tuin en zitbanken met gedenkplaatjes op. In de ommuurde tuin stonden ook verschillende planten die er geplant waren ter nagedachtenis van overleden geliefden. Wat een mooi gebaar! En, geloof het of niet, we zagen ons vierde ree van de dag! Dat hadden we daar absoluut niet verwacht, en dat beest ons waarschijnlijk ook niet, want ook hiervan zagen we enkel de bevallige achterkant.
We kuierden helemaal tot aan het strand van Loch Lomond, Marc knuffelde een stokoude dikke boom, we zagen speciale planten die wel een baardje leken te hebben, verbaasden ons over het hele geheel en stapten - omhoog, omlaag - zowat het park rond.
Nog even hebben we overwogen om naar The Devils Pulpit te gaan, maar na wat erover gelezen te hebben, leek het ons toch niet echt een goed idee. Om te beginnen is de weg afgesloten, is er kennelijk nauwelijks parkeerplaats, is het er niet zonder risico om rond te lopen, LAAT OOK MAAR!
Aangezien we- ongetwijfeld als enigen in de wereld - Outlander niet gezien hebben (🤭🤭) zullen we dit waarschijnlijk niet als een onverteerbaar gemis ervaren.
Dus teruggekeerd en ons nog wat in de zon genesteld, ik zat eerst vlak voor de garagepoort, maar toen bleek dat ik in de vliegroute van een ouderkoppel zwaluwen zat en je weet: een zwaluwnest, dat is kakskes en mottigheid dat naar beneden dondert, dus ik maakte dat ik daar weg kwam.Heerlijk daar in de zon!
Om 19u hadden we een reservatie bij Cattle& Creel (https://www.cattleandcreel.co.uk/) Daar hebben we allebei een Schotse gin geprobeerd (maar jongens toch, waarom kieperen ze daar een halve kilo ijsblokjes bij?! Dat valt niet te drinken, want die kieperen allemaal te gelijk naar voren als je het glas tegen je mond zet en rietjes kennen ze hier niet.😣
De oesters die we als voorgerecht wilden, bleken uitverkocht en omdat er een tafel met jonge mannen was die zowat ALLES van de menukaart hadden besteld, moesten we langer dan normaal wachten op onze hoofdschotel. Om het leed te verzachten, kregen we van Ioanna een portie olijven én de belofte dat we een dessert van het huis kregen. Dàt noem ik nu klantenservice zie! Want eigenlijk, ze wist dat we toeristen waren, dus die zien we nooit meer te-rug! Maar evengoed wilde ze toch goede service bieden.
Als dessert kozen we voor .tromgeroffel sticky toffee pudding! Jeeeej! Maar wie had gedacht dat het een kanonskogel van een pudding zou zijn! Dzjieses! Dat was stevig doorwerken hoor! Al goed dat er een bol vanille-ijs bij was, dan schoof het wat makkelijker door. 😁
We zijn nog even gaan piepen wat er nu precies in het midden van dat meer ligt en dat is dus inderdaad de MV Captayannis ofte de Sugar Boat. Straf!
Het is nu 22u21 en het is nog heel licht buiten en wat meer is: er is geen wolkje aan de hemel! Met wat geluk wordt het morgen een prachtige dag!
Dinsdag 31 mei 2022: Fort William - Glencoe - Luss - Helensburgh
Slapen in een queensize bed ik geraak er niet aan gewoon en alhoewel het bed dit keer tegen de muur geperst stond en ik er dus niet kon uitkukelen, had ik toch dat idee
Evengoed heb ik lekker geslapen, waarschijnlijk omdat we onder een kadertje lagen met Coorie in : to cuddle or snuggle, usually with a loved one. Ha! ❤️
Voor de eerste keer in mijn leven - denk ik toch - heb ik porridge gegeten, zoals ze het in UK eten: met water. Het was - zoals ik gisteren al zei, een soort van Aiki Noodle-versie van de porridge met mapje sirup. Enkel heet water in het potje doen, minuut laten trekken, goed roeren en smikkelen maar. En tot onze verbazing was het nog best te eten, en zelfs voorzichtig lekker te noemen. Wel een maagplakker hoor!
Om nog wat overdaad te doen, hebben we nadien toch ook nog wat granola en skyr gegeten (die moest op) met banaan en nectarine en het was heerlijk!
Hoe komt het toch dat je het weggaan wil uitstellen als je je ergens op je gemak voelt? Ik voelde me echt thuis in dit tiny house, met de vriendelijke Ben Nevis lag nog met een wollige slaapmuts op en bedekt met een wollig dekentje, die was duidelijk nog niet klaar om de wereld te bekijken!
De gastvrouw kwam net buiten toen we zouden vertrekken, ze was druk met haar kinderen in de auto te tassen voor school. We hebben haar nog eens hartelijk bedankt voor alles en weg waren we, richting Glencoe!
Een groot stuk van onze trip vandaag, ging langs tweebaanswegen niet goed voor mijn tikker! Regelmatig heb ik een hartverzakking gehad én het handvat van de deur heeft het ook mogen weten! Jong toch! Sommige mensen kunnen écht niet op hun baanvak blijven hé! Komt er nog bij dat de wegen hier bezaaid zijn met putten, dus het is òf in een put stuiken òf op de tegenligger rijden. Echt 😳😳 Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik lichtjes ongemakkelijk (het understatement van de dag) in de auto zit soms, maar hier gaat dit nog een niveau hoger, want die komen allemaal recht op mij af hé!
En dat het soms ook mis kan lopen, zagen we onderweg: een auto lag op zijn kant in de gracht. Hoe dit mens daar gesukkeld is, mag Joost weten, maar het zal niet van zacht te rijden zijn!
Stilaan kwam Glencoe in zicht, ook een stevige klopper van een berg! Maar belangrijker, hier is een afschuwelijke slachtpartij gebeurd op 13 februari 1693 (https://www.google.be/search?q=glencoe+massacre&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl-be&client=safari) Dit afgrijselijk misbruik van vertrouwen, zit de Schotten nog steeds dwars en gelijk hebben ze! Het Glencoe Visitor Centre (https://www.nts.org.uk/visit/places/glencoe) is echt de moeite van het bezoeken waard! Het ligt een beetje buiten Glencoe (wij waren al eerst teruggereden omdat ik dacht dat het in Glencoe zelf lag) maar je moet er echt stoppen als je het hier ooit bezoekt. De film is aangrijpend, de tentoonstelling is interessant én er staat een replica van een huis uit vroegere tijden, dat opgetrokken werd uit steen en turf en hout en een dak van heide had! We werden er echter snel buitengerookt want er brandde binnen een echt vuur en aangezien er toen geen schouwen bestonden die mensen waren eigenlijk allemaal gerookt vlees op het einde van hun leven!!😶
Het uitzicht onderweg - ik weet het, ik val in saaie herhaling - is fantastisch mooi en boeiend! Heuvelruggen, besneeuwde toppen, omwolkte toppen, glooiende velden, rotsen, watervalletjes en ongelofelijk mooie wolkenformaties! Ik dacht dat we in België mooie wolken hadden, maar hier zijn het echt kunstwerken!
Bijna waren we de Falls of Faloch (https://www.visitscotland.com/info/see-do/falls-of-falloch-p2568511) voorbij gezoefd, maar gelukkig stond hier wel een pijl. De parking - allee, wat het was, is het woord parking niet waardig maar soit- was piepklein, maar we konden er toch nog bij. De wandeling naar de waterval is rustig en groen, alsof je door een park kuiert (maar dan met veel bomen en varens enzo) en de waterval is ontstuimig, mooi, niet heel hoog, dus niet heel spectaculair maar wel de moeite om eens te bekijken. Dus dat konden we dan ook weer van ons to do-lijstje schrappen.
Luss was de volgende bestemming, jammer genoeg werden de hemelsluizen volop opengetrokken dus hebben we Luss-by-rain gezien, wat natuurlijk niet zo pittoresk is als wanneer de zon schijnt. Want het is een lieflijk dorpje, met koddige huizen en tuintjes (hoewel sommigen een beetje ver gaan in het versieren en decoreren van hun voortuin 🤯, zoals een hele generatie tuinkabouters die je vrolijk aanstaren als je passeert)
Wat te denken was: nergens een plekje vrij om te eten! Ik kreeg al het Portree gevoel! Waarom is regen en kou toch zo ongezellig?
We vonden toch nog een hapje in de vorm van een tonijn-met-mozarella (ik weet het, ik heb die combinatie ook niet bedacht!) ciabatta in de Village Shop en samen met de cappuccino smaakte het ons fantastisch! Wie heeft er een stoel en tafel nodig als je - staande onder een parasol - ook beschut bent voor de regen?
En we waren ergens waar de rich & campus ook komen want er hingen plaatjes aan de muur:
The Village Shop has proudly served Dame Judy Dench, Sam Smith , Graham Norton and his dag (2012-2019)
Joanna Lumley visites the Village Shop to pick up her newspapers and a wee gift (2019)
Gerard Butler had a roll and sausage from the Village Shop (27.12.2018)
Voila zie! We waren in sjiek gezelschap! Ik had daar wel even willen passeren die 27ste december 2018 🤩
We hadden genoeg regen gezien en togen toen maar verder richting Helensburgh alwaar onze slaapplek voor de komende drie nachten zich bevindt! En waar gaan we het toch altijd weer zoeken!? Eerst kwamen we terecht aan een sjiek landhuis, maar daar was het duidelijk niet, dan nog wat rondgetoerd en uiteindelijk naar de gastvrouw gebeld. Toen bleek dat we echt wel juist zaten, we moesten gewoon nog wat verder rijden. Maar ze was niet thuis, dus kon ze ons ook nog niet binnen laten; Geen nood, wij amuseren ons wel, dus rechtsomkeer en naar Helensburgh.We parkeerden de auto aan de pier, nu die pier is een bangelijk ding. Is voor een stuk al ineen gestort en toen ik dat las, liep ik er toch niet helemaal gerust meer over. Het uitzicht over het Loch dat daar samenkomt met de Rivier de Clyde is indrukwekkend, en het rare is: het ruikt er echt heel doordringend naar zee! Er liggen zelfs mosselschelpen op de pier, vast vanop een hoogte gedropt door de meeuwen in de hoop dat ze breken en dat ze hun kostbare goedje kunnen opsmikkelen.
Een koffiepauze drong zich op en die hebben we gehad in the Sugar Boat. Maar daar zijn ze niet gebeten door de vinnige vlieg hoor! We moesten nogal lang wachten eer de koffie er was, enfin, hij was warm en lekker (maar waarom krijg je er nooit ofte nimmer een koekje bij?!) en dat is het bijzonderste.
Het centrale marktplein heeft iets heel leuks: er staan allemaal vierkante blokjes rondomrond en sommigen van die blokjes vertellen een verhaal, leuk om te ontdekken.
In de St Michael & all Angels Scottish Episcopal Church zijn we even binnengeglipt. en wat er superkoddig was: in elke bank hingen er rijen met geborduurde kussens, misschien om op te knielen? Of - als de erediensten écht heel lang duren - om het zitten te verzachten?
Het Airbnb-adres waar we nu slapen is een absolute topper! Ik had niet gedacht dat ik dat na Maxine, Pitlochry of Caol zou zeggen, maar dit is het summum! Wat een fantastische kamer hebben we ! Het huis is maar een dik jaar oud, ze zijn met Airbnb begonnen in maart en we zijn de 15de gasten van dit jaar. Overal ligt er superzacht en dik vasttapijt (een typisch Engels/Schots ding), de inrichting is luchtig, degelijk, mooi, rustig waauw!
De eigenaar kwam ons verwelkomen en we hebben een gezellige babbel gedaan. Dit is dik, superdik in orde hoor!
Op onze kamer lag een Scottish tablet, ik dacht dat het een soort fudge was. Niets daarvan! Het leek wel puur suiker dat we in onze mond staken! Chance dat ik maar een klein stukje had afgebroken ! 😳
Met de ervaring van Inverness en Portree in het achterhoofd, hebben we voor het avondeten maar geboekt bij Riva ( https://www.rivahelensburgh.co.uk) Het eten was er lekker, de wijn had een rare smaak en die hebben we laten staan, maar vooral: dezelfde lethargie als in de Sugar Boat: we hebben zeker een half uur op ons leeg bord zitten koekeloeren! Toch wel een gemiste kans voor hen om nog een dessertje aan ons te slijten. Duh! De drang om naar huis te gaan was duidelijk groter dan de extra centen 🥴
Maandag 30 mei 2022: Isle of Skye - Glenfinnan Viaduct- Fort William- Caol
Toen ik rond een uur of vier een half oog opentrok, leek het of ik het hoorde regenen, maar ik zag niet meteen regen naar beneden komen, dus oogjes dicht en nog even verder knorren.
Iets na vijven waren we allebei wakker en zijn we opgestaan, want het is best een lange trip naar Glenfinnan. Na alweer een lekker (verboden) ontbijt van granola, banaan en skyr en het laatste van het wortel-sinaassap, waren we om 5u55 écht weg! Het was muisstil buiten, de wereld lag nog onder een deken van slaap en ochtendnevel, de bergen in de verte waren nog gehuld in een wolkendeken, prachtig om te zien!
Hier en daar was er een vroege wandelaar of arbeider die buiten liep, maar voor de rest was alles rustig en verlaten.
Een zachte regenbui vergezelde ons gedurende lange tijd.
Skye is prachtig, adembenemend soms zelfs (en dat mag je ook letterlijk nemen 😉) met de duizenden schapen die als katoendotjes over het hele eiland verspreid lopen te grazen, met de zachtaardige mooie Highland koeien die je nieuwsgierig aankijken als je dichterbij komt, met al het groen in alle mogelijke tinten en met de Lochs die kristalhelder zijn en mysterieus en toch zou ik hier niet willen wonen. Het is me te desolaat, te schraal, te rustig. Hoewel je bijna niet kan verlangen naar onze drukke steden en hoe we er op elkaar leven, maar toch.
Één ding staat zeker wél als een paal boven water: de Schotten zijn veel vriendelijkere mensen dan de Engelsen, zachter, behulpzamer, leuker gewoon en ik kan me voorstellen dat je - als Schot - enorm fier bent op je land en vooral op zijn geschiedenis en dat het gewoon door je bloed stroomt en deel van je uitmaakt.
We reden de brug van Skye naar het vasteland over en toen was ons Skye avontuur voorbij Wat gaat het toch snel!
Marcs blik viel op het Loch dat we passeerden, het lijkt wel hoogtij, zullen we even stoppen aan Eilean Donan Castle? Dat was weer een fantastisch idee van mijn reisorganisator! Nu lag het kasteel er nog slaperig maar prachtig bij, IN het water (en niet tussen de algen zoals vorige keer) én er waren geen toeristen die je foto kwamen verpesten, zalig! Dit was een top-idee!
Al heel snel veranderde het landschap, de groene heuvels maakten plaats voor dennenbomen en meer schraalte, er waren ook geen schapen meer te bespeuren, zo raar hoe het landschap op dit eiland zo snel kan veranderen, heel boeiend ook!
Veel te vroeg kwamen we aan bij het Glenfinnan Viaduct (https://www.visitscotland.com/info/towns-villages/glenfinnan-p236571) oftewel de brug waar de stoomtrein naar Hogwarts over rijdt.Het is de Jacobite train (https://westcoastrailways.co.uk/jacobite/steam-train-trip), een stoomtrein die een paar keer per dag over dit viaduct rijdt. Het viaduct is trouwens helemaal in beton gegoten, dus niet opgebouwd uit steen, ook speciaal. We hadden nog een uurtje langer in ons warme bedje kunnen blijven liggen, want we waren er rond 9u00 en de trein zou pas om 10u45 passeren. Geen nood, dan gingen we een koffie drinken café en visitor center waren nog gesloten, dan maar al eens gaan kijken naar het viewpoint. Dat lag op een hoogte met in de verte het viaduct en achter je een prachtig uitzicht over Loch Shiel en het Jacobite monument.
En dan was het wachten wachten en debatteren of we niet dichter naar het viaduct zouden moeten gaan Stilaan begon de parking vol te lopen en iedereen liep richting viaduct, maar we bleven toch maar waar we waren, om een beter zicht van de trein over het viaduct te hebben. Het was koud zo vroeg op de dag, daar boven op de rots. Na een tijdje dachten mijn staartbeen, zitknobbels en billen dat ik dood was, zo koud werd de boel daar!
Tergend langzaam kroop de tijd vooruit en toen het bijna 10u45 was, begon je de spanning te voelen.
Maar, de Jacobite lijdt aan dezelfde ziekte als de Belgische spoorwegen: hij was te laat!!! Het liep al tegen elven toen we gefluit hoorden en daar was hij dan! Met een dikke wolk stoom boven de locomotief! Prachtig! Misschien stonden we wat ver, maar we konden hem wel heel goed zien passeren over het viaduct!
En het geluid dat hij maakt echt zoals een stoomlocomotief in de films, bijna het ge-debdebdebdeb dat een oldtimer maakt. We blijven in de sprookjessfeer dus ⭐️
Moet ik nog zeggen dat de warme cappuccino héél welkom was en mij supergoed smaakte? We hebben er meteen nog een laatste sneetje brood-met-kaas-en -hesp bij gesmikkeld (om onze innerlijke highlander wat te voeden) en we konden er weer tegen! We kregen bezoek van een soort van vink met blauwe jas, een roodborstje, een mus, Dus gingen we de brug eens van dichterbij bekijken, halfweg werden we opgehouden door een schattige vogel die het àllerbeste uit zijn kleine, donzige lijfje puurde, hij ging bijna op zijn teentjes staan op dat twijgje om de hoge noten te halen. Nadien zag ik dat het waarschijnlijk een crested tit was ( https://www.google.be/search?q=crested+tit&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl-be&client=safari) ofte een kuifmees. Zo schattig!
We hoorden ook nog het gezang van - wat we dachten - een vink, maar hij zei niet 'suskewiet' op het einde, dus hebben we dat eens luid gezegd en - geloof het of niet- het beestje eindigde vanaf dan zijn gekweel met 'suskewiet'. Het was zich waarschijnlijk al weken aan het afvragen hoe dat woord nu toch ook weeral was 😉
We hadden tot nu toe nog niet de obligate 'spring ne keer in de lucht'-foto getrokken, dat is dan nu ook een feit, en wel onder een memorabel viaduct ! 💚
Aan de rand van Loch Shiel staat een prachtig monument opgericht door Bonnie Prince Charlie ter nagedachtenis van de bloedige strijd die de Highlanders leverden tegen het regime én ook een beetje voor hemzelf aangezien hij het nooit heeft gezien want hij overleed voor het af was. Loch Shiel is prachtig, eigenlijk kan je je daar op een bankje neerzetten en gewoon blijven kijken, maar Fort William riep, dus gingen we daarheen.
Oh ja, de fashion tip van de dag: het is geweldig in om je haar blauw, groen, geel of roze te verven, maakt niet uit of het heel je haar is, enkel je frou-frou of een klis, verven is de boodschap.
In The kilted camel (https://www.google.be/search?q=the+kilted+camel&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl-be&client=safari) , als er zon plek bestaat, MOETEN we daar eens naar binnen hé! 😉. Marc had een gezonde sandwich en ik heb lentil soup gegeten, die kwam met een snee brood waar een halve boterolie op gesmeerd was, je zal maar geen boter lusten😁 maar mij heeft het meer dan prima gesmaakt!
Af en toe komt er een illuster idee naar boven, zo ook nu: die Jacobite train stopt in Fort William, als we nu eens naar het station gingen Ook hier hebben we weer een hele tijd mogen wachten, maar dat was het dubbel en dik waard! Want nu zagen we de locomotief van héél dichtbij (en roken we hem en voelden we zijn stomende warmte) Fantástisch!
En toen hij weer vertrok, met het debdebdeb van de stoom heel irreël maar we stonden met een grijns van oor tot oor te genieten!
Het was tijd om onze stek voor vannacht te gaan verkennen en wat voor één! Sealladh na Beine (Mountain View) is een super Airbnb (https://nl.airbnb.com/rooms/52031795?_set_bev_on_new_domain=1653942466_ZmY4MTUxMzlhYTRm&source_impression_id=p3_1653942470_GJOhgaZ%2BhnyP36MY) Ik dacht dat Tigh Na Cloigh in Pitlochry de top was, maar dit kan er vlot naast gaan staan of misschien zelfs nog een trapje hoger. Wat een toffe kamer! Splinternieuw, gezellig, met voor elk een caramel reep bij de koffie, én een ready to go porridge (nog nooit geproefd, het is zoiets als die Aiki noedels, maar dan in porridge ik ben benieuwd) In de badkamer en in het keukentje staan handzepen van de Highland soap (ruiken héérlijk!) Allee, ik ben in de wolken !
Op het terrasje stonden een tafel en twee stoelen, en dat hebben we naar de rand van de tuin versleept, in de zon, zodat we - met Ben Nevis op de achtergrond - nog even in de zon, mét kopje koffie en caramelreep (soort van Schotse Chacha) konden genieten.
De eigenares kwam thuis en daar hebben we nog een gezellige babbel mee gedaan, ze was zo lief om voor ons een tafel te boeken in The Lochry (http://www.thelochy-caol.foodndrinkscotland.co.uk/) en daar hebben we lekker én goedkoop gegeten. Mijn rosé wijntje smaakte wat naar hele zoete kirr, maar mij hoor je niet klagen 😉
The Lochry is een hele gezellige, luchtige pub met lekker eten en supervriendelijke bediening, ook echt een aanrader!
De hele sfeer hier ademt trekking en op de één of andere manier maakt dat het hier heel knus, gemoedelijk en zelfs wat familiaal.
Toen we thuiskwamen, zat het hoofd van Ben Nevis al in een wollige slaapmuts maar wat verder viel er nog volop zon op een soort van alpenweide, heel speciaal, maar vooral ook indrukwekkend.
Het gekweel van de vele vogeltjes die in de haag wonen, brengt ons zonder twijfel snel in dromenland, hier in ons mountain View-stekje.
Italië 2024
