Volgens mij is het bed Queen size én het heeft een zachte matras, dus is het wat naar Marc toe bollen af en toe.Om half zes scheen de zon al en werd ik wakker, veel te vroeg, dus dan maar wat verder proberen slapen, wat werd bemoeilijkt door een duif die hardnekkig haar ochtendgekoer moest laten doorgaan ergens vlak bij ons raam! Het ontbijt was in een grote zaal, daar waren drie lange tafels gedekt en het was de bedoeling dat je zij-aan-zij met de andere gasten zou eten, dat viel nogal mee want er was niet zoveel volk, dus zat iedereen een beetje apart. Het aanbod was ok: er was fruitsap en verse watermeloen, youghurt, cornflakes, granola, dadels en vijgen en gedroogde banaan, grof en wit brood (van het soort dat je best toast 😉), wat salami en gerookte hesp en croissants. Koffie en thee was er ook en dan schalen met typisch Engels ontbijt: worst, rösti, bacon, gebakken champignons, gebakken tomaat en roerei.Maar dat heb ik maar zo gelaten, Marc nam een beetje ei en voor de rest hesp. De koffie was niet meteen de beste die ik ooit gedronken had, dus die heb ik maar gelaten voor wat hij was. En toen was het terug Cambridge-tijd! Deze keer waren we slimmer: we reden naar de Park&Ride parking en voor 6£ hebben we geparkeerd en zijn we heen en terug naar Cambridge centrum gebracht, wat een luxe! En dan nog bovenin de bus, dat maak je ook niet elke dag mee! We waren wat vroeg voor Kings college, dus hebben we wat rondgekuierd en wat de boel afgekeken tot het tijd was. Je ziet hier echt mensen van allerlei pluimage, boeiend hoor! En hoe dikker de billen, hoe korter en aanspannender de rok! Blote buiken zijn ook hier een modefenomeen, alleen je hoeft daar niet persé een platte buik voor te hebben, een stevige speklaag is ook ok 😳 En tussen de toeristen, studenten en Cambridgenaren, huppelen dan nog hordes supertrotse ouders naast of achter hun kind dat met toga vandaag (ook nog, het lijkt een weekendactiviteit te zijn) gevierd wordt. Kings College dus de kapel is ADEMBENEMEND! Het gewelf is monumentaal, het is een waaiergewelf en geeft het geheel iets heel verfijnds en luchtigs. Fantástisch mooi, luchtig, statig, echt prachtig! Helemaal vooraan, waar het altaar staat, hangt een Rubens - De Aanbidding der Wijzen, gekregen van België, want het was oorspronkelijk geschilderd in 1634 voor het klooster van de Witte Nonnen in Leuven, en aan het college geschonken in 1961. Om het tot zijn recht te laten komen, hebben ze de vloer en het altaar verlaagd, straffe mannen! Op de muren hier vooraan, kan je nog graffiti zien in rode kleuren, aangebracht door de soldaten van Cromwell toen dit religieuze werk als militair kamp werd gebruikt tijdens de burgeroorlog. Na de kapel was het tijd voor een bezoek aan de tuinen, ook deze zijn heel mooi en vooral groot! Hier hebben ze één kant van het gazon niet gemaaid, wat heeft geresulteerd in een bloemenzee van margrieten, korenbloemen, papavers, grassen, boterbloemen prachtig! We zijn tot aan de Cam gewandeld en hebben dan de achteruitgang genomen om wat meer in de backs te gaan wandelen, zo kom je aan verschillende colleges. Via een brug zijn we terug richting centrum gestapt, want het was tijd voor een koffie. Die hebben we als take away bij Fitzbillies (https://www.fitzbillies.com/) gaan halen, samen met een Chelsea bun (hun specialiteit) voor mij en een muffin voor Marc. Dat zijn we gaan opsmikkelen in het grote park waar we al meteen companie kregen van drie kraaien die wel een hapje lustten! Potverdekke zeg, nog lastiger dan duiven! Onze volgende halte was het Trinity College, alwaar we ook niet binnen mochten en zelfs de Wren Bibliotheek kon niet bezocht worden, want die is al gesloten sinds Covid en kennelijk wordt er nog niet gesproken over heropenen. Gisteren hebben we daarover wel iets leuks gehoord: alle glas-in-lood-glazen werden ingesmeerd met een mengsel van rivierwater en algen, zodat het licht er wel door kan maar zodanig gefilterd wordt, dat het de boeken niet kan beschadigen. Niet slecht bekeken van die mensen! Vandaag was het trouwens al een pak drukker op de Cam, er werd gepunt dat het een lieve lust was! En dat is dan eigenlijk wat zonde, want dan wordt het snel te druk, vooral als er leken zijn die het nog nooit gedaan hebben en dan wat zitten sukkelen en de hele boel ophouden blij dat we gisteren hebben gepunt! 🥳 Het is jammer dat zoveel colleges gesloten zijn voor het publiek, maar hier en daar kan je toch nog een glimp opvangen. De mooiste glimpen konden weliswaar opgevangen worden tijdens de boottocht, maar we konden toch nog deze mooie foto van Saint Johns College maken vanuit het lover rond Trinity College :
Dan terug in de Backs wat rondgelopen om via één van de vele bruggen terug richting centrum te lopen. Maar méns wat was het intussen druk in de straten! De zon scheen en iedereen was buiten, niet te doen! We kwamen nog langs straatartiesten waarvan de zanger een toeval kreeg, zo raar dat die mens deed, roepen en schreeuwen en .dzjieses! Pakt mor een pilleke jongen en laat ons gerust! Het was dus hoog tijd voor wat meer rust. En eigenlijk ook voor lunch, want het was al dik na één uur! Maar overal waar we naartoe gingen, stonden er lange rijen aan te schuiven, zelfs aan de foodkramen op de markt! Uiteindelijk zijn we richting de P&R-bushalte gekuierd en hebben we daar in een klein eethuis elk een pie gegeten: Marc met beef en ik met kip en prei. We zaten er rustig en meer moest dat niet zijn! Nadien naar de bushalte alwaar een hele menigte al samengekomen was voor die bus, ik was ervan overtuigd dat we de volgende zouden moeten nemen, maar neen hoor, rechtstaan mocht ook en zo waren we snel weer aan de auto! Wat een super gemak! In het hotel (waar het kamermeisje onze kamer overgeslagen had) zijn we nog een wandeling rond de tuin gaan maken. Zalig rustgevend zo dat groen en nadien even de mooie ommuurde tuin met bloemen bezocht, prachtig !! En het deed deugd na de drukte en het gebuzz van de stad! s Avonds zijn we weer gaan eten in The three horseschoes, we hadden echt geen zin om terug naar Cambridge te rijden. En het was weer lekker en gezellig! De terugwandeling was in het donker en dat had ook nog wel iets 😉
Om 3:50 kraaide de gsm ons wakker, nadat we na middernacht ongeveer elk uur hadden zien passeren (stress om te laat te komen zeker?) Alles bij elkaar gepakt en hop! Richting de Eurotunnel Wat is het heerlijk rijden op een snelweg à krieken du jour, bijna niemand die er rijdt en stilaan transformeert de nacht in de dag, het was een prachtige maan ook, die verstoppertje speelde achter wat slaperige wolken. Toen we aan de terminal kwamen, konden we meteen boarden , maar er moest nog even een sanitaire stop gedaan worden, op het ritme van de Bee Gees die al vrolijk door de luidsprekers van het toilet kweelden. We hebben wat in een foute rij staan wachten, ttz: enkel de rij van de high and long vehicles was open, maar personenauto stonden voor een vakje met personenauto te wachten op de duur dan toch maar van rij veranderd, maar er is dan ook geen ene van die douaniers die het de moeite vindt om de rij wachtenden even te attenderen op hun dommigheid, duh! We reden de Mad Max-trein in en moesten naar het bovenperron, bitje kriepie wel. En bij het ochtendgloren, gleden we onder het Kanaal We kwamen stipt op tijd aan en nadat ik onze GPS een paar keer LUID en DUIDELIJK moest vertellen waarheen we wilden, waren we weg! Ik denk dat ze wraak wou nemen op mijn luid getoeter want ze stuurde ons begot bijna via London City naar Cambridge, waarschijnlijk wou ze file van 5 minuten vermijden, waardoor we in een file van 20 minuten terechtkwamen, dit omdat we door de Konijnenpijp van Londen moesten, het zogenaamde Rabbit hole (neen hoor, het is de Black Wall tunnel, die nog dateerde van Jezekes tijd en er ongeveer als de Konijnenpijp uitziet, maar dan met bochten) Bon, dat hebben we dan ook weer eens meegemaakt. Ik vind het straf dat Marc er zo rustig onder blijft, die mens rijdt hier rond alsof hij niets anders gewoon is, terwijl ik het nog steeds griezelig vind om rechts voorbij te steken, maar ja, je zit rechts wel op wat bij ons het linkse rijvak is hé Bon, mijn sluitspier kon iets of wat ontspannen toen we goed en wel buiten Londen waren En toen kwamen we aan in Cambridge, waar de zoektocht naar een parking begon en we iemand de stuipen op het lijf joegen, onszelf niet in het minst, toen we even hebben spookgereden tjah, zoiets moet je minstens één keer doen in Engeland en dan hadden we dat meteen gehad . We kwamen aan bij een soort van shopping area en zagen een Starbucks, dus parkeerden we onze auto en zijn we de emotie (en ook al wat dikke honger) gaan wegspoelen met een grande cappuccino en een grande caramel macchiato 😋 in een voor de rest vrij groezelig etablissement. Want dat is onze specialiteit: onze vakantie laten beginnen in een beetje een uithoek, zo wat een rare plek waarvan je denkt:goh, bitje raar hier toch. 😉 Maar we mochten daar niet blijven staan - toch niet voor een paar uren - dus hebben we een parking gezocht én zonder ongelukken gevonden en toen kon het bezoek aan Cambridge écht beginnen!Onderweg naar het centrum, voelden we de eerste druppels, en natuurlijk lag onze jas en paraplu nog in de auto, maar doorzetters als we zijn, baggerden we vrolijk verder. Wat is het hier mooi en keigezellig, zelfs met een zwaar bewolkte hemel! Het lijkt minder statig als Oxford, ik dacht dat ik nooit meer zoiets moois zou zien, maar ik denk dat deze stad toch de winnaar is! Onze beer begon nu echt wel lawaai te maken, dus doken we een supergezellig theehuis binnen, The Copper Kettle, waar we zijn gaan ontbijten. Voor mij leek het alsof het middag was, maar het was amper 10u00! Ha ja, als je à krieken du jour al op trot bent . Marc had scrambled eggs on toast met avocado on the side en ik had youghurt met granola en vers fruit. Met de portie die we thuis eten in één ontbijt, kon ik hier drie ontbijtjes serveren, maar kom, het was vers en het was lekker dus meer moest dat niet zijn! In het theehuis was er een familie die duidelijk iets kwamen vieren, en overal op straat zagen we opgedofte studenten met hun ouders. Het is vandaag Graduation Day voor de studenten die vorig jaar afgestudeerd zijn maar geen Graduation Day hadden wegens Covid, Keileuk! Dat we dat weer net konden meemaken! Zo mooi hoe ze hier rondlopen met hun togas en hun beste kleren!!Ik had gelezen dat Pembroke College normaal wel toegankelijk was, maar de supervriendelijke porter vertelde ons dat het silent period is, de periode waarin de studenten moeten blokken, en dat we daarom niet konden bezoeken, we mochten wel fotos nemen in de ingang, wat ook heel fijn is, want de binnenplaatsen van de colleges zijn prachtig! Echt zoals bij Morse of Lewis maar dan in Cambridge 😉 Stilaan begon het toch wat te drizzelen, en toevallig waren we nét aan het Fitzwilliam Museum, waar er een Hockneys Eye- tentoonstelling was, naast de gewone tentoonstellingen van Griekse en Romeinse en andere artefacten, leuk om eens te bekijken en vooral: het was gratis! (Én droog ) maar eens moet je terug naar buiten, en dat was gelukkig tegen de middag, dus gingen we op zoek naar Bread&Meat in Benet Street, alwaar we een heerlijk broodje hebben verhapsjakt! https://www.breadandmeat.co.uk Nadien moesten we echt wel terug om een regenjas, dus snel naar de auto waar we ook zagen dat onze parkeersessie een dure grap ging worden, maar ja (>5 uur was 28£ begot, daar ga je voor eten!! 😳 Het voordeel was: zodra we onze jas aanhadden en de paraplu in de hand, regende het niet meer. Meer zelfs, kwam de zon er stralend door! Morgen doen we die jas meteen aan! Elke straat die je hier inslaat, brengt een ander pareltje naar boven, dit keer een hele troep studenten die door de collegepoort kwamen gestapt, in vol ornaat, en door de stad liepen. Het heeft toch wat hoor! Een bezoek aan Cambridge is niet compleet als je niet bent gaan punten, dat is een boottochtje maken met een punt op de Cam-rivier. En het bootje wordt dan bestuurd door een student die met een lange stok de punt stuurt. Onze kapitein was Jacob, van origine Duits, maar geboren in Cambridge en een hele fijne verteller, het was een toffe belevenis! https://www.cambridgepuntcompany.co.uk We hebben weer één en ander bijgeleerd, onder andere dat het woord blazer eigenlijk komt van de college jongens die een felrode vest droegen in blazing red dus werd het afgekort blazer, dat wist ik dus niet zie! 💡 Na het punten zijn we stilaan richting parking gekuierd en naar het hotel gereden, dat vonden we vrij gemakkelijk, hoewel we eerst dachten dat het op de grond van de universiteit was, en dat IS het ook. https://www.madingleyhall.co.uk/ We moeten nog een toerke in de tuinen doen, maar dat zal voor morgen zijn. Eerst moest deze blog geschreven worden, want straks, na het eten in The three horseshoes (https://threehorseshoesmadingley.co.uk/) heb ik daar waarschijnlijk geen zin meer in, het was een lange dag
Italië 2024
en geeft het geheel iets heel verfijnds en luchtigs. Fantástisch mooi, luchtig, statig, echt prachtig! Helemaal vooraan, waar het altaar staat, hangt een Rubens - De Aanbidding der Wijzen, 
gekregen van België, want het was oorspronkelijk geschilderd in 1634 voor het klooster van de Witte Nonnen in Leuven, en aan het college geschonken in 1961. Om het tot zijn recht te laten komen, hebben ze de vloer en het altaar verlaagd, straffe mannen! Op de muren hier vooraan, kan je nog graffiti zien in rode kleuren, 
aangebracht door de soldaten van Cromwell toen dit religieuze werk als militair kamp werd gebruikt tijdens de burgeroorlog. Na de kapel was het tijd voor een bezoek aan de tuinen, ook deze zijn heel mooi en vooral groot! Hier hebben ze één kant van het gazon niet gemaaid, wat heeft geresulteerd in een bloemenzee van margrieten, korenbloemen, papavers, grassen, boterbloemen
prachtig! 
We zijn tot aan de Cam gewandeld en hebben dan de achteruitgang genomen om wat meer in de backs te gaan wandelen, zo kom je aan verschillende colleges. Via een brug zijn we terug richting centrum gestapt, want het was tijd voor een koffie. Die hebben we als take away bij Fitzbillies (
