Ik schrijf op dit logje altijd mijn persoonlijke mening. Ook als u deze niet deelt blijft het hopelijk toch interessant genoeg om af en toe even te buurten. Een constructief (liefst positief..) commentaar is altijd welkom! Mits anders aangegeven zijn alle
17-09-2010
Test Kringloopwinkel Switch Elst (Gld)
Testverslag: Kringlopers
Bezoekdatum: 11-09-10
Naam:Switch
Plaats: Elst (Gld)
Adres: Nijverheidsweg 3a/b
Parkeren: Goed
Aanbod: redelijk
Prijzen: redelijk tot hoog
Personeel:netjes
Drukte: redelijk
Bereikbaarheid: goed
Rapportcijfer: 7.0
Omschrijving: Switch heeft een hele reeks winkels die je vooral in het oosten van Gelderland vindt. De formule is als zo vaak vrijwel gelijk. Deze winkel in Elst is niet zo heel groot. Men verkoopt van alles en nog wat, maar geen speelgoed van betekenis. Ook de boekenafdeling is aan de kleine kant. Wel flink wat meubels en huishoudelijke spullen. Zoals het adres al suggereert zit deze winkel in een industriegebied dat niet zo heel ver afligt van het centrum van het plaatsje. Parkeren kan vrijwel voor de deur en is gratis. Een nette, wat onopvallende, winkel met een te beperkt aanbod
Over mijn passie voor lezen heb ik het al eens eerder op mijn hoofdlog gehad, net als over mijn grote interesse voor een van de meest intrigerende filmsterren uit de geschiedenis; Romy Schneider. Elk jaar voeg ik om en nabij de vijftig boeken toe aan de hier bestaande bieb, begin dit jaar was daar ook een boek over mijn geliefde filmster bij. Gevonden bij Selexyz in Amsterdam en geschreven door auteur Adrian Stahlecker. Ik las het boek in een razende vaart uit. Het stamt uit 2007 en baseert zich op recente informatie over het leven en de carrière van Romy Schneider. De enorme top waar zij ooit toe behoorde, de diepste dalen waarin zij vooral privé verkeerde. Een leven vol triomfen en tragedies. 228 paginas die je tot je neemt als een lekkere maaltijd of een goed glas wijn. Ik heb er van genoten. En dat voor een prijs van nog geen acht euro. Een aanrader voor iedereen die houdt van een biografie, voor wie Romy iets meer is dan die dame die Sissi speelde en die net als ik nog steeds geraakt wordt door haar natuurlijke schoonheid en vrouwelijke uitstraling. Het ISBN-nummer is: 9059111656.
Omschrijving: Kleine kringloopwinkel niet ver van het centrum van Oud-Beijerland. Gevestigd in een oud kerkgebouw van zeer bescheiden omvang. Spreekgestoelte afgedekt met een stuk laken. Hier wordt relatief veel tweedehands troep aangeboden, op onoverzichtelijke wijze. Boekenafdeling erg klein, speelgoed van enig belag niet te vinden. Ouder personeel dat niet altijd even klantvriendelijk of aardig is. Beperkte openingstijden. Spullen zijn domweg te duur van prijs, maar over sommige zaken viel te onderhandelen. Voor de deur kan worden geparkeerd, maar het is uiterst beperkt, betaald parkeren of vergunning van toepassing en de straat is smal.Niet echt een aanrader!
Bereikbaarheid: In centrum van Oud-Beijerland, dus goed!
Rapportcijfer: 7.0
Omschrijving:. Gevestigd in een oud schoolgebouw biedt deze KLW een redelijk aanbod van allerlei zaken. Meubels en tvs vindt je hier in de gang. Boekenafdeling is beperkt, speelgoed behoorlijk groot. Voor de verzamelaar van dit spul weinig interessants, veel spullen zijn stuk! Huishoudelijke artikelen zijn daarentegen keurig uitgestald, schoon en netjes van prijs. Meubels beperkt. Er is een aparte afdeling voor kinderkleding en speciale babykamerspullen. Opmerkelijk! Mensen zijn aardig, keurig netjes en parkeren kan recht voor de deur op het oude schoolplein. Maar let op! Betaald parkeren en er wordt intensief gecontroleerd. Winkel kent beperkte openingstijden.
Omschrijving: Erg mooie winkel die van binnen groter is dan hij van buiten lijkt. Erg nette spullen. Prijzen zijn nergens echt te hoog. Speelgoedhoek is wat bescheiden, net als de boeken. Door wat kelders met specifieke spullen is het allemaal overzichtelijk. Een verademing tussen de soms wat bedompte kringloopwinkels elders in het land. Een aanrader voor als u in de buurt bent
Net als vorig jaar en de jaren daarvoor waren we ook dit jaar weer even op bezoek in Weesp. Als in de hoofdstad de Uitmarkt loopt, organiseren ze in dit fraaie stadje aan de vecht, de Sluis- en Havendagen. En dus gingen we ook daar maar even kijken dit jaar. Weesp is dan in de greep van allerlei festiviteiten en toute de bevolking komt even voorbij. Uiteraard ligt de hele binnenhaven vol met allerlei jachten, scheepjes en wat nog meer drijven kan waarvan de opvarenden zich ook storten in het feest dat bij goed weer zeer druk wordt bezocht. De braderie die onderdeel is van het geheel zorgt voor gezelligheid. Een deel van de kramen wordt ingericht door de lokale winkeliers en die nemen vaak voor een luttel bedrag afscheid van winkeldochters. Je moet goed opletten, maar je kunt er je slag slaan als je dat wilt. Precies als ik het vorig jaar al beschreef was het ook dit keer weer leuk om Weesp aan te doen. Het vaarseizoen is officieel afgesloten hiermee. Ook al zullen de diehardwatersporters wellicht nog wel een maand langer blijven flaneren op de rivier en andere waterwegen die Weesp maken tot wat het is. Op een of andere manier lijkt het stadje op een miniatuuruitgave van de hoofdstad. De mensen zijn er plezierig in de omgang, als je er wat vaker komt herkent men je ook, en de kerken zijn er prachtig. Tijdens ons bezoek waren die godsgebouwen ingericht als boekenmarkten. Dat was op zich leuk, maar het gaf ook de mogelijkheid om even te kijken naar die fraaie inrichting. Nou ja, Weesp was ook dit jaar weer even een feestelijke bestemming. Ook al zat het weer dan niet helemaal mee .
Het was echt bij toeval dat wij er kennis mee maakten. De Oud Veluwse Markt in Barneveld. Gehouden op donderdagen in de maanden juli/augustus, en dan iedere week. Het was voor ons een kennismaking met een stadje dat we eigenlijk alleen maar af en toe voorbij zien flitsen als we weer eens op de A1 onderweg zijn naar veel oostelijker gelegen oorden, maar we waren toch in de buurt dus dan pak je dit als extraatje mee toch? Parkeren rond het centrum bleek niet al te lastig, en de wandeling naar het centrum waar dit evenement was georganiseerd goed te doen. Wat we constateerden was dat de belangrijkste winkelstraten van het centrum vol staan met kramen waarop al dan niet ambachtelijk gemaakte handelswaar is uitgestald. Er is een kindervlooienmarkt (waar opvallend weinig kinderen zaten, maar vooral gretige ouders) je vindt er mensen in klederdracht, waarvan sommigen een kunstje doen of zelfs (goed) kunnen zingen. Voor kinderen zijn er ook allerlei activiteiten en je moet erg je best doen om niet iets van je gading te vinden. Al was het maar omdat er ook nog een groot aanbod van winkels achter al die kramen te vinden is, waarvan voor mij de Top1Toys-winkel Teddy Toys wel heel verlokkelijke zaken bleek aan te bieden. Erg leuk is het onderdeel Barneveldse Broodmaaltijd die van 11.30-15.30u wordt gehouden bij de Jan van Schaffelaartoren. Jammer alleen dat je er niet goed achter komt hoe dat is geregeld en dat de dame in de (kennelijke) kassa/caravan een slecht humeur bleek te hebben en ons slechts toesnauwde dat we niet zo maar het terrein op mochten lopen. Gastvrijheid was hier even minder. Maar dit geschreven hebbende moet me van het hart dat dit een toeristische attractie van jewelste is en dat je hier echt uren kunt rondlopen als je ook maar iets hebt met braderieën of jaarmarkten. Voor een stadsmens als ik ben is het wellicht net even te agrarisch van karakter, maar dat doet wellicht iets af aan het typische karakter van dit grote evenement. Volgend zomerseizoen zal het zeker weer worden gehouden. En wie wil weten wanneer wat en hoe laat, moet zelf maar even kijken op www.oudveluwsemarkt.nl
Parkeren: Voor de deur, gratis, ruime parkeerplaats.
Aanbod: Redelijk uitgebreid
Prijzen: Redelijk, soms tegen het dure aan
Personeel: Netjes en aardig
Drukte: Overdag eigenlijk altijd wel wat bezoekers
Bereikbaarheid: Met de auto prima, ook met de fiets of te voet maar met het openbaar vervoer niet!
Rapportcijfer: 7.0
Omschrijving: Deze Kringloopwinkel is net buiten het centrum van Twello te vinden. Mooi, modern gebouw. Wat lastig te vinden. Twee etages. Van alles wat, en soms wat meer spullen die je elders niet zo snel vindt. Speelgoed vrijwel niet te vinden. Toen wij er waren was het buiten erg warm zomerweer en de temperaturen in het gebouw waren erg hoog. Er is een koffiehoek waar je iets kunt drinken en eten. Nette zaak, weinig echte troep. Prijzen zijn aangenaam, maar soms ineens onverwacht hoog.
Martin was jarig. Hij werd 40. So what zult u denken, who cares? Tja, wij! Omdat het een vriendje van ons is, en omdat hij de partner is van onze lieve vriendin B. Die zelf geen publiciteit wil, maar haar man wel een geweldig feestje verzorgde. Dat al een avond voor zijn actuele jaardag startte met een verrassingsdiner. Helemaal in de maling genomen door zijn grote liefde werd Martin min of meer ontvoerd naar een regionaal restaurant waar ook nog wat naaste familie aanschoof. Afgelopen zondag startten de voor hem georganiseerde festiviteiten met o.a. ons bezoek. B. had veertig gasten uitgenodigd voor een dag feesten. In de ochtend nog keurig netjes met wat koffie en gebak, in de loop van de dag werd het feest naar buiten verplaatst en ging de bbq aan. Vrienden, familie, buren, iedereen die er voor hem toe doet was aanwezig. Opdat hij zijn verjaardag niet snel zal vergeten. De oude knarren bleven een paar uurtjes en zagen dat het goed was. Liefde overwint veel, zelfs grootschalige verbouwingen aan het oude nieuwehuis. En Martin maakt B. gelukkig. Het is aan beiden te zien. Zo gegund. En dus wensen we hem een prachtig nieuw levensjaar toe en hen samen nog vele gelukkige tijden. We genoten weer van hun gastvrijheid en de lekkere drankjes en hapjes. Op naar volgend jaar
Aanbod: Breed, veel meubels, huishoudelijke spullenboeken en kleding, vrijwel geen speelgoed
Prijzen: Goedkoop tot Redelijk
Personeel: aardig
Drukte: behoorlijk
Bereikbaarheid: Met de auto prima, met het openbaar vervoer vrijwel niet!
Rapportcijfer: 7,5
Omschrijving:Deze winkel is onlangs volledig vernieuwd. Men heeft een tweede etage gebouwd met twee stalen trappen als toegang. Daar boven is de kleding nu gegroepeerd en dat werkt veel ruimtelijker. De winkel is er flink op vooruit gegaan als ik het vergelijk metvoorheen. Wat bleef zijn de vele meubels (keurig en goedkoop), de rekken vol glaswerk en de relatief grote boekenafdeling. Speelgoed kom je hier vrijwel niet tegen op wat spellen en grote plastic tuinspullen voor kinderen na. Voor de liefhebber van de zaken die men hier verkoopt een aanrader. Voor mensen zoals ik is het aanbod nog steeds wat te smal. Wel een mooie ruime en lichte winkel die te vinden is op het Industrieterrein Noord vlak bij het centrum van Hoofddorp, vlak bij de Gammawinkel.
Natuurlijk ligt het aan mij. Ik snap er niets van en wil gewoon probleemloos gebruik maken van de weblogmedia die ik in de afgelopen jaren heb opgebouwd. Jarenlang werken aan dagelijkse teksten over van alles en nog wat. Toen begin juli de grote ellende begon bij aanbieder Weblog.nl werd ik geconfronteerd met problemen die ver boven mijn simpele zwarte, blauwe, of oranje pet gingen. De gegeven adviezen bleken niet te functioneren en ik moest berouwvol toegeven dat ik in dezelfde val zat als zo vele collega-loggers met mij. Van de vier lopende weblogs was er geen een te benaderen. Met als gevolg dat je dan ook niet meer kunt reageren bij anderen. Immers, je raakt niet ingelogd en dan is het reactieveld nutteloos. Uiteindelijk verhuisde ik een aantal weblogs naar de Belgen in navolging van aansprekende lieden als Jan en Jeroen, maar ook Albert en Mara en zo meer. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om nieuwe, specialistische, weblogs op te zetten, zoals een over verzamelen. Na enige tijd (tien dagen!) kwam Weblog.nl met een op het oog werkende oplossing. Je moest opnieuw inloggen en dan handmatig je inloggegevens intikken. Dat bleek erg lastig, maar niet ondoenlijk. De juiste hoofd/kleine-letterscombinaties bleken essentieel, maar toen waren er dan ook weer beheersmogelijkheden. Altijdeenmening liet ik op staan zodat ik zonder inloggen elke dag mijn verhalen kon intikken. Want, hoe goed ook, de Belgische blogs kennen ook zo hun beperkingen. Zo is een linklijst die langer is dan tien adressen onmogelijk en zijn meerdere fotos tussen de tekst niet te plaatsen. Ook zijn de tekstvlakken net even te breed. Maar goed, je wilt wat hè? Gisteren wilde ik mijn verslag over mijn bezoek aan het Aviodrome afgelopen week, voor de liefhebber even plaatsen op mijn luchtvaartlogje. Dan moet je uitloggen op Altijdeenmening en inloggen op luchtvaartmening. Dat deed ik keurig. Om te ontdekken dat ik nergens meer in kwam. Niets hielp, geen enkele combinatie functioneerde meer en alle weblogs waren weer achter de horizon verdwenen. Bij het commentaar moet ik dan de gegevens intikken van een van de Belgische weblogs om überhaupt nog zichtbaar te worden. En dus besloot ik om mijn luchtvaartblogje maar te verhuizen naar een nieuw adres. Onder www.bloggen.be/luchtvaartmening staan nu de verhalen over de gevleugelde vrienden. Het Nederlandse weblog met die naam sluit ik op termijn af. Na veel geklooi en gedoe kreeg ik aan het einde van de middag gisteren mijn Meninglogje weer open en laat ik dat ook maar open staan. Daar zal ik dus gebruik van blijven maken voor de dagelijkse zaken die aandacht behoeven, het Belgische schaduwlog krijgt daar af en toe even een kopietje van mee. Voor het geval dat . En ik ga werken aan een compleet andere website waarin wellicht alles te combineren valt. Eenvoudige bij te houden misschien, zeker als de software me niet zo tegenwerkt. Na ruim vier jaar is het wel wrang om te moeten constateren dat het zo ver is gekomen. Ik ben als klant bij Weblog.nl teleurgesteld, voel me ook echt in de steek gelaten. Ben een creatief mens, een schrijver, een verteller, geen software-expert. En juist dat laatste moet je kennelijk zijn om bij deze aanbieder te mogen genieten van het www. Dat overvraagt mij als persoon, het maakt me boos, en dat uit ik dan weer op mensen die er niets aan kunnen doen. Frustraties en zo ..
Voor de goede orde; wie me wil volgen op het gebied van verzamelen kijkt op: www.bloggen.be/verzamelgek50 -het luchtvaartdeel vindt u hierboven en binnenkort komen er nog wat nieuwe zaken naast de Nederlandse en Belgische Meninglogjes. Excuses voor de overlast, sorry voor de misverstanden soms en ook voor het feit dat u soms door mij niet werd bezocht zoals voorheen normaal wellicht. Als alles weer een beetje staat kom ik vast weer meer langs. Tot dan .en een fijne zondag toegewenst!
@Allen - Wederom zijn er inlogproblemen bij web-log.nl. Ik wilde vandaag mijn luchtvaartlogje even vullen met een leuk stukje content, maar dat lukte niet. Mijn angstige vermoeden dat daarmee ook de toegang tot mijn meninglogje weer zou worden 'verpest' bleek helaas waar. Ook daar kan ik niet meer in komen. Kortom, na een week koest houden en 'nergens aan zitten' is het weer net zo mis als het was. Weblog.nl heeft haar zaken nog niet voldoende voor elkaar helaas. Als u dus hier geen nieuw log ziet plaatsen staat het vanaf vandaag weer bij de Belgen op mijn schaduwlog. Sorry voor het ongemak, maar het is niet mijn keuze....
Voor hen die dat nog niet wisten; er zijn opmerkelijke verschillen tussen mannen en vrouwen. Zeker waar het gaat om de afweging van persoonlijke smaak versus onze persoonlijke gevoelens. Dat bleek me weer eens toen ik weer een leuk Engels onderzoek onder ogen kreeg waarvan de uitkomsten me troffen. Wij mannen, toch de Heren der Schepping, kijken naar vrouwen met een kennersblik. We laten de ogen gaan over de rondingen van de dames en genieten daar al dan niet zichtbaar van. In feite zijn we slaven van die vrouwen die de boel een beetje leuk in- of uitpakken. Maar ..er zijn grenzen!Als het iets te veel vrouw wordt haken zelfs de meest verstokte vrouwenmannen af. Een buikje is prima, maar een echte buik mag van ons niet. Zodra er een kilo of twintig aan overgewicht aan het vrouwenlijf is toegevoegd minderen wij vaart en verliezen de interesse. In relaties kan dat dodelijk zijn natuurlijk. Want als een man zich afkeert van zijn partner is dat fnuikend voor het in stand houden van die relatie. Gaat die man elders kijken en je weet maar nooit wat er dan allemaal kan gebeuren. Nu is het zo dat mannen over het algemeen ook niet zijn voorzien van een figuur dat Adonis in de schaduw stelt. Teveel Amstelbier-vrienden, een gebrek aan beweging en een carrière die zich vooral zittend achter een bureau ontwikkelt maakt dat het gros van ons mannen ook niet hoeft in te schrijven voor de verkiezing van Mister World. Maar nu komt het vreemde, dat maakt voor het gros van onze vrouwen niets uit. Die houden toch wel van hun mannen, of ze nu zijn voorzien van lovehendels of stevige afdakjes voor hun gereedschap of niet. Zou het daardoor komen dat wij bij het grondig observeren van alles wat er voorbij loopt als we weer eens op een terrasje genieten van wat er zoal om ons heen plaatsvindt, zo vaak idiote combinaties zien? Veel te zware mannen met vrouwen die zo uit een of ander modeblad lijken te zijn gestapt? Oudere mannen met jonge deernes, een olifant met een muis aan de hand? En vaak zo verliefd op elkaar als twee pubers? Ober, doet u mij nog maar een Witte denken we dan en zitten onze tijd wel uit. Ineens is mijn eigen afdak minder belangrijk geworden, zolang vrouwlief de weg daar maar weet is er niet veel aan de hand. Maar die melkflessen, daar moet ik hoognodig iets aan doen. Dus gaan we vandaag weer even onderweg. Naar een plek waar het zeker warm zal zijn en zonnig. Morgen doe ik daarvan Deo Volente verslag. Ennuh . Kijk eens kritisch in de spiegel wat zie jij dan? En je partner???
PS) Dit is voorlopig het laatste gekopieerde logje dat hier wordt geplaatst. De stabiliteit van het aloude weblog (www.altijdeenmening.web-log.nl) is na een paar dagen meer dan voldoende om alle aandacht daar weer op te richten. Dit schaduwlogje krijgt een andere functie, daar beraad ik me nog even op. Dus als u mij gewoon weer wilt volgen, doe het dan op het oude en bekende adres. Dank voor het meelezen hier.
Als u tijdens deze fraaie zomer op zoek bent naar een ander dagje uit kan ik u aanraden af te reizen naar Lelystad Airport en daar het luchtvaartthemapark Aviodrome te bezoeken. Ook als je niet echt into luchtvaart bent is het nog steeds interessant genoeg om er eens een aantal uren te besteden. De luchtvaart is namelijk op ondubbelzinnige wijze verbonden met de industriële revolutie. Maar ook de politieke situatie in de wereld zorgt voor bepaalde luchtvaarttechnische ontwikkelingen die men in Lelystad heel fraai in beeld heeft gebracht. Los van alle modellen en andere luchtvaartgerelateerde onderwerpen en spullen, kom je tientallen vliegtuigen tegen. Van het kleinste sportvliegtuig tot een Boeing 747. Die grote machine werd enkele jaren geleden met veel gevoel voor show over het water naar Lelystad getransporteerd en daar weer opgebouwd. Nu is het een markant punt in de tentoonstelling. Je kunt erdoorheen lopen, even lekker zitten in een van de vele stoelen, zien hoe de constructie van zon 747 in elkaar steekt en een blik werpen in de cockpit. Wie slim is gaat op het bovenste dek van deze machine even op het kleine bordes naast de cockpit staan en maakt daar wat fotos. Je overziet er het hele themapark. Het Aviodrome is meer dan een verzameling oude vliegtuigen. Men heeft er indertijd bij de oprichting van het park voor gezorgd dat de nostalgische atmosfeer uit vroeger jaren bewaard bleef. Tussen de grote hallen met daarin een deel van de vaste expositie en de technische hangaars ligt een klein platform waarop wat actieve vliegtuigen te zien zijn. Zo staat er een DC-3 in de vroegere kleuren van Martins Air Charter, waarmee bij voldoende aanbod, rondvluchten worden gemaakt. Gisteren, bij ons bezoek, deed men die vluchtjes met een kleine Cessna 172 sportkist. Aan de andere kant van het platform staat een stationsgebouw uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Nieuw gebouwd, naar oud voorbeeld zoals het er uitzag op het vooroorlogse Schiphol. In dat gebouw, naast wat kantoren, een paar erg interessante uitstallingen over het werk van de Douane en de Marechaussee. Onder begeleiding kan je ook nog even naar boven de oude verkeerstoren in. Loop je na het bezoek aan het stationsgebouw door naar het technische gedeelte kom je nog wat oude vliegtuigen tegen. Oud als in dringend toe aan onderhoud en reparatie. Er staat zelfs een oude AMX-tank met houwitser. Het waarom is mij niet helemaal duidelijk, maar goed. In de grote hangaar staan de nodige vliegwaardige en in een schitterende staat gehouden vliegtuigen. Een DC-3, de unieke DC-2, een Fouga Magister straaltrainer en nog wat lichte machines. Alles in de vaart gehouden door een groep mensen die hier hun ziel en zaligheid in leggen. Waar nodig staan gidsen klaar om u het e.e.a. te vertellen over de wereld van de luchtvaart en het werk dat men daar doet. Want het onderhoud bijvoorbeeld wordt voor een deel gedaan door leerlingen van het Anthony Fokker-college, en die krijgen hiermee een schitterend stuk opleiding van de oude knarren die intussen gepensioneerd zijn. In het hoofdgebouw en het oude stationsgebouw zijn gelegenheden waar je koffie kunt drinken en een broodje eten. Er is een actieve vluchtnabootser, er staat een vliegtuig waarin kinderen kunnen ravotten en er is een leuke museumwinkel. Een echt leuke dag uit dus. Aviodrome is niet meteen goedkoop, maar biedt wel erg veel. Voldoende voor een leuke dag uit met het gezin. Parkeren voor de deur is goed mogelijk, maar wel betaald. Maar voor de prijs daarvan hoeft u het niet te laten. Omgerekend 1 Euro per uur! Kom daar maar eens om in onze moderne steden en dorpen tegenwoordig!
Ik heb hier wel eens eerder iets geschreven over de eerste ontmoeting tussen mensen en de klik die we daarbij dan al dan niet voelen. Door een toeval, ik keek naar een filmpje op dvd waarin het thema een rol speelde, dacht ik eens na over de diepere gronden van ons mens zijn als het gaat om die klik. Want mensen zijn in principe meesters in het verbergen van onze ware gevoelens. Niemand is vrijgesproken als het gaat om het oordeel dat wij vaak iets anders zeggen dan we feitelijk denken. Mannen kijken bij vrouwen naar andere dingen dan waar ze naar zeggen te kijken, vrouwen kijken bij soortgenoten ook op een andere wijze. Ergernissen, afwijkend gedrag, mode, aankleding, onze mening over hoe mensen zich in gezelschap gedragen. We doen volgens de maatschappelijke normen keurig netjes maar ondertussen denken we in onze bollen aan moord en doodslag, (ver)oordelen anderen en bedenken van alles en nog wat. Zelfs met onze naasten zijn we vaak niet zo eerlijk dat we zeggen wat we denken. Soms doen we een stuk aardiger dan een situatie verdient. Nu is het soms ook niet zo handig om meteen te uiten wat we denken. Stel je voor dat we iedereen ongelikt de waarheid zouden zeggen? Zouden we daar als mensen tegen kunnen dan? Ik denk het niet. Niemand is perfect, neem dat maar van mij aan, en dus is er op ons allemaal wel iets aan te merken vanuit het gezichtspunt van anderen. Wij weten dat ook wel, maar willen er niet zo maar op worden gewezen. Dat doe je niet, dat past gewoon niet bij keurig nette mensen. Dus doen we vaak vormelijk, beleefd, maar denken er het onze van. Hebben al snel een mening klaar op basis van onze observerende gedachten en verwerken dat in onze hersencomputer tot een pasklaar model waarmee we al dan niet uit de voeten kunnen. Hoe beeld en gedachten bij elkaar komen bewijst de liefde voor een ander. Dan ligt alles op een lijn, en accepteren we veel sneller wat we normaal niet zouden doen. We zijn dan ineens ziende blind (gratis gevolg van liefde) en willen van geen kritische noot horen. En zo zijn lichamelijke of karaktertechnische (al dan niet kleine) afwijkingen ineens helemaal geen probleem meer en zien we slechts partners voor ons die overeenkomen met het beeld van ridders in een glimmend harnas op een wit paard die met een stormram de poort van het kasteel kraakt waarin die schitterende prinses huist die in zijden jurken haar ongekende schoonheid en maagdelijkheid wist te koesteren. Ook ons eigen kind zien we in 80% van de gevallen met op zijn minst een roze bril op onze neuzen. Terwijl bezoek(st)ers vaak een wat ander beeld hebben bij die nakomeling(en). Kortom, we zeggen zelden wat we denken en dat is voor de goede vrede vaak het beste. Hebben jullie dat nu ook? Dit soort ondeugende gedachten? Observeer je ook andere mensen met het idee dat je ze wel aardig vindt maar dat hun kledingkeuze of figuur best heel anders zou kunnen of moeten zijn, of dat hun smaak de jouwe niet is? En vindt je dit dan eerlijk van jezelf? Ben benieuwd. Of ben ik de enige die zo de wereld om zich heen beziet??
De dikke strijkstok en wat er aan blijft hangen...
Een van mijn oude Schiphol-relaties stuurt me zowat elke dag nog wel eens wat per mail toe. Vaak heeft het te maken met onze gedeelde passie voor alles wat vliegt, maar hij is ook sociaal zeer bewogen. Vaak zijn die mails in het Engels, soms in het Duits een enkele keer komt er een Frans mailtje binnen. Maar vanochtend kreeg ik er een die in onze eigen landstaal was opgesteld en die als je het even goed tot je laat doordringen zorgt voor een lichte stoomvorming binnen mijn fysiek, waarbij de overloopventielen in de oren zitten en me aardig boos hebben weten te maken. Lees maar even mee en je snapt mijn boosheid vermoedelijk wat beter.
Hieronder vinden jullie een lijstje met bestuurders van "Goede Doelen", zoals dat heet en hun daarbij passende jaarsalarissen ! Die personen moeten er keihard voor werken {?} Ik hoop van harte dat jullie niet zullen verzaken en dat de bestuurders op jullie broodnodige gulle giften kunnen blijven rekenen
Daarbij nog extra legale voordelen (reizen, leaseauto) !
Instelling
Naam
Salaris in
Unicef
Henk Franken
371.459
Rode Kruis
Cees Breederveld
198.000
Hartstichting
Hans Stam
181.119
Nierstichting
Paul Beerkens
177.249
Kerk in actie
Haaije Feenstra
176.000
KWF Kankerbestrijding
Ton Hanselaar
175.135
Artsen zonder Grenzen
Hans van de Weerd
174.000
Prins Bernard cult. fonds
Adriana Esmeijer
160.400
Natuurmonumenten
Jan Jaap de Graeff
154.000
Plan Nederland
Tjipke Bergsma
136.000
Wereld Natuur Fonds
Johan van de Gronden
129.498
Cordaid
René Grotenhuis
128.514
Greenpeace
Liesbeth van Tongeren
126.901
Woord en Daad
Jan Lock
125.361
Astma fonds
Michael Rutgers
125.000
Zonnebloem
Marijke van Eck
122.416
Terres des Hommes
Ron van Huizen
117.440
Amnesty
Eduard Nazarski
115.955
Oxfam/Novib
Farah Karimi
115.769
SOS Kinderdorp
Albert Jaap van Santbrink
103.164
Cliniclowns Nederland
Hans Geels
94.577
Liliane fonds
Kees van den Broek
92.016
War Child
Mark Vogt
87.600
Leger des Heils
geen jaarverslag
Reumafonds
geen jaarverslag
Tja, hier wordt je toch even stil van. Denk maar eens "nuchter" over na !! De "bazen" zien zichzelf blijkbaar als een goed doel....
Moet ik daar nog meer over schrijven? Mijn mening geven wellicht? Denk het niet toch??? Met dank aan mijn goede vriend en ex-collega John V.
Vrijdagavond. Geen zin om te schakelen, ook niet om een dvd-tje op te zetten. Gewoon drankje op tafel, snackje en een beetje leeswerk. Zon avond dat je gewoon wilt genieten van wat er voorbij komt zonder dat je meteen allerlei inspanningen moet verrichten. Want als ik een film of detective moet volgen is dat best inspannend. Niet zelden gevolgd door een moment van totale overgave aan de opvolgers voor Klaas Vaak. En dus staat een talentenjacht aan. Op RTL4, waar men een reeks uitzendingen heeft overgenomen van SBS6, onder de naam Holland Got Talent. Nu heeft Holland heel veel talent. Diverse van dit soort programmas maken dit duidelijk. Of we nu zoeken naar een nieuwe Idol, een Popstar, de nieuwe Mary Poppins of een of andere circusact, altijd staan er duizenden mensen voor de deur die allemaal menen dat zij de gedroomde opvolgers zijn voor de Toppers, Marco Borsato of wie weet ik nog meer te noemen. Het meeste van het aanbod aan vermeend talent kan meteen via de zijdeur af. Maar bij HGT heeft men een andere formule. Daar komt alles langs. Mensen met honden, paaldansacts, lieden die streetdancing tot passie verheffen, achteruitskaters, trapezeartiesten en zo meer. Van jong tot oud. Want soms is het bijna gênant wat er aan jeugdigen het podium op wordt gestuurd door al te begerige ouders en bij andere acts moet je je afvragen of die flink ouderen van dagen niet een of andere spiegel thuis hebben. Talent dat al 65 jaar onontdekt is moet je niet meer koesteren. Tijdens de eerste aflevering, bij ons opgenomen en later afgekeken, komt een blonde mevrouw in beeld. Huisvrouw, gescheiden, twee kinderen. Haar jurk heeft ze van haar moeder gekregen. Lijkt op diens trouwjurk. Beetje te ruim vallend, wat ouderwets van snit. Maar ze praat bedachtzaam en is eigenlijk best leuk. Dan gaat ze het podium op. Zet haar fraaie strot open en we kijken allebei met verbazing naar het beeldscherm. Een opera-aria komt voorbij. Loepzuiver gezongen, met een gezicht dat bijna engelachtig veranderd is. De jury is enthousiast. Wij ook. Dit is echt talent. En haar doelstelling om niet meer afhankelijk te zijn van haar ex-man maar gewoon zelf haar brood te verdienen wordt haar meteen na dit optreden al gegarandeerd. En dat gun ik haar. Want deze Angelique mag er zijn. Zij kan echt zingen. En dat is 99% van alle deelnemers aan dit soort programmas niet gegeven. Hoeft ook niet, want de volgende kandidaat dient zich al weer aan .Laat zich ophijsen aan zijn oren en vouwt zijn lippen dubbel over zijn neus. Talent moet een kans krijgen net als voorbeelden uit een rariteitenkabinet. Wat een heerlijke televisie!
Onze bijnadochter L heeft een nieuw huis. Haar eerste en een volgende stap op weg naar volwassenheid. Heel bijzonder, compleet nieuw verbouwd om redenen die ik hier maar even weg laat, maar uitgerust met een nieuwe keuken. Inclusief apparatuur. Waaronder een afwasmachine. Ze was al twee dagen bezig om er achter te komen hoe dat ding werkte. Met de handleiding in haar handen drukte ze volgens het stappenplan van de fabrikant op relevante knopjes. Het ding sloeg aan, maar na twee tellen piepte hij ook al weer dat hij klaar was met zijn afwasopdracht. Dat kon niet. En dus vroeg ze mij, technisch wonder van de eerste orde, om hulp. Ook ik las me door alle opdrachten in de handleiding heen. Dacht toen even logisch na, en ontdekte dat de waterkraan die voor een dergelijke machine toch van essentieel belang is, niet open maar dicht stond. Daarna waste het apparaat als een zonnetje af. Zo vergaat het ons allemaal denk ik wel eens. Handleidingen zijn soms zo ingewikkeld dat je meestal de tijd niet neemt om ze allemaal goed door te nemen. Eenmaal gewend aan een of ander apparaat heb je die boekjes of papieren niet meer nodig. Elke mobiele telefoon heeft een ander menu, maar wij gaan als mensen meestal uit van ons zelf en drukken allerlei knoppen in die we nog weten van het vorig ding of benutten soms maar de helft van de mogelijkheden die een soortgelijk apparaat te bieden heeft. En de moderne mens barst van de apparatuur en heeft dientengevolge hele stapels papieren en digitale handleiding, cd-roms en wat dies meer zij, om zijn leven in deze hectische tijden extra ingewikkeld te maken. Gisteren haalde ik een nieuwe camera op. Een leenexemplaar dat wordt ingezet bij de zakelijke videomarketing-activiteiten. De man die hem beschikbaar stelde, zelf een professioneel en gepassioneerde cineast, legde me in vogelvlucht uit hoe de camera werkte. Nu heb ik zelf ook al enige jaren een Handycam, dus helemaal blanco ben ik niet, maar toch was ik na een half uurtje de draad van het verhaal helemaal kwijt. Maar ingedachtig de uitspraken van mijn zoon die me altijd adviseert: Read the fucking manual pa! zal ik straks nog eens kijken of ik wat ik gisteren hoorde ook in die paginas dikke handleiding kan terugvinden en of ik dat ding kan verleiden aardige bewegende beelden op te nemen. En anders zal ongetwijfeld blijken dat ergens een kraan dichtstaat of de accu er niet in zit toch??? Hoe gaat het bij jou waar het bestudering van handleiding betreft???
Naar schatting 35.000 mensen gaan vandaag op Schiphol staan kijken naar de aankomst van een Airbus A380. Voor hen die niet weten wat dat is, de A380 is het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, waarvan er nu zon dertig rondvliegen bij een select groepje luchtvaartmaatschappijen. Het is een vliegtuig waar, afhankelijk van de indeling aanboord, 450-1000 passagiers mee kunnen worden vervoerd. Het toestel heeft twee passagiersdekken maar in het onderste ruim kan naast vracht ook nog een restaurant of sauna worden gemonteerd. Bij sommige maatschappijen uit het Midden-Oosten zijn deze vliegtuigen ingericht als waren het luxe cruiseschepen. De machine is enorm groot en daardoor slechts geschikt voor lijndiensten met voldoende aanbod aan passagiers en vracht. Vandaar dat in de huidige tijd de bestellingen niet zo snel gaan als men vooraf bij Airbus, de fabrikant, had verwacht. En de bestelde machines komen ook in een traag tempo van de productielijnen. Hoe dan ook, een zon vliegende container komt naar Schiphol vandaag en dat trekt altijd veel mensen. Toen ik zelf nog gevoelig was voor dit soort evenementen stond ik daar vaak tussen. Ik herinner me nog dat ik in de vrieskoude stond te wachten op de eerste DC-10 voor de KLM. Urenlang liepen we te blauwbekken op de toenmalige en bij de liefhebber bekende spotterplekken. De DC-10 kwam uren later binnen dan gepland en dat was in januari geen pretje. Als je dan later kijkt naar de foto- en filmbeelden die ik uiteindelijk van die eerste machine schoot, verschillen die niet zo veel van die ik later schoot onder veel betere omstandigheden. Maar dat verhaal van het wachten hangt er aan. Ook de eerste Britse Concorde wachtte ik ooit op. Onder soortgelijke omstandigheden, maar toen de kist er eenmaal was, bleek het toch wel een waar evenement. En Concordes zag je daarna eigenlijk nooit meer. Voor spotters is dit soort gebeurtenissen erg belangrijk. Zij willen alles opschrijven en fotograferen en morgen zullen we ongetwijfeld op YouTube en andere relevante media de geschoten plaatjes mogen bekijken. De vraag of ik tussen die massa zal staan is gerechtvaardigd. Het antwoord is simpel; nee! Ik heb een (al eerder verschoven) afspraak en kan dus niet. Maar de kans dat ik alsnog richting Schiphol was gereden is klein. Op een bepaalde leeftijd ga je toch iets relativeren. En met 15.000 dias over het onderwerp gevleugelde vrienden en een soortgelijk fotoarchief moet je constateren dat het ook een keer ophoudt. Maar zo zou ik als ik 18, 28, of 38 was geweest nooit hebben kunnen denken. Toen was de aankomst van dit soort vliegtuigen nog een echte kick, nu is het een interessant nieuwsfeit. Ook en zelfs voor mij! Overigens komt die Airbus A380 op de nationale luchthaven testen of het banenstelsel en de diverse pieren geschikt zijn om dit soort mastodonten op te vangen. Is het antwoord positief zullen er vast nog meer A380s op Schiphol te zien zijn. Krijg ik later vast nog wel eens de kans om zon grote kist op de digitale plaat vast te leggen
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leo.
Ik ben een man en woon in Amsterdam (NL) en mijn beroep is Zelfsstandig en onafhankelijk communicatie-adviseur.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Luchtvaart, auto's, reizen, fotografie, lezen, verzamelen, modelbouw, huisdieren.
Dit blog vult mijn meningblog aan dat ik al een jaar of wat neerzet in Wordpress. Hier vindt u vooral meningen over rest
