"dolce far niente" in de praktijk Mijn eigen versie van "leven als god in Frankrijk"
24-01-2010
ademen
"Ti vedo spento"... In het Nederlands prachtig vertaald als 'ik zie je uitgeblust'. Een klein zinnetje dat ik toch al een paar keer hem mogen horen. Want hoe leuk dit werk ook is, het lichaam wil soms niet altijd mee met de geest. En "spento" zo voel ik mij nu toch wel even. 3 dagen van meer dan 14 uur achter de rug, waar ik bijna letterlijk de tijd niet meer vond om te ademen, om even op adem te komen.
Ik ben volop bezig om 'mijn project' op te starten; mijn eigen huis met (voorlopig) 4 probleemkinderen. En ik en Ana, mijn Portugese collega, hebben het al meteen 'aan onze rekker'. Maandagmiddag sociale inspectie en dus moet alles picco bello in orde zijn en terzelfdertijd zijn we volop bezig met het vertrouwen te winnen van onze kinderen.
En dat vertrouwen winnen, lukt voorlopig aardig. Op dit moment hebben we reeds 2 kindjes, een broertje van 3 en een zusje van 5. Het broertje heeft me al een paar keer met 'papa' aangesproken, dus dat zit wel goed. Het zusje haat af en toe wel eens iedereen op deze planeet en dus inclusief ik. Morgen verhuist dan ook een oudere jongen van 12 met wie ik vandaag naar Avatar ben gaan kijken en ook dat zit wel goed volgens mij. Een eerder stille jongen, maar ik heb wel het gevoel dat hij zich op zijn gemak bij mij voelt. Woensdag komt er dan een gloednieuwe jongen van buiten il Villaggio ons 'gezinnetje' vergezellen. Eentje van wie we de naam nog niet kennen, maar wel al de voorgeschiedenis: autoritaire vader en véél geweld. Resultaat: een teruggetrokken jongen, rustig, kalm, die vaak enkel met het geschreven woord communiceert. We zien wel... of we lezen het wel.
Het wordt een zware periode dat staat vast. Het sociaal leven wordt even opzij geschoven. Het liefdesleven daar spreken we niet meer over. Ik hoop alleen dat ik toch nog voldoende tijd zal hebben om te kunnen ademen; dat beetje tijd voor mijzelf die ik zo graag opvul met een eindje te gaan lopen om mijzelf te zuiveren en weer op te laden, elke dag de tijd te nemen om de toestand van de wereld door te nemen met krant in de hand en oog op het internet, met een half uurtje studeren mijn Italiaans en Duits onderhouden, mijn boek niet te lang onaangetast op m'n nachtkastje te laten liggen... Ook hier: we zien wel, want vanaf nu komen de kinderen op de eerste plaats...
Ik ben Kenny De Baerdemaecker
Ik ben een man en woon in Vicenza (Italië) en mijn beroep is vrijwillger bij SOS Kinderdorpen in Vicenza (regio Veneto, Italia).
Ik ben geboren op 11/11/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: politics / economics / news / history / languages / sport (running and swimming) / travelling.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
