"dolce far niente" in de praktijk Mijn eigen versie van "leven als god in Frankrijk"
18-09-2009
eerste werkweek
Eerste werkweek achter de rug. De energie ontbreekt me voorlopig volledig om nog m'n sportschoenen aan te trekken. Forse questa week end. Dit weekend wel eens met het fototoestel op stap in deze stad van Palladio. Morgenochtend 'prova di guida' met een 'furgone'; de bestelwagen waarmee de kinderen hier worden vervoerd. En daarna dus 't stad in. Een van de rijkste steden van Italië. Maar we hebben eergisterenavond 'nel bar' toch slechts 0,80 euro betaald voor onze wijn. 3 euro voor een Heineken ga ik niet betalen, dus het wordt hier een jaarte overleven op de Italiaans wijn. Maar als er iemand mij een bezoek wil brengen, dan graag naast de vereiste reep Côte d'Or ook ne Jupiler aub!
Straks met de collega's naar gratis concertjes in het stadspark...
Ik heb tijdens mijn middelbaar veel medestudenten zien vloeken tijdens de lessen van wiskunde. Try doing it in another language! één van m'n taken hier is de kinderen helpen met hun huiswerk en omdat ik dus in een ver verleden nog 8 uur wiskunde heb gedaan mocht ik even gauw helpen bij het huiswerk geometrie van een 14 jarige. Nu weet ik meteen dat ik nog net weet hoe je de oppervlakte van een vierkant en een rechthoek berekent, maar een trapezium... nessuna idea! Maar moeilijk gaat ook en na ongeveer een uur hebben we samen toch één oefening kunnen afwerken.
Volgende huiswerk: de tafels van vermenigvuldiging in het Engels. Huiswerk voor een meisje van 9 jaar, die huiswerk maken zowat het ergst vindt dat haar kan overkomen en dus geen 2 seconden kan stilzitten en na elk getal 3 keer moet herhalen dat ze geen zin meer heeft. En elke keer opnieuw duidelijk laat blijken dat ze het volgende antwoord niet weet door simpelweg 'Bo' te zeggen. Enfin, weer een uur verder voor mij. Veel complimentjes gehad vandaag dus ik kan wel met een gerust gemoed m'n bed opzoeken.
Het is hier eindelijk gestopt met regenen. Onafgebroken geregend tussen 5 uur vanochtend en 5 uur vanmiddag. Maar de vermoeidheid is beetje te groot om eens een stapje in de wereld te zetten. En m'n loopschoen blikken ook nog steeds. Forse domani! Vedremo!
Okay, eerste volledige 'werkdag' in Vicenza zit er net op. è sono veramente stanco morto; doodop dus. Maar even terug naar maandagochtend. De reis hiernaartoe verliep heel vlot. Om half twaalf kwam ik zoals voorzien in het - supermoderne - station van Vicenza. M'n contactpersoon was in geen velden te bespeuren en ik had ook geen enkel idee hoe die eruit zou zien. Maar ik had gelukkig wel z'n gsmnummer. Een half uurtje later kwam een andere vrijwilliger die sinds paar maand in Vicenza vertoeft me oppikken in een auto die in België nooit door de keuring zou geraken, maar waar ik binnenkort wel achter het stuur mag kruipen samen met wat kinderen achterin. De rest van de dag kennisgemaakt met enerzijds de 12 andere vrijwilligers (9 Duitsers, 1 Turkse, 1 Estse en 1 Pool) én meteen paar uur doorgebracht in Casa Giovani (jongeren van 16 tem 18); het gemeenschaphuis waar ik in het begin m'n diensten zal aanbieden. Vanaf 1 oktober wordt er immers een anders 'huis' geopend, Casa Adolescenti (jongeren van 14 tot 16), en daar ga ik dan naartoe voor de rest van m'n jaar hier. Kennis gemaakt met de 7 jongeren die daar wonen en dat verliep allemaal verbazingwekkend vlot. Veel gepraat over mijzelf, over hen, over koetjes en kalfjes, over België. Iedereen is er hier van overtuigd dat iedereen Frans spreekt in dat land waar volgens velen Brugge het enige is wat er te zien is. Ze waren dan ook nog niet in Gent, la più bella città del mondo, geweest.
's avonds dan met alle vrijwilligers samen eten gekookt. De conversatie met hen is nog wat moeilijk, want iedereen spreekt hier dus hoofdzakelijk Duits; een taal waar ik niet verder geraak dan 'whan komt das bus?' en 'wir habben das night gewust' (tot zover ook m'n verkrachting van de Duitste spelling). De eerste zin heb ik nog verteld; de tweede heb ik wijselijk voor mij gehouden. Maar het ziet er naar uit dat ik wellicht ook nog een klein mondje Duits naar huis meeneem; zeker omdat ik met 2 Duitse meisje en één Poolse jongen samenwoon die onderling ook Duits spreken. Een groot appartement met 3 slaapkamers met moderne keuken.
Vandaag dan om 9 uur terug naar Casa Giovana gegaan; waar ik bijna heel de dag zonder de verantwoordelijke heb doorgebracht en dat verliep redelijk vlot. Hoofdbezigheid na school (rond 12u30) is hier gedubde Amerikaanse series bekijken. Ik heb voorlopig zelf nog niet zoveel gedaan: enkel wat me met het huishouden wat beziggehouden, in de keuken wat geholpen en mij een paar noten op de gitaar laten aanleren door een 17 jarig meisje, die tot 2 keer toe gezegd heeft dat ze het jammer vind dat ik niet de rest van het jaar ook bij hen zal doorbrengen. Ze heeft ook wel gezegd dat ik er 32 uitzag, maar ik ga de laatste opmerking eventjes mooi negeren. Ik zal het wel niet goed verstaan hebben Maar ik ben wel blij dat ik wel al wat Italiaans kan. Zelfs met m'n basis Italiaans is het hier soms 3 keer vragen: come, no ho capito? Ik heb hier ook nog geen enkel Italiaan, nog bij de kinderen, nog bij het personeel hier, tegengekomen die meer dan 2 woorden Engels kan.
Ah ja, en tot slot.... M'n idee om snel nog een kleurtje op te doen om wat meer Italiaans te lijken. Forget it! Toen het vliegtuig landde zag ik nog een paar stralen zon over de Venetiaanse wateren, maar toen ik stond te wachten op m'n trein viel de regen hier met bakken uit de lucht. Ook vandaag was het ongeveer hetzelfde weer: 15 graden en regen. Hopen op wat beterschap volgende week.
Ik ben Kenny De Baerdemaecker
Ik ben een man en woon in Vicenza (Italië) en mijn beroep is vrijwillger bij SOS Kinderdorpen in Vicenza (regio Veneto, Italia).
Ik ben geboren op 11/11/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: politics / economics / news / history / languages / sport (running and swimming) / travelling.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Dit weekend wel eens met het fototoestel op stap in deze stad van Palladio. Morgenochtend 'prova di guida' met een 'furgone'; de bestelwagen waarmee de kinderen hier worden vervoerd. En daarna dus 't stad in. Een van de rijkste steden van Italië. Maar we hebben eergisterenavond 'nel bar' toch slechts 0,80 euro betaald voor onze wijn. 3 euro voor een Heineken ga ik niet betalen, dus het wordt hier een jaarte overleven op de Italiaans wijn. Maar als er iemand mij een bezoek wil brengen, dan graag naast de vereiste reep Côte d'Or ook ne Jupiler aub!
