"dolce far niente" in de praktijk Mijn eigen versie van "leven als god in Frankrijk"
11-10-2009
Kenny arrabbiato
8u10 op een zondagochtend in Italië en ik zit al een uur van de ene nieuwssite naar de andere te surfen. M'n interesse voor actualiteit heb ik gelukkig niet in België achtergelaten. En het is één van de manieren om op een aangename manier wat aan m'n kennis van het Italiaans te werken.
Maar 8u10 dus. Ik deel hier samen een kamer met een Poolse collega en die is deze ochtend rond half zeven richting Bologna vertrokken en dus was het voor mij ook uit met de slaappret rond dat uur. Los daarvan blijf ik zelfs in Italië een slechte slaper. 9 uur is m'n maximum tot nu toe, maar de andere dagen open ik m'n ogen standaard ergens tussen 7 en 8 uur. Zelfs als ik de dag voordien 'le ore piccole' heb opgezocht.
En die slaap had ik eigenlijk wel een beetje nodig. De voorbije week was best wel zwaar, en dan vooral m'n laatste werkdag. Tussen 3 en 5 moeten de kinderen immers hun 'compiti' (huiswerk) doen en het is altijd een helse karwei om hen zover te krijgen; en vooral de jongens dan. Tieners hé. Ook donderdag dus. Ik had eerst een half uurtje voetbal gespeeld met Giordano en toen moesten we dus samen z'n huiswerk maken, maar dan wou hij plots m'n hulp niet. Met het antwoord 'così' als reden; zomaar dus. Uiteindelijk toch gezien dat hij fouten aan het maken was en ik als barmhartige ziel toch maar opnieuw m'n hulp aangeboden, maar ik botste opnieuw op een muur. Vervolgens bekeek hij doodleuk de rest van z'n oefeningen et voilà: "Die oefeningen snap ik niet, dus heb ik gedaan." (maar dan in het Italiaans uiteraard) Met héél Antwerpen, maar dus niet met mij. En dus heb ik mij voor de eerste keer lichtjes kwaad gemaakt. In het Italiaans. M'n eerste woordenwisseling in het Italiaans. Er zullen er wellicht nog volgen dacht ik toen, maar ik wist niet dat die er dezelfde dag nog zat aan te komen. Want dan was er nog Allan die z'n huiswerk algebra moest maken en die had duidelijk geen zin. Dus zijn we een uur bezig geweest om één oefening te maken, waar hij dus heel de tijd met opzet fouten heeft zitten maken, zelfs bij het overschrijven. Wat resulteerde in een zondvloed van 'parolace' (scheldwoorden) en een Kenny 'di nuovo arrabbbiato' (opnieuw boos dus). Met bloed, zweet en tranen dus. Figuurlijk uiteraard.... Voorlopig toch
En toch heb ik met een goed gevoel m'n week afgesloten. Ik was ergens wel trots op mezelf dat ik aardig m'n mannetje kon staan tegenover Alan en Giordano in m'n nieuwe taal. Wat zeker niet zo evident is voor mij, want ik ben eigenlijk wel iemand die met iedereen bevriend wil zijn, en in dat wereldbeeld past het niet echt dat je kwaad bent of wordt op iemand. Dat wereldbeeld is met het ouder worden uiteraard wel wat gewijzigd en wellicht zal dat nog meer het geval zijn de komende maanden.
Op naar een nieuwe werkweek. En ja, die begint dus voor mij wel degelijk op zondagochtend.
Als Berlusconi hier met escortdames mag spelen, dan mogen wij ook af en toe eens onnozel doen, niet? Foto's van het verjaardagsfeestje van Sille, m'n collega uit Estland. En foto's van tja,... hoe omschrijf je zoiets?
Ik ben Kenny De Baerdemaecker
Ik ben een man en woon in Vicenza (Italië) en mijn beroep is vrijwillger bij SOS Kinderdorpen in Vicenza (regio Veneto, Italia).
Ik ben geboren op 11/11/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: politics / economics / news / history / languages / sport (running and swimming) / travelling.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
