"dolce far niente" in de praktijk Mijn eigen versie van "leven als god in Frankrijk"
08-02-2011
In love with Rome
While I was studying Portuguese, I happened upon a site called www.inlovewithlisbon.com "One womans love affair with the beautiful city", as she writes it so poetic/romantic on her homepage. Just change Rome with Lisbon and you know what everybody is telling me here in the Italian capital. "How can you not love this city?" After 3 weeks in Rome I actually can't answer that question. I should continue in the language of Shakespeare, Harry Potter and Tony Blair. At least my European friends would understand what I'm writing here. But then again my grandparents would like to understand and I don't think that my parents are very keen on translating this whole text. So here we go again in my mother tongue: Nederlands.
Excuseer, Engels? Omdat ik het voortaan in 2 talen doe. Zo'n 30 uur per week probeer ik aan 2 kinderen van 9 jaar de taal van Beckett, Tatcher en prince Charles aan te leren. In ruil daarvoor krijg ik van de familie een slaapplaats in Rome en een dagelijkse maaltijd voorgeschoteld. Sergio en Riccardo, een tweeling (twee-eiig, godzijdank), kunnen al een aardig mondje Engels, maar de "ik vertaal letterlijk uit het Italiaans"-fout moet er nog uit gehaald worden. Well, that's my job! Makkelijker dan m'n ervaring als opvoeder in Vicenza, maar zeker niet makkelijk. Het blijven uiteraard Italiaanse kinderen, die - zoals algemeen geweten - stilte, rust, vrede en kalmte NIET in hun woordenboek hebben staan. Een aspirine heb ik nog niet nodig, maar m'n stembanden heb ik al schorgeschreeuw. Het heeft gelukkig geen effect op de band die ik al met hem heb. Dag drie en ik kreeg al een "I love you" voorgeschoteld van Sergio; die ondertussen overgeschakeld is naar "I love you to much".
Geboren in het - en hier duld ik geen tegenspraak - magische jaar 1983 en dus gaat staat de teller vanaf 11 november op a-c-h-t-e-n-t-w-i-n-t-i-g. 28 in België klinkt als: huisje, tuintje, kindje, carrière (volgorde vrij te kiezen). Zoals familie en vrienden ondertussen weten: that's not me! Het klinkt misschien wat raar iemand van (voorlopig nog 27) die alles weer even opzijschuift voor een nieuw avontuur. Niet in het land van pasta, pizza en Berlusconi. Dit is het land waar veel studenten pas tussen hun 28 en 32 de universiteitsdeur achter zich dichtslaan en waar een bachelor- of masterdiploma weinig garantie op werk biedt.
Mijn uitleg/excuus? Op een verjaardagskaartje voor m'n 24ste verjaardag stond geschreven: probeer zoveel mogelijk je dromen te realiseren. Wonen, leven, werken, genieten van het leven in R.O.M.A was mijn droom. So, I'm living my dream. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen?
So, that's me! Mijn ouders hebber er mee leren leven, mijn grootvader langs moederszijde, stelt zich welicht opnieuw de vraag: "En wanneer gaat die kleinzoon van mij nu eens iets met zijn diploma's doen?". Maar ik ga ervan uit dat hij het liefst zou hebben dat ik iets doe dat ik graag doe en dat ik gelukkig ben. Bij deze, bompa: ik ben iets aan het doen dat ik graag doe en ik ben gelukkig.
En Rome? Wel, dames en heren, dit zou wel eens "mijn stad" kunnen zijn. Deze stad kan voor mij tippen aan mijn eerste liefde: Gent. De dagdagelijkse chaos (die ik ondertussen heb weten te appreciëren als deel van de Italiaanse cultuur), het tijdverspillend verplaatsen (die ik nuttig probeer op te vullen met m'n e-book) en hou je vast al je de metro wil nemen, dan besef je pas hoe vuil deze stad wel is. Una passeggiato nella Metropolitato en je waant je in de hoofdstad van Kazachstan en niet in die van één van de 7 rijkste naties van de wereld. Maar deze stad heeft natuurlijk ook heel veel te bieden. Just go wandering around in this city and for sure you'll happen upon something new. Ik heb altijd gedacht dat Gent mijn eerste en enige liefde zou blijven, maar misschien kan je in je leven wel op 2 grote liefdes botsen (als het over steden gaat dan toch).
En de Romeinen? Wel die zijn alvast een stuk opener, warmer, vriendelijker en sympathieker dan hun noordelijke landgenoten. Dus dat komt wel goed met die nieuwe vriendenkring. Al mis ik m'n Belgische vrienden en vrienden uit Vicenza natuurlijk wel. Maar ik heb al een aantal van hen in de in de komende maanden mij komen bezoeken. Ik zal ze met open armen, een gratis cappuccino en een Nederlandstalige/Engelstalige/Italiaanse rondleiding ontvangen.
Ondertussen ga ik verder met wat ik de voorbije weken heb gedaan: alla scoperta di Roma... Op ontdekkingstocht in Rome... Godersi la vita a Roma... Genieten van het leven in Rome.
Leven als een God in Frankrijk dus? Veranderen dat spreekwoord! Leven als Kenny in Rome.
Ik ben Kenny De Baerdemaecker
Ik ben een man en woon in Vicenza (Italië) en mijn beroep is vrijwillger bij SOS Kinderdorpen in Vicenza (regio Veneto, Italia).
Ik ben geboren op 11/11/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: politics / economics / news / history / languages / sport (running and swimming) / travelling.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
