"dolce far niente" in de praktijk Mijn eigen versie van "leven als god in Frankrijk"
30-12-2009
Vriendschap
"Sto per piangere" zegt men zo mooi in het Italiaans. Ik stond op het punt om te wenen, klinkt dat dan in het Italiaans. De oververmoeid zal daar bij wel een rol gespeeld hebben. Maar toch... toen ik op weg was naar het werk en de voorbije dagen in mijn hoofd in samengevatte vorm liet afspelen, had ik het moeilijk. Moeilijk omdat ik de voorbije dagen vrienden op bezoek had en ik besefte hoeveel ik mijn vrienden hier mis. Toen ik nog 5 keer omkeek naar Michiel en Bennie op de luchthaven, besefte ik dat ik daarmee samen met hen ook weer voor een tijdje afscheid nam van vriendschap, van onnozel doen in je eigen taal, van grapjes maken in je eigen taal, van bepaalde dingen te delen met mensen, over bepaalde onderwerpen te praten. Het zal wel ook de periode van het jaar zijn; een periode die je liefst van al doorbrengt met mensen waarom je geeft, met vrienden en familie.
Vandaar dat ik ook zo genoten heb van kerstavond, omdat ik dat kon doorbrengen met 2 mensen waar ik om geef. En oudjaar breng ik door met mijn "nieuwe familie" zoals één van mijn kinderen het zo mooi verwoorde. Morgenvroeg vertrekken we voor 3 dagen naar Treviso om daar een oud jaar af te sluiten; een jaar met de gebruikelijke ups and downs, maar vooral een jaar waarin ik opnieuw heb ontdekt hoe het voelt om gelukkig te zijn. En dat gelukkig zijn heb ik voor een groot deel aan vriendschap en de kinderen om mij heen te danken. 2 dingen om te koesteren; ook in dat nieuwe jaar.
Hoe goed 2009 ook misschien was voor elk van jullie, toch hoop ik dat 2010 alleen maar beter kan worden.
Ik ben Kenny De Baerdemaecker
Ik ben een man en woon in Vicenza (Italië) en mijn beroep is vrijwillger bij SOS Kinderdorpen in Vicenza (regio Veneto, Italia).
Ik ben geboren op 11/11/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: politics / economics / news / history / languages / sport (running and swimming) / travelling.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Sto per piangere" zegt men zo mooi in het Italiaans. Ik stond op het punt om te wenen, klinkt dat dan in het Italiaans. De oververmoeid zal daar bij wel een rol gespeeld hebben. Maar toch... toen ik op weg was naar het werk en de voorbije dagen in mijn hoofd in samengevatte vorm liet afspelen, had ik het moeilijk. Moeilijk omdat ik de voorbije dagen vrienden op bezoek had en ik besefte hoeveel ik mijn vrienden hier mis. Toen ik nog 5 keer omkeek naar Michiel en Bennie op de luchthaven, besefte ik dat ik daarmee samen met hen ook weer voor een tijdje afscheid nam van vriendschap, van onnozel doen in je eigen taal, van grapjes maken in je eigen taal, van bepaalde dingen te delen met mensen, over bepaalde onderwerpen te praten. Het zal wel ook de periode van het jaar zijn; een periode die je liefst van al doorbrengt met mensen waarom je geeft, met vrienden en familie. 
