"dolce far niente" in de praktijk Mijn eigen versie van "leven als god in Frankrijk"
03-10-2009
La politica italiana
Politiek in Italië. Meer entertainment dan besturen. Het moddergooien van links naar rechts zit hier sterk ingebakken in de politieke cultuur. Met 'Papì' (zo noemen z'n aanhangers hem hier) Berlusconi als kampioen. Uitspraken zoals "de oppositie is de grootste supporter van de economische crisis" en "de linkerzijde in dit land is anti-Italiaans" zijn schering en inslag.
De grootste protagonist van dat entertainment is uiteraard 'Il Cavaliere' (een ander koosnaampje voor Papì). In de linkse pers ligt Berlusconi (73 jaar sinds deze week) al enige tijd zwaar onder vuur vanwege een aantal seks- en drugsfeestjes in z'n buitenverblijf in de buurt van Rome. Berlusconi & Co zouden daar prostituees hebben ontvangen en cocaïne hebben gebruikt. Een van de escortdames beweert dat ze 2000 euro heeft gekregen om seks te hebben met Berlusconi. De dames en de geestverruimende middelen werden 'aangeboden' door een goeie vriend van Berlusconi, de zakenman Tarantini, die volgens het Italiaans gerecht een spilfiguur is in de Siciliaans maffia. De escort die een nacht met de premier zou hebben doorgebracht heeft trouwens deze week haar verhaal gedaan in 'Annozero', een politiek praatprogramma op Rai Due. De rechterzijde heeft zware druk uitgeoefend op de Rai, maar wonder boven wonder is het programma toch op antenne kunnen gaan en heeft een recordaantal van 7 miljoen kijkers gehaald. Een escortdame in een politiek praatprogramma? Politiek = entertainment!
En om het verhaal helemaal compleet te maken, vroeg Berlusconi's vrouw eerder dit jaar de echtscheiding aan, omdat hij een 'ongepaste' relatie zou hebben met een 18-jarig model. Waar blijft de maîtresse van Van Rompuy? Waar is die hete stoot van Leterme?
Misschien nog even aan toevoegen dat ik deze week werd verrast door de volgende uitspraak van Silvio: "Wij hebben moraliteit in de Italiaanse politiek gebracht". U leest het goed. Hoe gaat dat spreekwoord ook alweer? Zelfkennis is het begin van ... ? Of bestaat daar geen Italiaanse variant van?
En de oppositie? Die slaagt er niet in de bal in het open doel te krijgen. Verdeeldheid overheerst.
Berlusconi krijgt alles uitgelegd aan de "Giacomo con il casco" en dus zit deze regering wellicht de rit volledig uit. En ik zal zeker niet van m'n stoel vallen als Berlusconi bij de volgende verkiezingen terug als overwinnaar uit de bus valt.
Politiek saai? Niet in dit land. Het lijkt wel een slecht geregiseerde film.
Met vallen en opstaan gaat het hier ondertussen. Een goeie dag lijkt telkens afgewisseld te worden door een mindere dag. Is het in België soms anders als je aan iets nieuws begint? Op z'n minst kan ik hier begin oktober nog steeds in short, shirt en met zonnebril op om half acht om m'n krant gaan
Vorige zondag is hier een nieuw 'casa' geopend: "casa adolescenti". De kinderen die hier de komende maanden en jaren zullen wonen, leven, eten en slapen, komen uit andere bestaande gemeenschapshuizen. Om de overgang naar een nieuwe huis/thuis niet te bruusk te laten verlopen, zijn we vorig weekend met z'n allen naar Casa Alpina 'in montagna' getrokken. Met z'n allen dat zijn dan de 2 operatore Francesca en Chiara en ik en Desiree, m'n Italiaans-Duitse collega-vrijwilligster.
Het resultaat van het weekend was een Kenny met hoofdpijn. Onze kinderen komen allemaal van andere huizen waar ze samenleefden met kinderen van verschillende leeftijden en ze zowat de oudste van het huis waren. Nu komen deze jongeren (allen tussen 14 en 16 jaar) samen in één huis. Een bende onhandelbare tieners bij elkaar dus Garantie op het veelvuldig gebruik van de uitspraak 'che casino, che confusione' door de eigenaar van deze blog. En inderdaad tijdens het weekendje in de bergen was het inderdaad al zover. Roepen, tieren, schreeuwen, klagen en zagen. Zoals alle tieners zeker? Het is al even geleden dat ik er zelf nog één was, maar ik meen mij te herinneren dat ik zelf niet zo erg was. Mijn moeder leest deze blog ook dus ze mag me gerust tegenspreken. (Haar kennende zal ze dat ook doen in haar volgende mail die richting Italië vertrekt.)
En toch.... moeilijk als ze soms zijn deze jongeren, zijn ze vaak heel hartelijk en affectief tegenover mij en ook heel geïnteresseerd naar mijn achtergrond. Ik meen mij te herinneren dat ikzelf NIET zo was als tiener.
Grootste probleem tot nu toe is vooral taalkundig. Ik heb gemerkt dat het niet altijd evident is om bij kinderen van die leeftijd een vorm van gezag te hebben als je de taal niet voldoende beheerst. Een normale conversatie voeren is op zich geen probleem, maar als er geschreeuwd en geklaagd wordt, moet ik mij in m'n hoofd te veel bezighouden met begrijpen wat er gezegd wordt en gepast reageren is dan vaak zo goed als onmogelijk. Maar elke dag leer ik bij en ik ben er van overtuigd dat ik ben de korste keren die tieners gepast van antwoord zal kunnen dienen .
Conclusie voor mij tot nu toe: het zal wellicht een moeilijk jaar worden, zeker in het begin. Ik heb het gevoel dat ik hier veel te leren heb. Dat ik veel KAN leren en dat ik veel ZAL leren. En ik ben al een paar keer op mijzelf gebotst. Confronterend, maar leerrijk. Positief niet?
Ik ben Kenny De Baerdemaecker
Ik ben een man en woon in Vicenza (Italië) en mijn beroep is vrijwillger bij SOS Kinderdorpen in Vicenza (regio Veneto, Italia).
Ik ben geboren op 11/11/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: politics / economics / news / history / languages / sport (running and swimming) / travelling.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
