Rachel’s Vineyard is een veilige plek om je leven te vernieuwen en opnieuw op te bouwen na het trauma van abortus. De genezingsweekenden bieden een ondersteunende, vertrouwelijke en niet-veroordelende omgeving waar vrouwen en mannen de pijnlijke post-abortieve emoties kunnen verwerken.

Rachel’s Vineyard kan helpen om Gods liefde en barmhartigheid op een diep niveau te ervaren. Het is een plaats waar mannen en vrouwen, vaak voor de eerste keer, hun diepste gevoelens over abortus kunnen uiten en delen.

Rachel’s Vineyard is een plaats van verzoening. Deelnemers die een diepe boosheid ten opzichte van zichzelf of anderen hebben gevoeld, ervaren er vergeving. Vrede wordt er gevonden. Levens worden hersteld. Hoop en betekenis voor de toekomst worden er ontdekt.

Een Rachel’s Vineyard Weekend is een kans om even weg te zijn van de dagelijkse beslommeringen van werk en familie om te kunnen focussen op deze pijnlijke tijd in je leven met behulp van een ondersteunend en niet-veroordelend verwerkingsproces.

Deze tijd weg geeft je de gelegenheid om het diepe rouwproces aan te gaan en alle manieren waarop abortus je heeft geraakt aan te wijzen. Rachel’s Vineyard bevat een aantal krachtige oefeningen die je in staat stellen je verdriet en pijn uit te spreken. De oefeningen helpen een verbinding tot stand te brengen tussen de deelnemers, en tot de liefde van God.

De oefeningen in dit weekend helpen deelnemers vergeving te aanvaarden voor zichzelf en naar anderen toe. Er is ook de gelegenheid de band met de kinderen die geaborteerd zijn te herstellen, en hen te herdenken.

Het is een weekend van hard werken, maar voor degenen die bereid zijn de reis door hun verdriet te maken, zal er genezing zijn. Zij zullen betekenis kunnen vinden in wat er is gebeurd en zullen God toestaan die ervaring te veranderen in iets dat hoop, vrijheid en vrede schenkt.

Rachel’s Vineyard wordt gegeven door mensen die intuïtief aanvoelen dat het leven kostbaar is. Wij erkennen het verlies van dit onvervangbare leven en het verdriet dat veroorzaakt wordt door het verlies van iemand die zo intiem met ons verbonden was.

Rachel’s Vineyard is bedoeld om diegenen te helpen die hun weg proberen te vinden in de heel normale manifestatie van verdriet. Rouwen en verdriet hebben zijn zeer belangrijke fases waar we doorheen moeten om door te kunnen gaan met ons leven. Wanneer dit proces voltrokken is, is er een nieuw begin.

Rachel’s Vineyard Nederland

Genezing van pijn vanwege een abortus: R.k. hulpverlening voor verwerking van abortus voor vrouwen en mannen gedurende een weekend.

DE GESCHIEDENIS VAN HET ONTSTAAN VAN HET WONDER VAN DE AFBEELDING VAN DE H. MAAGD IN GUADALUPE

De tot de eerste bekeerde en gedoopte Mexicaanse christenen behorende 57-jarige Azteekse indiaan Juan Diego (1474 - 1548), die op zaterdag 9 december 1531 op zijn voettocht naar de missiepost om het feest van de Onbevlekte Ontvangenis te vieren een zachte vrouwenstem hoorde die hem op de meest lieflijke wijze riep: “Juanito” (het koosnaampje voor Juan). Een mooie dame stond daar en maakte zich bekend als Maria, de Onbevlekte en de Moeder van de ware God door wie alles tot leven komt, de Schepper van alle dingen, die Heer van hemel en aarde is.

Zij wenste dat op deze plek, de Tepeyac, een Godshuis gebouwd zou worden waar zij als moeder van alle mensen haar liefde en hulp kon geven. Zij vroeg Juan Diego naar de bisschop te gaan in Mexico-Stad om haar wens kenbaar te maken.

De indiaan gehoorzaamde en bezocht diverse malen bisschop Zumarraga die aanvankelijk twijfelde en om een teken vroeg.

De hemel gaf gehoor: Juan Diego’s oom, Juan Bernardino, werd doodziek en hij moest een priester halen voor de laatste sacramenten. Onderweg verscheen Maria hem bij de Tepeyac en vroeg de heuvel op te gaan naar de plek waar zij hem de eerste keer ontmoette. Op die bevroren stenen grond plukte hij vele bloeiende rozen die Maria zorgvuldig in zijn tilma (schoudermantel) schikte. Hij mocht deze pas in de aanwezigheid van de bisschop openen.

En aldus gebeurde. Hij vouwde de tilma voor de verbijsterende bisschop en de aanwezigen open en terwijl de rozen op de grond vielen werd de afbeelding van Onze Lieve Vrouw zichtbaar op de tilma.

Tezelfdertijd verscheen Maria aan de stervende oom Juan Bernardino die direct wonderbaarlijk genas. De heilige maagd zei hem dat zij zijn neef had opgehouden om hem met haar afbeelding op zijn tilma naar de bisschop te zenden.

Zij wenste te worden aangeroepen onder de naam: ‘Onze Lieve Vrouwe van Guadalupe, altijd Maagd”.

De dag daarop begon men direct met het bouwen van het Godshuis op de aangewezen plek.

Op 26 december 1531 werd de kapel ingewijd en het beheer ervan toevertrouwd aan Juan Diego, waar hij nog 17 jaar in een kleine kluis leefde.

Op 30 mei 1548 overleed de ziener en werd bijgezet in de kapel.

Op 31 juli 2002 is Juan Diego door Paus Johannes Paulus II heilig verklaard.

WETENSCHAPPELIJKE ONDERZOEKINGEN OVER DE TILMA VANAF 1929 TOT HEDEN

In 1929 ontdekte de beroepsfotograaf Alfons Gonzales op een vergroting iets in het rechteroog van Maria wat er uitzag als een menselijk gezicht. In de loop van de volgende decennia werden door digitale technieken nog 7 figuren in het oog van Maria ontdekt en tenslotte stelde men vast dat in het oog van de moeder Gods zich een authentiek, perfect beeld weerspiegelt van het gebeuren dat plaatsvond toen Juan Diego de tilma voor het oog van de bisschop opende.

In 1936 onderzocht professor Richard Kuhn een rode en gele vezel van de afbeelding; op en in de vezel trof men geen spoor van kleurstof aan.

In 1946 bleek voor het eerst uit microscopisch onderzoek dat er geen penseelstreken op de afbeelding te vinden waren, d.w.z. het is geen schilderij.

In 1963 verklaarde de directie van de firma Kodak dat het eerder het karakter van een foto had.

In 1979 concludeerden prof. Callahan en prof. Smith na vele infrarood foto-opnamen van de tilma gemaakt te hebben dat de helderheid van de kleuren en de wijze van verven onverklaarbaar zijn.

Bijzonder is dat het grove materiaal van de tilma, gemaakt uit vezels van cactusbladeren, lichtbreking veroorzaakt en daarmee een schijnbare kleurverandering geeft bij waarneming vanuit verschillende gezichtspunten.

Wetenschappelijke onderzoekingen bevestigen: het gezicht, het kleed en de mantel zijn niet door mensenhanden geschilderd.

De Maagd van Guadalupe heeft zeven typische zwarte linten over haar schoot; de Azteken wisten meteen de betekenis: deze vrouw is in verwachting.

In 1995 deed professor pater Mario Rogas een hartslagonderzoek: op de afbeelding waren in de buurt van de schoot hartslagen te horen en bij de video-opnamen van regisseur John Bird werden bovendien op dezelfde plek bewegingen zichtbaar zoals bij een vrouw in het laatste stadium van zwangerschap.

De gynaecoloog dr. Carlos Fernandez del Castillo concludeerde: de vrouw op de afbeelding verwacht een kind dat met het hoofdje in de linkerpositie in haar schoot ligt in de laatste fase van de zwangerschap.

De afbeelding geniet duidelijke bescherming van de hemel. Op 14 november 1921, gedurende de hoogmis van 10u30, explodeerde een tijdbom die in een vaas met bloemen onder de beeltenis verstopt was. De ontploffing rukte marmer en metselwerk aan stukken en versplinterde de prachtige glasramen van de basiliek. Hoewel de explosie zeer krachtig was en zelfs een zwaar ijzeren kruis verboog, bleef de beeltenis ongedeerd. Zelfs het dunne glas waarachter de beeltenis van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe bewaard werd, was niet gebarsten.

HET WONDER IN DE BASILIEK VAN ONZE LIEVE VROUWE VAN GUADALUPE OP 24 APRIL 2007

Op 24 april 2007 vond een nieuw wonder plaats in deze basiliek nadat diezelfde dag de gemeenteraad van Mexico-Stad besloten had: de abortus die tot dan toe verboden was, nu wettelijk toe te staan (tot 12 zwangerschapsweken).

Pater Luis Matos gaf het zo weer: “Op het einde van de H. Mis, die voor de geaborteerde kinderen werd gevierd, vroegen de gelovigen zich af, wat de H. Maagd van Guadalupe van hen verwachtte.

Terwijl vele gelovigen foto’s van de beeltenis maakten aan wiens voet de vele pelgrims op een rolpad voorbijtrokken, begon de beeltenis van de H. Maagd te vervagen en maakte plaats voor een bron van licht in de vorm van een embryo. Met een overeenkomende vorm en een aanzienlijke vergroting kon men de positie van het uitstralende licht inschatten, dat werkelijk van de buik van de beeltenis van de H. Maagd uitging en noch een weerschijnsel, noch een kunstproduct was. Het fenomeen duurde een uur en getuigen konden het fotograferen.”

Ingenieur Luis Girault, die het zo opgenomen beeld onderzocht, bevestigde de echtheid van het negatief en kon verklaren dat het noch bewerkt, noch vervalst is. Hij verklaarde dat dit licht geen weerschijn vertoont, maar letterlijk vanuit het binnenste van de beeltenis van de H. Maagd uitgaat. Het daaruit komende licht is zeer wit, zuiver en intens en van de gewoonlijke lichteffecten op foto’s, die door flitslicht te zien zijn, duidelijk te onderscheiden. Het licht wordt door een halo omgeven en schijnt in het binnenste van de buik van de H. Maagd te zweven. Deze lichtbron heeft de vorm en de lichaamsmaten van een embryo. Als men dit beeld nog nauwkeuriger onderzoekt, kan men in het binnenste van de lichtbron zekere schaduwzones waarnemen, die met de kenmerken van een menselijk embryo in de moederschoot overeenkomen.

Is het niet zo dat de moeder Gods opnieuw door deze zelfde “tilma” ons wil attenderen op de heiligheid van het ongeboren leven vanaf de conceptie en zo, ook langs deze weg, haar antwoord op abortus kenbaar wenst te maken?

De feestdag van O.L.V. van Guadalupe is op 9 december. Jaarlijks wordt dit bedevaartsoord door 20 (twintig) miljoen pelgrims bezocht.