HET HEILIG SACRAMENT VAN MIRAKEL VAN HERCKENRODE

“Voorwaar een voortdurend mirakel!”, aldus sprak op 17 April 1655 de pauselijke Legaat Jozef Maria San Felici, die, na de Heilige mis aan het altaar van het Heilig Sacrament in de abdijkerk van Herckenrode te hebben opgedragen, de wens had uitgedrukt de miraculeuze Hostie te aanschouwen.


HET MIRAKEL

Op 25 juli 1317 werd de kapelaan, die de huidige parochie Viversel in Limburg bediende, bij het sterfbed ontboden van een man die het verlangen had uitgedrukt de Heilige Teerspijs te ontvangen. De priester nam derhalve een pixis of kleine ciborie waarin hij een geconsacreerde hostie had geborgen, en begaf zich onmiddellijk naar «den Dickel», waar volgens een oude overlevering, de woning van den zieke stond. De pixis, zoals men die toen gebruikte, was niets anders dan een metalen doosje, waaraan het dekseltje met een scharnier vastgemaakt.
In zijn haast, zo vertelt een oude kroniekschrijver die het feit vermeldt, had de kapelaan vergeten het deksel van de ciborie te bevestigen, en, wat erger was, alvorens de ziekenkamer binnen te treden, beging hij de onvoorzichtigheid de pixis op een tafel in het aanpalend vertrek achter te laten.
Terwijl hij dan de zieke tot het ontvangen van de Heilige Teerspijs voorbereidde, waren lieden uit de buurt, na hem de kamer binnengetreden, waar de ciborie met de Heilige Hostie zich bevond.
Door roekeloze nieuwsgierigheid, zoniet door schuldige voornemens gedreven, verstoutten zij zich het slecht bevestigd deksel van de ciborie op te heffen en zelfs de Hostie met hun ongewijde en heiligschennende handen aan te raken.
Wat was er verder gebeurd? Ging zij over van hand tot hand? Werd misschien door een van de aanwezigen een goddeloze spotternij geuit of een oneerbiedig gebaar gemaakt? Wij weten het niet, doch wanneer de kapelaan de pixis kwam halen, was deze weer gesloten en kon niets laten vermoeden wat er gebeurd was.
De priester droeg dan de ciborie in de ziekenkamer en maakte zich gereed om de zieke de Heilige Communie te geven.
Doch zie, hij bemerkt nu dat de Hostie geheel met bloed bevlekt is en aan het doekje blijft kleven, dat men destijds in de ciborie legde.

Door verbazing, als geslagen bij dit wonderbaar schouwspel, en uiterst verschrikt door hetgeen hij aanschouwde, als een gevolg van zijn onbedachtzaamheid, wellicht als een straf, bleef de priester een poos besluiteloos. Eindelijk nam hij het voornemen van niets te gebaren en sloot de ciborie. Daar het hem onmogelijk was de zieke de Heilige Teerspijs te geven, troostte hij hem zo goed hij kon en keerde terug naar de kapel van Viversel, waar hij de miraculeuze Hostie borg. Vijf dagen bracht de priester door in angstige verslagenheid. Na veel gebeden en nagedacht te hebben, nam hij het besluit om zijn overste, de pastoor van Lummen, over het gebeurde in te lichten.

Deze laatste was even zeer ontsteld als zijn onderhorige, niet enkel om het wonder zelf, doch misschien nog meer, om de heiligschennis waarvan de Heilige Hostie vermoedelijk het voorwerp was geweest.
Na lang nadenken gebood hij de kapelaan de miraculeuze Hostie naar de abdij van Herckenrode te brengen, en daar de raad in te winnen van de Eerwaarde Pater Simon, kloosterling van de abdij van Alne in Henegouwen, die toen te Herckenrode verbleef. Dit gebeurde op 1 Augustus 1317.
De priester begeeft zich dus op weg, om de afstand van een klein uur, tussen Viversel en Herckenrode af te leggen. Op zijn doortocht geschieden nieuwe wonderen: dieren, welke langs de weg en in de weide te grazen staan, knielen neer waar de Heilige Hostie voorbijtrekt, om zo hun eerbied te betonen. Een volksoverlevering, waarvan de oude teksten echter geen melding maken, verhaalt dat de kapelaan, in de nabijheid van de vijver Ter Lamen een kudde schapen ontmoette, die allemaal de knieën bogen op zijn doortocht. Later kreeg die plaats de benaming van Sacramentsberg en werd daar een kapel gebouwd ter herinnering aan het wonderbare feit dat op die plaats voorviel.

HET ALLERHEILIGSTE SACRAMENT TE HERCKENRODE

De abdij van Herckenrode behoorde aan de Orde der Cisterciënzers. Zij werd op het einde der 12de eeuw gesticht door graaf Geeraard Van Looz en hing af van de abdij van Alne in Henegouwen. Binnen haar muren heerste een diepe godsvrucht en strenge tucht; voor de bewoners van de streek was de aanwezigheid der vrome kloosterlingen een ware zegening door de weldaden die voortdurend van de abdij uitgingen.

Al biddend bereikte de priester eindelijk het doel van zijn reis. Bij zijn aankomst in de abdij geschiedt een nieuw wonder: de twee kloosterklokken worden door een onzichtbare hand in beweging gebracht en beginnen van zelf te luiden.
Op dit ogenblik was gans de kloostergemeente in de kerk vergaderd, voor de Heilige mis, en de kloosterlingen hieven juist het Introïtus van de dag aan, dat aanvangt met deze woorden Nunc scio vere quia misit Dominus Angelum suum. (Nu weet ik voorwaar dat de Heer Zijn Engel heeft gezonden). Deze tekst was op wonderlijk treffende wijze toepasselijk op de feiten die verder in de kapel voorvielen.
De kapelaan van Viversel richtte zijn schreden naar het altaar waar een monnik van Alne de Heilige Mis begon.
En zie: de celebrant, die nochtans door geen enkel uiterlijk teken kon weten dat de aankomende priester het Heilig Sacrament droeg, keerde zich om, ging zijwaarts staan om hem doortocht te verlenen en knielde daarna op een van de zijtreden van het altaar.
Wanneer de priester dan de ciborie opende, deed zich een nieuw wonder voor, de Goddelijke Zaligmaker vertoonde Zich onder de menselijke gedaante, dragende de doornenkroon. Tezelfdertijd werd een in de kerk aanwezige vrouw, die van de duivel bezeten was, van de boze geest verlost
Er viel niet meer te twijfelen. Door al deze wonderen scheen Onze Heer Jezus Christus zijn verlangen te kennen te geven, dat voortaan de miraculeuze Hostie in deze kerk zou worden bewaard.


VERERING VAN HET HEILIG SACRAMENT VAN MIRAKEL
TE HERCKENRODE

Groot was voorzeker de vreugde van de vrome kloosterzusters bij de bevinding dat God zelf hun huis had verkoren om er deze kostbare schat te laten bewaren. Is Onze Lieve Heer aanwezig in al de kerken waar de Eucharistie berust; toch zal Hij op zichtbare en treffende wijze zijn aanbiddelijke tegenwoordigheid vertonen in die kerk van Herckenrode, waar talrijke mirakelen getuigenis zullen geven van zijn almachtige goedheid!
Spoedig verspreidde, zich het nieuws van deze wondere gebeurtenissen en zag men een buitengewone toeloop van gelovigen van heinde en ver naar de beroemde abdij toestromen. Ieder wilde de miraculeuze Hostie aanschouwen; zijn geloof betuigen en bidden voor het altaar waar zij bewaard werd.

Niet enkel het gewone volk en de burgerij gingen aldus de weg naar Herckenrode op, doch ook bedevaarders uit de hoogste standen, vertegenwoordigers van de hoogste adel en van de geestelijke overheid werden onder de bedevaarders aangetroffen.
Wanneer de Prinsen-bisschoppen van Luik hun residentie naar Curange, op een half uur afstand van de abdij overgebracht hadden, groeide het aantal van de doorluchtige bezoekers aanzienlijk aan, en nam de verering van de Miraculeuze Hostie steeds meer toe.
Reeds van in de begintijd, toen de abdij in het bezit kwam van het Heilig Sacrament van Mirakel; werd dit laatste tweemaal per jaar in plechtige processie rondgedragen, namelijk op de verjaardag van de overbrenging van Viversel naar de abdij (de 1ste augustus) en gedurende het octaaf van Sacramentsdag. Beide processies geschieden telkens met buitengewone pracht. Voor die plechtigheid maakte men gebruik van de schone monstrans welke in 1286 door de priores Hedwig van Diest aan de abdij geschonken werd. Op die dagen was de toeloop van de godvruchtige bedevaarders zo groot, dat naar de getuigenis van tijdgenoten, Herckenrode veeleer een stad dan een klooster leek.



BEWARING VAN DE HEILIGE HOSTIE
BUITENGEWONE GUNSTEN BEKOMEN DOOR
DE VERERING VAN HET HEILIG SACRAMENT VAN MIRAKEL

Herinneren wij aan het feit dat het mirakel te Viversel in 1317 gebeurde, en de Heilige Hostie toen met bloed doorweekt was, en aan het linnen doekje in de pixis kleefde. Volgens het gewone en natuurlijke verloop der dingen moest zij door ontbinding bederven. Indien zij dus tot op onze dagen ongeschonden bewaard is gebleven, is zulks een bewijs dat voor haar de wetten der natuur, welke alle stoffen beheersen, opgeheven waren door een bijzondere schikking van God. Dit voortdurend mirakel, zo zegt de kroniekschrijver van 1773, bewijst en overtreft om zo te zeggen al de andere.


Reeds vermelden de aflaatbrieven van 1351 dit bestendig wonder, en sedert die tijd is er geen wijziging in de toestand van de Heilige Hostie gekomen. Bijzonder in de 17de eeuw geschiedde de bevestiging
De Nuntius Caraffa en de suffragaanbisschop van Luik verklaren voor getuigen, na een nauwkeurig onderzoek van de miraculeuze Hostie, dat deze ongeschonden gebleven is. Ter gelegenheid van het bezoek van de Aartshertogin Isabella te Herckenrode, doet de Aartsbisschop van Mechelen dezelfde vaststelling. Maximiliaan van Beieren onderzoekt haar in 1648 en komt tot dezelfde gevolgtrekking.

De Nuntius Chigi en de Pauselijke Legaat San Felici leggen gelijkluidende verklaringen af. In 1773, schrijft Ghilfini aan kanunnik Vermylen te Tongeren: “Ja, Mijnheer, ik heb de Heilige Hostie gezien en eerbiedig onderzocht, en, na een aandachtig onderzoek, moet ik erkennen dat die Heilige broodgedaante op miraculeuze wijze bewaard blijft. Mijn twee gezellen, de abten van Leuven en van Sint-Truiden, zijn van hetzelfde oordeel”.
In 1804, werd dezelfde verklaring gedaan door Monseigneur Bogaerts, bisschop van Luik.
Doch dit mirakel staat niet alleen, meermalen liet God zijn almachtige goedheid door andere wonderen uitstralen.
De geschiedschrijvers vermelden vooreerst hoe de Goddelijke Zaligmaker Zijn aanwezigheid in het Heilig Sacrament veropenbaarde door wonderbare verschijningen. Wij spraken reeds van de eerste verschijning bij de overbrenging van de Heilige Hostie. Later verscheen de Verlosser nog verscheidene malen, ‘hetzij onder de gedaante van een kind, ‘t zij onder een andere vorm, die, volgens de omstandigheden, de harten met vrees of vertrouwen, troost of geestelijke vreugde vervulde. Al de geschiedschrijvers van het Heilig Sacrament van Mirakel maken melding van die verschijningen en verhalen er verscheidene met al de bijzonderheden. Zo verhaalt Costerus hoe onder andere, in 1648, de Verlosser verscheen aan Prins-bisschop Maximiliaan-Hendrik van Beieren en aan kanunnik Zacharias, bisschoppelijke vicaris, die met hem was. De geschiedschrijvers vermelden bovendien talrijke miraculeuze genezingen, alsook buitengewone bekeringen en onverhoopte gunsten welke bekomen werden door hen die hun geloof en betrouwen stelden in het Heilig Sacrament van Mirakel.
Deze buitengewone feiten, welke aangestipt staan in zeer betrouwbare documenten, ontrukken de volgende ontboezeming aan een vrome schrijver: “Gelukkig, duizendmaal gelukkig is de edele abdij van Herckenrode, zulk kostbaar pand, te bezitten!”
Doch, volgen wij het verder verloop van de geschiedenis van de beroemde abdij.



VERWOESTING VAN DE ABDIJ
HET HEILIG SACRAMENT VAN MIRAKEL VANAF 1796 TOT OP ONZE DAGEN

Sedert haar stichting was de abdij steeds een rustig oord van godsvrucht en vrede geweest, en, alhoewel de meeste zusters door hun geboorte tot de adel of tot de gegoede burgerij behoorden, was hun kloosterleven heel en al eenvoud en nederigheid.
Toch liet God toe, in zijn ondoordringbare raadsbesluiten, dat een tijd van verschrikkelijke beproeving voor het vreedzaam klooster komen zou

In het geweldig orkaan van de Franse Omwenteling, die ook ons vaderland onder haar onmeedogenloze kerkvervolging verdrukte, werden de kloostergemeenschappen verjaagd, hun huizen geplunderd en al hun bezittingen verbeurd verklaard en verkocht.
In Januari 1797 werden de zusters van Herckenrode verplicht hun klooster te verlaten. De abdis, dame Josephine de Gondrecourt, nam de wijk naar Leuven om er betere tijden af te wachten. De abdij, met de aanhorige goederen en al het aanwezige meubilair, uitgenomen de kunstvoorwerpen die de kerk versierden, werden gelde gemaakt, op 19 februari 1797. De prachtige gebouwen wan de abdij, wier beschrijving wij heden nog met bewondering lezen, vervielen steeds meer en meer; na veelvuldige veranderingen ondergaan te hebben, vielen zij grotendeels in puin. De ontwijde kerk werd als magazijn voor een spinnerij ingericht. De 18de juni 1826 ontstond er een hevige brand die het gebouw totaal vernielde.
Wat was er intussen van het Heilig Sacrament van Mirakel geworden? Dient er gezegd dat de vrome kloosterzusters hun kostbaar pand in veiligheid hadden gebracht? Reeds op 16 september 1796 had de Abdis de Heilige Hostie aan de pastoor van Kermt, toevertrouwd. Deze bewaarde de Heilige schat zolang het maar mogelijk was, doch, toen ook voor de priesters de tijden erg onzeker werden, stelde de geestelijke het Heilig Sacrament onder de bewaring van één van zijn parochianen, de notaris Jan Jozef Pollenius. Volgens een in deze familie bewaarde overlevering, bevond zich de Heilige Hostie in een blikken doos, die men voor alle zekerheid in de muur van de keukenschouw op een hoogte van twee meters ingemetseld had. Daar verbleef zij van 1797 tot 1799. Zij werd toen overgebracht naar ‘s Hertogenbosch, bij een zekere heer Luyckx, die met verscheidene deftige, families van Hasselt verwant was. In 1800 kwam zij terug naar Kermt in de handen van de eerwaarde heer Jamagne, rentmeester van de abdij. Deze geestelijke, die nog immer aan allerhande plagerijen van de Fransen blootstond uit hoofde van de bezittingen, die hij vroeger beheerde, vreesde niet zonder reden, dat de vervolgers het geheim van de bewaring van de Heilige Hostie zouden achterhalen, daarom bracht hij de schat naar Hasselt bij een heilige priester, de eerwaarde heer Sallez.

Deze sloot het Heilig Sacrament van Mirakel in een kast welke op een kamer van de verdieping in de muur gemetseld werd. De Heilige Hostie, werd bewaard tussen twee kleine hoornen plaatjes omlijst met een gouden ring, een zeer fijn werk van ouderwetse goudsmeedwerk. Dit medaillon werd waarschijnlijk vervaardigd korte tijd na de miraculeuze gebeurtenis van 1317. Er dient opgemerkt dat de gouden omlijsting zeker nooit meer geopend werd sedert al die voorbije eeuwen, en dat de Sacramentele gedaanten, met het gedeelte van het corporale waaraan zij gekleefd bleven, nooit meer aanschouwd werden dan door de twee hoornen plaatjes. Van einde 1800 tot maart 1802, droeg de vrome priester dikwijls de Heilige Mis op voor die kast waarin de Heilige Hostie rustte, en waarvan niemand de aanwezigheid vermoedde, daar slechts de priester en zijn twee zusters het grote geheim kenden.

In 1802 verneemt Monseigneur de Méan, de nog in ballingschap verblijvende bisschop van Luik, dat de abdis van Herckenrode de schat van de abdij in verzekerde bewaring heeft kunnen brengen. Aanstonds begint hij de nodige stappen te doen ten einde de Heilige Hostie in het bisdom Luik te behouden. Reeds had men de gebeeldhouwde meubelen van de vroegere kerk van Herckenrode naar de 0.L.V. kerk van Hasselt overgebracht. Op het dringend verzoek van de Mean’s opvolger, Monseigneur Laepfael, geeft de abdis haar toestemming om de Miraculeuze Hostie in de Sint Quintinus kerk over te brengen: dit geschiedde dan ook op plechtige wijze de 2de september 1804 onder een machtige toeloop van volk.
Zij wordt nu bewaard in een kostbare monstrans. De gelovige inwoners van Hasselt hebben niet opgehouden hun vertrouwen in het Heilig Sacrament van Mirakel te stellen, en de goddelijke Verlosser gaat immer voort, zoals eertijds, door deze bemiddeling troost en hulp uit te delen aan hen, die Hem in de Hostie Hostie. aanroepen.
Ja, “het is een voortdurend mirakel”, zoals Zijne Eminentie Kardinaal San Felici verklaarde, een mirakel van rechtvaardigheid door het eerherstel van een daad van heiligschennis, doch ook een mirakel van liefde om in onze zielen een dankbare verering voor Jezus in de Heilige Hostie op te wekken.
IMPRIMATUR
Mechliniae, 13 Julii 1926
J. THYS, can., lib. cens.
J. PATUREAUX-MANGIN & Cie
Uitgevers
37, Em. Verhaerenlaan,
BRUSSEL

De Monstrans bevindt zich in de Kathedraal van Hasselt (Vismarkt), aan de achterzijde van het altaar is er een speciaal tabernakel voor dat op aanvraag kan geopend worden door de aanwezige priester of de koster, tijdens de grote Feesten wordt de Monstrans uitgestald.

Ook achter het altaar is nog een schilderij van de H Brigitta van Zweden.

30-08-2018 om 20:39 geschreven door willy