Mirakel in Buenos Aires ! In 1996, toen Paus Franciscus hulpbisschop van Kardinaal Quarracino was in Buenos Aires, gebeurde daar een opmerkelijk eucharistisch wonder. Het was de huidige Paus zelf, die vroeg dat het zou gefotografeerd worden en die de feiten onderzocht. De resultaten zijn verbluffend !

Op 18 augustus 1996 om 19 uur droeg Pater Alejandro Pezet de H. Mis op in een kerk in het commercieel centrum van de stad. Toen hij gedaan had met de H. Communie uit te delen, kwam een vrouw hem zeggen dat ze aan de uitgang van de kerk een weggeworpen hostie gevonden had. Toen hij naar de aangeduide plaats ging, vond hij daar een bevuilde hostie. Daar hij ze niet meer kon nuttigen, legde hij ze in een kommetje water en zette dat in het tabernakel van de Sacramentskapel.

Toen hij op maandag, 26 augustus het tabernakel opende, zag hij tot zijn verbijstering dat de Hostie een bloedende massa geworden was. Hij verwittigde Mgr. Bergoglio, die de nodige instructies gaf om de Hostie op een professionele manier te fotograferen. De foto’s werden genomen op 6 september en tonen duidelijk dat de Hostie, die nu een stuk vlees was, aanzienlijk groter geworden was. Gedurende jaren bleef de Hostie in het tabernakel en men hield gans de geschiedenis geheim. Omdat ze geen enkel teken van ontbinding vertoonde, besliste Mgr. Bergoglio ze wetenschappelijk te laten onderzoeken.

Op 5 oktober 1999 in aanwezigheid van Mgr. Bergoglio, die intussen aartsbisschop geworden was, nam Dr. Castanon een staal van het bloedende stuk en zond het naar New-York voor onderzoek. Daar hij de resultaten van het onderzoek niet wilde beïnvloeden, besloot hij de herkomst van het staal niet bekend te maken aan de onderzoekers. Eén van hen was de bekende cardioloog en medico-legale anatomopatholoog, Dr. Frederic Zugiba. Hij bevestigde dat het onderzochte weefsel werkelijk vlees was en werkelijk bloed met een menselijk DNA. Hij verklaarde dat : “Het onderzochte weefsel een stuk is van de wand van de linker kamer van de hartspier, tegenaan de kleppen. Deze spier is verantwoordelijk voor de samentrekking van het hart. Men moet weten dat de linker hartkamer werkt als een pomp, die het bloed verder stuwt door gans het lichaam. Dit stuk hartspier toont tekenen van ontsteking en bevat een groot aantal witte bloedcellen. Dat duidt er op dat het weefsel leefde op het moment dat het staal genomen werd. Ik bevestig dat het hart leefde omdat de witte bloedcellen buiten een levend organisme afsterven. Ze hebben een levend organisme nodig om zich in stand te houden. Hun aanwezigheid duidt er dus op dat het hart levend was op het moment dat het staal genomen werd. Bovendien zijn deze witte bloedcellen doorgedrongen in het weefsel wat er op wijst dat het hart, voor het staal genomen werd, blootgesteld was aan een intense stress alsof de patiënt zwaar op de borstkas geslagen werd”.

Twee Australiërs, de journalist Mike Willesee en de jurist Ron Tesoriero, waren getuigen bij deze tests. Ze kenden de herkomst van dit staal en waren verbijsterd bij de woorden van Dr. Zugiba. Mike Willesee vroeg de dokter hoelang de witte bloedcellen zouden kunnen overleven als ze afkomstig waren van menselijk weefsel dat in water bewaard werd. Dr. Zugiba zei dat ze na enkele minuten zouden afgestorven zijn. Daarop onthulde de journalist aan de dokter dat het weefsel, waaruit dit staal genomen was, eerst gedurende een maand bewaard werd in gewoon water en dat het daarna gedurende drie jaar bewaard werd in gedemineraliseerd water. Het is eerst daarna dat het staal genomen werd voor verder onderzoek. Dr. Zugiba had het moeilijk om dit feit te aanvaarden en zei dat er geen enkel middel was om het wetenschappelijk te verklaren. Ook vroeg hij : “U moet me dan eens iets uitleggen. Als dit staal van een overledenen afkomstig is, hoe is het dan te verklaren dat de cellen, terwijl ik ze onderzocht, bewogen en pulseerden? Als dit een hart is van iemand, die overleden is in 1996, hoe kan dit dan nog altijd in leven zijn ?”

Eerst dan vertelde Mike Willesee aan Dr. Zugiba dat het onderzochte stuk afkomstig was van een geconsacreerde Hostie (wit ongedesemd brood), die op mysterieuze manier veranderd was in bloedend menselijk weefsel. Verbluft door deze inlichting, antwoorde hij : “Hoe kan een geconsacreerd Hostie van natuur veranderen en levend menselijk vlees en bloed worden ? Dat zal voor de wetenschap altijd een onverklaarbaar mysterie blijven – een mysterie dat totaal buiten haar bevoegdheid valt”.

Daarna zorgde Dr. Ricardo Castanon Gomez er voor dat de laboratoriumgegevens over dit mirakel in Buenos Aires vergeleken konden worden met deze van het mirakel van Lanciano, steeds zonder de herkomst te vermelden van het staal van het onderzoek. De deskundigen, die deze onderzoeken vergeleken, kwamen tot het besluit dat de rapporten van de twee laboratoria betrekking hadden op stalen afkomstig van dezelfde persoon. Beide stalen toonden dezelfde bloedgroep AB positief. Dit bloed toont de kenmerken van een man, die geboren is en geleefd heeft in het Midden-Oosten.

Enkel het geloof in de buitengewone tussenkomst van God geeft een redelijk antwoord ! God wil dat we er echt bewust van zouden zijn dat Hij echt aanwezig is in de Eucharistie. Dit Eucharistisch wonder van Buenos Aires is een buitengewoon, door de wetenschap bevestigd teken. Door dit teken wil Jezus in ons een levendig geloof opwekken in Zijn werkelijke Aanwezigheid in de Eucharistie, een echte en geen symbolische Aanwezigheid ! Het is enkel door de ogen van het geloof en niet met onze menselijke ogen dat wij Hem zien in de gedaanten van het geconsacreerde brood en de geconsacreerde wijn. In de Eucharistie ziet Jezus ons, bemint Hij ons en verlangt Hij ons te redden.

Aartsbisschop Mgr. Bergoglio werd kardinaal in 2001 en dit mirakel werd na lange onderzoeken bekend gemaakt. Laat niet na het te zien langs deze “link” op You-Tube, waar Dr. Castanon, atheïst, die katholiek werd, dit wonder

uitlegt in het Engels. Het is machtig ! http://www.facebook.com/l.php?u=http://www.youtube.com/watch?v%3DAPz1v8oz1ms&h=oAQGQBzhw&s=1


met dank aan Gaston