Deel 1.7 – Jezus wordt door Judas overgeleverd

Nadat Ik door de boodschapper van mijn Vader getroost was geworden, zag Ik dat Judas Mij naderde, gevolgd door al diegenen die Mij zouden grijpen. Ze hadden touwen, stokken en stenen... Ik stapte vooruit en sprak tot hen: “Wie zoeken jullie?” Terwijl Judas, met zijn hand op mijn schouder, Mij kuste...

2)Hoeveel zielen hebben Mij verkocht en zullen Mij verkopen voor de verachtelijke prijs van een pleziertje, voor een kortstondig en voorbijgaand genoegen... Arme zielen die Jezus zoeken, zoals de soldaten.

3)Zielen die Ik bemin, jullie die tot Mij komen, die Mij ontvangen in jullie boezem, die dikwijls zeggen dat ze Mij beminnen... Zullen jullie Mij niet uitleveren als jullie weggaan, nadat jullie Mij ontvangen hebben? In de plaatsen die jullie vaak bezoeken zijn er stenen die Mij raken: er zijn gesprekken die Mij beledigen en jullie, die Mij vandaag ontvangen hebben, verliezen daar de kostbare blankheid van de Genade.

4)Waarom leveren zielen die Mij kennen, Mij op die manier uit, terwijl ze bij meer dan één gelegenheid zichzelf verheerlijken en zeggen dat ze vroom zijn en liefdadigheid beoefenen? Allemaal zaken die hen in werkelijkheid grotere verdiensten zouden kunnen brengen... Wat anders zijn ze voor jullie dan een sluier om jullie misdaad van het hamsteren van aardse goederen te bedekken?

5)Weest waakzaam en bidt! Vecht zonder ophouden en sta niet toe dat jullie kwade neigingen en gebreken als normaal gaan voorkomen...

6)Kijk, het is nodig dat het gras elk jaar gemaaid wordt, en mogelijk ook tijdens de vier seizoenen; dat het land bewerkt wordt en schoongemaakt, dat het verbeterd wordt en dat het onkruid dat er ontkiemt wordt uitgetrokken.

7)Ook de ziel moet met veel aandacht verzorgd worden en de verwrongen neigingen moeten gerecht worden.

8)Denk niet dat de ziel die Mij verkoopt en die zich overlevert aan zware zonde begonnen is met een zware fout. Meestal begint een grote val met een kleine oorzaak: een voorliefde, een zwakte, een ongeoorloofde toestemming, een plezier dat niet verboden is maar weinig wenselijk... Op die manier wordt de ziel verblind, vermindert de genade, wordt het lijden versterkt en, uiteindelijk, wordt de ziel overwonnen.

9)Begrijp dit: als het bedroevend is van een of andere ziel een belediging en ondankbaarheid te krijgen, des te meer is het zo vanwege mijn uitverkoren en meest beminde zielen. Niettemin kunnen anderen Mij helen en troosten.

10)Zielen die Ik heb gekozen om van jullie mijn rustplaats te maken, de tuin van mijn vreugden, Ik verwacht van jullie veel meer tederheid, veel meer fatsoen, veel meer liefde.

11)Van jullie verwacht Ik dat jullie de balsem zijn die mijn wonden heelt, die mijn bevuild en bevlekt gelaat afvegen... Dat jullie Me helpen om licht te geven aan zovele blinde zielen die Mij in de duisternis van de nacht grijpen en vastbinden om Mij over te leveren aan de dood.

12)Laat Me niet alleen... Ontwaakt en komt, want mijn vijanden zijn er al!

13)Toen de soldaten naderden, zei Ik hen: “Ik ben het!” Diezelfde woorden herhaal Ik nu tegenover de ziel die op het punt staat toe te geven aan de bekoring: “Ik ben het”, er is nog tijd en, als je 't wil, zal Ik je vergeven; en, in plaats van dat je Mij bindt met de touwen van de zonde, ben Ik diegene die je bindt met de banden van de liefde.

14)Kom, Ik ben diegene die van je houdt en die zoveel medelijden heeft met je zwakte, degene die met verlangen wacht om je in zijn armen te ontvangen.

15)De episode van mijn gevangenneming, goed bekeken, is zeer belangrijk. Als Petrus die slag niet aan Malchus had toegediend, was Ik niet in staat geweest jullie aandacht te vestigen op de manier waarop Ik wil dat jullie voor Mij vechten.

16)Dan maakte Ik gebruik van een spreekwoord om Petrus te vermanen en aan Malchus zijn oor terug te geven, omdat Ik niet van geweld hou, de Heer van de vrijheid zijnde. Maar noteer daarbuiten nog dat Ik tegen Petrus het besliste verlangen uitte dat mijn Passie zou worden vervuld, en Ik liet hem erover nadenken dat de Vader, zo Hij dat wilde, Mij had kunnen laten verdedigen door mijn engelen.

17)Zie je hoeveel dingen er zijn in een enkele episode? Maar het belangrijkste is juist de les die Ik moest geven aan jullie allen over de strijd tegen jullie vijanden. Wie als Mij is, handelt zo: hij laat zich door hen die hem omringen leiden waarheen zij dat wensen, omdat hem kracht zal gegeven worden op momenten dat de wereld (de mens) - omwille van de menselijke ervaring, omwille van de sluwheid van de eigenliefde - het niet verwacht.

18)Nee, eenieder die is als Ik zal ongekende maar sterke krachten vinden, ontvangen om boven zijn heersers te staan door daar te blijven waar hij geplaatst is. Mijn ware leerling doet de meest onwaarschijnlijke dingen, zonder in het minst mijn plan voor hem te onderbreken. De wereld geeft toe aan eigenaardigheden, om uit te blinken en zijn eigen superioriteit te demonstreren. Dat is de geest die Ik bestreden heb en overwonnen. Daarom zeg Ik jullie standvastig te blijven, omdat, daar Ik hem overwonnen heb, deze wereld nu niets meer kan ondernemen om jullie eenheid met Mij te schaden, voor zover jullie je niet met de wereld verenigen, want dan moeten jullie de gevolgen ondergaan, met een verzwarende omstandigheid. Gezien Ikzelf Mij verzet tegen een overwinning met de wapens van de wereld, zul je dikwijls de wereld en Mij als tegenstanders hebben; de wereld omwille van zijn eigenliefde, en Mij omwille van de zuivere Liefde, omwille van de liefde voor je werkelijke welzijn.

19)Daarom, sla niet, zoals Petrus, naar de oren van je vijanden, zonder de volle aanvaarding van de kelk die Ik jullie aanbied, waarin jullie Mijn Wil zouden moeten zien, zoals Ik die van mijn Vader zag toen Ik tot de geliefde Petrus zei: “Wil je dan niet dat Ik de kelk drink die mijn Vader Mij geeft?”

20)Mediteer steeds over mijn Passie om door te dringen tot het intiemste van mijn Geest en de indrukken te verwerven die heilzaam zijn en die jullie aanzetten om Mij na te volgen. Natuurlijk ben Ik het die deze dingen in jullie bewerk, maar jullie moeten moeite doen; en daarna zullen jullie verkrijgen wat Ik jullie zeg.

21)Ach, als de mens dit aspect van mijn Passie maar begreep! Hoeveel gemakkelijker zou het zijn ermee op te houden en mijn Leven opnieuw te beleven!

22)Weest moedig, mijn kinderen, dat alles is een kwestie van liefde, van niets anders; van de liefde en van mijn werk dat Ik in jullie wil uitvoeren; en van Mij steeds meer te beminnen. Stop ermee op een menselijke manier te redeneren; open je verstand voor mijn wereld, deze die Ik met jullie bezit. Dat is belangrijk!

23)Jullie zijn de mijnen om drie redenen: omdat Ik jullie uit niets heb geschapen, omdat Ik jullie heb vrijgekocht en omdat jullie een deel zullen ontvangen van mijn Kroon van Glorie. Daarom moeten jullie bedenken dat Ik voor jullie zorg, om die drie redenen, en Ik zou nooit mijn interesse kunnen verliezen in hen die Ik geschapen heb, die Ik gered heb en die mijn Glorie moeten worden.

24)Je wordt naar deze weg gedreven en zult hem helemaal moeten doorlopen en, zoals het voor Mij was, zal dat niet enkel voor jou dienstig zijn maar evenzeer voor velen van je broeders en zusters die, door jouw bemiddeling, van Mij Genade en Leven zouden moeten ontvangen.

25)Maak voort want Ik heb er behagen in. Leer, omdat de Liefde je volledig wil bezitten.

26)Ik geef je mijn zegen, vol van belofte. Ik geef ze je met de macht die Ik geniet als mens, macht die de jouwe is; vreugde die Ik zal verdienen met de prijs die mijn oneindige Liefde voor jullie zal bevestigen.

27)Mijn uur was gekomen; het uur waarin Ik het offer moest verwerken, en Ik gaf Mezelf over aan de soldaten met de gedweeheid van een lam.

Deel 1.8 – Jezus wordt voor Kaïfas gebracht

Ik werd voor Kaïfas gebracht, waar Ik ontvangen werd met spot en hoon. Een van zijn soldaten gaf me een klap in het gezicht. Het was de eerste die Ik ontving en Ik zag er de eerste doodzonde in van vele zielen die, nadat zij in genade hadden geleefd, deze eerste zonde bedreven... Hoeveel andere zonden kwamen er niet na die eerste, waaraan andere zielen een voorbeeld ouden nemen, zodat ook zij ze zouden bedrijven.

2)Mijn apostelen hadden Mij in de steek gelaten en Petrus bleef verborgen achter een afsluiting, tussen de bedienden, spionerend, bewogen door nieuwsgierigheid.

3)Bij Mij waren er enkel mensen die probeerden misdaden tegen Mij op te stapelen; beschuldigingen die de zo onrechtvaardige rechters nog meer zouden kunnen ophitsen. Ik zag daar de gezichten van alle duivels, van alle slechte engelen. Ze beschuldigden Mij ervan de orde te verstoren, een valse profeet te zijn, van heiligschennis, de sabbat te ontwijden en de soldaten, aangewakkerd door de laster, brulden en schreeuwden bedreigingen.

4)Dan riep mijn stilzwijgen uit, daarbij mijn hele Lichaam schuddend: “Waar zijn jullie, apostels en leerlingen, die getuigen zijn geweest van mijn Leven, van mijn Leer, van mijn mirakels?” Van al diegenen van wie Ik enig bewijs van liefde verwachtte, is er geen enkele overgebleven om Mij te verdedigen. Ik ben alleen en omringd door soldaten die Mij zouden willen verscheuren als wolven.

5)Overdenk hoe ze Mij mishandelden: de ene geeft Mij een slag in het gezicht; een andere bespuwt Me met zijn smerig speeksel; een andere trekt lelijke gezichten bij de klank van spotternij; een andere trekt Mij aan de baard; een andere wringt mijn armen om tussen zijn vingers; een andere stoot zijn knie tegen mijn schaamdelen en, als Ik val, zijn er twee die Mij tussen zich optrekken aan mijn haar...

Deel 1.9 – Petrus verloochent Jezus

1)Terwijl mijn Hart zich opofferde om al deze beproevingen te ondergaan, werd Ik verloochend door Petrus, die Ik als “ leider en Hoofd van de Kerk” had aangesteld en die enkele uren voordien beloofd had Mij tot in de dood te zullen volgen. Toen hem een eenvoudige vraag werd gesteld, die hem had kunnen dienen om van Mij te getuigen, en toen de angst hem nog meer aangreep als die vraag herhaald werd, zwoer hij dat hij Mij nooit had gekend en nooit mijn leerling was geweest. Toen hij een derde maal ondervraagd werd, antwoordde hij met vreselijke verwensingen.

2)Kindertjes, als de wereld het uitschreeuwt tegen Mij en zich tegen mijn uitverkoren zielen keert, als Ik Mezelf verlaten en verloochend zie, weet je hoe groot dan de droefheid en de bitterheid van mijn Hart is?

3)Ik zal hen zeggen, zoals aan Petrus: “Ziel van wie Ik zoveel hou, denk je niet meer aan de bewijzen van liefde die Ik je heb gegeven? Vergeet je dat je Me dikwijls hebt beloofd Mij trouw te zullen dienen en Mij te zullen verdedigen?”

4)Je hebt geen vertrouwen in jezelf omdat je verloren bent; maar als je tot Mij terugkeert in nederigheid en onwankelbaar geloof, vrees dan niets, je zult stevig ondersteund worden.

5)Zielen die temidden van zoveel gevaren leeft, blijft niet steken in gelegenheden tot zonde, uit zinloze nieuwsgierigheid; kijkt uit dat jullie niet vallen zoals Petrus.

6)En jullie, zielen die in mijn wijngaard werken, als jullie je bewogen voelen door nieuwsgierigheid of door enige menselijke voldoening; Ik zal jullie zeggen te vluchten; maar als jullie werken uit gehoorzaamheid en gedreven door de ijver voor zielen en voor mijn glorie, vreest niet: Ik zal jullie verdedigen en jullie de overwinning brengen.

7)Mijn beminde, Ik ga je beetje bij beetje en met veel geduld opvoeden. Ik troost Mij met de gedachte een leerlinge te hebben die geestdriftig is om te kunnen leren. Zo vergeet Ik je onachtzaamheid en je fouten. Als Ik in de schepping naar de mooiste namen zoek om je te geven, wees dan niet bang. Waarom verdring je ze? De Liefde kent geen grenzen.

Deel 1.10 – Jezus wordt naar de gevangenis gebracht

Laat ons dit pijnlijke verhaal vervolgen dat je zult moeten brengen aan zoveel mensen als je kunt. Ik zal jullie de manier waarop jullie het moeten doen duidelijk maken.

2)Toen de soldaten Me gevangen namen, was Petrus in een van de patio's, half verborgen tussen de begroeiing. Onze blikken kruisten zich; zijn ogen puilden uit de kassen; het was slechts een fractie van een seconde, niettemin zegde Ik hem zoveel! Ik zag hoe hij zijn zonde bitter betreurde en met het Hart zei Ik hem: “De vijand heeft geprobeerd je in bezit te nemen, maar Ik geef je niet op. Ik weet dat je hart Mij niet afvallig is. Wees klaar voor de strijd van de nieuwe dag, voor de nieuwe gevechten tegen de geestelijke verduistering en bereid je voor om het Goede Nieuws te brengen. Vaarwel, Petrus.”

3)Hoe dikwijls kijk Ik naar een ziel die gezondigd heeft maar, kijkt zij ook? Niet altijd ontmoeten onze blikken elkaar. Hoe dikwijls kijk Ik naar de ziel en kijkt zij niet naar Mij, ziet ze Me niet, is ze blind... Ik roep haar bij haar naam en ze antwoordt Me niet. Ik zend haar een straf, een pijn, opdat ze aan haar slaap zou ontsnappen, maar ze wil niet ontwaken.

4)Mijn beminden, als jullie niet naar de hemel kijken, zullen jullie leven als wezens die van hun verstand beroofd zijn... Heft jullie hoofd op en aanschouwt het Vaderland dat op jullie wacht. Zoekt jullie God en jullie zullen Hem steeds vinden met de ogen op jullie gevestigd, en in zijn blik zullen jullie de vrede en het leven vinden.

5)Zie Mij in de gevangenis, waar Ik een groot deel van de nacht doorbracht. De soldaten kwamen om Mij te beledigen met woorden en met daden, ze duwden Mij, ze sloegen Mij, ze lachten Mij uit om mijn toestand als mens.

6)Tegen de dageraad aan hadden ze genoeg van Mij, lieten Mij alleen, geboeid in een duister vertrek, vochtig en stinkend, vol ratten. Ik was zodanig vastgebonden dat Ik staande moest blijven of gaan zitten op een puntige steen, wat alles was dat ze Me gegeven hadden als zitplaats. Mijn pijnlijke lichaam was algauw verstijfd van de kou. Ik herinnerde Mij de duizenden keren dat mijn Moeder mijn Lichaam bedekte, Ze dekte het toe toen ik kou had... en Ik huilde.

7)Laat ons nu de gevangenis vergelijken met het Tabernakel en, vooral, met de harten van de mensen. In de gevangenis bracht Ik één nacht door... Hoeveel nachten breng Ik door in het Tabernakel?

8)In de gevangenis staken de soldaten, die mijn vijanden waren, de draak met Mij; maar in het Tabernakel mishandelen en beledigen Mij zielen die Mij Vader noemen. In de gevangenis leed Ik kou, slaapgebrek, honger, schande, droefheid, pijnen, eenzaamheid, hulpeloosheid. Ik zag hoe, in de loop der eeuwen, zovele Tabernakels waarin Mij de mantel der liefde ontbrak. Hoeveel bevroren harten zouden voor Mij als die steen in de gevangenis zijn!

9)Hoe dikwijls zou Ik dorst hebben naar liefde, dorst naar zielen! Hoeveel dagen zou Ik hopen dat zo'n ziel Mij zou komen bezoeken, om Mij te ontvangen in haar hart, omdat Ik de nacht alleen doorbracht en aan haar dacht om mijn dorst te verzachten! Hoe dikwijls voel Ik honger naar mijn zielen, naar hun trouw en hun grootmoedigheid!

10)Zullen zij weten hoe deze hunkering te sussen? Zullen zij - bij het ondergaan van een of ander lijden - Mij kunnen zeggen: “Dit is om uw droefheid te verlichten, om bij U te zijn in uw eenzaamheid”? En, ach, als jullie het tenminste, samen met Mij, zouden verdragen in vrede en dermate gesterkt zouden zijn dat jullie mijn Hart zouden troosten...

11)In de gevangenis voelde Ik schaamte bij het horen van de vreselijke woorden die Mij toegeroepen werden; en die schaamte groeide toen Ik zag dat diezelfde woorden herhaald werden door geliefde zielen.

12)Toen die smerige en weerzinwekkende handen Mij overlaadden met slagen en stoten, zag Ik hoe dikwijls Ik geslagen en gestoten zou worden door zoveel zielen die, zonder zich te reinigen van hun zonden, zonder hun huis te reinigen met een goede biecht, Mij zouden ontvangen in hun harten. Deze dagelijkse zonden zullen Mij overladen met herhaalde slagen.

13)Toen ze Mij dwongen op te staan met gepor, zonder kracht en omwille van de kettingen die mij boeiden, stortte Ik ter aarde. Ik zag hoe zoveel zielen, die Mij hadden vastgebonden met de kettingen van hun ondankbaarheid, Mij zouden laten vallen op de steen, waardoor ze mijn schaamte zouden vernieuwen en mijn eenzaamheid zouden verlengen.

14)Uitverkoren zielen, ziet beziet jullie Bruidegom in de gevangenis. Beziet Mij in die nacht van zoveel pijn en bedenkt dat deze pijn wordt verlengd in de eenzaamheid van zoveel Tabernakels en in de kilte van zoveel harten.

15)Als jullie Me een bewijs willen geven van jullie liefde, opent jullie harten, zodat ze mijn gevangenis kunnen worden. Boeit Mij met de ketens van jullie liefde. Bedekt Mij met jullie tederheid, voedt Mij met jullie grootmoedigheid. Lest mijn dorst met jullie ijver. Troost mijn droefheid en mijn hulpeloosheid met jullie trouwe gezelschap. Laat mijn schande verdwijnen door de reinheid en de rechtschapenheid van jullie bedoelingen.

16)Als jullie willen dat Ik in jullie uitrust, vermijdt dan het tumult van de hartstochten en, in de stilte van jullie zielen, zal Ik rustig slapen. Af en toe zullen jullie mijn stem horen die zachtjes zegt: Mijn Bruid, die nu mijn rustplaats bent, Ik zal de jouwe zijn tot in de eeuwigheid; aan jou, die Mij, met zoveel waakzaamheid en liefde, de gevangenis van je hart bezorgt, Ik beloof je dat mijn beloning geen grenzen zal kennen; en de offers die je Me hebt bereid gedurende je leven, zal Ik niet op jou laten drukken.

Deel 1.11 – Jezus wordt voor Herodes gebracht

1)Pilatus beval dat ze Mij in de aanwezigheid van Herodes zouden brengen... Het was een arme corrupte man die zich liet meeslepen door zijn chaotische hartstochten. Hij was blij Mij te zien verschijnen voor zijn tribunaal, omdat hij hoopte zich te amuseren met mijn woorden en mirakels.

2)Bedenkt, mijn kinderen, de afkeer die Ik voelde in de aanwezigheid van de meest

afstotelijke onder de mensen, wiens woorden, vragen, gebaren en gekunstelde bewegingen Mij in verwarring dompelden. Zuivere en maagdelijke zielen, komt jullie Bruidegom omringen en verdedigen.

3)Herodes verwacht dat Ik zijn sarcastische vragen zou aanvechten maar Ik open mijn lippen niet; Ik bewaar in zijn aanwezigheid de meest absolute stilte. Niet twisten was het grootste bewijs van mijn waardigheid dat Ik hem kon geven. Zijn obscene woorden verdienden het niet mijn zuivere woorden te kruisen. Ondertussen was mijn Hart nauw verenigd met mijn hemelse Vader. Ik werd verteerd door het verlangen de laatste druppel van mijn Bloed te geven voor de zielen. De gedachte aan alle mensen die Mij later zouden volgen, gewonnen door mijn voorbeelden en mijn volgzaamheid, deed liefde in Mij ontbranden en Ik genoot niet alleen van die verschrikkelijke ondervraging, maar Ik verlangde ernaar om naar de marteling van het Kruis te rennen.

Deel 1.12 – Jezus wordt opnieuw voor Pilatus gebracht

1)Ik stond toe dat ze Me behandelden als een idioot en Me bedekten met een witte mantel als teken van spot en hoon. Vervolgens - onder woedend geschreeuw - brachten ze Me weer voor Pilatus.

2)Ziet hoe deze verbijsterde man, vol verwarring, niet weet wat te doen met Mij; en om de woede te temperen, gebood hij Mij te geselen...

3)Ik zag, vertegenwoordigd in Pilatus, de zielen die geen moed en edelmoedigheid hebben om krachtdadig te breken met de eisen van de wereld en van de eigen natuur. In plaats van met de wortel uit te rukken wat, volgens hun geweten, niet tot de wereld en de natuur behoort, wat, volgens hun geweten, niet tot een goede ingesteldheid hoort, geven ze toe aan een gril, vermaken ze zich met een lichtzinnige voldoening, bezwijken zij ten dele voor wat hun hartstocht verlangt en, om hun wroeging te sussen, zeggen ze bij zichzelf: “ik heb me al dit of dat ontzegd, dat is voldoende”.

4)Ik zal aan die ziel enkel zeggen: “Je laat Mij geselen zoals Pilatus! Je hebt al een stap gezet, morgen de volgende. Denk je op die manier je hartstocht te bevredigen? Neen! Want ze zal meer en meer van je eisen.”

5)”Aangezien je niet de moed hebt gehad tegen je eigen natuur te vechten wat dat kleine betreft, zul je er nog minder hebben als de aanleiding groter zal zijn.”

Deel 1.13 – De geseling van Jezus

1)Ziet Mij, mijn beminden, die Me laat leiden, met de gedweeheid van een lam, naar de verschrikkelijke marteling van de geseling. Op mijn Lichaam, reeds overdekt met slagen en gekweld door uitputting, laten de beulen op wrede wijze - met geknoopte touwen en roedes – vreselijke geselslagen op Mij neerkomen. Ze kastijden Mij met zoveel geweld dat er in mijn Lichaam geen enkele plaats overblijft die niet ten prooi is aan de vreselijkste pijn... De slagen en schoppen veroorzaakten Mij ontelbare wonden... De roedes rukken stukken van mijn huid en uit mijn vlees. Het bloed stroomt uit al mijn leden... Keer op keer viel Ik door de pijn die de slagen op mijn mannelijkheid mij veroorzaakten. Mijn lichaam verkeerde in zo'n toestand dat Ik meer op een monster leek dan op een mens. Mijn gelaatstrekken hadden hun vorm verloren, het was één grote zwelling.

2)De gedachte aan zoveel zielen, die veel later zouden geïnspireerd worden mijn spoor te volgen, verteerde Mij van liefde.

3)Gedurende de uren in de gevangenis zag Ik trouwe navolgers, die van mijn gedweeheid, mijn geduld, mijn sereniteit leerden. Niet enkel door lijden en minachting te aanvaarden, maar zelfs door te beminnen die hen vervolgen en, zo nodig, zich voor hen op te offeren zoals Ik Mezelf opofferde.

4)Ik werd steeds meer geprikkeld bij het verlangen de Wil van mijn Vader perfect te volbrengen, in die uren van eenzaamheid, onder zoveel pijn. Hoe offerde Ik Mezelf op om zijn beledigde Eer te herstellen! Zo zullen jullie niet vrezen, jullie, godsdienstige zielen, die je in de - omwille van de liefde gekozen - gevangenis bevinden, die in de ogen van de schepselen meer dan eens doorgaan voor nutteloos en misschien voor schadelijk. Laat ze tegen jullie schreeuwen en, in die uren van eenzaamheid en pijn, verenigt jullie hart met jullie God, het enige doel van jullie liefde. Herstel zijn Eer die door zoveel zonden gesmaad is!

Deel 1.14 – Jezus wordt ter dood veroordeeld

1)Bij dageraad, beval Kaïfas dat Ik naar Pilatus zou gebracht worden opdat hij de doodstraf over Mij zou uitspreken. Die ondervroeg Mij, verlangend een reden te vinden om Mij te veroordelen maar, tezelfdertijd, kwelde zijn geweten hem en voelde hij grote angst voor de onrechtvaardigheid die hij op het punt stond te begaan. Uiteindelijk vond hij een middel om afstand van Mij te nemen en liet Mij naar Herodes brengen.

2)In Pilatus zijn duidelijk deze zielen vertegenwoordigd, die tegelijk de werking aanvoelen van de genade en van hun hartstochten. Overheerst door menselijk opzicht,verblind door eigenliefde, door de vrees belachelijk te lijken, laten zij de Genade voorbijgaan.

3)Op al de vragen van Pilatus antwoordde ik niets. Maar toen hij Me zei: “Bent u de koning der joden?”, dan antwoordde Ik met ernst en integriteit: “Je hebt het gezegd, Ik ben de Koning, maar mijn Koninkrijk is niet van deze wereld...” Met deze woorden wilde Ik aan vele zielen leren, als de gelegenheid zich aandient om het lijden of een vernedering te verdragen, die ze gemakkelijk zouden kunnen vermijden. Ze zouden moeten antwoorden met grootmoedigheid: “mijn koninkrijk is niet van deze wereld”, dat betekent: “ik zoek niet de bijval van de mensen, dit is niet mijn vaderland, ik zal dra rusten in wat het werkelijk is. Nu ben ik gedreven om mijn plicht te vervullen zonder rekening te houden met de mening van de wereld. Wat voor mij belangrijk is is niet zijn achting, maar de stem van de Genade te volgen, terwijl ik de aanspraken van de natuur onderdruk. Als ik niet in staat ben alleen te overwinnen, vraag ik kracht en raad want, in veel gevallen, binden hartstochten en overdreven eigenliefde de ziel en zetten haar aan om het kwade te doen.”

4)De beulen die mijn Lichaam vernielen zijn niet met tien of met twintig. De handen die mijn Lichaam verwonden zijn met zeer velen, als ze de communie ontvangen in de hand – het heiligschennend werk van Satan.

5)Hoe kunnen ze Mij aanschouwen in deze zee van smart en bitterheid zonder dat hun hart bewogen wordt door medelijden?

6)Maar het zijn niet de beulen die moeten troosten maar jullie, uitverkoren zielen, zodat jullie mijn smart verlichten. Bekijkt mijn wonden en kijkt of er iemand is die zoveel geleden heeft als Ik, om jullie zijn liefde te tonen.

Deel 1.15 – Jezus wordt met doornen gekroond

1)Naar de wens van mijn Vader heb Ik dagen van intense droefenis beleefd, zonder klagen, maar in aanvaarding van dat wat de Vader Mij wilde laten voelen. Toen Ik gegrepen werd in de tuin, waren zij die Mij beschuldigden bereid tot elke leugen, en Ik liet me meevoeren waarheen zij maar wilden, zonder de minste weerstand te bieden. En, toen ze mijn Hoofd wilden prangen in de doornenkroon, boog Ik zonder meer het Hoofd, omdat Ik alles aannam uit de handen van Hem die Mij naar de wereld zond.

2)Toen de armen van die wrede mannen uitgeput waren van het geven van slagen op mijn Lichaam, zetten ze op mijn Hoofd een kroon, gevlochten van takken met doornen en, paraderend voor Mij, zegden ze Mij: “U bent dus Koning?... Wij huldigen U!”

3)Enkelen bespuwden Mij, anderen beledigden Mij, nog anderen gaven Mij meer slagen op het Hoofd. Elk van die slagen bracht nieuwe pijn aan mijn mishandelde en verscheurde Lichaam.

4)Ik ben vermoeid, Ik kan nergens rusten. Leen Mij je hart en je armen om Me in je liefde te wikkelen. Ik heb kou en koorts; omarm Mij even, voordat ze verder gaan deze tempel van Liefde te vernietigen.

5)De soldaten en de beulen stompten mijn Lichaam met hun smerige handen; anderen, walgend van mijn Bloed, stootten Mij met hun lansen en reten mijn Vlees open. Met een duw zetten ze Mij op een plek met scherpe stenen, Ik huilde in stilte van de pijn en zij, op een groteske manier, spotten met mijn tranen. Uiteindelijk reten ze mijn slapen open door de van doornentakken gevlochten kroon verder naar beneden te duwen.

6)Bedenk hoe Ik, met die kroon, wilde boeten voor de zonden van hoogmoed van zoveel zielen die zich lieten onderwerpen door de valse opvattingen van de wereld omdat ze overdreven geacht wilden zijn. Ik stond hen vooral toe Me met doornen te kronen en dat mijn Hoofd op zo'n wrede manier moest lijden, om, door de vrijwillige nederigheid, de afstotelijkheden en de hoogmoedige aanstellerijen te herstellen van zoveel zielen die de weg niet wilden volgen die door mijn Voorzienigheid is afgebakend, omdat ze hem hun verdienste en hun stand onwaardig achten.

7)Geen enkele weg is vernederend als hij om Gods Wil is uitgestippeld... Tevergeefs zullen jullie proberen jezelf te bedriegen als jullie menen Gods Wil te volgen in volle onderwerping aan alles wat Hij van jullie vraagt.

8)In de wereld zijn er mensen die, als het ogenblik van de beslissing eraan komt (een nieuw soort leven aan te vatten), nadenken en de verlangens van hun hart onderzoeken. Misschien zullen ze, in hem of haar met wie ze zich willen verenigen, een solide basis vinden voor een christelijk en vroom leven; wellicht zullen ze zien dat ze hun familiale verplichtingen, die hen samenhouden, volbrengen om hun verlangen naar geluk te bevredigen; maar hoogmoed en trots komen hun geest verduisteren en ze laten zich meeslepen door de wedijver om zich aan te stellen en uit te blinken. Dan slagen zij erin iemand te vinden die, omdat hij voornamer en rijker is, aan hun ambitie voldoet. Ach! Op welke dwaze manier verblinden ze zichzelf. Neen, Ik zal het hen zeggen, ze zullen het werkelijke geluk niet vinden in deze wereld en ze zullen het helaas niet vinden in de andere. Kijkt goed toe hoe ze zichzelf in groot gevaar brengen!

9)Ik zal ook spreken tot de zielen die Ik opriep tot de weg van volmaaktheid. Hoe ijdel is de hoop van hen die Me zeggen dat ze bereid zijn mijn Wil te volbrengen maar die de doornen van mijn kroon verder in mijn Hoofd slaan.

10)Vervolgens zijn er zielen die Ik voor Mezelf wil. Ik ken hen en bemin hen, Ik wil hen daar brengen waar Ik woon, in mijn oneindige Wijsheid, waarin zij alles zullen vinden wat nodig is om tot heiligheid te komen. Het is daar dat Ik Me aan hen bekend zal maken en waar ze Mij meer vertroosting, meer liefde en meer zielen zullen geven.

11)Maar, hoeveel ontgoochelingen! Hoeveel zielen worden verblind door hoogmoed en verwaandheid of door een kleingeestige ambitie. Ze stoppen hun hoofd vol met ijdele en nutteloze gedachten, ze weigeren de weg te volgen die mijn Liefde voor hen uitstippelt.

12)Zielen die Ik had uitgekozen, denken jullie mijn Wil te volbrengen terwijl jullie weerstaan aan de stem van de Genade die jullie roept en op die weg stuurt die jullie hoogmoed verwerpt?

13)Mijn dochter, liefde van mijn smarten, troost Mij. Maak in je hartje een troon voor je Koning en Redder en kroon Mij met kussen.

14)Gekroond met doornen en bedekt met een purperen mantel, boden de soldaten Mij weer bij Pilatus aan. Omdat Pilatus in Mij geen misdaad kon vinden waarvoor hij Me kon straffen, stelde hij Me verscheidene vragen. Hij vroeg Me waarom Ik ze niet beantwoordde, terwijl hij wist dat hij alle macht over Mij had.

15)Dan verbrak Ik mijn stilte en zei hem: “U zou die macht niet hebben als ze u niet gegeven was van boven; maar het is nodig dat de schriften worden vervuld.” En, Mezelf overgevend aan mijn hemelse Vader, zweeg Ik weer.

Deel 1.16 – Barrabas wordt in vrijheid gesteld

1)Pilatus, in de war door de opmerkingen van zijn vrouw en van zijn stuk gebracht door zijn gewetensbezwaren en de angst dat het volk tegen hem in opstand zou komen, zocht middelen om Mij te bevrijden. Hij stelde Mij tentoon voor de massa in de mijn beklagenswaardige toestand, en hij stelde hen voor Mij de vrijheid te geven en in mijn plaats Barrabas, die een beruchte schurk en misdadiger was, te veroordelen. Eenstemmig antwoordde het volk: “Laat Hem sterven en laat Barrabas in vrijheid gesteld worden!”

2)Zielen die Mij bemint, ziet hoe ze Mij hebben vergeleken met een misdadiger. Ziet hoe ze Mij meer hebben verworpen dan de meest verdorvene onder de mensen. Luistert toe welke woedende kreten ze tegen Mij uitstoten. Ziet met welke woede ze mijn Dood vragen. Weigerde Ik misschien die pijnlijke beschuldigingen te ondergaan? Neen, integendeel, Ik omarmde ze uit liefde voor de zielen en om hen te tonen dat die Liefde Mij niet enkel naar de dood leidde, maar naar de meest mensonwaardig dood...

3)Geloof echter niet dat mijn menselijke natuur geen afschuw of pijn voelde. Integendeel, Ik wilde al haar afkeer voelen en onderworpen worden aan die eigenste toestand, om jullie een voorbeeld te geven dat jullie sterkt in alle omstandigheden van het leven en jullie te leren de weerzin die zich aanbiedt te overwinnen als het er op aan komt de goddelijke Wil te volbrengen.

4)Ik wend Mij weer tot de zielen tot wie Ik gisteren sprak... Tot de zielen die tot de staat van volmaaktheid geroepen zijn, die discussiëren met de Genade en terugdeinzen voor de nederigheid van de weg die Ik hen toon, uit ontzag voor het oordeel van de wereld of om hun vermogen te handhaven; die zichzelf ervan overtuigen dat ze elders nuttiger zullen zijn voor mijn dienst en mijn Glorie.

5)Ik ga aan deze zielen antwoorden. Zegt Mij: weigerde Ik of aarzelde Ik zelfs maar toen Ik Mezelf zag geboren worden uit arme en nederige ouders, in een stal, ver weg van mijn thuis en mijn Vaderland, in het guurste seizoen van het jaar... 's nachts?

6)Daarna leefde Ik dertig jaar in de sombere woonst van een werkplaats; Ik onderging vernederingen en minachting vanwege hen die mijn vader Jozef werk opdroegen. Ik versmaadde het niet mijn Moeder te helpen bij de minste klusjes thuis. Had Ik dan niet meer talent dan nodig was om het ruwe beroep van timmerman uit te oefenen? Ik, die op de leeftijd van twaalf jaar onderricht gaf aan de geleerden in de tempel... Maar het was de Wil van mijn Hemelse Vader dat Ik Hem op die manier eerde. Toen Ik Nazareth verliet en mijn openbaar leven aanvatte, had Ik Mezelf kunnen bekendmaken als Messias en Zoon van God, zodat de mensen met eerbied naar mijn onderrichtingen zouden luisteren, maar dat deed Ik niet, want mijn enige verlangen was de Wil van mijn Vader te volbrengen...

7)En toen het uur van mijn Passie gekomen was, door de wreedheid van de enen en de beledigingen van de anderen, door de mijnen in de steek gelaten en door de ondankbaarheid van de menigte, doorheen het onuitsprekelijke martelaarschap van mijn Lichaam en de weerzin van mijn Ziel, ziet hoe Ik met nog grotere Liefde de Wil van mijn hemelse Vader onthulde en omhelsde.

8)Op die manier, als de ziel de moeilijkheden en de weerzin te boven komt, onderwerpt ze zich grootmoedig aan Gods Wil, komt er een ogenblik dat ze de meest onbeschrijfelijk zoetheid zal genieten.

9)Wat Ik gezegd heb tot de zielen die afkerig zijn van een nederig en verborgen leven, herhaal Ik aan hen die, integendeel, geroepen zijn om te werken in voortdurend contact met de wereld, als ze zich aangetrokken voelen tot volledige afzondering en nederige en verborgen werken.

10)Uitverkoren zielen, jullie geluk en jullie volmaaktheid bestaan niet in het volgen van de voorkeuren en de neigingen van de natuur, in het bekend of onbekend zijn bij de schepsels, in het ontplooien of verbergen van het talent dat jullie bezitten doch in het verenigen en overeenstemmen, uit liefde en met volledige onderwerping, met Gods Wil voor wat van jullie verlangd wordt voor zijn Glorie en jullie eigen voldoening.

11)Genoeg voor vandaag, dochtertje, hou van mijn Wil en omhels hem met vreugde; je weet al dat hij helemaal berekend is op de Liefde.

12)Mediteer een ogenblik over het onuitsprekelijke martelaarschap van mijn Hart, dat zoals je ziet achteruitgesteld werd tegenover Barrabas. Hoe herinnerde Ik Mij toen de tederheid van mijn Moeder, toen ze Mij stevig vasthield aan haar Hart! Hoe erg waren het gebrek aan slaap en de vermoeidheid die mijn adoptievader leed om Mij zijn liefde te tonen. Hoe kwamen in mijn geheugen de weldaden op die ik zo gul uitstortte over dat ondankbare volk, het zicht geven aan de blinden, de gezondheid teruggeven aan de zieken, het gebruik van hun ledematen aan hen die ze verloren hadden, te eten geven aan de menigte en de doden laten opstaan. Zie Mij nu, teruggebracht tot de meest ellendige toestand! Ik ben de meest verafschuwde van de mensen en zie hoe Ik ter dood veroordeeld ben als een verachtelijke schurk.