Een exorcist
over de rook van de Duivel in het Vaticaan
Iedereen heeft zo
zijn eigen agenda.
Het totaalplaatje zit nogal ingewikkeld in elkaar
omdat zowel hulpjes van het duister als gevallen lichtwezens
zich er
niet van bewust hoeven te zijn
in welke agenda van welke groepering ze zijn
ingelijfd.
Het massabewustzijn in het westen is zwaar geprogrammeerd met
het idee
dat duistere krachten in absolute zin niet bestaan.
Voor de
psychologie betekent dit concreet dat bezetenheid niet mogelijk is:
elk
menselijk lichaam wordt gewoon bewoond door een enkele spirit,
een enkele
geest of bewustzijnseenheid,
die in zijn eentje dat lichaam kan beheren en
besturen.
Bezetenheid in al zijn vormen
van lichte astrale
beïnvloeding via tijdelijk overschaduwen,
van manipulaties op afstand tot
complete overname -
wordt in alle toonaarden ontkend.
Er zijn een
aantal prullenbakbegrippen geïntroduceerd
binnen de psychologie en de
psychiatrie
waar men al het onverklaarbare in kwijt kan:
wanen,
hallucinaties, schizofrenie.
Dit zijn geen verklaringen, het zijn etiketten.
Wie nog verder op zoek gaat naar een verklaring
zoekt die meestal in de
biologie van het fysieke lijf:
hormonale, chemische reacties die een
ongewenst effect hebben.
Culturen die nog kennis hebben over bezetenheid,
al dan niet aangevuld met bijgelovige angst -
worden in het Westen
afgeschilderd als primitief en achterlijk.
Er is een plan in uitvoering,
bijna volbracht eigenlijk,
om culturen met gedegen sjamanistische kennis
over bezetenheid en de aard van de materiële werkelijkheid
te
verdrukken, klein te houden of gewoon uit te moorden.
Binnen de westerse
Christelijke cultuur
is er een traditioneel bolwerk van kennis over
duivelsuitdrijving,
aanwezig en actief in het Vaticaan.
Dat is een
slangenkuil die vele soorten gif herbergt.
Maar de tijden veranderen, ook
daar -
want de exorcisten van het Vaticaan worden binnen Christelijke
gelederen
in een verdomhoekje gestopt.
Hier volgt de vertaling van
een interview uit 2001,
van Stefano Maria Paci van het blad 30Dagen
met
Pater Gabriël Amorth, hoofd exorcist van het Vaticaan.
Over de rook van de Duivel
Er zijn 29 jaren voorbij sinds die
gedenkwaardige dag,
29 juni 1972, het feest van de heilige Paulus, prins der
Apostelen.
Dat feest van Paulus bracht het Evangelie van Christus
naar
de verre uithoeken van het Westen.
Op die gedenkwaardige dag had Paulus VI een dramatische waarschuwing
doen uitgaan naar de wereld. Hij sprak over
Gods aartsvijand,
de vijand der mensheid, Satan, vijand van de kerk.
De rook van Satan, waarschuwde Paulus de Zesde
heeft zich
door de spleten heen een weg de Kerk in gebaand.
Hoe zit het daarmee,
vandaag de dag, 29 jaar later?
Is die rook opgelost of alleen maar dikker
geworden?
30Dagen heeft een bezoek gebracht aan de man
die dagelijks
te maken heeft met Satan en zijn streken.
Het is zowat zijn vak. Hij is de
beroemdste exorcist van de wereld:
Pater Gabriël Amorth, oprichter en
erevoorzitter
van de Internationale Vereniging van Exorcisten.
Een
andere aanleiding voor dit bezoek
was het feit dat op 15 mei 2001 de
Italiaanse vertaling
van het nieuwe Uitdrijvingsritueel was goedgekeurd
tijdens de Italiaanse conferentie van Bisschoppen.
Er zijn nog wat
formaliteiten die moeten worden uitgevoerd,
maar dan kan het in de praktijk
in gebruik worden genomen.
Is dit het nieuwe wapen in de strijd van Kerk
tegen de Vijand?
Zal het die rook verdrijven, als dat nog niet is gebeurd,
die de tempel van de Heer was binnengedrongen?
Zeer zeker niet! Is de
mening van Pater Amorth.
Hij zou ons vertellen hoe deze oorlog die al
millennia woedt
nu in al zijn furie oplaait. De frontlinies van die veldslag
hebben zich nu verplaatst naar het interieur van het huis van de Heer.
En die rook
heeft zich in onverwachte richting
verplaatst.
Eindelijk is die Italiaanse vertaling van het
uitdrijvingsritueel er dan..
Amorth: Inderdaad. Vorig jaar kon het
nog niet worden goedgekeurd
tijdens de Bisschoppelijke Conferentie omdat er
vertaalfouten in zaten.
Wij duivelsuitdrijvers die het zouden moeten gaan
gebruiken,
hebben toen weer van de gelegenheid gebruik gemaakt
om erop
te wijzen dat wij het niet eens zijn met die Nieuwe Rite.
De originele
Latijnse tekst is niet veranderd door de vertaling.
Deze Rite waar we zo
lang op hebben gewacht blijkt een aanfluiting te zijn,
een zure grap die ons
aan banden legt in onze strijd tegen de Duivel.
Dat is een serieuze
beschuldiging.
Kunt u uitleggen wat u daar precies mee
bedoelt?
Amorth: Ik kan u twee voorbeelden geven, twee duidelijke
voorbeelden.
Punt 15 gaat over het kwaad in de betekenis van het boze oog
en hoe wij ons zouden moeten gedragen.
Het boze oog is een vorm van
kwaad die rechtstreeks
tegen een persoon is gericht door middel van de
Duivel.
Dit kan op verschillende manieren worden uitgevoerd,
zoals door
betoveringen, vervloekingen, voodoo en hekserij.
Het Romeinse Ritueel (The
Roman Rite) legt uit hoe je daarmee om moet gaan.
De nieuwe Rite
daarentegen stelt dat het verboden is
om in deze gevallen uitdrijvingen te
doen. Dat is gewoonweg absurd.
In de praktijk manifesteert het kwaad zich in
meer dan 90% van de gevallen
op deze manier; het is de oorzaak van
demonische bezetenheid
en andere verdorvenheden die de Duivel ten uitvoer
brengt.
Je kunt exorcisten net zo goed vertellen dat ze met pensioen kunnen
gaan.
Dan staat er in Punt 16 heel plechtig verkondigd,
dat er geen
uitdrijving mag worden uitgevoerd
tenzij de aanwezigheid van de duivel
overduidelijk is vastgesteld.
Dat is werkelijk helemaal een meesterwerk van
incompetentie,
want wij kunnen alleen maar vaststellen of er werkelijk van
bezetenheid sprake is
door dat uitdrijvingsritueel uit te voeren.
De
schrijvers van het Nieuwe Ritueel hebben er niet bij stil gestaan
dat ze de
Leer van de Katholieke Kerk tegenspreken.
Die adviseert duidelijk
uitdrijving in geval van demonische bezetenheid
en ander kwaad dat de Duivel
veroorzaakt.
Het stelt ook dat de rituelen moeten uitgevoerd bij zowel
mensen als dingen.
De Duivel zelf is nooit in objecten aanwezig, wel zijn
invloed.
De beweringen van de Nieuwe Rite zijn bijzonder ernstig en
schadelijk.
Het zijn de vruchten van onwetendheid en
onervarenheid.
Maar waren het dan geen experts die het hebben
opgesteld?
Amorth: Welnee, in tegendeel.
In de afgelopen tien
jaar hebben twee commissies aan de Rite gewerkt:
de Commissie van Kardinalen
die eerder de Prenotanda hebben bewerkt,
en de Commissie die gaat over de
gebeden.
Ik weet zeker dat geen enkel lid van beide commissies
ooit een
uitdrijving heeft uitgevoerd of zelfs maar bijgewoond.
Geen enkel
commissielid heeft ook maar een flauw idee wat een uitdrijving is.
Daar ligt
de grote fout, de oerzonde die aan deze nieuwe Rite ten grondslag ligt.
Er
is geen expert op het gebied van exorcisme bij betrokken geweest.
Hoe
is dat nou mogelijk?
Amorth: Dat moet u niet aan mij vragen.
In
het verleden werden er altijd experts betrokken bij elke commissie
die zijn
werk moest verrichten binnen de Kerk.
Dat is ook gebeurd toen delen van de
Romeinse Rite zijn bewerkt.
Maar niet in dit geval. En als er ooit een
werkgebied bestaan heeft
waar praktijkervaring van doorslaggevende betekenis
is, dan is het dit wel.
Wat is er dan precies
gebeurd?
Amorth: Wat er is gebeurd is dat wij exorcisten niet zijn
geraadpleegd.
Sterker nog, toen wij zelf met suggesties kwamen,
werden
die met een zekere irritatie door de commissies ontvangen.
Dat was nogal
paradoxaal allemaal.
De verschillende delen van de Romeinse Rite werden
geleidelijk doorgenomen,
in verband met de verzoeken van het Tweede
Vaticaanse Concilie.
Wij exorcisten zaten te wachten op Titel XII, dat is de
Rite van het Exorcisme.
Maar het werd kennelijk als iets onbelangrijks
beschouwd,
want de jaren gingen voorbij en er gebeurde helemaal
niets.
Toen opeens, op 4 juni 1990, verscheen een tussentijdse Rite
die moest worden getest.
Wij waren stomverbaasd dat niemand om onze
mening had gevraagd;
wij hadden ons al goed voorbereid.
We hebben
bijvoorbeeld voorgesteld om de gebeden te herzien.
We wilden ook Onze Lieve
Vrouwe kunnen aanroepen:
zullen aanroepingen ontbreken nu volledig.
En
we hebben ook gevraagd om meer specifieke uitdrijvingsgebeden.
Maar ons werd
niets gevraagd.
We hebben gewoon de kans niet gekregen om een bijdrage te
leveren.
Wij hebben ons daar niet door laten weerhouden.
Die teksten
zijn tenslotte voor ons bestemd.
We zijn er dus mee aan de slag gegaan;
ook omdat Kardinaal Eduardo Martinez Somalo had gevraagd
aan de
Bisschoppen om binnen twee jaar advies en suggesties te krijgen
van de
priesters die met de Rite zouden moeten gaan werken.
Ik heb toen 18
ervaren exorcisten van over de hele wereld bij elkaar gebracht.
We hebben de
tekst uitgeplozen en in gebruik genomen.
We waren vol lof over het eerste
deel dat het Evangelie aanhaalt
als fundering voor uitdrijving. De
Bijbeltechnische kant ontbrak niet.
De Rite stamt uit 1614 en werd toen
samengesteld onder Paus Paulus V.
In die tijd was het helemaal niet nodig om
de mensen te helpen herinneren
aan het bestaan van de duivel en de noodzaak
van uitdrijvingsrituelen.
Iedereen wist dat er in de Bijbel over gesproken
wordt en accepteerde de riten.
Nu is die toevoeging wel
noodzakelijk.
Maar toen we bij het deel belandden dat aanspraak doet op
ervaring,
bleek overduidelijk dat de schrijvers die niet hadden.
We
leverden onze commentaren en verbeteringen, artikel voor artikel,
en we
hebben die ingeleverd bij alle betrokken partijen,
inclusief de Paus
zelf.
Hoe werden die aantekeningen ontvangen?
Amorth: De
ontvangst was uitermate koel, en het effect ervan nihil.
We stonden voor een
muur van afwijzing en minachting.
Toen kwam er een beschuldiging:
een
groep exorcisten en zogenaamde demonologen (demonen-experts)
zouden een
internationaal verbond hebben gevormd
en bezig zijn campagne te voeren tegen
de nieuwe Rite.
Dit was een onbehoorlijke beschuldiging.
Wij zijn
nooit met een campagne bezig geweest.
Die Rite was voor ons bestemd
en
toch was geen enkel persoon met verstand van zaken
uitgenodigd om deel uit
maken van een van de commissies.
Beweert u dan dat de Rite waardeloos
is in de strijd tegen de Duivel?
Amorth: Ja.
Het is hun bedoeling
geweest om ons uit te rusten met een plastic zwaard.
Een aantal zeer
effectieve gebeden zijn geschrapt:
gebeden met een geschiedenis van 12
eeuwen.
Nieuwe gebeden zonder enig effect zijn toegevoegd.
Maar gelukkig
kregen we op het allerlaatste moment
nog een ontsnappingsmogelijkheid
aangeboden.
Kardinaal Jorge Medina heeft een Aantekening toegevoegd aan
de Rite.
Daar staat in dat exorcisten verplicht zijn om deze Rite te
gebruiken,
maar ook nog gebruik mogen maken van de oude als ze dat willen,
als men daar een verzoek toe indient bij de bisschop.
Bisschoppen moeten
daarvoor toestemming vragen bij de Gemeenschap,
die dat maar al te graag
zal verlenen. Maar al te graag?
Dat is toch een vreemde
formulering
De aanleiding voor die toevoeging was dat Kardinaal Joseph
Ratzinger
en Kardinaal Medina hebben geprobeerd om een artikel toe te voegen
aan de Rite zelf artikel 38 zou dat geweest zijn -
die exorcisten zou
toestaan om de oude Rite te gebruiken.
Dat was ongetwijfeld bedoeld om ons
te behoeden voor de grote fouten
die in de Nieuwe Rite staan.
Maar dit
initiatief van die twee kardinalen werd verworpen.
Medina heeft toen gedaan
wat hij kon onder de omstandigheden,
en nu kunnen wij nog op individueel
niveau onder de nieuwe Rite uit.
Hoe kijkt de Kerk eigenlijk tegen
jullie aan?
Amorth: We worden bijzonder slecht behandeld. Mijn
collega-priesters
die deze problematische taak van uitdrijving op zich
nemen,
worden als waanzinnige fanaten afgeschilderd.
In het algemeen
worden ze nog maar net getolereerd
door de Bisschoppen die hen
benoemen.
Kunt u een voorbeeld geven van die
vijandigheid?
Amorth: We hebben ooit een internationale conventie van
exorcisten gehouden
in de buurt van Rome. We hebben toen verzocht om een
ontvangst bij de Paus.
We wilden niet apart worden ontvangen, we hebben
alleen maar gevraagd
of we op woensdag onder het publiek mochten staan op
het St Pietersplein.
We hebben zelfs niet gevraagd of we mochten worden
vermeld
tijdens de speciale begroetingen van de Paus.
De dag van
tevoren vertelde de heer Nicolo ons -
en hij voelde zich er zo ongemakkelijk
bij dat het overduidelijk
niet zijn beslissing was dat we niet mochten
komen.
We hadden geen toestemming. Het was ongelooflijk.
Daar waren
we met 150 exorcisten bij elkaar uit vijf continenten,
allen priesters door
hun Bisschoppen benoemd -
wat al inhoudt dat ze veel moeten bidden, veel
kennis moeten hebben
en een goede reputatie, en zo meer.
We kregen te
horen dat we natuurlijk een verklaring per brief zouden krijgen.
Dat was
vijf jaar geleden en ik wacht er nog steeds op.
Ik weet dat het niet Paus
Johannes Paules II was die ons heeft geweerd.
U bent dagelijks
betrokken bij gevechten tegen de Duivel.
Wat beschouwt u als Satans
grootste overwinning?
Amorth: Het feit dat hij de mensheid ervan
heeft overtuigd dat hij niet bestaat.
Hij heeft dat zelfs binnen de Kerk
voor elkaar gekregen.
We hebben nu te maken met een Kerk vol mensen die niet
meer
in het bestaan van de Duivel geloven, in exorcisme, in bezetenheid;
in het buitengewone kwaad dat de Duivel kan veroorzaken,
zelfs niet in
de macht die Jezus ons heeft gegeven om demonen te verdrijven.
Drie
eeuwen lang heeft de Rooms-Katholieke Kerk
in tegenstelling tot de
Orthodoxe Kerk en verschillende Protestantse kerken
de dienst van het
exorcisme vrijwel geheel de rug toe gekeerd.
Dus, omdat ze geen
uitdrijvingen meer uitvoeren, of bestuderen,
en omdat ze die nooit hebben
meegemaakt,
geloven ook de geestelijken niet meer in het bestaan ervan.
En ze geloven niet meer in de Duivel.
Er zijn nu hele landen zonder
exorcisten,
zoals Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Spanje en Portugal.
Dat is een beschamende tekortkoming.
U heeft Frankrijk niet
genoemd. Is de situatie daar dan anders?
A: De beroemdste Franse
exorcist, Isodore Froc, heeft een boek geschreven.
Het heet: Exorcisten.
Wie ze zijn en wat ze doen.
Het is in het Italiaans vertaald en heeft de
goedkeuring gekregen
van de Franse Bisschoppen. In dat boek staat nergens
dat er in bepaalde gevallen uitdrijvingen moeten worden uitgevoerd.
De
auteur heeft voor de Franse tv verklaard dat hij nog nooit
een exorcisme
heeft uitgevoerd en dat ook nooit zal doen.
Er bestaan maar zon 100
Franse exorcisten
en slechts vijf van hen geloven in de Duivel en voeren
uitdrijvingen uit.
Al de anderen verwijzen de mensen gewoon door naar
psychiaters.
De Duitse Bisschoppen hebben aangegeven dat men het nut niet
in zag
van een nieuwe Rite voor uitdrijving.
En het zijn de bisschoppen
die exorcisten moeten benoemen.
Je zou toch verwachten dat ze dan minstens
een uitdrijving willen bijwonen,
alvorens ze zon belangrijk besluit tot
benoeming nemen.
Helaas is dit bijna nooit het geval.
Maar als een
Bisschop een serieus verzoek tot een uitdrijving krijgt,
en hij voorziet
daar niet in, dan maakt hij zich schuldig aan een doodzonde.
En dan is hij
verantwoordelijk voor het lijden dat de betreffende persoon
moet ondergaan,
lijden dat soms een leven lang aanhoudt
en dat die bisschop had kunnen
voorkomen.
U beweert toch niet dat de meeste bisschoppen van de
Katholieke Kerk
zich schuldig hebben gemaakt aan een
doodzonde?
A: Toen ik jong was, zei de oude priester in onze parochie
dat er Acht Sacramenten waren: de Achtste was Onwetendheid.
Dat Achtste
sacrament kan meer mensen redden dan de andere zeven bij elkaar.
Om een
doodzonde te begaan moet men willens en wetens zondigen.
Het is een ernstige
zaak dat zo veel Bisschoppen in gebreke blijven.
Maar ze weten niets van
deze dingen af dus begrijpen ze niet wat ze doen.
Vindt u dat een
mens nog wel Katholiek is als hij niet gelooft dat de Duivel
bestaat?
Amorth: Nee. Ik zal eens een verhaal vertellen.
De
eerste keer dat ik Pater Pellegrino Ernetti ontmoette,
een befaamd exorcist
die 40 jaar in Venetië heeft gediend,
zei ik tegen hem: Als ik de Paus zou
mogen ontmoeten,
dan zou ik hem vertellen dat ik veel te veel bisschoppen
ontmoet
die niet in het bestaan van de Duivel geloven.
De volgende
middag kwam Pater Ernetti me vertellen
dat hij die ochtend door Paus
Johannes Paulus II was ontvangen.
Uwe heiligheid, had hij gezegd, Er is
een exorcist hier in Rome,
Pater Amorth, die u zou zeggen als hij u kon
ontmoeten,
dat er veel te veel bisschoppen zijn die niet in de Duivel
geloven.
De Paus antwoordde recht op het doel af:
Wie niet in de
Duivel gelooft, gelooft niet in het Evangelie.
Dat was wat de Paus heeft
gezegd, en ik zeg het hier opnieuw.
Dus u zegt, dat veel bisschoppen
en priesters eigenlijk niet Katholiek zijn?
Amorth: Laten we het erop
houden
dat ze niet in de waarheid van het Evangelie geloven.
Ik zou hen
graag zien ophouden hun godslasterlijke taal te verspreiden.
Maar we kunnen
ook daar duidelijk over zijn:
iemand is pas een godslasteraar als hij of zij
officieel ergens van wordt beschuldigd
en dan in die fout blijft
volharden.
Maar in de Kerk van vandaag wordt geen enkele bisschop ervan
beschuldigd
dat hij niet in de duivel gelooft, of in het bestaan van
bezetenheid,
of dat hij in gebreke blijft omdat hij geen uitdrijving
adviseert
aangezien hij daar niet in gelooft.
En toch kan ik u ook de
namen geven van vele bisschoppen en kardinalen
die direct na hun benoeming
exorcisten uit hun functie hebben ontzet:
ze mochten de Rite niet meer
toepassen.
Ook zijn er bisschoppen die beweren dat ze niet in de Duivel
geloven,
dat het gaat om zaken uit het verleden. Waarom?
De Tweede
Vaticaanse Raad heeft gevraagd om een aantal teksten te herzien.
In plaats
van ze aan te passen, werden ze soms volledig herschreven.
Heel wat riten
zijn er flink op achteruit gegaan,
omdat men het idee had helemaal opnieuw
te moeten beginnen.
Alsof de Kerk ons tot nu toe in de maling heeft genomen
en nu pas in deze tijd de echte genieën, supertheologen, echte Bijbelkenners
en super-liturgisten leven die weten wat goed is voor de Kerk.
Dit is
een leugen: de aanbeveling was om de teksten te herzien,
niet om ze te
vernietigen.
De Uitdrijvingsrite, bijvoorbeeld, moest worden aangepast,
niet herschreven.
Er stonden gebeden in die waren ontstaan uit 12 eeuwen
ervaring.
Voor we gebeden afschaffen die al eeuwen lang hun effectiviteit
hebben aangetoond,
zouden we eerst eens hard en diep moeten nadenken.
Dat is niet gebeurd.
We hebben die nieuwe gebeden in de praktijk
getoetst
en ze zijn totaal waardeloos.
Ik heb elke regel van de Nieuwe
Rite gelezen,
elke pagina van de 1200. En het blijkt dat elke verwijzing is
verwijderd
naar het feit dat de Heer ons tegen de Duivel moet beschermen
en dat de engelen ons tegen aanvallen van de Duivel moeten
beschermen.
Ze hebben alle gebeden verwijderd die scholen en huizen
zegenen.
Van alles kon worden gezegend en beschermd,
maar nu hebben we
die bescherming niet meer.
Jezus zei: Bescherm ons tegen Satan, en Bescherm
ons tegen de Kwade.
Dat wordt nu vertaald met: Bescherm ons tegen het kwaad
zo in het algemeen.
Vindt u dat Satanisme in opkomst
is?
Amorth: Ja zeker, heel erg. Als het geloof wegvalt, neemt het
bijgeloof toe.
In bijbelse termen uitgedrukt verlaat men de heer en wendt
zich tot idolen.
In moderne termen: men verlaat God en wendt zich tot het
occulte en helderzienden.
De satanische sekten doen het goed. De aanbidding
van de Duivel
wordt aan hele mensenmenigten verkondigd
tijdens
Satanische rockfestivals zoals Marilyn Manson.
Zelfs kinderen zijn het
slachtoffer
hun stripverhalen vertellen over magie en
Satanisme.
Seances zijn heel gewoon, waarbij de doden worden opgeroepen
omdat men op zoek is naar antwoorden.
Men kan tegenwoordig per computer,
telefoon , tv en bandopnamen
seances houden. Ze hebben geen mediums meer
nodig.
Dit is doe-het-zelf-spiritisme.
Onderzoek geeft aan dat 37% van
alle studenten minstens een keer
met het ouija-bord heeft geëxperimenteerd.
Dat is gewoon een seance.
Ik heb wel eens een school bezocht waar de
leerlingen vertelden
dat ze dit gedurende hun catechese-lessen deden, met
instemming van hun leerkracht.
Werkt dat dan echt?
Amorth:
Er is geen onderscheid tussen witte en zwarte magie.
Als er magie in het
spel is, is de Duivel in het spel.
Alle vormen van occultisme, zoals massale
toevlucht naar Oosterse godsdiensten
met hun esoterische associaties, zijn
open deuren voor de Duivel.
Zo komt hij binnen. En wel meteen.
Hoe slaagt de Duivel erin mannen en vrouwen te
verleiden?
Amorth: Zijn strategie is eentonig.
Ik heb hem dat ook
gezegd en hij geeft het zelf toe..
Hij overtuigt mensen ervan dat de hel
niet bestaat,
dat zonden niet bestaan, dat het gaat om de ervaring van het
leven.
Wellust, succes en macht zijn drie grote passies waar de Duivel wel
bij vaart.
Hoe veel gevallen van bezetenheid bent u in uw leven tegen
gekomen?
A: Na de eerste honderd ben ik gestopt met
tellen.
Honderd? Dat is veel.
U schrijft in uw boeken dat gevallen
van werkelijke bezetenheid zeldzaam zijn
Amorth: Dat zijn ze ook.
Maar ik heb de klantenkring geërfd
van een beroemd exorcist, Pater
Candido. Dat waren de gevallen
die hij niet had kunnen oplossen. Bovendien
sturen andere exorcisten
hun meest hardnekkige gevallen ook naar mij
toe.
Wat is het moeilijkste geval dat u ooit bent tegen
gekomen?
Amorth: Daar ben ik nu al twee jaar mee bezig. Het is
het geval van dat meisje dat afgelopen oktober
in het Vaticaan door de Paus
is gezegend,
ofschoon dat geen exorcisme was. Het heeft de kranten gehaald.
Ze wordt 24 uur per dag aangevallen. Haar martelingen zijn onbeschrijflijk.
Artsen en psychiaters weten niet wat ze met dit geval aan moeten.
Het
meisje zelf is helder en bijzonder intelligent. Het is een heel moeilijk
geval.
Hoe valt men ten prooi aan de Duivel?
Amorth: Mensen
kunnen door het buitengewone kwaad van de Duivel
worden aangevallen om vier
redenen:
1) Om iemands goedheid om zeep te brengen,
zoals bij vele
Heiligen het geval was;
2) omdat iemand in zijn zonden volhardt
3) omdat
iemand via de Duivel is vervloekt;
4) omdat iemand zich met occulte
praktijken inlaat.
Wat voor verschijnselen doen zich voor tijdens een
uitdrijving?
Amorth: Ik herinner me een analfabeet, een boer die
alleen Engels sprak.
Ik had een vertaler nodig om hem te verstaan.
Sommigen worden opeens bovenmenselijk sterk.
Sommigen gaan leviteren
in de lucht zweven -
waarbij zelfs meerdere mensen er niet in slagen hem in
zijn stoel te houden.
Maar we hebben het dan over bezetenheid binnen een
bepaald verband.
Heeft de Duivel u ooit kwaad gedaan?
Amorth:
Toen kardinaal Poletti mij vroeg om een exorcist te worden,
heb ik tot onze
Lieve Vrouwe gebeden:
Omhul mij in uw mantel en ik zal veilig zijn.
Ik
ben vaak door de Duivel bedreigd maar hij heeft me nooit kwaad
gedaan.
De Nieuwe Riten maken het moeilijk om een exorcisme te doen.
Exorcisten worden geweerd uit het publiek op het Sint Pietersplein. Wat is
er gaande?
Amorth: De rook van Satan dringt overal door, overal.
Misschien mochten wij dat plein niet op omdat ze bang waren
dat al die
exorcisten de legioenen demonen zouden verdrijven
die zich in het Vaticaan
hebben genesteld.
Dat is toch zeker een grapje?
Amorth:
Dat klinkt misschien zo maar ik denk niet dat het een grap is.
Ik twijfel er
niet aan dat de Duivel bezig is de hoogste regionen te verleiden,
niet
alleen in de kerk maar ook politiek, industrieel.
U zegt dat Satan,
net als in elke andere oorlog ,
de leiders van de vijand
overneemt?
Amorth: Dat is de beste strategie.
Altijd al geweest,
vooral als de vijand niet op een aanval bedacht is.
Maar de hemel zij dank
wordt de Kerk in stand gehouden
door de Heilige Geest, dus kan Satan hooguit
een deelgebied veroveren.
De duivel kan een veldslag winnen, zelfs een
belangrijke veldslag,
maar niet de hele oorlog.
(Uit: 30Days, No. 6
juni 2001)
|
