|
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 15: De Europajoggingcup.
Op 22 juni 1987 kregen de mensen van de geschreven pers
toentertijd zaten ze in Grijsloke niet om een persconferentie verlegen en een
aantal Grijsloke-VIPs deze uitnodiging in de bus (namens het bestuur van
Dwars door Grijsloke):
Betreft: Persconferentie 7e
massaloop Dwars door Grijsloke op 29 augustus 1987.
U wordt vriendelijk uitgenodigd tot het
bijwonen van onze bijzondere persconferentie die doorgaat op maandag 6 juli
1987 om 19 uur stipt in het parochiezaaltje aan de kerk van Grijsloke,
Gijzelbrechtegemsteenweg te Anzegem. Ditmaal zal de persconferentie internationale
belangstelling genieten. Wij zijn er immers in geslaagd om, voor het eerst in
België en in samenwerking met de organisatoren van de loopwedstrijden uit SCHWALMTAL-WALDNIEL
(Duitsland), RAISMES (Frankrijk) en GRAAUW (Nederland), de EUROPA JOGGING CUP
in het leven te roepen. Elke organisatie zal door een afvaardiging worden
vertegenwoordigd op deze bijeenkomst. Videobeelden over de omloop en de
omgeving van de buitenlandse wedstrijden zullen worden vertoond. Het wordt een
bijzonder interessante ontmoeting. Daarom durven wij ten stelligste op uw
aanwezigheid rekenen.
De eerste europajoggingcup kon niet anders dan een succes
worden. Lucien Van Lancker had er zich de ziel uit het lijf voor gewerkt. In
1987 werd er gestart met vier deelnemende landen:
1° België met Dwars door Grijsloke op 29 augustus.
2°Frankrijk met La course des Terrils in Raismes, bij
Valenciennes op 4 oktober. Een buitengewoon zware loopwedstrijd alover de terrils
(reusachtige hopen steenafval uit de mijnbouw) die in Noord-Frankrijk en in
andere voormalige mijnbouwgebieden het landschap (ont)sieren. Deze koers was in
Grijsloke geen onbekende: ze was aan haar vierde editie toe en verscheidene
leden van de loopclub hadden er minstens één keer aan deelgenomen.
3° Duitsland met de achtste Internationaler Straszenlauf Rund
um Waldniel (10 oktober), die door dokter van Aaken in t leven was geroepen en
die sinds de dood van deze joggingpaus, die Grijsloke zo genegen was (hij
overleed in 1984), de naam Dr. Ernst
van Aaken Gedächtnislauf had meegkregen. Ik herinner mij nog dat wij
met een delegatie van Loopclub Grijsloke in alle piëteit het graf van de
wereldberoemde sportdokter hebben bezocht. Daar bestaat een foto van, dewelke
vroeg of laat nog wel eens op mijn blog (www.bloggen.be/kris) terechtkomt.
4° Nederland, met de afsluitende stratenloop Terneuzen-Graauw
op 28 november:
hossen en crossen over, langs en onder de steile Zeelandse
afsluitdijken
zoals we konden lezen in Het Nieuwsblad van 30 november.
Niet minder dan 248 deelnemers hebben aan de vier wedstrijden
deelgenomen. Het was de beloning voor een puike organisatie: bussen waren
ingelegd om de deelnemers op te halen op verscheidene plaatsen in Vlaanderen,
voor alle 248 deelnemers was er een prachtig souvenir (de Europajoggingcup)
en voor degene die zich bij optelling van punten het best had geklasseerd over
de vier wedstrijden was, zowel voor de mannen als voor de vrouwen, de
Super-Europajoggingcup. Die supercup werd in de wacht gesleept door de man
die toen het paradepaard van onze loopclub was: Jaak Demeulemeester. Geen
wonder dat Jaak dat jaar in Anzegem verkozen werd tot sportman van het jaar
1987. Over gebrek aan erkenning kon men in Grijsloke dat jaar overigens niet
klagen: zoals eerder gezegd kreeg Lucien Van Lancker de prijs van de
sportverdienste.
Voor de tweede europajoggingcup, in 1988 (cf. www.bloggen.be/kris) kwam
Luxemburg als vijfde land de rangen vervoegen met de Grand prix Robert
Schuman. Wat Duitsland betreft viel de keuze nu op de Rheydter Citylauf in
Münchengladbach-Rheydt. Dat de Dr. Ernst van Aaken Gedächtnislauf uit de boot
viel was vooral te wijten aan de eerder geringe belangstelling in Waldniel.
Dokter van Aaken zou het betreurd hebben
Over hoe het de Europajoggingcup verder vergaan is hoop ik
Lucien Van Lancker zelf aan het woord te kunnen laten in één van de volgende
afleveringen.
|
