Mijn nieuwste boek "Uit het schuim (van de zee)", de Griekse mythologie in 136 verhalen, 402 p., kan besteld worden via mail (kvansteenbrugge@gmail.com) of via mijn telefoonnummer 056.215944. Prijs: 18,95 euro (er hoeven geen verzendkosten betaald te worden).
Vrouwelijke BV's: (mijn TOP 3) 1. Tanja Dexters 2. Tine Van den Brande 3. Annelies Beck 4. Esther Sels 5. Annelies Rutten (ik kan maar geen geschikte foto van haar vinden; ik wacht dus maar tot ze er mij zelf een stuurt)
over: GENT, GRAVENSTEEN, GRIEKENLAND, GRIJSLOKE, GEZONDHEID, GENEESKUNDE, GEHOOR, G-PLEK.
...........Voor verhaaltjes uit de Griekse mythologie, surf naar www.bloggen.be/Dzeus
...........Voor recente cursiefjes, surf naar www.bloggen.be/pierpont
...........PICTAIKU'S (de allernieuwste kunstvorm) vindt u op www.bloggen.be/pictaiku
01-07-2016
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (34)
De geschiedenis van Dwars door
Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 34: De jaren 2007-2009.
De laatste paar jaar (2005-6) werd het voorzitterschap
van Dwars door Grijsloke waargenomen door Gerrit Glabeke, maar door ziekte
moest Gerrit afhaken en toen kwam er weer een dame aan t bewind: Martine Crommelinck.
De tijd van de lange voorzitterschappen (Robert Forêt 1981-90, Claudine
Dejonghe 1991-2005) leek voorbij want na drie jaar zou ook Martine er de brui
aan geven. Voor de loopkoers waren dit allerminst de succesrijkste jaren: het
aantal deelnemers aan de finish bedroeg in die drie jaar, gemiddeld genomen,
nog geen zevenhonderd. Dat lieten ze in de loopclub nochtans niet aan hun hart
komen. De clubkleuren werden verdedigd in tal van grote loopkoersen in binnen-
en buitenland. We pikken er lukraak een paar uit In oktober 2007 trokken we met
vijfenvijftig clubleden naar Reims: 15 namen er deel aan de 10 km, 10
aan de halve marathon, 5 aan de marathon. In het voorjaar van 2009 namen 17
leden van Loopclub Grijsloke deel aan de marathon van Rotterdam: Kurt
Vanmarcke liep daar een schitterende tijd (2.51.58). Vele activiteiten van de
loopclub waren traditie geworden, niet meer weg te denken. Ik noem er enkele:
de bedevaartloop op moederkensdag (de 2e zondag van mei), de
nachtelijke oriëntatieloop (de 1e zondag van december), de
verbroederingsloop met de Beukenhofjoggers, de verbroederingsfeesten met de
Hastingsrunners in maart (in Hastings) en augustus (in Grijsloke), en bovenal
het verlengd winterweekend dat nu zijn vaste stek scheen gevonden te hebben aan
zee, in Nieuwpoort.
Er was evenmin gebrek aan competitie tussen de
clubleden onderling. De filoporitest was ook al een jaarlijkse traditie geworden
en kende een groeiend succes. Jan en Elke Ottevaere vormden in die jaren een
haast niet te kloppen team. Een andere jaarlijkse krachtmeting was de
clubcross. In 2007 was Geert Windels de beste. Dat jaar schitterde Geert ook in
de zware 20 km van Brussel met een tijd van 1.19.06, als eerste van een dozijn
deelnemende (en ook finishende) Grijslokenaren. Bij de dames werd Charline
Dewaele crosskampioen. In 2008 en 2009 was het weer Charline, maar bij de
mannen stond er nu telkens geen maat op het meesterschap van Dimitri
Delombaerde.
Op 15 juli 2007 heeft Lucien Taelman Abraham
gezien, t is te zeggen: onze mister DDG en super-langeafstandloper vierde
zijn vijftigste verjaardag. Dat jaar overleed Remi Vanmarcke op
84-jarige leeftijd. Hij was de grootvader van onze Anzegemse top-wielrenner Sep
Vanmarcke. In 2005 had hij nog deelgenomen aan DDG en hij was jarenlang trouw
op post geweest bij de wekelijkse trainingen. Zelfs op zijn tachtigste had hij
een mooi atletisch lichaam en als hij in een begenadigde dag was moest menig
jongeling (van in de zestig) op de tanden bijten om zijn tempo te volgen
schrijver dezes kan daarover meepraten. Het bericht van zijn heengaan kwam dan
ook als een droevige verrassing. In 2008 leverde ons trouw clublid Tony
Vandendriessche een opzienbarende prestatie: hij trok naar de marathon van
Boston en werd daar 6821e op vijfentwintigduizend deelnemers, in een
tijd van 3.30.28. Weliswaar een stuk trager dan zijn vader Aureel in 1963 toen
hij deze, toentertijd grootste marathon ter wereld won tegen alle beste
marathonlopers, Olympisch kampioen Bikila Abebe incluis (*). Een prestatie die
Aureel in 1964 nog eens overdeed. Wat ons clublid Willy Lemaire in 2009 op 61-jarige leeftijd verwezenlijkte
is zeker ook het vermelden waard: marathon Willy liep in Griekenland de
authentieke marathon, van Marathon naar Athene, ten voordele van Artsen zonder
Grenzen. Het was zijn 110e marathon!
Hoe verliepen de koersen, dwars door Grijsloke, in de
Crommelinck-jaren?...
1/ De 7 km mannen. Frederic Van den Heede, die
in 2001 en 2003 reeds 2x op het ereschavot had gestaan, voegde nog twee
podiumplaatsen toe aan zijn erelijst (3e in 2007, 2e in
2009). Het hoogste schavotje moest evenwel nog komen voor Frederic, één van
onze trouwste deelnemers en grootste podiumpakkers. Op dat hoogste schavotje
stonden in deze periode: in 2007 Fabrice Laga, in 2008 Dimitri Caby (derde
overwinning en zevende podiumplaats in DDG), in 2009 Dieter Van de Walle.
2/ De 7 km vrouwen. In 2007 won Veerle Vanlinden
vóór Ann Parmentier. Beiden zouden in de toekomst overschakelen naar de 10 mijl
en op die langste afstand meer dan één keer als primus over de meet komen. In
2008 won Els Verthé voor de derde keer en in 2009 was de overwinning voor onze
Annie Vermeulen uit Kluisbergen.
3/ De 10 mijl mannen. In 2007 was het podium
quasi hetzelfde als het vorig jaar (1e Vandevelde, 2e
Clyncke); enkel Caby, die het nu eens op de langste afstand had geprobeerd,
kwam daar een stokje vóór steken door de derde plaats af te snoepen van
tweevoudig winnaar Ghirma. In 2008 namen de Oost-Afrikanen weerwraak met een eerste,
tweede en negende plaats (resp. El Hachimi, Gemeda en Tedros). Vandevelde moest
vrede nemen met brons. Ook in 2009 was er geen derde overwinning voor
Vandevelde: ditmaal moest hij zijn meerdere erkennen in Hans Reigel, een atleet
uit Lebbeke..
4/ De 10
mijl vrouwen. Van 2007 t/m 2009 ging de zege naar resp. Ria Thienpont,
Veerle Vanlinden en Veerle Dhaene.
(*) De tekening van onze grote kampioen Aureel Vandendriessche is van Jan Bauwens, filosoof en veelzijdig kunstenaar, die in lyrische bewoordingen de eerste medaille van Dwars door Grijsloke bezong in het boek "Grijsloke 2000". Het boek is gratis te
verkrijgen door ieder clublid die zich inschrijft voor DDG 2016.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (33)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 33: DDG komt een zware slag te boven.
Een van de zeldzame foto's van Roger Dejonghe
In t begin van t jaar 2006 was onze koers 25 jaar
oud en ons bereikte het ontstellend en bloedstollend bericht dat Roger Dejonghe
was overleden. Plots! De meerderheid van de leden van DDG kenden Roger niet
eens en toch weinige insiders zullen mij tegenspreken als ik beweer dat hij,
na het afscheid van Lucien Van Lancker in 2000, de belangrijkste rader was in
de DDG-machinerie. Men beweert wel eens dat achter iedere sterke man een sterke
vrouw staat. In het geval van Dwars door Grijsloke stond achter voorzitster
Claudine een beresterke man: Roger! Een man die geleefd en gewerkt heeft voor
de koers, twintig jaar lang, dag en nacht: contacten onderhouden en nieuwe
contacten leggen met de sponsors, met de deelnemers, de gemeentelijke
overheden, de leveranciers, het rode kruis, de verslaggevers, de
aankomstrechters Dat weinigen hem gekend hebben komt doordat hij de bescheidenheid in persoon was en zich niet
onder de mensen begaf. Nooit verliet hij zijn woning; hooguit ging hij wat
werken in zijn moestuin of vertoonde hij zich een enkele keer in zijn
voortuintje met zijn geliefde hond Bari. Daar keek hij naar de lopers die
voorbij zijn huis passeerden en hij installeerde daar een verfrissingspost met
drank en sponsen. Ook de wielerkoersen die de Kwaremont aandeden bekeek hij
gaarne live, maar dan van in zijn woning met de verrekijker.
Roger was niet alleen een harde werker voor de koers,
hij was tevens een briljante geest en dat is hij geweest van kinds af aan. Wij
liepen samen school, hij was steeds de eerste van de klas met een
puntenpercentage dat de honderd benaderde. Jammer dat ziekte hem in later jaren parten speelde. Begin 2006 gaf Roger plots de geest. Hij zat
gebogen over zijn bureau, werkend voor DDG. Ik omschrijf hem het liefst als
volgt: een zeer lieve en innemende man die een klare kijk had op alles, een man
die nooit gelijk wilde krijgen, ofschoon hij dat altijd wel hád.
Velen hebben gevreesd dat dit droevig heengaan de
doodsteek zou betekenen voor DDG, maar zoals wij nu weten, is dat, God zij dank,
niet het geval geweest. De 26e uitgave van DDG kende een gelukkig
verloop. In de club waren er activiteiten voor jong en oud. Niets van wat in t
verleden goed was geweest, werd overboord gegooid: de uitstappen, de
trainingen, de clubkampioenschappen, de feestjes, de reizen naar binnen- en
buitenlandse wedstrijden. De filoporitest van dat jaar was er één uit de
duizend.
In de korte afstand stond er geen maat op Dimitri Caby
en op diezelfde afstand was het ditmaal Els Verthé de haar tweelingzus Sylvie
opvolgde op het hoogste schavotje (het vorig jaar was het net andersom
geweest). Zus Sylvie had zich dit jaar immers aan de grote afstand (10 mijl)
gewaagd en die wedstrijd had ze dan ook met glans gewonnen tegen de winnares
van t vorig jaar, Patricia Delvael. Maar wie stond daar als derde op het
schavot? Niemand minder dan de Zeelse Katja Merlin. In 1988 (ze was toen nog piepjong) won ze de
7 km voor t eerst en ze zou dat in totaal niet minder dan 6 x presteren (er
kwamen ook nog twee tweede plaatsen bij). Haar laatste overwinning was in 2001
(telkens op de kortste afstand). De jaren die volgden bleef ze afwezig tot nu.
Meteen de grote afstand en een 3e plaats. Was het een tegenvaller voor mooie
Katja? Wat er ook van zij, tot op de dag dat ik deze regels schrijf heeft ze
zich niet nog eens in Grijsloke vertoond. En dat is jammer: haar aanwezigheid
liet telkens menig mannenhart sneller kloppen.
Toch ging de meeste aandacht uit naar de mannenloop
over 10 mijl. Zouden de Oost-Afrikanen, en dan in t bijzonder Waldu Ghirma,
voor de derde opeenvolgende maal domineren? Dat was duidelijk zonder Stijn Vandevelde
gerekend, een jongeman uit Otegem. Ook Christophe Clyncke, die de vorige jaren respectievelijk 1e,
3e en 2e was geëindigd, moest zich bij het meesterschap
van Vandevelde neerleggen. Waldu Ghirma werd slechts derde.
2006! Het jaar dat Claudine afscheid moest nemen van
haar echtgenoot. Het jaar ook dat zij het voorzitterschap van Dwars door
Grijsloke doorgaf aan Gerrit Glabeke.. Vijftien jaar lang had zij dat
voorzitterschap waargenomen. Ze zou evenwel in de jaren die volgden de
organisatie met raad en daad blijven steunen en na de zondagse trainingen was
zij vrijwel steeds aanwezig in het clublokaal. Haar naam zal altijd verbonden
blijven aan de loopkoers Dwars door Grijsloke.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en LoopclubGrijsloke (32)
De geschiedenis van Dwars door
Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 32: De mijl en Afrika boven.
In de loop der jaren - de allereerste DDG niet te na gesproken - werd er in Grijsloke maar weinig gesleuteld
aan de twee belangrijkste wedstrijden. De kortste wedstrijd is tot op heden zo
goed als onveranderd gebleven: zeven kilometer (bij benadering!). Enigszins
anders toch verging het de langste koers. En eerste verandering was er gekomen
in 1992, toen de eerste van 3 marathons werd gelopen. Er diende toen een
landmeter aan te pas te komen: stel u maar eens voor dat er een nationaal of
wereldrecord zou gelopen worden en dat het record niet zou gehomologeerd
worden, wegens incorrecte afstand Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om
de twintig kilometerwedstrijd eens exact op te meten. En wat bleek? Die
twintig km. bleek er nauwelijks negentien te zijn Er werd van de nood een
deugd gemaakt en de 20k werd vanaf 1992 een heuse, exact opgemeten, halve
marathon. Daartoe werd een kleine ronde ingelast via de Ketsersdreef, als
aanloop tot de drie grote ronden. Maar het aantal deelnemers aan de 20k
daalde in de loop van de komende tien jaar tot één derde (737 finishers in 1990
tgo. 246 in 2001). Een halve marathon, op het zwaarste parcours van Vlaanderen,
was voor de meesten moeilijk te verteren. Er werd wijselijk beslist om de
langste afstand in te korten tot 10 mijl, een dikke 16 kilometer. Die wijziging
kwam de lange afstand wel enigszins ten goede, maar kon niet verhinderen dat het
totaal aantal deelnemers aan beide koersen (met inbegrip van de
kinderwedstrijden) nu definitief onder de duizend daalde. In Grijsloke maalde
men niet om die achteruitgang. Een kleiner aantal deelnemers kwam de
organisatie ten goede, de lopers spraken nog steeds vol lof over Dwars door
Grijsloke en de organisatoren van vele stratenlopen zouden maar wat blij
geweest zijn met een deelnemersveld als het onze.
Merkwaardig verschijnsel: boerde de koers wat achteruit, de club bloeide
als nooit tevoren. Het aantal leden van Loopclub Grijsloke mocht ondertussen op
minstens vijfhonderd geschat worden (meer dan tweehonderd families!) en het
aantal activiteiten nam in evenredigheid toe. Voor vele clubleden de ouderen
niet in het minst waren de looptraining op zondagmorgen en de
nabeschouwingen tussen pot en pint, een onmisbaar en niet weg te denken
ontspanningsmoment geworden.
2004 was het jaar dat de Oost-Afrikanen hun intrede deden
in Grijsloke. Vier zwarte mannen stonden aan de start van de 10 mijl: Ghirma
Woldu, Aman Gemeda, Abdi Kouma en Theogenes Munyeshyaka. Aan de finish waren ze
respectievelijk 1e, 2e, 4e en 6e.
Enkel de winnaar van 2002 Christophe Clyncke (3e) en de Dendermondse
veteraan (cat. M6 = 50-60jarigen) Ion Damian slaagden erin een wig(je) te
drijven tussen al dat gekleurd geweld. Damian, een atleet met Oost-Europese
roots, was een gerenomeerd veldloper geweest en later een van s lands beste
stratenlopers. Ook bij de vrouwen was het een Oost-Afrikaanse die er met kop en
schouders bovenuit stak: Monia Aboulahcen. Met een tijd van 5954 finishte zij
amper negen seconden na de beste man van onze club, Carlo Verleyen. De tweede
dame, Patricia Delvael, en de derde, onze Annie Vermeulen, dienden zo maar
eventjes resp. 845 en 918 toe te geven. De 7 km. werd gewonnen door Francis
Van Steenbrugge voor Dimitri Caby en bij de dames was Els Verthé iedereen te
vlug af.
In 2005 stond Ghirma Woldu weer op het hoogste
schavotje van de 10 mijl. Clyncke was tweede en de 46-jarige gewezen winnaar
Filip Vanhaecke derde. Bij de dames was winnares Patricia Delvael zon drie
minuten sneller dan t jaar ervoor. In de 7 km speelden Dimitri Cabyen Francis Van Steenbrugge haasje-over ten
opzichte van t vorig jaar: Dimitri haalde het met 3. SylvieVerthé volgde haar
tweelingzus Els op als winnares van de kortste afstand.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (31)
De geschiedenis van Dwars door
Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 31: Opflakkering (2002 en 2003).
De vrees dat het aantal deelnemers nu gestaag in
dalende lijn zou gaan werd een halt toegeroepen in 2002. Aan de aankomst waren
er bijna 200 deelnemers meer dan t jaar te voren (1168 om precies te zijn) en
ook in 2003 was dat aantal nog boven de duizend. De filoporitest in t voorjaar
was reeds een begrip en begon al even traditioneel te worden als die andere
voorjaarsevenementen: de verbroederingsloop met de Beukenhofjoggers, de
bedevaartloop, het weekend aan zee, de clubcross In 2002 werd die cross
gewonnen door een van de allergrootste atleten van onze loopclub, Philiep
Steelandt. De geklopten waren ook niet van de minsten: Carlo Verleyen, Wim
Van Rij-ckegem (onze huidige voorzitter) en Dimitri Delombaerde. In 1983 had Philiep
Steelandt zich in Grijsloke onsterfelijk gemaakt, na een heroïsche strijd om de
eerste plaats met Peter Daenens die toen gold als een van s lands grootste
medaillekandidaten voor de Olympische Spelen. Pas op het laatste moest Philiep
de duimen leggen. Achttien jaar later (augustus 2001) zou hij een nog
heroïscher prestatie leveren in China. Hij nam er deel aan een langeafstandswedstrijd
(De Zijderoute) in 11 etappes. Er werd onder meer door het Himalayagebergte
gelopen; extreem hoog en koud dus. Er waren woestijn- en stadslopen, een
tijdrit en de beklimming van de fameuze Chinese muur waarbij duizend treden
dienden overwonnen te worden. Er was ook een tocht van 160 meter onder de zeespiegel,
bij een temperatuur van 40 tot 50 graden. Philiep won meerdere etappes en werd
tweede in de eindstand. Er waren 184 deelnemers van over de hele wereld
Sfeer en gezelligheid, vernieuwing en avontuur stonden
hoog in het vaandel. Getuige daarvan de oriëntatietocht in 2002 van Loopclub
Grijsloke in de Ardennen (Viroinval), de fakkeltocht en de nachtelijke
bietenwandeling in datzelfde jaar, de nachtelijke oriëntatietochten rond het
feest van Sinterklaas In 2003 trokken meer leden van de club dan in andere
jaren naar de Course des Terrils in Frankrijk omdat die koers dat jaar s
nachts werd gehouden. Een van de loopwedstrijden waar wij met velen heentrokken
was de Zuidersterloop in Capelle a/d IJssel bij Rotterdam (twee jaar eerder
waren wij er ook al geweest).
Op 22 mei 2002
bereikte ons het droevig bericht van het overlijden op 85-jarige leeftijd van
Albert Debeurme. Hij was één van de vijf échte pioniers-van-het-eerste-uur van
Dwars door Grijsloke: samen met Gaston Depoorter, Jules Waelkens, Robert Forêt
en Kris Vansteenbrugge (cf. boek Grijsloke 2000, foto pag. 26; enkel de
laatste twee zijn nog in leven). Albert was een geboren en getogen Anzegemnaar.
Hij liep school in Grijsloke (kleuterschool en eerste drie jaar lager
onderwijs). In 1981 poseerde hij als vlijtige leerling in de oude klas (cf.
boek Grijsloke 2000, foto pag. 14). Hij werd huisarts en vestigde zich in
Marke. In de streek van Kortrijk was hij een van de populairste en meest
geliefde artsen. Hij was verknocht aan de loopsport en was zelf een gedreven
langeafstandsloper bij de veteranen. Tot aan zijn dood heeft hij zijn volkse en
kwajongensachtige mentaliteit behouden. Zijn speels karakter komt perfect tot
uiting in zijn boek Spelenderwijs: niemand heeft ooit met meer liefde geschreven
over zijn geboortestreek en eerste levensjaren (uittreksels uit het boek op www.bloggen.be/kris/archief.php?ID=74370).
De korte koers
(7 km) werd zowel in 2003 als in 2002 gewonnen door Maarten Vergote uit De
Pinte. Dimitri Caby was telkens tweede. Dimitri zou in de komende vijf jaar
evenveel keer op het erepodium staan, waarvan drie keer op het hoogste schavot.
Ook bij de vrouwen zagen we die twee jaar dezelfde overwinnaar: de Oudenaardse
Hilde Vanhessche, die eerder ook al twee eerste en één tweede plaats in de
wacht had gesleept, maar die we na 2003 niet meer hebben teruggezien. In de
grote koers (21 km) was het in 2002 de Bruggeling Christophe Clyncke die De
Bergé, de winnaar van t vorig jaar, in een spannende spurt achter zich hield.
In later jaren zou de getalenteerde Clyncke die prestatie niet meer kunnen
herhalen; wel werd hij nog 3x tweede en 1x derde. In 2003 haalde Patrick
Vanderstraeten (uit Tubize) een gemakkelijke overwinning. Bij de vrouwen slaagde
Siska Matton er in 2002 niet in haar zege van 2001 te hernieuwen: Marijke
Guillemijn uit Langemark was die dag te sterk. En in 2003 was de Maldegemse
Roossie Van der Jeught de beste vrouw op de halve marathon.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (30)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 30: Minder deelnemers, hitterecord en Gella.
Op de uitslagenlijsten van de 21e Dwars
door Grijsloke komen amper 977 namen voor. Onder de duizend! Sedert de tweede
editie van onze loopkoers (1982) was dit niet meer voorgekomen. Akkoord, de
brandende zon, de nooit geziene hittegolf zal er ongetwijfeld voor gezorgd
hebben dat velen er de brui aan gaven vóór de eindmeet was bereikt, maar toch
Het vorig jaar waren er nog 1332 die de finish hadden gehaald, zijnde 355 méér
De kranten maakten geen gewag van deze terugval, maar ze blokletterden des te
meer over de onmenselijke hitte waarin werd gelopen, over de vierduizend sponsen en de talrijke tuinslangen die voor afkoeling
dienden te zorgen, over de dringende oproep van de organisatoren naar de
deelnemers toe om toch maar niet te forceren en over Gella Vandecaveye, één
van onze grootste sportvrouwen aller tijden, meervoudig Europees en wereldkampioene
judo, die hier voor t eerst aan een stratenloopwedstrijd deelnam. Achteraf
verklaarde Gella o.a. het volgende:
(uit info
LOOPCLUB GRIJSLOKE, jaargang 19, nr 6)
Germain Lapere, die een vriend des huizes is, had mij
al verscheidene keren gezegd hoe tof jullie wedstrijd wel is en dat ik zeker
eens moest deelnemen. Aangezien ik na het wereldkampioenschap een rustpauze van
twee maanden in het judo had gepland en ik in die periode mijn conditie
onderhoud met allerlei andere sporten, paste dit ook goed. Jullie hadden
trouwens de primeur, want ik heb nooit eerder aan loopwedstrijden deelgenomen.
Ik heb mij inderdaad goed geamuseerd: ik werd hartelijk ontvangen, er was een
gemoedelijke sfeer, het parcours is schitterend en de zon was van de partij.
Wat wil je nog meer. Reken er maar op dat ik nog terugkom.
Gella finishte als 185e van 593
aangekomenen in de 7 km. Katja Merlin stond (na vijf jaar) weer, en voor de
zesde maal, op het hoogste trapje in deze wedstrijd, een record dat moeilijk te
evenaren zal zijn. Bij de mannen was het de plaatselijke Garry Van de Walle die
de Waregemnaar Frederic Van den Heede met negen seconden klopte voor de eerste
plaats. Vanaf 2007 zou Frederic bijna niet meer van het podium weg te slaan
zijn Wie ook op zoek ging naar een record op de grote afstand was drievoudig
winnaar Didier Knockaert. Al vroeg bouwde hij een flinke voorsprong op, maar
één tegenstander had hij helaas over het hoofd gezien: de ongenadige zón! Na 15
km was zijn pijp uit en hij gaf ze dan ook maar aan Maarten. De overwinning was
hier voor de minder bekende Bart De Bergé uit Bredene. Geen vierde overwinning
dus voor Knockaert. Het record bleef op drie. Bij de dames was het weer Siska
Matton op de 20 km.
Wat de loopclub betreft was er van een terugval geen
sprake. Wel in tegendeel. Wat volgt is slechts een greep uit de sportieve clubactiviteiten
anno 2001:
- februari: clubkampioenschap cross;
- maart: het jaarlijks weekend aan zee, met
name in Nieuwpoort (twee overnachtingen in de Floreal; tot op heden 2015 is
deze formule onveranderd gebleven!);
-
april: verrassingsreis met twee bussen naar Dordrecht alwaar deelgenomen
werd aan loopwedstrijden over 1, 2, 5 en 10 km;
de verbroederingsloop met de
Beukenhofjoggers is reeds aan zijn vijfde uitgave en stilaan een klassieker aan
t worden;
- mei: de eerste filoporitest, een uitvinding
van trainer Gilbert Terras; het woord staat (ten onrechte) nog steeds niet in
de dikke Van Dale maar in het clubblad nr 1 van 2001, jaargang 19, wordt het
omschreven als combinatie van trajecten oriëntatie (lopen/fietsen), afgewisseld met
diverse testen op de stopplaatsen;
- oktober: voor
de marathon van Amsterdam wordt een heel week-end uitgetrokken; een
tiental leden van de club nemen er aan deel; een opmerkelijke prestatie is die
van onze Jan Deseyn, 61 jaar, die er aan zijn 90e marathon toe was.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (29).
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 29: Grijsloke 20(00).
Het jaar tweeduizend. Het had zo lang onbereikbaar ver
in het verschiet gelegen. En plots was het daar: het einde van het tweede
millennium. Voor Grijsloke het einde van een tweede decennium
Ter gelegenheid van de 20e Dwars door
Grijsloke werden de drie brochures die eerder verschenen waren in verband met
onze loopkoers, gebundeld tot een vrij lijvig boek: Grijsloke 2000. Bij die
gelegenheid paste ook een bijzonder aandenken voor de deelnemers: een zilveren
lopertje aan een dito halskettinkje. Dit mooie juweeltje was ongetwijfeld mede
verantwoordelijk voor het feit dat de daling van het jaarlijks aantal
deelnemers die na 1990 was ingezet een halt werd toegeroepen. Maar het ideaal
dat velen voor ogen hadden 2000 (deelnemers) in (t jaar) 2000 bleef bij
wishfull thinking. Wat niet wegneemt dat 2000 een succesvol jaar was: we
vinden 1332 namen terug op de uitslagenlijsten (een pak meer dan de drie vorige
jaren), het aantal toeschouwers deed denken aan dat van de allergrootste jaren
en het avondfeest in de grote tent met het optreden van Katastroof lokte veel volk. Deze Antwerpse volksgroep
stond wekenlang op nummer één in de Vlaamse Top 10, met o.a. Met de waaiven
niks als last, een slogan die allerminst van toepassing was op onze loopclub,
wel integendeel. De pers was vol lof over deze 20e editie en sommige
journalisten hadden in hun ijver inderdaad tweeduizend lopers geteld. Bijzonder
verheugend was het aantal jongens en meisjes in de jeugdreeksen: 208! Zij
immers waren het die de toekomst van DDG moesten verzekeren. Eentje zou doorbreken
in de wielersport: Sep Vanmarcke (5e in de 1500 m). Die toekomst
lachte ons toe en diegenen die voorspeld hadden dat Grijsloke het jaar 2000
niet zou halen waren lelijk in het ongelijk gesteld.
De 7 km bij de mannen werd gewonnen door de
bijna-veteraan Jos Maes (weer een grote naam op de erelijst) vóór Francis
Vansteenbrugge. Het was de eerste verschijning van Francis op het ereschavot,
maar het was allerminst de laatste: niet minder dan zes maal zou hij dat in de
toekomst herhalen, waarvan vier maal op de hoogste trede! En Francis is nog
lang niet versleten Bij de dames kwam Marianne Verbauwhede als eerste over de
meet in de 7 km. Zoals in 1973 en 1977 was het Didier Knockaert die de grootste
afstand op zijn naam schreef en bij de dames was het Siska Matton (nóg een
grote naam uit de Belgische atletiekgeschiedenis) die hier met de eerste prijs
ging lopen.
Over de activiteiten van de Loopclub en de
loopprestaties van de leden in binnen- en buitenland, zullen we kort zijn:
onveranderlijk op hoog niveau, een millenniumwissel waardig. Of laten we er
toch één uitpikken: ons trouw clublid Monique Bauters uit Ouwegem behaalde in
de maand juni in Torhout de titel van Belgisch kampioene maraton bij de
veteranen. Een grote internationale carrière stond nog voor de deur: ook daar
zou ze de allerhoogste trap bereiken
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (28)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 28: De post-olympische jaren.
De jaren die
volgden op Grijslokes Olympiade waren themaloos. De periode van de medailles
was definitief voorbij. Daardoor verminderde de belangstelling van de pers en
in de jaren 1997-98-99 stelden we een flinke daling vast van het aantal deelnemers
aan DDG. In de uitslagenlijsten vinden we voor die jaren nog resp. 1259, 1282
en 1201 namen terug.
Een
nieuwigheid was de invoering van speciale koersjes voor de kinderen tot 12 jaar
(500, 1000 en 1500 m) ter vervanging van de 3 km-loop. Die kinderwedstrijden
vielen erg in de smaak, zowel bij onze jongste deelnemers als bij het publiek
en tot op de dag van heden zijn ze op het programma van DDG gebleven.
We kunnen
stellen dat de 20 km in het tweede decennium beheerst werden door het trio
Deleu-Deruddere-Knockaert. Deruddere (91, 92 en 95) en Knockaert (93, 97 en 2000) wonnen in die
periode elk driemaal. Deleu (94 en 96) won tweemaal en behaalde daarenboven
nog drie andere podiumplaatsen. Slechts twee keer gingen anderen met de eerste
prijs lopen: in 1998 was het de minder bekende Koen Lefevre uit Poperinge en in
1999 gaf de 40-jarige gewezen Belgisch marathonkampioen Filip Vanhaecke iedereen
het nakijken. Van 1996 tot en met 1999 was de 20 km bij de vrouwen een kolfje
naar de hand van Bernadette Jansseune en ook in de 7 km was er één die de plak
zwaaide: Hilde Van Hessche (enkel in 1998 moest ze in Ann Kinthaert haar
meerdere erkennen). In de 7 km mannen stond Anzegem in vuur en vlam voor
dorpsgenoot Christ Ooghe. Drie jaar tereke was hij als tweede geëindigd,
na de ongenaakbare Gino Van Geyte, die zoals reeds gezegd tot de nationale
loperselite behoorde. Maar in 1999 stond
onze melkboer eindelijk op het hoogste schavot: zeventien jaar na
Frans Schiettecatte ging onze gemeente weer met een hoofdvogel lopen!
Had de
loopkoers de laatste jaren iets van haar succes ingeboet, voor de loopclub was
dat allerminst het geval. De jaarlijks terugkerende evenementen waren vaste waarden geworden: het weekend aan zee,
de bedevaartloop, de oriëntatietochten, de verbroederingen met de Hastingsrunners
uit Engeland en met de Beukenhoflopers uit Vichte, het clubcrosskampioenschap,
de course des Terrils en noem maar op. Grijsloke was vertegenwoordigd op
talrijke marathons. Soms werd er een heel weekend voor uitgetrokken: Reims,
Echternach In december 1997 namen een dozijn leden van de club deel aan de marathon
van Honolulu, aan het ander uiteinde van de wereld, op het parcours van de iron
man!
Die laatste jaren van het
tweede millennium verliepen evenwel niet zonder kommer en kwel. Op 28 december
1998 overleed Patrick Vanhoutteghem, één van onze waardevolste clubleden. Hij
was vooraan in de veertig, echtgenoot van ons bestuurslid Martine Debosschere
en zelf noeste werker voor DDG en de loopclub. In het clubblad van januari 1999
stond te lezen:
Hij
was jong en zeer begaafd en veelzijdig, beminnelijk en kunstzinnig
en verder:
zou
het waar zijn dat God, net als de Griekse goden, diegene die hij echt bemint,
vroeg tot zich roept, d.i. jong laat sterven?...
Verdriet slijt? Jawel, maar
Patrick wordt nog steeds gemist in Grijsloke, op de zondagse trainingen en erná
in het clubhuis
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (27)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 27: De Godenloop.
Dwars door Grijsloke 1996 betekende het einde van
Grijslokes Olympiade (1991-1996). Dit jaar werd de Olympische periode
afgesloten met een godenloop: twee Griekse goden en niet van de minste
stonden op de deelnemerslijst. Jammer genoeg waren de jaloerse weergoden niet
van de partij. Het had de vorige dagen hard geregend en ook nu werden we
gezegend met een druilerige regendag. En dat was wellicht de voornaamste reden
waarom de 2000 deelnemers waarop gehoopt was, niet opnieuw werden gehaald. Maar
het kon natuurlijk niet anders of de godenloop kende een daverend succes. Hierna
volgt de beschrijving van dit sensationeel evenement zoals beschreven in het
boek Grijslokes Olympiade (1997):
Zeus
heeft zijn twee meest geliefde kinderen naar Grijsloke gestuurd: Apollo en
Athena. Op 31 augustus 1996 stonden ze aan de start van de 7 km-wedstrijd met
de respectievelijke borstnummers 1998 en 1999. Apollo in zijn gouden kleed, met
lier en boog en pijlenkoker. Athena in volle wapenrusting, gehelmd, met schild
en speer en op de borst de kop van Medusa.
Goden
zijn geen partij voor de mensen. Amper tien minuten na de start verscheen
Athena al in de laatste rechte lijn die leidt naar de aankomst; dáár had Apollo
zowat vijftig meter achterstand. De eerste stervelingen volgden op vele
minuten Er ging een schokgolf doorheen de massa toeschouwers aan de aankomst
en er was ook ongeloof.
En of
het spannend werd! Apollo naderde immers zienderogen op zijn tegenstandster.
Toen hij, op amper een paar honderd meter vóór de aankomst, Athena dreigde in
te rekenen, deed zij met haar speer de zonnegod struikelen wat haar weer een
tiental meters voorsprong opleverde. Apollo aarzelde nu niet meer om ook zijn
wapen te gebruiken. Lopende nam de van-verre-treffende een pijl uit zijn
koker en spande de boog. Athena werd in de rug getroffen. Ze slaakte een door
merg en been snijdende schreeuw, deinsde even achteruit, zag hoe Apollo haar
voorbijsnelde
Hoewel
gewond waar zij getroffen was vertoonde haar kleed een grote rode vlek
herpakte ze zich vliegensvlug, zoals alleen goden dat kunnen. Terwijl Apollo
zegezeker en triomfantelijk zwaaiend met zijn boog op de eindmeet afstevende,
voelde hij opeens de scherpe punt van Athenas speer, die zijn hals doorboorde.
Apollo stuikte nu zwaar gewond ten gronde. En weer stroomde het bloed de
Grijslokeberg naar beneden, zoals in de tijd van de messenvechters.
Het
publiek sidderde. Athena zegevierde. En niemand dacht er ook maar over haar te
diskwalificeren, want dát weet men in Grijsloke ondertussen wel: de goden strijden
met ál hun middelen en ze hebben hun eigen wetten.
Een
sterveling zou het niet overleefd hebben. Apollo echter krabbelde overeind,
briesend als een leeuw van woede en pijn, aanroepend zijn vader Zeus en
verwensingen uitend aan het adres van zijn halfzuster Athena. Strompelend en
uitgeput door het overvloedige bloedverlies kwam hij door de finish, met een
achterstand van hooguit twintig seconden. Beide goden werden in dezelfde hulde
betrokken, beiden kregen een grote lauwerkrans. De verblufte toeschouwers keken
al uit naar de strijd die de stervelingen te leveren hadden, op minuten achterstand.
Die strijd
werd gewonnen door Gino Van Geyte, niet de eerste de beste want Belgisch
kampioen op de 5.000 m. Hij had die dag nog een kluif aan onze Anzegemse
dorpsgenoot Christ Ooghe, die schitterend tweede werd. Bij de dames werd
verduiveld topje Katja Merlin voor de vijfde maal primus! De zuurstofrijke
lucht (bij dit regenweer) en een superieure Gino Deleu (de winnaar van 1994)
zorgden voor een toptijd in de halve marathon: 1u 07 26(op dit super-lastig parcours!).
Gino hield nummer twee, Geert Deruddere, netjes op afstand en weerhield deze
laatste aldus van een vierde overwinning. Eerste vrouw in de halve marathon was
Bernadette Jansseune.
Nog te
vermelden dat de 3 km. wedstrijd voor -12 jarigen gewonnen werd door Diego
Vandewalle (bij de jongens) en onze Sophie Christiaens (vorig jaar ook
laureate) bij de meisjes. En dat er dit jaar geen medailles waren voor de
deelnemers, maar wel een speciaal ontworpen veelkleurige T-shirt met de
Olympische ringen, waarmee meteen herdacht werd dat honderd jaar geleden de
moderne Olympische Spelen werden gesticht.
foto's van de godenloop op www.bloggen.be/kris v.a. 1/6 a.s.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (26)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 26: Het jaar van de apotheose.
Het was reeds aangekondigd op t eind van
t vorig jaar: in 1996 zouden de goden deelnemen aan Dwars door Grijsloke. De
Griekse wel te verstaan. Als dank omdat ze via de medailles vijf jaar lang in
de belangstelling hadden gestaan in Grijsloke. Welke godenploeg de oppergod
Zeus zou afvaardigen was nog de vraag
De loopclub zette weer zijn beste beentje
voor en deed zo mogelijk nog beter dan het vorig jaar, met activiteiten het
hele jaar door. Om er enkele te noemen In het winterseizoen: o.a. de
Nieuwjaarsreceptie, het weekend aan zee, de wafelbak, het eerste
cross-kampioenschap (in Oudenaarde). In het lenteseizoen: o.a. de
paaseierenloop, de bedevaartloop, de verbroederingsloop met de Hastingsrunners
op 12 en 13 mei. In 1991 hadden een tiental dapperen van de Engelse club en
vijf lopers van ónze club een estafetteloop ondernomen van Hastings naar
Oudenaarde. En nu exact vijf jaar later was de tijd rijp voor een tocht in
tegenovergestelde richting. Grijsloke was vertegenwoordigd door Gilbert Terras
en Maurice Adams (die er in 1991 ook al bij waren) alsook Christine De Schamp,
Hendrik Van Herzeele, Peter Vansteenbrugge en Eric Vancoppenolle. Een foto (uit
de krant) van de start (op de grote markt van Oudenaarde) van deze heroïsche
verbroederingsloop kunt u zien op www.bloggen.be/kris.
In het zomerseizoen was het alle hens aan dek voor de godenloop. Daar vertellen wij u over in een volgende aflevering, maar dat het een weergaloos succes werd kunnen we, voor diegenen die het niet mochten beleven, nu reeds verklappen. En in het najaar waren er nog o.a. het souper van de loopclub, het Sinterklaasfeest en de nachtelijke oriëntatieloop, een nieuwigheid van opa Gilbert: een schot in de roos en voor herhaling vatbaar, zoals blijken zou.
Ook op zuiver sportief vlak was 1996 een groot jaar voor onze club. Met talrijke stratenlopen in binnen- en buitenland, waaronder veel halve en hele marathons. Nieuw was de marathon van Reims waarvoor een tweedaagse reis werd uitgetrokken. Het juniorteam beleefde eveneens een hoogconjunctuur in die dagen (zie foto uit de krant op www.bloggen.be/kris).
Marc Waelkens, één van onze beste marathonlopers werd dat jaar een internationale beroemdheid. Echter niet in de loopsport. Ons vriendelijk en bedeesd Marcske bokste op 10 februari in het Duitse Cottbus voor de wereldtitel lichtgewichten tegen de gerenommeerde Duitser Marco Rudolph, die een zilveren medaille had behaald op de Olympische Spelen van 92 en die als profbokser nog geen enkele partij had verloren. Onze Marc had van zijn veertien profkampen er dertien gewonnen en nog maar één verloren (op punten). Hij was een meester in het ontwijken van slagen en voor zover mij bekend heeft Marc in zijn hele loopbaan niet éénmaal kennis gemaakt met het canvas. In 1994 was hij Benelux-kampioen geworden. De zaal in Cottbus was uitverkocht. De Duitse pers besteedde ruime aandacht aan de hoofdkamp Rudolph-Waelkens en deze kwam uitgebreid op TV. Didier Libbrecht bevond zich onder de toeschouwers. In ons clubblad van maart/april schrijft Didier het volgende:
Vriend Marc verloor deze wedstrijd op punten, doch kon de ring met opgeheven hoofd verlaten; hij hield het immers 12 ronden vol tegen deze gerenommeerde Duitser die kon rekenen op de steun van 3000 supporters (tegen 4 voor Marc). Onmiddellijk na de eerste gongslag toog Marc ten aanval tegen de 11 cm grotere tegenstander en bezorgde deze zelfs enkele moeilijke momenten in de vierde ronde. Marcske bleef maar aanvallen en trachtte de ontwijkende Rudolph af te matten; deze haalde echter telkens zwaar uit op de counter (voordeel van lichaamslengte), doch kreeg Marc niet neer. Het werd een technisch hoogstaande, zeer spannende partij. Beide boksers kregen een staande ovatie van een tevreden publiek.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (25)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke
Deel 25: Het jaar van de godin.
Grijsloke 1995, de vijftiende Dwars door
Grijsloke: een lustrumjaar, het jaar van de Athena-godin-van-de-wijsheid. De
loopclub was tot volle bloei gekomen en mocht met recht gerekend worden tot één
van de succesrijkste loopclubs van het land. Nooit waren er zoveel activiteiten
geweest als dát jaar:
- de wekelijkse zondagochtendtraining gevolgd
door de après-training-babbel + drink;
- feestjes en recepties ter gelegenheid van
Nieuwjaar, Pasen, Sinterklaas ;
- souper voor de clubleden;
- het jaarlijks lente-weekend in de Ardennen;
- verscheidene oriëntatietochten in en rond
Grijsloke;
- de bedevaartloop naar Kerselare;
- de wafelbak;
- de verbroederingsfeesten met de Hastings
runners;
- deelname in clubverband aan stratenlopen
(waaronder talrijke marathons) in binnen- en buitenland, met als uitschieter de
marathon van Honolulu (sic!) waar een dozijn Grijslookse lopers en loopsters de
eer van de club gingen verdedigen, in een 42 km-wedstrijd met meer dan
vijftigduizend deelnemers (een wereldrecord op dat ogenblik).
Ondanks het feit dat de marathon van Grijsloke die de vorige drie jaar op het programma stond, telkens een mooi succes had gekend en het aantal deelnemers zelfs in stijgende lijn was gegaan, zou het bij die drie afleveringen blijven. Om organisatorische redenen. Geen marathon meer dus. De andere wedstrijden bleven evenwel massaal veel lopers lokken. Velen hadden als motief: de verzameling medailles met Griekse goden vervolledigen. Sommige kranten blokletterden dat we de tweeduizend deelnemers hadden gehaald; één krant schreef Na vijftien jaar blijft Grijsloke loopfeest voor duizenden sporters; anderen hielden het bij de 2000 net niet gehaald. De laatsten hadden het bij het rechte eind Er is alleszins weer sport van de bovenste plank te beleven geweest in dat jaar van Athene. De overwinning in de 3 km ging naar Sofie Christiaens (bij de meisjes) en naar Pieter Desmet (bij de jongens). Sofie is op heden een van onze trouwste clubleden en nog steeds een knappe loopster (in alle betekenissen van het woord). Pieter Desmet heeft het gebracht tot één van de beste veldlopers en steeplelopers van het land: 2x Belgisch kampioen in de 3000 m steeple en 1x in het veldlopen. Stephane Rousseau schreef met een fraaie tijd van 1955 de 7 km op zijn naam. Hij klopte daarbij de winnaar van 1993 Derek Kaczmarchky, die toen het wedstrijdrecord op zijn naam schreef met 1945. Winnaar bij de vrouwen was weer eens Katja Merlin, een lust voor het (mannelijk) oog: haar vierde overwinning in Grijsloke en ook dát was een record. De 21 km was voor de grote favoriet Geert Deruddere. Voor de derde keer reeds winnaar van de grote afstand in Grijsloke en daarmee evenaarde hij de prestatie van Joos Casteele. Opmerkelijk was de vierde plaats van Tour-de-France-renner Luc Wallays. Bij de dames was de eerste plaats, net als t vorig jaar voor de Nederlandse Jeanne (of Jeannine of Jeany) Janssen. Ook nog te vermelden dat onze Engelse ouderdomsdeken en super-veteraan Bill Bailey ook weer van de partij was.
Onder de titel Standbeeld De Loper voor Gijzelbrechtegem uitgesteld lezen we in een regionaal blad, anno 1995: Het Anzegems gemeentebestuur stelt de creatie van het standbeeld De Loper voor zijn kleinste gemeente Gijzelbrechtegem uit, wegens de slechte financiële toestand. Op de begroting 1995 was 350.000 frank ingeschreven. Wij kunnen het ons niet permitteren. Onze gemeentekas is er heel slecht aan toe, zegt schepen van financiën Marleen Titeca.
Twintig jaar later is er nog steeds geen standbeeld in Grijsloke. Tja, slechte financiële toestand, t is van alle tijden, en van uitstel komt soms afstel, nietwaar?
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (24)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 24: Het roemrijkste jaar.
De veertiende Dwars door Grijsloke stond in het teken van Herakles, de grootste en roemrijkste held die de mensheid ooit heeft gekend. Het jaar 1994 is dan ook het roemrijkste geweest uit de geschiedenis van DDG en de loopclub. Gezamenlijke clubactiviteiten zoals (onder andere!) het Viroinval-weekend, de ½ marathon van Hastings, de marathon van Parijs, de bedevaartloop, activiteiten waar iedere club kan van dromen, verzonken in het niet bij dat groot evenement: het Grieks avontuur, het hoogtepunt van Grijslokes Olympiade). Een reis doorheen het hele Griekse vasteland waarbij alle belangrijke sites, musea en atletiekstadions uit de klassieke oudheid werden bezocht. In de antieke theaters werden door de leden van de loopclub dramas opgevoerd van Aeschylos, Sophocles en Euripides. En in de vier antieke stadions (Olympia, Delphi, Nemea en Isthmia) , waar een paar duizend jaar geleden de Panhelleense Spelen werden gehouden, werden die Spelen door de leden van de club overgedaan. Volgens de regels van de kunst! Winnaar van het eindklassement over de vier Spelen was Hendrik Vanherzeele (zie foto van onze Olympisch kampioen.
U kan de reis van Loopclub Grijsloke naar Griekenland uitgebreid volgen op mijn blog www.bloggen.be/kris. Aan de linker kant ziet u Inhoud blog. Begin bij het nr. 76 (van boven te beginnen) en lees daarna verder de verhalen nr. 75, nr. 73, nr. 72, enz. tot nr. 27. In totaal dus 50 verhalen, rijk geïllustreerd met fotos.
Men kan zich indenken dat er dat jaar tijdens Dwars door Grijsloke hard gestreden werd voor de medailles. De meeste aandacht (zeker van de pers) bleek nog uit te gaan naar de marathon, die voor de derde maal te reke gewonnen werd door Lucien Taelman. Was Joos Casteele dé mister Grijsloke van het eerste decennium, er zou al heel veel moeten gebeuren om Lucien Taelman van die titel weg te houden voor wat het tweede decennium betreft. En of Lucien uitgeput was na deze zwaarste aller Vlaamse marathons? Bijlange niet! Hij nam een paar uur later nog deel aan de 7 km. Eerste vrouw in deze moordende marathon werd Annie Van Butsele op de 29e plaats.
Maar laten we bij dit alles toch niet de klassieke DDG-afstanden vergeten: 3, 7 en 21 km. Winnaar van de 3 km wedstrijd bij de jongens was Pieter Desmet, die later een van s lands beste veldlopers en steeple-lopers zou worden (meerdere malen Belgisch kampioen geweest). Bij de meisjes werd een Anzegemse, Sarah Dejaeghere primus. De 7 km race werd gewonnen door Koen Vanderbeken bij de mannen en door de flamboyante Katja Merlin bij de vrouwen (die kunsttoer zou Katja later nog enkele keren herhalen). De langste wedstrijd, waarvan de afstand opgedreven was tot een complete halve marathon (iets meer dan 21 km, en dat was in 1993 in feite ook reeds het geval geweest) werd gewonnen door Gino Deleu, terwijl bij de vrouwen de Nederlandse Jeany Janssen de plak zwaaide. Opvallend dat in de 7 en de 21 km de mooiste ereplaats weggelegd was voor leden van onze loopclub die heden ten dage nog steeds trouwe deelnemers zijn aan Dwars door Grijsloke en die nog vrijwel iedere zondagmorgen trouw op post zijn voor de wekelijkse training. Het zijn twee van de allerbeste hardlopers die Loopclub Grijsloke ooit gekend heeft. Hun namen zijn resp. Johan Santens en Filip Steelandt. En laten we het relaas over dit wonderjaar beëindigen met te wijzen op de mooie prestatie van de 81-jarige Engelsman Bill Bailey in de halve marathon en op het feit dat in dat jaar het Juniorenteam van Loopclub Grijsloke boven de doopvont werd gehouden.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (23)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 23: Aflevering 13, Apollo met een
rouwbandje
Het jaar van de dertiende Dwars door Grijsloke, het derde jaar van Grijslokes Olympiade, het jaar van Apollo: de loopclub bruiste meer dan ooit en de verwachtingen waren extreem hooggespannen. Het weekend in Viroinval, de halve marathon van Hastings en de hele van Rotterdam, de bedevaartloop naar Kerselare waren hoogtepunten in een voorjaar dat bulkte van de activiteiten. Van 17 tot 31 mei wachtte Gilbert, Didier en mijzelf een zware doch o zo aangename taak: de voorbereiding in Griekenland van de grote tocht van Loopclub Grijsloke, in 1994, naar de bakermat van onze beschaving en van de Spelen. Een reis waarbij het hele Griekse vasteland werd doorkruist. Een ongeëvenaarde mix van cultuur, sport, bier en plezier. Bij onze thuiskomst stond een flinke delegatie van de club ons op te wachten in de luchthaven. Het kon niet anders of de Griekenlandreis van t komend jaar zou een topper van jewelste worden.
De 7 km. werd dit jaar gewonnen door een onbekende Derek Kaczmarchky. De naam van de winnares bij de dames klonk meer vertrouwd in de oren: Petra Delove, dezelfde van t vorig jaar. De 21 km. was voor Didier Knockaert en bij de dames Martine Van de Gehuchte. In de 3 km. voor jongeren hernieuwde Dimitri Laga zijn zege van 1992; het eerste meisje was Delphine Mattelaer. De aandacht bleek dit jaar echter meer uit te gaan naar de marathon. Weer was Lucien Taelman almachtig en in een veel betere tijd dan vorig jaar: 2.36.42, een geweldige tijd als we rekening houden met de fenomenale zwaarte van het parcours. De eerste bij de vrouwen was Viviane Vanderhaeghen. Het merkwaardige is dat beiden zes dagen tevoren hadden deelgenomen aan de gerenommeerde marathon van Middelkerke, en daar tweede waren geworden in hun respectievelijke categorie. Zeer sterke prestaties werden in die marathon neergezet door twee leden van onze club. Marc Waelkens, de gentleman-bokser die Benelux-kampioen is geweest en slecht op een haar na een Europese titel heeft gemist, werd vijfde in 2.49.39 en onze 53-jarige veteraan Jan Deseyn eindigde met 2.54.15 op de zevende plaats.
t Was het jaar van Apollo, van de zonnegod, de god van de muziekkunst en van de geneeskunst, de gelukbrengende god, die echter met zijn pijlen ook dood en vernieling kon zaaien! Wij, organisatoren van Vlaanderens mooiste loopkoers zweefden die dag op wolkjes. Geen vuiltje bleek er aan de lucht Tot de hulpdiensten van het rode kruis de melding kregen dat er een man gevonden was, bewusteloos, achter een haagje. De man diende gereanimeerd te worden en men slaagde erin zijn hart weer te laten kloppen. Helaas, men had de man te laat opgemerkt, zijn hart had te lang stilgestaan, zijn hersenen waren te lang zonder zuurstof gebleven. Hij werd afgevoerd naar de kliniek alwaar hij nog slechts enkele dagen in leven kon worden gehouden: een flinke atleet van rond de veertig, een goede loper wiens naam op de voorste pagina van uitslagenlijst van de 7 km prijkt. De behandelende cardioloog was Jean-Marie Bergen, die zelf een trouwe deelnemer was geweest aan vorige afleveringen van Dwars door Grijsloke, maar er dat jaar niet kon bijzijn vanwege zijn wachtdienst in de kliniek. En hoe grillig en hoe grimmig kan het noodlot toeslaan: bij het schrijven van deze regels verneem ik het overlijden van dokter Bergen, amper 62 jaar oud!
Maar het leven gaat verder, natuurlijk. Ook in Grijsloke. De Course des Terrils in september bijvoorbeeld. En in de killige herfstmaanden, van oktober tot december, vijf gezellige vrijdagavonden in het (nu verdwenen) atelier van Charles Bockland: diavoorstellingen ter voorbereiding van de grote Griekenlandreis, met de laatste avond een Grieks feest (Griekse maaltijd, Griekse dranken, Griekse dansen )
Een historische foto
(hij verscheen in een aantal dagbladen, in kleur!) van Didier en Gilbert in het
antieke stadion van Delphi, alwaar zij een toerist (een chirurg uit Besançon)
de techniek van het discuswerpen bijbrachten.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (22)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 22: Het jaar van Poseidon, de
marathon en... de Engelsen.
Het jaar van Poseidon (1992) was er voor de loopclub één dat
bomvol activiteiten zat. Om er enkele te noemen: het weekend in Viroinval, de
marathon van Rotterdam, de bedevaartloop van en naar Kerselare, de 50
km-ultraloop in Kluisbergen, de Course des Terrils, de Kerstcorrida te Deerlijk
en de Gapersstoet in Anzegem. Ha, die Gapersstoet op 28 juni! De bijdrage van
Loopclub Grijsloke aan de stoet stond helemaal in het teken van Grijslokes
Olympiade en van de Spelen op Griekse bodem die de club gepland had voor 1994.
Voor een kleine impressie laat ik hier even Johan Steeland aan het woord (uit
het clubblad van juli-augustus 1992):
Reeds
kort na de middag heerste er een ongewone drukte in het zaaltje van Grijsloke.
Men waande er zich achter de schermen van een toneelgezelschap. Kostuums werden
gepast, mannen tooiden zich met vervaarlijk uitziende baarden. Jonge meisjes,
in het dagelijkse leven dromend van een zonverbrande teint, lieten zich nu
gedwee met talk omtoveren tot melkwitte maagden
Een laatste kiekje, nog snel de Olympische fakkel aangestoken, en dan ging het
richting station, waar de stoet van start ging. Oppergod Zeus was van de partij
samen met een paar collegas, waaronder natuurlijk Poseidon, diegene waarrond
het dit jaar allemaal te doen is. Een paar Griekse atleten uit de oude doos
zorgden voor het sportieve element. Onder een stralende hemel (de goden waren
ons natuurlijk goed gezind) en grote belangstelling trok de stoet voorbij. En
dat we niet onopgemerkt voorbijtrokken, was te horen aan de reacties van het
publiek
Aan het eind van het traject stak Aphrodite met haar fakkel
het Olympisch vuur aan; ze werd hierbij geholpen door onze fiere burgemeester.
Daarna werd de stoet ontbonden in de tuin van Gilbert. De goden en de atleten
waren op slag weer zware jongens, de maagden veranderden zienderogen weer in
frisse 20ste eeuwse verschijningen.
Vooraan Aphrodite; daarachter 16 maagden met een zelfgeweven kleed voor de godin Hera; voorlaatste rij v.l.n.r. Zeus, Poseidon, Apollo, Herakles, Athena; op de achterste rij de atleten.
De vier Olympische disciplines: v.l.n.r. discuswerpen, verspringen, speerwerpen, hardlopen.
Het was ondertussen wel duidelijk dat de Olympische gedachte die Grijsloke uitdroeg, was aangeslagen bij het publiek, bij de lopers en bij de pers. Terloops gezegd, in 1991 hadden we reeds een groot succes gekend met onze eerste medaille uit de reeks Grijslokes Olympiade: de medaille had een plaats gekregen in het paleis voor Schone Kunsten in Brussel ter gelegenheid van de tentoonstelling Sport in Hellas aldaar. De medaille anno 1992 met de beeltenis van Poseidon moest voor de eerste niet onderdoen
Op 29 augustus 1992 kwamen de Engelsen, de Hasting Runners voor t eerst in groten getale naar Grijsloke. Zeven onder hen hadden reeds onopvallend deelgenomen aan onze loopkoers in 1991, ter gelegenheid van een bezoek aan Oudenaarde, één van Hastings zustersteden: Stan Milton, Bill Bailey, Ted Weeks, Rod King, Tim Hardwick, Paul Cabban en Roger Mandry (de laatste vier komen nog steeds telkenjare met de Hastings Runners naar Grijsloke afgezakt). Die eerste kennismaking zal ongetwijfeld erg in de smaak gevallen zijn bij onze Engelse vrienden: de omloop, de ambiance, de organisatie, het publiek, de Zeus-medaille. Roger Mandry schreef in een uitgebreid artikel voor ons clubblad d.d. januari/februari 1992 (vertaling door Joost Vinckier) o.a. dit:
Een fantastische medaille; er komen er nu nog vier tot 1995 om het honderdjarig bestaan van de moderne Olympische Spelen te vieren. De achtergrond van de Griekse mythologie zorgde voor een interessante en enige gebeurtenis
In dat artikel drukt Roger Mandry de hoop uit dat Dwars door Grijsloke één van de jaarlijkse uitstappen van de Hastings club zou worden. En die hoop is bewaarheid: van 1992 tot heden (we schrijven 2014) hebben de runners van over t Kanaal geen enkele keer op t appel ontbroken. Met zijn zeventienen stonden ze in 1992 aan de start (of waren het er achttien? Rod King liep zowel de 7 als de 20 km). Onder hen: Jamie Hernon, één van Engelands beste afstandslopers. Dat Hernon iedereen het nakijken zou geven in de 20 km. race, daar waren de Hastings runners van overtuigd. Maar Jamie beet zijn tanden stuk op de Grijslookse bergen en hij eindigde uiteindelijk slechts zesde. Een vooraanstaande Engelse krant blokletterde:
Jamie Hernon, winner of the Battle of Hastings Road Race in 1990, clocked 61 min 42 sec to finish sixth in the Festival of Running at Grijsloke, near twin town Oudenaarde.
De eerste drie plaatsen in de marathon de eerste marathon van Grijsloke en Belgiums toughest marathon zoals een Engelse sportkrant schreef! werden ingenomen door ultralopers, lopers voor wie een marathon maar een korte afstand is. Winnaar werd onze eigen Lucien Taelman. De tweede, Paul Beckers, die in Torhout 264 km had gelopen in 24 uur, had tot bij het ingaan van de laatste van de zeven ronden, gelijke tred gehouden met Lucien, maar moest in de laatste ronde nog drie en een halve minuut prijsgeven. De derde was Lucas De Groote, wereldkampioen 100 km. bij de veteranen. Amper acht deelnemers bereikten de finish binnen de drie uur en dat heeft alles te maken met de zwaarte van het parcours: 22 serieuze hellingen, waaronder zeven maal de Pikkelstraat! Eén van die acht: onze dorpsgenoot, en net als de winnaar lid van onze club, Jan Deseyn. Jan telt heden ten dage 74 lentes en is nog steeds actief als loper. Prachtige prestatie van de Engelse triatleet Gordon Merfield (15e in 3u0639): samen met zijn echtgenote Wendy was deze knappe veteraan per fiets overgekomen uit Hastings. Twee Engelse dametjes ernstige Jeanette Hardwick en frivole Julie Stoddart finishten vlotjes binnen de 3u30. Van de 64 aangekomenen hadden er amper drie meer dan vier uur nodig.
Was de marathon een opzienbarende nieuwigheid in Grijsloke, de meeste aandacht ging toch nog steeds naar de klassieke afstanden. Op het hoogste schavot bij de mannen stond weer Geert Deruddere. Dat jaar was Geert wellicht de absolute top in het stratenlopen: had hij immers ook niet de 20 km. van Brussel op zijn naam geschreven? Tweede was een andere topper: Gino Deleu, voor wie in de komende jaren die hoogste podiumplaats ook nog zou weggelegd zijn. De winnaar van de 7 km. was eveneens dezelfde als het jaar tevoren: de sterke Chileen Angel Aguilar. En dat was ook het geval voor de 20 km. vrouwen: hier triomfeerde Carine Verhaeghe, voor het derde jaar op rij. Alleen op de erelijst van de 7 km. vrouwen kregen we een nieuwe naam: Petra Delove. Winnaar van de jongerenloop over 3 km. was Dimitri Laga. Vierde en eerste meisje: Sara Platteau. Twee deelnemers-veteranen verdienen hier nog een speciale vermelding: Henri Bastien en René Marckx. Bastien, 83 jaar en nog een gemiddelde snelheid van 10,567 km. per uur over de 7 km.: fenomenaal! Henri, die pas op zijn drieënzestigste was beginnen joggen had twintig jaar later eenenvijftig marathons en zevenentwintig 100 km-wedstrijden op zijn actief En René Marckx: één van s lands allerbeste veteraan-lopers over de middenafstand geweest. Waagde zich, net als het vorig jaar, aan de 7 km in Grijsloke en kwam als eerste in zijn leeftijdscategorie over de streep, om daarnaast als een volleerde speaker de andere wedstrijden te verslaan. René was een innemende persoonlijkheid, flink van de tongriem gesneden, vertrouwd met de loopsport, en die in de jaren die volgden met zijn vlotte enthousiaste commentaar de toeschouwersmassa kon opzwepen en aldus ongetwijfeld in belangrijke mate bijgedragen heeft tot het succes van onze loopkoers. Henri en René: ze zijn Grijsloke trouw gebleven tot hun laatste snik.
De twaalfde Dwars door Grijsloke was dus weer een formidabel succes geweest, vlekkeloos over de hele lijn. Zou er iemand op dat ogenblik zó dekatriafoob geweest zijn dat hij had kunnen vermoeden dat de volgende editie zou overschaduwd worden door een dramatisch incident?
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (21)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 21: DDG 1991, een groots decennium ingeluid.
Met de elfde editie was dus een tweede decennium gestart, het Olympisch decennium. Ongetwijfeld de grootste, de roemrijkste en meest bewogen periode uit de geschiedenis van onze loopkoers, ondanks het feit dat het record van het vorig jaar, nl. tweeduizend deelnemers, nooit meer werd geëvenaard (was het de afwezigheid van Lucien Van Lancker die zich dan toch liet voelen?). De meeste kranten gewaagden niettemin van meer dan tweeduizend en zelfs van enkele duizenden deelnemers, hetgeen dus lichtjes overdreven was. De publieke belangstelling in dit jaar van Zeus was bijzonder groot en het sportief niveau lag hoog. Winnaar van de 7 km werd de Chileen (!) Angel Aguillar. Dat hij geen ééndagsvlieg was zou hij nog bewijzen in de toekomst. De winnares bij de vrouwen heette Sophie Vandezande. De 20 km was voor Geert De-ruddere, toentertijd één van s lands beste stratenlopers. Hij zou het niet bij deze ene overwinning in DDG laten. Op het hoogste schavotje bij de dames: Carine Verhaeghe. Met 114 aangekomenen was de 3 km voor de -12 jarigen een bevredigend experiment: winnaar was ene Bjorn Vandriessche. Kortom: Claudine (Mevrouw Dejonghe-Speleers), de nieuwe voorzitter van DDG, had reden te over om tevreden te zijn over deze elfde editie.
De eerste medaille van Grijslokes Olympiade viel bij de meeste deelnemers in goede aarde. Een origineel werk van de Kortrijkse kunstenaar Jaak Vanneste (de schoonbroer van ex-premier Leo Tindemans): gestanst bas-reliëf in rood koper, diameter 6,3 cm, voorstellende de oppergod Zeus, met in de rand uitbeeldingen van verhalen die verwijzen naar de mythologische oorsprong van de Olympische Spelen in het Oude Griekenland.
1991 is ook het jaar waarin Loopclub Grijsloke een eigen achtkoppig bestuur kreeg, dat los stond van het bestuur van de loopkoers. Voorzitter was Marc Antoin. In later jaren zou Marc de loopsport vaarwel zeggen en de fakkel overgeven aan Daniël Malfait. De loopclub was nu tot volle bloei gekomen. De activiteiten waren legio. Er waren natuurlijk de wekelijkse trainingen op zondagmorgen, dewelke ook al eens doorgingen op verpaatsing: het Beukenhof in Vichte, het domein de Ghellinck in Elsegem, de Gavers in Deerlijk, de Kluisberg De bedevaartloop Kerselare-Grijsloke was reeds een traditie aan t worden: iedere eerste of tweede zondag van mei. Op 1,2 en 3 maart trok de club naar een vakantiedorp in Viroinval (bij Couvin in de provincie Namen) voor een sportief verlengd week-end. Het was een schot in de roos. Ook dát is een traditie geworden: telkenjare rond dat tijdstip een verlengd week-end met meer dan honderd leden, zij het dat de locatie in later jaren verschoven werd van Wallonië naar de eigen kust.
Meer en meer lopers van de club gingen de eer van Grijsloke verdedigen tot ver in het buitenland. Steeds vaker ging de loopclub in groep deelnemen: de Course des Terrils in Raimes (F) bijvoorbeeld zou nog jaren lang een vaste plaats bekleden in veler agenda. Opvallende prestaties kwamen van de Anzegemnaren Jaak Demeulemeester (marathon in 2u29) en Jan Deseyn (eerste veteraan in de marathon van Athene) en van ons oudste clublid André Osselaer die in zijn categorie (75+) wereldkampioen marathon werd en Europees kampioen 10 en 25 km. Christine De Schamp, Carine De Bosscher en Jos David ontpopten zich tot echte ultralopers in het Belgisch kampioenschap 50 mijl (80 km!) in Oostakker. Onze eigen Lucien Taelman, die reeds zijn strepen als ultraloper had verdiend, moest in deze koers slechts de duimen leggen voor Jean-Paul Praet die toen absolute wereldtop was. Christine De Schamp en Carine De Bosscher waren in die tijd hét vrouwelijk uithangbord van Loopclub Grijsloke, hét bewijs dat het lopen van ultralange afstanden echt iets voor vrouwen is. Spijtig genoeg heeft Carine ondertussen de loopschoenen aan de wilgen gehangen. Christine is nog steeds een trouw clublid en nog steeds maalt ze haar kilometertjes af langs velden en wegen, al zijn de wekelijkse trainingen op zondagmorgen aan haar blijkbaar niet meer besteed.
Een hoogtepunt, dat een enorme invloed zou blijken te hebben op de verdere geschiedenis van DDG en de loopclub, was de verbroederingsloop in 1991, tussen de gejumeleerde steden Oudenaarde en het Engelse Hastings. Een aflossingsloop waarvan de organisatie door onze club in handen werd genomen. Op 9 mei werd er gelopen van Hastings naar Dover, op 10 mei van Oostende naar Oudenaarde. Voor Grijsloke namen de volgende lopers deel: Maurice Adams (zaliger), Luc Desmet, Gilbert Terras, Carlo Verleyen en Joost Vinckier. Het was het begin van een hechte band tussen onze loopclub en die van Hastings. Vanaf 1992 zou Loopclub Grijsloke telkenjare in maart een flinke delegatie afvaardigen naar de halve marathon van Hastings, en even trouw zouden de lopers van Hastings eind augustus deelnemen aan DDG, Vlaanderens mooiste. Tot op de dag van heden is daar geen verandering in gekomen.
100 pag., hardcover (rood) of paperback (geel). Klassieke tragedie in een nieuw kleedje. Het is een verhaal van liefde en hartstocht, gebaseerd op het eeuwenoude verhaal van de omzwervingen van Odysseus na de oorlog van Troje.
Over de aanleiding tot de Trojaanse oorlog. Een dolle klucht die echter geen afbreuk doet aan de "mythologische realiteit.In winkelmandje
Strijdtoneel Troje, 93 pag., hardcover.
Toneelstuk in drie bedrijven, waarin het laatste en beslissende jaar van de Trojaanse oorlog wordt behandeld, op een boeiende en bijwijlen grappige manier. Met "De Twistappel" en "Odysseus op Aiaia" vormt het een trilogie.
Eerste blogboek, 425 pag., paperback. In dit boek bundelt de auteur zijn cursieve schrijvelarij van de jaren 2006-8. Geen onderwerp gaat hij uit de weg, geen item is hem te gek. Vaak niet zonder een vleugje ironie.
Tweede blogboek, 350 pag., hardcover. Na het uitzonderlijk succes van BLOGBOEK 1, kon het niet anders of er moest een BLOGBOEK 2 volgen... Op de omslag: Brownie en Blanche, de schaapjes waarvan sprake op de pagina's 202/3 en 272/3.
Bovenstaande boeken (alle verschenen in 2013) zijn te verkrijgen bij de uitgever:
voor Odysseus
op Aiaia:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-4/odysseus-op-aiaia
voor Strijdtoneel
Troje:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-3/strijdtoneel-troje
voor De
Twistappel:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-5/de-twistappel
voor Eerste
Blogboek:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge/eerste-logboek-schrijvelarij
voor Tweede
Blogboek:
surf
naar www.shopmybooks.com/BE/nl/book/kris-vansteenbrugge-2/tweede-logboek-zeverarij-1
De twee onderstaande boeken (0 jerum jerum jerum en Uit het schuim van de zee) zijn nog enkel bij de auteur te verkrijgen. Beide boeken kenden reeds een buitengewoon succes en werden voorgedragen voor de Gomio-prijs. Ze kunnen ook ontleend worden in de openbare bibliotheken.
De boeken over Grijsloke (Dwars door Grijsloke, Grijslokes Olympiade, De heksen van Grijsloke, Grijsloke 2000) zijn niet meer te koop. De eerste twee kunnen geraadpleegd worden in sommige openbare bibliotheken en een aantal exemplaren zijn nog gratis te verkrijgen door de leden van de Loopclub Grijsloke, op zondagmorgen in de kantine van de club.
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (20)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 20: Grijslokes Olympiade.
1991: het tweede decennium is ingetreden. Het
organisatiecomité kent nu dertien bestuursleden (waarvan er anno 2014 nog amper
een paar actief zijn) en het ontslag van Lucien Van Lancker blijkt geen al te
diepe sporen te hebben nagelaten. Enkele weken vóór de elfde Dwars door
Grijsloke wordt een luisterrijke persconferentie gehouden in het gemeentehuis
van Anzegem in aanwezigheid van talrijke personaliteiten: de plaatselijke
autoriteiten alsook een aantal fameuze sportlui. Mark Smet is er: de eerste
Belg die erin geslaagd is de marathon te lopen in 2u1000. En dan is er René
Marckx zaliger, één van onze beste veteranen-lopers en die jarenlang de
microreportage zal verzorgen tijdens de komende Dwars door Grijslokes. René
heeft Gerard Van Nuffelen meegenomen, een 56-jarige Antwerpenaar die vele malen
Belgisch en ook Europees kampioen is geweest op alle langeafstandsnummers en
zopas zelfs de wereldtitel heeft veroverd op de 10 km. Niet te verwonderen dat
Gerard verkozen is tot de veteraan van het jaar. Gerard Van Nuffelen heeft
overigens al een paar keer deelgenomen aan DDG, waarin hij zich telkens als
eerste veteraan heeft geklasseerd.
Zijn er belangrijke mededelingen te doen aan de pers? En of!
Naar analogie met De Levensloop van de voorbije jaren, zal de loopkoers in de
komende vijf jaar een thema meekrijgen: de Spelen in het Oude Griekenland. In
1985 heb ik dit idee reeds naar voor gebracht. Een jaar eerder immers had onze
loopclub veel succes gekend tijdens de Gapersstoet met een praalwagen die het
Griekse thema bespeelde (zie deel 11). Voor dat vijfjarenplan heb ik toen de
naam Grijslokes Olympiade bedacht, maar omdat Lucien Van Lancker met een gelijkaardig
idee op de proppen kwam (De Levensloop) werd mijn voorstel toen voor enkele
jaren in de ijskast gestopt. Maar in 1991 is de tijd rijp voor Grijslokes
Olympiade. De Olympische folder van het vorig jaar is daarvan de voorbode
geweest (zie deel 17). Weer zal er een serie van vijf medailles zijn. Elke medaille
zal de mythologische oorsprong van één van de Panhelleense Spelen (waarvan de Olympische
er één waren) behandelen en zal vergezeld zijn van een brochure (van 16
paginas) met tekst en uitleg. De journalisten hebben er een vette kluif aan:
sport in combinatie met cultuur (de Griekse mythologie)! Geen wonder dat er in de
loop van de maand augustus (de 11e DDG is op 31.8) ellenlange artikels verschijnen
over Grijslokes Olympiade, over Vlaanderens mooiste stratenloop, in alle dagbladen
en in verscheidene weekbladen, met fotos van het 13-koppig bestuur.
En dan is er nóg een nieuwigheid. Voor t eerst staat er een
loopkoers voor jongeren onder de twaalf jaar op het programma. Afstand: drie
kilometer.
De verwachtingen zijn hoog gespannen. Sommigen verwachten
2500 deelnemers en twee kranten blokletteren: Met meer dan tweeduizend
deelnemers behoort deze joggingklassieker bij de top-vijf in België".
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (19)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 19: Een droom die maar half uitkwam.
En Lucien Van Lancker vertelt verder:
In
1987 bij de voorbereidingen van de 7de
Dwars door Grijsloke moest er gezocht worden om Dwars door Grijsloke een nog
grotere uitstraling te geven en te laten uitgroeien tot een internationale
massajogging.
Grijsloke-Levensloop
was aan haar derde editie toe en stevende af op een nog groter succes. We waren
ervan overtuigd dat alle deelnemers aan de massaloop, doordrongen waren van de
gedachte dat afstandslopen hun levensritme bepaalde en dat uithoudingstraining
de gezondheid verbetert en de conditie op peil houdt.
Deze
gedachte wilden we verder blijven uitstralen, ver over onze grenzen heen.
Daarom keken we uit naar buitenlandse organisaties die er dezelfde idealen op
na hielden, organisaties die lopen zagen als vrijetijdsbesteding,
recreatiesport waar men beter en gezonder van wordt.
De
organisatoren van La Course des
Terrils uit Raismes Frankrijk, de Dr. Ernst Van Aaken Gedachtnislauf
uit Waldniel, Duitsland en Terneuzen
Graauw uit Graauw, Nederland, vonden we bereid om samen met Dwars door
Grijsloke de koppen bij elkaar te steken om voor het eerst in Europa een
Europajoggingcup in het leven te roepen.
Deze
cup zagen we niet als een tornooi waar er met miljoenen gesmeten werd, maar een
organisatie waar sport in de reinste zin van het woord beleefd wordt. We wilden
laten zien dat er nog sport was om de sport en niet om het geld. Aantonen dat elke deelnemer een overwinnaar is, zoals de Amerikaanse
dokter Sheehan ooit schreef. We wilden laten zien dat ons lichaam en geest een
wonderbaar instrument vormen in dienst van onze samenleving, in een streven
naar vrede en liefdevolle samenwerking.
Niet
minder dan 148 langeafstandslopers, uit de 4 landen, namen deel aan dit tornooi
van vier wedstrijden. Door optelling van de punten, behaald in elke wedstrijd,
werd een klassement opgemaakt. Jacques De Meulemeester uit Anzegem won deze
eerste Europajoggingcup.
In
1988 werden de organisatoren van de Grand Prix R. Schuman uit Luxemburg
(Centre Europeën) bereid gevonden om als vijfde land onze rangen te komen
versterken.
De
Dr. Ernst Van Aaken Gedachtnislauf werd vervangen door de 2de
Rheydter Citylauf uit Mönchengladbach, Duitsland. Deze tweede Europajoggingcup
kreeg 152 deelnemers.
Door
innerlijke spanningen tussen de organisatoren van Dwars door Grijsloke werd
de 3de editie enigszins
afgezwakt, maar kreeg toch nog 98 deelnemers aan de start van de 5 wedstrijden,
die dezelfde waren van 1988.
Bij de
organisatie van de 4de editie in 1990, had ik de bedoeling om elk
jaar een land meer te betrekken bij de organisatie, om tegen het jaar 2000 alle
landen van Europa, toen nog 12, aan de
start te krijgen van de 20ste Dwars door Grijsloke.
Dwars
door Grijsloke was echter niet langer bereid om aan de organisatie mee te
werken, dit om budgettaire redenen. Ik trok me terug uit de organisatie van
Dwars door Grijsloke en kreeg als steun voor de Europa-joggingcup de Grote Prijs 25 km. Veteranen uit Brugge.
Ook deze editie was een succes en kreeg een 90-tal deelnemers.
In
1991 werd de organisatie opgedoekt. Omdat ikzelf niet kapitaalkrachtig genoeg
was zag ik het niet meer zitten.
Nu, in
2013, blijf ik erbij dat met de steun van Dwars door Grijsloke, Terneuzen - Graauw, en veel sponsoring, in
het jaar 2000, Grijsloke het toneel zou geworden zijn van een massajogging, met
als deelnemers een vertegenwoordiging van alle lidstaten van Europa. Meer
zelfs: in 1990 was de idee inmiddels gerijpt om in het jaar 2000 alle grenzen
van Europa symbolisch open te lopen, met als sluitstuk de grenzen Frankrijk -
België in de 20 km.van Grijsloke.
Europa
naar Grijsloke brengen was mijn droom. Door omstandigheden een droom gebleven.
En
nochtans
Lucien
Van Lancker
Tot zover de man die Grijsloke groot gemaakt heeft. Na tien edities "Dwars door Grijsloke" haakte hij af en bleef ontgoocheld achter, zij het niet verbitterd. Een delegatie van alle landen van het verenigd Europa telkenjare naar Grijsloke brengen, op de laatste zaterdag van augustus, was zijn levensdroom geweest. Een droom die niet is uitgekomen. Zoals de meeste dromen...
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (18)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 18: Dwars door Grijsloke en Lucien Van Lancker.
Wat heeft Lucien Van Lancker, de grootste Grijslokenaar aller
tijden, bezield om af te haken in 1990, het jaar dat Dwars door Grijsloke zijn
grootste succes heeft gekend? We hebben het hem met zijn eigen woorden laten
vertellen. Lucien maakt van de gelegenheid gebruik om eerst nog in t kort een
eigen visie te brengen over de eerste jaren van ons aller loopevenement dat hem
zo nauw aan het hart lag en nog steeds ligt:
In 1981 werd ik gevraagd door dokter Kris Vansteenbugge en
dokter Albert De Beurme om de organisatie van Dwars door Grijsloke op gang te
trekken. Hun grote idool Jacques Serruys van Fit-Veteraan had zopas Dwars
door Brugge in het leven geroepen.
Er werd een bestuur opgericht waarbij mijn schoonbroer,
Robert Forêt, tot voorzitter werd gebombardeerd. Dit was een terechte keuze.
Met Robert en Christiane werd organiseren een feest. De vergaderingen, en er waren er zeer veel,
verliepen altijd bij hen thuis en steeds was er koffie, taart en nog veel meer.
Dit betekende dat zelden een bestuurslid ontbrak want taart, koffie en een
druppel waren in die periode een lust voor iedereen. De vergaderingen gingen
toen over koetjes en kalfjes en soms was men zelfs vergeten om over DDG te
spreken op het einde van de vergadering.
Geen probleem want ikzelf had een enorme ervaring met Omloop
Kluisbergen een organisatie die parallel loopt met DDG en wat praktische zaken
betreft nagenoeg dezelfde noden had als onze organisatie. Met Jacques Dejonghe,
voorzitter Omloop Kluisbergen, hebben we dan ook uren, dagen en maanden zitten
babbelen over onze organisaties. U moet weten dat Jacques toen een collega
was in de Centrale van Ruien en er s
nachts tijd zat was om onze problemen op tafel te leggen, problemen waarvan wij
beiden veel hebben geleerd.
Op de laatste zaterdag van augustus 1981 kwam dan de 1ste
DDG. Was me dat een dag. Hoewel alles perfect voorbereid was, liepen vele zaken
in het honderd. Murphy achterna: alles wat kón misgaan liep ook mis. Daniël
Lesenne, computerman en programmeur van dienst, trok zich de haren uit het
hoofd: ik was namelijk vergeten het uur te noteren waarop de lopers gestart
waren halverwege de Grijslokeberg. GSMs bestonden toen nog niet en ik had de
taak om het uur van vertrek te noteren van de zeven km. Buiten adem, komende
aan de aankomst, wist ik niet meer wanneer de lopers vertrokken waren. Hoelang
zijn ze al vertrokken riep Daniël me toe? Laten we zeggen een tiental
minuten, denk ik en voilà de computer kon beginnen lopen. Wonder boven wonder zaten we niet ver van de
reële tijd en kreeg iedereen een nogal mooie tijd toegerekend. Ramp bij de
aankomst rechtover het huis van Gilbert Pannecoucke in de Bouvelostraat nummer
4. Daniël had zijn camionette verkeerd opgesteld zodat hij de lopers niet zag
aankomen. Met drie, vier man werden dan
de nummers van de lopers naar de camionette doorgeschreeuwd. U kunt zich
indenken hoeveel deelnemers er kwamen reclameren dat ze verkeerd in de uitslag
stonden. Maar dankzij een perfecte video-opname van Hubert Algoet werd s
anderendaags een correcte uitslag gemaakt en naar iedereen opgestuurd. Nog vele
andere anekdotes zou ik kunnen vertellen over deze eerste Dwars door
Grijsloke. Het resultaat was schitterend:
ongeveer 600 deelnemers en allen keerden voldaan terug naar huis. Want ze
hadden een gedrukte uitslag en dat gebeurde nergens, tenzij in Dwars door
Brugge, waar Siemens hun schouders onder de computer hadden gestoken. De prijzenpot was ook tamelijk groot en
wonder boven wonder, de lopers kregen een medaille, de mooiste die ze ooit
gekregen hadden met daarbovenop nog een uitslag en prachtig diploma met de
handtekening van de voorzitter, iets enigs in die periode.
Het volgend jaar moest alles beter, grootser en mooier. De
omloop werd gewijzigd, we hadden een paar goede sponsors waaronder de
Kredietbank, Becel, garage Toyota-Marc Messiaen en Datakor, computerfirma uit
Kortrijk. Nu nog loopt Remi Parmentier met het truitje van Datakor en dit na 32
jaar. Een heuse vierkleurenfolder werd opgemaakt, geen enkele organisator kon
zich dat toen veroorloven. De prijzenpot werd opgevoerd en de deelnemers konden
weer genieten van een diploma en een schitterende medaille, de eerste van een
serie van drie: de bronzen, de zilveren en de gouden medaille. De eerste drie
lopers van elke categorie kregen een prachtige beker en een podiumfoto die
thuis werd opgestuurd. En of ze er blij mee waren! We kregen een twaalfhonderd
deelnemers aan de start, ongeveer 600 voor de zeven km. en 600 voor de halve
marathon. Een heuse tent van vijftig op twintig meter, in de weide van boer
Marc achter de kerk zorgde voor een unieke sfeer tijdens en na de wedstrijden.
36 vaten bier werden er toen getapt. Helaas we hadden het te groot gezien na
de wedstrijd einde september keken we op tegen een berg schulden van 300.000
BF. Drukkerij Arijs uit Kluisbergen zat met de gebakken peren: ons drukwerk
konden we niet betalen .
En nu derde Dwars door Grijsloke?
Geen geld, enkel en berg schulden . gedaan met Dwars door
Grijsloke?? Niemand wist van onze
problemen en financiële moeilijkheden, enkel een fantastische naam en een
enorme bekendheid hadden we overgehouden van onze tweede editie.
Begin februari besloot het bestuur de schulden te vereffenen
uit eigen zak. Alle bestuursleden, behalve één, stortten 15.000 BF in de
clubkas. Hiermee waren de schulden betaald en konden we terug van meet af
beginnen.
De laatste zaterdag van augustus 1983 werd een succes met
ongeveer 1600 deelnemers.
En zo ging het verder, bij elk volgend jaar wat deelnemers
meer om in 1988 en 1989 zon 2000 lopers aan de start te krijgen. In 1987
werden de geleende gelden aan de
bestuursleden terugbetaald.
1989 was het sluitstuk van Grijsloke Levensloop, een programma dat gestart was in 1985 en waarbij
5 prachtige medailles werden uitgereikt.
Levenslicht 1985 - Jeugddromen 1986 Levensleed 1987
Levenslied 1988 en Avondschemeringen
1989, waren de themas. Deze medailles ontstonden uit de gedachte dat in
beweging zijn en lopen noodzakelijk zijn om een gans leven gezond en levendig
te blijven.
Vanaf 1998-1999 was Dwars door Grijsloke dus aan de top van
zijn kunnen gekomen: 2000 deelnemers en 10.000 toeschouwers. Met Avondschemeringen,
het einde van de Levensloop, was Dwars door Grijsloke voor mij genoeg
geweest. Ik keek uit naar een nieuwe uitdaging.
* Omdat dit verhaal te lang dreigt te worden, volgt de ontknoping pas in het volgend nummer
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke (17)
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.
Deel 17: Hét recordjaar!
De tiende Dwars door Grijsloke was er één om niet te vergeten.
In de allereerste plaats vanwege het aantal deelnemers: 2008 (sommige bronnen
gewagen van 2028). Wat er ook van zij, de kaap van de tweeduizend was bereikt
en het had er de schijn van dat onze massaloop uit zijn voegen ging barsten.
Dat groot aantal deelnemers - en een navenante toeschouwersmassa - werd in de jaren die volgden nooit meer geëvenaard.
Ter gelegenheid van dit jubileumjaar waren er weer heel wat
vernieuwingen. Voor t eerst waren er geen medailles en ook geen diplomas.
Daarentegen werd een schitterend zilveren juweeltje (een lopertje voorstellend)
aan een dito halskettinkje ontworpen voor de deelnemers (zie www.bloggen.be/kris).
Heden ten dage wordt dit kleinood nog met fierheid gedragen door deelnemers
van toen.
Jongeren tot 12 jaar kregen hun eigen loopkoers over 3 kilometer. Voor t eerst werd een klassement voor clubs opgemaakt, iets wat ook de tand des tijds zou doorstaan. En Dwars door Grijsloke had zich geëngageerd als startlocatie voor de Belgium runnerscup 1990, de (nationale) ersatz voor de ter ziele gegane (internationale) Europajoggingcup.
Met Joos Casteele kreeg de 20 km-wedstrijd een schitterende winaar. Tussen nooit geziene hagen van toeschouwers bereikte hij de aankomst in 1u0036, een tijd die gezien de drukkende hitte van die dag ronduit schitterend kon genoemd worden. Joos Casteele, mister Grijsloke blokletterden de kranten. Terecht, want dit was zijn derde overwinning in de 20 km, en in die tien jaar was trouwe deelnemer Joos niet van het podium weg te denken geweest. Carine Verbeke uit Wervik finishte als eerste dame in de 20 km. Op de korte afstand zegevierden Geert Bekaert en Myriam Dumont. Een heel bijzondere vermelding verdient ouderdomsdeken Henri Bastien. De 82-jarige uit Silly, bij Charleroi, die sedert het ontstaan van de koers in 1981 geen enkele maal op het appel had ontbroken, liep dit jaar, gezien de hitte, enkel de 7 km. In tegenstelling tot vorige jaren wanneer hij telkens naast de 7 km. ook de 20 km. voor zijn rekening had genomen! Een krachttoer die hij bij latere edities nog zou herhalen Het warme weer was overigens de oorzaak van een ongezien aantal opgaven: in de 20 km. alleen al honderdzevenenzestig!
In ons landeke eindigt een warme zomerse dag vaak met een donderslag bij heldere hemel. Die donderslag kwam er die avond. Lucien Van Lancker, de geniale motor van Dwars door Grijsloke, kondigde tijdens de feestelijke viering van de laureaten van de koers en in een bomvolle tent af, dat hij afzag van verdere deelname aan de organisatie. Grijsloke stond perplex: was dit de doodsteek voor DDG en dat op het hoogtepunt van zijn roem? Was DDG denkbaar zónder Lucien? Zouden we die klap te boven komen?
En we kwámen de klap te boven. Binnen de kortste keren werd een vergadering belegd onder de bestuursleden, wier aantal onder de leiding van voorzitter Claudine Dejonghe-Spileers ondertussen tot veertien was opgelopen: Joseph Beel, Gilbert Terras, Tom Ampe, Albert Debeurme, Octaaf Decandt, Didier Lib-brecht, Paul Vandenberghe, Ronny Vandendriessche, Jules waelkens, Hubert Algoet, Marc Devloo, Marc Messiaen en ikzelf. Een decennium was afgerond, het decennium van de Levensloop. Een tweede decennium zou volgen en het zou in het teken staan van de Olympische gedachte. De folder van de 10e DDG waar de fotos van alle winnaars van de voorbije wedstrijden verenigd stonden op een Olympische lauwerkrans (zie www.bloggen.be/kris), had reeds aangegeven welke richting de komende jaren zou worden ingeslagen.
Wenst u mijn memoires te lezen: u kan het boek lenen in de bibliotheek of kopen. Voor alle inlichtingen: zie op 4 juni 2007 onder de titel "O jerum, jerum, jerum...: een hit!"
Mijn nieuwste boek "Uit het schuim (van de zee)", de Griekse mythologie in 136 verhalen, 402 p., kan besteld worden via mail (kvansteenbrugge@gmail.com) of via mijn telefoonnummer 056.215944. Prijs: 18,95 euro (er hoeven geen verzendkosten betaald te worden).
Lees iedere maandag en iedere vrijdag een nieuw verhaaltje uit de GRIEKSE MYTHOLOGIE op www.bloggen.be/dzeus
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
