In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 21: gisteren waren we een halve dag in Arzúa. Buiten bars en terrasjes was daar niks te zien, dus hebben we gretig gebruik gemaakt van wat er wel was, de terrasjes. Gelukkig scheen de zon en dat maakte ons gelukkig, dat gevoel werd nog versterkt door hetgeen ons geserveerd werd ... 's Avonds gingen we eten in hetzelfde restaurant dan waar we twee jaar geleden ook gingen eten. Daar was dat toentertijd rustig, maar nu heeft men blijkbaar het pelgrimsgeld geroken. De 3 gangen werden in spoedtempo na elkaar geserveerd en wanneer de laatste hap in onze mond verdween, werd het bord onmiddellijk weggenomen, en kwam de volgende gang er al aan. Ik hield dat wat in het oog en zag dat wanneer pelgrims gedaan hadden en de zaal verlieten, de tafel binnen de twee minuten was opgeruimd, opnieuw gedekt en onmiddellijk werd ingenomen door andere pelgrims. Dat was echt een geoliede machine. Moe en met een indigestie van het snelle eten zijn we om iets na 21.00 uur in bed gegaan. Dat was ook nodig want de volgende dag stond er 30 km op het programma.
Vandaag zijn wij opgestaan om 06.00 uur. Ontbijt op de kamer en om 07.10 uur waren we op weg. Zoals verwacht liepen er steeds mensen voor en achter ons. Gelukkig waren er voldoende bars en andere drinkgelegenheden onderweg, zodat daar de plaspauzes konden gehouden worden. Onderweg gaat dat niet met al dat volk, tenzij je een zijweg neemt, aan het zicht onttrokken. We hadden wel pech vandaag, na de eerste drinkpauze begon het te regenen. Bijna de ganse tocht heeft het geregend, juist het laatste uur niet. Gelukkig maar, anders waren we half verzopen toegekomen op de bestemming. Door de regen moesten we wel door de modder ploeteren. Voorbij O Pedrouzo verminderde de hoeveelheid pelgrims en werd het rustiger ploeteren. We gingen tenslotte rond het vliegveld van Santiago en kwamen om 14.20 uur aan op de plaats van bestemming, hotel Garcas. Daar lopen nog sandalen rond, dus we zijn niet de enige pelgrims die wat luxe opzoeken. Na inchecken hebben we onze eigen sandalen aangetrokken en zijn onze dorst aan het lessen met, tja... ik kan het ook niet helpen maar als je dorst hebt en je niet meer hoeft te wandelen is één of meerdere ( in dit geval het laatste ) frisse pinten ( 33-tigers ) en glazen witte wijn voor de ega, meer en welkom.
Vandaag hebben we 30 natte kilometers afgelegd in spoedtempo( om hetzelfde tempo van het eten gisteravond te behouden ). Het totaal staat nu op 517 km. We zij nu op een boogscheut van Santiago, minder dan 10 km, een straffe boog nodig dus, dus morgen wordt het een "walk in the park" of als het is zoals vandaag een "wet walk in the wet park".
Op de Camino Francès Daar loop je nooit alleen, zelfs niet in de regen
Dag 20: gisteravond zijn we gaan verkennen naar het kruispunt met de Camino Francès. De terrasjes zaten goed vol met pelgrims van verschillende nationaliteiten. Eerst een paar glaasjes wijn en dan gingen we daar eten, ook nog met wijn...tja, men leert je hier wel drinken, hoewel we dat al meester waren. Om 22.15 uur lagen we in bed. In die albergue waren we maar met 13, dus vrij rustig.
Tot om 06.00 uur, dan veerden er 4 pelgrims recht, begonnen in te pakken met het nodige geritsel. Wij hadden evenwel tijd, maar toch zijn wij opgestaan. We hebben ook eerst ingepakt en om 07.00 uur gingen we daar ontbijten: koffie, toast en een enorm grote croissant, en vermageren dat wij doen....niet dus, integendeel!
Om 08.00 uur waren wij op weg over vertrouwd terrein. Dat haalde herinneringen naar boven van onze tocht naar Compostela van twee jaar geleden. We haastten ons niet want wij hadden gereserveerd in Arzúa, en dat was ongeveer 14 km verder. We namen twee rustpauzes, de tweede met koffie. Ondertussen verzamelde de stempelgekke Brigitta stempels in ons paspoort waar zij maar kon, kerk, bar, enz. Voordien hadden wij niet zoveel pelgrims gezien, maar wij werden ingehaald door zij die vertrokken waren in Palas de Rei. Het werd dus wat drukker. Om 11.45 uur arriveerden wij aan het Pension in Arzúa. De vriendelijke vrouw toonde ons direct de kamer.
Nu zijn we in een bar onze dorst aan het lessen met een frisse pint en....bijgekregen stukjes varkenspoot of oren! Rare gewoontes hier. Het wordt dus een relaxnamiddag. Dat zal nodig zijn want morgen staat er 30 km op het programma, tot in Lavacolla, waar wij ook hebben gereserveerd. Wij zullen ons dan ook niet moeten haasten.
Vandaag hebben wij 14 trage kilometers gedaan, totaal op 487 km. Nog ongeveer 38 km naar Santiago. Stilaan het landingsgestel uitklappen.....
Opkomende zon Vertrek uit Melide Eerste dag op de Camino Francès
Dag 19: gisteravond werd het wat fris in de albergue maar de hospitalero stak de houtkachel aan, was dus ineens opgelost. Het bestelde eten arriveerde om 19.15 uur en werd helemaal verorberd. Dan nog wat gelezen (Brigitta) en muziek beluisterd (ikke) en om iets na 22.00 uur lagen wij in bed. We lagen alleen op een kamer van 5, en in een andere kamer lagen 4 Spaanse vrouwen, meer volk was er niet.
We zijn opgestaan om 07.00 uur na een uitmuntende rustige nacht. Het ontbijt stond klaar. Na het ontbijt opruimen, zoals altijd en pas als laatste om 08.45 uur op weg. We waren van plan om maar tot As Seixas te gaan, ongeveer 13 km. Sneltrein dat we zijn, kwamen we daar al aan om 12.00 uur. Het dorpje bestond uit een paar huizen en een bar. In die bar aten we een boccadillo (broodje) met koffie. We vonden het te vroeg om al te stoppen want dan zouden we ons de rest van de dag maar vervelen. We besloten om verder te gaan tot Melide, nog 15 km. Aangezien het terrein alsmaar makkelijker werd, kwamen we daar al aan om 15.30 uur in de Albergue Alfonso II. Dat is een nieuwe en moderne albergue, zoals een albergue hoort te zijn. Het is ook de laatste op de Camino Primitivo. Inschrijven en betalen, een frisse pint drinken, douchen en de was doen.
We zijn hier op de laatste meters van de Camino Primitivo, op enkele honderden meters van het kruispunt met de Camino Francès. Dat zullen we morgen wel ondervinden als we verder gaan naar Arzúa, gedaan met de rust!
Vandaag hebben we 28 km afgewandeld als een sneltrein. Het totaal staat nu op 473 km. We zijn slechts 53 km verwijderd van Santiago. Dat gaan we doen in 3 dagen. morgen gaan we naar Arzúa, dan naar Lavacolla (wordt een lange dag ongeveer 30 km) en dan een paar uur uitbollen naar Santiago.
Fractie van een seconde te laat, de eend lag vlak naast de hond, wat een liefde!
De bar, waar wij een bocadillo aten en koffie dronken
We klommen hoger Wat een uitzicht
Melide in de verte Mooi baantje in het bos Er werd gratis "water uit de supermarkt" aangeboden We zijn er...oh neen, dat is maar een deelgemeente van Melide Prachtige nieuwe albergue
Dag 18: gisteravond zijn wij gaan eten tesamen met de 69-jarige Gilbert, op een terras, want het was zwoel. Ik kreeg een serieuze lap vlees. Toen de Nieuw-Zeelandse Joanie voorbij kwam zei ze:"that is half a cow". Daarna zijn we nog een pint gaan drinken.... Om 23.00 uur lagen wij in bed, met spijt dat we hier geen 2 dagen hadden gereserveerd, Lugo is een mooie stad, met bruisend nachtleven. En dat hebben we geweten...om middernacht werd er nog iemand ingecheckt in het appartement naast het onze, via een gemeenschappelijke gang. En dat met het nodige gebonk en ander lawaai. Op diezelfde gang bevindt zich onze badkamer en de badkamer van het ander appartement. Om 04.00 uur hoorde wij water stromen, precies of het was zwaar aan het regenen. Om 04.30 uur hoorden wij een haardroger opstarten en dat duurde ongeveer een half uur. Mevrouw had dus duidelijk een douche of bad genomen en dat moest persé op dat uur.
Om 06.30 uur zijn we opgestaan. We gingen eerst ontbijten in de keuken die wij bereikten via de gemeenschappelijke gang. Plotseling kwam de vrouw kijken, want blijkbaar hadden wij haar wakker gemaakt.... Om 08.15 uur waren we op weg. Eerst nog eens naar de kathedraal om te pogen een stempel te bemachtigen, maar helaas, de kathedraal was nog gesloten. Dan maar verder de stad uit. Het was nog tamelijk zwoel, zodat bij de eerste stop kledij werd uitgedaan en de tocht verder ging in t-shirt. Na ongeveer 10 km was de eerste bar in bereik. We dronken daar koffie tesamen met Lieven. Dan was het nog 10 km tot de eindbestemming waar wij aankwamen om 13.00 uur. Ondertussen was het heel wat frisser geworden. Ingecheckt in de albergue O Candido als eerste klanten, men was nog aan het kuisen. We kunnen hier vanavond ook blijven eten en morgenvroeg is er een ontbijtbuffet.
Vandaag liep de tocht hoofdzakelijk langs de weg. We hebben 20 km gedaan, totaal op 445 km. We nemen morgen een kort traject om niet te lang in Santiago te moeten verblijven. Er resten ons nog 83 km tot de eindbestemming. Vandaag was het ook een rustdag voor mijn enkel, het terrein was makkelijk en ik heb hem bijna niet gevoeld.
Bij het verlaten van Lugo
Stopplaats halverwege Overal reclame Langs de baan, gelukkig met weinig verkeer De albergue in San Roman da Retorta Knap gedaan, die muurschildering De bank ook, de rugleuning is een schilderij, net echt
Dag 17: gisteravond zijn we gaan eten tesamen met Lieven en Pascal, een champagneboer uit de streek van Reims. We aten een pelgrimsmenu voor 9 euro en dat smaakte goed. We gingen eens wat vroeger slapen want er stond een zware dag voor de boeg.
We zijn opgestaan om 06.30 uur. De Polen waren al bezig met het inpakken. Na het ontbijt zijn wij om 07.20 uur vertrokken, voor de verandering? in de mist. Na een klim zaten wij boven de mist en scheen de zon. Het beloofde een warme dag te worden. Bij de eerste stop kregen we al een stempel in ons pelgrimspaspoort en werd de t-shirt met lange mouwen uitgedaan. Verder naar Castroverde waar we koffie dronken. Het werd alsmaar warmer, gelukkig ook vlakker van terrein. Het was ongeveer 28 graden, dus in feite geen goed wandelweer, maar we klagen niet, eindelijk zon!
Iets voor 15.00 uur deden wij de laatste klim en gingen Lugo binnen. Om 15.15 uur waren we aan de kathedraal. We hadden dorst en dronken een paar frisse pintjes met bijbehorende tapa's. Plotseling waren Arnau en Patrick daar. Zij hadden geslapen in Castroverde en waren naar Lugo geslenterd.
Even een telefoontje naar de eigenaar van het appartement dat we gehuurd hadden en we mochten al komen. Bleek daar dat de sleutels zoek waren, maar dat was in 20 minuten opgelost. Douchen, de was in de wasmachine en morgen kunnen we weer proper vertrekken.
Straks gaan wij nog uit eten, misschien tesamen met Arnau en Patrick, moeten wij nog afspreken.
Vandaag hebben we 30 km gedaan, totaal op 425 km. Als we de kilometerpalen mogen geloven zijn wij op 103 km van Santiago.
Opkomende zon door de bomen
Eerste kerkje = eerste stempel Plein in Castroverde Kathedraal in Lugo DE muur rond Lugo is ook een joggingpiste De man op de voorgrond is Gilbert, ook uit België Bruisend nachtleven in Lugo
Dag 16: gisteravond zijn we met zen achten tesamen pulpo gaan eten in naar her schijnt de beste pulperia van A Fonsagrada. Het kan allemaal te maken hebben met de wijze waarop het klaargemaakt is, maar wij zijn daar beiden niet wild van geworden. De wijn die er bij was, vonden wij ook niet lekker, gelukkig was er voldoende brood bij. Nadien werd er in de supermooie en moderne albergue nog een flesje wijn gekraakt, die wel goed smaakte. Het werd laat en pas om 23.15 uur lagen wij in bed.
Deze nacht was het alsof de inktvis nog aan het zwemmen was in mijn buik. Gans de dag lag mijn spijsvertering overhoop. Om 05.30 uur was er al beweging in de andere kamers. Wij zijn opgestaan om 06.30 uur en dan was er al een drukte van jewelste in de keuken. We namen gezamenlijk ontbijt met Patrick en Arnau en om 07.45 uur waren we op weg. Patrick en Arnau stapten vlugger dan ons vandaag en pas bij de eerste stop, een winkel/bar zagen wij hen terug. Kort nadien gingen zij verder en wij hebben hen niet meer gezien. Wij dronken daar koffie met melk en dat waren elk drie tassen. De uitbaatster zei dan nog dat we het maar moesten vragen indien wij er nog wenstten, en dat voor 1,20 euro per persoon. Wij hadden meer dan voldoende met 3 tassen elk. Wij waren toen halfweg van de dagetappe. Het eerste deel was mooi met paadjes door de bossen, hier en daar modder. Het tweede deel was wel wat zwaarder, 2 steile klimmen waarbij het zweet bijna uit ons vel spoot, dit afgewisseld met de nodige plaspauzes van de koffie. Nog een laatste lange afdaling en we kwamen rond 15.00 uur aan op de bestemming, de gemeenteherberg van Cádavo-Baleira.
De albergue was open en wij konden ons installeren en douchen. Het is hier niet zo luxueus dan de vorige albergue, maar de uitrusting is voldoende.
Vandaag hebben we 23 km gedaan, totaal op 395 km.
Nu, om 16.45 uur is de zon er aan het doorkomen, die hebben we al enkele dagen niet meer gezien en kregen mist in de plaats, met een maximum temperatuur van 14 graden.
Morgen wordt het een zware dag, 30 km naar Lugo, anders zijn er geen overnachtingsmogelijkheden...
Ruine in de mist Nog van da Rustplaats met heerlijke koffie John en Joanie zijn er ook, en in het lichtblauw de Belg Lieven Speelse hond
DAT was een LASTIGE, LANGE klim
De albergue in Cadavo-Baleira Nog slechts 134 km... Bovenaanzicht van Cadavo-Baleira
Dag 15: gisteren zijn we nog naar een museum geweest in Grandas, een museum met allemaal oude ambachten. Het was dan nog gratis op de koop toe, dus dat was lekker meegenomen. Daarna hebben we spaghetti gemaakt en toen kwam Arnau toe in de albergue, een beetje moe, want hij had bij a 2 etappes ineens gedaan. We hadden toch spaghetti genoeg en moeder Theresa heeft hem er een portie van gegeven. Dat werd met de nodige wijn doorgespoeld. Om 22.00 uur lagen we in bed.
Deze morgen zijn we om 06.30 opgestaan. Ontbijten, inpakken en op weg om 07.45 uur, in het gezelschap van Arnau. Hij en Brigitta spraken voortdurend in het Spaans, om haar Spaans wat bij te schaven. Het ging weer op en neer en de enige lange klim was naar de Alto Al Acebo. Daarna was het grotendeels naar beneden. In Acebo dronken wij koffie en aten wij een stuk taart uit Galicië. Op de Alto zijn wij namelijk de grens met Galicië overgewandeld. Om 15.00 uur waren we in A Fonsagrada. Inchecken in de supermoderne albergue en dan een douche nemen. Hier krijg je voor 10 euro een set verse lakens, een donsdeken en een handdoek. Er zijn hier ook een batterij douches en toiletten.
Patrick was hier ook al toegekomen en ook de Fransman Pascal, het Iers-Nieuw Zeelands koppel Joanie en Johny. We gaan vanavond met zen allen op restaurant pulpo eten, wij zijn benieuwd.
Vandaag hebben wij 26 km gedaan, totaal op 372 km.
Mijn enkel geeft geen problemen om verder te gaan, ik voel hem lichtjes bij het afdalen, anders niet. Dus... Vamos!
Immer dreigende luchten
Hier gaan wij de grens met Galicië over Mooi hé
Voor mij liep de Spaanse les
De oude bron De albergue Ondergaande zon, gezien vanuit het pulpo restaurant Hier is alles nog goed, alleen maar wijn...
Daar is de "overheerlijke" pulpo Aan ons gezicht zie je het al, hoe lekker het was
Even voorstellen: de grijze man naast Brigitta is de Franse champagneboer Pascale, naast hem zit Joanie uit Nieuw-Zeeland en recht tegenover haar zit haar vriend John uit Ierland, niet te verwarren met "John met de baard" uit Ierland. Ik denk dat ze daar allemaal John noemen.
Dag 14: om 06.45 uur heb ik het kamertje verlaten en ben naar de albergue gegaan waar Brigitta heeft geslapen. Daar was nog maar 1 persoon opgestaan, een Italiaan, een jongeling van 72 jaar. Met hem heb ik dan een gesprek gehad, totdat de heilige Brigitta verscheen. Even later was Patrick er ook. Gezamenlijk ontbijt en om 08.00 uur waren we op weg. Er hing een zware mist en het was amper 10 graden. Het ging even omhoog en dan langzaam naar beneden tot in La Mesa. En dan begon het echte werk, een paar honderd meter hoogteverschil naar boven over een weg. Daar hebben wij Patrick ook zien verdwijnen in de mist. Daarna ging het steeds naar beneden, een hoogteverschil van maar liefst 800 meter. Dan waren we aan de stuwdam van Salime. Die moesten we over en vervolgens weer 400 meter omhoog. Om 13.30 uur waren we in Grandas De Salime aan de albergue.
Inschrijven, douchen, de was in het wasmachine en dat was nodig, want we hadden goed gezweet, ik ga voor mezelf spreken, ik stonk! Tja, gisteren niks kunnen uitwassen wegens laat op de bestemming.
De Poolse jongelingen zijn hier ook, evenals de Italiaan en Lieven, een Belg. Ondertussen is het hier aan het vollopen, het is ook het enige dat hier is, buiten een hotel. Bars zijn hier voldoende, we zitten nu op een terras ervan in het zonnetje met een frisse pint en.... WiFi. Een beetje verwennen mag wel hé?
Vandaag hebben we 20 km gedaan en dat was voldoende, de andere toekomers vonden dit ook meer dan voldoende. Het totaal staat nu op 346 km. We zitten ondertussen 2 volle dagen op voorsprong dus we gaan wat kortere afstanden nemen, voor zover er overnachtingsmogelijkheden zijn. Brigitta wil geen drie dagen in Santiago doorbrengen...
Vertrek in de mist Gans stuk langs de baan Begonnen aan de lange afdaling, 800 meter hoogteverschil naar beneden Het stuwmeer van Grandas Slingerpaadje
De stuwdam van Grandas de Salime Het laatste stuk voor het dorp Voilà, we zijn er Na de douche een lekker frisse pint, of meerdere, gaan drinken In het museum, dat die dag gratis was Idem Nog idem En nog Nog, nog Luguber
Verschillende klompen per streek
Klopt Arnau, dat is de tweede maal dat wij onze spagetti delen met jou Tis al op
Dag 13: zoals gepland opgestaan om 06.00 uur. Na het ontbijt in de albergue hebben we ingepakt en zijn we vertrokken om 07.00 uur. Het was fris, maar het beloofde een mooie dag te worden. Eerst een stukje langs de straat en dan een stuk modderig pad. Na het dorp Borres begon het klimwerk, van 700 meter naar 1228 meter. Al gauw waren we voorbij de boomgrens en was er een frisse wind. Jammer dat er wat lichte mist was, dat belemmerde de vergezichten. Patrick stapte de ganse weg met ons mee. Aan een top van 1205 meter was er een poel, waarin wilde paarden gretig het wier met bloemen aan het verorberen waren. Een weinig later waren we aan de top en dan begon een steile afdaling. Ik had gisteren mijn enkel licht verzwikt en enkel bij de afdaling voelde ik dat. Na nog een rustpauze in een bijna verlaten bergdorp Montefurado gingen wij verder en pas in Lago was de eerste bar van de dag die open was, je moet moet hier dus je voorzorgen nemen. Daar werden de dorstigen gelaafd.
Om 16.30 uur waren we op de bestemming, het dorp Barducedo. Daar zijn 2 albergues en een hostal. In de eerste albergue stonden de bedden zeer dicht naast elkaar, bijna geen plaats en het was er bovendien zeer druk. We gingen naar de volgende, een private herberg, en daar waren alleen de bovenste bedden vrij. Ik had geen zin om naar een bovenste bed te kruipen. We gingen kijken naar het hostal maar daar was enkel een éénpersoonskamer vrij voor 20 euro, dus maar 5 euro meer dan in de albergue. Brigitta zat er niet mee in om in de albergue te overnachten, maar ik nam de kamer. We slapen dus eens apart, mag wel eens na 31 jaar... en ik zit hier dus wel in de onmiddellijke omgeving van de bar ;-) Staks gaan we hier eten in het hostal.
Vandaag was het een zware tocht, dat wisten we op voorhand. We hebben 28 km gedaan, totaal 326 km. Het is erg druk geworden, bijna alles volzet, dat belooft voor de volgende dagen....
Begonnen aan de hoge route Allee, nog even doorbijten... Die is niet te houden
Eerste bergkam en de Polen moeten weeral eten Moet me al ondersteunen om niet omver te vallen van het lachen Patrick op zen best Bij de ruine van Hospitales Nu met meer licht
En we gingen verder 100 meter naast de top werden we op dit getrakteerd
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
