In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 26: opgestaan om 06.15 uur. Het ontbijt is om 07.00 uur. Na het ontbijt maken wij ons klaar en gaan te voet naar het ORP, het verzamelpunt voor de begeleide wandeling.
Om 10.00 uur start de begeleide wandeling onder reeds een loden zon. We volgen de gids tot aan de ingang van het Museo de Vaticano, daar begeleid hij ons naar boven en we moeten wachten op een bus, die ons zal rondleiden in de tuin van het Vaticaan. Op de bus is het warm, ondanks dat de zijkanten open zijn. De zeilen en een metalen staaf belemmeren wel het zicht om mooie fotos te kunnen nemen. Na ongeveer 45 minuten is de rondrit gedaan en gaan wij het museum binnen. Het is er heeeeeeel druk en soms is het aanschuiven. We vorderen langzaam tot wij uiteindelijk aankomen in de Sixtijnse Kapel. Daar mogen wij geen fotos nemen en maant men ons aan om door te schuiven.
Het is echt een doolhof en bovendien ontzettend warm. Uiteindelijk na 3u30 min. zijn wij buiten. Als je alles wil zien in dat museum en er je tijd voor wil nemen, kom je in een ganse dag zeker niet rond, kostprijs 48 euro/pers.
Daarna zijn wij water ( in bier zit ook water ) gaan bijtanken in het hotel. Dan besluiten wij om nog iets te gaan bezoeken, het Castel SantAngelo. Wij daarheen onder een brandende zon, meestal in de schaduw gelopen. We betalen de toegangsprijs, 15 euro/pers. En gaan binnen. Het is echt de moeite waard, en duurt ook lang als je echt alles wil zien. Helemaal bovenaan heb je een panorama over geheel Rome.
Daarna zijn wij gaan eten in een restaurant met een hyperkineet als ober.
Vervolgens gaan wij naar het Sint-Pietersplein, waar wij om 19.00 uur getuige zijn van de aflossing van de Zwitserse Garde.
Nadien gaan wij naar het hotel om het vochttekort weer aan te vullen in de door airco gekoelde bar.
We willen nog de basiliek gaan bezoeken, maar dat zal dan morgen in het vroeg moeten gebeuren.
In de tuin van het Vaticaan.
Schildpadjes.
Helikopterplaats voor de Paus.
De buschauffeur in actie.
Binnenin het Museum.
Lange prachtige gang naar de Sixtijnse Kapel. Egyptisch museum.
Overal plafond- en muurschilderingen.
Bezoek van het Castel Sant Angelo
Uitzicht vanop het dak van het Castel.
Binnenin het Castel. Ook weeral een Vlaming die zijn steentje heeft bijgedragen. Het steentje. In de verte de imposante "Typewriter".
Ook imposant.
Dat is het Castel Sant Angelo. En dat is de gelukkige Brigitta.
De Zwitserse Garde werd afgelost.
Konden hun glimlach niet bedwingen, tja, het is folklore.
Dag 25: opgestaan om 07.00 uur. Al wat voorbereidingen getroffen, gerief uit de fietstassen overgeladen in de koffertjes, en dan om 08.00 uur gaan ontbijten. Na het ontbijt het laatste opgeruimd en dan alles gaan inladen, de fietstassen, de koffers en de fietsen opladen op de fietsendrager. Dan nog enkel het bord eraan bevestigen met spanbandjes en gaan afrekenen.
Na afscheid te hebben genomen van Massimo, Paoline was niet meer thuis, zijn wij vertrokken om 09.15 uur richting Rome. Om uit Fiumicino te geraken moet je goed uitgeslapen zijn. Dan op weg en de Gps gevolgd. Rome, het ene licht na het andere, max. snelheid 30 km/h en dan nog druk bij druk. We waren blij toen we aan het hotel toekwamen om 10.15 uur. Even naar de receptie gaan melden dat wij te vroeg waren, maar dat was geen probleem, de auto kon al in de ondergrondse garage. Een vriendelijke jongen begeleidde ons naar de garage, waar ik als enige geparkeerd stond, tja, 20 euro per overnachting.....
Daarna ons plan uitgevoerd, een lange stadswandeling van 5u 45 min, totaal hebben wij ongeveer 15 km gewandeld en ondertussen fotos genomen. We hebben ondermeer de Trevi fontein gezien, waar het zeer druk was, het Colosseum, het Circo Massimo, en tal van oude overblijfselen van de Romeinen. We hebben wel regelmatig halt moeten houden om bij te tanken, want het was een aangename 35 graden en een brandende zon.
Toen we terugkwamen aan het hotel om 16.15 uur hebben wij eerst ingecheckt, de bagage was inmiddels al naar de kamer gebracht. Wij kregen ook een welkomstdrank aangeboden, en hebben daarna het vloeistoftekort meteen aangevuld. Straks gaan wij hier eten in het hotel, we hebben al genoeg gezweet en gewandeld.
Morgen om 10.00 uur gaan wij het Vaticaan bezoeken, de tuin van het Vaticaan en de Sixtijnse Kapel, daarvoor hebben wij op 16 augustus al tickets met prioriteit gekocht. Daarna zien we wel...
Donderdag staat het Colosseum op het programma, en misschien nog andere bezienswaardigheden.
Mooie gebouwen. Eerste Romeinse overblijfselen die wij tegenkwamen
Idem. Idem. en nog. Het enorme gebouw dat men smalend " the typewriter " noemt... ...komt door het uitzicht ervan.
Nog overblijfselen.
en nog.
Ha, de Trevi-fontein met een massa volk.
Idem. Idem En nog idem.
Een plein met op de achtergrond de Sint-Pietersbasiliek, op de voorgrond Brigitta! Nog een fontein.
Een ander mooi gebouw. Nog eens die fontein. En vele... gebouwen. Het Colosseum. Wat staat daarop? Ha, datte!
Veel volk aan het Colosseum.
Zelfs Brigitta. Het verplichte kiekje... Aangekomen aan de Circo Massimo... waar men ten tijde van de Romeinen... de races met strijdwagens hielden! Hier zou men daar al lang appartementen op gebouwd hebben, daar behouden zij het terrein met historische waarde.
Dag 24: opgestaan om 06.15 uur. We zijn gaan ontbijten om 07.00 uur. Daarna hebben wij opgeruimd op de kamer en zijn gaan afrekenen.
We zijn vertrokken om 08.15 uur, en ja, het regende! Onderweg in Oostenrijk hebben wij nog getankt en een bord gekocht van 50 op 50 cm met schuine rode strepen en reflectoren. In Italië is het verplicht om dat aan fietsen te bevestigen die achteraan de auto gemonteerd zijn. Daarna reden wij verder door de gietende regen. Op een gegeven ogenblik moesten we betalen voor het stukje snelweg in Oostenrijk. Kort nadien reden wij Italië binnen en het klaarde op, de zon begon te schijnen en het werd zelfs warm! Ondertussen hadden wij ook een ticket moeten nemen voor de snelwegen in Italië. Tot aan het Gardameer was het één en al miserie, even rijden, dan weer stoppen, enz. Vanaf het Gardameer was het verkeer gehalveerd en konden we beginnen doorrijden. Via Verona, Modena, Bologna, Firenze, kwamen wij op de ring van Rome terecht, en dan begon het.... typische Italiaanse heethoofden op die ring, voor wie het allemaal niet snel genoeg ging, getoeter, enz. Uiteindelijk kwamen wij aan in de B&B van Paoline en Massimo in Fiumicino om 18.20 uur.
De wagen konden wij op de oprit plaatsen, achter gesloten hek. De koffertjes naar de kamer en de zoon des huizes maakte ons een aperitief klaar, Aperol Spritz. Om 19.30 uur serveerde Massimo ons het avondmaal, spaghetti carbonara, daarna mozzarella met tomaat, en dan nog ijs, en natuurlijk een fles wijn.
Moe maar voldaan zijn wij om 22.15 uur naar bed gegaan.
Goed weer! Heerlijk! Tof! en... het stopt maar niet! Of toch? Jaja, het wordt goed!
Het landschap is er nog mooi ook!
Voilà, op de bestemming, met een apero, beetje moe... Madam niet, die heeft niet gereden...
Dag 23: opgestaan om 06.00 uur, vandaag vertrekken wij met de auto naar Rome, via Oostenrijk waar wij een overnachting hebben geboekt.
Om 08.05 uur zijn wij vertrokken in typisch Belgisch weer, regen. Wij volgen de gps route die ik op voorhand in de gps gestoken heb. Het Belgische gedeelte regent het constant, maar wanneer wij de grens met Duitsland over rijden, is het gedaan en schijnt de zon. Het verkeer en de Duitse autobahn is niet meer wat het geweest is, overal werken, file.....Wij moesten in Oostenrijk inchecken voor 19.00 uur, dat werd dus nog spannend met al die files en werken. Bovendien moesten wij nog aan een autowegenvignet voor Oostenrijk geraken. Bij één van de laatste benzinestations in Duitsland kochten wij er één voor 10 dagen, kostprijs 9,20 euro. Dan verder en na een tunnel reden wij Oostenrijk binnen. Een klein voertuig hield het verkeer op, waar we 80 mochten rijden, reden wij amper 60 à 65 km/h. Uiteindelijk was er de afslag naar Nassereith en om 18.20 uur waren we op de bestemming, Gästehaus Gerti. Auto geparkeerd, koffers naar de kamer en te voet naar het dorp om te gaan eten bij de concurrentie, Hotel Post. Een salade en twee grote schnitzels met frieten, bovendien een pintje van een halve liter en we konden er weer tegenaan.
Toen we toekwamen was het stralend weer, maar toen we aan het eten waren, begon het te regenen, maar stopte gelukkig toen we terug naar het gästehaus gingen.
Daarna zijn we bijna onmiddellijk gaan slapen, het was 21.15 uur, stikkapot van de ganse dag geconcentreerd te moeten rijden met al die files.
Het Gästehaus.
Zicht vanop het balkon van onze kamer. Idem. Nog idem. Mooie typische huizen daar.
De kerk van Nassereith.
Typisch Oostenrijk.
Ze kan het niet laten om eens te gaan loeren hé....
Dag 22: opgestaan om 03.45 uur. Opruimen in de B&B en naar buiten om 04.10 uur. Om 04.13 is de taxi daar, goed op tijd, zelfs 8 minuten te vroeg. In een rotvaart, allee, een vlotte rit voert de chauffeur ons naar de luchthaven Leonardo Da Vinci in Fiumicino. Hij vraagt met welke maatschappij wij vliegen, Ryanair, en hij voert ons ineens naar Gate 3. Daar gaan wij zonder bagage door de veiligheidscontroles en dan is het wachten op de boarding.
Om 05.45 begint de boarding en eerst mogen de Priority passagiers. Dat was enkele euros meer bij het inchecken, maar wij vonden dat niet nodig omdat wij geen bagage hadden. Daarna was het aan ons, en dat was geen probleem. Opvallend is wel dat vrijwel alle begageplaatsen op het vliegtuig waren ingenomen door de Priority passagiers. Een goede les voor de toekomst: wanneer wij op reis zouden gaan met een koffertje dat aanvaardbaar is als handbagage, dan is het wel wenselijk om de boeken met Priority, om er zeker van te zijn dat de koffertjes in het vliegtuig kunnen in de bagagelockers.
Om 06.45 uur gaat de Boeing 737 in de lucht ( stijgt dus op ) en om 08.45 landen wij op Zaventem. Daar werden wij afgehaald door onze zoon Kevin en om 10.30 uur waren we thuis in Stekene.
Na een ontbijt, werd het nog een hectische dag. De fietsendrager monteren op de auto, een overnachting in Oostenrijk reserveren en een hotel voor 3 nachten in Rome, vlak naast Vaticaanstad. Dan moesten wij nog inpakken. S Avonds nog een douche en veel te laat gaan slapen.
Morgen rijden wij naar Nassereith in Oostenrijk naar Gästehaus Gerti, ongeveer 850 km.
Dag 21: opgestaan om 05.30 uur, zelf voor ontbijt gezorgd met brood dat wij gekregen hebben in het restaurant, waar we gisteravond gegeten hebben. De fietsen buiten gezet, die stonden op onze kamer, dan opruimen, inpakken en op weg voor de laatste stuiptrekking richting Rome.
Om 07.30 uur waren wij op weg. We vonden al snel de goede weg en volgden de laatste maal de gps-route. Al gauw werd het drukker en gevaarlijker! Om 09.10 uur kwamen wij aan op het Sint-Pietersplein in Rome. Fotos en filmpjes maken en dan naar het bureau zoeken voor het afhalen van de Credenziales. Op het toeristbureau verwijst men ons naar de uitgang van het plein naar het bureau ORP. Daar aangekomen zien wij een lange rij mensen die daar ook moeten zijn. Aanschuiven en wij ontvangen dan ons diploma. Blijkt ook dat wij geen tickets meer kunnen kopen voor een bezoek aan het Vaticaan, de tuin, de Zwitserse Garde en de Sixtijnse Kapel. Wij kunnen wel tickets kopen met prioriteit voor een andere datum. Dat doen wij voor woensdag 21 augustus om 10.00 uur, kostprijs, 48 euro per persoon! Rome is qua verkeer een heksenketel. We gingen eerst iets eten en dan naar de B&B rijden in Fiumicino, op 4,5 km van de luchthaven. Plaats ingegeven in de fiets-gps, volledig adres ging niet, vond de straat niet, en dan op weg. De gps stuurde ons niet via de kortste weg naar Fiumicino, maar zelf had ik het niet gevonden, geen wegwijzers. Om 14.00 uur kwamen we aan in de B&B. Eerst een baddel, wat bijdrinken met bier, lekker fris, en dan gaan douchen.
Vanavond kunnen we hier ook eten. Morgenvroeg om 04.20 uur komt de taxi ons hier ophalen om ons naar de luchthaven te brengen. Onze vlucht is om 06.35 uur. De fietsen en bagage blijven hier, wij komen die hier maandag ophalen met de auto en blijven hier dan ook slapen. Daarna gaan we dichter bij Rome boeken en daar nog enkele dagen blijven om Rome te bezoeken!
Vandaag hebben wij toch nog 70 km gereden, wat het totaal van de fietsvakantie op 1.915 km brengt. De volgende dagen ga ik ook nog posten, want ons avontuur is nog niet ten einde!!!
Aangekomen in Rome op het Sint-Pietersplein. Met de Basiliek op de achtergrond. Foto van ons beiden, zonder de onderbenen die het wel moesten doen om hier te geraken. Nog één, en nog steeds zon der benen.... Nu bijna, maar nog steeds geen voeten.
Op de achtergrond een rij mensen die aanschuiven voor een bezoek aan de Basiliek.
Die rij op de achtergrond is dezelfde rij voor de basiliek, dat was een rij geheel rond het Sint-Pietersplein.
Wa zeit'em? Dat gaan wij ook nog bezoeken.
De levensader door Rome. Actiefoto.
Op weg naar Fiumicino, vuilnis langs de baan, zoals in gans Italië trouwens.
Dag 20: opgestaan om 06.30 uur, om 07.00 uur naar het ontbijt. Daarna terug naar de kamer, opruimen, inpakken en gaan afrekenen. Daarna gaan wij de fietsen ophalen uit de gesloten ruimte in een garage.
Op weg om 09.00 uur en de zon is alweer van de partij. Wij vinden vlug de weg naar Rome, de SR2. Dat gaat vlot en na 17 km stoppen wij om te drinken in een bar. Daarna rijden wij verder, maar wanneer wij weer aan een stop toe zijn, vinden we geen bar. We rijden verder en op een gegeven ogenblik gaat de tweevaksbaan over in een viervaksbaan met betonnen middenberm. Wij volgen die nog een tijd tot wij besluiten om een afrit te nemen, om langs een kleinere baan verder te rijden. Ons beoogde hotel, waar wij een kamer hadden gereserveerd lag aan de overkant, en met de betonnen middenberm zouden wij er niet aan kunnen. Een eind verder kruist de gps- route ons pad en we besluiten om die te volgen. Aanvankelijk gaat dat goed, tot wij op een gegeven ogenblik voor een onverharde weg staan. We gingen dat dan toch maar doen, maar dat was niet zo een goede beslissing. Het pad werd alsmaar slechter, zelfs te slecht voor een mountainbike. Dus tevoet verder met de fiets in de hand. Dat was een heel eind tot wij in de hoogte een dorp zagen verschijnen. Daar werden wij dan nog getrakteerd op enkele honderden meters zeer steile klim, dus weer tevoet. Eindelijk uitgeput boven werd ons de weg dan nog versperd door 2 ziekenwagens, dus een pad langs trappen nemen om verder te kunnen, en dan.... eindelijk een bar! Daar hebben we ineens gegeten en gedronken.
Van daaruit vonden wij terug een wegwijzer naar Rome en de SR2. We zijn die maar terug opgereden en bleek dat er aan het hotel een doorsteek was onder de SR2. We kwamen om 14.00 uur aan het hotel en checkten in. De receptioniste had geen stempel, en wist van toeten nog blazen wat er in de omgeving open was om aan eten te geraken. Dan maar gaan douchen, hotel voor morgen reserveren, en tevoet gaan verkennen. Via Google maps kwamen wij bij Ape Regina, een soort vakantieverblijf, waar je ook kan eten. Ondanks dat het gesloten was konden wij toch een frisse pint bestellen. We hebben ineens een tafel gereserveerd voor vanavond.
Vandaag hebben wij 74 km gedaan, totaal op 1.845 km. Morgen de laatste stuiptrekking, van hier naar Vaticaanstad, ongeveer 25 km, en dan naar het hotel in Fiumicino, vlak aan de luchthaven , waar wij zaterdagmorgen om 06.35 uur een vlucht hebben naar Zaventem.
Hier in Viterbo lag een reus begraven. Langs de weg kwamen wij een vroegere begraafplaats tegen. Idem. Idem.
Later nog een vulkaanmeertje. Hier dan het laatste stuk onverhard, voordat wij de zeer steile klim moesten doen naar het dorp in de hoogte. Dat smaakte. Het uitzicht.
Hier konden onze fietsen in de kamer, anders geen mogelijkheid.
Dag 19: opgestaan om 06.00 uur, douchen, vlucht bestellen, en gaan ontbijten om 07.30 uur. Het ontbijt was ok, maar we hebben al beter gehad voor minder geld. Daarna opruimen, inpakken en gaan afrekenen. Het is de eerste maal dat wij moeten betalen om de fietsen te stallen in open lucht voor het hotel, dan nog een duurder hotel!
Op weg om 08.45 uur. We zaten onmiddellijk op de goede weg, de SR2. We stoppen onderweg voor een frisdrank en hebben een leuke babbel met een Nederlander en een Italiaan. Daarna verder tot Aquapendente, waar wij het middagmaal namen. We reden verder en op een gegeven ogenblik zagen wij het meer van Bolzano, waar het iets minder warm is, waarschijnlijk door de afkoeling van het meer. Later passeerden wij Bolzano. Daarna in Montefiascone tanken we water bij. En dan verder tot aan het eindpunt, Viterbo. Daar vinden wij snel ons hotel, Viterbo Inn.
We checken in bij een receptionist, die wat grappig uit de hoek komt. Hij wijst ons de weg naar de stelplaats voor onze fietsen. Wij daar naartoe, maar dat slot aan die deur, dat systeem had ik nog nooit gezien. Na even een studie gemaakt te hebben, kregen wij het open, stalden wij de fietsen, en dan terug sluiten, dat was ook met enige studie. Daarna naar het hotel, verder inchecken en naar de kamer. Douchen, en dan inchecken voor de vlucht. Met mijn iPad kan ik niet printen, dus stuurde een mail met pdf eraan naar de receptie, waar onze vliegtickets werden afgedrukt. De inktcassettes waren wel aan vervanging toe, maar het is leesbaar!
Vervolgens zijn we eerst iets gaan drinken, en dan de stad gaan verkennen, aan de hand van aanwijzingen gegeven door de receptionist. Het betreft ook een middeleeuwse stad, waarvan het grootste deel nog authentiek is, in tegenstelling met vb. San Gimignano, waar veel al gerestaureerd is. Na de lange rondgang zijn wij gaan eten, pizza, was al even geleden. Dan onderweg nog een ijsje en we zijn meer dan voldaan. Nu nog plannen voor morgen.
Vandaag hebben wij 101 km gedaan, totaal op 1.770 km. Wij zijn nu 81 km van Rome. Nu nog plannen waar we de volgende nacht gaan doorbrengen, in relatie met onze terugvlucht op zaterdag.
Eindeloze vergezichten. We... geraken... er niet... op uitgekeken! Brigitta ging even een stempel halen. Het meer van Bolzano ( op de achtergrond ). Nog eens. en nog eens! Het was goed weer. Bolzano... nadert... snel! Maar we zijn er ook snel voorbij. Aha! Kilometerpaal 100 ! We gaan er geraken!
Kan je niet naast kijken !
Ons vervoermiddel aan de overkant van de weg. Voilà, we zijn in Viterbo.
Dag 18: Opgestaan om 06.15 uur. We hadden zelf in ontbijt voorzien, omdat dat de enige mogelijkheid was ( brood, croissants ) en water... het gasfornuis deed het niet ( evenals de WiFi trouwens). Opruimen, inpakken en dan drie verdiepingen naar beneden met al onze bagage. De fietsen buiten gezet, opgeladen en er was nog bijna niemand te zien, met uitzondering van leveranciers.
Op weg om 08.15 uur. Eerst volgden wij de route, maar al na 200 meter zouden we door een sintelweg moeten rijden. Doen wij niet dus terug en via de kaart de weg zoeken. Dat was vrij vlug gebeurd en het ging bergop en bergaf tot Monterrigione. Daar klom het ook nog verder tot in Siena. We tankten daar cola en water bij. Dan door de drukke toeristische binnenstad, te voet, want daar mocht je niet rijden. Uiteindelijk de stad uitgeraakt en dan via de SS 2 richting bestemming. Na enkele kilometers, stopten wij weer aan een bar om bij te tanken en iets te eten, allee, ik alleen, want Brigitta had last van haar darmen. 15 km verder stopten wij nog eens om bij te tanken, het was zeer warm.
Uiteindelijk om 15.15 uur waren wij op de bestemming. Het is daar ook een oude stad, maar minder druk. De eigenaar van het hotel blijkt bijna de halve stad te bezitten, en verwijst ons door naar Villa del Capitano, een 4 sterrenhotel, zijn eigendom ook. Daar baden wij in luxe, krijgen een koffie aangeboden, en dan ons zweetlijf gaan douchen.
Daarna verkennen wij het stadje, gaan een pint drinken, een grotere plas en gaan uiteindelijk eten in het restaurant, ook zijn eigendom, maar wij krijgen er als gast wel 10 procent korting, gelukkig maar.
Ook vandaag hebben wij 90 km gereden, totaal op 1.669 km.morgen rijden wij naar Viterbo.
San Gimignano ligt al in de verte. Typische Italiaanse stadjes.
Fantastische zichten.
Ons onderkomen voor de nacht in Val D'Orcia. Ingang van het hotel. Voilà, we zitten weer goed. Opschrift op de muur in de kamer. We gaan de stad verkennen.
Het is daar ook toeristisch. Gezellig straatje.
Daar is ook een teken van de Via Francigena.
Lap, ze fotografeert mij weer op het moment dat ik mijn ogen sluit.
Voilà, ik heb je ook se! Gezellige binnen tuin van het restaurant van de hoteleigenaar.
Dag 17: opgestaan, zal wel, om 06.30 uur. Het ontbijt stond al klaar in de gemeenschappelijke ruimte en was voldoende. Opruimen, inpakken en de fietsen gaan ophalen uit de gesloten fietsenparking.
Op weg om 08.45 uur. Wij rijden vrij vlot naar Altopascio, van daaruit naar Fucecchio, waar wij gaan drinken in een bar. Wij zien daar een Zwitser, die ons zegt dat wij zeker halt moeten houden in San Gimignano, het zou daar mooi zijn. We rijden verder via San Miniato en Castelfiorentino, waar wij middag eten. We tanken water bij want het is al ontzettend warm. Daarna rijden wij verder via Certaldo en vanaf de afslag naar San Gimignano begint het te klimmen... en klimmen. Op een gegeven ogenblik zien wij in de verte San Gimignano liggen. We rijden de stad binnen en gaan op zoek naar ons nachtverblijf. Iedereen kijkt naar ons alsof wij het zevende wereldwonder zijn. Uiteindelijk gevonden waar we moeten zijn en de vrouw wijst ons de weg naar het appartement dat wij voor één nacht hebben gehuurd. De fietsen mochten daar in de hal geplaatst worden, en dat ging maar net. Daar naar boven met de trap naar het derde verdiep, en dat met al onze bagage, precies of we hebben nog niet genoeg gezweet. Het appartement bestaat uit een keuken, slaapkamer en badkamer. Het is een beetje oubollig maar past perfect bij de middeleeuwse stad, waarin wij in het midden ervan logeren.
Douche en iets gaan drinken, een Sigeric, dat was de bisschop die de Francigena de eerste maal gedaan heeft. Wij hebben daar dan nog wat rondgewandeld tussen de massa toeristen, maar het is echt de moeite waard, echt mooi en nog authentiek. Daarna zijn wij gaan eten en nog iets gaan drinken, was nodig, want we hadden alleen maar dorst, fietsen met temperatuur tussen 35 en 40 graden....
Vandaag hebben wij 90 km gereden, totaal op 1.579 km. Morgen naar San Quirice dOrcia, nen hele mond vol, maar dat zou zo ook een oud spel zijn.
Onderweg in Altopascio. Verzicht. Idem. Mooie baan. Wijngaard. Eén van de ingangen van het stadje San Gimignano. Voilà, voor de deur van ons verblijf. Daar linksboven, helemaal onder het dak, was het appartement. Daar ook rechts met dat witte bord, schuin tegenover een bar...
Wij zaten dus pal in het Centrum van het stadje. Wat? Ja sorry, ik kon het niet laten , heb er vlug al wat van gedronken. Ik zie er al smal uit van de dorst! En dat smaakte... Dat is dat witte bord, blijkt een geclasseerd gebouw te zijn.
Het centrale marktplein.
Met fontijn... Overal zie je daar torens.
en oude gebouwen. en Brigitta... Rondwandeling met vergezichten. en nog torens...
Dag 16: opgestaan om 07.00 uur, goed geslapen, het ontbijt was om 08.00 uur. Na het ontbijt opruimen, inpakken en de fietsen ophalen uit de linnenkamer, een verdiep lager moeten brengen via de trap. Dan stel ik vast dat de achterband van de fiets van Brigitta weer plat staat. Een teiltje gevraagd aan de receptie en water en ik kon weer beginnen. Bleek dat het lek juist naast het eerste lek was. Er moet toch ergens iets in die band zitten op die plaats. Allee, lek gedicht, en we konden vertrekken na het teiltje terug te hebben gegeven met een mille grazié.
Vooruit dan maar weer, om 09.55 uur op weg. Het reed vlot, meestal licht bergaf zodat wij goed opschoten. s Middags stopten wij in Massa om een broodje te eten en bij te drinken. Het was weer warm, gemiddeld tussen de 33 en 37 graden, maar dat zijn wij inmiddels gewoon. Dan weer verder over een drukke baan, de S1, en wij kwamen aan in Viareggio, op 20 km van Pisa. Daar kochten wij in een warenhuis nog maar eens een fles bruiswater van 1,5 liter. Valt eigenlijk op dat er op zondagnamiddag geen bars meer open zijn, dus moesten wij ons plan trekken. Brigitta wou persé naar Lucca, want het zou daar mooi zijn. De Via Francigena passeert daar ook, dus wij daar naartoe. Eerst langs Massarosa, waar wij de overnachting in Lucca boekten en ons weer bijdronken. Dan verder en er werd ons een steile klim voorgeschoteld, daarna een leuke afdaling, die ook wat voor verkoeling zorgde. Op een gegeven ogenblik zagen wij een wegwijzer naar links, Lucca. We sloegen in, en de baan versmalde en het begon weer te klimmen. Na 4,5 km dachten wij dat dit niet meer normaal was, en vroegen de weg. Uit het Italiaans verstonden wij dat wij terug moesten keren want dat dit de goede weg niet was. Dan maar terug, 4,5 km naar beneden, gelukkig! We vervolgden gewoon de weg van voorheen en om 17.25 uur waren we op de bestemming in Lucca. Andrea, een vriendelijke jonge Italiaan toonde ons het verblijf voor onze fietsen. Daarna toonde hij ons de kamer, met eigen sanitair uiteraard. De toegangsdeur was een oude gammele deur, dan een oude middeleeuwse trap naar boven en dan opende hij met een badge ons verblijf, volledig nieuw en modern, met alles erop en eraan, met ons gat in de boter gevallen, en dat midden in het oude stadscentrum van Lucca.
Na de douche gingen wij uit eten en dan nog even de stad verkennen, maar het was al donker. Spijtig, want het is er zeer mooi.
Vandaag hebben wij 120 km gereden, totaal op 1.489 km. Morgen zien we wel waar we weer geraken.
Het ontbijt was hier inbegrepen, en dat staat al klaar in de gemeenschappelijke ruimte, dus we kunnen morgen starten wanneer we willen.
In Lucca op verkenning...
Daar zouden wij gaan eten.
Sfeerbeeld.
Wiens standbeeld is dat? Nog een sfeerbeeld... Hier aten wij dus.
Dag 15: opgestaan om 06.15 uur. Het ontbijt was om 07.00 uur en het was genoeg. Daarna de sleur van elke dag, opruimen, inpakken en naar de fietsen in de linnenkamer.
We zijn vertrokken om 08.45 uur. Het beloofde weer een warme dag te worden. We volgen de gps-route tot op een kiezelweg. Dat zien wij niet zitten want in feite zijn onze fietsen daar niet geschikt voor. We gaan verder via de weg en blijkt dat wij na 1 uur nog maar 8 km van Fidenza weg zijn, dus 11 km voor niets, en dat was trouwens een flinke klim! Na een omweg pikken wij op de route in. Brigitta kloeg over een te slappe achterband en in Fornovo di Taro, kochten wij een stevige voetpomp in een soort van Brico winkel. Band opgepompt en we reden verder. De weg begon te klimmen maar wij hadden dorst. Dat was iets voorbij Fornovo toen we iets zagen waar wij konden bijtanken. Een koude Cola en een literfles bruiswater, en we konden verder. We klommen, klommen en klommen en het bleef maar klimmen, onder een brandende zon, en maar zweten! De batterijcapaciteit was al flink geslonken door het klimmen. In Terenzo dachten wij dat we boven waren. Wij dronken daar nog een literfles water. En dan weer klimmen, en een korte afdaling. Daar aten we ons middagmaal op een picknickplaats. We reden verder en tijdens het klimmen , iets na Cassio gaf mijn batterij er de brui aan, totaal leeg! 100 meter verder was er een restaurant en Brigitta vroeg daar of we de batterijen mochten opladen. Dat bleek geen probleem en we hebben daar dan ook nog maar iets gegeten en gedronken. Na anderhalf uur waren de batterijen voldoende opgeladen om verder te geraken, ze waren voor 3/5 opgeladen. Terug inpakken en op weg. Nog een fikse klim tot Ostello Della Cisa, normaal gezien het einddoel van de dag, maar daar was buiten een hotelletje niets te zien, zelfs geen andere huizen. We besloten om verder te rijden en na 2,5 km verder waren we aan het hoogste punt, de Passo della Cisa. Daar boekten wij onze overnachting in Pontrimoli. We reden verder en dat was alleen maar afdalen, met haarspeldbochten, pure FUN! Op een gegeven ogenblik reed ik weer 60 km/h in de afdaling. Soms dacht ik op de moto te zitten.
Uiteindelijk om 18.10 uur waren we op de bestemming, hotel Napoleon, op 400 meter was het oude stadscentrum van Pontrimoli. Douche en de stad gaan verkennen, echt de moeite en blij dat wij tot daar zijn gereden. Na enkele glazen wijn met hapjes waren we voldaan, we zaten nog vol van de twee middagmalen na elkaar.
Vandaag hebben wij weer 100 km gereden, totaal staat nu op 1.369 km. Rome nadert! Waar we morgen gaan aankomen, weten wij nog niet, hangt af van verschillende factoren.
Eerste dorststop.
We zaten al hoog...
Weeral grote dorst... Baantje voor motoliefhebbers.
Volledig boven!
Kerkje dat nog hoger stond.
Pontrimoli, de Romeinse brug
We gaan die brug over...
Bijna over...
Leuke straatjes, met een voetganger... Diezelfde voetganger...
Dag 14: opgestaan om 06.35 uur, een beetje overslapen, want het afgesproken ontbijt was om 07.00 uur. Het ontbijt was eenvoudig maar goed. Daarna weer hetzelfde als altijd, opruimen, inpakken, de fietsen ophalen uit de werkstal, en het was al warm! Dan moesten we nog afrekenen .
We zijn vertrokken om 08.45 uur. Een paar honderd meter verder hing bij een apotheker een thermometer en het was al 30 graden, dat beloofde weer. We volgden de gps-route niet aangezien oninteressant terrein, vlak en tussen velden met mais of rijst. We namen de grote baan, recht op het doel af. Eerst kwamen we in Pavia en vroegen de weg aan een lokale fietser. Die reed ons voor met zijn gammele fiets tot aan de kathedraal. Een paar fotos nemen, en dan reden wij verder in de richting van Cremona. We namen weer de grote baan en via enkele kleinere dorpen, kwamen wij aan in Orio Litta. Daar vonden wij 1 bar die open was. Wij aten daar een sandwich met alles erop, en dronken een lekkere koude cola. Daarna reden wij verder op de gps-route en na een kort stukje sintelweg kwamen wij op een dijk, dat ook een fietsravel is. Dat was een dijk van de rivier PO, de ader in de streek waar wij al enkele dagen rijden. Die Ravel leidde ons direct naar Piacenza. Dat bleek een drukke stad die ons niet aansprak. Wij stopten aan een bar waar wij water bestelden, elk een fles van 1,5 liter, en dat smaakte, het was snikheet. Het was toen pas 14.45 uur en wij besloten om nog wat verder te rijden. 20 km verder waren wij in Fiorenzuolia, waar wij in een bar nog eens een cola dronken en een hotel bestelden in Fidenza. Dat was nog 15 km verder, maar wat is dat voor ons. Onderweg zagen wij bij een apotheker een aanduiding van de temperatuur: 41 graden! DAAROM waren wij zo aan het zweten!
Om 17.30 uur waren we bij het hotel in Fidenza, inchecken, fietsen binnen in de linnenkamer, douche nemen, en iets gaan drinken, want we hadden dorst. Vervolgens zochten wij nog iets om te gaan eten. Na even zoeken vonden wij een bar/restaurant, bedoeld voor Pelgrims. We hebben daar lekker gegeten voor weinig geld., met elk 2 wijntjes. Daarna zijn wij nog een wijntje gaan drinken, en ook dan kregen wij er nog vanalles bij.
Vandaag hebben wij 124 km gereden, totaal staat nu op 1.269 km. Vanaf morgen verandert het terrein en gaan we het wat rustiger aan doen. Naar het schijnt wordt het morgen nog warmer. Vanavond om 21.00 uur was het nog 31 graden, de terrasjes zaten vol!
Ons hotelkamer in Garlasco. Kathedraal in Pavia. Tweede deel...
Standbeeld op het plein voor de kathedraal. Ster gemaakt met gekleurde stenen. Beroemde brug in Pavia. Drinkstop in Piacenza, Brigitta, kijk eens vrolijker? We hadden dorst, na een lange tocht langs de rivier Po. Onderweg in een kerk. Idem. Voilà, in Fidenza, na de douche eerst gaan drinken. Nog een foto van onderweg, de temperatuurmeter op de achtergrond vermeldde 41 graden, vandaar dat wij moesten bijdrinken. ;-) Fidenza. Ook nog in Fidenza Dit ook... Hier gingen wij eten.
Dag 13: opgestaan om 06.15 uur, goed geslapen, ontbijt was om 07.00 uur, een uitgebreid ontbijtbuffet. Daarna naar de kamer, opruimen en inpakken, en dan gaan afrekenen. Daarna gingen wij naar de fietsen in de garage.
We waren op weg om 08.45 uur en het was al warm, dat beloofde. We moesten terugrijden naar Ivrea om in te pikken op het pad en de goede richting te vinden. De bewegwijzering in Italië is ook niet wat het zou moeten zijn. Eindelijk de goede richting en aanvankelijk volgden wij de Gps-file. Dat ging een tijd goed totdat wij na een lange smalle baan ineens voor een sintelpad stonden. We besloten om niet terug te keren en dachten dat het niet ver zou zijn. Verkeerd gedacht, we kregen maar liefst 7 km sintelbaan op het menu, waar het gevaar voor lekrijden groter is. Wanneer wij er eindelijk door zijn komen we op een grote baan terecht, die we volgen, en plotseling het bord Vercelli zagen. We dachten dat wij Vercelli binnen reden, maar niets was minder waar, het was een boerengat waar iedereen ons aanstaarden alsof we van een andere planeet waren. Bij een stop aldaar werd Brigitta opgevreten door de muggen. Dan maar verder en 30 km verder reden wij Vercelli binnen. Op een fietspad ging niemand opzij ondanks onze luide fietsbel..... dwars of doof dus! Daar namen wij dan in de schaduw ons middagmaal. Daarna reden wij verder naar Mortara tussen enerzijds maisvelden en anderzijds uitgestrekte rijstvelden. Ha, daar komen de muggen van, veel water, het habitat van muggen, lijkt wel Lapland! In Motara aangekomen, besloten wij om nog wat verder te rijden, het was nog vroeg. We reserveerden een kamer met ontbijt in Garlasco, dat was nog extra 16 km.
Toen wij daar aankwamen om 16.15 uur heb ik ingecheckt, en de vrouw wees ons de kamer. De fietsen konden binnen staan in een werkstal. Eerst hebben wij de kettingen van onze fietsen gesmeerd, was nodig na gisteren een dag in de regen te rijden. Daarna een deugddoende douche en dan op etenjacht, maar eerst iets gaan drinken, we hadden dorst! Daarna verder zoeken naar een restaurant. Eindelijk één gevonden, maar die verstonden daar enkel Italiaans, en deden zelfs de moeite niet. Wij zijn daar gewoon buitengegaan. Uiteindelijk vonden wij iets waar we een hamburger konden eten, hebben wij ook gedaan. Tot slot zijn we nog een glas wijn gaan drinken, maar daar kreeg je ook nog 2 schotels eten bij, dat is hier de gewoonte in Italië. We hadden genoeg binnen en dan naar de kamer.
Om iets voor half zeven was het hier nog 32 graden en toen wij teruggingen om 21.00 uur was het nog 30 graden, zal wat worden om te slapen, hoewel, er is airco. Ik had al gelezen dat het in de Po-vlakte warm kan zijn, maar van de muggen heb ik niets gelezen! Straks moeten wij hier ook nog gaan vluchten.
Vandaag hebben wij 112 km gedaan, hoofdzakelijk vlak, totaal 1.145 km. Morgen gaan wij nog wat kilometers malen om van de hitte hier en de muggen vanaf te geraken, maar dat zal vermoedelijk in één dag niet lukken.
Zicht vanop het terras van onze kamer, de Alpen op de achtergrond. Idem Idem Ha, je gaat een foto van mij nemen ook! Even poseren! Wat een body! ;-) Het hotel. Standbeeld in Vercelli
Grote baan, zonder fietspad, gaat wel goed vooruit, met aan de ene kant maisvelden... ...en aan de andere kant rijstvelden!
Dag 12: we zijn opgestaan om 06.15 uur. Er was daar geen ontbijt voorzien, dus hebben wij er zelf voor gezorgd. Na het ontbijt hebben wij opgeruimd en ingepakt en de kamer achtergelaten alsof er niemand was geweest, behalve het bed dat beslapen was en de gebruikte handdoeken.
Toen wij buiten kwamen om 09.00 uur aan de fietsen, was het plotseling stevig aan het regenen. Dju, eerste dag Italië en al slecht weer. Toch vertrokken ondanks het weer en nu maar zoeken naar de goede weg. Tweemaal over en weer gereden, net zoals duiven eerst rondvliegen en dan in de goede richting vertrokken. Wij volgden aanvankelijk de roadbooks op Gps, die ik gedownload had van de Lightfoot gids van de Via Francigena. Het was stevig klimmen en dalen en dan een sintelweg voorgeschoteld. Dat is niets voor onze fietsen, dus wij keren terug om een andere weg te kiezen. Andere weg buigt plotseling af in de verkeerde richting. We waren het zat en besloten een afdaling te doen en de grote weg te nemen, anders gingen wij nooit op de bestemming geraken. Dat was in Nus. Van daaruit grote weg dus. Het was op dat ogenblik licht aan het regenen. Aan een benzinestation besloten wij om een kaart van Italië te kopen. Die hadden wij niet bij want het was ook niet de bedoeling om al in Italië te zijn. Gelukkig maar, want toen wij de kaart kochten begon het plotseling hevig te regenen. Schuilen was de boodschap. Toen het minderde reden wij verder, en rond 11.00 uur reden wij door 2 tunnels. En dan sloeg het noodlot toe.... Brigitta was aan het roepen naar mij, maar ik verstond het niet, want het was beginnen te gieten. Bleek dat de achterband van haar fiets lek was. Gelukkig was er kort in de buurt een droge ruimte waar water kan getapt worden door mensen die nog geen leidingwater hebben. Daar te voet met de fietsen naar toe. We hadden wel een teiltje met water nodig om het lek op te sporen. Ikke gaan vragen in een winkel, maar men verstond mij niet. Daarnaast was een bureel en een vrouw belde iemand op die Engels kon, men gaf mij de gsm door zodat ik kon uitleggen wat ik nodig had. Toen werd het duidelijk en 2 minuten later had ik een teiltje met water. Voorzichtig terug om niet alles te morsen, de binnenband eruit gehaald, lek opgespoord en gedicht, terug alles gemonteerd en de band opgepompt met het pompje van de fiets. Dat bleek onvoldoende om de band op 5 kg te zetten, maar wij konden voorlopig verder. Het teiltje werd ondertussen ook teruggebracht. We reden verder maar moesten de band nog op de juiste spanning krijgen. Een paar kilometer verder in Vicente gevraagd aan een vrouw die ons passeerde. Zij kon gelukkig wat Frans en bleek dat haar man een stevige fietspomp had. Ze wees ons de weg waar wij moesten zijn. Zij haastte zich ook daarheen. De man had inderdaad een stevige pomp en de band kon op spanning gezet worden. We konden weer verder. Het was inmiddels 13.30 uur en wij besloten eerst te eten. We reden dan verder en op een gegeven ogenblik begon het weer te regenen, met klank en lichtspektakel, dus weer gaan schuilen aan een benzinestation, met een lekkere koffie voor geen geld.
Daarna klaarde het wat op en wij reden verder. Stilaan werd het terrein vlakker, en wij verlieten de vallei van Aosta. De zon begon zelfs te schijnen!!! Wij stopten bij een bar en reserveerden daar onze overnachting, bij een lekkere koffie. Rond 17.00 uur waren wij in Ivrea, met slechte kasseien als traktatie. Nog een paar kilometer en wij waren bij het hotel Gardenia. Inchecken, de fietsen in een garage stallen en naar de kamer. Douchen en daarna gingen wij een streekbiertje drinken. Wij konden niet eten in het hotel, wegens het restaurant gesloten, maar de receptionist, een vriendelijke Italiaan, bestelde voor ons 2 pizzas, tja, we zijn in Italië hé! Hij dekte zelfs een tafel voor ons. Daarna hebben we nog enkele wijntjes gedronken.
Vandaag was het een speciale dag, regen, lek rijden.... ondanks dat hebben wij 85 km gereden, totaal nu op 1043 km. Morgen zien we wel hoe ver we geraken, het blijft een avontuur...
Foto in de kamer... nog één... en nog één!
Het was slecht weer... Plensbui... Bezienswaardigheid onderweg. Voilà, het klaarde op! We lieten stilaan de bergen achter ons. Rivier in Ivrea. Zicht op de stad.
Dag 11: opgestaan om 05.30 uur. Ontbijt genomen op de kamer, inpakken, opruimen en de fietsen ophalen uit de kelder. Dat mocht niet met de lift, maar we hebben het toch gedaan, er was nog niemand te zien, en de deur van de kelder was slotvast. Tassen opladen en vertrekken, gelijk een dief in de nacht. Het had weer geregend.
Op weg om 08.00 uur, en eerst ging het langs Montreux, en daarna een fietsravel langs de Rhône. Onderweg drinken wij koffie in Vernayez. Dan verder naar Martigny, vrij makkelijk parcours. Onderweg passeren wij een fietswinkel en willen wij remblokken kopen. Blijkt dat de handelaar die bepaalde remblokken niet heeft. Dan verder naar de volgende fietswinkel in Martigny, blijkt in verlof te zijn. Even later passeren wij nog een fietswinkel en daar kopen wij remblokken voor onze fietsen, aangezien ons er nog wat te wachten zou staan. Van daaruit fietsen wij verder naar Orsières, licht bergop. Bij het binnenrijden zien wij een voertuig staan van de pechverhelping met een fietsdrager op de trekhaak. Ik vraag of hij soms iemand kent, die ons over de Grand Saint Bernard zou kunnen zetten, met fietsen en bagage. Even zielig doen, een bedrag afspreken en hij rijdt een monovolume voor. Wij laden de fietsen erin en vertrekken richting Grand St Bernard. Hij wou ons enkel afzetten aan de top. Onderweg nog gestopt om geld op te nemen aan een automaat om de man te kunnen betalen, hij wou enkel cash... in t zwart uiteraard. Afgezet aan de top en dan naar beneden, een afdaling van 26 km, Italië binnen , en dan nog in een rotvaart. Afdaling, met haarspeldbochten, tegen een maximum snelheid van 60,1 km/h. Op 2.473 meter hoogte en dan afdalen tegen die snelheid, dat is frisjes. Na een eerste afdaling komen wij in Etroubles, waar wij cola gedronken hebben en een overnachting in Aosta hebben gereserveerd. Dan verder naar beneden tegen een rotvaart en om 16. 00 uur kwamen wij aan in Aosta. Dan het hotel opgezocht, het was er één zonder receptie, zelf inchecken dus en dat ging vanzelf.
Na de douche gingen wij inkopen doen en zijn wij ook gaan eten, pizza natuurlijk, we zijn in Italië. Nog iets gaan drinken en dan de blog van 2 dagen invullen.
Vandaag hebben wij 107 km gedaan, waarvan wij 26 km niet hoefden te trappen. Totaal 958 km. Morgen bij leven en welzijn verder.... ondertussen is het hier aan het onweren!
Montreux...
Grooooote winkel. Fietspad langs de Rhone. Hier moesten wij de brug over. De Rhone Prachtige gebouwen. Rustpauze aan een benzinestation, met koffie. Zicht op de bergen. en een waterval Mont Blanc Express... Toen zagen we dit staan in Orsières, zouden we het vragen? Ja, we hebben het gevraagd en zijn met de fietsen afgezet aan de top van de Grand St-Bernard. Door deze man met zijn voertuig. Het was daag hoog, droog, maar niet zo warm. Wacht....ik kom!
We begonnen aan de afdaling...
En reden Italië binnen. Mooie bloemen Van ginds boven kwamen we al... Enkele huizen. Toen waren we al een heel eind gedaald, ongeveer de helft van de 26 km afdaling. Eerst wat drinken. en een overnachting boeken. Binnenplaats van ons verblijf in Aosta.
Vlak aan het oude stadscentrum. We gaan iets eten Grote pizza's, konden bijna niet op de tafel.
Dag 10: opgestaan om 06.00 uur, het heeft geregend. Ontbijt was om 06.30 uur. Opruimen, inpakken en wegwezen.
We zijn vertrokken om 08.10 uur. De baan lag nog nat en het was fris. Even later hebben we iets extra aangetrokken. Het terrein was tamelijk goed, licht stijgend en dalend. Tweemaal hebben wij moeten terugkeren op onze stappen, wegen licht misrijden door bewondering van de natuur. Om 10.00 uur komen wij aan de Zwitserse grens. De controle gepasseerd, wij moesten zelfs niet stoppen, ocharme die ouwe mensjes... Het werd weer een warme dag. In een warenhuis Migros kopen wij ons middagmaal omdat we daar kunnen betalen met kaart, we hebben trouwens nog geen Zwitserse Franken. Stilaan naderen wij Lausanne, een drukke stad, die wij door moeten. Van het ene verkeerslicht naar het andere, en blij dat we zijn wanneer wij er eindelijk door geraakt zijn. Daarna, na enkele stops uiteraard, volgt een goede baan tussen wijnvelden op de bergflank enerzijds en le Lac Leeman anderzijds ( ook het meer van Lausanne genoemd ) . Wij rijden dan verder en zien een bord dat er festiviteiten zijn in Vevey, waar wij overnachting geboekt hebben. En ja, wanneer wij daar toekomen staat er overal controle. Wij moeten te voet verder. Op een gegeven ogenblik stoppen wij om even te kijken op Google maps, waar wij juist moeten zijn, er bollen ook 5 mails binnen. Wij gaan verder en aan de toerist info ongeveer 100 meter verder, stel ik vast dat ik mijn zonnebril had laten liggen op de bagagetassen op de fiets. Zonnebril weg natuurlijk. Even teruggelopen, zonder resultaat. Brigitta had met de fiets in de hand achter mij aan gestapt, en had niets zien vallen, resultaat: bril gestolen in een moment van onaandachtzaamheid.
Dan verder naar het hotel. Bleek dat het uitgebaat werd door Indiërs. Even een discussie over het plaatsen van de fietsen, wij zouden die gewoon op straat moeten zetten, en er was daar festiviteit die twee weken duurde. Dat ging dus niet voor ons, en ik vroeg mijn geld terug! Dan gaat het opeens wel, de fietsen konden in de kelder gestald worden.
Douche nemen, en naar de festiviteiten, de wijnfeesten, die om de 20 jaar gehouden worden, dus wij hadden geluk. Het was daar echt gezellig, met veel ambiance en een gezellige drukte. Wij zijn daar dan ook gaan eten... en nog iets gaan drinken, in de bar, juist naast het hotel, uitgebaat door Belgen.
Vandaag hebben wij 96 km gedaan, totaal 851 km. Morgen verder ....
Op weg naar Zwitserland. Achtergelaten treinstel. Zwitserse grens. Voorbij Lausanne aan het Lac Leman.
Fietsen in de schaduw, computertje kan niet zo goed tegen zon en warmte. Wijngaarden op de flanken van het meer.
Toeristinfo in Vevey.
Eerst de dorst lessen, foto van volle pint is moeilijk! Overal ambiance...
Twee late zwemmers
Overal langs de kade stonden er stalletjes.
Ik kon het niet laten.
Het was een feest dat maar om de 20 jaar gehouden wordt, wij hadden geluk dus.
Alles in het teken van dat feest.
In het rose, het café, uitgebaat door Belgen.
Daarnaast, waar het golfkarretje staat, was ons verblijf.
Dag 9: zeer vroeg opgestaan, om 05.15 uur, het ontbijt was reeds vanaf 06.00 uur. We wilden ook vroeg vertrekken aangezien er een zware etappe op het menu stond, niet zo zeer van kilometers, maar hoogteverschillen! Dus na het ontbijt opruimen en inpakken.
Om 07.40 uur hebben wij de fietsen opgehaald, tassen erop, en op weg! Besançon was nog aan het slapen. Het was niet zo simpel om de stad uit te geraken, maar toen we eruit waren, dan begon het pas.... een steile klim met haarspeldbochten, en als je dan dacht dat je boven was, dan kwam er nog een klim. Onze nuchtere benen hebben het geweten, ze waren opeens wakker. Daarna was het makkelijker terrein, wel nog wat bergop en bergaf, maar niet zo steil meer. Onderweg kochten wij ons middagmaal in Tarnecay. We reden verder en kwamen aan in Ornans. Daar stond een wegwijzer naar Pontarlier via de D67. We volgden die in de vallei van de Loue, dat ging vlot. Wanneer wij aankwamen in Mouthier-haute-Pierre begon het te klimmen....en klimmen....en klimmen, er bleek maar geen einde aan te komen! Uiteindelijk kwamen wij aan een grotere baan, bleek dat de klim daar gewoon verder ging, en dat onder een loden zon. In totaal hebben wij anderhalf uur aan één stuk geklommen, van 400 meter naar 900 meter. Dan nog een vlak stuk en wij kwamen aan in Pontarlier om 13.00 uur.
Het hotel was nog gesloten en wij gingen een frisse pint ( x2 ) drinken, wij hadden het verdiend en ons vloeistofgehalte moest aangevuld worden! ;-) Op onze reservatie stond dat de kamer in het hotel vanaf 15.00 uur beschikbaar was. Bleek daar dat het hotel pas open ging om 17.00 uur. Wij zagen een Engelsman binnengaan met een code. Hij zei ons dat we dat ook konden krijgen bij het inchecken via de automaat in de hal. Zogezegd, zo gedaan, inchecken, nog de 1,40 euro toeristentaks betalen en we kregen onze code, die ook voor de kamer was.
Brigitta ging al douchen, terwijl ik een onderkomen zocht voor de fietsen. Een poetsdame zei dat er in het ernaast gelegen hotel van dezelfde keten een ruimte voorzien was voor fietsen. Ik daar naar toe, en inderdaad, er was een berging voorzien.
Daarna zelf een douche genomen. Straks gaan we ergens anders eten, want de receptionist staat er vanavond alleen voor en wees ons door naar de Courtepaille, waar wij dan nog eens 15 procent korting krijgen ook.
Vandaag hebben wij 72 km gefietst, wat bloed, zweet en tranen gekost heeft, allee, alleen het zweet hoor! Totaal afgelegde kilometers 755 . Als alles goed is, rijden wij morgen de Zwitserse grens over naar Vevey, waar ik al een dure studio heb gereserveerd.
Dag 8: opgestaan om 07:45, ontbijtbuffet om 07.30 uur en het was er tamelijk druk! Daarna inpakken en we hebben dan onze fietsen afgehaald uit de conferentiezaal.
We waren op weg om 09.10 uur. We hadden meer dan 100 km voor de boeg. We reden de route op Gps, die startte dwars door een park, bergaf, en dan een paar kilometer fietsravel. Vervolgens ging het over de baan, rustige banen trouwens, eerst de D17 tot in Chalindray. Daarna de D5 richting Champlitte, maar dat reden wij voorbij tot in Vaite. Daar namen wij ons middagmaal en dat was ook de ideale gelegenheid om de kettingen van onze fietsen te smeren. Dat was al even geleden en gesmeerd gaat alles beter! We hadden toen al 51 km. Na het middagmaal reden wij verder over de rustige D5, daarna de D3 en tenslotte de D1. Het laatste stuk voor Besançon werden wij nog getrakteerd met een stuk grint- en keienpad, en daarna nog wat slecht wegdek. We kwamen tenslotte in het verkeer terecht en een kilometer verder waren we op de eindbestemming, de Ibis Budget Gare in Besançon.
Ingecheckt, onze fietsen konden in een magazijn, maar de sleutel was zoek! Een klein uurtje later kwam de vriendelijke receptionist ons verwittigen dat de sleutel terecht was. De fietsen in het magazijn, en dan een douche nemen.
Straks gaan wij Besançon verkennen en daar uiteraard iets drinken en eten.
We hebben vandaag 104,8 km gefietst onder een brandende zon. Het totaal staat nu op 683 km. Morgen rijden wij naar Pontarlier.
Rustpauze in de schaduw. Zeer rustige omgeving.
Rustpauze voor het middagmaal, daar hebben wij ook de kettingen van onze fietsen gesmeerd. Gemeentehuis. Waterplaats. Besançon
Prachtig zicht op de oude gebouwen. Idem. Kerk... met popje! Mooi ( gebouw )
Dag 7: we zijn iets later opgestaan, het ontbijt was om 07.00 uur. Het ontbijtbuffet was zeker in orde. Daarna pakten we in en gingen de fietsen ophalen op de binnenkoer.
Om 08.45 uur zijn wij vertrokken. Aanvankelijk volgden wij de Gps route, tot die plots een andere richting insloeg. We hebben dan gewoon de wegwijzers gevolgd, eerst naar Chateauvillain, waar wij in een warenhuis ons middagmaal kochten, dan richting Arc-en-Barrois over de D6 en de D3 en kwamen na een stevige klim aan in Langres om 12.45 uur. Onderweg waren het steeds mooie en rustige wegen, weinig verkeer, wel regelmatig klimmen en dalen ( hoogste snelheid vandaag 57,1 km/h, in een afdaling dus ). Eerst hebben wij iets gedronken op een terras in hartje Langres.
En dan begon het... we zochten naar een overnachtingsplaats binnen het bereik van onze batterijen. Alles bleek volzet, dus dan maar iets zoeken in Langres zelf. Daar bleek ook alles volzet, behalve de Ibis Budget. Die ging pas open om 16.00 uur, zodat wij besloten om al online te boeken om er zeker van te zijn dat wij een kamer hadden. Dat was zo gefikst en dan nog maar enen, of 2 , gaan drinken in afwachting....
Om 15.50 uur waren wij aan het hotel en konden reeds binnen, dus ingecheckt, betaald, bagage naar de kamer gedaan en de fietsen konden gestald worden in de conferentieruimte, waar nog al fietsen stonden. Blijkbaar is Ibis daar nogal soepel in, en zij hebben steeds een oplossing. dus voor morgen ook al geboekt in Ibis Besancon....
Straks gaan wij hier in het centrum eten, en misschien iets drinken?!? Want we hebben dorst!
Vandaag hebben wij slechts 66 km gedaan, totaal op 578,2 km. Morgen dus naar Besancon, normaal gezien 101 km, kan ook niet anders, want onderweg niets meer vrij.
Kamer in Clairvaux
Actiefoto 1 2 3 Rustige bosrijke omgeving Rust- en plaspauze.
Rustpauze in de enige schaduwplek aan het kruispunt met de Via Francigena. In Langres, drinken en hotel reserveren.
De achterwielen van onze fietsen in de conferentiezaal. Links mijn voet, rechts het embleem van de stad ( het is een zwaard! ) Kelderverdieping in oud gebouw. Dit oud gebouw... Weeral goed gegeten.
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
