Dag 27: opgestaan om 06.15 uur. Ontbijt om 07.00 uur. Nog even naar de kamer en dan op weg naar de Basiliek. Dat bezoek is normaal gezien gratis omdat de Paus dit zo wil. Je kan ook kaarten kopen met prioriteit, maar als je vroeg gaat moet je misschien niet aanschuiven.
En ja, we hadden gelijk, the early bird caches the worm, of zoiets, op 5 minuten tijd waren we gratis binnen en door de controle ( zoals op een luchthaven ) . De Basiliek is echt indrukwekkend, zowel van afmetingen als van afwerking en kunstwerken. Na een rondgang en de verplichte fotos, zoals aan het standbeeld van Petrus, waar je de voet moet aanraken, en waar je ook veel priesters ziet die dit doen, besloten wij om ook de dome te bezoeken. Dat is dus de hoogste koepel van het Vaticaan. Tickets met de lift kosten 10 euro/pers., maar dat brengt je ineens tot aan de binnenrand van de koepel, met alle kunstwerken in mozaïek. Als je helemaal tot boven wil, moet je nog wat trappen, doen, 300 in totaal, en op een gegeven ogenblik helemaal schuin, met de vorm van de koepel mee. Eénmaal boven heb je natuurlijk een prachtig zicht over Rome. En zweten...... al die trappen bij 35 graden, moeder was aan het smelten! Daarna terug naar beneden, dus weer 300 treden en dan de lift.
Eenmaal buiten besloten wij om nog een poging te wagen om het Colosseum te gaan bezoeken. Een hete tocht door Rome en we kwamen aan bij het Colosseum. Daar hoorden wij afroepen dat het reeds volzet was en er geen tickets meer werden verkocht. Tja, je kon er over de hoofden lopen. Aangezien het onze laatste volle dag was hielden we het voor bekeken en gingen van de dorst een halve liter bier drinken. Op de terugweg zagen wij nog overblijfselen van het Romeinse tijdperk en het monument, dat men ook de typewriter noemt, wegens de vorm ervan, een imposant monument. Wij zijn dat ook gaan bezoeken, was gratis en binnenin was er nog een museum. Weer ontelbaar veel trappen..... En dan........ dorst! Dorst!
Geen bier meer, maar water, water!
En ijs! We hadden nog geen echte gelati gegeten, en dat moesten wij eerst doen!
Daarna gingen wij naar het hotel om een rustpauze in te lassen, we hadden al kilometers genoeg afgelegd.
We moesten ook nog gaan eten. Onderweg hadden wij een proper restaurantje gezien, niet ver van het hotel en wilden daar gaan eten. Het was 17.58 uur, en jammer, men deed ons teken dat het gesloten was. 50 meter verder was er nog één en dat was nog open. Wij bestelden en om 18.02 uur deed de ober teken aan een andere om de zaak te sluiten. Wij kregen nog ons bestelde eten, maar ondertussen was de ober zich gaan omkleden en in zijn burgertenu met rugzakje om naar huis te gaan, vroeg hij ons of wij nog een dessert moesten hebben. In de gegeven omstandigheden had ik daar geen zijn in. Buiten zaten nog mensen te eten aan een tafel, en alle andere tafels hadden ze al binnengehaald, gezellig! En bovendien rekenden ze dan nog 15 procent service aan ook.
Dan maar terug naar het hotel, waar de vriendelijke ober in de bar ons beter verzorgde, de glazen wijn werden alsmaar groter, evenals de whiskeys, bij de laatste moest ik zelf zeggen stop of hij had het glas vol gegoten.
Daarna zijn wij moe, maar voldaan gaan slapen om 22.15 uur.
De ingang...
Overal marmer...
Voet aanraken...
De dome...
De opvolgingslijst van de Pausen, Franciscus staat er nog niet bij.
Marmer...
Imposant...
Aankomst met de lift in de dome.
Fotograaf in actie.
Zicht van daar naar beneden, kleine mensjes.
Zicht op het Sint-Pietersplein vanop het hoogste punt boven de dome.
Nog eens de Zwitserse garde.
Aflossing...
Poging bezoek Colosseum.
Nog overblijfselen op de terugweg.
De fontein aan het Vittoriano ( op de achtergrond! )
Strenge bewaking van het Vittoriano ( The Typewriter )
Zicht vanop het Vittoriano.
De 2 castars...
nog eens.
en nog eens
en nog eens
En nu ik alleen se!
|
