In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
28/05/2014 Villarmentero de Campos - Calzadilla de la Cueza
Dag 75: deze nacht heeft het goed geregend en gewaaid. Onze kamer lag onder het dak, en dat hoorden wij soms kraken. We zijn vroeg opgestaan om wat vroeger op de overnachtingsplaats aan te komen. Toen we vertrokken om 07.15 uur regende het niet, maar even later begon het wel licht te druppelen. Het was ook zwaarbewolkt. We gingen 9,5 km langs een kaarsrecht pad, gelegen vlak naast een autoweg. Onze eerste stop hielden we in Carrión de los Condes. Daar deden wij ook inkopen, want de volgende 17 km was er niets. Vanaf daar ging het pad langs een rechte asfaltbaan, gevolgd door een rechte grindweg, met aan weerszijden niets anders dan akkers. Onderweg waren er slechts 3 stopplaatsen voorzien. Aan één ervan hebben wij ons middagmaal gebruikt. Om 13.45 uur kwamen we aan in Calzadilla de la Cueza. Daar zijn twee albergues, de Municipal en de Camino Real, met zwembad. We schreven ons in dit laatste in, hoewel we het zwembad niet zullen gebruiken wegens te fris. Er is wel een wasautomaat en droogkast, zodat we morgen weer kunnen vertrekken met propere kledij. In het dortoir voor 20 personen is er hier wel wat ruimte tussen de bedden. Douche genomen en dan een biertje drinken. Onderweg was het zeker niet dorstig. Ik had 1 liter water bij en ben aangekomen met 0,9 l water. Ik heb ook het ganse traject met fleece aan gelopen en zelfs de eerste 2 uur met handschoenen aan, en dat einde mei in Spanje!
Vandaag 26,4 km erbij, totaal 1900 km. Morgen gaan wij naar Sahagún. Het traject van vandaag was saai, en dat was ook de mening van de meeste mensen waarmee wij een gesprek hadden.
Dag 74: om 07.45 uur waren we op weg. Het was nog fris, maar dat werd vlug goedgemaakt door een stevige klim, die op zijn beurt beloond werd met een mooi uitzicht. Daarna was het een stukje vlak en dan volgde een afdaling van 18% . De zon begon warmte te geven en in het dorp Itero de la Vega ging de fleece uit en rustten we even uit met een lekkere tas koffie met melk. 6 km verder waren we in Boadillo del Camino, waar 4 albergues zijn. Aan één ervan namen wij ons middagmaal. Het was daar mooi, maar jammer genoeg hadden wij nog maar 17 km gewandeld. Dan verder langs een kanaal naar Fromista, waar ook een aantal albergues zijn, maar te groot en te druk... 4 km verder lag het dorp Población de Campos. In de kleinere albergue daar waren nog enkel de bovenste bedden van de stapelbedden vrij, en bijna geen ruimte tussen de stapelbedden. Dus weer verder naar Villarmentero de Campos. Sinds Fromista lag het kaarsrechte pad, vlak naast een autoweg, en was het niet zo aangenaam wandelen meer. In Villarmentero aangekomen om 16.15 uur was er hetzelfde probleem, alleen de bovenste bedden vrij. Er was nog één volledig stapelbed vrij, maar daarvan lagen de matrassen te verluchten... Een goede verstaander... Brigitta wou niet meer verder gaan, dus gingen wij naar het hotel in het dorp. Inchecken en dan gaan winkelen in het laatste dorp dat wij tegenkwamen, 2,3 km terug, want in dit dorp is er geen winkel. We gingen tevoet naar daar, deden inkopen, dronken een Mahou, en kwamen al liftend terug met een vriendelijke Spaanse señora. Straks eten wij hier ook in het restaurant.
Vandaag 32,4 km bij op de oplopende teller die een totaal geeft van 1874 km. Van het weer hebben wij niet te klagen, ook vandaag scheen de zon weer en werd het zelfs warm in de namiddag.
Dag 73: deze morgen konden wij wat uitslapen, want het ontbijt was pas om 07.30 uur. Wij hadden geen haast, want de volgende overnachting hadden wij al gereserveerd. Na een lekker ontbijt zijn wij om 09.00 uur vertrokken. De zon scheen en er was geen wind, ideaal weer om te wandelen. In tegenstelling tot de vorige dagen was het pad van vandaag wel mooier en met afwisseling. In het eerste dorp dat we tegenkwamen, Hornillos Del Camino, hielden we onze eerste rustpauze met koffie. Wij zagen daar de twee Belgen terug, die we gezien hadden tijdens de klim over de Pyreneën, ze herkenden mij niet zonder baard. Één van hen had een kwetsuur en kon geen rugzak meer dragen, dat werd dan geregeld met vervoer. Na een Vlaams gesprek, dat was al even geleden, zijn zij verder gegaan. Ik hoop dat wij hen nog zullen zien, dat wil dan zeggen dat zij verder kunnen. Wij gingen verder dan hen vandaag, over een hoogvlakte, waar het iets frisser was. 10 km verder kwamen wij in Hontanas, een mooi dorp met een kapel van de Santa Brigida. We hielden daar ook een rustpauze, ook met koffie, en hadden een gesprek met 2 Duitse vrouwen. We moesten dan nog verder naar Castrojeriz, waar we gereserveerd hadden in het hotel El Méson. Het pad liep langs een bergflank, waar de zon goed op scheen. Onderweg moesten we doorheen de ruïne van San-Anton, de baan loopt daar doorheen. Nog maar 2 km en we waren op de bestemming. We checkten in en waren verwonderd dat de eigenaar Frans sprak. Hij kende ook de omgeving van Gent tot Antwerpen. Vlug de rugzakken op de kamer en een San Miguel gaan drinken. Boodschappen doen, want de bar is morgenvroeg maar open vanaf 08.00 uur en dan wordt het te laat om te vertrekken, dus wij zorgen zelf voor een voorlopig ontbijt.
Vandaag waren het 30 aangename kilometers, totaal 1842 km. Morgen wordt het een albergue, maar waar, dat weten wij nog niet.
Dag 72: om 06.00 uur uit de veren. Even buiten gaan kijken naar het weer, het was nog donker en daar vertrok de eerste groep pelgrims al. Een halfuur later stonden wij aan de deur van de bar van de albergue om te ontbijten. De deur was slotvast en er brandde geen licht. Naast de deur stond een stoel met een papier erop dat een telefoonnummer vermelde. Er kwam dan een mede-pelgrim die ons de code gaf om binnen te geraken, want het ontbijt was zelfbediening. Eerst lukte het niet, maar na een telefoontje met Carlos ging het wel en konden we ontbijten. Nadien verder opruimen en op weg om 07.30 uur. Het was zwaar bewolkt en maar 9 graden. Het traject ging over de weg, na enkele km waren wij aan Burgos. Een lange rechte baan met aan weerszijden bedrijven en fabrieken. Aan de Guardia Civil ging het pad richting kathedraal. Na een kort bezoek aan de kathedraal gingen we koffie drinken en iets eten. Aangezien het zondag was, was er buiten bakkers en bars, bijna niets open. Daar verblijven had dus weinig zin. Tenslotte gingen wij nog verder langs parken in Burgos. Het valt op hoeveel aandacht men schenkt aan het onderhoud van de parken. We gingen verder tot Tardajos over een grindpad, langs de spoorweg en langs op-en afritten van een autosnelweg. Wij kwamen daar aan om 13.45 uur. Na inchecken dronken wij iets aan de bar. De F1 wedstrijd in Monaco begon juist en we hebben dit nog wat gevolgd. Een wandeling in het dorp. Tijd voor de douche en het avondmaal.
Vandaag hebben wij 25 km gedaan, totaal 1812 km. Het is nog slechts 482 km naar Compostela.
24/05/2014 Espinosa Del Camino - Cardeñuela Riopico
Dag 71: deze nacht hebben wij goed geslapen, we hadden de negatieve reactie nog niet kunnen lezen bij gebrek aan WiFi, maar daarover straks meer. Wij zijn gaan ontbijten in het café dat uitgebaat wordt door de eigenaar van de albergue. Die was als altijd goed gezind en serveerde ons het ontbijt. Na afrekenen gingen we verder inpakken en vertrokken wij om 07.15 uur. Het was koud, op de thermometer was het amper 6 graden, maar dat kon ons niet deren, handschoenen aan en zakdoek voor de druipneus, en alles is opgelost. Het eerste dorp dat wij tegenkwamen werd onze eerste halte om onze heerlijke ijskoude handen op te warmen met een half-warme koffie. In het café was er ook een Duitser, die verheerlijkte dat hij ook al niet geslapen had in een dortoir met snurkende mede-Compostelagangers. De klim die erop volgde stelde niks voor en daarna op het hoogplateau was er een zomerse temperatuur van welzeker 14 graden. Wij kwamen rond 11.30 uur aan in San Juan De Ortega. Daar waren al een heleboel pelgrims toegekomen, vertrokken vanuit Belorado, dat is 8,3 km voor ons, want dat waren wij gisteren al gepasseerd, die zich doodgelopen hadden om de beste plaats in de albergue te bemachtigen. Als men dan vergelijkt met ons vertrekuur, dan moeten die ten laatste om 05.30 uur al vertrokken zijn, in volkomen duisternis. Ze moesten wel nog anderhalf uur wachten tot de deuren van de albergue openden, maar ja, ieder zijn manier om de tocht te beleven. Na een koffie gingen wij verder tot Cardeñuela Riopico, waar een albergue is met kamers van 4 personen met eigen sanitair. Wij prefereren dit boven douches, waarin pleisters en verbanden liggen, losgeweekt van de voeten tijdens het douchen, en ook boven toiletten met remsporen en bezeikte brillen van de voorgangers-pelgrims, die vertrokken zijn zoals een hond van zijne str.... om aan de albergue-race te kunnen meedoen. Hier is het even een verademing, zeker omdat ik deze nacht weer met 3 vrouwen slaap. De wijn is ook heerlijk en vanavond eten wij hier ook, een pelgrimsmenu, wat ongetwijfeld zeer goed zal zijn, een driesterren restaurant waardig.
Is het zo beter, "anonieme compostellafan"? Anoniem reageren en negatieve commentaar spuien is altijd makkelijk. Dat doen alleen de lafaards die er niet voor willen uitkomen wie zij zijn. Als wij een verslag schrijven, waarheidsgetrouw, dan wordt dat negatief aanzien. Dat de "compostellafan" dan ook eens dezelfde tocht doet! Dan zal hij of zij ondervinden dat het niet altijd rozengeur of maneschijn is. In een fabrieksalbergue slapen, met snurkende medemensen, en ontelbare keren gewekt worden door mensen die naar het toilet gaan, en dan de volgende dag verder moeten gaan door weer en wind ...Er zijn verschillende redenen waarom mensen deze tocht doen, wij hebben er ook onze redenen voor en daaraan kan niemand met zijn/haar negatieve commentaar iets aan veranderen. Ik schrijf een verslag dat waarheidsgetrouw is en geen verbloemende weergave is van de waarheid. Voor alle duidelijkheid, onze zolen waren nieuw toen wij thuis vertrokken en in Limoges waren zij eraan, na 1039 km. De "ponkoekzolen" zoals de pompkoekzolen genoemd door de "compostellafan" waren in St-Jean-Pied-De-Port versleten, en dat is op 1509 km, als ik goed kan rekenen is dat na 470 km al. Dat is dus nog niet de helft! Leer eerst rekenen voordat je commentaar geeft!
Voilà, dat is nu mijn mening over dat anoniem gezwets. Als ik enkel positieve dingen moet vermelden, dan geeft dat ook een verkeerd beeld aan mogelijke toekomstige Compostelagangers. Je moet zowel de positieve als de negatieve kanten vermelden om een totaalbeeld te kunnen krijgen van wat je te wachten staat bij deze onderneming. Anders ben je een leugenaar...
Vandaag hebben we 28 km gedaan, totaal 1787 km. Tot nog eens, als ik er nog zin in heb....
O ja, ik was bijna vergeten om de mensen die positief gereageerd hadden op de negatieve kritiek, te bedanken voor het hart onder de riem. Wij danken U van harte!!!
23/05/2014 Santo Domingo De La Calzada - Espinosa Del Camino
Dag 70: tweede poging! Wij lagen dus aan de deur in het dortoir, bedden die ons werden toegewezen, en dat was dus niet bevorderlijk voor de nachtrust. Genoeg daarover, om 06.00 uur zijn wij opgestaan en het was net alsof er een ploegenwisseling was in een fabriek, een drukte van jewelste. Na het ontbijt opruimen en om 07.15 uur waren we weg. Het was koud, er was een felle wind en het begon dan nog te regenen ook! Het terrein was weer even saai als gisteren, lange rechte stukkken en het meeste op een pad langs een drukke autoweg. Om 13.00 uur waren we al in Belorado en na een koffie besloten wij om nog wat verder te gaan. Vanaf dan werd het terrein mooier. Het tweede dorp dat wij tegenkwamen had een albergue, maar dat was een dortoir van 14 en enkel de bovenste bedden waren nog vrij. Bovendien was er bijna geen ruimte tussen de bedden. Wij dus verder, tot Espinosa Del Camino. Daar zijn twee kleinschalige albergues en in het eerste gingen wij verkennen. Wat oubollig maar geen stapelbedden en maximum 4 bedden per kamer. Bovendien was er een wasautomaat en dat was welkom. Douche, kledij wassen en installeren. Om 19.00 uur konden we een pelgrimsmaaltijd gaan nuttigen, meer dan voldoende! Nu hopelijk een goede nachtrust, we liggen alleen op de kamer. Vandaag een goeie 31 km erbij, totaal 1759 km, als ik me niet vergis, anders wijzig ik het wel... Verzonden vanaf Samsung Mobile
Dag 69: we hadden allebei niet goed geslapen en wijten dat aan de late maaltijd, die dan nog werd afgesloten met koffie. Vanaf 07.00 uur konden we gaan ontbijten en op dat uur waren de truckers daar al aanwezig. Wij dachten dat daar brood zou zijn en andere ingrediënten om een stevig ontbijt te hebben. Niets daarvan, wij konden nog de laatste donut bemachtigen, die we dus moesten delen, elk een croissant en elk een stukje cake. Dat was alles wat er nog was. Daarbij bestelden wij een koffie, die in twee teugen leeg was. We bestelden dan nog een café letta largo, en daar hadden wij tenminste een grotere plas aan. Om 08.15 uur waren we daar weg. Het was weer fris en er was wat wind. We moesten eerst nog een kleine 3 km gaan naar Najéra. Daar zagen wij iets anders dan wij gewoon waren in de vorige dagen, nl. dat het een stad is met stinkfabrieken en dat het er bovendien niet zo proper was. Wij moeten dus onze mening van gisteren herzien. Dan 6 km asfalt tot in Azofra, waar we halt hielden om koffie te drinken. Daarna een grindpad waar geen einde aan kwam, bovendien werd het koud en begon het harder te waaien. We passeerden dan nog een spookdorp, met allemaal nieuwbouw, maar waar geen levende ziel op straat te bespeuren viel, geen dode ook, geen enkele auto, en dat terwijl het koud was en hard waaide, een rechtstreeks tafereel uit een horror-film. We stapten dan maar verder, weer over een eindeloze grindweg tot wij voorbij fabrieken kwamen van Santo Domingo De La Calzada. . De eerste albergue gingen wij voorbij tot wij stopten om 14.00 uur bij de Casa Del Santo, een albergue met 229 bedden. Op speciaal verzoek mochten wij onze intrek nemen in een kamer van 10 bedden, anders waren het er 20. Dan douchen en een wandeling maken, afgesloten met winkelen in een warenhuis. We gaan het vandaag eens wat goedkoper houden.
Vandaag deden wij 24 km, totaal 1728 km. We hebben geen regen gehad, ondanks de voorspellingen, maar goed ook. Het was een saaie dag wat betreft het terrein dat wij moesten bewandelen, ik hoop dat dit wat betert de komende dagen.
Brigitta zegt dat ik teveel zaag in de blog, tja, wie zegt het.... Ik ben volgens haar te zakelijk en zal dat trachten te wijzigen, maar het is wel godgeklaagd dat mensen geen respect hebben voor infrastructuur en alles maar afbreken, en dat Spanjaarden niets anders kennen dan Spaans, zodat we terug belanden in de oertijd, toen gebarentaal floreerde... Oeps, ik ben weer bezig!
Dag 68: om 08.00 uur zijn wij vertrokken, we hadden geen haast. Wij hebben een hotelkamer geboekt in Aléson, een paar km voor Najéra. Men had regen voorspeld, maar daar was weinig van te merken, de zon scheen lekker. Na 45 minuten waren we eindelijk de stad uit. Het pad ging langs een wegje waar veel joggers waren. Wij kwamen daar het Engelse koppel tegen, met slechts 1 rugzak. Zij hadden de andere rugzak meegegeven met transport voor 7 euro. Ik hoor de man enkele dagen geleden nog zeggen dat, wie rugzakken meegeeft, dus vervoer van bagage, dat dat enkel is voor " The lazy and the weak ". Zo zie je maar... Stilaan begon de lucht er dreigend uit te zien en stak er een hevige wind op, tegenwind dan nog, maar dat kan ons niet deren. Het pad ging dikwijls over de weg, of een pad langs de autosnelweg. Soms werden wij bijna gezandstraald door de wind en het zand. Op een gegeven ogenblik moesten wij de Camino verlaten om naar het hotel te gaan. Daar kwamen wij aan om 14.30 uur. Men toonde ons de kamer in het truckershotel San Andrès en die was boven alle verwachtingen zeer netjes en proper. Rugzakken afgezet, een biertje gaan drinken en onze kamer betalen. Na de douche en plannen gesmeed te hebben voor morgen gingen we tapas eten, met wijn natuurlijk. Het restaurant gaat hier ook maar open om 21.00 uur en zooooolang wachten om te kunnen eten...alvast de honger even gestild....tot 21.00 uur dus, dat wordt weer met een volle maag in bed!
Vandaag 29 km gedaan alsof het niets was, totaal 1704 km. Morgen wordt een vraagteken, men voorspelt nog steeds regen, we zien wel. Vandaag zijn we de regendans ontsprongen.
Het is ook wel leuk dat we regelmatig mensen tegenkomen, die we al eerder hadden ontmoet. Vandaag viel het echter op dat ze mij niet herkenden...hoe zou dat komen?
In tegenstelling tot Frankrijk is WiFi hier in Spanje geen probleem. In elke albergue of hotel is het voorhanden en dikwijls ook nog op openbare plaatsen, waar een overdekt halletje is met automaten, stoelen en tafels en Free WiFi. Dat is totaal anders vergeleken met Frankrijk, waar je al geluk moest hebben dat er WiFi was en nog meer geluk moest hebben dat de code werkte. Het is hier ook veel properder en verzorgd dan in Frankrijk. Hier liggen ook bijna geen hondenuitwerpselen, in tegenstelling tot Frankrijk, waar je ertussen moest slalommen. Zelfs in de grote steden, zoals Pamplona en Logroño, hebben wij er geen zien liggen. Hopelijk verandert dat de volgende dagen niet, want dan zal ik mijn mening moeten herzien...
Dag 67: het avondmaal gisteravond viel goed mee, zeker genoeg gegeten en voor weinig geld! De nacht viel ook mee, de jeugd was stilgevallen om 22.00 uur. Het snurken ook, onze snurkvriend heb ik zelfs niet gehoord. Het toiletgeloop was ook bijna nihil. Ik heb toch wat uren kunnen slapen. Deze nacht had het hevig geregend. Vanmorgen om 06.00 uur eruit, de jeugd had problemen om op te staan, sommigen althans. Opruimen en gaan ontbijten en dat was mager, zoals ikzelf. Om 07.00 uur waren we onderweg. Het regende niet, het was een graad of 12, ideaal stapweer dus. Het terrein was ook mooi en de geuren van de verschillende bloemen en planten waren overweldigend. In Viane namen we de tijd om een koffie te drinken. Daarna verder naar Logroño, maar het pad en de omgeving werden minder mooi, we naderden een stad! Om 12.30 uur waren we aan het hotel in Logroño. Inchecken en naar de kamer. Eerst mijn baard van meer dan twee maand afgeschoren. Brigitta herkende mij bijna niet meer, zij was mij al gewoon met baard. Na de douche de stad gaan verkennen, maar ook hier is weinig te zien. Winkelen en dan naar de kapper. Op 5 minuten had ik weer een biljartbal, was ik van het stugge haar vanaf en dat voor 5 euro. Af en toe moet een pelgrim zich eens opkuisen, niet? Het kan weer groeien, de baard ook...
Vandaag hebben we maar 20 km gedaan, totaal 1675 km. Als we meer wilden doen moesten we 13 km verder gaan, en dan werd dat weer wat veel. In een stad nemen we ook geen albergue, wij vermijden dat want dan zijn dat van die enorme dortoirs, waar mensen ook laat binnen komen na vermaakuitstap. In kleine dorpen is die gelegenheid er niet en is het vroeger rustig. Morgen zal afhangen van het weer, want men voorspelt regen...
Dag 66: het avondmaal gisteravond, was boven alle verwachtingen zeer goed, en voor weinig geld. Het slapen voor mij in een dortoir, dat was tegenovergesteld, Brigitta heeft daar geen last mee, want die was al in dromenland. Om 21.00 uur lagen de meesten al in bed, met uitzondering van enkelen. Iedereen was moe van de tocht en het zonnige weer. Er was iemand die dan begon met iets wat leek op zeilen opvouwen, en dat bleef maar duren. Rond 22.00 uur is dat gestopt en kon ik de slaap vatten. Ondertussen was een man uit Thailand aan het snurken. Voordien had hij zijn neus uitvoerig gereinigd onder stromend water, vermoedelijk om beter te kunnen snurken. In de loop van de nacht was het een heen en weer geloop naar het toilet. Ondanks dat het dortoir maar voor de helft bezet was, leek het druk. Om 06.00 uur begonnen gsm's en horloges af te lopen en begon het opruimen. Wij gingen eerst eten, een sober ontbijt dat bestond uit een muesli-bar, een half zakje muesli-ontbijt, een Twix en een vingerhoed koffie. In de automaat ernaast zat Cola, zodat we eens konden doordrinken. Om 07.00 uur waten we al op weg. Het weer zag er lichtjes anders uit, en vormden zich wat wolken, en het was ook frisser. Het pad ging eerst langs Irache, waar je kan kiezen aan de kranen, water of wijn. Van het laatste hebben we 1 slok genomen maar die was niet zo lekker. We hebben geen flesje gevuld... Verderop stond een wegwijzer, die de mogelijkheid gaf om korter naar Los Arcos te gaan, het scheelde 2 km. Daar we verder wilden gaan dan Los Arcos leek ons dat geen slecht idee. Het pad was wel mooi, maar wat we niet wisten was dat wij geen mogelijkheid tot ontbijt tegen kwamen. Pas nadat de paden terug samen kwamen, was er een stalletje, waar wij croissants aten en koffie dronken. Om 11.30 uur waren wij in Los Arcos, waar een hele mooie kerk staat, binnenin althans. We hebben daar een terrasje gedaan en inkopen gedaan. Daarna verder naar Torres Del Rio, waar wij aankwamen om14.15 uur. Het was aanschuiven om in te schrijven voor de albergue aldaar. Het dortoir is verdeeld in twee verdiepingen, wij gingen naar de bovenste verdieping en installeerden ons. Wie kwam er bijna naast mij liggen, juist, onze Thaise snurkvriend. Dat wordt dus weer leuk! Na de douche gingen wij iets drinken en het dorp verkennen. Vanavond blijven wij hier ook eten, en we hebben ook het ontbijt besteld, dat konden wij niet in de vorige albergue.
Vandaag 25,6 km gedaan, totaal, afgerond is dat 1655 km. Morgen naar Logrono, een goeie 20 km.
Dag 65: allebei geslapen als een blok, en zo hoort het ook! Om 08.00 uur waren we al op weg. Het was nog wat frisjes, maar al gauw werd het weer warm, net zoals de vorige dagen geen wolkje aan de lucht. De meeste pelgrims vertrekken tussen 6 en 7, dus wij zijn te laat weg om aan de race mee te doen. Dat kon geen kwaad, want wij hadden ander plannen. In de gidsen geeft men de raad om te stoppen in Estelle, wat dus ook de meesten doen. Wij zouden verder gaan. Het grootste deel van de pelgrims heeft nog last van stijve spieren, blaren en andere ongemakken, zeker zij die alleen maar de Camino doen. Wij, met onze inmiddels stalen voeten, gaan iedereen voorbij, of toch bijna iedereen! We zijn ook de bossen voorbij, het terrein was meer open, tussen graanvelden, enkel verstoord door hordes kakelende Spaanse vrouwen. Ja die kunnen er wat van, in een gesprek zijn zij allen tegelijk aan het woord! Het enige wat zij nog nodig hebben is een handvol mais... Estelle, dat hadden wij al eens bezocht op een andere wijze, en de albergues daar, dat was een overrompeling. Bovendien in een drukke stad overnachten, waar in feite weinig te zien is... We gingen dus 2 km verder naar Ayegui, waar wij aankwamen om 14.15 uur. Een moderne albergue, met alle comfort, propere bedden en sanitair. Bovendien was het hier helemaal noet druk en zijn het hier geen stapelbedden, want dat vinden wij niet zo leuk. Er is ook genoeg ruimte tussen de bedden, kortom zo moet het zijn. Het is wel een dortoir, maar ja, voor 8 euro per persoon... Dan vlug een douche gaan nemen, open douches, wel gescheiden, mannen en vrouwen! Alle kledij uitgewassen, want alles was doornat van het zweet. Met de stralende zon en een beetje wind moet alles snel droog zijn. Daarna nog een biertje gedronken (SAN Miguel), tja zei een Nederlander,het is ook bier! Vanavond kunnen wij hier ook eten, wij zijn benieuwd!
Vandaag 24 km gedaan, totaal 1629 km. Morgen gaan wij ook proberen om tussenin te overnachten, lijkt ons veel rustiger...
Dag 64: om 08.00 uur zijn wij vertrokken na een heerlijke nachtrust op de prima hotelkamer. Aan een groot kruispunt, niet ver van het hotel zagen wij een Spanjaard die ons wenkte. "Camino de Santiago?" vroeg hij en zei dat we hem moesten volgen. Hij leidde ons via de tuin van de universiteit rechtstreeks naar het pad. Dat was een mooie weg en hij ging ons 1,5 km voor. De stoet pelgrims was al onderweg. In Zariquiegui stopte bijna iedereen om iets te eten en te drinken, wij ook dus. Langzaam aan begon het te klimmen tot we uiteindelijk aan de Alto del Perdón kwamen. Daar staan die befaamde uit metaal gesneden beelden. Er was wel een felle wind. Daarna begonnen we aan een afdaling over keien en kwamen we aan in Uterga. Ook daar stopten de meesten om het middagmaal te kopen. Wij natuurlijk ook, en met een goedgevulde maag gingen we verder langs Obanos tot wij in Puente La Reina aankwamen om 14.00 uur. Daar zagen wij de Albergue Peregrinos Jakue. We hadden de keuze uit slapen in een dortoir voor 12 euro per persoon of een kamer met douche en toilet voor 40 euro. We kozen voor het laatste, en het was ook de voorlaatste kamer die nog vrij was. De albergue is in feite een deel van een driesterren hotel. Er is ook een zelfbedieningsrestaurant aan met buffet, dus dat wordt weer smullen! We zijn nog een paar biertjes gaan drinken in het centrum van de stad, om het vloeistoftekort aan te vullen, het kind moet een naam hebben hé? De winkels waren gesloten, dus dat was goedkoop! Op de terugweg van het centrum zagen wij op een voormalige fabrieksschouw een ooievaarsnest met twee ooievaars. We zullen er nog zien...
Vandaag 24 km bij de teller, totaal brengt dat op 1605 km. Morgen gaan we goedkoper overnachten, het moet snel betaalbaar blijven als je 100 dagen van huis bent...
Dag 63: deze nacht heb ik weinig geslapen, Brigitta meer dan ik. In het bed naast mij lag een Amerikaanse jonge vrouw met blond haar, die mij deed denken aan iemand uit de Muppet Show. Zij kwam toe toen wij al in bed lagen, begon dan met stretch-oefeningen tot 23.00 uur en startte dan haar iPad nog op. Even later kwam de Duitser met zijn twee Aziatische vriendinnen toe en dat duurde ook nog even. Daarna begon de Franse vrouw te snurken, gevolgd door de Amerikaanse. Vervolgens begonnen de mensen van de slaapkamers ernaast één voor één naar toilet te gaan. Om 03.00 uur begon de Duitser met zijn gsm te prutsen en tenslotte om 05.00 uur stond één van de Aziatische vrouwen op.... Dat is het leven in een dortoir!
Om 06.00 uur stond iedereen op. Anderhalf uur later waren we op weg. Het was een hele mooie tocht, met volle zon, maar niet te warm. Het pad kronkelde door het bos en het grootste deel liepen wij in de schaduw. Na twee stops onderweg waar wij koffie dronken, zijn wij om 15.15 uur toegekomen aan het hotel, waar wij een kamer geboekt hadden, maar dat 2 km voorbij het centrum van Pamplona lag. Wij hadden de weg gevraagd aan een Spanjaard, die ons de uitleg gaf in het Engels zoals het Antonio Banderas-Engels. Hij liep ook met ons mee tot wij er bijna waren. Opgefrist en terug naar de oude stad, glaasje wijn gedronken, hebben allerlei dingen bezichtigd en dan terug om te gaan eten in de buurt van ons hotel. Amai, dat was een maaltijd om U tegen te zeggen, en dat voor iets meer dan de prijs van een pelgrimsmaaltijd. We denken dat wij dit in het vervolg zullen doen, i.p.v. de pelgrimsmaaltijd. Weeral een geslaagde dag...
Vandaag 22 km gewandeld, totaal 1581 km. Morgen waarschijnlijk naar Puente La Reina...hopelijk na een goede nachtrust in het hotel.
Dag 62: vanmorgen om 05.00 uur waren er al pelgrims aan het inpakken, soms met luide stem. Om 05.45 uur vertrokken ze al, in complete duisternis. Om 06.00 uur ging dan automatisch het licht aan. Dan veert (bijna) iedereen recht en barst de hel los. Wij gingen eerst wat eten op het gelijkvloers. Er was een koffieautomaat en wij dronken met vreugde onze vingerhoed vol koffie uit. Daarna pakten wij onze rugzakken in en vertrokken iets voor 07.00 uur. Het was fris, maar geen wolkje aan de hemel. Het pad was mooi en na een halfuur waren wij aan een winkel, waar wij brood kochten. We gingen dan verder met prachtig zicht op de achterkant van drie jonge vrouwelijke peregrinos. Het pad werd ook mooier! De zon scheen volop en we gingen goed vooruit. Om 13.00 uur kwamen wij aan in Zubiri en we besloten om daar te overnachten. We vonden al gauw een albergue, de eerste die wij tegenkwamen. Die zag er netjes uit met 3 dortoirs van 8 bedden, 3 toiletten en 3 douches, en dat voor 10 euro per persoon. Installeren, douche nemen en dan de maaltijd gaan bestellen. Daar aten wij ook wat tortilla's en dronken een biertje.
Even later kwamen de andere pelgrims met trossen tegelijk van de Camino en was de albergue al gauw volzet. Ik slaap vannacht met 6 vrouwen (en 1 man ook). Het verbetert dus nog.
Vanavond gaan we de tweede maal een pelgrimsmaaltijd nuttigen. Ik hoop dat de tweede maal beter is dan de eerste maal in Roncesvalles, want die was verre van voldoende. Niet alleen ik was die mening toegedaan, de meeste mensen ervaarden dit ook zo.
Vandaag 22 km, totaal 1559 km. Morgen normaal gezien Cizur Minor, maar daar zijn we nog niet uit...
Groetjes aan alle volgers en dank aan de mensen die reacties plaatsen...
Dag 61: wij lagen al wakker om 05.00 uur en zijn dan maar opgestaan. We konden niet meer slapen van de spanning: vandaag starten we de Camino. Ontbijt op de kamer hadden we zelf geregeld, het ontbijt in het hotel was pas om 07.30 uur, wat wij te laat vonden. Iets voor 07.00 uur waren we op weg. Het was al goed licht, in het donker vertrekken heeft geen zin, dan zie je niets. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen, we begonnen al goed te zweten en de eerste laag kledij ging al uit. We liepen daar niet alleen, je kon op het lange pad de stoet van pelgrims volgen. Hoe hoger we klommen, hoe kouder het werd, zodat de laag kledij weer werd aangetrokken. De zon scheen af en toe, maar dat was niet voldoende om ons op te warmen. We gingen de boomgrens voorbij en dan werd het pas echt koud, doorstappen dus! Uiteindelijk bereikten wij het hoogste punt, de Lepouttre, nee, sorry, de Lepouder, op 1420 meter. We kwamen al van 200 meter bij de start. Dan volgde nog een steile afdaling naar Roncesvalles, door het bos met frisgroene blaadjes. Om 14.00 uur waren wij op de bestemming, de abdij van Roncesvalles. Dat is omgevormd tot een modern verblijf voor peregrinos, met compartimenten voor 4 personen, modern sanitair met alles erop en eraan. Na inschrijven werden wij onze slaapplaats getoond door de Nederlandse hospitaleros. Vlug een douche nemen, voordat het te druk werd. Even later kwamen er nog 2 vrouwen bij in ons compartiment. Ik slaap deze nacht dus met 3 vrouwen! Brigitta ging de was doen terwijl ik het avondmaal ging bestellen in La Posada,, dat is de herberg waar ook een fragment van de film THE WAY werd opgenomen, getuige daarvan een foto van de uitbaatster, tesamen met Martin Sheen en de Spaanse actrice, Angela Molina.
Er is ons vandaag opgevallen dat er veel Aziaten de Camino doen, al dan niet met mondmasker. Wij zijn ook de grens met Spanje overgegaan en van dan af waren we geen pélerins meer, maar peregrinos.
Vandaag 26 km erbij, totaal 1537 km. Morgen zien we wel waar wij belanden...
Dag 60: om 07.00 uur was het gezamenlijk ontbijt. We waren bij de eersten, de honger had mij uit mijn slaap gehaald. Na een hartelijk afscheid met de zanger van gisteravond, die ook eigenaar is van de zaak, zijn wij op pad gegaan om 08.00 uur. Het had deze nacht geregend, maar bij het vertrek scheen de zon. De regen kon niet uitblijven en het werd een stapdag van tarp aan, tarp uit, tarp aan, enz. Zowel voor ons als achter ons waren er compostelastappers, we lopen dus niet meer alleen. Om 13.15 uur kwamen wij aan aan het hotel Continental ( gekend van de film THE WAY, waar Martin Sheen buiten komt en de verkeerde weg neemt om aan de Camino te beginnen ) we namen daar een kamer, we waren daar ook vorig jaar al geweest.
Vandaag hebben we besloten om de tent en andere zaken die met kamperen verwant zijn, naar huis te sturen met de post. Om 14.30 uur was dat gefikst. Daarna zijn wij schoenen en kousen voor mij gaan kopen, want mijn pompkoekzolen zijn er geweest. Nog wat rondgewandeld in het stadje en een Garazi gaan drinken ( Baskisch bier ). Straks nog een keertje goed gaan eten en de rugzakken inpakken met herverdeling van het gewicht ( ik iets minder dan zij ;-) )
Morgen starten we dus op de Camino, het Spaanse gedeelte ( de Spaanse kaart bij de hand Jos? ) naar Roncesvalles.
Dag 59: na een rustige nacht, we verbleven daar ook alleen, gingen we op weg om 08.00 uur. Hoe verder we gingen, hoe meer het pad bergop en bergaf ging. We passeerden St-Palais en een schoenmaker, maar die had geen zin om schoenen te repareren, althans zo zag hij eruit en liet het ons ook verstaan onder het voorwendsel dat de lijm van 24 tot 48 uur moet drogen. In Limoges ging dat wel.... Vanaf St-Palais ging het bergop, tot aan de samensmelting van het pad van Vézelay, Le Puy en Tours. Vanaf dan liepen we niet meer alleen en werd het zelfs druk. Ook daar wachtte ons een korte maar hevige klim met een hoogteverschil van 140 meter. Goede oefening voor wat gaat komen.... Op de top hebben we dan ons middagmaal genuttigd. In de afdaling staken we iedereen voorbij, tja, we zijn getraind! Anderhalf uur later waren we op de bestemming, het Gaineko Etxea, een chambre d'hôte om U tegen te zeggen. Ik had daar een kamer met douche en toilet besteld, en kreeg de eerste kamer, vermoedelijk de kamer voor mindervaliden. Goed, grote inloopdouche, ruim toilet en ruime slaapkamer. Dan even een biertje gaan drinken, een Baskisch biertje, met de naam EKI ( lang geleden hé Jos? ) Vanaf het terras hebben we een prachtig zicht op de omgeving, jammer dat de zon verdwenen is achter een dik pak wolken.
Straks om 19.00 uur is er een gezamenlijke maaltijd voorzien, benieuwd wat dat gaat worden. Er is zelf Baskische muziek voorzien.
Morgen gaan wij naar St-Jean-Pied-De-Port, waar wij eens zullen kijken om eventueel nieuwe schoenen te kopen.
Vandaag 21 km erbij, totaal 1490 km. Morgen 21,3 km!
Dag 58: ik wou een kwartier vroeger opstaan dan de rest, om 05.45 uur, om file te vermijden in de badkamer en toilet, maar ik had pech. De vloer kraakte en bij de eerste kraak hoorde ik iedereen in de slaapkamer ernaast rechtveren. Enkele seconden later hoorde ik de koffiezet al starten, dus ook daarvoor was ik te laat. Verdomde kraakvloer! Tja, men wil een ander niet storen, en dan ben je zelf de dupe. Dan hebben we maar gewoon ingepakt. Om 06.30 uur kwamen wij dan uit onze slaapkamer om te ontbijten. De Fransen hadden koffie gezet voor henzelf, dus wij moesten opnieuw koffie zetten... Een kwartier later vertrokken zij al, het was amper licht aan het worden. Zij leken gehaast...juist ja, de competitie! Trekken wij ons dus niets van aan. Een uur later was het onze beurt om te vertrekken. Het was zwaar bewolkt en er viel wat motregen. Het grootste deel van het traject zou over de baan lopen. Toen wij juist op weg waren zagen wij de twee Nederlandse vrouwen , die wij al eerder tegengekomen waren. Na de middag werd het weer beter, en scheen de zon zelfs. Rond 14.30 uur waren wij in Sauveterre-de-Béarn. Even rondgelopen, en dan op weg naar het hotel, waar wij een kamer gereserveerd hadden, het hotel du Saumon. Wij moesten daar wel nog wachten tot 17.00 uur. Toen het tijd was, was er nog niemand te zien. Even bellen en de vrouw bleek daar te zijn, ze was in slaap gevallen. Ze toonde onze kamer.... Een oubollig gedoe, maar ja, we hadden een onderdak. Toen zij weg was, gingen we het sanitair inspecteren. Vuil bad, dat nodig moest ontkalkt worden, de WC was nog slechter, urinevlekken en schaamhaar van wie weet wie en hoelang al! Wij keken naar elkaar, hebben de rugzak terug opgezet, de wandelschoenen aangedaan en zijn naar de vrouw gegaan. Wij hebben haar gezegd waarom wij vertrokken. Wij zijn pelgrims, maar geen varkens! Tweede maal dat wij gaan lopen in Frankrijk.
Terug naar het centrum van Sauveterre gegaan en op de deur van het Bureau du Tourisme hing een lijst met adressen van particulieren. De eerste gebeld, bleek volzet. De tweede gebeld, we hadden geluk, wij mochten nog komen en wij konden nog avondmaal krijgen. Dat was in Osserain. Wij in speedmars daar naar toe, 4 km in 40 minuten. Was dat een verschil met dat hotel! Een gans huis voor ons alleen, proper, met alle comfort. De fles wijn stond al klaar en na de douche konden wij onmiddellijk beginnen aan het voorgerecht, dan het hoofdgerecht en dan nog een dessert. Morgen is er nog een ontbijt bij en kunnen we nog een middagmaal klaarmaken ook. Dus weeral met ons g... in de boter gevallen. En nog WiFi ook.... Met dank aan Mr. And Ms. Martin, een Engelstalig koppel in Le Pehau.
Vandaag 27 km erbij, totaal 1469 km. Morgen naar Ostabat in een ferme-Auberge, benieuwd wat dat zal worden. Trouwens, we zitten nu in Baskenland en ons moreel is nog steeds goed. Wij blijven ook gespaard van fysieke problemen en voelen ons steeds sterker...
Dag 57: bij het opstaan was er nog steeds geen teken van vriendelijkheid en opgewektheid te bespeuren bij de Franse dame. Wij hebben haar een goeiemorgen gewenst en haar erna volledig genegeerd. Als ontbijt dronk zij een thee, ik verorberde bijna een gans brood. Geen wonder dat ze moe was, een pelgrim MOET goed eten, anders geraak je niet vooruit! Maar genoeg daarover, om 08.30 uur waren we op weg. De zon scheen al en het werd al gauw te warm. Klimmen en dalen en plotseling zagen wij in de verte de besneeuwde toppen van de Pyreneën liggen. Spanje en de Camino komen nu wel erg dichtbij. Om 13.00 uur waren de 18 km afgewerkt. De sleutel van de refuge opgehaald aan het restaurant Reine en dan gaan installeren. Bleek een refuge te zijn met toegang via een eeuwenoude toren. Er waren 2 slaapkamers met telkens 3 bedden. Toen ik juist in de douche ging, kwamen er nog drie pelgrims bij, de militair uit Namen en een Frans koppel dat wij gezien hadden in Mussidan. Zij namen de andere slaapkamer. Alle bezwete kledij van ons ging in de wasautomaat en zo kunnen wij morgen weer fris vertrekken. We kookten ook zelf ons avondmaal met ingredienten uit de plaatselijke Lidl. Morgen wordt het duurder, we gaan weer op hotel in Sauveterre-de-Béarn. Vandaag maar 18 km erbij, totaal 1442 km. Morgen zijn het er 25,7 km. De zolen van onze schoenen, hersteld in Limoges, die hebben hun beste tijd gehad. De zijkanten zijn bijna opgebruikt, pompkoekzolen dus, en Brigitta heeft er nochtans niet aan geknabbeld... Daarom gingen wij deze namiddag op zoek naar een cordonnier, maar die bleek al gesloten te zijn. Pech dus en we zullen ermee verder moeten stappen...
Dag 56: iets later opgestaan want we moesten nog naar de bakker en die was pas open om 07.00 uur. Stevig ontbeten en dan op weg om 09.00 uur voor 26,8 km. Een bewolkte dag en in de voormiddag viel er af en toe een spatje motregen. Van temperatuur hadden wij niet te klagen want na een uur ging er al een laagje kledij uit en werd de tocht verder gezet in T-shirt. Het terrein is al anders dan de vorige dagen, bergop en bergaf. In de namiddag kwam de zon al eens piepen en dan was het klimmen ook zweten. Om 16.45 uur waren we aan de refuge. Er was al een Frans koppel aanwezig, waarvan de man vriendelijk was, maar de vrouw waarschijnlijk een fles azijn gedronken had. Zij keerde ons gewoon de rug toe. Zij was ook aan het slapen toen wij toekwamen want ze was "moe".Weer zo'n flamboyante Française!!! We gingen ons dan maar in stilte douchen. Dat was ook iets speciaals, een douche in de toiletten tussen 2 urinoirs. Er was ook een kleine "nood-epicerie" zodat we zelf ons eten konden bereiden, verder was er niets in het dorp. Slapen was in de feestzaal van het dorp, met de matras op de grond. Vandaag afgerond naar beneden 26 km, totaal 1424 km. Morgen een super korte etappe van 18 km naar Orthez, anders zou het 42 km zijn naar de volgende slaapgelegenheid, dus dan is de keuze snel gemaakt, niet? Verzonden vanaf Samsung Mobile
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
