De tien geboden van de hoop[1]

[1]Pastoralia, nr 8, oktober 2013, Mgr André-Jozef Léonard

1.     Dat we geregeld tijd maken om ons leven door te lichten om onze ideeën en motivaties te onderscheiden, en zo te komen tot een meer helder engagement.

2.     Waar staan we in onze verhouding tot God onze Vader, tot Jezus zijn Zoon en tot de Heilige Geest die is uitgestort in onze harten? Laat ons het gebed terugplaatsen in de kern van ons dagelijks leven, persoonlijk en in gezinsverband. En dat de zondagsmis en de eucharistie - als wij in staat zijn deze te ontvangen - elke week ons leven mogen voeden. Net zoals we praktiserende artsen nodig hebben om ons te verzorgen (een niet-praktiserende zal ons van weinig nut zijn), zo heeft de Heer gelovige en praktiserende christenen nodig.

3.     Laat ons voortdurend bekommerd zijn om te getuigen van de schoonheid van God en van het geloof, steeds door ons gedrag en soms door onze woorden. Een van de mooiste getuigenissen is om steeds de waarheid te zeggen aan hen die er recht op hebben en nooit zonder ernstige reden kwaad te spreken over onze naaste.

4.     Laat ons ervoor ijveren dat in ons persoonlijk en familiaal leven, maar ook in de maatschappij, de zondag steeds zou geëerbiedigd worden. Als er geen zondag meer is, gaan zoveel religieuze en menselijke waarden teloor.

5.     Laten we ons engageren voor de eerbied voor het menselijke leven, vanaf de bevruchting tot aan de natuurlijke dood. Wij allen zijn een minuscuul embryo geweest. Laat ons, zonder iemand te veroordelen, deelnemen aan solidariteits-bewegingen die de menselijk persoon toelaten geboren te worden én moeders in moeilijkheden bijstaan. En laat ons, eerder dan euthanasie te bevorderen die het lijden opheft door de zieke te laten verdwijnen, de palliatieve zorgen promoten die het lijden bestrijden en een levenseinde en dood toelaten in waardigheid, solidariteit en broederlijkheid.

6.     Laten we ons actief aansluiten bij bewegingen die trachten het leefmilieu te beschermen en die zich bekommeren om de toekomst van het leven op de aarde, met inbegrip van het menselijk geslacht, dat in het westen bedreigd wordt door een demografische winter. Laten we in ons dagelijks leven sober zijn in de consumptie van basis-goederen en energie.

7.     Laten we, zonder iemand te veroordelen, met alle persoonlijke en sociale middelen zien dat seksualiteit iets moois is als ze ten dienste staat van ware , duurzame en verantwoordelijke liefde. En verzetten we ons tegelijkertijd tegen alles wat die seksualiteit onteert (porno, seksueel misbruik) of het echtpaar en de familie verzwakt (de banalisering van echtscheiding, de gelijkschakeling van homoseksuele relaties met het huwelijk, de radicale scheiding van liefde en het doorgeven van het leven door contraceptie en systematische sterilisatie en abortus).

8.     Laten we er in ons persoonlijk leven over waken eerlijk en rechtvaardig te zijn. En laat ons op sociaal vlak actief alle bewegingen en organisaties ondersteunen die door sociale, syndicale en politieke actie streven naar een meer rechtvaardige samenleving.

9.     Laat ons alles aanmoedigen wat vandaag mensen samenbrengt. En dat ook op het terrein van het christelijke geloof: door deel te nemen aan oecumenische initiatieven die bezield zijn met een rechtgeaard geloof, een standvastige hoop en een onvermoeibare naastenliefde.

10.  Laat ons, eerder dan te jammeren over de slechte tijden, onze poorten openen voor de hoop die komt van de verrezen Christus. Als we diepbedroefd zijn wegens de duisternis rondom, zullen we de nacht nog donkerder maken. Maar als we ook maar een klein lontje aansteken, doen we de donkerte wijken.

Een verlicht geloof, een standvastige hoop en een grenzeloze liefde moeten onze grote beweging van voorspraak voor de genezing van het menselijke hart, onze inzet voor de verbetering van onze huidige wereld en ons verlangen dat de Heer eindelijk de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde komt vestigen, bezielen.

De stimulerende getuigenis van heiligen

Ik bid de Heer dat dit initiatief en andere gelijkaardige (want de Heer zaait heel mild deze dagen) ons kunnen helpen om ons geloof te verdiepen, onze hoop te verruimen en onze liefde aan te wakkeren. Uit onszelf kunnen we maar heel weinig. Met Zijn genade is alles mogelijk. Moge Maria die de woorden geloofd heeft die vanwege de Heer tot haar werden gericht, onze gids en onze beschermster zijn.

Ik denk ook aan het oneindig kostbaar getuigenis dat de heiligen van alle tijden ons aanreiken. Zij zijn onze meesters in zaken van geloof, hoop en liefde. In de voorbije zomermaanden kon ik op dvd twee Italiaanse films bekijken, een over Philippus Neri, de andere over Johannes Bosco. Ik kan u beide films van harte aanbevelen. Beiden zijn - naast veel andere figuren - vandaag meer dan ooit onze meesters. Zij verenigen een diep gebedsleven met een standvastige hoop en een onvermoeibare liefde. Aanvoelen wat hun leven was, is boeiend en zet aan tot bekering. Vooral hun vlotte overgang van contemplatie naar actie, van tranen wegens beproevingen en vervolgingen naar gedeelde vreugde met een steeds sprankelende humor, van financiële zorgen naar een onthutsende nabijheid bij de allerarmsten, van omgang met de groten van de wereld en de Kerk naar aanwezigheid bij delinquenten van alle slag. Wat een harmonie in de diversiteit! Wat een natuurlijke manier om de contrasten die eigen zijn aan een godsdienst van de Incarnatie, te verenigen. En welke mirakels realiseerde bij hen - net zoals bij de heilige Franciscus van Sales - de deugd van hoop, die bij hen de vorm aannam van een volhardend, steeds hernieuwd vertrouwen dat ze aan mensen schonken, ondanks hun zwakheden!

Ja, in de grote uitdagingen waarmee wij geconfronteerd worden en waaraan wij hoopvol het hoofd moeten bieden, zijn zij onze meesters. En wat een eer bewijst de Heer ons door ons toe te laten op bescheiden wijze hun leerlingen te zijn!