Nu onze procedure echt wel op gang gekomen is, richt ik graag enkele woordjes van dank: - aan mijn ouders, die echt wel ongeduldig beginnen te worden - aan mijn schoonouders voor hun steun - aan mijn zus Cathia, die een belangrijk plaatsje in mijn hart heeft - aan mijn andere zussen, broer en schoonzussen - aan mijn werkgever, die volgens mij nog het hardst afziet met mijn "grillen" - aan onze hechte vrienden, die bewezen hebben echte vrienden te zijn - natuurlijk aan de trouwe blog lezers en de vriendschappen die kunnen voortvloeien uit ons avontuur - aan iedereen die ik ongetwijfeld vergeten ben
Zoeken in blog
De weg naar...adoptie.
16-05-2008
Gesprek 2
Gisterochtend werden we in Brugge verwacht voor ons tweede gesprek ivm het MO. Ditmaal was het bij een psychologe en ging het vooral over onze opvoeding, jeugdjaren, herinneringen. In tegenstelling tot ons vorige gesprek had ik deze keer er niet zo een positief gevoel over na afloop. Ze stelde een vraag, wij antwoordde en daarop ging ze dan verder op in. Ik kwam er buiten met het idee dat we een totaal verkeerde opvoeding meegekregen hadden en Christophe had zelfs totaal geen ouderliefde gekend, ze verwoordd het alsof hij als kind aan zijn lot over gelaten werd. Wel voegde ze eraan toe, dat ondanks de weinige tijd die zijn ouders voor hen hadden, hij een braaf kind was en toch goed opgegroeid is geweest. Beetje onbegrijpelijk allemaal. Nu vrijdag komt het team bij elkaar om deze tussentijdse gesprekken te evalueren en indien nodig stellen ze hier dan de volgende keer extra vragen over. Volgende (huis) bezoek zal doorgaan op woensdag 28 mei om 19u30.
Gisteren ons eerste gesprek gehad. Normaal was de afspraak voorzien voor dinsdag maar doordat Christophe in het buitenland zat hebben we deze afspraak moeten verzetten (ze zullen er al wat van gedacht hebben). Een beetje met een dubbel gevoel vertrokken we dan om 9u00 richting Brugge, kwestie van zeker op tijd te zijn en zo een goed punt te kunnen scoren. Ik moet toegeven, ik had het veel erger verwacht, de dame stelde ons echt op ons gemak en het gesprek verliep vlot (allé, uit onze kant bekeken dan toch). We hopen dat volgende week donderdag ook zo vlot mag verlopen. Ons gesprek dat gepland was op 27 mei (het huisbezoek), zal verplaatst worden naar woensdagavond 28 mei daar men ook graag een kort gesprek met Pauline wil maken. Ik maakte me ook al nerveus aan het feit dat onze bovenverdieping nog één grote bouwwerf is zonder electriciteit ed.., heb dit ook eerlijk gemeld en dit was zeker geen probleem, ze zei me dat ze geen rondleiding doen. Oef, een pak van mijn hart (zal voor het zekerste toch mijn bed netjes opdekken ). Volgende week zal het gesprek gaan over ons levensverhaal, dus van onze geboorte tot aan het moment we elkaar leren kennen hebben. Meer info volgende week.....
Woensdag 30-01-08: Thuisgekomen van mijn werk open ik naar dagelijkse gewoonte de brievenbus om te kijken wat de postbode ons gebracht heeft. Ik tref er een briefje aan van de politie zone RIHO waarop staat dat ik met hen contact dien op te nemen aangaande onze aanvraag voor adoptie. Morgenvroeg eerste werk dus.
Donderdag 31-01-08: Ik bel 's ochtends naar de politie en vraag naar de desbetreffende persoon dewelke op het briefje staat. Blijkt dus dat ze op huisbezoek willen komen om een klein info-gesprek over onze adoptieplannen. Belangrijk detail, beide partijen dienen aanwezig te zijn en het is voornamelijk de bedoeling dat dit tijdens de week kan plaatsvinden. Ik zeg haar dat ik contact op ga nemen met Christophe om te horen wanneer hij juist thuis komt om dan verder te kunnen afspreken. Christophe heeft vrijdag ganse dag vrij, ikke vlug naar mijn werk gebeld om een dagje verlof te kunnen afsnoepen. Geen probleem, bel terug naar politie en plaatsbezoek kan dus vrijdag eerstdaags doorgaan om 14u00.
Vrijdag 01-02-08: Christophe maakt zich een beetje zorgen, want stel nu dat ze met combi en in uniform komen aanbellen? De buurt denkt waarschijnlijk dan dat we iets uitgespookt hebben. Zijn zorgen zijn onterecht, gewone personenwagen en dames zijn in doodnormale kledij gekleed. Ze vragen onze motivatie, onze studies, werkgelegenheid... een mini-lijstje van ons voorbije leventje alsook of we een kindje gaan kunnen voeden, kleden,...dus of er financiele middelen voorhanden zijn om een kindje op te voeden. Dit zal geen probleem zijn. Ze bemerken ook dat we in een "mooie" woning wonen en vragen dus ook of dit eigendom is. Daarbij concluderen ze dat er geen financiele problemen zijn en er dus ook ruimte is om een kindje op te voeden (dan komen de 4 slaapkamers misschien toch nog van pas ) Politie ging het dossier overmaken en nu is het wachten op de data van ons maatschappelijk onderzoek.
Toegeven, het voelt toch wat "beangstigend" aan dat je je ganse historie moet blootgeven. Privé dingen waarvan je eigenlijk nooit iets zegt aan derden worden nu toch opgevraagd. (Precies of ik ga ooit aan mijn buren zeggen hoeveel inkomsten we hebben en hoeveel we afbetalen voor onze woning). Nu, het is voor de goede zaak, we wachten rustig verder af.
Ik open de brievenbus en wat zie ik? Een bruine omslag van de JRB. Ongeduldig dat ik ben, doe ik deze onmiddellijk open en kijk wat er in zit. Eén exemplaar van het verzoekschrift dat we hebben moeten indienen met daaraan een klein papiertje geniet met een referentie-nummer op. Tja, wat was dit, waarvoor diende het? Ik wist het zelf niet. Gelukkig zijn er nog adoptie-ouders in spé die blijkbaar meer rondsurfen op het net of gewoon beter opletten in de les....Thx to Tabitha weet ik nu dus dat "onze zaak" een eerste keer verschenen is geweest en dat we nu gewoon verder wachten op een datum om ons maatschappelijk onderzoek te starten. Moraal van het verhaal. We wachten nog wat langer nu
Op 8/11/2007 vertrek ik naar de Jeugdrechtbank van Kortrijk om ons dossier binnen te brengen. Gewapend met alle documenten stap ik het imposante gebouw binnen, daar zegt de baliebediende me dat ik me naar de derde verdieping hoef te begeven. Net op de valreep want het is ondertussen al 12u15. Beetje aarzelend ga ik het kantoor binnen, doe ik mijn uitleg en deponeer al mijn papieren op de toonbank. Een oude meneer neemt ze aan, bekijkt even alles en zegt me dat ik nog een verzoekschrift ontbreek. Even trek ik mijn ogen op, valt mijn mond open want ik hoor het nu echt wel donderen tot in Keulen. Blijkbaar dien ik dit te downloaden via de site van Kind & Gezin, invullen en meebrengen. Ikke terug naar huis dus.... ....thuisgekomen, direct pc opgestart, het befaamde document opgezocht, afgedrukt en wat bemerk ik dan, dat we dit beiden moeten ondertekenen. Oeps, weer een probleem, Christophe werkt in het buitenland en is dus nog niet thuis. Zal voor het weekend worden. - JRB take 2: zelfde verhaal, enkel nu wel met alle papieren op zak stap ik een week later (donderdag = vrije dag voor me) terug de Jeugdrechtbank binnen. Ondertussen weet ik waar ik moet zijn en begeef me dus naar het kantoortje van de vorige keer. Dezelfde oude meneer komt op een rustige manier mijn kant op, neemt mijn stapeltje met papieren aan en doorbladert deze rustig (is aan zijn pensioen aan het denken wss). Kijkt me even aan en zegt: "mevrouw, het verzoekschrift dient u wel in 3-voud in te dienen". Man, man, waarom kon hij dat vorige week niet zeggen. Ik vraag of ik het ergens kan kopieëren, hij zegt: "sorry, we moeten originele handtekeningen hebben". Ikke mag weer naar huis.... - JRB take 3: week later, ondertussen ben ik alle wegwerkzaamheden in kortrijk al meester en rijd ik bijna met mijn ogen dicht naar daar. Zelfde verhaal en weer...zelfde meneer. Ik zeg hem, nu heb ik alles bij! Althans dat dacht ik, bleek dat mijn geboorteakte er niet bijzat. Toen had ik toch wel effe zin om eens hard te gillen. Het lijkt ons maar niet te lukken. Terug naar huis - JRB take 4: donderdag 06/12/07, de papieren zijn ingedient! Sinterklaas heeft me een handje geholpen. We kunnen wachten op verdere papieren voor een tussenvonnis. In Kortrijk moet men normaal gezien niet meer voorkomen om dit tussenvonnis te verkrijgen, we hopen dus ineens op een datum om ons maatschappelijk onderzoek te kunnen starten. Dit zal voor 2008 zijn. We houden jullie verder op de hoogte.
Wat voorafging: Na lang wikken en wegen hebben we eindelijk de knoop doorgehakt. We gaan voor adoptie! Op (datum ontbreekt me even) hebben we onze info-map aangevraagd bij Kind & Gezin en mochten we direct onze eerste rekening betalen. Na het doorlezen van deze toch wel goed gevulde map (iets wat bijzonder vlot ging), hebben we ons dan ingeschreven om de voorbereidingscursus te gaan volgen. Startdatum 05/04/07 te Merelbeke. Hier stonden we eerst wat argwanend tegenover, want als je op natuurlijke wijze kinderen "krijgt" hoef je toch ook geen cursus te volgen van hoe word ik ouder? (al zou dit voor sommige misschien niet eens slecht zijn). Donderdag 05 april 2007 start de cursus om 9u, rarara,wat gebeurd, door een zware verkeersopstopping op de E17 waren we 10 min te laat. We hebben onzen "entree" dus niet gemist. Tijdens de cursus zien we een zeer gevariëerd programma over alles wat rond en met adoptie te maken heeft en moeten we toegeven dat de cursus echt interessant is en een aanrader voor iedereen. De cursus loopt over 5 lesdagen met enkele tussenpozen waarbij we op 14/06/07 onze laatste "lesdag" hebben. Na afloop van de cursus krijgen we het attest van voorbereiding mee waarmee we ons kunnen aanbieden op de Jeugdrechtbank om een dossier te openen.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
).
Zijn zorgen zijn onterecht, gewone personenwagen en dames zijn in doodnormale kledij gekleed.
Aan alle familieleden, geïnteresseerden, lezers...de beste wensen voor 2008.
