Nu onze procedure echt wel op gang gekomen is, richt ik graag enkele woordjes van dank: - aan mijn ouders, die echt wel ongeduldig beginnen te worden - aan mijn schoonouders voor hun steun - aan mijn zus Cathia, die een belangrijk plaatsje in mijn hart heeft - aan mijn andere zussen, broer en schoonzussen - aan mijn werkgever, die volgens mij nog het hardst afziet met mijn "grillen" - aan onze hechte vrienden, die bewezen hebben echte vrienden te zijn - natuurlijk aan de trouwe blog lezers en de vriendschappen die kunnen voortvloeien uit ons avontuur - aan iedereen die ik ongetwijfeld vergeten ben
Zoeken in blog
De weg naar...adoptie.
21-04-2010
Tussendoortjes
Veel tussendoortjes te melden:
1. De adoptieprocedure van Ethiopië is veranderd.Vanaf 1 mei dienen alle kandidaat adoptieouders zelf voor de rechtbank van Ethiopië te verschijnen. Wat dus wil zeggen dat we nu 2x zullen moeten afreizen, 1x voor verschijning en 1x om ons kindje op te halen. Het adoptiebureau bekijkt ook nog andere pistes om eventueel het verblijf tussen courtdate en afhaling in Ethiopië zelf te blijven. Dat laatste is voor ons geen mogelijkheid, daar ik onmogelijk zo lang vakantie kan nemen en Christophe al zeker niet zijn bedrijfje voor 6 weken stil kan leggen. We zullen dus 2x vliegen en laat dat dan net het woord zijn waar ik een fobie voor heb. Ik krijg al kippevlees bij het idee alleen al. Om nog maar te zwijgen van de extra kosten die er aan verbonden zijn.
2. Ik heb een mailtje gekregen van het adoptiebureau RoH met de vraag waar ons dossier blijft. Ligt zo goed als klaar in de kast maar heb het steeds uitgesteld omdat ik dacht dat we toch nog lang genoeg op lijst moeten staan en er gaan haast bij zat (voor mij dan toch). Heb nu plechtig beloofd dat ik al het mogelijke zal doen om dit dossier eind april in te dienen. Was effe een akkefietje aan verbonden door miscommunicatie tussen RoH en mij en vond dan ook dat ik dit mocht melden, alleen was RoH er niet zo met opgezet. nu ja, ze doen ook enkel maar hun job en ik zal wss een slechte dag gehad hebben.
3. De laatste dag van maart zijn er na 2 maand eindelijk nog eens toewijzigingen gebeurd. Hierdoor schuiven we 2? (moet nog eens juist uittellen) op. Aan dit tempo zijn we nog zeker 2 jaar zoet denk ik.
Zo, kzou nog eventjes kunnen doorgaan maar aan dagdagelijkse beslommeringen hebben jullie geen boodschap zeker?
Toch nog supernieuws --> Saskia en Jan (waarvan ik hun avontuur al volg nog vóór ze met adoptie starten) kunnen binnekort eindelijk vertrekken naar India om hun dochter op te halen, ik ben supercontent voor jullie!! Die mensen hebben dus echt een engelengeduld gehad.
