Nu onze procedure echt wel op gang gekomen is, richt ik graag enkele woordjes van dank: - aan mijn ouders, die echt wel ongeduldig beginnen te worden - aan mijn schoonouders voor hun steun - aan mijn zus Cathia, die een belangrijk plaatsje in mijn hart heeft - aan mijn andere zussen, broer en schoonzussen - aan mijn werkgever, die volgens mij nog het hardst afziet met mijn "grillen" - aan onze hechte vrienden, die bewezen hebben echte vrienden te zijn - natuurlijk aan de trouwe blog lezers en de vriendschappen die kunnen voortvloeien uit ons avontuur - aan iedereen die ik ongetwijfeld vergeten ben
Zoeken in blog
De weg naar...adoptie.
01-02-2010
Lange tijd geleden
Het is weeral een tijdje geleden dat ik nog eens iets geschreven heb, niet dat er niets nieuws meer te vertellen valt, ik heb gewoon al een ongelooflijk drukke periode achter de rug.
Morgen zullen we exact 1 jaar op de wachtlijst staan, een periode met veel hoogtes en laagtes. Positieve nieuws is dat ons dossier nu eigenlijk vertrekkensklaar ligt, zal ik het mss dan toch maar eens moeten opsturen en hopen dat de toewijzingen snel vooruit gaan. We hopen dat we volgende kerstperiode al betere vooruitzichten hebben en dan echt defintief kunnen aftellen. We zijn op de algemene wachtlijst al een stuk onder de 100 geraakt en in onze voorkeur staan we nu op plaatsje 31 (geloof ik), dus het mindert stilaan wel.
Nog een werkje dat gedaan is geraakt, is het schilderen van onze leefruimte, al moet ik eerlijk bekennen dat ik daar een vakman voor heb laten komen, het starten wou niet echt lukken bij mezelf en nu staat ineens alles netjes en proper. Volgende week komt men hopelijk het nieuwe parket plaatsen en dan kunnen we de leefruimte gezellig beginnen inrichten.
Onze ski-vakantie is ook geboekt, voor het eerst gaan we eens skiën tijdens de paasvakantie ipv tijdens de kerstvakantie. Normaal gingen we eens een jaartje overslaan maar het kriebelde te erg. Ik hoop dat de sneeuw wat meevalt dan. We kijken er alle 3 al naar uit een beetje welgekomen vakantie.
En dan het trieste nieuwsbericht waar iedereen het over heeft: de aardbeving in Haïti. Schokkende, schrijnende televisie beelden. Duizenden doden, honderden weesjes....één en al ellende. Een vriendin van ons is als eerste ter plaatse geweest met het B-Fast team, we hebben het nieuws meer dan ooit gevolgd en toen ik haar terug ben gaan opwachten bij haar thuiskomst op Melsbroek zijn er wel wat traantjes gevloeid. Bessefende dat we zo een luxe-leventje hebben. Haar foto's en uitleg zeggen zoveel meer dan de beelden op tv. Een levensles die je voor altijd bij blijft. Positieve nieuws, ze zijn thuis gekomen met de 13 adoptiekindjes en via via heb ik toch een stel adoptiefouders met haar in contact kunnen brengen om ze zo meer info over hun dochtertje door te geven. Hoeveel keer we zelf al hebben moeten aanhoren, kunnen jullie daar geen gaan halen? Neen lieve mensen, dat gaat echt niet, de adoptieprocedure voor Haïti was al niet makkelijk en is nu gesloten.
Allé, ik zal dan nu maar eens wat verder doorwerken (daar word ik voor betaald natuurlijk ). Tot de volgende.....
). Tot de volgende.....
