Nu onze procedure echt wel op gang gekomen is, richt ik graag enkele woordjes van dank: - aan mijn ouders, die echt wel ongeduldig beginnen te worden - aan mijn schoonouders voor hun steun - aan mijn zus Cathia, die een belangrijk plaatsje in mijn hart heeft - aan mijn andere zussen, broer en schoonzussen - aan mijn werkgever, die volgens mij nog het hardst afziet met mijn "grillen" - aan onze hechte vrienden, die bewezen hebben echte vrienden te zijn - natuurlijk aan de trouwe blog lezers en de vriendschappen die kunnen voortvloeien uit ons avontuur - aan iedereen die ik ongetwijfeld vergeten ben
Zoeken in blog
De weg naar...adoptie.
08-09-2008
Huwelijksverjaardag
Wat gaat de tijd snel. Vandaag vieren we onze allereerste huwelijksverjaardag. Was ook zo een stralend weertje trouwens. Het lijkt wel alsof het gisteren was. Pauline snapte het begrip "huwelijksverjaardag" niet zo, ze vroeg: gaan jullie vandaag terug trouwen? Toen heb ik haar simpel uitgelegd, word je elk jaar terug geboren als je jarig bent?
Gisteren zijn we verschenen voor de JRB te Kortrijk. Aangekomen moesten we ons eerst aanmelden aan de secretaris. Er stond al wat behoorlijk veel volk, dus we hadden zoiets van....pfft, tkan hier nog effe duren. Toen we onze naam doorgaven merkte de vrindelijke man op: ah, voor adoptie? Jullie mogen eerst naar binnen. Joepie! Klokslag 14u30 werd onze naam afgeroepen en mochten we ons richting rechter begeven. Hij stelde zijn collega's voor en vroeg ons of we nog steeds overtuigd waren onze procedure verder te zetten. Wij unaniem ja geantwoord, waarop hij dan antwoordde: hierbij geef ik dus een gunstig advies. Nogmaals joepie dus. We mochten beschikken. Allé, we zijn er toch wel een volle 2,5 minuten binnen geweest. We wachten even af tot het vonnis in de bus steekt (die brave meneer beloofde ons dat hij er spoed ging achter zetten). Driemaal joepie.
Het is definitief, nog één papiertje en we kunnen ons op de lijst laten plaatsen. Ik zal maar al een cursus "hoe overleef ik vliegangst" gaan boeken, want daar ga ik nog werk aan hebben
