Nu onze procedure echt wel op gang gekomen is, richt ik graag enkele woordjes van dank: - aan mijn ouders, die echt wel ongeduldig beginnen te worden - aan mijn schoonouders voor hun steun - aan mijn zus Cathia, die een belangrijk plaatsje in mijn hart heeft - aan mijn andere zussen, broer en schoonzussen - aan mijn werkgever, die volgens mij nog het hardst afziet met mijn "grillen" - aan onze hechte vrienden, die bewezen hebben echte vrienden te zijn - natuurlijk aan de trouwe blog lezers en de vriendschappen die kunnen voortvloeien uit ons avontuur - aan iedereen die ik ongetwijfeld vergeten ben
Zoeken in blog
De weg naar...adoptie.
03-02-2008
Bezoek van politie
Woensdag 30-01-08: Thuisgekomen van mijn werk open ik naar dagelijkse gewoonte de brievenbus om te kijken wat de postbode ons gebracht heeft. Ik tref er een briefje aan van de politie zone RIHO waarop staat dat ik met hen contact dien op te nemen aangaande onze aanvraag voor adoptie. Morgenvroeg eerste werk dus.
Donderdag 31-01-08: Ik bel 's ochtends naar de politie en vraag naar de desbetreffende persoon dewelke op het briefje staat. Blijkt dus dat ze op huisbezoek willen komen om een klein info-gesprek over onze adoptieplannen. Belangrijk detail, beide partijen dienen aanwezig te zijn en het is voornamelijk de bedoeling dat dit tijdens de week kan plaatsvinden. Ik zeg haar dat ik contact op ga nemen met Christophe om te horen wanneer hij juist thuis komt om dan verder te kunnen afspreken. Christophe heeft vrijdag ganse dag vrij, ikke vlug naar mijn werk gebeld om een dagje verlof te kunnen afsnoepen. Geen probleem, bel terug naar politie en plaatsbezoek kan dus vrijdag eerstdaags doorgaan om 14u00.
Vrijdag 01-02-08: Christophe maakt zich een beetje zorgen, want stel nu dat ze met combi en in uniform komen aanbellen? De buurt denkt waarschijnlijk dan dat we iets uitgespookt hebben. Zijn zorgen zijn onterecht, gewone personenwagen en dames zijn in doodnormale kledij gekleed. Ze vragen onze motivatie, onze studies, werkgelegenheid... een mini-lijstje van ons voorbije leventje alsook of we een kindje gaan kunnen voeden, kleden,...dus of er financiele middelen voorhanden zijn om een kindje op te voeden. Dit zal geen probleem zijn. Ze bemerken ook dat we in een "mooie" woning wonen en vragen dus ook of dit eigendom is. Daarbij concluderen ze dat er geen financiele problemen zijn en er dus ook ruimte is om een kindje op te voeden (dan komen de 4 slaapkamers misschien toch nog van pas ) Politie ging het dossier overmaken en nu is het wachten op de data van ons maatschappelijk onderzoek.
Toegeven, het voelt toch wat "beangstigend" aan dat je je ganse historie moet blootgeven. Privé dingen waarvan je eigenlijk nooit iets zegt aan derden worden nu toch opgevraagd. (Precies of ik ga ooit aan mijn buren zeggen hoeveel inkomsten we hebben en hoeveel we afbetalen voor onze woning). Nu, het is voor de goede zaak, we wachten rustig verder af.
Zijn zorgen zijn onterecht, gewone personenwagen en dames zijn in doodnormale kledij gekleed.
