Nu onze procedure echt wel op gang gekomen is, richt ik graag enkele woordjes van dank: - aan mijn ouders, die echt wel ongeduldig beginnen te worden - aan mijn schoonouders voor hun steun - aan mijn zus Cathia, die een belangrijk plaatsje in mijn hart heeft - aan mijn andere zussen, broer en schoonzussen - aan mijn werkgever, die volgens mij nog het hardst afziet met mijn "grillen" - aan onze hechte vrienden, die bewezen hebben echte vrienden te zijn - natuurlijk aan de trouwe blog lezers en de vriendschappen die kunnen voortvloeien uit ons avontuur - aan iedereen die ik ongetwijfeld vergeten ben
Zoeken in blog
De weg naar...adoptie.
09-03-2012
Het allerlaatste berichtje
Dit is nu eens mijn allerlaatste berichtje op deze blog. Niet dat er niets meer gaat gebeuren, maar ik heb alle voorgaande berichten incl reacties laten bundelen in boekvorm als herinnering aan onze procedure en het zou jammer zijn moest ik dan enkele berichten ontbreken.
Ondertussen zijn we 10 weken thuis met ons vrolijk peutertje en het lukt fantastisch. Hij slaapt super goed, eet als de beste, amuseert er zich vrolijk op los en knuffelt doodgraag. Ook qua hechting denk ik niet dat er te klagen is, hij kent ons uit de duizend. Begint al vlot enkele woordjes te spreken en zinnetjes te vormen. Zijn favoriete zinnetje op dit moment is toch wel: "papa is daar", als hij dat gedurende dag geen 20x zegt, dan zal hij het nooit zeggen.
Eind deze maand komt het adoptiebureau op huisbezoek om te bekijken hoe alles verloopt. Het wachten naar ons wondertje duurde een eeuwigheid en nu hij thuis is, vliegen de weken voorbij.
Ik ben nog eventjes thuis en zal pas op 4 juni het werk hervatten, al moet ik eerlijk bekennen dat ik het ook een beetje mis.
Tot slot, dank je wel aan de trouwe lezers, de meesten zullen wel up-to-date blijven via facebook en als jullie vragen ofzo moesten hebben, mogen jullie uiteraard mailen. Misschien straten we ooit wel eens een 2de blog met vervolgverhaal, maar dat is momenteel nog de ver van mijn bed show.
