Woensdag hebben we te horen gekregen dat de tumor niet verkleind is door de chemo.

Grond onder onze voeten weg..

Tranen..

Stilte..

😭

Normaal ging Mich die dag heel de dag door werken, toch stond hij plots in het ziekenhuis ook al wist hij nog niets van de uitslag.

Mijn reddende engel, hem had ik nu echt nodig.

In zijn armen kunnen uithuilen.😪

Woensdagavond was ik 24u zonder koorts, ik heb toen echt gevraagd naar huis te mogen. Daar verder te recupereren. Ik heb mijn gezin nu nodig, geen ziekenhuiskamer. Ze hebben me laten gaan.

Donderdag hadden we een afspraak met een orthopedisch oncologische chirurg in Leuven voor een second opinion.

Deze arts wil me wel opereren. Hij heeft hier een opleiding voor gehad in Birmingham. De operatie geeft me de meeste kansen volgens hem. Daarvoor werkte hij in een sarcomaziekenhuis en hij heeft hier duidelijk wel wat ervaring mee. Met bestraling geeft hij me nog een jaar, omdat we de tumor dan eigenlijk alleen maar ‘in slaap’ houden.

De operatie brengt natuurlijk ook wel veel risico’s met zich mee. Het is een hele zware operatie van een 17-18 uur. Een heel uitdagende operatie met een 5-tal chirurgen. Het is gewoon een operatie die niet veel voorkomt. Op heel zijn carriere heeft hij er in totaal 3 tegen gekomen.

Na de operatie is er nog gevaar van wondinfectie, omdat het zo’n grote wonde zal zijn.

Ze zouden half mijn bekken wegnemen en een deel van het sacrum. Reconstructie zouden ze dan met donorbot doen. Er is niet voldoende tijd om nog een nieuwe heup te laten maken.

Ik zou een 6-tal weken in het ziekenhuis verblijven.

Maar.. als alles goed loopt en er zijn geen complicaties zou ik er al bij al nog goed uitkomen. Ik zou een klapvoet hebben en met kruk lopen.

Als dat al is dat ik er aan zou overhouden, zou ik zoooooo gelukkig zijn.

Het geeft terug hoop!❤️

07-12-2019 om 11:00 geschreven door Veronique.jp  

Even een update, ik lig nog steeds in het ziekenhuis. (en ben het kotsbeu!)

Maandag was ons Valentina’ke jarig. Mich is na het school met de kindjes naar het ziekenhuis gekomen. De verpleging had slingers in mijn kamer opgehangen zodat het hier wat feestelijk was. Wat zalig om de kindjes na al die dagen terug te zien! We hebben hier dan samen taart gegeten.

Het afscheid is natuurlijk altijd terug moeilijk.

De andere dagen bleven een strijd tegen koorts en maagpijn.

Vandaag ben ik opgestaan zonder koorts! De maagpijn is ook beter, ik heb vanochtend iets kunnen eten zonder over te geven.

Daarnet heb ik mijn MRI gehad, nu angstig afwachten voor de resultaten. Ik hoop zo dat dat kreng hard gekrompen is!!!

Ik wil iedereen ook nog heel erg bedanken voor de mails, berichtjes, sms’jes, kaartjes, bloemen en geschenken.

Als ik op een mail of bericht niet gereageerd heb wil dat zeker niet zeggen dat ik deze niet gelezen heb. Heel veel kans dat ik toen gewoon niet sterk of goed genoeg was iets terug te sturen, maar ik apprecieer het enorm! 😘

04-12-2019 om 11:00 geschreven door Veronique.jp