Gisteren zijn we naar de kapper geweest, met het hele gezin. De kindjes hadden er zelf voor gekozen erbij te zijn.

Ik had er echt heel veel schrik voor, de nacht ervoor heb ik er amper van geslapen.

Voor het scheren zijn ze langs achter begonnen en zo naar voor toe. Op een bepaald moment had Olivia het toch een beetje moeilijk en is ze wat dichter bij Mich aangekropen.

De anderen gingen er goed mee om.

Eigenlijk valt het allemaal goed mee. Het is minder erg dan verwacht.

Valentina vond het in het begin toch wel een beetje ‘vies’. 😂

Nu vinden ze het vooral fijn om eraan te voelen en erover te wrijven.

Mich vindt het ook goed meevallen. Moest het nu zomer zijn zou ik nog zo durven rondlopen.

Maar het is gewoon echt koud. Daar had ik op voorhand niet bij nagedacht! Je verschiet ervan voor hoeveel warmte je haar zorgt. Op je hoofd, in je nek. Zo’n kaal hoofd is gewoon koud.

Ik loop nu vooral met een muts rond.

Mijn pruik is wat donkerder uitgevallen dan ik eerst dacht dat het zou worden. Ik kon nog een andere kiezen, maar die was dan echt blond blond. Dit zag ik dan ook niet zitten. Het haar is een stuk langer dan ik nu had, maar omdat ik mijn haar graag vast draag of opgestoken is deze lengte beter. Omdat het niet uw eigen haar is kun je het niet strak naar achter trekken, je moet het altijd wat losser laten hangen. Hiervoor is het wel heel handig dat het wat langer is.

Momenteel is mijn hoofdhuid nog te gevoelig om de pruik lang te dragen. Mijn haar, ook al is het kortgeschoren, is nog steeds aan het uitvallen en dit geeft toch wat irritatie van de hoofdhuid.

Ik heb ook een aantal leuke mutsjes/sjaaltjes gekocht. Tegenwoordig heb je wel leuke chemomutsjes.

Dit kan ik wel goed op mijn hoofd verdragen.

Vanochtend ben ik voor het eerst de kindjes nog eens mee weg gaan brengen naar school. Zot hoe fijn het is om deze alledaagse, gewone dingen nog eens mee te doen.

Terug thuis heeft Mich al de valiesjes ingeladen en alles is klaar om vanmiddag te vertrekken.

We vertrekken vanmiddag al, zodat het voor mij niet te laat is om nog aan de ‘reis’ te beginnen. Tegen de avond kan ik echt moe zijn. Nu moet ik tijdens de dag ook heel vaak gaan rusten voor ik weer iets kan doen.

Ik kijk in ieder geval heel erg uit naar dit weekend. Terug mijn batterijen opladen voor tegen volgende chemo!

Na dit weekend zeker een verslag van ons weekendje!

25-10-2019 om 11:17 geschreven door Veronique.jp  

Ik ben sinds deze namiddag terug thuis!!! 💪🏻

Zo zalig! Mich is nu de kindjes bij een vriendin gaan ophalen. Wat ga ik blij zijn hen te zien, te kunnen knuffelen.

Ik heb hen zo gemist! 💞

Morgen ga ik naar de kapper, die gaat mijn haar dan kort maken. Ik mag momenteel niet meer aan mijn haar komen of ik heb heel der plukken vast.

Het gaat pijnlijk, maar ook goed zijn als het eraf is.

Vrijdag vertrekken we een weekendje naar Duinrell. Dit hadden we al vastgelegd nog voor ik ziek geworden ben.

Eerst dacht ik Mich met de kindjes te laten gaan, maar ik heb hen al te lang moeten missen en wil echt mee. We gaan samen met een bevriend koppel en hun zoontje.

In de voormiddag zal Mich met hen dan gaan zwemmen en kan ik gewoon rusten. Na de middag gaan we dan naar het pretpark. We nemen voor mij een rolstoel mee en als ik echt te moe ben brengt Mich me wel terug naar het huisje. Afhankelijk hoe moe ik ben brengt Mich me dan zaterdag of zondagavond terug.

Ik moet hier maandagochtend zijn, omdat ze dan bloed komen trekken. In de namiddag hoor ik dan of mijn bloed genoeg is om dinsdag met de volgende chemo te beginnen.

Voor de kinderen zal het ook eens een leuke afwisseling zijn en gewoon fijn om terug als gezin iets te kunnen doen. Ik kijk er echt naar uit! ❤️

23-10-2019 om 16:01 geschreven door Veronique.jp