Ik kan beginnen aftellen.. nog 9 bestralingen te gaan! Komt neer op 2 weken, want donderdag is het een verlofdag. Ikzelf spreek liever over 9x, dit lijkt minder lang dan 2 weken.
De bestralingen gaan goed, ik mag totaal niet klagen. Gisteren was de eerste dag dat ik me niet goed voelde, last van mijn darmen en maag. Vandaag is het het terug beter, maar ik ben het gewoon beu. Het neemt nooit veel tijd in beslag, maar de sterrenhemel op het plafond van de bestralingskamer heb ik ondertussen ook al wel gezien. Nog even volhouden..
Meestal ga ik aansluitend naar de kine. Dit doe ik wel graag, hier heb ik altijd een babbel en ik wil natuurlijk vooruitgang boeken.
Dinsdag ben ik naar Vigo een rolstoel gaan kiezen. Manman, dat heeft uren geduurd. Je hebt rolstoelen met een vaste basis of een plooibare. Ik wil een plooibare, want ik zou hem op den duur heel graag zelf in de auto kunnen zetten. Daarom mag hij ook niet te zwaar wegen.
Dan wordt het rekensommetje gemaakt.. ik moet nog langs fysische geneeskunde, maar daar was pas in juni plaats. Zij bepalen op welke rolstoel ik recht heb en hoeveel ik dan terugbetaald krijg. Ik hoop een actieve rolstoel terugbetaald te krijgen. Dan zou ik een 3000 euro terugkrijgen, maar dat wil dus zeggen dat je meer dan dat bedrag zelf nog eens moet opleggen. Je kan natuurlijk kiezen voor de basisrolstoel, maar dan zit je in zon zware basis ziekenkasRolstoel. Je wil toch wat zelf mobiel zijn.. dit gaat mijn dagdagelijks vervoermiddel zijn. Het zal dus het lichtere, plooibare model worden.
Vandaag zijn we op controle in Duitsland geweest. Normaal gezien moest ik een maand geleden daar al zijn, maar met heel het Coronagedoe is het pas vandaag gelukt. Mich was eerst mee binnen gegaan, maar toen ik aan de beurt was, mocht hij niet mee binnen hij moest zelfs buiten het ziekenhuis wachten. Bij mij werd er eerst mijn temperatuur gemeten. Er zijn geen nieuwe onderzoeken gedaan, maar de chirurg heeft het litteken bekeken en gevoeld op de plaats van het litteken aan het onderliggende weefsel. Hij zei me dit zelf ook regelmatig te doen. Moest ik dan iets voelen van een knobbel ofzo, moet ik meteen bellen. Nadien moest ik laten zien wat ik al met mijn been kan. Hij was content met de progressie, dat ik al wat controle heb over mijn been.
Dan de belangrijke vraag! Mogen mijn steunkousen uit?! Niet helemaal het antwoord dat ik wou horen.. maar beter dan niets. Tijdens de nacht mogen ze uit en tijdens de dag moet ik het enkel aan mijn slecht been dragen. Beter dan niets.. Ik ga binnenkort een mooi gebruind been hebben en een bleek! Dat gaat ook een zicht zijn als ik ze dan eens beide uitlaat. 😂
De zenuwpijnen die ik nog steeds heb (net zoals fantoompijn) hoopt hij dat dat met der tijd gaat minderen. Dat hoop ik ook, want dit kan met momenten zeer pijnlijk zijn.
Met mijn volgende vraag zal hij ook wel gelachen hebben (moeilijk te zien met dat mondmasker 😉) of ik in de toekomst nog mag jetskiën. 😆 Dat is iets wat ik zo graag doe en vorige zomer na mijn rugoperatie niet heb mogen doen. Hij zag geen probleem! 👍👍 Ik moest zelf aanvoelen of het me lukt. Maar van hem heb ik groen licht! Dat is iets wat ik zo graag doe! Dat geeft me zo een gevoel van vrijheid. Ik zal misschien niet meer de snelheid als vroeger durven, maar gewoon het idee dat ik het mag maakt me blij!
Ik moet nu om de 3 maand een mri van mijn bekken en een ct-scan van mijn longen laten nemen. Dit de eerste 3 jaar. Over een half jaar wil hij me terug zien en hoopt hij dat ik binnenwandel. (Met krukken)
Het was een heftig dagje, op en neer naar Duitsland. Chapeau voor Mich dat hij dat al 10 jaar lang doet en dan nog met minimaal 8u werken daarbij! Ik snap niet hoe dat hij dat al zo lang volhoudt!
15-05-2020 om 22:29
geschreven door Veronique.jp 
|
