|
Momenteel is het echt leven van dag tot dag. Heb ik een
goede dag, een slechte dag een misselijke dag
Vrijdag heeft mijn lichaam een gevecht tegen de koorts
gevoerd. Ik had ronde de 37,8 en vanaf 38 moet ik terug opgenomen worden. Die
dag ben ik niet uit bed geraakt. Bizar hoe hard ik nu voel dat mijn lichaam er
dan tegen vecht.
Sinds gisteren merk ik dat mijn lichaam terug wat energie
aan het krijgen is. Ik ben al 2 ochtenden mee de kindjes kunnen gaan afzetten
op school.
Gisterennamiddag zijn Mich en ik met de radiotherapeut gaan
spreken. Alles over de bestraling en wat de opties zijn. De prof was een zeer
vriendelijk man. We hebben hem ook gezegd dat we er voor open staan om naar het
buitenland te gaan voor andere bestralingstechnieken die in Belgie nog niet
voorhanden zijn. Hier stond hij ook voor open en heeft ook toegegeven dat het
kan zijn dat Iontherapie voor mij beter is. Hiervoor is het dichtstbijzijnde ziekenhuis
in Heidelberg, in de buurt van Frankfurt.
Maar eerst moeten we ook nog met de chirurg spreken.
Want dit is na de chemo de grote vraag
Wat doen we dan
best. Eerst opereren? Maar als men dan iets van metalen in mijn lichaam laat
zitten kan er geen proton of iontherapie (soorten bestralingen) meer toegepast
worden. Als men eerst gaat bestralen, maakt met littekenweefsel en is het
nadien moeilijk nog te opereren.
Het zullen geen gemakkelijke beslissingen worden en zoals de prof ook zei het is geen gemakkelijke tumor.
Het gaat natuurlijk allemaal afhangen in welke mate de tumor
nog zal krimpen.
Er is nog niets zeker.
Terwijl wij in gesprek waren in Antwerpen, waren Oli (mijn broer) en papa in Leuven op gesprek met
nog een andere radiotherapeut, die dan weer meer van de protontherapie afwist.
Buiten mijn strijd tegen de ziekte komt er dus nog heel veel
opzoekwerk aan te pas. Ik zeg hier altijd, ik heb mijn 2 bulldoggen naast mij
staan (Mich en Oli) die hier alles voor mij uitzoeken om me te beschermen.
Ik weet natuurlijk dat er nog veel meer mensen mee zoeken
naar wat best is en mij op veel andere vlakken helpen.
Ik ben in ieder geval iedereen heel erg dankbaar!
Vanochtend ben ik met mijn mama nog voor nieuwe chemomutsjes
gaan kijken en nadien ben ik nog op de koffie bij vriendinnen geweest.
Zo leuk om nog eens zoiets te kunnen doen.
Genieten van de kleine dingen.
Wat ik nog vergeten te melden was, de kinderen zijn voor de
vakantie allemaal met heel mooie rapporten naar huis gekomen. Chapeau voor hen
dat ze zon resultaten halen in deze moeilijke periode. ❤️
13-11-2019 om 13:55
geschreven door Veronique.jp 
|
