|
De kine verloopt heel goed. De trainingen in de redcord zijn leuk om te doen. Als we een bepaalde spiergroep hebben geoefend, heb ik die dag wel eens wat pijn daaraan, maar de dag nadien is het over.
Gisterenavond heb ik heel veel last gehad van neuropathische pijnen. Echt heel erg. Doordat er zenuwen weg zijn en spieren verlegd enz. Kunnen mijn hersenen dit nog niet volledig volgen waardoor ik pijnen krijg. Zoals gisterenavond dat ik de pijnen had in het gedeelte dat verlamd is in mijn voet. Ik voel dus niet dat je eraan komt en toch heb ik daar stekende pijnen in.
Vele vragen hoe mijn dagprogramma er tegenwoordig uitziet. Of ik me niet te veel verveel. Eigenlijk niet.. s ochtends ga ik van mijn bed na mij te wassen naar het ziekenhuisbed in de living. Terwijl Mich de kindjes gaat wegbrengen val ik meestal al terug in slaap. De laatste dagen heb ik in de voormiddag altijd al bezoek gekregen en in de namiddag naar de kine. Tussendoor slaap ik nog heel veel, waarschijnlijk omdat er tussen mijn medicatie nog een tussenzit met een gelijkaardige werking als morfine. Ik denk dat ik daarom zo gemakkelijk slaap. Voor je het weet zijn de kindjes dan thuis en begint het avondritueel.. een dag vliegt dus voorbij.
Gisteren zijn we bij prof. Meijnders geweest, de radiotherapeut. Half maart begint de nabestraling gedurende een 6 weken. Ik moet 30 bestralingen hebben. Ook al wist ik dat ik bestraling moest hebben.. om de een of de andere reden kwam dat toch nog hard aan. Zo stom die tranen dat dan beginnen vloeien.. want ik wist het. Maar nu was het weer zo reeel.
Ik zie er eigenlijk gewoon heel erg tegenop. Omdat de bestraling moet gebeuren waar mijn darmen liggen is er gevaar voor schade aan de darmen. En dan denk ik.. nu is de operatie zo goed gegaan, laat dit het nu niet verknoeien. Diarree, buikpijnen, Zware vermoeidheid zijn ook nevenwerkingen.
Eigenlijk wou ik als verrassing voor de kindjes na deze zware periode een uitstapje naar Disney boeken in de paasvakantie.. maar dit kan ik nu niet vastleggen omdat ik niet weet hoe ik op de bestraling zal reageren. Is wel een domper.
🤞 dat er geen permanente schade wordt toegebracht, want daar heb ik echt schrik voor en dat de bijwerkingen meevallen.
Het gesprek met prof. Meijnders was echt wel goed, maar toch heeft het voor een dipje gezorgd. De bestraling is er precies zo te veel aan. Terwijl Mich ook wel zegt dat dit waarschijnlijk niets is tegenover wat ik de laatste maanden heb doorstaan. Waarschijnlijk ga ik de komende dagen er weer een paar keer om moeten huilen tot het uit mijn systeem is. Ik zal heel blij zijn dat we voorbij dit stuk zijn en dat het hopelijk de laatste heuvel is die we moeten beklimmen.
Ik voel me nu ook wel sterker worden om wat meer te gaan doen. Zo zin te krijgen om terug buiten te komen.. het is nog wat wennen voor mijn lichaam om langer recht te zitten, maar het gaat al veel beter.
Door de kine leer je je lichaam ook veel beter kennen zoals uw spieren onder controle houden enz. Maar aan mijn linkerkant is nu alles anders. Ook qua bot natuurlijk, zoals je wel op de foto hebt kunnen zien. Laatst was ik zo eens aan mijn linkerkant aan het voelen en terwijl ook aan mijn rechterkant. Voor het verschil te voelen. Links achteraan voel ik nu een veel grotere knobbel dan rechts. Waarschijnlijk waar ze het botcement hebben laten vertrekken (denk ik 🤔) en dat voel ik wel als ik op een harde stoel zit. Ik zal vanaf nu de stoel met een kussentje prefereren 😊. Ik had het er ook met Ben, de kine over.. en hij zei ook dat hij nog niet weet hoe mijn linker kant er op den duur gaat uitzien. Ga ik aan die kant een dikkere bil krijgen dan rechts. Gaat het toch hetzelfde blijven.. dat weten we nog niet.
Morgenvroeg gaan we voor een rolstoel zien, hopelijk zijn er wat leuke modelletjes 😉. Net zoals uw auto gaan kiezen. 😂
19-02-2020 om 10:30
geschreven door Veronique.jp 
|
