Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
17-12-2011
eindelijk naar buiten
Na het slechte weer van de afgelopen dagen, eindelijk droog weer zodat de pups naar buiten zijn kunnen gaan, 3 keer een half uurtje vandaag met als gevolg, veel rustigere pups die na de frisse lucht zalig geslapen hebben. Ik mag straks mijn eerste nacht gaan werken en Hanna houdt de wacht bij de pups. Morgen is dan de puppyborrel, de tijd vliegt. Hieronder een impressie van de eerste stapjes buiten.
Na tevergeefse pogingen gisteren om alleen foto's te maken van alle pups individueel, heeft Hanna mij vandaag geholpen om de pups één voor één voor de lens te halen. Er zijn simpelder dingen in de wereld dan pups van 4à 5 weken toonbaar te fotograferen maar het is uiteindelijk weer gelukt. Eigenlijk zou je zo'n sessie moeten kunnen filmen en zeker de onderbrekingen om pups te zoeken, plasjes en hoopjes op te vegen, om een pup 10 keer weer op zijn plaats te zetten tot hij fotogeniek poseert. Rn dan al de geluiden die wij maken om hun aandacht te trekken,.... Wij hopen allen samen op wat beter weer (wat minder wind en droog weer) zodat de pups kennis kunnen maken met de buitenwereld. Morgen echo van Zulaika; spannend!!!!
Jullie zijn zo weinig nieuws echt niet gewoon van ons. Maar naast de puppydrukte kreeg mijn mama afgelopen vrijdag een lichte beroerte en moest ik haar overbrengen naar het ziekenhuis waar ze ook nu nog verblijft. Gelukkig hestelt ze stilaan maar zeker en hopelijk komt alles weer helemaal in orde. De computeruren werden dus afgelopen dagen vervangen door ziekenhuisuren. Maar met de pups en de mama's gaat gelukkig alles prima en gisteren hebben we ze van de woonkamer verhuisd naar de veranda waar ze nu alle 29 samen wonen. De veranda en als het weer het toelaat buiten op het terras moeten de overgang vormen om vanaf volgende week de overstap te maken naar het buitenverblijf. In de zomer is dit allemaal net iets makkelijker door de hogere temperaturen. Maar je voelt het aan de pups, ze hebben meer vrijheid nodig. Ik voeg wat foto's bij de afgelopen dagen genomen en hoop morgen of overmorgen de tijd te vinden om van alle pups nog eens individuele foto's te maken. Op de foto's zie je Pink die het fantastisch vindt als ze onder toezicht bij de pups mag. Ook een paar foto's van Fien en haar kroost waar we zondag wel foto's van hebben kunnen maken. Ook nog een foto van Idefix (Frodo) die afgelopen zondag een Zwitserse schone mocht dekken: Leonida vom Holzland De dekking ging bij ons door omdat het hier ook zo vlot met Zulaika lukte. We duimen dat er binnen 9 weken een mooie kroost mag geboren worden in Zwitserland. Tenslotte enkele foto's van de ganse kroost. Nu vrijdag om 15 uur gaan we met Zulaika voor een echo. Dus weer spannend.
We zijn weer een weekje ouder, al voelt het met de weinige slaap van de afgelopen week zelf wat meer. Maar ik weet intussen dat dat gevoel maar tijdelijk is en dat we binnen enkele nachten al een beetje meer ons bed zullen zien. De pups laten het zich gelukkig niet aan hun hart komen en gaan met rasse schreden vooruit. De pups van Fien lopen al heel vlot door de bak en door de woonkamer. Ze hebben elkaar ontdekt en het spel is volop begonnen. Vaak hoor je kreetjes, blafjes, grommetjes tegen elkaar. Ze willen ook al springen en kort draaien en verliezen dan nog vaak hun evenwicht. Het geeft hilarische taferelen. Televisie is hier al lang niet meer nodig. De pups van Zazy en Frouke doen het ook prima, zij zijn vooral nog gefixeerd op drinken bij mama en slapen. Zij zitten nu ook in de krijsfase als ze wakker zijn. Dit duurt gelukkig maar een paar dagen en nachten tot dat ook zij samen gaan spelen. De decibellen die tijdens de krijsfases vrij komen zijn niet te onderschatten. De mama's zijn nu ook allemaal hersteld van de zware beginperiode en kunnen ook meer genieten al is het voor hun ook nog dag en nacht werken geblazen. Ze reageren ook allemaal anders: Frouke ligt al graag enkele uren buiten bij de andere leo's. Zazy gaat slapen onder de trap of in de keuken en Fien, die blijft altijd binnen een straal van een paar meter rond haar pups. Wel hebben ze alledrie dezelfde mening, zij zijn de dames en Hanna en ik zijn een beetje hun meid van alles. Ze laten zich graag op hun wenken bedienen. Hanna geniet ondanks het constant in de weer zijn ook echt van haar pups en van Fien. Voor haar is het allemaal nieuw en zeker nu haar pups beginnen te spelen komt ze soms niet meer bij als de pups in actie zijn. Haar op die momenten zo blij te zien geeft ons weer een goed gevoel en maakt dat we zeker weten dat we een goede keuze hebben gemaakt met haar een nestje te laten hebben met één van onze teven. Het is ook een goede leerschool als ze zelf haar eerste nest zal hebben. Je moet veel van jezelf geven maar je krijgt ook zoveel terug. Al dat werk en de tijd die je erin steekt is het dik en dubbel waard.
Hier ben ik weer eens. De pauzes tussen de berichten zijn langer maar op dit moment zullen jullie het hier helaas mee moeten doen. De zorg van de pups, hun mama's en de andere leonbergers primeert . Niet dat ze het niet goed doen, de pups, die doen het prima. Maar Fien werd zondag op maandag ziek (ongesteld in maag en darmen) en bleef tot gisterenmiddag braken.De rest van de dag sliep ze vooral en had ze weinig of geen eetlust maar intussen is ze aan de beterhand en eet ze ook weer. Haar pups ( 7 van de 10) hebben we de afgelopen dagen dan ook puppymelk bijgegeven met het flesje opdat ze voldoende calorieën zouden binnenkrijgen. Zazy heeft tot gisteren de naweeën van de keizersnede ondervonden, moe, tam, gelukkig wel melk maar heel weinig eetlust, het is te zeggen, ze at enkel kip en bij momenten platte kaas en pannekoeken. Ander vlees of brokken raakte ze niet aan. Filip heeft de afgelopen dagen dan ook voortdurend kippen afgekookt. Vandaag heeft ze voor de eerste keer wel wat brokken gegeten. Haar uitdrukking is ook weer veel levendiger. Gelukkig is er Frouke nog die alles eet wat ze voorgeschoteld krijgt en zelfs nog meer wil en die melk genoeg heeft om haar eigen 11 pups en ook nog de twee kleinsten van Zazy te bevoorraden. Haar pups zijn ondanks dat ze de jongsten zijn, de zwaarsten in gewicht. Dit scenario speelde zich ook vorig jaar af toen zij en Fien samen pups hadden. Maar nu anderhalf jaar later zijn de pups van Fien evengoed mooie, krachtige jonge honden geworden. Mijn wereld beperkte zich de laatste weken bijna uitsluitend tot de woonkamer. Vandaag, omdat Filip de ganse dag opleiding heeft voor zijn werk, ben ik ook weer buiten aan de slag kunnen gaan. Ik moet dat wel timen: eerst binnen alle pups laten drinken, proper leggen en dan samen met de mama's naar buiten, naar de andere leo's, die nu ook in twee groepen zijn onderverdeeld omwille van de loopsheid van 5 van hen. Je leest het, geen dagboek wil niet zeggen dat er niks gebeurt. Maar vandaag is tot nu toe alles onder controle en dat brengt rust.
Het zijn drukke tijden hier, vandaar niet zo vaak nieuws op de blog. Maar het gaat goed met de mama's en hun kroost.. Frouke nam vanaf het begin een goede start. Ze at onmiddellijk goed, had en heeft veel melk. Haar pups zijn dan ook de zwaarste ondanks ze de jongsten van de drie nesten zijn. Fien had net als bij haar vorige 2 nesten even wat aanlooptijd nodig wat het eten en de melk betreft maar is nu ook goed vertrokken. Zij is wel de meest bezorgde van de drie en ligt bijna constant bij haar pups. En als ze al eens uit de werpkist komt, legt ze zich een meter ervoor neer zodat ze een oogje in het zeil kan houden.
Voor Zazy is het allemaal nieuw. Daar komt nog bij dat ze een keizersnede heeft gehad en ook hiervan moet recupereren.
Maar ze doet het goed en zorgt prima voor haar pups.
Vanmorgen hebben we wel het teefje met het rode lintje van Zazy nog moeten afgeven. Zewas de kleinste op dit moment, kwam niet zo goed bij. Sinds gisteren 17.00 weigerde ze te drinken. We hebben nog de ganse nacht geprobeerd om haar weer op krachten te krijgen maar het heeft niet mogen baten.
Zulke dingen wegen zwaar, zeker als je al niet veel slaapt en voortdurend in de weer bent voor mamas en pups. Maar op die momenten moet je verstand het halen boven je gevoel. De natuur heeft nog altijd het laatste woord.
Gelukkig doen de 29 anderen het wel prima.
Popeye en Pink, beleven het hele gebeuren van dichtbij, zij slapen in de open keuken van de woonkamer gescheiden door een hekje. Ze vinden het allemaal heel gewoon, het hoort erbij.
De onderstaande fotos zijn van eerder deze week. De laatste dagenben ik niet meer aan fotos nemen toegekomen. Wat ik nog bijna vergeet te vertellen is dat dinsdagavond onze Zulaika gedekt werd door Idefix van het Hof van Eden. Het was een vlotte natuurlijke dekking. Als alles naar wens verloopt worden haar pups rond 20 januari geboren.
Straks komt Hanna voor het ganse weekend helpen op onze materniteit.
Hopelijk kunnen we morgen de andere leos een kambeurt geven en nieuwe fotos maken. Ook komt het eerste bezoekweekend eraan en komen de nieuwe baasjes een glimp opvangen van hun toekomstige viervoeter.
Dat is het minst wat ik van afgelopen week kan zeggen.
Pink kwam vorige donderdag naar huis, diezelfde nacht beviel Fien van haar 3de nest, haar nestje voor Hanna, heel speciaal: 11 pups geboren op 11/11/2011.
Zondag moesten we helaas 1 reutje afgeven.
Dinsdag ook weer een trieste start van de dag omdat we Ciaobella moesten laten inslapen. Ondanks ze nog maar 8 jaar en 4 maanden was, ging het niet meer en was ze op, sterk vermagerd, slechte bloedcirculatie, niet meer willen eten.
Volgens onze dierenarts moesten we haar een waardig afscheid geven en haar laten gaan. Wij en al onze honden hebben dan dinsdagvoormiddag afscheid kunnen nemen.
Met Zazy was op dat moment nog alles oké, dus ik kon 's namiddags nog met de honden naar het werk om Kynotherapie te geven.
Om kwart voor 4 telefoon: Zazy haar vruchtwater was gebroken en zij perste.
Ze wachtte tot ik een 20 minuten later thuis aankwam om haar eerste pup met heel veel lawaai op de wereld te zetten. Daarna werden nog 4 pups op een natuurlijke manier geboren en toen niks meer. Een kleine 4 uur later werd het keizersnede en kwamen nog 6 pups tevoorschijn waarvan de eerste dood was en waarschijnlijk de oorzaak dat ook de anderen niet geboren werden.
Zazy heeft de keizersnede kennelijk goed doorstaan en herstelt heel vlot. Ze heeft 9 pups in leven.
Verder met het verhaal: de nacht daarna was Frouke aan de beurt.
Zij zette op 11 uur tijd 11 gezonde pups op de wereld, ook 5 treuen en 6 teven.
We moeten op de lotto gaan spelen, 3 teven bevallen alledrie van 11 pups, telkens 5 reuen en 6 teven, de eerste bevalt op 11/11 en de 3de op 11 uur tijd.
Intussen zijn we twee dagen later. De mama's doen dat prima, ze zijn alledrie heel zorgzaam. Onze living is een echte materniteit en we zijn dag en nacht in de weer. Frouke en Zazy liggen al samen in de grote werpkist.
Het is heel hard werken maar het is zalig om dit te kunnen zien en mee te maken.
En Pink en Popeye, die slapen in de keuken en genieten mee van het spektakel.
Fien heeft na 3 dagen haar taille van voor het zwanger zijn al bijna terug. Daar zouden veel vrouwen jaloers op zijn. Ze is een zalige mama voor haar pups. Zazy heeft een mooi buikje dat vooral in de diepte hangt. Frouke daarentegen, staat op ontploffen. En toch kan ze nog vlot overal aan maar niet meer overal door. Ik maakte bij valavond nog enkele foto's van de dames. Pink voelt zich hier al helemaal thuis en heeft ook de appelen al ontdekt. We kunnen dat kleien ding al niet meer missen.
Vandaag werden we weer maar eens met onze voetjes op de grond gezet. Na de euforie van de voorbije dagen met een vlotte bevalling en het 11.11.11nest, hebben we vandaag het kleinste reutje (met het zwarte lintje) moeten laten gaan. Hij bleef ondanks de eerste dag en nacht,vrij goed zuigen, toch afvallen in gewicht en sinds vanmorgen dronk hij steeds minder en ging het stilletjes kreunen over naar heviger kreunen omwille van darmkrampen. Hijzelf zag af en Fien werd er helemaal rusteloos van. Om hem verder leed te besparen lieten we hem gaan. De andere pups doen het gelukkig wel goed. Na allemaal afnemen in gewicht gisteren, zit vandaag bijna iedereen aan of reeds over het geboortegewicht. Frouke en Zazy liggen hier intussen rond te zijn. Hun buikjes beloven!!!
Een dag en een gebeurtenis om nooit te vergeten; het derde nestje van ons Fien, haar nest voor Hanna en Of Lions Dream werd geboren op 11/11/20011 met als resultaat 11 pups. In alle eerlijkheid zijn 2 pups nog op 10 november geboren maar de grote meerderheid toch op 11 november. Hanna had al vaker haar hoop uitgesproken dat haar pups dat aantal zouden hebben en op die datum zouden geboren worden. Maar niemand kon vermoeden dat haar wens ook in vervulling zou gaan. 6 mooie teefjes en 5 reutjes zijn het resultaat. Fien heeft het dit keer vlot afgehandeld op net geen 7 uur tijd. Nu kan Hanna hier bij ons gaan genieten van haar eerste nestje. Fien doet het in elk geval al.
En alsof dat nog geen vreugde genoeg is, kan ik ook vertellen dat onze Duvasgardens Thinkable Thea (we zullen haar Pink noemen vanwege haar roze lintje dat ze droeg) gisterenavond ook hier bij ons is aangekomen. Rahel Shale van de kennel vom Löwengarten, is haar samen met haar broertje Emil voor ons gaan halen in Zweden, waarvoor onze hartelijke dank. Filip is haar dan samen met Marcella van Von Titushof, gisteren gaan halen bij Rahel. Pink legde deze week dus bijna 3000 km af en dat is helemaal niet te merken. Ze is lief, aanhankelijk en bij momenten heeeel levendig. Zij en Popeye hebben elkaar al gevonden. Ze maakte ook al kennismet de rest van de roedel. Morgen zal ik buiten foto's proberen te maken.
Deze namiddag was het zover. We kwamen samen met baasjes en jonge leo's van het K1- en het K2nest voor de stamboomuitreiking.. Het was een plezante bedoening met tevreden baasjes en blije honden. Er werd verteld, gekeken, gekeurd, vergeleken, gewandeld, gefotografeerd, gegeten en gedronken. We hebben van deze namiddag genoten en hopen hetzelfde voor de baasjes en honden. Nu kan het aftellen beginnen naar de volgende K-nestjes. Hiernder enkele sfeerfoto's en daaroner van alle jonge leo's een individuele foto.
De aanwezigen van het K1-nest: Kajuul, Klyde, Kajussi, Kazita, Kaatje, Khanysha Ouders zijn Gentille (Canelle) van het Hof van Eden en Ice-T from Yellows Garden
Veel te fotograferen vandaag. Fien 8 weken drachtig en Frouke en Zazy bijna 7 weken. Van elk wat foto's apart maar ook enkele foto's van de drie dames samen Maar dat is niet alles: Luna wordt vandaag 6 jaar en haar mama Cocaine en nonkel Cooper worden morgen 8 jaar. Ik heb Luna en Cocaine ook samen voor de lens gekregen en als kers op de taart, de 4 generaties: Cocaine, Luna, Frouke en Jade. Voor de fotosessie heb ik eerst alle leo's samen een half uur in de wei laten ravotten zodat de rest van de roedel rustig kon toekijken zonder kabaal te maken en voor de lens te lopen. Hieronder het resultaat
Fien 8 weken drachtig
Frouke bijna 7 weken drachtig
Zazy 7 weken drachtig
De drie aanstaande moeders
De 3 mama's in spe
Cociane morgen 5 november 8 jaar
Cooper, morgen 5 november 8 jaar
Luna vandaag 4 november 6 jaar
De 4 generaties, van links naar rechts: Jade, haar mama Frouke, oma Eluna en overgrootmoe Cocaine
Voor ons en onze leo's moet dat niet meer zijn, een aangenaam herfstzonnetje, windstil en overal prachtige herfstkleuren. De buikjes van Fien, Frouke en Zazy krijgen nu echt ronde vormen. Het staat ze wel, die zwangere buikjes. Ze eten ook alle drie goed en kunnen niet genoeg krijgen van alle knuffels en aandacht van ons en van de bezoekers. Het is nog steeds elke ochtend, namiddag en avond feest voor de honden als ze in de wei mogen. Appels en peren à volonté. Geen één die er neen tegen zegt.
Ons Aagje is 10 geworden vandaag. Zij was de pup met het rode lintje uit ons A-nest en heeft haar naam te danken aan haar nieuwsgierigheid als pup. En 10 jaar lang heeft ze haar naam eer aangedaan. Ze heeft nooit pups gehad, ze mist 1 p1 tandje, maar heeft de afgelopen 10 jaar bijna al onze nesten helpen grootbrengen. Het is nog altijd een hele mooie dame met een prachtige vacht, is nog steeds mooi gebouwd en nog enorm fit voor haar leeftijd. Ze is tot nu toe echt mooi oud geworden. Ze heeft nog 2 zussen en een broer in leven, de bekendste is Aragon, ook nog steeds een hele mooie reu, die je zijn leeftijd niet zou geven. Hij is de koning in de kennel Von Titushof bij Roger en Marcella. Azora en Alexandra zijn er ook nog. We hopen ze allemaal nog lang bij ons te mogen hebben.
Aagje Aagje Aagje Aragon, Milan en Cherry-Blue Aragon, Kissbis en Lynn Aragon
We zijn al enkele weken in blijde verwachting van een pup die we in Zweden bij de kennel Duvasgardens gereserveerd hebben. Een teefje, daar waren we zeker van. Maar welk: geel, rood, oranje of roze? Dat was ongeduldig afwachten. Ze zijn alle 4 heel mooi maar onze voorkeur ging uit naar rood of roze. De fokkers zouden voor ons kiezen. Vanavond kregen we de verlossende mail en wat waren we blij te lezen dat het The Pink Girl geworden was. Haar officiële naam is Duvasgardens Thinkable Thea. Haar roepnaam, daar zijn we nog niet helemaal uit. Misschien wordt het wel Pink (Lady). Hieronder al enkele foto's van haar papa Ch. Fablernas Nice Rebell, haar mama Ch. Furudalens Brianne en van onze Pink Lady herself. Ik kan al bijna niet meer wachten om haar thuis te hebben.
De honden kennen de gang van zaken. Elke namiddag als ik buiten kom na de noodzakelijke aantal uren slaap (na nachtdienst) weten ze dat we de grote wei ingaan, waar rond deze tijd van het jaar de appelen en peren op hen liggen te wachten. Ondanks dat ze gans de dag 15 are ter beschikking hebben, lijken ze de eerste minuten een kudde losgeslagen paarden. Maar al snel maakt dit plaats voor een zoektocht naar sappige peren en appelen en genieten van de vrijheid. Met het mooie herfstweer van de laatste dagen is het extra aantrekkelijk, ook voor mij. Het brengt mij rust en het geeft me een goed gevoel.
