Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
29-04-2010
TAD
TAD is de afkorting van therapeutsich werken met assistentiedieren. Ik ben vorig jaar in oktober aan deze 2 jaar durende opleiding begonnen in Gent met als doel met enkele van onze leonbergers te gaan werken met kinderen met psychosociale noden (bvb autisme, adhd, schoolmoeheid,...). http://www.vspw.be/opleidingen/balans/andere_opleidingsinitiatieven/therapeutisch_werken_met_assistentiedieren Ik kan ambulant werken van thuis uit en de kans is reëel dat ik ook zal werken met de honden op de afdeling Kinderpsychiatrie, waar ik werk als psychiatrisch verpleegkundige. Het is al jaren mijn droom om de kwaliteiten van onze leonbergers in te zetten bij kinderen in nood omdat ik ervan overtuigd ben dat ze kunnen bijdragen aan hun herstel. Deze namiddag was ik met Zazy en Irene op bezoek op de afdeling, in de drie leefgroepen (-12j, tss 12j en 15j, tss 16 en 18j). Ik kan geen foto's van dit bezoek publiceren omwille van het beroepsgeheim, maar je zou versteld staan van het enthousiasme en de genegenheid vanwege de jongeren naar de honden toe en omgekeerd. Zazy, Irene en ik gingen in elk geval voldaan naar huis.
Vanavond kregen we bezoek van Hanna en Vera samen met hun pups Babs en Aico. Zij zijn nu 9 weken oud en kregen vanavond hun eerste lessen roedelgedrag. Leraren van dienst, onze leo's. Pups leren van andere honden in een mum van tijd veel meer dan wij hen in jaren kunnen bijbrengen. Ze zo door de wei zien ravotten en spelen doet ons nog meer hunkeren naar de nakende nesten. Ik weet één ding, Hanna en Vera zullen door kunnen slapen vannacht, van Babs en Aico zullen ze geen last hebben.
We kregen zoals bijna alle dagen ook vandaag weer enkele mailtjes van vrienden of van mensen die een leonberger hebben van bij ons. Zo kregen we een aantal foto's van onze vriendin Hanna die sinds zondag een nieuwe leonbergerpup heeft, Babs. Ze heeft nu drie leonbergers (het blijft zelden bij eentje als je er eens één hebt): Darro, Fadou en nu Babs. Na een nacht en een dag wennen aan elkaar kunnen ze het nu al goed vinden samen Babs is een schatje en heeft een echt goede thuis gekregen bij Hanna. Hanna heeft trouwens zelf een site waar je de verdere avonturen van Babs kan volgen: http://www.oflionsdream.be/ Ook kregen we foto's van Ippon, een jonge reu van bijna 10 maanden, een zoon van ons Canelle(Gentille). Het is een jonge puber, die nog wel wat kattekwaad uitsteekt maar die zich, zoals je op de foto kan zien, ook voorbeeldig kan gedragen. Hij en de baby zullen samen opgroeien en onafscheidelijk zijn de komende jaren. Hartverwarmend om te zien. Wat onze zwangere dames betreft, nog steeds alles ok al wordt het voor Fien nu echt zwaar, deels door het warmere weer. Frouke is wel nog heel relax.
Toen ik namiddag beneden kwam (nachtdienst gehad, dus geslapen in de voormiddag), had ik bezoek in de tuin. Een fazanthaan stond daar op zijn gemak graantjes te pikken. Dus ook hij had de weg gevonden naar het vogelbuffet in de tuin. Ik geniet ervan dat heel veel dieren hun weg vinden naar onze tuin en zich daar thuis voelen. Zo ook een koppel eenden vorige week in de ochtend.
Ook stonden zoals elke namiddag 13 leo's op mij te wachten voor hun middagloop in de weide. Fien en Frouke, heel op het gemak, al de anderen heel enthousiast. In de huiskamer vond ik al op verschillende plaatsen kleine melkplasjes en bij controle hebben zowel Fien als Frouke al melk, een heel geruststellend teken. Zo, nog twee nachten te gaan, ik tel nu echt wel af want ik laat mijn dames nu niet graag meer alleen.
Vandaag een aangename lentedag. Vanmorgen bij het thuiskomen na nachdienst hingen er al twee luchtballonnen boven de plantages die nu volop in bloei staan. Thuisgekomen hadden ook de honden dat al gemerkt. Ze moeten niets hebben van luchtballonnen en lieten dat ook volmondig horen. Maar eens de ballonnen verdwenen keerde de stilte snel terug. Door de warmte was er al vlug algemene rust. Zoals elke namiddag, als ik uit bed kom, ga ik met de honden de weide in, nu extra aantrekkelijk met al die bloesems op de hoogstamfruitbomen.
Onze straat, anders echt verkeersarm, lijkt nu wel een autostrade vol fietsers. Uit alle hoeken van het land en zelfs omliggende landen komen ze afgezakt naar Haspengouw om de bloesempracht te bewonderen. Voor ons vanzelfsprekend, voor al die mensen een bezienswaardigheid. Onze drachtige dames worden nu wel echt dik, Fien nog een dikke week te gaan en Frouke nog enkele dagen langer. Wat kijk ik er naar uit!!!
