Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
23-05-2011
De laatste loodjes
Jullie zullen wel zeggen. het is de laatste tijd zo rustig op de blog, ze weten daar precies niet veel te vertellen. Dat is echter helemaal niet het geval, het mankeert enkel aan tijd op dit ogenblik. De pups en de honden vragen sowieso de nodig aandacht maar dat is niet alleen nu, daar ligt het dus niet aan. Ook niet aan de nachtdienst die we draaien want dat is ook om de week zo. De honden en pups doen het prima en dit weer is ideaal puppyweer. Gisteren hadden we de puppyborrel en kregen de toekomstige eigenaars van ons K1-nest een heleboel nuttige informatie om de eerste weken en maanden goed door te komen met hun nieuw gezinslid van Heidi van Smartdoggies (www.smartdoggies.be).
Reden dat het zo stil is op de blog is dat ik voor 1 juni mijn eindproject voor mijn opleiding TAD (therapeutisch werken met assistentie van dieren) moet uitgeschreven hebben. Dit moet minstens 60 pagina's lang zijn en ook qua inhoud professioneel overkomen. Intussen zit ik al aan 66 pagina's en er zullen er nog zo'n 30 bijkomen vermoed ik voor ik aan het besluit zit. En het is ook wel allemaal heel boeiend en interessant maar evident is het niet op mijn leeftijd. Daar komt nog bij dat dit eindwerk niet alleen belangrijk is om mijn diploma te halen maar dat het in één weg ook een beetje mijn visitekaartje zal zijn om een project op te starten in het ziekenhuis waar ik werk. Waar gaat mijn eindwerk dan over:
Zoals de meeste mensen wel weten werk ik als psychiatrsch verpleegkundige op de afdeling Kinderpsychiatrie en dat al meer dan 25 jaar. Ik heb altijd het gevoel gehad dat dieren en zeker honden heel veel kunnen betekenen voor kinderen, ook voor jongeren in de psychiatrie. Tijdens onze opleiding kregen we handvaten mee om een nieuwe hulpverleningscontext te creëren waarin het dier waarmee je werkt eenvolwaardige partner wordt.
Via je dier en de manier van werken wordt er alles aan gedaan om een herstel van een existentieel vertrouwen van de cliënt(de jongere) ten overstaan van zijn omgeving mogelijk te maken.
De natuur in al haar elementen neemt in deze context een zeer belangrijke plaats als onmisbaar decor doorheen het begeleidingsproces.
Dit alles wordt dan nog opgesmukt door een onuitputtelijke bron vanverhalen, symbolen, spelen, uit de dierenwereld en de wereld van fantasie en magie.
Mits aanpassen van de therapeutische context kan therapeutisch werken met assistentie van dieren voor allerhande doelgroepen van alle leeftijden.
Uitgangspunt
van TAD is werken met dieren als partner waarbij deze dieren als spiegel
fungeren voor het gedrag van de cliënten.
Als we nu
onze roedel honden bekijken dan kan deze een
hele mooie spiegel zijn naar cliënten toe.
Het is een
afspiegeling van een familie met onderlinge relaties, vriendschappen,
conflicten, verzoeningen, opvoedkundige principes, geboorte, ziekte, dood,
afscheid nemen
Er is een
constante communicatie, verbaal en non-verbaal.
Via onze
roedel kan ik op heel wat verschillende terreinen gaan werken en heb ik een
waaier aan spiegels die ik op allerlei manieren kan aanwenden: De bedoeleing is dat ik met bvb gasten die zeer labiel zijn in gedrag (vlug boos worden= laag frustrate-tolerantieniveau) ga werken rond sociale vaardigheden, emotionele intelligentie,...
-Ik kan met
honden en gasten individueel werken of in groep
-Ik kan
trainen met hond en gast
-We kunnen
gedrag observeren, gedrag lezen, gedrag vertalen
-We kunnen
verhalen fantaseren rond en over het leven in de roedel (een soort soaps
creëren) waarin de gasten hun fantasie kwijt kunnen of op een veilige manier
hun eigen verhaal kunnen vertellen
-Gasten
kunnen de honden verzorgen
-Ze kunnen
tot rust komen tussen de honden in de natuurlijke omgeving
- Voor mijn eindwerk moet ik dus een nieuwe hulpverleningscontext uitschrijven en een voorbeelprogramma voor de verschillende fases opstellen. Dit moet doorweven zijn met de theorie die erachte zit.
Dit is in enkele woorden uitgelegd waarover het gaat. Ik heb voor dit eindwerk cartoons laten maken van al onze honden waarin hun karakter wat uitvergroot wordt. Hieronder enkele van de cartoons.
Quai, altijd met de staart in de lucht
Zazy, de fierste van de bende
Fien, de moederkloek van alle teven
Cleo, altijd op zoek naar eten en daarvoor wel eens iets durft afbreken of forceren
Eluna, altijd blij en enthousiast
Zulaika, de schuchtere als ze je niet kent, maar eens het vertrouwen er is, heel aanhankelijk en trouw
Weer een weekje ouder, wij en de pups en Irene intussen 5,5 weken drachtig. We hebben veel om naar uit te kijken, veel om te organiseren. Onlangs zei iemand mij: "als je geen werk meer hebt in de verpleging, kan je nog altijd in de logistiek terecht". En dat is misschien een beetje waar: er is zoveel om aan te denken, om te onthouden, dat ik zeker geen geheugenspelletjes moet doen om mijn geheugen te trainen. Een goede agenda is bij ons van levensbelang. Maar nu de pups: ze doen het prima, genieten van iedere moment, van elkaar en de andere honden. Als ze wakker zijn, is het nu één en al actie, niets of niemand is veilig voor hun tandjes en hun klauwtjes. Maar het zijn schatjes, met zo stilaan allemaal een eigen karaktertje. Irene krijgt al een mooi buikje en denkt maar aan twee dingen: eten en slapen, liefst hier binnen in de living onder de trap, dat is haar stekje. Zondag is de puppyborrel en krijgen de nieuwe eigenaars weer tips van Heidi van Smartdoggies over hoe ze het de komende maanden best aanpakken met hun nieuwe aanwinst. Het mooie weer zal alvast van de partij zijn.
Bij het fokken van pups, van welk ras dan ook, komt heel wat administratie kijken. Het begint al bij de ouderdieren, die aan heel wat voorwaarden moeten voldoen om in aanmerking te komen als fokdier (HD, ogentest, DNA, showuitslagen, tandenkaart, liefst ook LPN1-test) Dan heb je het dekbericht en geboortebericht aan de leonbergerclub dat je naar de leonbergerclub moet sturen, het geboortebericht aan Sint-Hubertus, de aanvraag van de chips aan de dierenarts, aanvraag chipcontrole sint-hubertus, aanvragen stambomen sint-hubertus, aanvraag DNAcontrole sint-hubertus,... Heel wat papierwerk en rekeningen om te betalen. Maar als je na zoveel nesten een beetje de routine van dit paperassenwerk beet hebt, vlot het wel allemaal. Het is vooral een werk van plannen, op tijd afspraken maken en overal op tijd betalen. Op die manier kunnen de pups dan ook op de afgesproken data naar hun baasjes vertrekken. Vandaag gebeurde de chipcontrole van alle pups en willekeurige DNAcontrole bij één van de pups. De pups lieten het allemaal gedwee gebeuren en liggen nu bij te slapen hier in de woonkamer. Zaterdag komen de eigenaars van Ice-T (de papa van de pups) op bezoek, zondag volgt nog de puppborrel, volgende week hebben we nog de nestcontrole van de leonbergerclub voor de boeg, de eerste inenting en de gedragstest door Dany Grosemans. En dan is het zover, nog 11, 12 dagen te gaan en de pups verhuizen naar hun nieuwe baasjes. Dan begint voor hen de uitdaging.
Elke dag gaan we met de ganse roedel een 4tal keer de grote fruitwei in. Ze ravotten en spelen daar, een ware lust voor het oog. Gisteren maaide mijn vader het gras en dan is het voor de honden echt feest. Ze zijn dan nog veel uitbundiger dan anders en lusten het gemaaide gras ook graag. Vanavond na het eten, dus met de hele meute de wei in. De pups liepen ook in de groep en volgden alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ook zij voelen daar de vrijheid aan en dolden er lustig op los, met elkaar en de andere leo's. De beelden hieronder hebben weinig uitleg nodig. Na een half uur iedereen weer binnen de hekken en de pups en grote leo's liggen nu allemaal te dromen van de grote vrijheid.
We zijn een weekje ouder, 7 nachten achter de rug en blij weer even thuis te zijn om naast alle werk ook wat meer te kunnen genieten van de kroost. Het is nu ideaal weer voor de leonbergers, niet meer zo warm als de afgelopen dagen. Voor ons vooral fijn dat het 's avonds langer klaar is en we dus allemaal langer samen buiten kunnen zijn. De pups worden steeds langere periodes actief en speels en dat naar elkaar toe maar ook naar alles en iedereen die bij hen in de buurt komt. Nu is het volop genieten al weet ik dat de toekomstige baasjes al aan't aftellen zijn. Nog twee weken te gaan voor ze naar huis komen. Irene is intussen 4,5 weken drachtig en ligt al bijna gans de dag binnen bij ons. Als ze mee buiten is heeft ze mij constant in het vizier zodat ik zeker niet zonder haar naar binnen zou glippen. Balou was enkele dagen bij ons en heeft zich kunnen uitleven. Sinds vanmorgen is Iris de roedel komen vervoegen. Al is ze enkele maanden niet meer hier geweest, kwam alles haar nog heel bekend voor en mengde ze zich dadelijk tussen de roedel. Zalig om te zien dat alle honden zo goed met elkaar overweg kunnen.
Deze namiddag onder een blakende zon hebben we de pubers van het J4nest en hun baasjes op bezoek gehad voor de stamboomuitreiking. We weken hiervoor uit naar de tuin van onze oudste zoon. Hij heeft een groot omheind gazon met midden daarop en enorme treurwilg die vandaag diende als natuurlijke parasol. Zes van de negen leo's en hun baasjes zakten af naar Ulbeek. Het was een toffe namiddag voor honden en baasjes. Iedereen heeft wat kunnen bijpraten en avonturen van de afgelopen 5 maanden kunnen uitwisselen. Bij sommigen heeft het leonbergervirus goed zijn werk gedaan en er worden plannen gemaakt voor de aanschaf van een tweede leo in de toekomst. Zij konden ten rade gaan bij andere eigenaars die die stap ondertussen al hebben gezet en daar alleen maar positieve commentaar over kunnen geven. Wij waren in elk geval heel blij met wat we te zien kregen. Eén voor één mooie jonge honden met hele stabiele karakters, speels maar dan op zijn leonbergers. Baasjes blij en tevreden, wij ook.
Als je bij ons buiten komt, lijkt het te sneeuwen en overal liggen witte vlokken en dat bij meer dan 20°C. Neen ik zwans niet. Alleen zijn het geen sneeuwvlokken maar enorme hoeveelheden witte pluis die komt neergedwarreld van de populieren die in de wei van onze buren staan. Overal ligt het: in de tuin, in en rond de stallen, onze honden en pups hangen ook vol. Gelukkig hebben ze er geen erg in, alleen hoor je hier en daar af en te eentje kuchen als ze per ongeluk van dat pluis inademen. Mensen met allergieproblemen blijven beter ver uit de buurt. Vanavond tijd gemaakt voor de wekelijks fotosessie (pluis of geen pluis). Foto's maken in stilstaande fase is bijna niet meer mogelijk, dus vooral actiefoto's. Er is leven in de brouwerij!!!
Het is weer zover, de pups zijn nu 4,5 weken en zullen vannacht voor de eerste keer in hun buitenverblijf slapen. We zijn al een weekje aan't oefenen: vorige week overdag een aantal uren op het gazon en gisteren en vandaag mochten ze al in het buitenverblijf. Afgelopen nacht haalden we hen nog naar binnen in de woonkamer en dat gaat goed zolang ze slapen maar eens wakker willen ze de ruimte en vrijheid die ze buiten gewoon zijn en dat laten ze horen. In hun buitenverblijf kunnen ze zelf naar binnen en buiten en nu reeds, dag twee blijft het binnen netjes en doen ze alles keurig buiten. Vandaag kwamen Kanjer (Josje) en Jitse een dagje ravotten in de groep. Intussen genieten we met de honden en pups van het mooie weer en een laatste dag vrij voor het begin van onze werkweek.
De voorbije dagen alleen maar triest nieuws wat de leo's betreft. Twee leo's bij ons geboren zijn (10 en 8 jaar geleden) zijn deze week gestorven. Arno en Chira van het Hof van Eden. Dat zorgt voor veel verdriet bij hun baasjes maar er is ook veel dankbaarheid voor hun eindeloze trouw. En van onzentwege dankbaarheid omdat ze zo goede baasjes hebben gehad. Dan Fien niet drachtig, we hoopten er zo op, vooral voor Hanna, die we graag haar eerste nestje hadden gegeven via Fien. Maar in de herfst proberen we opnieuw. Dat zijn zo van die dagen, dat je weer met beide voeten op de grond komt, al moet ik toegeven dat wij sowieso nog al realistisch van aard zijn. Hier is ook zoveel actie dat we niet lang kunnen blijven stilzitten en treuren. Er zijn de honden, de pups, de afbraakwerken aan de bijgebouwen van het huis van Fred. Ik wacht op een telefoontje van bij Roger en Marcella (Von Titushof), Ella kan daar elk moment gaan bevallen en samen met Marcella zal ik proberen de bevalling in goede banen te leiden. Voor ons ook een aantal uren (meestal nachtelijke) om bij te babbelen. Vanavond heb ik nog snel de wekelijkse fotoshoot van de pups gedaan, hieronder enkele foto's. Op de site kan je ze allemaal terugvinden.
Moe van de drukte van de voorbije dagen en nachten (we zijn nog aan het werk), besloten we vandaag een beetje gas terug te nemen en ons enkel met de honden bezig te houden deze namiddag. Ik heb het fototoestel dan eindelijk ook nog eens mee in de wei genomen en wat foto's van de honden gemaakt, die al snel de schaduw verkozen boven de zonneschijn. Veel aandacht voor de teven die misschien, hopelijk, waarschijnlijk,... drachtig zijn. Constant zit ik te zoeken naar tekens die mijn gevoel bevestigen. Die zijn er wel maar toch maar wachten op de echo van Fien, nu aanstaande donderdagavond en op die van Zazy en Irene volgende week woensdag. Onze oudste zoon is vandaag samen met zijn broer en een bende vrienden begonnen aan de afbraak van de bijgebouwtjes en de garage aan zijn huis. Tegen eind mei kan de aannemer beginnen en komt er ook daar schot in de zaak. Het was voor hen een vermoeiende maar fijne dag met al heel wat resultaat. De pups van Canelle genieten intussen met volle teugen van de namiddagen buiten op het gazon in de schaduw. Lange slaappartijen van telkens zo'n twee uur worden dan afgewisseld met drinken bij mama, gevolgd door eten van geweekte brokjes en achteraf een beetje verkennen vn de tuin en van elkaar. Jullie lezen het, saai is het hier nooit.
Het lijkt wel hoogzomer met temperaturen die boven de 25 °C uitkomen. De natuur lijkt de pedalen wel kwijt. Je hoort echter niemand (of toch bijna niemand) klagen. Kinderen hebben een mooie paasvakantie, mens en dieren genieten met volle teugen. Voor onze pups, vandaag 3 weken, is het ook ideaal weer om al enkele uren per dag buiten door te brengen. Deze namiddag tegen 14.00 hebben we hen op het gazon in de schaduw geïnstalleerd. Ik heb het gazon gemaaid terwijl ze daar lagen, zonder al te veel reactie van hun kant: buikje vol en de koelte van het gras, ideaal om leonbergerpups rustig te krijgen. Vanavond tegen 19.00 heb ik hen weer naar binnen verhuisd, na eerst de wekeljks fotosessie te hebben afgewerkt. Intussen lusten ze ook hun geweekt puppybrokjes al goed. Teefjes geel en groen zijn blijven het langst dooreten en durven in slaap vallen in de eetkom. Canelle is blij als ze ook nog een beetje voor haar overlaten. Intussen zijn er een aantal vn onze leo's die aan de zomerrui bgonnen zijn, dus extra kambeurten in het verschiet. Heel veel vogelnestjes in de buurt hebben leonbergerharen als binnenbekleding. Dan zijn er nog Fien, Zazy en Irene: drachtig of niet. e zien allerlei symptomen die ons een goed gevoel geven. Wat Fien betreft, gaan we normaal woensdagavond voor een echo, voor Irene en Zazy moeten we nog een weekje langer geduld hebben. Hanna zit ook op hete kolen, haar eerste nestje voor Of Lions Dream komt nu hopelijk heel dicht bij. De komende dagen probeer ik nog wat foto's te maken van de toekomstige mama's in spe. Mijn dagen zijn te kort.
We zijn al weer een weekje verder. De K1pups worden vandaag 2 weken. De tijd vliegt ook hier. Sinds gisteren zijn hun ogen open. Als ze wakker zijn waggelen ze al iets meer rond maar toch nog vooral om mama Canelle en de melk te zoeken. 's Nachts kan ik intussen weer in mijn bed slapen en op een paar keer opstaan na, al redelijk goed doorslapen. Verder zijn de loopsheden van de teven bijna gepasseerd, dus weer meer rust in de roedel. Wel hebben we 5 vakantiegangers (Jules, Josephine, Laika, Radja en Juno) maar dat is voor onze leo's niks speciaals meer. Voor de jonge generatie is dat extra speeltijd en de oudere generatie ligt en kijkt en ziet dat het goed is. Hier nog wat foto's van de jongste kroost.
De pups van Canelle zijn intussen al 12 dagen oud. Alles loopt tot nu toe zoals in de boekjes: Canelle gezond en wel en geeft nog steeds veel melk, de pups zijn rustig en komen goed bij.
Er is stilaan iets meer beweging in de kist als ze wakker zijn. De komende dagen zullen hun oogjes open gaan en zal het kruipen stilaan plaats gaan maken voor het waggelen, de voorloper van het lopen.
Intussen genieten we dus nog van de relatieve rust.
Alhoewel echte rust was niet aan de orde afgelopen weekend. Ik ben sinds gisterenavond terug van twee dagen door Duitsland toeren om Irene te laten dekken. Daarvoor werd Zazy al gedekt door Fimofreje Garçon.
Vanmorgen vroeg me iemand hoe we dat toch allemaal gedaan krijgen hier.
Nu, dat werkt alleen als je een goed geolied team hebt. En ja, dat hebben we hier. We zijn perfect op elkaar ingespeeld en iedereen weet wat te doen en heeft zijn sterke punten.
Filip kiest de combinaties (zit 's avonds uren op o.a. de site www.ileodata.com, dat is een internationale site waar je de stambomen van alle leonbergers terug vindt, ook hun afstammelingen, voorouders,... ).
Hij pluist dat allemaal uit om te proberen zo goed mogelijke combinaties te maken.
Filip samen met de zonen en ook Ines, de vriendin van de oudste zorgen dat hier alles gesmeerd blijft lopen terwijl ik weg ben.
En dat is niet altijd allemaal zo vanzelfsprekend. Nu bvb waren er nog 3 loopse teven hier, dus constant twee groepen maken zodat de reuen ook kunnen loslopen zonder de teven te dekken.
Dan de pups van Cannelle en twee jonge honden op vakantie.
Filip en de twee jongens moesten zondagnacht ook werken (de oudste werkt altijd 's nachts en de jongste doet daar weekend- en vakantiewerk maar ook 's nachts).
Dus heeft Ines zondagnacht voor Canelle en de pups gezorgd. Zij doet dat prima, ze kan heel goed met de honden om, heeft oog voor detail en door haar opleiding voor verpleegkundige heeft ze ook leren observeren en na drie jaar omgaan met ons en de honden, heeft ze al een heel goed zicht op wat normaal is en wat niet .
En toen ik dan gisterenavond thuiskwam, was met de honden alles oké, was alles gepoetst, de was en strijk bijgehouden en er stond eten klaar.
Als dat geen luxe is.
Ik ben tenslotte degene die moet zorgen dat de teven gedekt geraken. Ik rijd graag met de auto, veel kilometers afleggen maken me niks uit. De uren in de auto zijn voor mij altijd goede bezinnings- en inspiratiemomenten voor o. a. mijn eindproject TAD (therapeutisch werken met assistentie van dieren) dat ik tegen begin juni op papier moet hebben.
Ik ben ook degene die mijn plan kan trekken zowel in het Engels, Frans als Duits en kan bij dekkingen ook helpen als het nodig moest zijn.
Je leest het, we trekken goed onze plan.
Maar hoe graag ik ook op pad ben en hoe gastvrij en vriendelijk de reu-eigenaars ook zijn., ik ben ook altijd weer blij om gezond en wel, zonder brokstukken thuis de inrit op te rijden en een al even blije Filip met in zijn kielzog een meute enthousiaste leonbergers weer te zien.
Oost-west, thuis best is echt wel een gezegde dat voor ons opgaat.
Zalig is het buiten, eigenlijk geen weer om voor de pc te gaan zitten. Ik heb echter een goed excuus, ik ben van wacht om op onze Kpups te letten. Ze liggen op dit moment hun buikje vol te drinken bij Canelle. En dan zwijgen ze, je hoort alleen maar slikgeluiden in koor. Morgen worden ze al een week en op enige grammetjes na, hebben ze hun gewicht al verdubbeld. Het zijn dan ook echte Michelinpupjes, rond en bol. Maar het belangrijkste is dat ze er allemaal gezond en wel uitzien en dat Canelle heel goed hersteld lijkt van de bevalling. Afgelopen weekend was ik even naar Nederland om samen met Hanna ons Fien te laten dekken voor haar eerste Of Lions Dream nestje. Spannende weken komen er nu aan voor Fien en vooral voor Hanna. Ze kijkt er zo naar uit. Tegen 28 april weten we meer. Ik heb er zonet niet aan kunnen weerstaan om de eerste buitenfoto's te maken van Canelle en haar kroost. Hieronder een impressie, alle foto's kan je vinden op onze site onder fotoalbums nesten, K1-nest.
Hier zijn we dan met blij geboortenieuws. Gisteren zag het K1-nest, 8 gezonde pups voor het eerst het daglicht, 5 teefjes en 3 reutjes (en 1 teefje doodgeboren), beslisten op 1 april te voorschijn te komen. En neen, het is geen aprilgrap, onderstaande foto's laten een fiere Canelle (Gentille) zien, die dat prima en vlot heeft gedaan. Na een nacht ijsberen verscheen rond 10.30 nummer 1 en om 17.40 kwam nr 9 ter wereld. Het teefje dat voorlaatste geboren werd, leefde al niet meer bij de geboorte, al zag ze er perfect uit. De 8 overblijvers zijn hele levendige pups met zeer mooie gewichten. Vanmorgen zijn ze ook al allemaal rond de 60 g bijgekomen wat heel veel is na 1 dag. Vannacht hebben ze me wel bezig gehouden, voortdurend was er al kruipend eentje op wandel en eens te ver van mama ging de sirene open. Canelle blijft dan gelukkig rustig liggen en wacht op mij om de wegkruiper weer dicht bij haar te leggen. Nu slaapt Canelle, samen met haar kroost, aan't bekomen van het harde labeur gisteren.
Mooiere lentedagen als de huidige kan men zich niet wensen. De natuur leeft helemaal op, mensen en dieren doen mee. Hier komen al veel fietsers voorbij en dat aantal zal de komende weken nog massaal toenemen als de ftuitbomen in bloei komen. We liggen immers langs de Haspengouwroute en sinds de serie Katarakt enkele jaren geleden op tv is verschenen, krijgen wij elk voorjaar opnieuw een enorme toestroom van wandelaars en fietsers. Gelukkig hebben wijzelf en onze honden daar geen last van en waan ik mij rijk omdat we dit hier allemaal erbij krijgen zonder dat we ons moeten verplaatsen. Straks beginnen Filip en ik beiden aan onze reeks van 7 nachten, daarom daarstraks nog even het fototoestel mee de wei in genomen om wat lentebeelden te schieten. Kanjer (Josje, J2-nest) is een dagje op bezoek en dolt vrolijk mee met de roedel. Canelle draaft ook nog rustig mee maar haar tempo begint nu toch langzaam af te nemen. Nog een 12 dagen te gaan voor haar. Na deze 7 nachten begint dan ook mijn bevallingsverlof (dat zeggen ze altijd op het werk als ze horen dat ik er even niet zal zijn). Wij tellen gretig mee af. Buiten zijn we bijna rond met snoeien en opruimen in de tuin, ook al weer een zorg minder al heb ik afgelopen dagen echt genoten van het tuinwerk.
Net zoals de mensen die een pup van Canelle gereserveerd hebben, beginnen we nu echt af te tellen naar begin april. En bij alles wat we plannen en organiseren wordt er rekening gehouden met het nestje dat we verwachten. Straks nog 1 nacht werken, de komende week staat er al heel wat op het programma om te doen in huis en tuin zodat we dat allemaal achter de rug hebben tegen dat de pups er zijn. Vanaf volgende week woensdag dan nog één week nachtdienst en dan zijn we er klaar voor. Elke keer blijft he heel spannend en kijken we er hoopvol naar uit en zo hoort het ook, anders ben je niet meer goed bezig. Vandaag geprofiteerd van het mooie lenteweer om nog wat foto's te maken van de mama in spe.
Nachtdienst en mooi weer, dat gaat voor mij niet goed samen. Als je nachtdienst hebt, moet je overdag slapen en daar wringt het schoentje. Mijn verstand zegt, slapen tot minstens 14.00, maar de zon en de lentekriebels maken dat ik vandaag al van iets na 12.00 lag te woelen in bed. Compromis, om 13.30 opgestaan De honden voelen de lente ook, ze zijn drukker en rumoeriger en kunnen niet wachten om in de grote wei te gaan crossen. Foto's maken lukte deze namiddag niet omwille van te hevig. Vanavond, na hun eten waren ze een stuk rustiger en heb ik van enkele honden, Irene, Zulaika, Fien, Jill, Cleo, Jade, Frouke,, Chita en Melow een paar foto's kunnen maken. De anderen zijn de komende dagen aan de beurt.
De naam "Het Hof van Eden" komt oorspronkelijk van de naam die we onze tuin hebben gegeven. Tuinieren is al jaren een passie voor mij, al voordat de leonbergers er waren.
Het is eigenlijk een passie voor alles met natuur te maken heeft, in het algemeen.
Dit heb ik van thuis uit meegekregen.
Afgelopen dagen waren het tuiniersdagen hier en heb ik me ten volle kunnen uitleven in de tuin.
Wie het hier kent, weet dat we wel een aantal dagen zoet zijn voor we alle tuinkamers een beurt heb gegeven.
Maar we hadden het zonnetje mee de afgelopen dagen. Filip en ik vormen ook hier een goed team: Ik snoei en ruim op en Filip rijdt alles weg Op de twee achterste na, zijn ze al allemaal opgeruimd en is alles bij gesnoeid. Dat geeft een mooier zicht als ik vanuit de keuken naar buiten kijk.
Zo zien we ook veel beter het nieuwe groen en de eerste bloemen verschijnen. Dat geeft me altijd een goed gevoel en een extra energieboost.
En die zal ik wel nodig hebben de komende weken en maanden met de bijscholing die ik moet geven op het werk in het vooruitzicht en de pups van Canelle die begin april, ergens rond de 3de geboren zullen worden en dan mijn eindwerk TAD (therapeutisch werken met assistentie van dieren) dat ik tegen 14 juni moet voorstellen.
Maar ik zie het allemaal nog wel zitten.
Wie ons goed kent, weet dat wij geen showmensen zijn, maar de voorwaarden van de Sint-Hubertus en de leonbergerclub maken dat we toch aan een aantal shows moeten deelnemen om in orde te zijn met de fokvoorwaarden.
Daarom trokken we gisteren ook met 5 van onze jonge honden naar Geer (ergens tussen Luik en Waremme) waar een kleine show, speciaal voor jonge honden en veteranen, georganiseerd werd.
Wet werd een plezante dag omdat er ook enkele vrienden waren met hun jonge leo's.
Als je in plezant gezelschap bent, gaat de wachttijd beter voorbij (wij moesten daar zijn voor 10.00 maar de honden kwamen pas aan de beurt tegen 14.00).
We hebben onze vrienden ook moeten inschakelen om te helpen met showen of om enkele van onze leo's bij te houden terwijl wij de anderen voorbrachten. Het geeft een fijn gevoel dat je op anderen kan rekenen. Hanna bedankt voor het helpen showen, Didier voor het maken van de foto's, en Patrick, Didier, Jasmine en Martine voor het bijhouden van de aan de kant blijvers.
In elk geval hebben alle jonge honden het prima gedaan, voor hun ook een leerrijke dag: de kennismaking met vele andere rassen, het keuringsgebeuren.
Ik moet wel eerlijk toegeven, na zo'n dag ben ik twee keer zo moe als na een dag hard werken. Ik denk dat dit vooral komt door het lawaai op zo'n show. Want de leonbergers mogen dan wel rustige honden zijn, van vele andere rassen kan je dat niet zeggen.
Het is daar een gekef en geblaf van jewelste en dat weergalmt in zo'n hal.
Na enkel uren hoor je dat niet meer maar mijn hoofd was doodmoe.
Dat is zo'n dag waar we het weer zeker weten: we hebben het juiste ras voor ons gekozen!!!
