Ook voor de dames Elite is het wegseizoen op gang geschoten. Esmée was er helemaal klaar voor en trok naar Brussel om deel te nemen aan Brussel-Opwijk. Een openingswedstrijd over 80km met 110 dames aan de start. Een ideaal als voorgerecht voor wat nog moet komen.
Naar aloude gewoonte start Esmée liefst achteraan, wat gezien de strakke zijwind richting Opwijk een risico inhoudt bij waaiervorming. Maar onze dame is sterk genoeg en komt mooi met het peloton in Opwijk aan waar nog 5 plaatselijke ronden moeten gereden worden. Opwijk binnenrijden is voor een vijftal meteen het sein om ten aanval te trekken, voor 2 onder hen gaat het te snel, maar zij worden vooraan afgelost door Sabrina Stultiens en Femke Verstichelen die de oversteek maken vanuit het peloton.
Enkele ploegen met vrouwkracht in de kopgroep stoppen handig af in het peloton en zo blijven de vluchters buiten schot. In het peloton gaat de achterdeur open en moeten er systematisch dames uit het wiel, maar Esmée geeft geen krimp, zij houdt mooi stand en komt nooit in de gevarenzone.
Het peloton komt toch stilaan dichter bij de vluchters waarop in de finale vooraan nog 2 dames wegrijden van hun 3 kompanen. Dat drietal kan maar 15" boni meer houden op het peloton dat finaal moet sprinten voor de 6^de plaats. Esmée herkent Femke Gerritse, net als zij eerstejaars belofte en die liet vorig jaar een sterk staaltje zien in de Healthy Ageing Tour. Esmée zet zich dus in het wiel van deze Nederlandse in de overtuiging dat ze zo mee naar voor kan schuiven om mee te strijden voor een mooie plaats, maar dat blijkt een misrekening want Gerritse houdt de benen stil. Esmée beseft dit te laat maar probeert dan toch nog een inhaalbeweging die haar uiteindelijk laat stranden op de 46^ste plaats. Toch mooi om het seizoen te starten als je weet dat de wedstrijd is geëindigd met 76 van de 110 starters.
Proficiat en op naar de volgende wedstrijden.

Esmée werd opgenomen in de nationale selectie om deel te nemen aan de internationale pistemeeting in Anadia, Portugal waar deze zomer ook het Europees kampioenschap voor junioren en U23 wordt georganiseerd. Zij was de enige dame belofte in de ploeg, de andere was juniore Sara Maes. Het betreft een UCI CL1 wedstrijd. Oorspronkelijk bedoeld met 2 damescategorieën nl. een wedstrijd voor Elite en een wedstrijd voor U23 maar gezien het lage aantal inschrijvingen bij de elites worden deze wedstrijden aangevuld met de aanwezige U23 en worden zij ook voor het omnium op zaterdag samen de piste opgestuurd. Als er dan kleppers als wereldkampioene Kirsten Wild en een Daria Pikulik, Maria Martins en andere toppers dan weet je als jonge renster dat het zwaar wordt maar ook leerrijk.

Op vrijdag wordt er gestart met een scratch U23, hoewel er 15 dames zijn ingeschreven komen 3 lokale Portugese rensters niet opdagen. Het tempo ligt vrij hoog en Esmée heeft vooral in het begin wat aanpassingsproblemen waardoor ze de groep moet laten gaan, ze doet haar best maar moet finaal vrede nemen met de 12^de plaats.

Ook op het vrijdagmenu staat een puntenkoers over 80 ronden bij de Elite, nu met 15 aan de start. De U23/juniores hebben reeds een scratch in de benen terwijl de Elites "fris" aan de start komen. Maar Kirsten Wild is nog niet van de partij en dus valt alles nog relatief mee. Esmée had de scratch duidelijk nodig om op te warmen want deze puntenkoers verloopt beter. Zij kan mooi in de nulronde blijven, maar moet wel passen wanneer enkele toppers een winstronde nemen. Telkens wanneer ze even achterop raakt bundelt ze de krachten met Sara Maes en zo slagen ze er keer op keer in om terug te keren naar het peloton. Punten nemen in de sprints zit er wel niet in Esmée eindigt 13^de  maar is opnieuw een pak ervaring rijker, bij de elite en U23 gaat het er een pak harder aan toe dan bij de juniores.

Op zaterdag staat het omnium bij de elite/U23 op het menu en is Kirsten Wild wel van de partij, zij is met de Nederlandse ploeg in de streek op voorbereidingsstage richting WK eind deze maand in Berlijn. Het peloton bestaat nu uit 18 rensters.

In de scratch wordt er steeds aan een hoog tempo gereden en Esmée kan goed mee tot op 3 ronden van het einde een meisje voor haar een gat laat vallen. Net dan zet Kirsten Wild haar sprint in en kan je het als U23 wel schudden om nog aansluiting te maken bij het peloton. Esmée wordt als 16^de afgevlagd.

In de temporonden gaan de Nederlandse Teeseling en de Poolse Pawlowska er dadelijk vandoor, zij verdelen de eerste 5 punten onder mekaar en nemen daarbij een bonusronde. Daarna rijdt Kirsten Wild weg, zij neemt tactisch 12 punten op een rij terwijl in het peloton het tempo laag blijft. Eens de wereldkampioene haar winstronde genomen heeft gaat de snelheid met een ruk omhoog. Er zijn dan maar 9 punten meer te verdelen en de strijd laait op. Vooral de Poolse dames oogsten nog punten, de rest moet rekenen op de eindsprint. Op het einde zitten de toppers met voldoende punten achteraan de groep op veilig te spelen. Ook Esmée waant zich veilig maar dan breekt de groep in twee, zit Esmée in het 2^de deel en komt zo pas als 13^de over de streep, weliswaar nog net voor Kirsten Wild, maar dit levert haar slechts de 17^de plaats op in de temporonden, waardoor het puntentotaal niet echt aandikt. Halfweg staat ze met 18 eenheden op de 17^de plaats, maar er is nog veel mogelijk want in de avondsessie staan nog de afvalling en de puntenkoers op het programma.

Afvalling is niet echt Esmée haar geliefkoosde nummer, maar dit keer heeft ze wel tegenslag en moet er als eerste uit, dit had beter gekund en kost haar jammer genoeg nog een plaatsje in de tussenstand.

In de afsluitende puntenkoers over 80 ronden ligt het tempo opnieuw hoog. Esmée kan tot halfweg goed mee, maar dan maakt ze een technisch foutje en moet de rol lossen en dat is fataal met dit deelnemersveld. Naar het einde toe gebeurt dit nogmaals en zo krijgt ze 2 verliesronden aan de figuurlijke koersbroek. Zij is niet de enige in dat geval, maar dat is voor haar geen troost, zij moet vrede nemen met de 18^de plaats in het omnium. Niet direct de plaats waar ze op had gerekend, maar daar staat gelukkig wel een heel pak internationale ervaring tegenover.

Op de slotdag staat er nog een scratch bij de elites/U23 en de puntenkoers bij de U23 op het programma. Zoals reeds aangehaald rijden de U23 zo op het ganse WE wel 2 wedstrijden meer dan de elites omdat zij telkens het elite-peloton moeten aanvullen. De organisatie wilde geen eerstejaars junioren toelaten in het U23-peloton, maar had dit waarschijnlijk beter wel gedaan. Alleen reeds de Belgische ploeg was zo met minstens 2 rensters extra naar Portugal afgezakt.

In de scratch wordt tot halfweg aan een gewoon tempo gereden. Als daarna de snelheid omhoog gaat breekt de groep in stukken omdat de renster voor Esmée een gat laat vallen. Esmée ziet het net te laat en komt te kort om dat gat terug dicht te rijden naar het peloton dat uiteraard niet wacht. Zo raakt ze met enkele rensters achterop, Esmée moet het na haar inspanningen in de achtervolging ontgelden in de sprint met deze dames en eindigt als 15^de.

De puntenkoers over 80 ronden, de derde op 3 dagen, is het dessert van het tornooi en wordt voor Esmée haar beste wedstrijd van het weekend. Ze rijdt de hele tijd goed mee in het peloton maar kan jammer genoeg geen punten pakken in de sprints en wordt 10^de.

Een geweldige ervaring rijker en een motivatie om verder te trainen en kracht te winnen om in de toekomst op dit niveau mee te spelen. 

Dank aan Nadine voor het verslag en de foto's.

Vandaag staat de laatste pistemeeting van het Gentse winterseizoen geprogrammeerd met op het menu voor de dames jeugd het BK individuele achtervolging en het BK Madison. In dat laatste hebben wij dit jaar geen enkele renster aan de start, Katrijn viel zonder partner én moet tijdig weg, van onze andere rensters heeft zich voorlopig nog niemand gewaagd aan deze discipline. In de achtervolging zijn zowel Katrijn als Jolien van de partij om onze kleuren te verdedigen. Zij moeten het opnemen tegen 5 andere starters.
Jolien moet in de kwalificatie met Sara Maes de baan op. Jolien start goed, door een haperend scorebord missen wij de eerste rondetijd, maar na 500m komt ze door in een mooie 41,291, dat is een fractie trager dan Sara en zo gaat het ronden lang, halfweg klokt onze dame 1m18,907, dat is op 4/10 van Sara en alles is zo nog mogelijk. Maar in de volgende ronden is de studente van de Topsportschool elke ronde net iets sneller dan Jolien en het verschil wordt groter, zij eindigt wel in een mooie 2m36,770 wat onder de selectienorm van 2m38 is voor de nationale juniorenploeg. Het is op dat moment ook ruim de tweede tijd, 10 sec sneller dan de volgende en daardoor is Jolien meteen ook zeker om later op de middag nog eens te rijden in op zijn minst de strijd voor het brons.
In de laatste kwalificatiereeks komt Katrijn uit tegen Marith Vanhove. Hier is het uitkijken ten eerste naar hoe goed de jet lag van Canada reeds verteerd is en ten tweede hoe sterk Marith rijdt. De wedstrijd start met een technisch defect bij Marith en de jury beslist af te schieten en beide dames te laten herstarten. Wat later dan tweede start en Katrijn opent met 13,705 na 125m sterker dan ooit tevoren en moet slecht 3/10 toegeven aan Marith, na 250m is dat nog zo, maar daarna loopt het verschil verder op. Katrijn komt halfweg door in 1m16,462 en ligt dan reeds meer dan 2 sec achter, in de laatste ronden zakt de snelheid nog verder maar met 2m31,524 zet ze toch nog de tweede tijd neer en krijgt zo in de finale een herkansing tegen Marith die met 2m27,949 in de buurt van het Belgisch record komt.
Zowel de strijd om brons als deze om goud zijn aldus heruitgaven van de laatste reeksen van de kwalificaties. Jolien neemt het opnieuw op tegen Sara en start sterk, met 14,002 na 125m neemt ze dadelijk de leiding en met 23,076 na 250m ligt ze nog steeds 1/100 voor. Dan neemt Sara het commando over maar halfweg bij 1m19,135 ligt Jolien nog op minder dan een seconde van Sara en dus blijft het spannend, maar net als in de kwalificaties kan Sara haar snelheid iets beter aanhouden in de laatste ronden. Jolien klokt af na 2m38,267, een zeer mooie tijd als eerstejaars, 4,5 sec scheiden haar van het brons. Maar zij mag zeker tevreden zijn met haar prestatie.
Katrijn zet in de finale nog eens alles op alles, zij opent in 13,860, dat is 0,155 trager dan in de kwalificatie terwijl Marith met 12,712 een halve seconde sneller start. Katrijn begint vanaf de derde ronde betere rondetijden te klokken en is halfweg met 1m15,876 zelfs 6/10 sneller dan enkele uren voordien, maar Marith rijdt een kopie van haar kwalificatie en is op dat moment 1,4 sec sneller dan Katrijn. Katrijn stoomt nu wel mooi door om te eindigen in 2m29,726 een persoonlijk record en best een hele goede tijd, maar Marith gaat nu helemaal door tot het einde en zet met 2m26,896 een nieuw Belgisch record dames junioren op de tabellen en kroont zich zo tot de terechte kampioene. Katrijn heeft er een zilveren medaille bij en zorgt terug voor vertegenwoordiging op het podium. Zij had gehoopt op een betere tijd, maar dat zat er gezien de omstandigheden niet echt in. Jolien heeft met de vierde plaats wat ze in Frankrijk "la medaille au chocolat" noemen, een ondankbare plaats, maar zij kan er mee leven gezien ze haar eigen besttijd significant verbeterde, de norm haalde voor de selectie én enkel de studenten van de Topsportschool voor zich moest dulden.
Dank aan alle aanwezige supporters voor de steun. Het worden nu enkele wedstrijdvrije weken, onze pistiers gaan in rust en eind februari trekken onze dames junioren en U23 op stage naar Calpe om daarna het wegseizoen aan te vatten. Voor Katrijn ziet het programma er de komende weken nog licht anders uit want enkele uren na dit BK zit zij reeds op het vliegtuig richting Mallorca om met de nationale ploeg op stage te gaan ter voorbereiding van het WK piste voor elite eind februari. Of zij met deze dames naar Berlijn trekt voor dat WK of de ploeg vervoegt in Calpe is nu nog koffiedik kijken, maar wie deze blog volgt zal het binnenkort weten.

AVS-finale, dat is ook meteen bijna het einde van de pistewinter in Gent. Voor ons team Jolien en Julie aan de slag. Jolien staat bij de junioren tweede in de tussenstand van de AVS-RTV-cup, op 7 punten van Sara Maes die aan de leiding staat en slechts 3 punten voor Marith Vanhove, het gaat dus om de knikkers tussen deze 3. Podium is voor hen zeker, de volgorde wordt in de finale vastgelegd. Bij de nieuwelingen is er minder spanning. Julie staat derde met 123 punten, dat zijn er 25 meer dan Dewy Van Gysel. Boven haar staan Margot Rottiers en Laura Puype op een niet te overbruggen afstand. Het podium ligt m.a.w. vast in deze categorie. Er zijn slechts 11 dames aan de start, te weten 5 nieuwelingen en 6 junioren.
Zoals steeds wordt er gestart met een scratch ver 20 ronden. De dames hebben er zin en een kwartet splitst zich af, naast de top-3 van de junioren ook de Nederlandse nieuwelinge Babette Van der Wolf. Deze vier nemen een winstronde en dat betekent dat de winst bij de nieuwelingen vast ligt en dat er bij de junioren moet gesprint worden. Julie houdt mooi aansluiting in het peloton. Vier ronden voor de finish komt Sara Maes ten val waardoor ze niet kan meesprinten, maar gezien ze mee een winstronde nam en de valpartij binnen de laatste 5 ronden gebeurt, geniet ze van de neutralisatie en blijft derde. Jolien wordt tweede bij de junioren, Julie gaat de eindsprint om de tweede plaats aan maar Dewy van Gijsel is haar te vlug af.
Tweede onderdeel wordt gevormd door de temporonden, 20x de piste rond en de laatste 16 ronden wordt er gesprint. Jolien kan hier een hand uitsteken naar de eindzege indien ze een mooie solo kan afwerken, dat probeert ze ook na de tweede sprint, maar ze krijgt geen vrijgeleide, ze wint wel de derde sprint maar wordt nog voor de vierde teruggegrepen. Door de twaalfde en vooral de laatste sprint op haar naam te zetten verovert ze op de valreep nog de tweede plaats in de temporonden. 
Bij de nieuwelingen worden zowat alle sprints gewonnen door Babette en Julie kan via de eindsprint nog de derde plaats veroveren.
Tenslotte is er de puntenkoers over 40 ronden, deze is dubbel belangrijk, enerzijds voor de winst in de meeting waar de behaalde punten worden geteld bij het puntentotaal behaald in de scratch en temporonden, anderzijds omdat deze als afzonderlijk onderdeel nog punten oplevert voor het AVS-klassement en bij de junioren is dat nog cruciaal. In de tussenstand van de cup staat Sara op 220 punten, Marith volgt op 118 en Jolien op 117. Ze kunnen dus alle drie nog de eindwinst grijpen, voor Jolien is dat enkel mogelijk als ze de puntenkoers wint en Sara hoogstens derde wordt.
De start is rustig, maar dan wordt al snel de kat de bel aangebonden, Babette rijdt weg met de top-3 junioren, Ines VdP en Babette. In de eerste sprint wordt Jolien derde, Julie doet haar dit na bij de nieuwelingen. Tien ronden verder hetzelfde scenario, wanneer even later de vluchters het peloton inhalen stokt het tempo even maar voor Jolien haar kans kan grijpen is de snelheid weer de hoogte in en wordt een nieuwe vlucht gestart, nu een kwartet, het zijn de zelfde als in de eerste vlucht maar dan zonder Ines. In de aanloop naar de derde sprint valt Babette aan uit de rug van Jolien, maar Sara en Marith dichten het gat snel. In deze sprint zijn zowel Jolien als Julie voor de derde keer derde in hun leeftijdsgroep. Het kwartet neemt een tweede bonusronde. Marith vertrekt dan nog voor een solo, Sara viseert het wiel van Jolien want deze is de enige die haar nog kan bedreigen voor de eindwinst in de cup, de dagwinst is dan reeds voor Marith. In de laatste sprint wordt Julie terug derde en Jolien wordt nu vierde.
In de eindstand van de AVS-RTV cup zijn onze beide dames zo beiden derde en mogen het podium op. Mooi meegenomen alweer, de sponsors zijn terug zichtbaar. Proficiat aan beide dames en dank aan Nathalie voor de podiumfoto’s.

De ploegenachtervolging op de Wereldbeker in Milton is voor de Belgische damesploeg belangrijk richting Tokyo. Door de kwetsuur van Annelies Dom is de ploeg gehavend. Katrijn wordt in de kwalificatie opgesteld in de ploeg. De luchtdruk is 1.024 hPa, dat is eerder hoog en niet ideaal voor sterke tijden. Maar het zijn de plaatsen die belangrijk zijn, de drie beste plaatsen tellen voor de Olympische ranking en momenteel is de minste een zesde plaats, doel is deze nog te verbeteren om zo de huidige plaats binnen de top-8 te behouden. 
Ierland start als eerst en finisht na 4:26,405, meteen de eerste richttijd. 
België is als tweede aan de beurt, starter is Jolien D'hoore, dan Katrijn gevolgd door Lotte Kopecky en Shari Bossuyt. Na 1km hebben ze 0,9 seconde voorsprong op de Ieren, maar na 2 km is dat teniet gedaan. Finaal eindigt de Belgische ploeg in 4:28,080, dat is 1,675 sec trager dan de Ieren of gemiddeld zowat 0,1sec per ronde. Het is dan afwachten waar ze finaal zullen eindigen. 
Derde team is Korea, een team waarmee België nog in balans ligt voor de tickets naar Tokyo. Zij zeten aan ieder tussenpunt een mindere tijd neer dan onze dames en eindigen in 4:40,025, dat is bijna 12sec trager dan ons kwartet.
Vierde team is Frankrijk, de ploeg die net na de Belgen staat in de Olympische ranking, zij openen sterk en zijn nadien op elke tussentijd beter dan de vorige teams en eindigen in 4:24,812 en komen daarmee voorlopig aan de leiding, zij rijden 3,268 sec sneller dan onze blauwbloezen dat is zowat 0,2 sec per ronde.
Dan is het tijd voor de twee topfavorieten. Eerst de USA, de enige ploeg die opent in minder dan 1:10 en een eindtijd van 4:21,472 op de tabellen zet, mooi maar in absolute tijd zeker ook niet denderend, meer dan 11sec boven het wereldrecord. Canada doet het als thuisland nog net iets trager in 4:23,252, maar dat is voldoende voor de tweede plaats.
Laatste in de reeks is Duitsland, zij openen net iets trager dan België en doen het verder ook minder om finaal te eindigen in 4:31,468.
Eindresultaat is dus dat de Belgische dames met juniore Katrijn de vijfde tijd hebben neergezet. Hopelijk kunnen ze dat morgen in de eerste ronde bevestigen dan verbeteren ze hun puntentotaal. Dus morgen rond 16u30 Belgische tijd wordt het alles geven om minstens die vijfde plaats vast te houden. 

Door het vertrek van Katrijn is op zondag Jolien onze laatste vertegenwoordigster op de meeting in Apeldoorn. Voor haar staan nog 2 nummers op het programma: een individuele achtervolging en een tempokoers.
Zij start in de achtervolging goed en opent in 14,10s na 125m en 23,11s na de eerste ronde. Zij rijdt dan enkele ronden aan ong. 18,5s maar kan deze hoge snelheid niet aanhouden, de tweede helft rijdt ze ong. 20s per ronde om finaal te finishen na 2m41,355s, wat recht geeft op een 23^ste plaats binnen dit internationale gezelschap. 
In de temporonden neemt een Britse de eerste 2 sprints voor haar rekening waarna Zoë Backstedt met de sterke Nederlandse Daniek Hengeveld er van door gaan, zij nemen zodoende alle punten voor hun rekening en sluiten pas aan in de laatste ronde, waardoor er voor Jolien geen kans meer is om onderweg iets te sprokkelen, zij moet zich plaatsen via de eindsprint waarin ze 12^de wordt, wat recht geeft op de 14^de plaats op 22 deelneemsters.
Jolien heeft een WE met een vat vol nieuwe en zeer leerrijke ervaringen achter de rug welke haar naar de toekomst toe nog goed van pas zullen komen, wie weet reeds volgende zaterdag tijdens de finale van de AVS-RTV-cup.
Dank aan Nathalie voor de vele foto’s en de supporters die de dames vooruit schreeuwden.

Na de BK’s trekken de pistemeetings traditioneel veel minder renners. Als er dan nog eens een aantal naar Apeldoorn gaan dan is het al helemaal een uitgedund peloton dat naar de Blaarmeersen komt afgezakt. Op het programma staat een sprinttornooi en dus mag onze Belgische kampioene niet op het appel ontbreken. Wat blijkt: zij is de enige dame van het 18-koppig deelnemersveld. De 17 heren zijn nieuwelingen, junioren en elite.
Winst bij de dames jeugd is meteen verzekerd, maar daar doen wij het niet voor. Julie rijdt een stevige kwalificatie en zet op de 200m een tijd neer van 13,401s, dat is een tijd die best mag gezien worden bij de dames nieuwelingen, trouwens ook in dit peloton want zij zet 4 renners achter zich. Met deze prestatie komt ze in heat 2 terecht en dan is het zaak niet derde te eindigen om niet te zakken, winnen is nog beter dan stijg je op de waardeladder. Dat heeft ze goed begrepen, ze eindigt tweede niet 1 maar wel 4 keer en zo eindigt ze ook 14^de in het eindklassement. Een dikke opsteker voor iemand die nog maar net op de piste gestart is.

In januari wordt in Apeldoorn jaarlijks de driedaagse pistemeeting “The Next Generation” georganiseerd voor internationale junioren en omdat de wedstrijd niet op de UCI-kalender staat komen er ook steeds enkele zeer sterke nieuwelingen aan de bak. Samen met het EK en WK piste is dit hét top-evenement voor junioren pistiers, voor de eerstejaars meteen de kennismaking met wedstrijden in een internationaal peloton vol toppers.
In de Belgische selectie van dit jaar terug 2 rensters van ons team: Katrijn en Jolien. Voor Katrijn als tweedejaars met al wat ervaring is het enerzijds uitkijken waar ze dit jaar staat en anderzijds zoeken naar die eerste internationaal zege. Voor Jolien is het een eerste kennismaking met wedstrijden in een peloton van meer dan 20 rensters die allen toppers zijn. Dergelijke wedstrijden zijn een stuk moeilijker te "lezen" en er wordt aan een hogere snelheid gereden dan de doorsnee-meetings in Gent.
Op vrijdag komt alleen Katrijn in competitie, Jolien is reserve voor de ploegenachtervolging. Katrijn vormt ploeg met 2 ex-ploegmakkers uit de GVS nl. Sara Maes en Julie De Wilde, het kwartet wordt volgemaakt door Marith Vanhove. In de kwalificatie gaan ze enorm goed van start en liggen halverwege 2s voor op het schema van het EK van vorig jaar. Wat laer krijgen ze de Deense ploeg in het vizier wat extra energie geeft, maar dan worden enkele technische foutjes gemaakt en zo eindigen ze finaal in 4m45,011s, toch 0,8s beter dan vorig jaar op het EK en dus meer dan bevredigend, zeker als blijkt dat zij daarmee de tweede tijd van de 9 deelnemende ploegen neerzetten waardoor ze later op de avond de finale mogen rijden tegen topteam GBR dat zich plaatste met 4m41,207s, ze blijven zo voor teams als  Duitsland (4m47,974s) en Frankrijk (4m49,530s). In deze finale rijden ze technisch een veel betere wedstrijd, maar reeds na 1km liggen ze achter op de tijden van de kwalificatie. De Britten sluipen beetje bij beetje dichterbij en gaan in de laatste km over de Belgische ploeg, daardoor kan er even niet afgelost worden en raken ze nog enkele seconden extra achter t.o.v. de kwalificatie. Eens de Britten over  hen probeert Katrijn nog e.e.a. recht te zetten, maar de eindtijd van 4m48,860” blijft een stuk hoger, maar er wordt niet getreurd, de tweede plaats is een feit en een mooie opsteker, er is nog 6 maanden om progressie te maken richting EK in juli.
Tussenin rijdt Katrijn een 200m vliegende start in 12s252, een persoonlijk record, dat brengt haar op de 10^de plaats in de ranking tussen de sprinters.
Daarmee wordt de eerste dag afgesloten.

Zondag in Bremen, dat betekent voor de dames een Madison over 30km, d.w.z. 180 ronden met 12 sprints om de punten, na een eerder korte nachtrust wordt het uitkijken wie best hersteld is van het zware omnium daags voordien, er blijken enkele rensters enkel voor het omnium te zijn ingeschreven en deze worden vervangen door Duitse dames junioren die zo het peloton terug volledig maken, er ontstaan aldus 3 koppels met 2 junioren en 1 koppel gemend elite-juniore.
Nora en Katrijn mogen starten in het geel met het "lucky number 7", zien wat dit brengt. Tien koppels gaan de baan op voor een groepsfoto, waarna wordt gestart. De eerste 10 ronden zijn aan gematigd tempo, maar dan start de onrust, eens de eerste sprint wordt voorbereid gaat de snelheid omhoog en is het uitkijken. Wat later starten de aanvallen voor winstronden en wordt het nog moeilijker volgen, als snel gaan er enkele koppels overboord maar ons geel duo houdt nog even stand en pakt zo snel een ronde t.o.v. 2 concurrenten. Maar dat helse tempo wordt ook onze fluo-dames te veel, na een derde wedstrijd moeten ze na de sprint een gaatje laten met het peloton en dat rijden ze niet meer dicht en krijgen zij een eerste verliesronde aan de koersbroek gesmeerd. Op dat moment zijn er maar 6 koppels meer in de zgn. nulronde en dus is het zaak om die 7^de plaats te verdedigen, zij rijden dan nog in dezelfde ronde als het Nederlands-Duits duo Krol-Eberle, zij strijden met hen om plaats 7 en 8 in de tussenstand. Katrijn sprint eens mee voor de punten net nadat de koplopers een winstronde nemen. Zij komt als derde over de streep maar wordt niet beloond met 2 punten blijkbaar omdat de aansluiting door de vluchters in de sprintronde is gerealiseerd. Het is van dan duidelijk dat onze dames enerzijds voor de zevende plaats strijden en anderzijds met de Duitse juniorentandem Waldhoff-Dopjans voor de titel van beste juniorenkoppel, op deze laatste hebben zij halfweg een ronde voorsprong. Er zijn in totaal 4 koppels die verliesronden krijgen aangesmeerd en die zijn dikwijls samen op stap, niet verwonderlijk dat de 7 junioren allen in deze ploegen zitten. Wanneer wat later het peloton terug een ronde neemt op dit kwartet weten Nora en Katrijn mee te glippen met het sneller rijdende peloton terwijl de andere 3 daar niet in slagen, ons duo pakt zo samen met het peloton een ronde op deze ploegen en komt aldus alleen op de 7^de plaats. Zij blijven deze stek goed verdedigen tot het einde. Finaal worden ze weliswaar op 4 verliesronden gereden, maar dat zijn er 2 minder dan de andere junioren Waldhoff-Dopjans en Sigmund-Fuchs en zelfs 4 minder dan het gemengde koppel Krol-Eberle die op het einde nog heel wat moeten toegeven. 
Katrijn moet dus wel iets hebben met rugnummers in Bremen, in het omnium 13^de plaats met nummer 13, nu 7^de plaats met nummer 7, bij een volgende deelname best eens vragen naar een lager rugnummer, wie weet. 

In elk geval is het weekend in Bremen een zeer leerrijke en mooie ervaring voor onze rensters, nu op naar de volgende uitdagingen.

Nora en Katrijn showen onze outfit in de volle ÖVB Arena in Bremen tijdens het vrouwenprogramma van de zesdaagse. In totaal 20 dames aan de start, 15 elites en 5 junioren, waarbij dus onze twee madammen. Serge en Wendy zijn met de camper naar Bremen gereden om onze dames te ondersteunen, bondscoach Nicky is ook van de partij.
De piste is er eentje zoals 't Kuipke in Gent, net geen 167 m. Dat wil zeggen de helft extra rondjes t.o.v. een olympische piste die 250m telt. Op zaterdag rijden de dames een omnium, wedstrijd waarbij onze beide dames kampioen zijn in eigen land en Katrijn intussen tweede staat op de UCI-ranking bij de junioren. Het is hier een CL1-wedstrijd voor elite en dus staan vele dames gemotiveerd aan de start.
Wanneer de lichten op het middenplein uitgaan en de dames via de VIP-loge zich naar de piste begeven wordt meteen duidelijk waarom onze outfit helle kleuren heeft, niemand valt beter op dan de onze.
De scratch, zoals steeds het aanvangsnummer, wordt over 45 ronden betwist en de dames hebben er zin in, de snelheid gaat dadelijk omhoog en het is boksen om er bij te blijven. Katrijn houdt zich in het begin achteraan schuil maar komt er dan door en rijdt vlot mee, ook Nora kan zich zonder problemen handhaven. Op 21 ronden van het einde starten 2 rensters een aanval en gaat de snelheid nog eens omhoog, Nora moet nu loslaten en rijdt in een eerste groepje achter het peloton, Katrijn "hangt aan de rekker" van het peloton, een eerste keer dicht ze het gaatje, maar als op 8 ronden van het einde de toppers het eindschot inzetten moet ook zij passen. Finaal komt Katrijn als 12^de over de streep en Nora wint de sprint van het volgende groepje en wordt 13^de, zij zijn daarmee de eerste junioren.
De temporonden worden eveneens betwist over 45 ronden en 40 sprints. Reeds in de aanvangsronden luiden enkel elites de aanvalstrom waardoor de snelheid onmiddellijk zeer hoog ligt. Een viertal rensters gaan vrij snel in de aanval om een winstronde te nemen, Katrijn kan hun snelheid niet aan maar kan wel in het peloton haar positie handhaven, voor Nora gaat het net iets te snel en zij haakt af. Wanneer de toppers hun winstronde binnen hebben positioneert Katrijn zich mee vooraan en weet op 9 ronden van het einde een puntje mee te pikken. Jammergenoeg zijn er vrij veel die daar in slagen en wanneer in de laatste ronden de grote kanonnen hun sprint inzetten moet ze het peloton laten rijden. Zo wordt ze finaal wel weer eerste juniore op de 13^de plaats, Nora eindigt 19^de.
Daarmee eindigt het namiddagprogramma en Nora staat in de tussenstand op de 15^de plaats met 20 punten, Katrijn 13^de met 38 punten, de 12^de heeft er evenveel, de 11^de telt er 42, de top-10 wordt moeilijk want daarvoor gaapt reeds een kloof van 12 punten. Na het middagprogramma volgt een urenlange pauze waar onze dames gretig gebruiken van maken om de batterijen te laden, de camper is dus niet voor niks naar Bremen gekomen.
De twee laatste nummers worden in het avondprogramma gereden, zoals steeds is het derde onderdeel van het omnium de afvalling, traditioneel een hectisch nummer.
Onze dames starten mooi en nemen goed positie in. Op een kleine piste en met zo'n groep is het opletten geblazen, de snelheid is dadelijk vrij hoog en wanneer men ingesloten wordt is het uitkijken om er niet vroegtijdig uit te gaan. Nora haalt enkele keren haar sterke sprint boven en onze dames weten de andere junioren te overleven en meteen ook zowat de helft van het peloton, maar dan raakt onze Noorse kampioene plots vast en is het einde verhaal, maar met een 11^de plaats mag je als juniore zeker tevreden zijn, hoewel in een afvalling in de regel enkel de winnaar niet teleurgesteld is. Drie ronden verder raakt Katrijn niet tijdig los en is ook zij er aan voor de moeite, de 10^de plaats wordt haar deel. Daardoor kan ze niet opschuiven in de tussenstand, zij blijft 13^de op 60 punten en Nora volgt nu als 14^de.
In de puntenkoers is alles nog mogelijk want er zijn 120 ronden met 8 sprints, maar het is een kleine piste en dan is een winst- of verliesronde snel genomen en dat is telkens 20 punten in credit of debet. Als juniore tussen de elite is een winstronde slechts mogelijk bij een slapend peloton en is het dus vooral zaak om geen verliesronde aan de spreekwoordelijke broek te krijgen. De wedstrijd start aan een gematigd tempo, maar na 10 ronden komt daar reeds verandering in. Onze dames kunnen evenwel nog steeds vlot mee in de groep. Wanneer na zowat 40 ronden de eerste aanvallen voor rondegewin op gang komen gaat het tempo nog eens omhoog, Katrijn spartelt en overleeft, maar nu moet Nora het peloton laten gaan. Net voor de vierde sprint pikken 4 vluchters aan voor een winstronde en Katrijn die net in de kop zit ziet haar kans en sprint mee, zij pakt zo 1 extra punt. Wat later zakt de snelheid even en Katrijn probeert mee te gaan in een vlucht, maar dat blijkt net iets te hoog gegrepen. Daarna is het terug vechten om bij te blijven. Er nemen nog enkele dames een winstronde, Nora heeft duidelijk een minder moment en moet de groep nog enkele keren laten gaan, ook een Duitse juniore boekt een verliesronde, maar niet Hanna Dopjans, deze vecht met Katrijn aldus voor de titel van eerste juniore en weet 2 punten te sprokkelen. Beiden rijden voor hun leven om niet te lossen, enkele keren is het nipt, zowel voor Katrijn als voor Hanna, onze dame heeft een mooie puntenvoorsprong op haar met 61 t.o.v. 36, maar zij barst niet en blijft bij het peloton. De dames elite boven haar in het klassement, die op minder dan 20 punten staan lossen evenmin. Daardoor kan ze niet meer opschuiven richting top-10, zij is en blijft 13^de, maar dat stond al op rugnummer, dus het getal was er al de ganse dag. Wanneer tenslotte het eindschot weerklinkt is iedereen meer dan tevreden dat het slopende omnium ten einde is.
Katrijn mag tevreden terug blikken, in een zeer geanimeerd omnium tussen de elite's met een dertiende plaats in de middenmoot eindigen en dit als eerste juniore is meer dan eervol en zo dachten ook Serge en de bondscoach erover. Nora had een mindere dag en moest dit bekopen in de puntenkoers waardoor ze terugvalt naar de 19^de plaats. 
Na losrijden en de door de organisatie aangeboden maaltijd is het tijd voor een douche en dan naar het hotel waar pas na middernacht in de bedstee wordt gekropen. Een goede nachtrust moet soelaas brengen voor een lange madison op zondag.

Nu de Belgische kampioenschappen achter de rug zijn is het terug “business as usual” op de piste met de meetings in het kader van de AVS RTV cup. Intussen hebben onze nieuwe rensters hun eerste cluboutfit aan en tellen wij 3 dames in onze kleuren: Esmée bij de elite, Kato en Jolien bij de junioren, allen met de stevige training van daags voordien in de benen.
Aan de start slechts 2 nieuwelingen, 9 junioren en 4 elites.
De eerste proef is een scratch waarbij er enkele aanvallen worden genoteerd van een Franse renster waarop gereageerd wordt door enkele junioren, Jolien en Esmée weten steeds snel aan te sluiten. Wanneer wat later er terug een aanval vertrekt is het gat reeds groot wanneer eerst Jolien in de tegenaanval gaat, maar Esmée ziet dat ze ook best reageert en samen sluiten ze wat later aan bij de 4 aanvallers. Zo trekken ze ook naar de finish, Esmée wordt tweede bij de elite, Jolien derde bij de junioren, Kato finisht als zesde.
Als tweede nummer iets nieuws: een handicaprace, de rensters starten in omgekeerde volgorde van de aankomst in de scratch met telkens een tussenafstand van ong. 10m. De wedstrijd zelf is slechts 5 ronden en wordt zo een lange gerekte sprint. De junioren rijden de zaak snel dicht, de elites volgen op korte afstand, maar raken niet tijdig bij de junioren. In de eindsprint wordt er wat gedrumd en dat blijkt nadelig voor Jolien, zij wordt terug derde en Kato wordt opnieuw zesde.
Daar de madison niet doorgaat wegens gebrek aan deelnemers wordt een 500m ingelast. Van ons trio moet Kato eerst aan de bak, zij rijdt de eerste ronde in 25,257s, dat is 3/4s sneller dan vorige week op het BK, maar in de tweede ronde speelt de training van gisteren op, maar met 44,289s is ze nog steeds meer dan 3/10s sneller dan op het BK. Volgende is Jolien, zij opent in 22,850s, dat is ook bijna 3/10s sneller dan op BK en dat opent perspectieven om onder 40s te duiken, maar ook hier wil het in de tweede ronde minder vlotten en wordt de eindtijd 40,939s, ong. 1/10s meer dan op het BK. Finaal wordt Kato met zevende en Jolien vierde in dit onderdeel.
Esmée mag als voorlaatste de start nemen, haar wiel wringt tegen en zij mag herstarten. Opnieuw speelt het achterwiel haar parten en moet ze stoppen. Daar de reglementen maar 1 herstart toelaten eindigt ze zonder tijd en dus vierde bij de elites.
Alles is dan nog mogelijk in de afsluitende puntenkoers over 50 ronden. In deze wedstrijd zijn er regelmatig aanvallen, maar het peloton laat niemand gaan, toch niet langs de voordeur. Onze dames tonen zich en zijn regelmatig in een aanval betrokken en wanneer het peloton er “een snok aangeeft” kunnen ze allen hun positie handhaven. Esmée en Jolien weten punten te sprokkelen, Esmée pakt in de tweede sprint zelfs de volle buit. Kato probeert er meermaals van tussen te glippen, maar de concurrentie is haar nummer van het BK Omnium nog niet vergeten en reageert dit keer snel op elke poging van onze Kempendochter. Jolien weet 11 punten te verzamelen, dat is voldoende voor de derde plaats in dit onderdeel, meteen ook goed voor de derde plaats in het omnium. Kato eindigt vijfde in de puntenkoers en daar enkele andere rensters een verliesronde krijgen aangesmeerd klimt zij daarmee ook naar de vijfde plaats in het eindklassement.
Bij de elite wordt het een spannende strijd tussen Esmée en een Française voor de tweede plaats. Met nog enkel de eindsprint te rijden staan ze beiden met 122 punten, het is Esmée die in de eindsprint aan het langste eind trekt20200105 VWEM en zo de tweede plaats veilig stelt.
Een mooie meeting van onze dames die werden aangemoedigd door ploegmakker Katrijn die dit keer fotograaf van dienst was.

Nora was dit WE in Denemarken aan de slag op de piste. 
Op zaterdag reed ze in Kopenhagen, maar de organisatie vond dat er niet genoeg dames waren om een internationaal peloton te vormen en besloten daarom UCI Cl2 wedstrijd te annuleren en de aanwezige dames in te delen in een peloton met “men amateurs C”, een groep lokale renners. Je kon het bekijken als “wedstrijd is wedstrijd”, maar achteraf gezien vond Nora het maar een slechte training voor de wedstrijd van zondag. 
Op zondag stond de “Odensee Grand Prix” op het programma, terug een UCI Cl2 omnium, maar nu wel met genoeg rensters. Nora rijdt in de scratch over 30 ronden de frustratie uit de benen en toont haar intussen gekende eindschot om zo de zege in dit onderdeel op zak te steken.
In de  temporonden verging het haar iets minder, maar een 4^de plaats tussen de dames elite is zeker niet mis. 
In de afvalling is Nora zeer attent en valt alles in de juiste plooi, zij mag afsprinten en toont nogmaals haar impressionante sprint en de tweede zege is een feit, maar het vaatje is intussen wel af en recuperatie is nodig. Nora staat op dat moment in het tussenklassement aan de leiding met Amalie Winter Olsen. 
De puntenkoers over 40 ronden is niet dadelijk volgens een systeem dat veel recuperatie toelaat, net zoals dikwijls in Duitsland wordt niet om de 10, maar om de 5 ronden gesprint, dat geeft 8 sprints in totaal. Nora betaalt de tol van de afvalling, maar kan nu en dan toch wat puntjes op haar conto bijschrijven en wordt in de slotsprint terug tweede wat ook weer goed is voor 6 extra punten, dat blijkt net te kort om de overwinning te claimen, Nora wordt verdienstelijk tweede, zij had wel liever gewonnen, maar in een peloton met eliterensters is dit meer dan verdienstelijk zo net na je 17^deverjaardag.
Dat ziet er dus goed uit voor Bremen waar ze met Katrijn zal aantreden op zaterdag 11 en zondag 12 januari in het vrouwenprogramma van de zesdaagse.

De laatste pistewedstrijden voor 2019 omhelzen bij de dames jeugd de Belgische kampioenschappen scratch en puntenkoers. Katrijn, Jolien en Kato wacht de taak om de titels die Esmée en Nele vorig haalden binnen de ploeg te houden, Julie loert bij de nieuwelingen op een kans om haar hattrick in de snelheidsnummers verder uit te breiden.
Aan de start 9 dames junioren en 5 meisjes nieuwelingen die met hun 14 samen het ovaal worden opgestuurd.
In de scratch over 20 ronden wordt het publiek op zijn wenken bediend, reeds na 3 ronden zet Kato met Yenna Vandeputte een aanval op poten en moet het peloton vol aan de bak. Wanneer enkele ronden verder de kloof gedicht is, zet Jolien aan voor een solo waardoor de snelheid er goed in blijft, eens Jolien tot de orde geroepen vertrekt Katrijn, maar de concurrentes worden gewaarschuwd door het gejoel van het publiek waardoor de reactie dadelijk op gang komt en zij dus niet weg kan rijden. Na een aanval van een nieuwelinge is het op 7 ronden van het einde terug de beurt aan Katrijn, zij vertrekt zeer snedig en slaat nu wel een kloof, maar Marith Vanhove en Sara Maes gaan in de tegenreactie en rijden in 2 ronden naar haar wiel, intussen is ook Jolien uit het peloton weggeglipt en zij maakt aansluiting op 3 ronden van de finish. Zij aarzelt even om door te gaan en een ronde verder trekt Katrijn de sprint op gang met Marith, Sara en Jolien in die volgorde in haar wiel. Marith komt nog sterk opzetten, maar de zegedrang is zo groot dat Katrijn haar voor blijft en zo een extra titel op zak steekt. Jolien weet zich naar de vierde plaats te spurten en Kato wordt zevende.
Bij Julie zit de verzuring van daags voordien nog in de benen en zij moet vrede nemen met de vijfde plaats bij de nieuwelingen.

Anderhalf uur later worden de 14 rensters terug op de piste verwacht voor de puntenkoers. Katrijn heeft duidelijk grootse plannen want zij zet onmiddellijk na het startschot een eerste aanval op poten. Maar er zit duidelijk niet meer hetzelfde “poeier” in de benen, zij kan onvoldoende voorsprong nemen en laat zich dan maar na 3 ronden terug inlopen. Daarop trekt Jolien er alleen van door. Zij slaat wel een mooie kloof maar wanneer het peloton versnelt begint ze te twijfelen en zo wordt ze 2 ronden voor de eerste sprint terug ingelopen. In die eerste sprint neem Katrijn de volle buit mee en komt zo aan kop van de tussenstand. Na 13 ronden is het de beurt aan Kato, zij zet terug een mooie solo op, maar het peloton heeft de les van het omnium begrepen en geeft haar dit keer geen vrijgeleide. In de tweede sprint moet Katrijn de duimen leggen voor Marith Vanhove waarmee de strijd zeer spannend blijft. Halfweg de tweede en derde sprint zet Océane Jonckers haar traditionele aanval op en zij houdt dit lang genoeg vol om de 5 punten van de derde sprint mee te graaien. Katrijn moet andermaal Marith Vanhove voorlaten en zo komen beiden in de tussenstand op 10 punten terwijl ook Sara Maes 6 punten telt waardoor elk van hen de titel nog kan winnen door de eindsprint te winnen. Dit trio lost elkaar voor geen vin meer, dat ziet ook Ines Van de Paar die hier haar kans ruikt om nog podium te rijden en op 4 ronden van het einde een aanval opzet. Katrijn reageert sterk en krijgt Marith en Sara aan het wiel. Zij gaan over Ines en in deze volgorde naar de eindsprint, bij het luiden van de bel zit Katrijn nog steeds op kop, Marith probeert haar positie aan te vallen en komt in de voorlaatste bocht naast haar, maar Katrijn duwt nog even door en kan de leiding vast houden, in de laatste bocht zit de concurrentie terug in het wiel en dit geeft onze dame niet meer af, onder luide toejuichingen van de opgekomen supporters komt ze zegevierend over de streep waarmee haar derde Belgische titel van deze kampioenschappen een feit is. Jolien weet in hun spoor de laatste 2 punten te veroveren en springt zo nog naar de vijfde plaats, Kato perst er ook nog eens alles uit en sprint zich naar de zesde plaats.
Julie startte met lege tank en moest de rol lossen waarna ze de strijd staakte, zij werd zo vijfde.
Met deze twee extra titels komt de teller van de (toekomstige) ploeg op 6 titels + 3 zilveren en 1 bronzen medaille te staan in de Belgische kampioenschappen, tel daarnaast de 8 Noorse titels van Nora en het zilver van Juliet in Nederland en wij mogen spreken van een geslaagde winter waarop de teamleiders zeer tevreden terug kijken.
De after-party was dan ook zeer gezellig en ontspannen.
Dank aan alle aanwezige supporters voor de vocale steun en Marc voor de prachtige actiefoto’s

In Nederland is het eveneens het seizoen van de pistekampioenschappen en daar is Juliet actief. Dit WE was Alkmaar de place to be. Op vrijdag gaat Juliet van start in de puntenkoers, hoewel Kirsten Wild dit keer niet van start gaat rest er in het deelnemersveld van 21 rensters nog ruim genoeg kwaliteit om er stevig in te vliegen. Wie Juliet kent weet dat ze staat voor aanvallen, dat doet ze ook nu weer verscheidene keren, maar tegen zo’n peloton is het kwaad kersen eten als eerstejaarsbelofte, tijdens één van die aanvallen weet ze wel de volle buit van 5 punten binnen te halen en dat blijkt op het einde voldoende voor de zesde plaats, een heel mooi resultaat boven de Moerdijk.
Op zaterdag staat de achtervolging op het programma. Dat is ook iets voor Juliet, gewoon 3km snoeihard fietsen met niemand aan het wiel. Zij is die dag ijzersterk en kan in de kwalificaties de ganse wedstrijd beneden haar vooropgesteld schema rijden waardoor ze uitkomt in een mooie eindtijd van 3m45s, waarmee ze iedereen verrast. Enkel Amy Pieters rijdt met 3m41s nog sneller waardoor Juliet wat later tegen diezelfde Amy Pieters uitkomt in de finale voor goud en zilver. Een extra stunt zit er niet in, Juliet rijdt nu de “triple-kilometer” in 3m49s, dat is 7s trager dan haar tegenstandster, maar toch weer een mooie zilveren plak in haar eerste NK bij de dames elite, een mooie opsteker voor haar en extra eremetaal op de teller van het team.
Hierna moet ze nog eens de baan op in de scratch, maar de benen voelen leeg en dus zit haar traditionele aanval er dit keer niet in, Juliet rijdt gewoon met het peloton mee, positioneert zich goed en komt als achtste van de 21 over de streep.
Op zondag nog eens opladen voor het NK Madison waar Juliet koppel vormt met Kirstie Van Haaften, de nacht was evenwel onvoldoende om de tank nog eens helemaal te vullen en Juliet moet strijden met mindere benen, toch weet ze met Kirstie nog een vijfde plaats uit de brand te slepen.
Mooie resultaten voor onze Nederlandse pistier, de teamleiding volgde het met veel plezier vanop het Gentse middenplein.

Vandaag BK sprint en 500m, in de regel een lange dag, meerdere keren op de piste, maar steeds slechts voor enkele rondjes. Bij de nieuwelingen Julie aan de start, nog enkele dagen en ze showt onze kledij, bij de junioren Katrijn en bijna-teamies Jolien en Kato. Bij de nieuwelingen slechts 4 deelnemers, een dieptepunt na de jaren waarin de piste bij de dames helemaal leek open te bloeien. Bij de junioren iets beter met 7 dames aan de start, voor de 500m zelfs 8.
De dag wordt traditioneel geopend met een 200m. Julie reed dit nummer vorige maand voor het eerst en klokte toen 14,036s, vandaag de tweede beurt, maar ze heeft de laatste weken een pak zelfvertrouwen opgebouwd en zet een mooie 13,366s neer, waarmee ze dadelijk het deelnemersveld topt.
Bij de junioren moet Kato de spits afbijten, zij zet een tijd neer van 14,599s, Katrijn komt na haar in de piste en rijdt technisch sterk en zet met 12,294s meteen een richttijd neer. Jolien moet als vijfde juniore de baan op en rijdt na exact 13,858s over de streep. De tijd van Katrijn wordt enkel door Marith Vanhove nog verbeterd en dat betekent dat ze met een mooie uitgangspositie het eigenlijke sprinttornooi mag aanvangen.
In de kwarfinales komen enkel de junioren aan de start, de nieuwelingen starten pas aan de halve finale. Katrijn komt tegen Kato uit, in de eerste heat verrast ze Kato en slaat onmiddellijk een groot gat. In de tweede heat zet Kato de sprint in, maar Katrijn remonteert en wint opnieuw. Jolien moet het opnemen tegen Sara Maes en dat is zeker geen cadeau. De dames maken er wel een leuk kijkstuk van door veel te surplacen, maar zowel in heat 1 als 2 weet Sara met een scherpe aanval Jolien los te schudden en te winnen.

In de halve finales komt ook Julie in actie, zij neemt het op tegen Febe Jooris. In heat 1 beloeren de dames elkaar en beginnen bijna te surplacen, maar wanneer Julie aanzet komt er geen echt antwoord en staat onze dame 1-0 voor. In heat 2 verrast Febe met een heel scherpe aanval van heel ver. Zij slaat een ruime kloof en Julie lijkt verloren, maar opgeven staat niet echt in haar woordenboek, zij neemt haar stuur stevig beet en met enkele lendenrukken jaagt ze de snelheid omhoog en nadert meter per meter om in ware killersstijl op en over de tegenstandster te gaan en zo de weg naar de finale te banen.
Katrijn moet het opnemen tegen Sara en die is in haar dag, na een sterke 200m en even sterke kwartfinale grijpt ze nu haar kans tegen haar schoolvriendin. In heat 1 zet Katrijn stevig aan en slaat een kloof, maar Sara zet haar turbo aan en komt nog akelig dicht, Katrijn wint nipt. In heat 2 neemt Sara het initiatief, zij zet aan, slaat een kloof, maar nu is het aan Katrijn om de registers open te gooien, zij gaat op en over Sara en verzekert zich zo van haar finaleplaats.
In de finale komt Julie uit tegen Laura Puype, in heat 1 zet Julie van ver aan en houdt het tot op de streep, in heat 2 is het Laura die probeert Julie te verrassen door vroeg aan te gaan, maar eens de motor van onze Limburgse op toerental neemt ze de maat van haar tegenstandster en is de trui en gouden medaille een feit.
Bij de junioren moet Katrijn het opnemen tegen een andere schoolvriendin, Marith Vanhove, topfavoriete van de snelheidsnummers. Marith zet de sprint aan, maar Katrijn mag van een stuk hoger in de baan starten, zij draait de gas vol open en remonteert Marith net voor de streep om zo heat 1 op haar naam te schrijven. In heat 2 zet Marith van hoger aan, Katrijn komt weer op volle toerental en lijkt het opnieuw nipt te kunnen halen, maar de fotofinish geeft aan dat ze sneuvelt op een banddikte. Voor de derde keer in vier jaar rijdt onze dame een belle in de finale van het BK sprint. Ook nu weer wordt het een thriller. Marith zet opnieuw sterk aan en Katrijn komt er opnieuw naast maar net niet over en moet dus vrede nemen met het zilver.
Nog niet heel bekomen van hun inspanningen moeten de dames terug het ovaal op voor de 500m. Bij de nieuwelingen reed iedereen evenveel en de 4 dames komen aldus allen aan de start met een vergelijkbare verzuring in de benen. Julie komt in de eerste reeks met Febe Jooris aan de start, zij start iets trager maar maakt dit snel goed om finaal te eindigen na 39,615s, iets meer dan 3/10s sneller dan Febe. In de tweede reeks doet geen van de beide meisjes beter en zo is het voor Julie 2x bingo op één dag, zij wint daarmee de 3 titels in de snelheidsnummers (keirin, sprint en 500m) en heeft zo haar entree op de piste zeker niet gemist.
Bij de junioren zet Marith Vanhove in de eerste reeks met 36,031s een nieuw Belgisch record op de tabellen en de anderen weten meteen waar ze voor staan. Kato moet in de tweede reeks van start en zet 44,627s neer, waarmee ze achtste eindigt. In de derde reeks is het aan Jolien, zij komt na 40,796s over de streep, goed voor een zesde plaats, zij sneuvelt op slechts 22/1000s van de vijfde plaats. Katrijn mag in de laatste reeks van start, zij vertrekt goed en komt na 37,327s over de streep, haar beste tijd ooit in competitie en goed voor een tweede keer zilver vandaag.
Met 2x goud en 2x zilver mag onze (toekomstige) ploeg opnieuw oprecht fier zijn, dat zagen ook de aanwezige supporters. Op nu naar dag 4 van de kampioenschappen met scratch en puntenkoers op het programma.

Pam Schutten is onze tweede Nederlandse belofte die volgend jaar onze rangen vervoegt. Zij was zondag aan de slag in de cross in Boxtel. Door de weersomstandigheden lag het parkoers er zeer zwaar bij met veel modder, daar bovenop kwam de regen het feestje compleet maken. Pam slaagde er in om net top-10 te halen in de Dales categorie. Zij blijft de komende weken verder het veld induiken en wij houden je langs deze weg op de hoogte van exploten. 

Het NK Omnium bij Dames Elite is geen “kermiskoers” met meer dan 20 rensters aan de start, daarbij o.a. wereldkampioene Kirsten Wild, Amy Pieters en anderen die het internationaal reeds bewezen. Juliet, die vanaf Nieuwjaar ook in onze kleuren rijdt kwam er als eerstejaars belofte aan de start. Place to be haar thuishaven de piste van de Omnisport in Apeldoorn. Juliet stelt zich een top-10 als doel en dat is in een Nederlands peloton geen sinecure om te halen.
In de scratch mist ze volgens zichzelf nog wat de versnelling en de power van de geroutineerde toppers, maar koersinzicht heeft ze wel, ze kan zich dan ook goed positioneren en als 10de over de streep bollen.
In de tempronden worden de puntjes terug weggekaapt door de grote kanonnen, punten sprokkelen blijkt niet mogelijk, maar als eerste puntenloze over de streep komen lukt wel, jammer genoeg zijn er 10 rensters die wel punten halen en dus is een 11^de plaats haar deel.
In de afvalling lijkt alles volledig naar wens te verlopen maar dan komt het moment van “Ik zit goed maar toch niet...” en dan is het bam en genadeloos eruit. Juliet is nu wel kwaad op zichzelf want er zat best meer in dan een 11^deplaats.
In de puntenkoers is het terug de weg zoeken tussen de sterke routiniers, Juliet is een aanvallend type en dat komt er ook nu weer uit, ze gaat mee in de aanval in de hoop een winstronde te pakken en met de 20 bonuspunten nog sterk te klimmen in het klassement. Verder dan een halve ronde komt ze niet, maar onderweg komen er toch nog wat punten bij op haar conto en zo eindigt ze finaal als 10^de in het eindklassement, doel gehaald en dus kan ze tevreden terugblikken. 
Nu komen er voor haar nog het NK puntenkoers, achtervolging, scratch en ploegkoers aan. Daarover later meer. Wij wensen haar alle succes toe.