Op vakantie raak je af en toe de draad even kwijt. De draad van de tijd... We waren van plan om vandaag Hua Hin te bezoeken, maar kwamen er vanochtend net op tijd achter dat het vandaag zondag is en we daar dus niet zoveel kunnen gaan doen. We hebben de meisjes niet horen klagen over een extra dagje zwembad/strand. En soms de draad van ons blog... gisteren begon ik me als titel cera van ceramiek, maar daar was in de rest van het stuk niets over terug te vinden. Die uitleg ben ik jullie nog verschuldigd. Zodra we dit hotel (Cera Resort) betraden was het duidelijk dat de beroemde keramiekfabriek in Ratchaburi hier aandelen moet hebben. Geen vierkante meter is keramiekvrij: bloempotten, nachttafels, lampen, bijzettafels, salonttafels, wandversiering... Zelfs minder nuttige zaken als een ton en een spekglad krukje in de doucheruimte. Met het grote vrijstaande bad was ik daarentegen wel ontzettend blij. Niet omdat ik hier de behoefte voel om languit te liggen luieren in een warm bad, maar omdat het veel handiger is om daarin de noodzakelijke handwasjes te doen. Een maand reizen met vier personen en slechts twee rugzakken vraagt om economisch/ergonomisch inpakken, dus moet er af en toe gewassen worden -momenten waarop ik atijd ontzettend veel respect heb voor vrouwen uit de pre-wasmachinetijd. De kleren zijn de stille getuigen van wat de meisjes gedaan hebben. De chocoladevlekken op de blouse van Yade: Bangkok - bananenpannenkoekjes met chocolade- we zaten op de muurtje vlakbij het hotel. We hadden er net ontdekt dat we onnodig een taxi hadden genomen van het station naar het hotel. De rit duurde een kwartiertje, maar oversteken op het zebrapad had volstaan. De zwarte vlekken op de short van Yaël: Koh Chang - de stoelen bij het zwembad bleken niet kleurvast te zijn na de overvloedige regen die elke ochtend het eiland blank zette. De strepen op het badpak van Yade: Cha-am - na een verdienstelijke poging om een fort te maken in het zand. De oranje vlekken op de bikini van Yaël: Onze zonnebrandolie blijkt jammer genoeg dat effect te hebben op witte stof. Na enkele dagen in Cha-am is het weer overduidelijk... wij zijn niet uit het juiste strand/zwembad-hout gesneden. We hebben nochtans een prachtig voorbeeld, een Brits gezin dat dit duidelijk in de loop der jaren geperfectioneerd heeft. Ze smeren zich simultaan in, draaien zich elke vijtien minuten om en houden hun kinderen veilig op spatafstand. Ondanks de lekkere panang curry, de overheerlijke gebakken bananen en het aangename zwembadwater diepen we na 48 uur badplaats de Lonely Planet weer op in de hoop iets interessants te vinden in de buurt - even afgeleid door een Zweedse buurvrouw die zo smakelijk zit te lachen met een boek dat we het niet kunnen laten te informeren naar de titel (Flakmopedisten van Lasse Berghagen). Morgen Hua Hin! (voor echt deze keer)
18-08-2013, 13:23 geschreven door Inge Reacties (0)
17-08-2013
Cera van ceramiek
De treinreis van Bangkok naar Cha-am was weer een aangename duik in het locale leven: luidruchtige verkoopsters, oude vrouwtjes die in de meisjes hun wangen willen knijpen, giechelende meiden in uniform en een prachtig uitzicht. Yade en Hans verzinnen nieuwe versies om uno te spelen (de ander op valsspelen proberen te betrappen), pen en papier wordt bovengehaald om galgje te spelen - op zoek naar woorden die iets met onze reis te maken hebben en op andere momenten zorgen de e-readers en tablets voor wat afleiding. Dan zitten we lekker asociaal allemaal in onze eigen bel. Ons nieuwe hotel is mooi, maar een pak duurder dan verwacht omdat we voor een extra bed moeten bijbetalen. Eigen schuld, dikke bult.... hadden we de kleine lettertjes maar iets beter moeten lezen. We laten het in ieder geval ons humeur niet beïnvloeden. Voor een verfrissende duik in het grote zwembad moest ik geduld hebben want Wall-E was op tv. Zodra er ergens bewegende beelden zijn -in een restaurant of café- ben ik mijn drie tafelgenoten kwijt. Het maakt zelfs niet uit of het in het Thais of het Russisch is - die kopjes draaien spontaan weg van de conversatie, dus zeker als er een film te zien is die ze leuk vinden. Cha-am is te vergelijken met de costa's, een plek waar jongeren heengaan om te fuiven. Maar nu is het laagseizoen, de bars, stranden en hotels liggen er verlaten bij. En dat is wel zo aangenaam voor ons want wij komen hier genieten van de rust, de zee en het zwembad én van de nabijgelegen steden Hua Hin en Phetchaburi. Morgen staat Hua Hin op het programma.
17-08-2013, 00:00 geschreven door Inge Reacties (1)
15-08-2013
Tussenstop
Vaarwel hutje bij het strand, vaarwel zwembad, vaarwel Koh Chang... Hallo taxi, hallo overzetboot, hallo minibus... Hallo Bangkok! Zodra we de luchthaven naderen is het duidelijk, we zijn terug, voor even althans want morgen reizen we door naar Cha-am, Petchaburi. Bangkok is een stad met laagjes. Als je met de wagen de stad binnenrijdt, op wegen die hoog boven de grond verheven zijn, zie je in één oogopslag een stad die naar de wolken reikt, met wolkenkrabbers, gigantische reclamepanelen en goud-rode tempeldaken. Als je door de straten wandelt, valt die hoogbouw meteen minder op, dan zie je 'kleine' mensen vechten om een plekje, in het verkeer, op de stoep, in de economie, in het leven in een grote stad; de tuktukchauffeurs in hun kleurrijke wagens die zich een hele dag tussen de uitlaatgassen begeven, vrouwen bij hun rijdende keukens, de bedelaars die tegen een boom zitten... Hier kijk je niet omhoog, hier kijk je naar beneden, de handen voor de borst gevouwen - nederig en dankbaar voor de plek waar we geboren zijn, voor de kansen die we kregen... En dankbaar voor de overheelijke bananenpannekoeken die voor ons gebakken worden ;-) Morgenochtend nemen we de trein, met een beetje geluk zijn we dan in de vroege namiddag op onze volgende bestemming. Maar in Thailand moet je je vooral niet druk maken om tijd, zeker niet als je het openbaar vervoer neemt. We zijn er als we er zijn...
Als toemaatje enkele uitspraken van Yade: "Steek je de stekker van mijn tablet in de stekkerkraan?" "Het is half vijftien, we moeten vertrekken."
En nu is het "half tweeëntwintig", hoog tijd dus om de dames in bed te stoppen. Sweet dreams!
15-08-2013, 16:25 geschreven door Inge Reacties (2)
14-08-2013
bijtjes-ontbijt
Hallo, In de ochtend bij het ontbijt zijn er altijd veel bijtjes. Vooral als je bijvoorbeeld pancakes met honing eet moet je oppassen dat je geen bijtje op je vork hebt. Vandaag was ik na het eten wat aan het spelen en er zat een bij op mijn hand. Ik had ze niet gezien. En wat gebeurde er.... hij stak me! Hans heeft heel snel het gif uit mijn vinger gezogen. En mama trok de angel er uit. Toch werd het een beetje dik. Het was vanochtend weer superhard aan het regenen, er was zelfs een riviertje naast onze bungalow ontstaan. Na de rekenoefeningen was het gelukkig weer stralend weer en zijn we naar de hoofdstraat gewandeld. Mama, Yaël en ik hebben er nog een keer een voetmassage laten doen. Het was heel fijn en nadien hebben die meisjes onze haren ingevlochten. In dat stadje is ook een bar en die noemt Mojito-Lounge. Daar kan je ook waterpijpen roken. Hans is nog steeds gestopt met roken, maar heeft daar wel één keer een waterpijp gerookt. Er zijn verschillende smaken. Hij heeft er eentje met appel geprobeerd. Het rook lekker naar caramel en anijs. Het water waar we langs moeten lopen was hoog door de harde regen. Het kwam zelfs tussen de stenen omhooggesproten. Natuurlijk zijn we ook nog in het zwembad gaan spelen. Maar dat is geen nieuws.
14-08-2013, 13:17 geschreven door Yade Reacties (2)
12-08-2013
Komkommertijd
Het is vandaag gelukt. Mijn benen zijn niet meer wit. Een hele prestatie. Bruin kan je ze ook niet meteen noemen, eerder wit met rode vlekken, het omgekeerde van een vliegenzwam dus. Gedeeltelijk komt dit door de ontelbare muggenbeten en gedeeltelijk dankzij Yade. Een woordje uitleg... Als je tegen Yade zegt dat ze iets niet mag/kan doen, beginnen haar ogen te glimmen en vernauwd haar bewustzijn tot dat ene ding dat verboden werd. Ze kan er moeiteloos een hele dag over doordrammen. Zodra we voet op het strand bij ons hotel hadden gezet en ze het kleine eiland voor ons in zee zag, wist ze het. "Daar zwem ik heen!" Nu ligt dat eiland ogenschijnlijk wel vlakbij, maar schijn bedriegt als er enkele honderden meters golven tussen liggen. "Nee, dat is veel te ver, daar kan ik zelfs niet naartoe zwemmen," was dus een logisch anrwoord. Ze kreeg er zelfs wat les over stromingen en golven bovenop. Maar logica is niet aan haar besteed als ze zich iets in haar hoofd heeft gehaald. Dus kreeg ze Hans zover om een poging te wagen (met zwemvestje). Een half uur later stond een mopperende Yade opnieuw aan deze kant van het strand. Het bleek te pijnlijk te zijn door de rotsen in het ondiepe water. Twee dagen en heel wat gezeur later ondernam ik met haar een tweede poging, ditmaal gewapend met een grote zwemband waar ik af en toe wat mee op kon hangen. En we hebben het gehaald, maar niet zonder schrammen en schaafwondes. "Zo erg was het toch niet," zei ze triomfantelijk toen ze het eiland op rende. Nee, voor haar niet ;-) We vierden onze overwinning met enkele stroofjes "op een onbewoond eiland" Het kan best zijn dat je er niet van je fiets valt, maar 'geen pietsie pech' vind ik er toch over als ik naar mijn knieën kijk. Mijn nieuwe versie: Op een onbewoond eiland val je doodmoe op het strand op een onbewoond eiland heb je nood aan gaasverband de rug verbrand en de voeten rood voel je je klaar voor 't schroot je zucht 'oef ik ben niet dood'
En als je een beetje bekomen bent, besef je dat je ook nog terug moet... Gelukkig hielp de stroming daarbij een handje. Onnodig te zeggen dat ik me nadien even languit naast het zwembad heb gelegd met mijn boek: De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry. Ik kreeg er spontaan zin in wandelen door. Volgend jaar een blog over een tocht naar compostela? Of de GR20? Dan kan Seth mee, de hond die we nu nog niet hebben, maar waar we onze housesitter moeilijk mee kunnen opzadelen. (Bij deze een woordje van dank aan Nicky voor de goede zorgen!)
En de rest van de dag... die vulden we naar goede gewoonte met lekker eten, wat wandelen en samen zingen. Hans heeft hier blijkbaar wat last van een muzikale identiteitscrisis want hij loopt de hele tijd liedjes van Iglesias te neuriën. Die trachten we met z'n drieën uiteraard zo snel mogelijk te overstemmen. Bijvoorbeeld met eigen versies op 'Dit is een plek om lief te hebben'. En we vinden hier zoveel redenen om alles en iedereen lief te hebben dat dat moeiteloos lukt. Groeten from Thailand, with Love
12-08-2013, 17:51 geschreven door Inge Reacties (0)
11-08-2013
Dit is een dag om lief te hebben...
een dag en een uur om lief te hebben, een uur en een jaar om lief te hebben... Hier in Thailand is het op dit ogenblik laagseizoen, maar we kijken op tv naar 'Hoogseizoen' van Lenette Van Dongen (een Nederlanse cabaretière en zangeres) en genieten. Zelfs de meisjes gieren mee, al weten ze de helft van de tijd niet wat er nu precies zo grappig aan is. Je leest het goed... nederlandse tv in Thailand! Daardoor weten we hoe het weer is ten noorden van jullie, wie er ginder de slimste mens is en dat ze er bijzonder weinig verstand hebben van citrusvruchten en Hitchcock. We brengen natuurlijk niet de hele dag voor televisie door, het is af en toe wel aangenaam tijdverdrijf om de zon af te wachten. Het begint een gewoonte te worden... wakker worden en de stortregen horen... en een stralend blauwe lucht na het ontbijt. Yaël vindt die ochtendregen zalig want daardoor kan ze ongestoord eten ipv haar ontbijt -in doodsangst- met een tiental bijen te moeten delen. Vandaag hebben we twee brommertjes gehuurd en zijn we met de kids achterop een ritje op het eiland gaan maken. Links rijden went zeer snel, en dan is het enkel een beetje uitkijken voor honden en voetgangers. Voor de zwakke weggebruiker lijkt er op dit eiland niet veel plaats te zijn, nergens zie je hier voetpaden. Ze zijn dus verplicht zich op de weg te begeven om zich van bar naar restaurant naar winkel te verplaatsen. Omdat we de afgelopen dagen zelf die zwakke weggebruikers waren, kennen we de ongemakken en maken we het hen niet nodeloos moeilijk. Het is wel fijn om de haren in de wind te voelen wapperen en het uitzicht is ook mooi, toch wordt het ook snel duidelijk dat alle winkeltjes precies hetzelfde verkopen, dat we op een van de mooiste plekjes van het eiland logeren en dat daar alles voorhanden is wat we nodig heben om nog enkele dagen te genieten van de rust voor we weer verdertrekken. Bovendien wordt Yaël wat misselijk en besluiten we de rest van de dag weer rustig bij het zwembad door te brengen. Mét een glas vers watermeloensap. Gezondheid!
11-08-2013, 17:27 geschreven door Inge Reacties (2)
10-08-2013
Na regen komt zonneschijn
De dag begon met een hevige regenbui. We werden er zelfs wakker van. Toch gingen Yaël en ik zwemmen. De regen hield snel op, want na regen komt altijd zonneschijn. Al moet je er de ene keer wat langer op wachten dan de andere keer. We hebben uren aan het zwembad gespeeld en daarna hebben we panty's gemaakt uit zand. We zullen er eens een foto van maken.
Wat je nog niet weet : - er lopen hier apen rond (en dan bedoel ik niet mijn zus), ze kwamen ons gisteren wakker maken (wel 20) en hebben de ananas van de buren gestolen - er woont een hele grote gekko onder ons dak, hij maakt gekke geluiden, we noemen hem Pieter - op het strand wonen miljoenen krabjes, ze maken mooie bolletjestekeningen in het zand - Hans is een goed boek aan het lezen, hij hoort niets als hij zijn e-reader vast heeft - Hans is verbrand omdat hij te lang lag te lezen bij het zwembad - morgen gaan we brommertjes huren om de rest van het eiland te zien - ik heb massage-olie gekocht en Yaël een broek en een jurk - we zijn al halverwege onze vakantie
10-08-2013, 16:15 geschreven door Yade Reacties (1)
09-08-2013
Muziek
Vaak als we in een restaurant zijn horen we Thaise muziek, het is de meest verschrikkelijke muziek die wij ooit hebben gehoord. Het is niet alleen dat het als kattengejank klinkt het staat ook ongeloofelijk luid. Dus als iemand naar Thailand gaat vergeet zekker geen oordopjes mee te nemen.(Wij hadden er zelf geen mee maar kregen er in het vliegtuig). Nu zijn we in Koh Chang. We vullen onze dag met luieren, zwemmen, spelen in het zand, en rekenblaadjes maken. Af en toe eens naar het dorpje wandelen kan dan ook geen kwaad. Soms valt er hier en daar wat regen. Lekker dobberen op het water van het zwembad, daar zegt zelfs onze mama geen nee tegen. En pas gaan slapen rond tien uur vinden wij wel leuk
09-08-2013, 10:46 geschreven door Yaël Reacties (0)
Lazy Town
Leve oma, aardappelen en worstjes... Wie kent het vervolg? Of deze: De wastafel, de wastafel, de wastafel is stuk... Wandelingen worden opgevrolijkt met het zoeken naar vertalingen van enkele jeugdklassiekers. Veel meer intellectuele arbeid verrichten we hier niet op dit eiland. Van de bungalow naar het zwembad, van het zwembad naar de zee, van de zee naar het restaurant... Het is hier zo mooi dat het uitzicht (voorlopig nog) niet verveeld. Het meest inspannende dat we deden was de meisjes overtuigen om hun rekenoefeningen te maken en tot in de hoofdstraat wandelen. Dat klinkt vast eenvoudig maar geen van beide is dat. Tegen de tijd dat wij het eiland wilden verkennen was het vloed en moesten we een paar honderd meter over een met zee bedekt strand. Yade vond een dergelijke wandeling natuurlijk super, Yaël kon er ook wel van genieten omdat zij hoog en droog op Hans zijn schouders zat. En ik... ik denk dat we een volgende keer 's ochtends of in de vroegere namiddag gaan. Volgens onze reisbijbel is er hier op het eiland best wel wat interessants te zien, maar dat bekijken we morgen wel. Vandaag houden we het nog bij zee en zwembad.
09-08-2013, 06:38 geschreven door Inge Reacties (1)
08-08-2013
time travel / travel time
Tijd...in Thailand ervaar je het toch anders dan thuis. Een uurtje wachten in een busstation? Ok. Een busrit van meer dan 7 uur? Geen probleem. Een uur in een open taxi terwijl die in een snelvaart over de snelweg scheurt in een poging ons toch op tijd bij de overzet te krijgen? De tijd vliegt, net als onze haren. Als we in België een uur in de wagen zitten vinden de meisjes het al lang. Hier wordt hooguit eens gevraagd of we er bijna zijn, waarna ze weer in hun cocon duiken van tablet, nintendo of mp3. Af en toe kruipen ze wel eens op schoot voor een dutje of worden speelkaarten bovengehaald. Maar geen enkel moment is er gezeur. Onvoorstelbaar... Zijn dit onze kinderen wel? Als je Thailand wil zien is dit wel dé manier. Neem een bus naar een andere kant van het land, nestel je tussen locals en geniet van het voorbijslenterende landschap. Bereid je voor op een rijkdom aan groen, aan tempels, aan vergezichten, maar bereid je ook voor op armoede, op krotten die kniehoog in het water staan en op een blik op het harde boerenleven. Als je dapper bent, koop je wat eten van de verkopers die bij grotere bushaltes even binnenspringen en anders vul je die dag je maag met rotzooi zoals chips, cola en oreo's. Bereid je ook voor op een hogere taxiprijs als je na een lange reisdag de overzetboot verlaat. Het is donker, je bent moe en je wil naar je hotel. Dus betaal je... En als je denkt dat je dan eindelijk van wat rust kan genieten, blijkt je partner net nachtmerries te hebben over stinkende matrassen en beestjes in bed Maar zodra ik 's ochtends de gordijnen van onze bungalow opentrek verschijnt er spontaan een buitenmodel glimlach op mijn gezicht. Wat een uitzicht! Palmen, strand, rotsen, eilandjes, zwembad... De komende 8 dagen zullen we het hier vast naar onze zin hebben.
08-08-2013, 04:56 geschreven door Inge Reacties (0)
06-08-2013
Tempel-tijd
We zijn helemaal naar Nang Rong gereisd om Phanom Rung te bezoeken, een khmer-tempelcomplex op de top van een uitgedoofde vulkaan. Als we het park binnenkomen zien we honderden hoopjes gestapelde stenen, een fascinerend zicht. We lopen er eerbiedig langs en proberen ze vooral niet om te duwen. Als we een poosje later weer naar buiten lopen, komt er net een buslading Thaise toeristen binnen en tot onze verbazing proberen ze allemaal ergens nog een steentje bovenop te leggen. Dit verklaart al die stapeltjes! We wagen ook een kans op geluk en maken bestaande hoopjes wat groter. Volgens de Lonely Planet hoeft dit historische park niet onder te doen
voor Ankor Wat, maar wij delen die menig niet. De omgeving is wel mooi,
het park zeer goed onderhouden en het uitzicht vanaf het 'view point'
zou prachtig zijn als er niet zoveel bomen in de weg stonden ;-) De meisjes hebben allebei een fototoestel in hun handen geduwd gekregen en gaan op zoek naar mooie plekjes. Dat maakt het tempel-bezoeken voor iedereen net iets aangenamer. Maar eerst moeten ze zelf op de foto, samen met de leerlingen van een plaatselijke school. Die kinderen hebben meer interesse in het blonde haar van onze meisjes dan voor een eeuwenoude tempel... Nu we toch in de buurt zijn bezoeken we ook Prasat Mueang Tam. We worden er niet warm of koud van. Van de brandende zon daarentegen... Waarschijnlijk zijn we qua tempels wat verwend vorig jaar waardoor we dit niet zo bijzonder meer vinden. Tot slot brengt onze chauffeur ons naar Wat Khao Angkhan. Een rit van 20 kilometer leidt ons langs rijstvelden, authentieke huisjes en prachtige natuur. Deze tempel, verstopt achter een steengroeve, is wat mij betreft de mooiste die we deze week al gezien hebben; niet alleen qua uiterlijk ('an unusual nouveau-Khmer style' volgens de Lonely Planet) maar ook qua sfeer en bezieling. Je voelt gewoon dat hier dagelijks gemediteerd wordt. En zoals gebruikelijk zorgen we voor een goed evenwicht door de rest van de dag bij het zwembad door te brengen. Al moet Hans in de plaatselijke apotheek eerst zijn beste teken en mime-talent bovenhalen om de dame achter de balie duidelijk te maken dat we een middeltje tegen wormpjes nodig hebben, want Engels sprak ze niet. Wat hij getekend heeft, laat ik aan jullie verbeelding over. Het zorgde in ieder geval voor heel wat gegiechel in de apotheek. Morgen wordt het weer een reisdag. Om in Koh Chang te geraken moeten we 2 taxi's, 3 bussen en een veerboot nemen. Maar ik stap geen bus meer op zonder eerst een toilet bezocht te hebben. Ik heb mijn lesje geleerd.
06-08-2013, 14:17 geschreven door Inge Reacties (0)
05-08-2013
On the road again...
Soms valt een verplaatsing veel beter mee dan verwacht, soms gaat het heel wat minder vlot. Onze reis vandaag was eentje van de laatste categorie. We meenden rechtstreeks met een bus naar Nang Rong te kunnen rijden, maar we moesten eerst naar Korat om daar een tweede bus te nemen naar onze nieuwe bestemming. Bij die overstap spurten Yaël, Yade en Hans naar de dichtstbijzijnde toilet. Ik houd ondertussen de bus tegen en terwijl ik op hen sta te wachten weet ik al dat dit geen goed idee is. We hebben dan wel de bus, maar we gaan voor onbepaalde tijd op dat voertuig 'opgesloten' zitten... Dus probeer ik niet te denken aan water, vooral niet aan stromend water. Er zijn nog vier plaatsen in de bus, jammer genoeg niet naast elkaar. Ik ga zodanig zitten dat ik de meisjes in de gaten kan houden en ga door met niet denken aan... De eerste honderd meter van de rit stoppen we vijf keer en ik vrees dat het aan dit tempo pas avond zal zijn vooraleer we in Nang Rong toekomen. Nog voor we de snelweg bereikt hebben zitten (en vooral staan) er zoveel mensen op de bus dat ik de meisjes niet meer kan zien. Geen fijn gevoel. Gelukkig weet ik dat Hans vooraan zit en dat ze niet ongemerkt voorbij hem zullen geraken. Een huilende baby brengt soelaas. Er wordt plaatsgemaakt voor moeder en kind en ze belanden op het stoeltje naast Yade. Tusssen armen, benen en buiken door zie ik dat Yaël en Yade zich over de baby ontfermen en ik kan opnieuw wat genieten van het prachtige uitzicht op het platteland. Tegen de tijd dat een emmer al aanlokkelijk lijkt, begint de bus langzaam leeg te lopen en kunnen we eindelijk weer een normaal gesprek voeren. "Amai, die baby kan geen minuut stilzitten," zucht Yade. "Je moet daar de hele tijd mee bezig zijn, dat is zo vermoeiend!" Ik zeg maar niet dat dat bij hen soms nog steeds het geval is. We rijden immers de stad binnen en de verlossing is nabij. Een taxirit later staan we in het nieuwe hotel en ik ben lang niet meer zo blij geweest een schoon toilet te zien. Ook onze kamer mag er wezen. Dit is het eerste bed van deze reis met een goede matras en ik kijk er nu al naar uit om vanavond te gaan slapen. Maar eerst moeten we de meisjes hun zwembadtijd gunnen. Dat hebben ze verdiend na deze reisdag.
05-08-2013, 13:21 geschreven door Inge Reacties (0)
04-08-2013
In the jungle...
Reminder to self: blogs een beetje censureren om bezorgdheid bij lezers niet te activeren. Ik had gisteren heel even wat last van migraine, waarschijnlijk door de uitlaatgassen in ons busje. Na wat rust was daar niets meer van te merken. Geen paniek dus ;-) Vandaag de tweede jungle-dag. Bij een eerste stopplaats in het Nationaal Park kregen we bijzonder elegante sokken om onze benen te beschermen tegen de bloedzuigers. Een tot de verbeelding sprekend begin. Wat later werd duidelijk dat het geen overbodige luxe was. Het werd ons ook al snel duidelijk dat Yaël niet van kleine diertjes houdt. Ze liep in de lucht meppend, krabbend en mopperend door de jungle. Maar het mopperen verstomde toen we een familie gibbons zagen slingeren tussen de bomen. In niets te vergelijken met apen bekijken in de zoo! Onze gids beschikt duidelijk over beter getrainde ogen dan wij. Tussen al dat groen ontdekt hij voortdurend ander leven: een ijsvogel, vlinders, een specht, een neushoornvogel, een spring-spin,... Al verdenken we hem er wel van de schorpioen meegebracht te hebben ter vermaak van de deelnemers. Meegebracht of niet, Yade toont haar leeuwenmoed door het dier over haar schouder te laten kruipen. De tocht is amper 3 kilometer, maar we doen er 3 uur over. Na de lunch bezoeken we een waterval. Mooi, maar wat later op de dag krijgen we er nog eentje te zien (Heo Narok Fall) en die is pas indrukwekkend. Al zal je ons wat dat betreft op ons woord moeten geloven want het water spatte zo ver en zo hoog op dat we onmogelijk foto's konden maken. Tussendoor vrolijkten makaken de rit wat op door langs de kant van de weg brutaal te liggen wezen. Een kudde olifanten zagen we niet, daarvoor waren we iets te vroeg weg. Maar zelfs zonder de olifanten was het een onvergetelijke dag.
04-08-2013, 14:50 geschreven door Inge Reacties (3)
03-08-2013
Bat-dag
Onze voormiddag... niet om over naar huis te schrijven ;-) De dames waren in zeurstemming en dat hebben we geweten. Gelukkig sloeg de stemming snel om zodra we op stap gingen. Eerste halte: een bron waar even in gezwommen mag worden. De meisjes twijfelen even omdat het met kleren aan is, maar al te lang kunnen ze de lokroep van het koele water niet weerstaan. Wij blijven uit het water en voelen ons wat ongemakkelijk bij dit deel van de uitstap. Dit is duidelijk een plekje waar de lokale bevolking naartoe komt om wat te ontspannen en plezier te hebben. En wij komen hier 'storen'. Onze gids weet zijn groep wel te entertainen met de lokale flora en fauna. Hij vindt bijvoorbeeld een reuzachtige duizendpoot en Yade is vrijwilliger om het beestje over haar arm te laten kruipen. Wat later in een grot vol vleermuizen toont ze zich opnieuw zeer dapper als de gids een schorpioenspin op haar hand legt. Het meest indrukwekkende komt wat later als we naar het uitvliegen van de vleermuizen gaan kijken. Miljoenen vleermuizen verlaten bij zonsondergang hun grotten. Ze vormen een lange zwarte dansende draad, een luchtballet. Ruim een uur kijken we naar dit schouwspel en dan nog is de laatste vleermuis niet uitgevlogen. De rest van het verhaal is voor morgen... te moe, teveel hoofdpijn. Het bed roept. Slaap lekker!
03-08-2013, 00:00 geschreven door Inge Reacties (1)
02-08-2013
Onderweg
Vandaag zaten we iets meer dan 4 uur op de bus. Als we aankwamen moest ik even rechtstaan in de rijdende bus en daar kan ik niet goed tegen. Daardoor vulde ik een zakje met half verteerde chips, cola en koekjes met kokos- en aardbeiensmaak. Voor Hans zijn longen kon vullen met de frisse uitlaatgassen moest hij nog even kokhalzen van het aroma van mijn maagsap. Zodra we even buiten stonden voelde ik me weer kiplekker. In het hotel speelde ik 5 op een rij met de muggen... zij wonnen. Met Hans speelde ik uno en gisteren aten we tomkakai. Het blog mag dus blijven. Eén van mijn lievelingsgerechten stond vandaag op het menu: kip met cashewnoten. Dat nam ik natuurlijk. Ik at alle kip en noten op. Vreemd toch dat Hans de overschot niet wou opeten... Morgen gaan we een tocht maken door de jungle met een gids. We zullen onze stevige schoenen en muggenspray maar meenemen!
02-08-2013, 00:00 geschreven door Yaël Reacties (1)
kanchana-bye-bye
Een bewogen dag, die laatste in Kanchanaburi... Yade had koorts en
buikpijn. Thuis zouden we haar wat laten uitzieken en afwachten, maar
dat risico nemen we hier niet. De uit België meegenomen medicijnen
worden bovengehaald en (onwillig) ingenomen. Een ziek kind op reis is toch wat anders dan een ziek kind thuis. Hoewel... het is eerder de mama die op reis dan anders is. Bezorgder. Vooral omdat we de komende drie dagen de jungle in gaan trekken. Daar een dokter vinden is waarschijnlijk een hachelijke en tijdrovende onderneming. Iets wat ik liever niet proefondervindelijk wil vaststellen. Dan wordt het maar drie dagen naar Bangkok, dicht bij dokters, ziekenhuizen en apotheken. Maar eerst even wachten tot de medicijnen aanslaan. Tot die tijd hou ik haar ik haar dichtbij met een thermometer in aanslag. Veel hoeft ze niet te doen
want we worden door onze vaste taxichauffeur op sleeptouw genomen. Van
wat naar wat... De eerste is een nieuwbouwtempel boven een grot.
Mooie grot, maar de tempel stelt niet zoveel voor. Op naar de volgende,
een Chinese tempel. Een paar mooie houten beelden en verder, ik citeer
Hans: niet veel soeps. Dan naar een andere grot-tempel. Die was zo
mogelijk nog kitcheriger dan de eerste. Plastic zebra's, ezels, rode
verf op de wand... het droeg allemaal niet bij aan de sacrale sfeer in
de grot. Niet één keer kwam ik in de verleiding om te gaan zitten om
wat te mediteren. Vlakbij de tempel werden we wél beloond voor de
moeite met een prachtig uitzicht over de vallei met rivier en
huisboten. Zodra een buslading luidruchtige Russen arriveerde was het
uit met de rust. Tijd voor ons om te verdwijnen. Daarna volgde het
mooiste deel van de ochtend, een ritje door het achterland van
Kanchanaburi: prachtige natuur en een blik op het echte dorpsleven. De
laatste tempel hebben we enkel van ver gezien. Het moet gezegd, de
ingang was veelbelovend indrukwekkend. Een draak die langs een bergwand
naar beneden kronkelt. De hoeveelheid trappen deed ons de moed in de
schoenen zinken. Dat konden we onze zieke niet aandoen. De namiddag vullen we met een zeer noodzakelijk bezoek aan een wassalon. De gebruikelijke badkamerhandwasjes werken niet in het vochtige Kanchanaburi. Na 3 dagen is de was nog steeds nat en ruikt hij beduidend minder fris dan voor het wassen. Nog een plons in het zwembad, een verhaal voorlezen, een gezelschapspel en dan naar bed, want we moeten vroeg op om verder te reizen. De
chauffeur gaf ons nog een gouden tip voor onze reis naar Khao Yai.
Er blijkt sinds enkele maanden een bus te rijden van Kanchanaburi naar
Khorat. En gelukkig voor ons ligt Pakchong bovendien op de route. Dus niet over
Bangkok en een hele dag onderweg, maar lekker languit in comfortabele zetels met massagefunctie de baan op voor amper viereneenhalf uur. Goed voor Yade
en dus ook voor ons. Ze heeft ondertussen geen koorts meer en is klaar om morgen de geplande tocht door de jungle te maken.
02-08-2013, 00:00 geschreven door Inge Reacties (0)
31-07-2013
100 tinten groen
De dame van de toeristische dienst verzekerde ons met de glimlach dat het zéér makkelijk was om de bus te nemen naar de watervallen. Gewoon ons hotel uitlopen, naar de overkant van de straat gaan en een hand opsteken zodra we de juiste bus zagen toekomen: Nr 8170. Een fluitje van een cent. Dat zou het inderdaad zijn als hij niet een uur op zich zou laten wachten én als het nummer niet op de zijkant van de bus zou staan. Mijn ogen zijn nog goed, maar nu ook weer niet zo goed. De derde bus die we tegenhielden was pas de juiste bus. Onnodig te zeggen dat de meisjes ondertussen behoorlijk uit hun humeur waren. Vooral omdat het opnieuw aan het regenen was en we in ons optimisme de regenjassen in het hotel hadden laten liggen. Om de tijd te doden werd Yade rupsentrainer. Volgend jaar laten we haar auditie doen bij cirque du soleil. De rit naar Erawan was in ieder geval al de moeite: zicht op een in nevel gehulde berg, pittoreske dorpjes, steenkappersateliers en groen in honderd tinten. Niet dat Hans daar veel van gemerkt heeft. Hij was volledig in de ban van Inferno. Het nationaal park is een bezoekje meer dan waard, vooral omwille van de waterval met z'n 7 niveau's. In het 2e en 3e niveau zijn we gaan zwemmen tussen vissen die aan je benen happen. Waarom zouden we nog betalen om met onze voeten in een bak vol kleine visjes te zitten als we hier gratis tussen de grote vissen kunnen zwemmen?! Om 16u zou de laatste bus naar Kanchanaburi vertrekken. We besloten iets vroeger naar de bushalte terug te keren omdat de ervaring ons leert dat een bus net zo goed tien minuten vroeger kan vertrekken of een uur later. Een wijs besluit waardoor we nog net 4 zitplaatsen in de bus konden bemachten. Tientallen anderen hadden minder geluk. Hen wachtte anderhalf uur rechtstaan, dicht tegen elkaar, want in een volle bus kan in Thailand altijd nog wel een passagier bij. De meisjes lieten het niet aan hun hart komen. Veel plaats hebben ze niet nodig om in slaap te vallen. Een paar benen of een schouder en ze zijn vertrokken. Dat maakt de rit in ieder geval een stuk korter, voor hen.
31-07-2013, 15:57 geschreven door Inge Reacties (1)
30-07-2013
Geen uno en Tom ka kai
Weet je wat ik raar vind? We hebben deze week nog niet eens Tom ka kai gegeten of uno gespeeld! Dat moeten we dringend eens doen want anders klopt de naam van ons blog niet meer. Ik eet hier veel fruit. Geen appels of peren. Er is bijvoorbeeld een soort fruit dat je zeker niet kent. Het lijkt op een paprika maar het proeft naar peer. Het liefst van al eet ik ramboetan, dat lijkt op lychee. Ik eet niet alleen fruit, ik drink het ook. Mango-bananenshake is mijn favoriete drankje. Mama's lievelingsdrankje is ananas-kokos. Het zwembad in dit hotel is beter dan in het vorige hotel. Daar proefde het water naar azijn. Ik zal je een foto tonen van ons zwembad. Vandaag regende het zo hard dat we niet naar de waterval gingen. We zijn in de plaats naar het centrum gegaan. We aten er, wandelden, dronken iets in een bar en bekeken een beroemde brug. We zijn ook naar de apotheek gegaan om een poepsnoepje te kopen. Je raadt niet wie dat poepsnoepje moest gebruiken. Tumtumtum... ik natuurlijk! Het was moeilijk om tien minuten het poepsnoepje in mijn poep te houden. Maar het is toch gelukt. Met de hulp van mama die me afleidde. Ik hoop dat ik nu geen buikpijn meer zal hebben. Doei, doei!
30-07-2013, 14:10 geschreven door Yade Reacties (1)
Het regent, het regent...
Vandaag zitten we al een hele tijd in onze hotelkamer omdat het regent. Yade en ik zijn wel al gaan zwemmen. Maar de rest van de ochtend hebben we gelezen, getekend, gerekend, op ons cadeautje gespeeld en gemasseerd. Het cadeautje kregen we op de luchthaven van Istanbul toen we op onze volgende vlucht moesten wachten. Het is voor elk een tablet! Dat wou ik al een hele tijd, dus ik was héél blij We kunnen er op spelen, boeken lezen, films kijken, zelfs op het internet gaan. Tot nu toe vond ik het het leukst om in dit zwembad te spelen. We hebben balletjes om op te duiken. Met de boot door de klongs vond ik ook leuk. We zagen er zelfs een heleboel leguanen uit het water klimmen. Normaalgezien gingen we vandaag naar de Erawan waterval, maar in de regen is dat niet zo leuk. In Chatuchak markt heb ik een grappig boekje gekocht. Daar maak ik nu tekeningen in. Ik heb er al gemaakt van Verschrikkelijke ikke en van het zwembad. We hebben natuurlijk ook al lekker gegeten: een schotel met vlees en cashewnoten. In Terminal 21 was de rijst met varkenvlees ook wel lekker. We zijn daar opnieuw naar die grappige toiletten geweest met verwarmde bril en met een bedieningsdoosje? Op elk verdiep zien ze er anders uit: Parijs, Rome, Istanbul, Londen,... Die van Istanbul was de mooiste, heel mysterieus. We hebben ze ondertussen allemaal uitgeprobeerd. Rudy was ook nog een paar dagen in Bangkok. Hij is met ons mee op stap geweest. In de metro deden we een wedstrijd om ter langst zwijgen. Yade en ik waren gewonnen. Ik vind het héél vervelend dat we elke dag wat moeten werken. Rekenblaadjes zijn stom! Binnenkort gaan we naar de zee. Daar kijk ik al naar uit.
30-07-2013, 08:13 geschreven door Yaël Reacties (1)
29-07-2013
Kids - volwassenen: 8-8
Reizen met kids, dat is altijd een beetje geven en nemen. Een lange busrit - een plons in het zwembad, een wandeling naar de stad - even spelen bij de pier, nog een beetje wandelen - weer even spelen op de fitnesstoestellen langs de kant van de weg, eten dat minder goed is dan ze verwacht hadden - een ijsje, nog veel meer wandelen - de belofte dat ik 's avonds nog even mee in het zwembad duik. En oh wat had ik daar zin in... Niet dus. Maar belofte maakt schuld... Dus werd er gezwommen, in het maanlicht, in de regen. Toch moet het gezegd, de meisjes zijn superflink deze vakantie. Er wordt haast nooit gezeurd, zelfs niet bij lange wandelingen. Ze zijn duidelijk een jaartje ouder geworden, hun benen ook. En daar is Hans' rug zeer dankbaar voor. We hebben er ondertussen al twee dagen Kanchanaburi opzitten, een gezellig stadje vlak bij River Kwai. Ons hotel is een beetje uit het centrum, maar een kniesoor die daarop let als je kan ontbijten in een prachtige tuin, de kids een zwembad ter beschikking hebben waar nooit andere gasten in lijken te komen en de taxi's hier niet duur zijn. Het was wel even schrikken bij aankomst. RS Hotel bleek een groot congreshotel te zijn waar dagelijks tientallen bussen neerstrijken. Samen met ons werd het hotel en dus ook ons verdiep bezet door een hondertal ouden van dagen. Zeer actieve oudjes trouwens, getuige de geluiden die gisterenavond tot in onze kamer doordrongen en ons rode oortjes bezorgden. Vijftig tinten grijs in Thailand... Hopelijk gunnen ze ons vannacht wél onze nachtrust, we moeten fris zijn voor een bezoek aan de Erawan waterval.
Op vakantie raak je af en toe de draad even kwijt. De draad van de tijd... We waren van plan om vandaag Hua Hin te bezoeken, maar kwamen er vanochtend net op tijd achter dat het vandaag zondag is en we daar dus niet zoveel kunnen gaan doen. We hebben de meisjes niet horen klagen over een extra dagje zwembad/strand.
De treinreis van Bangkok naar Cha-am was weer een aangename duik in het locale leven: luidruchtige verkoopsters, oude vrouwtjes die in de meisjes hun wangen willen knijpen, giechelende meiden in uniform en een prachtig uitzicht. Yade en Hans verzinnen nieuwe versies om uno te spelen (de ander op valsspelen proberen te betrappen), pen en papier wordt bovengehaald om galgje te spelen - op zoek naar woorden die iets met onze reis te maken hebben en op andere momenten zorgen de e-readers en tablets voor wat afleiding. Dan zitten we lekker asociaal allemaal in onze eigen bel. 
Vaarwel hutje bij het strand, vaarwel zwembad, vaarwel Koh Chang...
Hallo,
Het is vandaag gelukt. Mijn benen zijn niet meer wit. Een hele prestatie. Bruin kan je ze ook niet meteen noemen, eerder wit met rode vlekken, het omgekeerde van een vliegenzwam dus. Gedeeltelijk komt dit door de ontelbare muggenbeten en gedeeltelijk dankzij Yade.
een dag en een uur om lief te hebben, een uur en een jaar om lief te hebben...
De dag begon met een hevige regenbui. We werden er zelfs wakker van. Toch gingen Yaël en ik zwemmen. De regen hield snel op, want na regen komt altijd zonneschijn. Al moet je er de ene keer wat langer op wachten dan de andere keer. 
en daarna hebben we panty's gemaakt uit zand. We zullen er eens een foto van maken.
Vaak als we in een restaurant zijn horen we Thaise muziek, het is de meest verschrikkelijke muziek die wij ooit hebben gehoord. Het is niet alleen dat het als kattengejank klinkt het staat ook ongeloofelijk luid. Dus als iemand naar Thailand gaat vergeet zekker geen oordopjes mee te nemen.(Wij hadden er zelf geen mee maar kregen er in het vliegtuig). Nu zijn we in Koh Chang. We vullen onze dag met luieren, zwemmen, spelen in het zand, en rekenblaadjes maken. Af en toe eens naar het dorpje wandelen kan dan ook geen kwaad. Soms valt er hier en daar wat regen. Lekker dobberen op het water van het zwembad, daar zegt zelfs onze mama geen nee tegen.
Leve oma, aardappelen en worstjes...
Tijd...in Thailand ervaar je het toch anders dan thuis.
We zijn helemaal naar Nang Rong gereisd om Phanom Rung te bezoeken, een khmer-tempelcomplex op de top van een uitgedoofde vulkaan. Als we het park binnenkomen zien we honderden hoopjes gestapelde stenen, een fascinerend zicht. We lopen er eerbiedig langs en proberen ze vooral niet om te duwen. Als we een poosje later weer naar buiten lopen, komt er net een buslading Thaise toeristen binnen en tot onze verbazing proberen ze allemaal ergens nog een steentje bovenop te leggen. Dit verklaart al die stapeltjes! We wagen ook een kans op geluk en maken bestaande hoopjes wat groter.
Soms valt een verplaatsing veel beter mee dan verwacht, soms gaat het heel wat minder vlot. Onze reis vandaag was eentje van de laatste categorie. We meenden rechtstreeks met een bus naar Nang Rong te kunnen rijden, maar we moesten eerst naar Korat om daar een tweede bus te nemen naar onze nieuwe bestemming. Bij die overstap spurten Yaël, Yade en Hans naar de dichtstbijzijnde toilet. Ik houd ondertussen de bus tegen en terwijl ik op hen sta te wachten weet ik al dat dit geen goed idee is. We hebben dan wel de bus, maar we gaan voor onbepaalde tijd op dat voertuig 'opgesloten' zitten... Dus probeer ik niet te denken aan water, vooral niet aan stromend water. 
Reminder to self: blogs een beetje censureren om bezorgdheid bij lezers niet te activeren. Ik had gisteren heel even wat last van migraine, waarschijnlijk door de uitlaatgassen in ons busje. Na wat rust was daar niets meer van te merken. Geen paniek dus ;-)
Onze voormiddag... niet om over naar huis te schrijven ;-) De dames waren in zeurstemming en dat hebben we geweten.
Vandaag zaten we iets meer dan 4 uur op de bus. Als we aankwamen moest ik even rechtstaan in de rijdende bus en daar kan ik niet goed tegen. Daardoor vulde ik een zakje met half verteerde chips, cola en koekjes met kokos- en aardbeiensmaak. Voor Hans zijn longen kon vullen met de frisse uitlaatgassen moest hij nog even kokhalzen van het aroma van mijn maagsap. Zodra we even buiten stonden voelde ik me weer kiplekker.
Een bewogen dag, die laatste in Kanchanaburi... Yade had koorts en
buikpijn. Thuis zouden we haar wat laten uitzieken en afwachten, maar
dat risico nemen we hier niet. De uit België meegenomen medicijnen
worden bovengehaald en (onwillig) ingenomen. Een ziek kind op reis is toch wat anders dan een ziek kind thuis. Hoewel... het is eerder de mama die op reis dan anders is. Bezorgder. Vooral omdat we de komende drie dagen de jungle in gaan trekken. Daar een dokter vinden is waarschijnlijk een hachelijke en tijdrovende onderneming. Iets wat ik liever niet proefondervindelijk wil vaststellen. Dan wordt het maar drie dagen naar Bangkok, dicht bij dokters, ziekenhuizen en apotheken. Maar eerst even wachten tot de medicijnen aanslaan. Tot die tijd hou ik haar ik haar dichtbij met een thermometer in aanslag. Veel hoeft ze niet te doen
want we worden door onze vaste taxichauffeur op sleeptouw genomen. Van
wat naar wat... 
De dame van de toeristische dienst verzekerde ons met de glimlach dat het zéér makkelijk was om de bus te nemen naar de watervallen. Gewoon ons hotel uitlopen, naar de overkant van de straat gaan en een hand opsteken zodra we de juiste bus zagen toekomen: Nr 8170. Een fluitje van een cent. Dat zou het inderdaad zijn als hij niet een uur op zich zou laten wachten én als het nummer niet op de zijkant van de bus zou staan. Mijn ogen zijn nog goed, maar nu ook weer niet zo goed. De derde bus die we tegenhielden was pas de juiste bus. Onnodig te zeggen dat de meisjes ondertussen behoorlijk uit hun humeur waren. Vooral omdat het opnieuw aan het regenen was en we in ons optimisme de regenjassen in het hotel hadden laten liggen. Om de tijd te doden werd Yade rupsentrainer. Volgend jaar laten we haar auditie doen bij cirque du soleil.
Weet je wat ik raar vind? We hebben deze week nog niet eens Tom ka kai gegeten of uno gespeeld! Dat moeten we dringend eens doen want anders klopt de naam van ons blog niet meer.
Vandaag zitten we al een hele tijd in onze hotelkamer omdat het regent. Yade en ik zijn wel al gaan zwemmen. Maar de rest van de ochtend hebben we gelezen, getekend, gerekend, op ons cadeautje gespeeld en gemasseerd. Het cadeautje kregen we op de luchthaven van Istanbul toen we op onze volgende vlucht moesten wachten. Het is voor elk een tablet! Dat wou ik al een hele tijd, dus ik was héél blij 
Reizen met kids, dat is altijd een beetje geven en nemen. Een lange busrit - een plons in het zwembad, een wandeling naar de stad - even spelen bij de pier, nog een beetje wandelen - weer even spelen op de fitnesstoestellen langs de kant van de weg, eten dat minder goed is dan ze verwacht hadden - een ijsje, nog veel meer wandelen - de belofte dat ik 's avonds nog even mee in het zwembad duik. 
