Op vakantie raak je af en toe de draad even kwijt. De draad van de tijd... We waren van plan om vandaag Hua Hin te bezoeken, maar kwamen er vanochtend net op tijd achter dat het vandaag zondag is en we daar dus niet zoveel kunnen gaan doen. We hebben de meisjes niet horen klagen over een extra dagje zwembad/strand. En soms de draad van ons blog... gisteren begon ik me als titel cera van ceramiek, maar daar was in de rest van het stuk niets over terug te vinden. Die uitleg ben ik jullie nog verschuldigd. Zodra we dit hotel (Cera Resort) betraden was het duidelijk dat de beroemde keramiekfabriek in Ratchaburi hier aandelen moet hebben. Geen vierkante meter is keramiekvrij: bloempotten, nachttafels, lampen, bijzettafels, salonttafels, wandversiering... Zelfs minder nuttige zaken als een ton en een spekglad krukje in de doucheruimte. Met het grote vrijstaande bad was ik daarentegen wel ontzettend blij. Niet omdat ik hier de behoefte voel om languit te liggen luieren in een warm bad, maar omdat het veel handiger is om daarin de noodzakelijke handwasjes te doen. Een maand reizen met vier personen en slechts twee rugzakken vraagt om economisch/ergonomisch inpakken, dus moet er af en toe gewassen worden -momenten waarop ik atijd ontzettend veel respect heb voor vrouwen uit de pre-wasmachinetijd. De kleren zijn de stille getuigen van wat de meisjes gedaan hebben. De chocoladevlekken op de blouse van Yade: Bangkok - bananenpannenkoekjes met chocolade- we zaten op de muurtje vlakbij het hotel. We hadden er net ontdekt dat we onnodig een taxi hadden genomen van het station naar het hotel. De rit duurde een kwartiertje, maar oversteken op het zebrapad had volstaan. De zwarte vlekken op de short van Yaël: Koh Chang - de stoelen bij het zwembad bleken niet kleurvast te zijn na de overvloedige regen die elke ochtend het eiland blank zette. De strepen op het badpak van Yade: Cha-am - na een verdienstelijke poging om een fort te maken in het zand. De oranje vlekken op de bikini van Yaël: Onze zonnebrandolie blijkt jammer genoeg dat effect te hebben op witte stof. Na enkele dagen in Cha-am is het weer overduidelijk... wij zijn niet uit het juiste strand/zwembad-hout gesneden. We hebben nochtans een prachtig voorbeeld, een Brits gezin dat dit duidelijk in de loop der jaren geperfectioneerd heeft. Ze smeren zich simultaan in, draaien zich elke vijtien minuten om en houden hun kinderen veilig op spatafstand. Ondanks de lekkere panang curry, de overheerlijke gebakken bananen en het aangename zwembadwater diepen we na 48 uur badplaats de Lonely Planet weer op in de hoop iets interessants te vinden in de buurt - even afgeleid door een Zweedse buurvrouw die zo smakelijk zit te lachen met een boek dat we het niet kunnen laten te informeren naar de titel (Flakmopedisten van Lasse Berghagen). Morgen Hua Hin! (voor echt deze keer)
