Kylie is gisteren bij me ingetrokken, haar kamer was uiteindelijk niet zo ideaal en ik heb hier toch plaats over. Ter compensatie heeft het hotel onze keuken opengesteld (normaal moet een toeslag betaald worden op het gebruik ervan). Dat wordt morgen (vandaag is hier jammer genoeg geen tijd meer voor) spaghettisaus van Jeroen Meus maken. Ze zullen hier niet weten wat ze ruiken/proeven!

In de namiddag hadden we afgesproken met Boyd om uilen te vangen op het militaire domein. Boyd helpt ook mee met het ringen van de uilen op Antelope Island, maar hij heeft een eigen manier van werken. Dat maakt de samenwerking niet altijd even gemakkelijk, al is hij wel toegankelijk.

We splitsten op in 2 groepen en hebben in totaal een berg kuikens (ongeveer 35) en zes volwassen vogels geringd. Ook hebben we 1 geolocator teruggevonden. Enkele vogels hebben vorig jaar een geolocator gekregen, zodat hun migratieroutes kunnen worden vastgesteld. Elke 5 minuten slaat het zendertje de hoeveelheid opgevangen zonlicht op en het uur is gekalibreerd op de Greenwich-tijd. Aan de hand van die gegevens kan een computer achterhalen waar de uil zich op een bepaald moment bevond. Het enige ‘probleem’ is dat de gegevens op het zendertje staan en niet worden doorgestuurd naar een externe computer. Hierdoor moeten we zoveel mogelijk volwassen vogels vangen om de zendertjes terug te vinden, maar de zendertjes terugvinden is een beetje als zoeken naar een speld in een hooiberg. We waren dus erg opgetogen met het eerste gevonden zendertje! De reden waarom geolocators in plaats van satellietzendertjes (gegevens worden direct doorgestuurd naar een externe computer) gebruikt worden, is de kostprijs. 1 Geolocator kost zo’n 200 dollar, terwijl een satellietzender 3000 dollar kost. Dit jaar hopen we dus zoveel mogelijk zendertjes terug te vinden en 80 nieuwe zendertjes te installeren op uilen. Hoe zo’n zendertje er uitziet en hoe het op de uil bevestigd wordt, zal ik later tonen, wanneer we ze beginnen te installeren (we hebben een 20-tal zendertjes meegekregen om in Montana te gebruiken).

Verder was het gisteren een doodgewone werkdag.

Straks, rond 14u vertrekken we opnieuw naar het militaire domein om de uilen in een derde gebied te vangen. Morgen wordt onze laatste werkavond in Utah en dan gaan we alle vogels vangen die we de voorbije dagen niet in de val kregen. Maandag vertrekken we dan in theorie richting Montana, richting de Black-Footed Ferret.

(Centraal, aan de horizon zit een uiltje op een zitstok. Als het niet goed te zien is, volgt hieronder nog een inzooming)

31-05-2014 om 19:55 geschreven door Claire

Net terug van een avondje uilen vangen. In onze eerste nestbak hadden we 9 grote kuikens en in 2 andere bakken waren ze nog te klein om te ringen. We hebben ook 2 vrouwtjes gevangen, maar de mannetjes kregen we niet te pakken. Telkens we aan de nestplaats toekwamen, hoorden we ze alarm slaan. Morgen beter.

Verder niets speciaals te vertellen, want dat het uitzicht schitterend is, zijn jullie vast al moe gehoord. Ik zal morgen kijken om een fotootje te nemen.

Groetjes!

30-05-2014 om 07:55 geschreven door Claire

We zijn net aangekomen in ons hotel voor de komende 2/3 nachten en stiekem hoop ik nu voor 3 nachten, want onze kamers zijn buiten standaard! Hieronder 2 sfeerbeelden van m'n kamer... Die Amerikanen weten hun (buitenlandse) vrijwilligers nogal te verwennen!

29-05-2014 om 23:39 geschreven door Claire

Vandaag was het een licht frustrerende dag voor ons team, wat uilen vangen betreft. We hebben 6 uur gewacht om op 3 verschillende locaties uilen te vangen, maar niemand gaf thuis. Op de eerste locatie hadden we 2 dagen geleden nog 6 kuikens geringd, maar toen we na 2u wachten geen reactie kregen en na het vinden van plukken veertjes, hebben we eens in de nestbak gekeken. Alle jongen waren verdwenen en er was geen blijk van recente activiteit. In het ergste geval zijn alle kuikens opgegeten (door wezels, dassen, coyote, roofvogels...) en zijn de ouders vertrokken, of in het beste geval is 1 of enkele kuikens gedood en zijn de andere naar een veiligere plaats ondergebracht door de ouders. Het zal een mysterie blijven wat er exact met de kuikens gebeurd is, tenzij we aan de hand van de ringen hun locatie kunnen achterhalen. Het andere team heeft wel 2 koppels geringd en 6 + 8 kuikens gezien.

Tijdens het wachten hebben we onze tijd nuttig besteed aan het verkennen van het eiland. We kwamen heel wat verschillende vogelsoorten, enkele bizons, veel Pronghorns, honderden Jack Rabbits  en een Gophersnake tegen. Ook de zonsondergang was niet mis. Voor zij die ooit in de buurt zijn van Antelope Island, het is zeker een bezoekje waard!

Deze avond waren we aan het wachten op het andere uilenteam toen we het gezelschap van coyotes kregen. Het begon met een huilconcert in de verte en het eindigde met een blaffend gehuil dichtbij onze wagen. Tijdens het wachten hoorde Danielle ook een Pygmy Owl roepen. Normaal leven deze uilen in een boomrijke omgeving, maar er hangen enkele geschikte nestkasten op het eiland (voor een andere vogelsoort: Kestrel, een soort torenvalk). Mogelijks gaat het om een uil op doortrek die de nestkasten gevonden heeft en besloten heeft hier te blijven. Helaas zit onze tijd op Antelope Island erop en zullen we de Pygmy Owl hier niet te zien krijgen.

Morgenvroeg rond 11u vertrekken we richting de militaire basis in Deseret om 2 dagen lang uilen te vangen. Wat onze volgende bestemming wordt is nog een vraagteken, maar we hopen allemaal op Montana. Slapen in een trailer, in de middle of everywhere, onder de Melkweg, met een zeldzame Black-Footed Ferret (marterachtige) die normaal gezien onder onze trailer woont. Laat ons hopen!

Nu is het bedtijd, tot morgen!

29-05-2014 om 08:43 geschreven door Claire

Toen we gisteren om 15.45u passeerden aan een publieke thermometer, stond die op 91°F (32°C). Gelukkig was het alweer een beetje afgekoeld wanneer we rond 17u effectief begonnen met uilen vangen. Het was goed draagbaar. Ook voor de uilen moet het perfect weer geweest zijn, want we hebben in totaal 3 koppels gevangen. In onze termen is dat een geslaagde dag, aangezien we soms enkele uren moeten wachten op een uilenvangst.

We waren bezig met een uiltje te hanteren, toen iemand plots zei “he, bizons!”. Op zo’n 100m van ons waren 3 bizons komen grazen. Gek genoeg werd niemand ongerust. Wij respecteerden hen en zij respecteerden ons, al moet je hen wel in de gaten houden. Ze kunnen tot 65km/u rennen en ze bestaan uit 1 brok spieren!

Aan 1 van de nestbakken zat opnieuw een grote Zwarte Weduwe verscholen, net aan het handvat om de emmer van de nestbak te lichten (we nemen de emmer weg en dan kunnen we kijken in de ondergrondse bak). We hadden ze net op tijd opgemerkt. Terwijl Kylie haar vakkundig met een tak verwijderde, verscheen plots meneer Zwarte Weduwe (of is het Zwarte weduwenaar?) Hij was 3 à 4 keer kleiner dan het vrouwtje en veel actiever. Hij sprintte weg onder een steen. We hebben de 2 spinnen vast gestoord in hun liefdesspel, waarbij het mannetje letterlijk zijn leven riskeert. Als hij 1 verkeerde beweging maakt of net na de paring, dan eet het vrouwtje hem gewoon op (opeten na de paring komt meestal voor, maar sommige mannetjes weten het toch te overleven).

Op terugweg naar huis hadden de muskieten bloed geroken, ons bloed! Muskieten 7 – Claire 2 (Als waarschuwing voor de andere muskieten, hangen er nu 2 dode muggen aan het plafond van onze auto). Het is op karakter dat ik er probeer niet aan te krabben, maar het jeukt toch verschrikkelijk. Al is het denk ik te vergelijken met ‘normale’ muggenbeten. Gelukkig kennen ze hier ook de after-bite producten.

Gisteren trouwens geen last gehad van uitdrogingsverschijnselen. We hadden fruitsap, zoute chips en water ingeslagen, zodat ons lichaam voldoende zouten en voedingsstoffen kon opnemen en vasthouden.

Straks hebben we opnieuw om 16u afgesproken op het eiland, mogelijks voor de laatste keer. We moeten nog een 3-tal koppels vangen en daarna zit ons werk erop. Morgen vertrekken we normaal gezien (als we groen licht krijgen van onze contactpersoon) richting een militaire basis in Deseret, Utah. Dat betekent inpakken. We hebben enkele noodzakelijke inkopen moeten doen, dus hopelijk krijgen we nog steeds alles in onze auto!

Groetjes

28-05-2014 om 18:52 geschreven door Claire

Gisteren zijn we om 14u aangekomen op Antelope Island en we werden opnieuw verwelkomd door de muggen. Iedere kolonie vormde een dikke zuil boven elke struik die we zagen en als we even stopten voor een foto, kwamen ze op ons af. De muggen zijn de Midges en deze steken niet. De vervelende vliegjes die wél steken zijn de Gnats. Dit staat fout geschreven in de blog van gisteren. Al die beestjes ook… Gisteren waren we wel goed voorbereid op de aanvallen van de midges, we hadden allemaal een muskietenjas gekregen. Een soort visnet-jas met ultrafijne gaas in een maat die paste voor iemand van 109 kg. Beter te groot dan te klein zou ik zeggen.

Rond 15u zijn we dan begonnen met alle gekende nestplaatsen af te lopen. Het was bakken buiten en in de meeste nestbakken waren de vogels verdwenen. Predatie, verjaagd door dassen, kuikens die al uitgevlogen zijn… Tegen het einde van de dag hadden we wel 6 kuikens en 4 volwassen uilen (2 koppeltjes) gevangen en geringd. We mochten toch van een succes spreken.

Naast de uilen kwamen we ook verschillende Zwarte Weduwen tegen en een schorpioen! De schorpioen was ongeveer 4 centimeter groot en natuurlijk had ik net dan geen fototoestel bij, want feitelijk zijn het nog mooie beesten! We moesten ook geen grote schrik hebben, zijn steek zou alleen pijnlijk en niet dodelijk zijn. Wees gerust, thuisfront, ik zal ze niet direct vastnemen.

De Zwarte Weduwe die met poot en tand haar nest verdedigt. (geen dieren/mensen werden gepijnigd bij het nemen van deze foto!)

Om 0u hadden we dan gedaan met uilen vangen en tegen 1u waren we terug in het hotel. Daarna de uitdroging weggewerkt (4 liter water op een dag drinken is hier precies de minimumnorm) en om 2u ging het licht uit, dromen van uilen en schorpioenen.

Vandaag hebben we om 16u afgesproken, want het wordt nog harder bakken dan gisteren met meer dan 90°F. De flessen water staan al klaar om mee te nemen. Tot morgen voor het volgende verslag!

27-05-2014 om 19:15 geschreven door Claire

Gisterenvoormiddag zijn we naar een plaatselijk warenhuis gegaan achter eten en ik heb er begot Belgische koeken gevonden! Leve Jules Destrooper en zijn ‘lukken’. In dit warenhuis hadden we niet alles gevonden dat we nodig hadden, dus zijn we ook bij de concurrentie binnengesprongen. Toen we in nr 2 binnenstapten, was het alsof we een snoepwinkel binnengingen. Ruim, ENORME keuze aan groenten en fruit, alles vers bereid… Hier gaan we nog eens stoppen, net voordat we doorreizen om blauwe bessen per kilo (!) te kopen. Hemels!

In de namiddag zijn we dan doorgereden naar Antelope Island. Voor vogelliefhebbers het Aards Paradijs. Antelope Island is gelegen in het Salt Lake welke te zout is voor vissen, maar geschikt is voor Brine Shrimps (Artemia). Op het strand ligt het vol met aangespoelde, rottende Artemia-resten. Ik zal eens kijken om er straks een foto van te nemen.

Het eiland heeft geweldige uitzichten en een grote diversiteit aan wildlife. Vooral vogels (meeuwen, pelikanen, roofvogels…), bizons, Pronghorn (antilope), Bighorn sheep, coyote, Amerikaanse dassen, stekelvarkens….. Gisteren waren we bijna getuige van de geboorte van een Pronghorn. We denken dat het nog geen dag oud was, want de moeder was nog afgezonderd van de (veilige) kudde.

Dit is een mannetje Pronghorn.

We waren niet alleen op het eiland om rond te kijken, er moest ook gewerkt worden. Dassen hadden verschillende nestbakken (het eiland heeft een mix van natuurlijke holen en artificiële nestbakken voor holenuilen) ondergraven en we moesten controleren of de nestbakken nog toegankelijk waren voor de uilen. De kans bestaat namelijk dat de nesttunnel door zijn gewicht en de druk van bovenaf ‘instort’ of doorbuigt, wanneer een das een gang eronder graaft. Dat betekent dus dat we 2 nestbakken volledig hebben moeten opgraven (door de droogte is de zandbodem (op die plaats zand, op andere plaatsen stenen) keihard) en het zonnetje was weer ruimschoots van de partij. Neem daarbij nog eens het gezelschap van Midges (een soort kleine stekende mugjes) en het afzien was compleet. We hebben gezweet, maar het is gelukt. Nu maar hopen dat de dassen niet direct terugkeren naar de nestbakken!

Rond de nestbakken moeten we erop letten dat we niet teveel groen wegnemen. Bizons houden van een zanderige plek om in te rollen en het is al veelvuldig voorgekomen dat de nesttunnels verpletterd werden door het gewicht van de bizons.

We hadden graag nog de zonsondergang gezien op het eiland, zodat Danielle nog enkele foto’s kon nemen. Rond 21.30u vertrokken we dan richting het hotel toen Danielle plots zei “hoor ik daar geen coyote roepen?”. Het was geen coyote, maar een holenuilmannetje die zijn territorium tussen de toegangsweg en het meer gekozen had. De strook is ongeveer 10 meter breed en bezaaid met rotsen. Wij gestopt en geduldig gewacht tot het mannetje in onze val was gelopen. Zo zijn we 2 uur langer op het eiland gebleven.

Toen we met alles gedaan hadden, moesten we door een poort rijden die in enkele richting opende. Mensen van buiten het park konden niet naar binnen, maar omgekeerd was wel mogelijk. We waren nog maar net door de poort gereden, toen we plots een auto uit een ‘zijstraatje’HetHetH zagen naderen en door de poort rijden. Indringers! We stopten aan de poort, maar net buiten het park om door onze verrekijker de indringers gade te slaan. Ze waren gestopt aan het kassahokje en ze bleven daar even staan. Ze hadden gelijk door dat ze in de gaten werden gehouden, want plots maakten ze een U-bocht en naderden ze langzaam terug de poort. We reden synchroon met hen langzaam een beetje verder en aan de poort parkeerden ze zich dwars langs het hekken. Ik dacht eerst dat ze buiten het park stonden, maar ze stonden nog aan de ‘verkeerde’ kant. Ineens uit het niets kwam een 2^e auto aangereden uit hetzelfde ‘zijstraatje’ als waaruit de eerste kwam. We wisten niet goed wat te doen, maar we zijn doorgereden. Straks zullen we eens horen of er niets bizars is gebeurd in het park. Misschien (en hopelijk!) waren het kampeerders (er is een camping in het park) die de tijd uit het oog verloren hadden, of het waren vandalen/dieven/stropers. In ieder geval, we stonden te bibberen op ons benen en ons hart klopte overuren.

Ik moet ervandoor. Zodadelijk vertrekken we richting het eiland om uilen te gaan vangen. Groetjes!

26-05-2014 om 19:44 geschreven door Claire