Kylie is gisteren bij me ingetrokken, haar kamer was uiteindelijk niet zo ideaal en ik heb hier toch plaats over. Ter compensatie heeft het hotel onze keuken opengesteld (normaal moet een toeslag betaald worden op het gebruik ervan). Dat wordt morgen (vandaag is hier jammer genoeg geen tijd meer voor) spaghettisaus van Jeroen Meus maken. Ze zullen hier niet weten wat ze ruiken/proeven!

In de namiddag hadden we afgesproken met Boyd om uilen te vangen op het militaire domein. Boyd helpt ook mee met het ringen van de uilen op Antelope Island, maar hij heeft een eigen manier van werken. Dat maakt de samenwerking niet altijd even gemakkelijk, al is hij wel toegankelijk.

We splitsten op in 2 groepen en hebben in totaal een berg kuikens (ongeveer 35) en zes volwassen vogels geringd. Ook hebben we 1 geolocator teruggevonden. Enkele vogels hebben vorig jaar een geolocator gekregen, zodat hun migratieroutes kunnen worden vastgesteld. Elke 5 minuten slaat het zendertje de hoeveelheid opgevangen zonlicht op en het uur is gekalibreerd op de Greenwich-tijd. Aan de hand van die gegevens kan een computer achterhalen waar de uil zich op een bepaald moment bevond. Het enige ‘probleem’ is dat de gegevens op het zendertje staan en niet worden doorgestuurd naar een externe computer. Hierdoor moeten we zoveel mogelijk volwassen vogels vangen om de zendertjes terug te vinden, maar de zendertjes terugvinden is een beetje als zoeken naar een speld in een hooiberg. We waren dus erg opgetogen met het eerste gevonden zendertje! De reden waarom geolocators in plaats van satellietzendertjes (gegevens worden direct doorgestuurd naar een externe computer) gebruikt worden, is de kostprijs. 1 Geolocator kost zo’n 200 dollar, terwijl een satellietzender 3000 dollar kost. Dit jaar hopen we dus zoveel mogelijk zendertjes terug te vinden en 80 nieuwe zendertjes te installeren op uilen. Hoe zo’n zendertje er uitziet en hoe het op de uil bevestigd wordt, zal ik later tonen, wanneer we ze beginnen te installeren (we hebben een 20-tal zendertjes meegekregen om in Montana te gebruiken).

Verder was het gisteren een doodgewone werkdag.

Straks, rond 14u vertrekken we opnieuw naar het militaire domein om de uilen in een derde gebied te vangen. Morgen wordt onze laatste werkavond in Utah en dan gaan we alle vogels vangen die we de voorbije dagen niet in de val kregen. Maandag vertrekken we dan in theorie richting Montana, richting de Black-Footed Ferret.

(Centraal, aan de horizon zit een uiltje op een zitstok. Als het niet goed te zien is, volgt hieronder nog een inzooming)