5h30 aankomst in de wisselzone, klaarzetten
van de racespullen volgens vaste procedure
6h10 : vertrek naar de zwemstart +
aantrekken wetsuit en ja, toch wel wat stress. Maar bon : plan is allang
gemaakt, wanneer gai k het nu eindelijk kunnen uitvoeren ? hopelijk
binnekort zonder veel problemen.
6h55 : zwemstart van de pros
6h57 : ok, we mogen eindelijk het
water in
7h00 : START
Ik zie enkel links, rechts en voor mij veel
armen en benen. Geen boeien te bespeuren. Hopelijk is dit de laatste IM met
mijn beperkt zicht, dit is eigenlijk niet leuk. Het water is wel perfect van
temperatuur, 23.8 °C.
Na 1 ronde besef ik dat ik niet goed bezig ben, elke groep haal ik zonder
moeite in, dus ik zwem niet op mijn plaats kalm blijven, de dag is nog lang.
De tweede ronde haal ik nog veel atleten
in, ideaal is dit dus niet
8h03 :In de wisselzone sta ik wel bijna moederziel alleen in de rij van 422
atleten van mijn agegroep. Er staan nog veel fietsen, alé zo slecht was het dan
toch niet. In ieder geval nog geen gram energie nodeloos verspild. Fietstrui
aandoen, kousen aandoen, eten in de zakken, enz. Supersnelle wissel is dit niet
maar dat is dan ook niet mijn prioriteit.
8h06 : Op de fiets gaat het vlot,
eten, drinken, focussen, this is it !! hartslag gelijk houden lukt me vrij
aardig.
10h38 : eerste fietsronde van 90km zit
erop, sneller dan gepland maar met hetzelfde gevoel van nog geen gram nodeloze
energieverspilling. In de tweede ronde haalt een zoveelste fietsgroep
mij in. Niet stayeren ?? jawadde De groep rijdt te traag om bij te
blijven maar te snel om van weg te rijden. Dus : 20 km mee in de wielen. De
maag zit propvol met eten, iets te vol Als het tempo met snokken de hoogte
ingaat en daarna weer daalt + de maag begint tegen te pruttelen weet ik dat dit
niet het plan is. Beetje wachten met eten, maar hoelang ?? Juist voor de
zwaarste klim krijg ik weer wat honger en neem een gel. Te laat, de klim is er
en het energiepeil daalt. De klim gaat moeizaam, zeer moeizaam. Kalm blijven,
nog 40 km
fietsen en een marathon lopen, nog niets is beslist . Anticiperen, plannen
aanpassen en doordoen.
13h23 : ik mag het fietsje aan de kant
plaatsen, benen zijn nog goed, maag begint terug io te komen en vooral blij dat
mechanische panne al uitgesloten word
13h25 : start van de marathon, 4
rondjes van 10 km
en iets lopen. De eerste 5km gaan moeizaam, hartslag 10 slagen onder het doel
maar het gaat niet beter. Een plaspauze en een gelleke verder beginnen de benen
rond te draaien. Eindelijk, ik ben er door ! Ik loop het tempo dat ik wou
lopen, goed gevoel, harstalg waar het moet, en inhalen ! Dit doet deugd. Gefocust blijven, eten, drinken en beseffen dat na 1 klop je nooit nog
100% recupereert en zeker geen 3h00 zonder verval kan bliiven lopen. In de
derde ronde voel ik het tempo zakken, ok ondergaan, dit is normaal. Vierde ronde
beetje beginnen rekenen, onder de tien uur zal nog wel lukken.
16h55 : Finishen, manman, hiervoor heb ik dit jaar
zon 460 uur voor getraind Ik had iets van een 9h40-45 in gedachten, maar na de
zwembeurt en mijn 2 klopjes moet ik hier tevreden mee zijn ; meer zat er
niet in. Het besef dat dit alles niet mogelijk is zonder de steun en hulp van
mijn gezin, de plezante trainingsmomenten met de vele trainingsmakkers geven me
tranen in de ogen. Dat ik dertiende in mijn agegroep ben en niet bij de eerste
8 kan me eigenlijk gestolen worden, dit is zo mooi, en ik ben zo leeg ZALIG
De dag erop komt dan de kers op de taart :
ik mag door het afzeggen van verschillende atleten voor mij toch naar hawaii om deel
te nemen aan de moeder der triatlons, de IM HAWAII. Ik word er stil van. Even nagenieten, alles plannen, en HOPHOPHOP.
Ikke gecrahst, gecrashed... Na 3 rondes fietsen energie op, hartslag niet meer naar boven te krijgen, op laatste ronde 5 minuten verval. Draaien voor de ogen, geen power meer. Beginnen lopen maar zelfde verhaal, hartslag niet boven de 135 te krijgen (moet rond de 150 lopen...) Nochtans niet geforceerd of zot gedaan... Combinatie van niet genoeg rust-niet genoeg gegeten de dag ervoor- koude is mijn weer niet(ook daardoor meer verbruik waarschijnlijk)-weerom plasprobleem Ach beter daar crashen dan in zurich. Ik weet nu dat ik mijn voedingsplan ervoor en de dag zelf zeer goed moet herzien en weet dat ik er gevoelig aan ben... ik heb niet veel reserve denk ik... Voel mij na 10h00 slaap redelijk, natuurlijk geen spierpijnen, enkel mentale tik natuurlijk. Een eerste analyse leert mij dat ik inderdaad niet genoeg koolhydraten heb opgenomen. Ik weet wat te doen, das het positieve, de rest snel vergeten.
geleerd-aandachtspunten: concentratie!! goed behalve 2 de fietsronde - wissels zijn toch belangrijk, kijk ook naar de concurentietijden...-kousen noodzaak indien langer dan 1/4.- fietsen trapfrequentie, dit was hoe het moest. - ballon ivm energie: perfect gedoseerd.
Ja te weinig tijd om nieuws op deze blog te posten. Vandaag de 1/2 van Leuven afgewerkt, eerste langere afstand dit jaar. Bedoeling was niet te diep te gaan daar er volgende week terug een 1/2 op het programma staat. Gewoon de hartslagen iets hoger laten gaan, nooit in het rood en wedstrijdritme opdoen. het zwemmen zit goed, dit tempo kon ik makkelijk aanhouden en ik kwam zowaar met Tine Dekkers uit het water. verleden jaar zat ik daar 2 min achter... Maar de gewonnen tijd verloren in de wissel, ik kreeg de rits van dat f*cking wetsuit niet naar beneden. Zat conculega Hugo daar voor iets tussen?? la dekkers 34'50" en ik 36'28", dus 1'30" verloren. kan kloppen naar mijn gevoel Maar bon op fiets aanloopronde voorzichtig gereden, het was immers nat-winderig, niet echt triatlonweer. Nadien vond ik het juiste ritme. De drinkbus in het stuur kwijt na 1 ronde en de drinkbus op het frame los na 2 ronden. Dus de laatste ronde geen drinken, en ook niets meer gegeten... oeioei komt dit nog goed?? De hartslag-inspanning was mooi verdeeld op de fiets, zeker niet in het rood: 142 avg en 36.3. 2h17 voor 82 km. Ok nu lopen. Dit ging vlot en proberen de verloren input aan suikers in te halen, maar in het lopen is dat gevaarlijk. De hartslag-inspanning lag goed, zowat 152. De eerste 2 ronden gingen vlot, zeer vlot. De derde iets minder, laatste halve ronde was de tank aan het leeggeraken, logisch, maar het verval viel nog mee. Uiteindelijk 55 ste op 360 man op een bk, 11 de veteraan. Als je ziet is er slechts 1 veteraan ouder dan ik voor mij... dus was het hier M45... Maar bon dat is allemaal niet belangrijk. 4 minuten beter dan vorig jaar en veel makkelijker gegaan. Beter in vorm en beter materiaal. De suikers zijn terug op peil en de benen zijn totaal niet kapot. Ook de betere fietspositie helpt natuurlijk... Volgende week parcoursverkenning in Zurich + wedstrijd op zondag. terug wat meer wedstrijdritrme opdoen. alé, werk aan de winkel. Verd*mme het is een harde stiel maar zo'n wedstrijd geeft toch voldoening, daarvoor doen we het sé.
Deze stage in Antibes waar alle disciplines aan bod kwamen had voor mij 2 bedoelingen: afsluiten van het volumegedeelte met een "max" en begin kwaliteit op de fiets, voornamelijk wat klimwerk. En het is mooi geweest. zowel de sfeer, het weer, de omgeving, de faciliteiten, de groep, alles was perfect. Enkel trainen-eten-rusten, zo'n beetje een profleventje. Ik vraag mij af of zij beseffen wat een gelukzakken zij zijn. Maar bon, voor mij en voor mijn medestageleden was dit het idee van de ideale vakantie : Op 8 dagen, waarin 1 reisdag, 15 km zwemmen, 688 km fietsen en 61 km lopen. Het ging alsmaar beter... Nu wat rusten en we zien wel of dit naast de fun van het te doen ook nog wat opgeleverd heeft. Volgende week clubkampioenschap. De eerste echte test. Ik ben benieuwd wat de fietstijd met de nieuwe fiets zal geven. Dit zal mij veel leren over de ambities die ik nog mag hebben voor Zurich. Believing is achieving (thx sebbe)
Het was even stil op mijn blog. Voor meer dan trainen-eten-slapen-werken-weinig onderhoudswerken thuis was er dan ook geen tijd. Nu voor mezelf toch even een tussenevaluatie maken. Verschillende parameters leren mij dat ik ongeveer even goed zit als verleden jaar. Zwemmen gaat beter en beter, maar er kruipt toch veel werk in voor wat er uit komt. Lopen iets minder dan verhoopt. Fietsen kan ik nog niet veel zeggen, daar moet het nog beginnen eigenlijk. De uithouding zit goed, maar er zit nog geen snee op. Niet moeilijk met dit kl*te weer hier. Ik heb tot nu toe al 1 training buiten op de nieuwe TT bike kunnen doen. Al de andere keren regen of kans op regen. Als ik ga voor 9h30 moet ik 10% verbeteren, en daar zit ik nu ver van af. Ga ik het gezegde "vanaf een bepaalde leeftijd is hetzelfde presteren tov vorig jaar eigenlijk vooruitgaan" moeten ondergaan ?? Ik weiger nog steeds dit te ondergaan en vecht om het tegendeel te bewijzen. Ik ga voortdoen zoals gepland, niet bijsturen. Ik voel me goed, heb er zin in en geniet van de trainingen en dit type leven. De leuke periodes van veel trainen met kameraden en stages + eerste wedstrijden zijn in het vizier, ze zijn toch al niet meer in een verre toekomst. In ieder geval weet ik dat ik niet veel meer kan doen. Misschien is het normaal dat in deze volumeperiode den dash er nog nie is?? Ik besef het gevaar van overtraining en hou dit nauwgezet in het oog, anderzijds zo dat een volumeperiode tegen die grens aan ligt... Buiten dat ik verder doe onder het motto"doe wel en zie niet (teveel) om" en na de wedstrijdjes mss wel mijn doel zal moeten aanpassen. Nog veel werk om een goede maar geen uitputtende swim te hebben, een bike met hi tussen de 145-150. En een run met hi begin 155 en niet zakken onder de 145. En de eindtijd?? Wel als ik die 2 weken op voorhand op 10' na kan inschatten zou dit schitterend zijn voor mijn zelfkennis. Telexbericht: Verleden dinsdag op looppiste 2x10x200 : schitterend weer ervoor => korte broek; aprilse grillen =>onderkoelde beenspieren; toch doorgaan => krampgevoel in rechterkuit. Vrijdag tijdens looptraining naar het werk terug licht trekken in de kuit => besloten om op paasmaandag NIET aan de jogging mee te doen waar ik ging doorlopen. Met pijn in het hart besloten maar ik leer bij van het verleden...Deze jogging is mij geen spierscheur waard. Volgende update: de week voor de stage naar Nice
Ik heb 2 dagen nodig gehad om even alles rustig te laten zinken en de juiste conclusies te trekken. Bedoeling was zaterdag om aan 15.0 km/h en hartslag liefst rond de 150-155 te starten en zo de volledige afstand te lopen. 10-15 slagen onder de 4mmmol hi en zo een doorgedreven tempotraining te doen waarin op tijd gegeten en gedronken werd net zoals in de langere wedstrijden.Een "ballonvergrotende" training dus...
Na een trainingsblok van 3 weken met gemiddeld 16h30 trainingsarbeid is dit, ook door andere omstandigheden als vorig jaar, iets anders uitgedraaid.
Na de start 13 km windop en al na 500m zat ik in een derde groep van een man of 15. Geen meter kop doen, volgen, tempo 4'10"-4'20" en hartslag 158-163. Voelde vlot aan maar de hartslag was te hoog. Achter ons minstens 50m zonder een kat te zien, dus lossen was geen optie. Dat ging trager lopen worden met een hogere inspanning. Dan maar volgen en zien hoelang dit goed gaat... Keerpunt na 13km en nog steeds tempo 4'10-4'15". Dit gaat trager dan verleden jaar doch ik zit in ongeveer dezelfde positie. Windmee en de groep spat uiteen. Ik hou me nog 2km rustig maar als er nen ambetanterik die al heel de heenreis op mijn zenuwen werkte ook demareert volg ik hem op een 20 tal meter. Met als idee "als jij sterft dan pak ik u" Beetje tegen mijn zachtaardige natuur in maar ja, t'was echt nen arogante gast. 500 m verder is het al van dat. Toch duurt het nog een 500m eer ik hem te stekken heb. Drietal kilometer aan 4'05"-4'10" maar dan beginnen de benen al wat zwaar aan te voelen. Tot kilometer 23 nog tempo onder de 4'20" gehouden maar dan ging het minder. Ach nog 4 km, de oorspronkelijke bedoeling is allang naar de z*k dus dan maar er een mentale training van maken: hartslag gelijk houden op 155-158 en zien hoe goed we kunnen afzien. Iedereen die dit al meegemaakt heeft weet hoe dit aanvoelt... .1 ding had ik me voorgenomen: als "hij" me terug inhaalt ga ik mee. 5 man hebben me terug ingehaald maar "hij" was er niet bij. De laatste kilometers ging het tempo van 4'20" naa 4'34" max. Valt eigenlijk nog mee... Als 42 ste over de meet in 1h55 van de 281 deelnemers met een avg van 4'15" en 14.0 per uur. Gene vette.
Achteraf gezien: vorig jaar was ik 34 ste met 1h48. Indien ik dit jaar die tijd had gelopen was ik 15de-16de. Dus toch iets andere omstandigheden. Ik heb er dan wel geen ballonvergrotende training van gemaakt, eerder een "karaktertraining". En in de gesprekken voor en na met de ploegmaten weer een theorie besproken. Die van het verval in de afsluitende marathon in de triathlon. Ik heb er al mijn persoonlijke ervaringen en gemeten vervallen bijgehaald om deze in de taktiek van dit jaar te steken. Misschien het belangrijkste voor de toekomst? Time will tell. Volgende afspraak furaloop. Het is nu te vroeg om daar al iets van te zeggen. Eerst een rustweekje en nog veeeeel trainen. Ik probeer hier nog een grafiekje onder te krijgen.
Vandaag vaste afspraak in Bosvoorde voor
een mooie loop doorheen het Zonienwoud van 19.2 km met nogal wat klimmetjes. De
bedoeling was van deze wedstrijd afsluiter van de snellere traingslopen van te
maken en dus nog 1 maal alles uit de kast te halen. Even nagekeken en van de
vorige 6 edities liep ik er 4 mee. Allen tussen de 1h12 en 1h15. Ik had dus
graag juist onder die 1'12" gedoken. Dit zou bewijzen dat ik goe bezig
ben. Maaar; " Het zat er in maar het is er logischerwijze niet
uitgekomen". Copie van trainingslogboek vertelt iets meer:
1:13:45 - 19,1 - 3'50" - begonnen met verzuurde spieren door squat op
vrijdag, 14 km super ok, hi 170 dan energie in spieren op en melkzuur erbij hi
162...van plaats 23 naar 37. maar kom laatste deel was dan maar karaktertraining
en da ging dan nog zo goe mogelijk. 14 km in 53'50"-laatste 5 dus in
20'00"
Wat hebben we geleerd vandaag (ten eerschten, ten twedden en ten dèrde moei der
moa bi peizen hé-hé-hé):
gevoel van
de eerste 14 km was echt wel super. Niet in het rood, mooie tijd en deed
mij denken aan het gevoel van 1995. Gaan en blijven inhalen...training
loont dus.
als je wil
knallen op een wedstrijd 2 dagen ervoor niet meer experimenteren op
training... Zaterdag losfietsen, een warm bad, musclerelax-zalf en reflex
spray halen het melkzuur niet op 1 dag uit de benen....
Als je de
bougie voelt uitgaan, het vat leegloopt, de benen die vollopen:
anticiperen, kalm blijven, focussen, vertrouwen op de trainingstoestand
en....afzien. Hoe beter de traingstoestand hoe kleiner het verval.
Een blik op de uitslag leert mij dat ik in
goede doen toch niet onder de 1h12 geraakt was. Ik gok op
1h12'00"-1h12'15".
De snelloopperiode zit er op. Spinning halweg, krachttraining sterft uit. Nu
enkele weken zwemmen-zwemmen en nog eens zwemmen.
Afspraak voor een eerste MTT gezamelijk wedstrijdje. Goed voor de teamspirit,een trainingsprikkel en beetje loeren naar de vorm bij elkaar. Ieder 8 km, 2 rondjes van 4 km en nadien gezamelijk 4 km op een heuvelachtig grotendeels off road parcours. Ploeg van 5 met verplicht 1 vrouw en 1 veteraan. Aan veteranen geen gebrek bij MTT ... Carine begint als eerste. Niet in vorm zegt ze zelf maar toch loopt ze mooi rond de 50 ste plaats op 300 gestarte ploegen.39 minuten en x seconden (Sorry Carine ik heb de start gemist). Maar een dikke minuut trager dan gewoonlijk. 1 woord :Natuurtalent. Koen - Flor als tweede loper. Hij ging er als een speer vandoor, kwestie van een mooie tussentijd te lopen om anderen de benen af te snijden??, en liep 15'40" en 31'44". Als hij deze progressie doorzet is hij de te kloppen man deze zomer. Derde loper onze supervet Lucho die uit zijn winterslaap treedt. Alé dat wil hij ons toch doen geloven. Loopt mooi 16'25" en 32'48" .Vierde liep ik. Iedereen zegt dat ik in supervorm zit, maar een zware trainingsweek vorige week en deze week twee dagen zonder training wegens vechten tegen de beestjes doen mij niet veel verhopen. Mijzelf goed ingedeeld volgens de vorm van de dag en een 15'30" en 31'09" waren het resultaat. Laatste loper Seppe. Al 7 maand aan het vechten-toegeven-afzweren van allerhande Verleidingen...Ik weet niet wat hijzelf verwachtte, hij laat zelden 100% in zijn kaarten kijken. Maar een 15'55" en 31'25" zeggen mij 1 ding : Moet er nog zand zijn? Gezamlijk als 27 ste ploeg vertrokken met 3-4 ploegen juist voor ons. Al snel werd duidelijk dat deze groepen sneller waren, dus mooi gezamelijk binnenlopen en nog een beetje dollen was het gevolg. Er kwam geen ploeg meer achter ons in zicht, dus iedereen blij met zijn-haar individuele en gezamlijke prestatie over de streep. Teamspirit ok, prikkel ook en het nodige zand was er aanwezig...
Vandaag de laatste loopwedstrijd van het jaar op het programma. 12km in hartje leuven. Het is er mijn 8 ste of 9 de deelname. Het parcours werd aangepast, ten goede. Vroeger 3 rondjes van 4 km waarin vanaf ronde 2 steeds meer gedubbelde lopers voor uw neus liepen. De laatse 2 jaar was het van het goede teveel. Nu 1 ronde van 8km met aansluitend 4 km. Iets bochtiger en ook nog steeds genoeg afwisseling in klim en daalwerk. Ze hebben volgens mij stukken van het parcours van de triathlon overgenomen. Het was dus geen onbekend terrein. Op asicoach heb ik als opmerking geschreven "12,35km 45'52" 3'42" - 16,2 - 600alt - leuven corrida - hi 173 - hartslag zeer constant gehouden, ging goed maar niet super, logisch gezien trainingsvolume-intensiteit laatste week, deed deugd. kracht dik ok, uithouding +- ook snelheid niet, maar logisch..."Dat is eigenlijk een mooie samenvatting. Het was leuk om eens met wat meer volk te lopen. Sommigen heb ik moeten laten gaan, anderen hebben mij moeten lossen. Ach ja, momentopname, maar het was een leuk moment.34 ste toegekomen algemeen, 11 de vet op ?? veel volk. De uitslagen van de laatste jaren vergelijkend gaat het in stijgende lijn. Dat vaststellen met een stijgende leeftijd is leuk. Ook noodzakelijk om het doel te bereiken en het resultaat van een trainingsplanning die nen iets grotere fond moet leggen dan vorige jaren. Hoe groter en sterker de funderingen... Enfin we zien wel. Laat ons stellen dat de funderingen ongeveer uitgegraven zijn (steeds dieper en breder) en nu de funderingssleuven gevuld worden met gewapend beton (betere kwaliteit??) om het eens met nen bouw te vergelijken.
Vandaag in Kampenhout een echte winterversie van deze 20 ste editie gelopen. Op het oude parcours 2 rondjes. Spijtig voor de organisator en het goede doel maar veel volk was er door dit uitzonderlijke weer niet. 86 man op de 11 km en 74 op de 5.5 zijn er toegekomen. Verleden jaar liep hier nog 830 man...Samen met clubmakker Koen naar Kampenhout geschoven. Over bijna de ganse lengte van het parcours waren er 2 sporen min of meer sneeuw-ijsvrij gemaakt. Maar bij elke afzet slipte je toch door.Ik had mijn oude veldloopspikes met korte pinnen aangedaan, maar had er weinig voordeel van. Ze hebben toch gedaan waarvoor ik ze aangedaan heb; mij blessurevrij aan de finish gebracht. 3 de plaats algemeen, 2 de vet maar met dergelijke bezetting is dit relatief natuurlijk. Ik voel dat de power goed zit, en de conditie beter kan. De gemiddelde hartslag van 171 bij deze snelheid van 14.8 (43'06" op 10640m) voelde zeker niet zo aan. Is dit goed of slecht? Time will tell. De weg is nog lang, gelukkig... Voor mij zijn er vandaag 168 helden: De finishers van de hel van kasterlee. RESPECT
Sporthistorie: In mijn jeugd 2 tal jaar wat gevoetbald (6-8 jaar) , daarna al iets gemotiveerder aan judo gedaan (tot groene gordel). Van 12-14 jaar wat gezwommen bij interscholencompetities, maar veel stelde dat niet voor. Van mijn 15-20 jaar nog gemotiveerder niks van sport gedaan. Het keerpunt kwam er toen ik in 1986 mijn opleiding legerdienst in Peutie had. Bij de lange loopproef van 3 km met moeite toekomen en daar 3 dagen zware benen van hebben. Dat kon niet zijn!! En zo begonnen met lopen via mijn schoonvader, toen secretaris bij atletiekclub Kortenberg. Vanaf dan elk jaar een doel stellen, bereiken, volgend doel, enzovoort. 1991: eerste marathon 3h01. 1995 was mijn beste atletiekjaar: marathon 2h40, 10000 3220, 5000 1554, Daarna de 1 na ander overbelastingsblessure en eigenlijk ging het bergaf met het sportplezier. In 1999 begonnen met zwemmen als revalidatie en dit ging vlot en deed me deugd. Op aanraden van een loopmakker een fiets gekocht om zo in 2000 met 1/8 triathlon te beginnen. Samen met enkele kameraden het Lucky Iron team opgericht. Elk jaar een groter doel: 2001 ½ Keulen, 2002 1/3 Stein, 2003 IMFrance. Gezien ik redelijk zwom, magertjes fietste tov clubmakkers Lucky en Jonathan, en goed liep ging ik voor mezelf de uitdaging aan om eens een zwaar fietsparcours te doen in de triathlon. Dan zou ik wel leren fietsen. Het werd dus Embrun. In 2004 12h10min en als voorbereiding de marmotte in 8h55. In 2005 12h05 en de marmotte in 8h23. Deze 2 jaren hebben me deugdgedaan maar wat dan?? Een dubbele?? Heb het eerlijk gezegd even overwogen. Maar de balans zou privé te zwaar doorwegen. Je kent de fameuze kerk wel hé. Uiteindelijk beslist om als kersvers veteraan eens te zien wat ik waard was in het Belgische Superprestige circuit. Gezien het verschil tussen mij en clubgenoten Jonne en Lucky groter werd, waardoor gezamelijke trainingen moeilijk werden, en ik enkele mensen in de triathlonwedstrijden ben tegengekomen die bij het Machels Triatlon Team aangesloten waren heb ik beslist om in 2006 te veranderen van club. 2006 werd dus het SPjaar. Met succes heb ik de 3 de plaats in de eindranking superprestige gehaald. 2007 terug zin in een volledige gekregen, samen met 4 man ernaartoe geleefd, met de nodige moeilijkheden. 2008 overgangsjaar: had gezegd te stoppen maar ik bleef maar wedstrijden doen... 2009 gingen we met 4 man voluit voor Nice. Ik had daar eigenlijk iets terug recht te zetten... 2010 leg ik de lat hoger. Daar waar ik in Nice vorig jaar voor mezelf MOEST aankomen ga ik nu voor een goeie tijd gaan. Kwestie van nog eens alles uit de kast te halen. De planning is uitgekiend opgemaakt, een nieuw racemonster aangeschaft. HERE WE GO
Motivatie: Ik beleef evenveel plezier aan het opstellen van een planning, minutieus zelf, als aan de uitwerking ervan. En dit in alle facetten van het leven. Al doende leren wat uw eigen mogelijkheden zijn en het beste uit mezelf halen maakt me gelukkig en tevreden. Momenteel concentreer ik me dus op de sportbeoefening. Dit is een luxesituatie die ik me kan permiteren daar het op alle andere vlakken in mijn leven voor de wind gaat... Wat het later zal worden zien we dan wel weer.
Vandaag bij de exclubgenoten een tweede testje van het seizoen gedaan. 15.4 km (ook volgens mijn garmin) op een mooi parcours. De wind en open vlakte maakten het wel een harde dobber. Maar deze keer was de Stan er wel. Direct zaten we in elkaars omgeving en in de eerste van twee ronden was ik duidelijk de sterkste van ons beiden. Voor ons was de kopgroep van de 6.5 km foutsie en achter ons een gap. In de tweede ronde vond Stan zijn tweede adem. Hoewel ik er alles aan deed om hem er af te lopen bleef hij aanklampen. Samen over de meet, beiden tevreden met plaats 2 en 3 algemeen en 1 en 2 bij de vets. Hopelijk lopen we samen nog vele wedstrijden. Vandaag hebben we alletwee wel 1 ding geleerd: niet te snel afspraken maken
Winderige dag, zachte temperatuur en goesting om eens aan het gashendel te draaien... Al na 400m zit ik alleen een 20 tal meter achter de kopgroep van 12 tal man aan te lopen in mijn tempo. Ik mis al mijn wedstrijdmakker van de laatste tijd Stan... De rest van de wedstrijd is dit eigenlijk zo gebleven, stevig gelopen, goed gevoel, sterke poten, 2-3 man die afzakten van de kopgroep opgeraapt en achtergelaten. In de uitslag sta ik 4de vet, 41'59" op volgens de organisator 11900m. Dit maakt een mooie 17.007 km/h als avg. Volgens mijn garmin was het 11400m en dit geeft nog altijd 16500 als avg. Daar ben ik blij om. Maar dit kan en moet nog omhoog.
De rust is gedaan, de plannen zijn gemaakt, ik vlieg er terug in. Bedoeling is om in de periode oktober-januari nadruk op krachttraining en behoud of eventueel verhogen loopsnelheid. Om toch iets van snelheid te doen in deze periode. Vandaar de verschillende loopwedstrijdjes tot de afsluitende wedstrijd van bosvoorde begin februari. Daar wil ik toch al eens knallen... Vanaf januari spinsessies op de fiets, nadruk trapfrequentie. Februari - maart zwemmen-zwemmen-zwemmen. Vanaf dan fietsen-fietsen-fietsen april opbouw met afsluitend hierop weekje stage in Antibes-Nice even knallen op het clubkampioenschap... terug stageweekje in de Vogezen 1/2 in Leuven??? hangt af of ik de volumes tot dan toe in mijn voorbereiding heb kunnen draaien. Vervolgens wat de snelheid aanscherpen+parcoursverkenning voor ZURICH door op 06/06 70.3 Rapperswille mee te doen. blijven trainen en serieuze test van de balloninhoud op 20/06 in stein... even recup, laatse blok volume verwerken, taperen en... IM ZURICH... Daarna zien we wel, zowiezo nog een wedstrijdpiek in september- oktober te plannen.
zondag 28/06/09 6h25: D-Day voor mij en 2548 andere starters op de beach in Nice. De rust is er, maar toch stroomt de adrenaline . Na een perfecte voorbereiding en rustige tapering moest hier iets rechtgezet worden...
6h30 bang daar gaan we. 3.8 km swim in de zee. Op de grens van de -55min en -1h06 op de eertste rij gestart. Bedoeling was direct iets naar _link_s in de voeten van de laatste 55 min te gaan. Tot boei 2 (1200m) geen enkele klop gegeven of gekregen, mooi binnenkant en in de voeten van een voor mij gekende female-pro. Goe begonnen dus. In het terugkomen de richting wat kwijt, beginnen slalommen, zweet in de ogen (zo'n zwemmasker niet aan te raden indien te warm!!!)en vloeken want de goei groep "weg". Bon, beginnen vechten en doen en na 1h03 als 338 terug aan wal. amai toch wel trager als verwacht, later blijkt dat iedereen nogal traag heeft gezwommen. Als je ziet op welke professionele manier de boeien geplaatst worden begrijp je dit wel.. achteraf gezien dat die fpro 1h00 rond gezommen heeft...Wissel is niet mijn ding, doe ik rustig en ook te merken in de tijd achteraf.
fietsje op en het zeer goed gekende parcours van 180 km (ik heb er 173 op mijn tellerke achteraf) afhaspelen nu. Direct besefte ik dat er veeeel volk rond mij zat en het niveau met de jaren stijgt. Niet naar anderen kijken, hartslag-trapfrequentie-voedingsplan volgen is de boodschap. Seppe passeert me al na 4 km fietsen. Ik dacht al dat hij al voor mij kon zijn, dus nog zo slecht niet dus... Zoveel fietsers,indrukwekkende en klojo's,gezien, je houd het niet voor mogelijk. Bij de indrukwekkende is zeker igor te rekenen die me op de klim "voorbijstoof". Enkele woorden gewisseld en byby Igor. Goe bezig, maar goe genoeg?? . Na 5h38 en als 334 terug de wisselzone in. 2 minuutjes sneller dan 2 jaar geleden. Voor iemand die ouder wordt en het nu als full-time werkende mens heeft moeten klaren niet slecht (ne keer klagen mag toch ook hé ). De beentjes voelden frisser aan dan 2 jaar geleden.
Nu nog als afsluiter een marathon lopen op een saai en heet parcours, 4 rondjes van 10.6 kilometer heen en terug op de promenade. Mentale indeling is hier belangrijk...Had me voorgenomen per ronde niet sneller dan 50 minuten te lopen, elke bevoorrading (6 per ronde) goed te drinken en op geplande tijdstippen te eten. Ronde 1 47'38" en ingehouden. Goe begonnen en de seppe en Igor "getraceerd". Ver voor mij maar ik wou zien dat ze niet van mij uitliepen en ook zeker niet verzwakten. Telkens we elkander kruisten een handklap en "komaan man". Dit deed deugd. Ik was al verder dan 2 jaar geleden en even kwamen er al tranen in de ogen als ik daaraan dacht. Komaan we zijn er nog niet, de zware ronden komen nog!! Ronde 2 zelfde afstand op igor en seppe, en voel me goed!!! Inhouden!!! Is nog ver...52 minuutjes. oei toch wat traag. ronde 3 ging de hartslag naar beneden tov van het gevoel, dan weet je dat het verval zich stilaan inzet en het bougieken stilaan uitgaat. Ok zolang dit maar niet voor km 40 is ... Ging al wat moeizamer maar ik merkte dat dit bij iedereen, ook seppe en igor, zo was. 55 minuutjes, valt nog mee...De laatste ronde was voor mij zalig. Ik wist dat ik ging finishen, niets meer te verliezen had dus waarom nog zwaar afzien. Genieten heb ik daar gedaan en de seppe en igor oppeppen. Zij konden misschien nog strijden voor hawaii plaatsen... Ondertussen ook ploegmaat Dirk en rookie Hugues bezig gezien, ja ieder van ons was goe bezig. De laatste meters, ja kijk naar de foto... Finishen, manman daar gaat wat door je heen... Uiteindelijk 214de op 2330 finishers en 34 ste in mijn age groep. 16 de belg op 118 gefinished. Maar wath the fuck, daar gaat het niet om...
Zelf nu na een week leef ik nog op de boost die dit me gegeven heeft.
Dank aan mijn gezin, zonder wie dit allemaal niet kan!! Mijn trainingsmakkers, voor alle mooie momenten. Mijn werkcollega's, die een wierdo moeten verdragen. En de supporters en vrienden, voor de relativerende babbels.
Een ervaren, maar toch steeds opnieuw gebeten, MTT atleetje. Dit was niet mijn laatste IM, zeker niet!!
Voor mijn enige wedstijd van 2007 had ik alles op alles op Nice gezet. Na een fietsongeval op 15/04 met als gevolg 5 gebroken ribben was het al een wonder min of meer getraind aan de start te staan. Was me gelukt. Ik vind nog mail terug:
ja veel hebt ge me nie gezien hé in Nice...
Ik moest plassen van in het begin op de fiets en heb dit steeds uitgesteld... Toen ik begon te lopen was alles perfect, ik had voldoende gegeten en gedronken, had nog nooit zo'n goei benen gehad na 180 km fietsen en had gefiets wat ik wou doen. Lopen vertrek mij steeds ingehouden, koelen, drinken, hartslag perfect. En ik liep zo naar Igor. Samen lopen we 1-2 km en na het keerpunt zie ik dat ik goe bezig ben. Ik moet dan zohoognodig plassen dat ik zeg tegen Igor; nu ga ik toch pissen zenne. Heb daar een beek gelaten, nog nooit zoveel in mijn leven. Enfin ik begin terug, igor al veel verder(haja had lang geduurd) Ik kom u nog tegen en zeg nog"niks aan de hand ben gaan plassen" en 50m verder draait het voor mijn ogen. Tempo zakken en nadenken, maar ik vond geen reden, had voldoende gegeten en gedronken. Te warm had ik ook niet. zelf moeten stappen. Aan de bevoorading cola genomen, ik dacht als het dan toch suikertekort is zal het wel beteren. Maar het beterde niet, en op het vetrekpunt ben ik gestopt, ik viel bijna omver... twee uur op de berrie gelegen met 2 dekens op mij en in slaap gevallen... Reden: ik dacht eerst zonneslag maar ik was niet verbrand en had geen andere symptomen. Echte reden: mijn blaas zat zo vol dat die mijn organen goed bijeendrukt. Mijn dik bloed zoekt een weg naar de spieren, vind dat wel. Maar door de plotse ruimte herschikken mijn organen zich en wat is het gevolg: bloeddrukval...
dus: op tyd gaan plassen is de les van Nice 2007...
och het seizoen stopt nu ipv in oktober...
ik heb trouwens enorm veel werk, doe dagen van 10-12 werkuren en da gaat nog duren tot 15 augustus; dus echt erg vind ik het niet, hoe zou ik het anders hebben klaargespeeld denk ik nu...
tyd voor te werken en de familie nu...
trainen? 2-3 keer lopen, 15 augustus hoop ik de 20 km van Zaventem met mijn zoon te lopen. Daarna met het werk op de kwart in Mechelen lopen. En als het zomerweer is de zondagmorgen een rustig fietstraininkje met MTT, zoals verleden zondag. Deed me enorm deugd.
Vorig jaar besliste ik om als kersvers master ne keer te zien wat ik waard ben in de Belgische SP. 6 wedstrijden diende ik hiervoor te beëindigen in dit circuit. De ambitie was top 3 in de einduitslag. Dit is niet zo evident met ene Koen Hoeybrechts en Kurt Jurgens in deze categorie. En dan nog de 3 Ct vets! Enfin uitgaan van de eigen kracht is de enige goede manier. Op de lange afstand had ik mijn pluimen verdient (voor mezelf toch J)maar voor deze korte afstanden diende ik naar mijn gevoel hulp in te roepen van een iemand met meer kennis van zaken op het gebied van intensievere trainingsmetoden in de drie disiplines. Ik moest immers minstens 1 minuutje beter uit da water stappen om met een betere fietsgroep mee te kunnen. Het lopen was kwestie van de snelheid te behouden. De samenwerking met Mia van TTG, die haar trainer B diploma aan het behalen is, kwam toevallig maar heeft zijn vruchten afgeworpen.
Na de lange aanloopperiode waar heeel veel trainingsarbeid, en vooral doordachte, is gekropen kwam de eerste wedstrijd eraan op 28 mei in Meerhout. Mooie tijd gezwommen, volgens planning. In het fietsen op het bochtige winderige parcours in de laatste ronde er wel afgereden. Even balen dus. Het lopen verliep redelijk, maar het was dan ook de eerste wedstrijd. 57 ste plaats algemeen en derde master.
De week erop Leuven. Weerom goed swim, bike was meer mijn parcours en ideale groep dus super. Het lopen ging geweldig goed! 16de plaats algemeen en tweede master.
2 weekjes later Brasschaat. Goed gezwommen, fietsen ging vlot, misschien omdat de Gerrit in mijn geburen zat?? En lopen te snel begonnen. In die hitte krijg je dan last van de maag, niet meer eten. Gevolg: draaien voor de ogen na twee ronden. Stappen, eten, stappen en rustig terug beginnen is het enige verstandige wat ik kon doen vond ik. Naar het einde toe ging het dan weer beter. 61ste algemeen en 8 ste master was het resultaat.
Vervolgens rustperiode, opbouwperiode voor de tweede reeks: 3 weken na mekaar. Eerst ¼ Vilvoorde, dan¼ Antoing (Belgisch) en 1 week later Eupen de halve. In de week bleef de trainingsarbeid dan wijselijk beperkt tot recuperatie en korte intervals.
Op 21/07 Vilvoorde. Goed gezwommen, perfecte fietsgroep en redelijk gelopen. Deed me denken aan Meerhout: heb precies gemis aan wedstrijdritme in het lopen, het viel me die 2 wedstrijden het zwaarst. Toch nogmooi 28ste algemeen en derde master.
Dan Antoing, BK!! En alle goei waren daar. Het zwemmen ging goed maar toch miste ik de juiste groep. Gevolg eerste halve ronde alleen gefietst om dan aan te pikken bij sterke fietsgroep. Ze hebben me de tweede ronde er bijna afgereden maar daar ben ik superdiep gegaan. De k**s stond in mijn keel toen ik terug aansluiting vond. De derde ronde wijselijk in de wielen gehangen. Het lopen verging me beter als in Vilvoorde, maar niet zo super als in Leuven. In dit deelnemersveld 45ste einigen en 5 de master maakte me erg blij. Er zat nie meer in.
Als afsluiter (van de SP)dus ½ van Eupen. Tevens mijn debuut daar. Slecht weer aan de start maar das normaal hier zeiden ze me. Goed gezwommen. Fietsen: de keuze geen beugel te gebruiken was fout en de drafters waren hier wel duidelijk aanwezig!! Gevolg drie groepenlaten gaan en een baalgevoel op de fiets. Maakte wel dat ik beetje kwaad aan het lopen begon en da hebben ze geweten!! Enfin 48 ste plaats in 4h24 en 7 de master in dit internationale gezelschap.
Op de eindranking van de SP is het nog wachten tot na de laatste wedstrijd in Weiswampach, maar het zal derde of vierde worden.
Eindconclusie: was leuk en doelen behaald maar is toch nie te onderschatten. Vooral de vele wedstrijden maken dat je je telkens moet opladen-focussen, en das mentaal toch zwaar vond ik. Lichamelijk viel da wel mee, alhoewel de vele intensievere trainingen en wedstrijden toch maken dat je meer op de rand van blessures ligt te trainen, terwijl op de lange afstand dit op de rand van overtraining ligt.
Nu nog 2 recreatieve ¼ (Viersel en Mechelen) en enkele watermolencupwedstrijden. Daar kan ik nog een derde plaats in het eindklassement uit de brand slepen denk-hoop ik.
Door omstandigheden zal het volgend jaar het (voorlopig)laatste jaar zijn dat ik mij zo op triatlon kan focussen. Dus wil ik doen wat ik het leukste vond in mijn korte carriere en da is: EMBRUN. Ha zalig ik kijk al uit naar de lange en iets minder intensieve trainingen. Ben ik dan toch een long distance manneke? Da zal volgend jaar geweten zijn
Ik ben ne gelukzak dat ik dit kan doen, ik besef het maar al te goed. Bedankt aan mijn vrouwke Nadine, zoon Steven, dochter Elien, trainer Mia, trouwe supporter Dave, alle clubmakkers van MTT en Acko voor de steun, raad, moed,trainingsplezier, grappen, gezever en ik vergeet nog zaken denk ik.
Ik ben Dirk Logghe
Ik ben een man en woon in Kortenberg () en mijn beroep is Administrator.
Ik ben geboren op 17/12/1965 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triathlon.
bedoeling van deze blog: verzameling van mijn sportverslagjes door de jaren heen.
Wedstrijdkalender 2018
07/05: clubkampioenschap 1/4 triathlon 26/05: IM Lanzarote
 "Sad"){kind=icon}
Ik heb 2 dagen nodig gehad om even alles rustig te laten zinken en de juiste conclusies te trekken.
Afspraak voor een eerste MTT gezamelijk wedstrijdje. Goed voor de teamspirit,een trainingsprikkel en beetje loeren naar de vorm bij elkaa
Vandaag in Kampenhout een echte winterversie van deze 20 ste editie gelopen. Op het oude parcours 2 rondjes. Spijtig voor de organisator en het goede doel maar veel volk was er door dit uitzonderlijke weer niet. 86 man op de 11 km en 74 op de 5.5 zijn er toegekomen. Verleden jaar liep hier nog 830 man...Samen met clubmakker Koen naar Kampenhout geschoven. Over bijna de ganse lengte van het parcours waren er 2 sporen min of meer sneeuw-ijsvrij gemaakt. Maar bij elke afzet slipte je toch door.Ik had mijn oude veldloopspikes met korte pinnen aangedaan, maar had er weinig voordeel van. Ze hebben toch gedaan waarvoor ik ze aangedaan heb; mij blessurevrij aan de finish gebracht. 3 de plaats algemeen, 2 de vet maar met dergelijke bezetting is dit relatief natuurlijk. Ik voel dat de power goed zit, en de conditie beter kan. De gemiddelde hartslag van 171 bij deze snelheid van 14.8 (43'06" op 10640m) voelde zeker niet zo aan. Is dit goed of slecht? Time will tell. De weg is nog lang, gelukkig...
Eerste loopwedstrijdtest.
). De beentjes voelden frisser aan dan 2 jaar geleden.
