3h45 :  wekker gaat af, RACE DAY, yes-yes-yes

4h15 :  spaghetti met suiker naar binnen werken

4h45 :  vertrek naar de start vanuit verblijf

5h30   aankomst in de wisselzone, klaarzetten van de racespullen volgens vaste procedure

6h10 : vertrek naar de zwemstart + aantrekken wetsuit en ja, toch wel wat stress. Maar bon : plan is allang gemaakt, wanneer gai k het nu eindelijk kunnen uitvoeren ? hopelijk binnekort zonder veel problemen.

6h55 :  zwemstart van de pro’s

6h57 :  ok, we mogen eindelijk het water in

7h00 :  START

Ik zie enkel links, rechts en voor mij veel armen en benen. Geen boeien te bespeuren. Hopelijk is dit de laatste IM met mijn beperkt zicht, dit is eigenlijk niet leuk. Het water is wel perfect van temperatuur, 23.8 °C. Na 1 ronde besef ik dat ik niet goed bezig ben, elke groep haal ik zonder moeite in, dus ik zwem niet op mijn plaats… kalm blijven, de dag is nog lang.

De tweede ronde haal ik nog veel atleten in, ideaal is dit dus niet…

8h03 :  In de wisselzone sta ik wel bijna moederziel alleen in de rij van 422 atleten van mijn agegroep. Er staan nog veel fietsen, alé zo slecht was het dan toch niet. In ieder geval nog geen gram energie nodeloos verspild. Fietstrui aandoen, kousen aandoen, eten in de zakken, enz. Supersnelle wissel is dit niet maar dat is dan ook niet mijn prioriteit.

8h06 : Op de fiets gaat het vlot, eten, drinken, focussen, this is it !! hartslag gelijk houden lukt me vrij aardig.

10h38 : eerste fietsronde van 90km zit erop, sneller dan gepland maar met hetzelfde gevoel van nog geen gram nodeloze energieverspilling. In de tweede ronde haalt een zoveelste fietsgroep mij in. Niet stayeren ?? jawadde… De groep rijdt te traag om bij te blijven maar te snel om van weg te rijden. Dus : 20 km mee in de wielen. De maag zit propvol met eten, iets te vol… Als het tempo met snokken de hoogte ingaat en daarna weer daalt + de maag begint tegen te pruttelen weet ik dat dit niet het plan is. Beetje wachten met eten, maar hoelang ?? Juist voor de zwaarste klim krijg ik weer wat honger en neem een gel. Te laat, de klim is er en het energiepeil daalt. De klim gaat moeizaam, zeer moeizaam. Kalm blijven, nog 40 km fietsen en een marathon lopen, nog niets is beslist…. Anticiperen, plannen aanpassen en doordoen.

13h23 : ik mag het fietsje aan de kant plaatsen, benen zijn nog goed, maag begint terug io te komen en vooral blij dat mechanische panne al uitgesloten word…

13h25 : start van de marathon, 4 rondjes van 10 km en iets lopen. De eerste 5km gaan moeizaam, hartslag 10 slagen onder het doel maar het gaat niet beter. Een plaspauze en een gelleke verder beginnen de benen rond te draaien. Eindelijk, ik ben er door ! Ik loop het tempo dat ik wou lopen, goed gevoel, harstalg waar het moet, en inhalen ! Dit doet deugd. Gefocust blijven, eten, drinken en beseffen dat na 1 klop je nooit nog 100% recupereert en zeker geen 3h00 zonder verval kan bliiven lopen. In de derde ronde voel ik het tempo zakken, ok ondergaan, dit is normaal. Vierde ronde beetje beginnen rekenen, onder de tien uur zal nog wel lukken.

16h55 :  Finishen, manman, hiervoor heb ik dit jaar zo’n 460 uur voor getraind… Ik had iets van een 9h40-45 in gedachten, maar na de zwembeurt en mijn 2 klopjes moet ik hier tevreden mee zijn ; meer zat er niet in. Het besef dat dit alles niet mogelijk is zonder de steun en hulp van mijn gezin, de plezante trainingsmomenten met de vele trainingsmakkers geven me tranen in de ogen. Dat ik dertiende in mijn agegroep ben en niet bij de eerste 8 kan me eigenlijk gestolen worden, dit is zo mooi, en ik ben zo leeg… ZALIG

De dag erop komt dan de kers op de taart : ik mag door het afzeggen van verschillende atleten voor mij toch naar hawaii om deel te nemen aan de moeder der triatlons, de IM HAWAII. Ik word er stil van. Even nagenieten, alles plannen, en HOPHOPHOP.